2024 - 2025 Η Ουκρανία οδηγείται, στην κατάρρευση και μετά, οι χώρες της Βαλτικής παίρνουν την σειρά, για την κατάληψή τους, από τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις. (Το “φάντασμα του soft ρωσικού τελεσίγραφου της 17-12-2021” κυνηγάει την Ουάσινγκτων και το NATO).

 

Και ξαφνικά χθες, Δευτέρα 15 Ιανουαρίου 2024, η γερμανική εφημερίδα “Bild” και πίσω από αυτήν, η γερμανική κυβέρνηση θυμήθηκαν ότι η Ουκρανία πρόκειται να καταρρεύσει, μέσα, στο 2024 - 2025 και ότι στην συνέχεια, σειρά θα έχουν οι χώρες της Βαλτικής (Λετονία, Εσθονία, Λιθουανία), στις οποίες η Μόσχα σχεδιάζει να επιτεθεί και να τις καταλάβει, μετά το τέλος του ουκρανικού πολέμου.

Βέβαια, η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα αφήνει να εννοηθεί ότι αρνείται μια τέτοια εξέλιξη, αλλά, στην παρούσα φάση, λογικό είναι αυτό, αφού δεν θα μπορούσε να πράξει αλλιώς. 

Πάντως, αυτό που πρέπει να ειπωθεί,  είναι ότι μια τέτοια εξέλιξη, στην συνέχεια της ουκρανικής κρίσης και αφού το Κίεβο, με τον έναν, ή τον άλλον τρόπο, θα έχει ηττηθεί και θα έχει παραδοθεί, στις ρωσικές ένοπλες, είναι πάρα πολύ πιθανό να συμβεί. Ο επόμενος στόχος της Μόσχας, στα πλαίσια της πίεσης, προς τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, θα είναι οι χώρες της Βαλτικής, οι οποίες είναι εύκολο κατακτηθούν, από τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις, κάτι, που, άλλωστε, εντάσσεται, στο φάντασμα που κυνηγάει την Ουάσινγκτων, το ΝΑΤΟ, την κεντροδυτική Ευρώπη και την Δύσης ολόκληρη και το οποίο είναι το soft τελεσίγραφο, που επέδωσε, στην Ουάσινγκτων, η ρωσική ηγεσία, στις 17 Δεκεμβρίου 2021, με το οποίο καλούσε τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ να συνάψουν μία γραπτή λεπτομερειακή νομική συμφωνία, η οποία θα αναδιατάσσει τις ισορροπίες των στρατιωτικών δυνάμεων, που έχουν διαμορφωθεί, στον κεντροανατολικό ευρωπαϊκό χώρο, μετά την παράδοση, από την ύστερη “σοβιετική” ηγεσία, το 1989,  των κρατών του Συμφώνου της Βαρσοβίας και την αυτοδιάλυση, το 1991, της “Σοβιετικής Ένωσης”, με την απόσυρση των νατοϊκών δυνάμεων, από τις χώρες του πρώην “υπαρκτού σοσιαλισμού”, οι οποίες, στις δεκαετίες του 1990 και του 2000, εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ, παρά τις προφορικές συμφωνίες (!) των ΗΠΑ και της υπόλοιπης Δύσης, με την ηγεσία του Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, ότι κάτι τέτοιο δεν επρόκειτο να συμβεί. 

Δεν είναι, λοιπόν, καινούργιο το θέμα. Είναι παλαιό και βέβαια, έγκαιρα, έχω αρθρογραφήσει, γι’ αυτό, πριν περισσότερο από δύο χρόνια και όποιος αναγνώστης επιθυμεί, καλόν είναι να διαβάσει δύο παλαιά αυτά άρθρα μου, σε αυτό εδώ το μπλογκ, τον Δεκέμβριο του 2021, με τίτλους : 17/12/2021 Ένα soft "τελεσίγραφο" της Μόσχας προς το ΝΑΤΟ : Θα κάνουν αποδεκτές οι ΗΠΑ και η Δύση, τις μετριοπαθείς προτάσεις της ρωσικής ηγεσίας; Προφανώς, όχι. Και φυσικά, η συνέχεια πρόκειται να είναι κακή. Πολύ κακή... και Θα εισβάλει η Ρωσία στην Ουκρανία; Ναι, θα εισβάλει. Το πότε θα το πράξει είναι θέμα επιλογής της ρωσικής ηγεσίας. Και φυσικά, όχι οι αντιδράσεις των ΗΠΑ και της Δύσης, που δεν θα ληφθούν, καθόλου, υπόψιν, όταν έλθει η ώρα.

Φυσικά, η γερμανική ηγεσία εμφανίζει αυτό το υπαρκτό θέμα, τώρα, πάρα πολύ νωρίς και μπορώ να πω, κατ’ ουσίαν, άκαιρα, αλλά είναι προφανές ότι αυτό το πράττει, επειδή η γερμανική κυβέρνηση παραπαίει, καθώς η γερμανική κοινή γνώμη έχει στραφεί εναντίον της, για όλα τα κακά, που συμβαίνουν, στην γερμανική οικονομία και στην γερμανική κοινωνία και ως εκ τούτου, η πίεση αυτή οδηγεί τον σοσιαλδημοκράτη καγκελάριο Olaf Scholz και τους εταίρους του, στην κυβέρνηση, στο να χρησιμοποιούν όποιο «μπαμπούλα» μπορούν, προκειμένου να αποπροσανατολίσουν και να φοβίσουν τον γερμανικό λαό, ώστε να προκαλέσουν μια, κατά το δυνατόν, ικανή κοινωνική συσπείρωση, γύρω από την παρούσα κυβέρνηση. 

«Τα λαχανικά τα έφαγαν ο Scholz και ο Ζελένσκι»…

Δεν πρόκειται να πετύχουν τίποτε, με αυτή την πρόωρη ανακίνηση αυτού του υπαρκτού κινδύνου, που αφορά τις βαλτικές χώρες και το ΝΑΤΟ, αλλά «ο απελπισμένος από τα μαλλιά του πιάνεται», προκειμένου να σωθεί. Την παρούσα γερμανική κυβέρνηση, η οποία είναι και μια τερατογένεση, δεν την σώζει τίποτε, παρά μόνον το πέρασμα του χρόνου, μέχρι την λήξη της θητείας της. 

Από εκεί και πέρα, όλα όσα διαπραγματεύεται η εφημερίδα “Bild”  είναι υπαρκτά και είναι λογικό το υπουργείο άμυνας της Γερμανίας να έχει, στα συρτάρια του, πολλά ανάλογα απόρρητα σχέδια πολεμικού περιεχομένου, στηριζόμενα, σε διάφορα σενάρια. Όμως, το σενάριο του πολέμου, στην Βαλτική, δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Είναι ένα υπαρκτό και σοβαρό σενάριο, το οποίο θα εκτιμηθεί, αφού, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, η Ουκρανία καταρρεύσει, ή παραδοθεί, στην Μόσχα, με μια συνθηκολόγηση, η οποία, προφανώς, θα θέτει την χώρα αυτή, είτε, υπό κατάληψη, από τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις, είτε θα την καταστήσει τεμαχισμένη, με το όποιο κομμάτι των σημερινών ουκρανικών εδαφών δεν προσαρτηθεί, στην Ρωσία, να βρίσκεται, υπό τον έλεγχο των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων. Αυτή είναι μια διαδικασία, που δεν θα αποφύγουν οι Δυτικοί.

Τα υπόλοιπα, που αφορούν το τί θα συμβεί, μετά το τέλος του ουκρανικού πολέμου, είναι ένα εφιαλτικό σενάριο ένα εφιαλτικό πρόβλημα, για τις ΗΠΑ, την λεγόμενη Ευρώπη και την Δύση, διότι, εάν και όταν, ο Βλαντιμίρ Πούτιν αποφασίσει να πιέσει, ακόμη, περισσότερο την Ουάσινγκτων, μια επίθεση και κατάληψη των βαλτικών χωρών, από τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις, αυτή η επίθεση δεν θα μπορέσει να αντιμετωπιστεί, στρατιωτικά, από το ΝΑΤΟ, ακόμη και αν επιχειρήσει να προσπαθήσει να ανακαταλάβει τα εδάφη των χωρών αυτών. 

Δυστυχώς, για το ΝΑΤΟ, τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και την Ουάσιγκτων, η Ρωσία διαθέτει ένα τεράστιο στρατηγικό πλεονέκτημα, σε επίπεδο στρατιωτικών δυνάμεων και πολεμικών συγκρούσεων, στην περιοχή αυτή και είναι αμφίβολο, εάν το ΝΑΤΟ τολμήσει να προβεί, σε τέτοιου είδους ενέργειες. 

Αυτό, όμως, είναι, που κάνει την Ουάσινγκτων, την Δύση και κυρίως, την λεγόμενη Ευρώπη να φοβούνται ότι εκείνο το χρονικό διάστημα θα υποχρεωθούν να συζητήσουν τις ρωσικές απαιτήσεις, που τέθηκαν, στο τραπέζι, στις 17 Δεκεμβρίου 2021 και οι οποίες αποτελούν ένα φάντασμα, το οποίο κυνηγάει και θα εξακολουθήσει να κυνηγάει τους Δυτικούς, για πολλά χρόνια, ακόμη και αν, αμέσως, μετά το τέλος του ουκρανικού πολέμου, η Ρωσία δεν επιχειρήσει, άμεσα, να προβεί, σε κάποιες στρατιωτικές ενέργειες, εις βάρος των χωρών της Βαλτικής. 

Άλλωστε, δεν υπάρχει κανένας λόγος, για να βιάζεται η Μόσχα να κάνει κάτι τέτοιο. Έχει όλον τον χρόνο μπροστά της και οι χώρες αυτές είναι τόσο μικρές, που όσο στρατό και να μαζέψει το ΝΑΤΟ, σε αυτές, δεν θα μπορέσει να αντισταθεί, για μεγάλο χρονικό διάστημα, όταν η Μόσχα αποφασίσει να τις κατακτήσει. 

Έτσι έχει κατάσταση.

Είπε κανείς ότι οι μέλουσες εξελίξεις πρόκειται να είναι ήσυχες και βαρετές; 

Αν το είπε, σφάλλει.. Δεν θα είναι βαρετές και δεν πρόκειται να είναι, καθόλου, ήσυχες.