1/1/2024 Με το “καλημέρα “, γίνεται σαφέστατο ότι οι εξελίξεις, στην Ελλάδα, πρόκειται να είναι πολύ αρνητικές. (Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μας λέει ότι : «Aπαιτείται ορμητικό κύμα αλλαγών που θα ξεβολέψει μερικούς όμως θα ευνοήσει τους πολλούς», ενώ το ελληνικό δημόσιο χρέος των, τουλάχιστον, 405.000.000.000 € και το “Σύμφωνο Σταθερότητας” πνίγουν την ελληνική οικονομία και κοινωνία, οδηγώντας σε εμβάθυνση της χρεωκοπίας).

 Με το “καλημέρα” του 2024, ο, ανωτέρω, εικονιζόμενος πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης μπήκε κατευθείαν «στο ψητό» και σε όσα άσχημα είναι διατεθειμένος να πραγματοποιήσει, αναφέροντας, με την χρησιμοποίηση της οργουελλιανής γλώσσας, με την γνωστή διαστροφή και αντίστροφη του περιεχομένου των εννοιών, στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του ότι : “Aπαιτείται ορμητικό κύμα αλλαγών που θα ξεβολέψει μερικούς, όμως, θα ευνοήσει τους πολλούς”.

Πρόκειται για την βαρετή, αλλά, καθόλου, ανούσια επανάληψη των τσιτάτων όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων, που πέρασαν, από το 2010 μέχρι τώρα, τα οποία, όταν σε ορμητικές - και άλλους  παρεμφερείς και συνώνυμους χαρακτηρισμούς - “αλλαγές”, “μεταρρυθμίσεις” και όλα τα σχετικά, απλώς, εννοούν την, περαιτέρω, αποδιοργάνωση της παραγωγικής βάσης, του βιοτικού επιπέδου και της λειτουργίας της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας.

Φυσικά, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήλθε, για να συνεχίσει την διάλυση του τόπου μας και να προχωρήσει τις διαδικασίες της ελεγχόμενης πτώχευσης της δημόσιας και της ιδιωτικής περιουσίας, στην χώρα, αυτό είναι κάτι, που το έχω γράψει, πολλές φορές, μόνο, που, τώρα, η παύση της αναστολής λειτουργίας των άτεγκτων και σκληρών κανόνων του ευρωζωνικού “Συμφώνου Σταθερότητας” και η πολιτική παντοδυναμία του πρωθυπουργού, ο οποίος στερείται άξιων λόγου αντιπάλων, γεγονός, το οποίο προβλέπεται ότι πρόκειται να έχει διάρκεια, επί μακρόν, ενεργοποιούν τις διαδικασίες αυτές, που είχαν βαλτώσει και γι’ αυτό το θέμα, μπορούν, ενδεικτικά, οι αναγνώστες του παρόντος δημοσιεύματος να ανατρέξουν, σε ένα άλλο δημοσίευμά μου, σε αυτό εδώ το μπλογκ, προ εξαμήνου, με τίτλο : The party is over. Ας ετοιμαστούμε, για το γεγονός ότι, από το 2024, θα ζούμε, σε μια διαφορετική και χείριστη κατάσταση, αφού η ελληνική οικονομία και κοινωνία εισέρχονται, σε έναν νέο μνημονιακό ζουρλομανδύα διαρκείας. Ας το επαναλάβω, για πολλοστή φορά : Η Ελλάδα πρέπει, κατεπειγόντως, να βγει, από το ευρώ και την ζώνη του. Και όσο δεν το κάνει, πρόκειται να παρατείνει και να επαυξάνει την παρούσα καταστροφή. (Αυτή είναι η τεράστια ζημιά, που έκαναν, πριν, ακριβώς, 8 χρόνια, ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, που τιμωρήθηκαν, γι’ αυτό, αλλά)…

Την (επαν)έναρξη αυτής της εμβάθυνσης της πτωχευτικής διαδικασίας, στην χώρα, στον δημόσιο, αλλά και στον ιδιωτικό τομέα, κήρυξε, χθες, πρωτοχρονιάτικα, ο πρωθυπουργός, μιλώντας, για το “ορμητικό κύμα αλλαγών”, το οποίο, όμως, πρόκειται να λειτουργήσει, σε αντίθετη φορά, από αυτήν που εξήγγειλε. Δηλαδή πρόκειται να στοχεύσει τους πολλούς και θα εξυπηρετήσει τους λίγους και εκλεκτούς, με πρώτους και καλύτερους τους ευρωθεσμικούς δανειστές. 

Ας δούμε, όμως, τα μακροοικονομικά μεγέθη, που παρουσιάζουν και τα οποία δείχνουν ότι το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης δεν τα πάει καλά, με τους αριθμούς.

Αυτά είναι τα ποσοστιαία μακροοικονομικά μεγέθη της πραγματοποιημένης αύξησης του ελληνικού ΑΕΠ, το 2022 και των προβλέψεων, για την διαδοχική ποσοστιαία αύξησή του, το 2023 και κατόπιν, το 2024, σύμφωνα, με το κυβερνητικό αφήγημα, στον κρατικό προϋπολογισμό του 2024.

Όμως, υπάρχουν κάποια προβληματάκια, σε όσα παρουσιάζουν. Δεν μας τα λένε, καλά. Φαλτσάρουν.

Κατ’ αρχήν, όσον αφορά την αύξηση του ΑΕΠ, το 2022, μέχρι πρόσφατα, την παρουσίαζαν, στο 5,9%. Τώρα, την έχουν αναθεωρήσει, στο 5,6%. Δεν είναι ασήμαντη αυτή η διάφορα. Έχει την αξία της, διότι αλλάζει την βάση υπολογισμού των μεγεθών του ΑΕΠ των επόμενων χρόνων. Και μια και το κυβερνητικό οικονομικό επιτελείο αναφέρει, στον παραπάνω πίνακα, ότι οι τιμές υπολογισμού είναι σταθερές (χωρίς, όμως, να μας λέει το έτος βάσης αυτών των σταθερών τιμών), ας δούμε, αμέσως παρακάτω, τον πίνακα της εξέλιξης των απόλυτων μεγεθών του ελληνικού ΑΕΠ, σε σταθερές τιμές, με έτος βάσης το 2018, κατά την χρονική περίοδο 2009 - 2022 :

Με την επιφύλαξη της ύπαρξης της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας, στην ελληνική οικονομία, (που, ως ποσοστά, μπορεί και να ξεπερνούν το 45% του ελληνικού ΑΕΠ), τα παραπάνω μεγέθη διαφοροποιούνται, με δεδομένο το γεγονός ότι το ελληνικό ΑΕΠ, το 2022, αυξήθηκε, κατά 5,6% και όχι, κατά 5,9%, που, στον πίνακα αυτόν, έχει υπολογισθεί. Έτσι, το ελληνικό ΑΕΠ, το 2022, σε σταθερές τιμές του 2018, δεν έφθασε, στα 189,326 δισεκ. €, αλλά στα 188,478 δισεκ. €, υπολογιζομένης της αξίας του νομίσματος, σε σχέση, με τον δείκτη τιμών καταναλωτή. Αυτή είναι η βάση υπολογισμού του ελληνικού ΑΕΠ, ως σταθερό αποπληθωρισμένο μέγεθος, για τα επόμενα έτη.

Επίσης την αύξηση του ΑΕΠ, για το 2023, την παρουσίαζαν, μέχρι πρόσφατα, στο 2,6%. Τώρα, στον κρατικό προϋπολογισμό του 2024, περιορίζεται, στο 2,4%, γεγονός, το οποίο είναι, υπό αμφισβήτηση, αλλά, έστω και έτσι, αυτό το ποσοστό, μας δίνει ένα ΑΕΠ, για το 2023, σε σταθερή βάση, ίσο με 193,001 δισεκ. €.

Ακόμη, όσον αφορά, την αύξηση του ΑΕΠ, για το 2024, το μέγεθος, που προϋπολογίζεται, από το οικονομικό επιτελείο της κυβερνσης και φθάνει στο 2,9%, αποτελεί, πραγματικά, μια “μαγική εικόνα” και δεν προκύπτει, από, πουθενά. Όπως βλέπουμε, στον παραπάνω πίνακα, οι εκτιμήσεις του ΔΝΤ, για την αύξηση του ελληνικού ΑΕΠ, το 2024, είναι, εξαιρετικά, περιορισμένες και φθάνουν, στο 1,5%. Δεν είναι, χωρίς σημασία η διαφορά. Έτσι, με ποσοστό αύξησης 2,9%, το πραγματικό ελληνικό ΑΕΠ του 2024 θα φθάσει, στα 198,598 δισεκ. €, ενώ, με αύξηση 1,5%, προβλέπεται να περιοριστεί, στα 195,896 δισεκ. €. Η απόκλιση είναι σημαντική, ενώ αυτό, που είναι πιθανό να συμβεί, είναι η ελληνική οικονομία, το 2024, να εμφανίσει μικρότερη αύξηση, από το 1,5%, ή, ακόμη και να πέσει, σε κατάσταση ύφεσης. Πάντως, αυτή η προβλεπόμενη αύξηση του ΑΕΠ, στο 2,9%, δεν στέκει, ιδίως, με δεδομένη την εφαρμογή των κανόνων του “Συμφώνου Σταθερότητας”.

Υπάρχουν και πολλά άλλα προβλήματα στα στοιχεία του κρατικού προϋπολογισμού του 2024. Έτσι ο ακαθάριστος σχηματισμός παγίων κεφαλαίων, στον τωρινό πίνακα του κρατικού προϋπολογισμού εμφανίζεται, για το 2023, στο ύψος του 7,1% του ΑΕΠ, ενώ αυτοί λένε ότι φθάνει, στο 14%! Και για το 2024, ο κρατικός προϋπολογισμός προβλέπει ακαθάριστο σχηματισμό παγίων κεφαλαίων 15,1%, ένα μέγεθος, το οποίο και αυτό είναι εξωπραγματικό.

Αλλά εκεί, που τα πράγματα καθίστανται σκούρα, είναι στο ελληνικό δημόσιο χρέος, το οποίο αυξάνεται, με γρήγορους ρυθμούς.

Το ελληνικό δημόσιο χρέος επί κυβέρνησης Κυριάκου Μητσοτάκη αυξήθηκε, κατά 33 δισεκ. €, ως αποτέλεσμα των επιλογών διαχείρισης του χρέους αυτού, με την κατάργηση, για μια τετραετία (από τον Μάρτιο του 2020), της ισχύος των κανόνων του “Συμφώνου Σταθερότητας” και την πιστωτική επέκταση.

Η χώρα μας, τώρα, εμφανίζει ένα δημόσιο χρέος, στα 405 δισεκ. €, εκ των οποίων 233,8 δισεκ. € είναι δάνεια των ευρωθεσμών (ESM και EFSF), 101 δισεκ. € είναι ομόλογα, εκ των οποίων 82 δισεκ. € αποτελούν ομόλογα έκδοσης του κράτους, 11,7 δισεκ. € αφορούν έντοκα γραμμάτια και 48,2 δισεκ. € είναι repos (δηλαδή ενδοκρατικός δανεισμός) συν κάτι “ψιλά”. 

Λέγονται πολλές μπούρδες και από τους κυβερνώντες (παλαιούς και τωρινούς) και από πλείστους εγχώριους οικονομολόγους, αλλά η ωμή αλήθεια είναι ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος δεν είναι δυνατόν να μειωθεί, επειδή η δομή του χρέους αυτού είναι τέτοια, που δεν επιτρέπει - σοβαρής κλίμακας - μείωση, όταν η Ελλάδα χρεωστάει 405 δισεκ. €.

Με λίγα λόγια, τα 233,8 δισεκ. € θα μειώνονται, τα 101 δισεκ. € θα αυξάνονται και μέχρι να  αποπληρωθούν τα 233,8 δισεκ. €, και έτσι, η Ελλάδα θα παραμείνει, σε οικονομική καχεξία πολλών δεκαετιών. 

Και η, ακόμη πιο ωμή αλήθεια είναι ότι το ελληνικό Δημόσιο, για να μπορέσει να μειώσει το χρέος του, σε αξιόλογα μεγέθη, ετησίως (ας πούμε, ενδεικτικά, κατά 10 δισεκ. €), τότε καμία κοινωνική παροχή και καμία κοινωνική πολιτική δεν μπορεί να εφαρμοστεί.

Βέβαια, το χρέος αυτό υποτίθεται ότι είναι εξυπηρετήσιμο, επειδή πάνω από το 70% των δανείων βαρύνουν τους ευρωθεσμούς (ESM και EFSF) και τα επιτόκια εξυπηρέτησης είναι χαμηλά, ενώ το ελληνικό Δημόσιο δεν έχει καταβάλει καθόλου τόκους, για τα δάνεια του EFSF, συνολικού ύψους 97 δισεκατομμυρίων ευρώ, από το 2013, αφού έχει λάβει αναστολή, μέχρι το τέλος του 2032. 

Τότε, τα πράγματα θα αγριέψουν, διότι οι πληρωμές των τόκων, που θα έχουν προκύψει έως τότε, θα ανέρχονται, σε 25 δισεκ. € , συν την όποια μεγέθυνση του ελληνικού δημοσίου χρέους, για τρέχουσες ανάγκες. Έτσι, στις αρχές του 2033, ο λεγόμενος, αλλά και ψευδεπίγραφος δείκτης του ελληνικού δημόσιου χρέους θα αυξηθεί ξαφνικά κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες, όπως και η ανάγκη για την αναχρηματοδότηση του χρέους αυτού. 

Προφανώς, πιθανότατα, οι ευρωθεσμικοί δανειστές θα δίνουν στο ελληνικό κράτος νέες αναβολές, αλλά, τώρα, απαιτούν να συμμαζευτούν τα πράγματα, με σκληρές δημοσιονομικές περικοπές.

Και αυτός είναι ο στόχος της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη. Για τον λόγο αυτόν, ο πρωθυπουργός μίλησε χθες, για «ορμητικό κύμα αλλαγών».

Σκοπός του είναι η γοργή αποκλιμάκωση του ελληνικού δημόσιου χρέους. Ο στόχος είναι ανέφικτος, αλλά η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να  κινηθεί, προς αυτή την κατεύθυνση και ό,τι μπορέσει να καταφέρει.

Το τί θα καταφέρει, μένει να το δούμε, αλλά αυτή η προσπάθεια θα μειώσει δραστικά τις δημόσιες δαπάνες, δηλαδή τις παροχές, προς την κοινωνία και θα αυξήσει τα δημόσια έσοδα. 

Αυτή η οικονομική πολιτική θα φέρει δραστική απόλυτη μείωση, στην ιδιωτική κατανάλωση, όπως δείχνει και ο πρώτος πίνακας, ήτοι -1,6% (σε συνέχεια του -0,4%, το 2023) και σχετική μείωση, στην δημόσια κατανάλωση (1,3%, από 2,9%, το 2023).

Αυτή η κατάσταση, βέβαια, θα βλάψει την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και φυσικά, ανισομερώς, το βιωτικό επίπεδο του πληθυσμού της χώρας.

Αυτό πρόκειται να ζήσουμε το 2024. Όπως και τα επόμενα χρόνια.