Γάμος ζευγαριών του ιδίου φύλου : Τώρα, αρχίζουν τα δύσκολα (αν και προφανώς, ο Κυριάκος Μητσοτάκης λογικό είναι ότι πρέπει να έχει κάνει τα κουμάντα του). Κατατέθηκε προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικράτειας, με την επίκληση της αντισυνταγματικότητας του Ν. 5089/17-2-2024. Εδώ, τίθεται, πλέον, το ζήτημα της υποτιθέμενης “θεσμικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας” του ελληνικού δικαστικού συστήματος, με προοπτικές - κατ’ αρχήν - δυσοίωνες.

 

Όσον αφορά τον θεσπισμένο, από την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, γάμο των  ομοφυλοφίλων, αρχίζουν, πλέον, τα δύσκολα. 

Ή, τουλάχιστον, έτσι υποτίθεται, διότι ο πρωθυπουργός και το προσωποπαγές καθεστώς, που έχει στήσει, προφανώς, θα έχουν πάρει τα μέτρα τους, προκειμένου να αποφευχθεί η “στραβή”, σε αυτό το κομβικό, εκ των πραγμάτων, πολιτικό ζήτημα, που είναι κεντρική και κεφαλαιώδης προσωπική επιλογή του ιδίου του Κυριάκου Μητσοτάκη, την οποία και επέβαλε, στο κόμμα και στην κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, που δεν επιθυμούσαν την νομοθέτηση ενός τέτοιου γάμου, λαμβάνοντας υπόψη το πολιτικό και το προσωπικό κόστος κάθε κυβερνητικού βουλευτή, και βασικά, το εκλογικό κόστος, που θα κληθεί να καταβάλει το κυβερνητικό κόμμα, στις ερχόμενες ευρωεκλογές της 9/6/2024, οι οποίες, όμως, δεν αποτελούν μέλημα του Κυριάκου Μητσοτάκη, διότι προεξοφλεί, τις αρνητικές επιπτώσεις, που προκύπτουν, ως ανεκτές, διαχειρίσιμες και αμελητέες· και ίσως, να μην έχει άδικο, τουλάχιστον, σε έναν ικανοποιητικό, για τον πρωθυπουργό, βαθμό.

Το πρόβλημα του γάμου των ζευγαριών του ιδίου φύλου, τέθηκε, πλέον, ενώπιον των δικαστηρίων, με την  πρώτη προσφυγή, κατά του νομοθετημένου αυτού γάμου, με τον Ν. 5089/17-2-2024, η οποία κατατέθηκε, στο Συμβούλιο Επικρατείας, από 3 σωματεία, μετά την έκδοση, βάσει του νόμου, της πρώτης υπουργικής απόφασης, με την οποία καθορίζεται ο τρόπος τήρησης των ληξιαρχικών βιβλίων, για την καταγραφή των στοιχείων γονέων και συζύγων, επί των ληξιαρχικών πράξεων γέννησης και γάμου.

Με αυτήν την προσφυγή, αμφισβητείται η συνταγματικότητα του συγκεκριμένου νόμου, για την ισότητα, στον πολιτικό γάμο και τίθεται, σε πρώτο πλάνο, ο θεσμός του γάμου, όπως ορίζεται, στο άρθρο 21 του Συντάγματος  και η υιοθεσία, σε σχέση με την οικογένεια. Δηλαδή θεωρούν οι προσφεύγοντες, πολύ σωστά, ότι αλλοιώνεται και θίγεται ο, συνταγματικά, προστατευόμενος πυρήνας του θεσμού της οικογένειας.

H Eλλάδα είναι η 37η χώρα, στον κόσμο, που αναγνώρισε την ισότητα, στον γάμο μεταξύ δύο προσώπων ίδιου και διαφορετικού φύλου, υποτίθεται, για "την διασφάλιση της αρχής της ισότητας, μέσω της επέκτασης της δυνατότητας σύναψης γάμου και σε πρόσωπα του ίδιου φύλου και στην ενίσχυση της προστασίας, από διακρίσεις, προς την κατεύθυνση της υλοποίησης της Εθνικής Στρατηγικής για την Ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ".

Όπως έχω γράψει πολλές φορές, το πρόβλημα της θέσπισης του γάμου των ατόμων του ίδιου φύλου είναι ένα ψευδοπρόβλημα, μια μπούρδα, που δεν έχουν κανένα νόημα, ώστε να ασχοληθεί η κοινωνία, με τέτοιου είδους ζητήματα, από την στιγμή, που έχει θεσπισθεί και έχει κριθεί, ως συνταγματική η θέσπιση του συμφώνου συμβίωσης και μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου και με το οποίο σύμφωνο συμβίωσης υποκαθίσταται ο γάμος, ο οποίος, στην ουσία, καθίσταται, πλέον, μια απλή λέξη, χωρίς ουσιώδες διαφορετικό περιεχόμενο, από το σύμφωνο συμβίωσης και εάν ετίθεντο κάποια ζητήματα, όσον αφορά το σύμφωνο συμβίωσης (πχ υιοθεσία), αυτά θα μπορούσαν να λυθούν, με απλές νομοθετικές παρεμβάσεις, στον θεσμό  του συμφώνου συμβίωσης, που δεν θα έμπλεκαν, με τον, συνταγματικά, καθιερωμένο θεσμό του γάμου.

Επειδή, στις δυτικές κοινωνίες και κυριότατα, στους κύκλους των δυτικών ελίτ, κυριαρχούν η ανοησία και η βλακεία, έτσι συμβαίνει και στην εντόπια ελίτ και κυρίως, όσον αφορά τον κοινωνιοπαθή Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος “κουβάλησε”, ως προσωπική του επιλογή, το ζήτημα της νομοθετικής πρωτοβουλίας, για την θέσπιση του γάμου των ζευγαριών του ίδιου φύλου, με αποτέλεσμα η κοινοβουλευτική πλειοψηφία της Νέας Δημοκρατίας να οδηγηθεί, στο να ψηφίσει αυτήν την ανοησία του γάμου των ζευγαριών του ιδίου φύλου, με τον Ν. 5089/17-2-2024, που, τώρα και επίσημα, πλέον, έχει τεθεί, προς δικαστική κρίση, ως προς την συνταγματικότητα του περιεχομένου των ρυθμίσεων, στις οποίες έχει προβεί. 

Για τα ελληνικά δικαστήρια, το θέμα των γάμων των ζευγαριών του ιδίου φύλου έχει κριθεί, με την προϊσχύουσα νομοθεσία, σε νομολογιακό επίπεδο, όταν αυτά έκριναν, ως ανυπόστατους τους γάμους, μεταξύ ομοφιλόφυλων ζευγαριών, που τελέστηκαν, πριν από αρκετά χρόνια, από τον, τότε δήμαρχο της Τήλου, τον μακαρίτη, πλέον, από το 2012, Τάσο Αλιφέρη.

Συγκεκριμένα, ο Άρειος Πάγος, με την υπ’ αριθμ. 1428/2017 Απόφασή του, έκρινε, αμετάκλητα, την υπόθεση και ερμήνευσε, ορθότατα, την βούληση του νομοθέτη. 

Ας δούμε το κρίσιμο σημείο της Απόφασης του Αρείου Πάγου, με την αιτιολόγηση του ανυπόστατου των γάμων των ζευγαριών του ιδίου φύλου, που τέλεσε ο Τάσος Αλιφέρης, ως δήμαρχος Τήλου :

«Δεδομένου ότι κατά το χρόνο συντάξεως του εν λόγω νομοθετήματος - η δικαστική απόφαση αναφέρεται, στον Αστικό Κώδικα - το ζήτημα της ομοφυλοφιλίας, γενικότερα, είχε πολύ περισσότερο περιορισμένη διάσταση, από ό,τι σήμερα, ενώ το ενδεχόμενο γάμου, μεταξύ προσώπων του ιδίου φύλου δεν είχε απασχολήσει τους συντάκτες του, ως αυτονόητα ανύπαρκτο».

Αυτή, άλλωστε, είναι και η ορθή ερμηνεία, όχι, μόνον, της βούλησης του κοινού νομοθέτη του Αστικού Κώδικα, αλλά και πολύ περισσότερο, της βούλησης του συνταγματικού νομοθέτη του άρθρου 21 του Συντάγματος. 

Κάθε άλλη ερμηνεία αυτής της συνταγματικής διάταξης εάν επιχειρηθεί - που, προφανώς, θα επιχειρηθεί, διότι, όπως προανέφερα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, θα έχει κάνει τα κουμάντα του και το προσωποπαγές ανελεύθερο καθεστώς, με το οποίο έχει διαβρώσει τους κρατικούς θεσμούς, θα έχει λάβει τα μέτρα του, ή, έστω, θα προσπαθήσει να ολοκληρώσει την λήψη αυτών των μέτρων -, πρόκειται να αποτελέσει μια ψευδερμηνεία του άρθρου 21 του Συντάγματος, ούτως ώστε το παρόν δικαστικό σύστημα να τροποποιήσει την πάγια νομολογία του και να αποδεχθεί την «συμβατότητα των ρυθμίσεων του νόμου, για τον γάμο των ζευγαριών του ιδίου φύλου, με το άρθρο 21 του Συντάγματος», το οποίο, όμως, θα “αναγιγνώσκεται” και θα “ερμηνεύεται”, υπό το πρίσμα του “ευρωπαϊκού δικαίου”, ακόμη και εναντίον της βουλήσεως του Έλληνα συνταγματικού νομοθέτη, με μια “contra constitutionem”, ερμηνεία του Συντάγματος και εν προκειμένω, του άρθρου 21 του Συντάγματος, που, ως αναφέρω, πρόκειται να είναι μια ψευδερμηνεία του, εν λόγω, άρθρου του Συντάγματος, διότι η οποιαδήποτε επίκληση του λεγόμενου ως “ευρωπαϊκού δικαίου”, ως ερμηνευτικού βοηθητικού κανόνα, για την προσέγγιση του ελληνικού Συντάγματος, δεν μπορεί να υπερβαίνει και να αντιτίθεται, στο ίδιο το συνταγματικό κείμενο, ή στην βούληση του συνταγματικού νομοθέτη.

Και εδώ, είναι, που εντοπίζεται το οξύτατο θεσμικό πρόβλημα, που δημιουργείται, αν και η όλη υπόθεση, στην ουσία της, είναι χωρίς σοβαρό αντικείμενο αντιπαράθεσης (αν θέλουν κάποια πρόσωπα του ιδίου φύλου να τελέσουν πολιτικό γάμο, πρέπει να δικαιούνται να τον τελέσουν, αλλά αφού, προηγουμένως, τηρηθεί η απαραίτητη θεσμική διαδικασία της αναθεώρησης του άρθρου 21 του Συντάγματος και όχι, με την ετσιθελική βουλησιαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη και των “ευρωπαϊστών” ).

Η υπόθεση του πολιτικού γάμου των ζευγών του ιδίου φύλου αφορώντας την ερμηνεία της σχετικής συνταγματικής διάταξης του άρθρου 21 του Συντάγματος οδήγησε, στην καταστρατήγησή του και στην ανοικτή και απροσχημάτιστη συνταγματική εκτροπή, από την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και την πλειοψηφία της βουλής με την θέσπιση του Ν. 5089/17-2-2024, όπως προκύπτει και από την, έως τώρα, δικαστηριακή νομολογία και πρακτική, όπως αυτή, εναργώς και χαρακτηριστικά, αναδεικνύεται και από την προαναφερθείσα 1428/2017 Απόφαση του Αρείου Πάγου, η οποία, προσδιορίζοντας ότι, για τον κοινό - και πολύ περισσότερο για τον συνταγματικό - νομοθέτη, το ενδεχόμενο γάμου, μεταξύ προσώπων του ιδίου φύλου, είναι, αυτονόητα, ανύπαρκτο και αδιανόητο.

Επίσης, η υπόθεση αυτή προσθέτει ένα σοβαρότερο πρόβλημα, που αφορά, ουσιαστικώς, την πλήρη κατάργηση του ελληνικού Συντάγματος, μέσα από την επιχειρούμενη να επιβληθεί υποχρεωτική “ερμηνεία” των διατάξεών του, με βάση το αποκαλούμενο “ευρωπαϊκό δίκαιο” και την νομολογία των ευρωπαϊκών δικαστηρίων, ακόμη και όταν η νομολογία των ευρωδικαστηρίων αντίκειται, ευθέως, στο κείμενο του ελληνικού Συντάγματος.

Αυτό είναι, που προσπαθούν να εφαρμόσουν και να επιβάλουν η αυταρχία του καθεστώτος του Κυριάκου Μητσοτάκη και οι συστημικοί συνταγματολόγοι, ήτοι ο, ανωτέρω, εικονιζόμενος Βαγγέλης Βενιζέλος (που, όσο περνάει ο καιρός, πέφτει όλο και πιο χαμηλά), ο Νίκος Αλιβιζάτος και ο Αντώνης Μανιτάκης, προσδιορίζοντας ότι αυτή η ψευδερμηνεία του κειμένου του Συντάγματος, που έχει όλα τα τυπικά και ουσιαστικά στοιχεία της κλασικής συνταγματικής εκτροπής, συνιστά “ερμηνεία, που προσαρμόζει το κείμενο του Συντάγματος, στο σύγχρονο ευρωπαϊκό δίκαιο”.

Όμως, αν και αυτό δεν αρέσει, στην “ευρωπαϊστική” ολιγαρχία του τόπου μας, το κείμενο του ελληνικού Συντάγματος, ακόμη και μέσα, στα πλαίσια των ιεραρχικών κανόνων του αστικοδημοκρατικού συνταγματικού δικαίου υπερισχύει της νομολογίας των ευρωδικαστηρίων (όπως έχουν αποφασίσει το γερμανικό και το γαλλικό Ακυρωτικό και όλα τα Συνταγματικά Δικαστήρια των ευρωπαϊκών κρατών) υπερισχύουν όλων των άλλων πηγών του αστικού/καπιταλιστικού δικαίου, διότι, σύμφωνα με το συνταγματικό δίκαιο, το Σύνταγμα, ως πρωταρχικός και θεμελιακός κρατικός θεσμός, συναρτάται, άμεσα, με την συγκρότηση του κράτους, ως νομικής προσωπικότητας, που εκφράζει την πρωτογενή εξουσία του λαού, μια ιδιότητα την οποία οι ευρωθεσμοί (οι δικαστικοί και οι άλλοι) δεν έχουν, αφού η εξουσία, που τους έχει παραχωρηθεί, είναι δευτερογενής και μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να ανακληθεί. 

Εδώ, τίθεται, πλέον, το ζήτημα της υποτιθέμενης “θεσμικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας” του ελληνικού δικαστικού συστήματος.

Βέβαια, η ξεπεσμένη εντόπια άρχουσα ελίτ και η αυταρχία του προσωποπαγούς καθεστώτος του Κυριάκου Μητσοτάκη, όλα αυτά τα γράφουν, στα παλαιότερα των υποδημάτων τους και ως εκ τούτου, η εξέλιξη αυτής της υπόθεσης φαίνεται να είναι δυσμενής, όσον αφορά την συνταγματική νομιμότητα, στην σύγχρονη μπανανία του, υπό νεοαποικιακή κατοχή, τελούντος δήθεν ελληνικού κράτους.

Οψόμεθα…