Το κράτος και συγκεκριμένα, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, με τα εντεταλμένα αστυνομικά όργανα, στο επίκεντρο των οποίων βρίσκεται το αποκαλούμενο, ως «Τμήμα Προστασίας του Δημοκρατικού Πολιτεύματος», (τίτλος ο οποίος είναι, αυτονόητα, αστείος), προσπαθούν, πεισματικά, να το καταφέρουν.

Το θέμα, στο παρόν δημοσίευμα, είναι ένα δύσκολο θέμα, το οποίο θα μπορούσα να αποφύγω, αλλά δεν θα το κάνω, διότι αφορά την συνέχεια της πεισματικής προσπάθειας του κράτους - δηλαδή της κυβέρνησης Μητσοτάκη και των εντεταλμένων αστυνομικών οργάνων - να σπρώξει, προς την παρανομία, την αναρχική ακτιβιστική πολιτική οργάνωση “Ρουβίκωνας”, που χθες ένα ενεργό μέλος της, ο Γιώργος Καλαϊτζίδης αθωώθηκε, από το δικαστήριο, ύστερα, από την ποινική δίωξη, για δημοσιεύματά του, στο Διαδίκτυο, η ποινική αξία των οποίων αποδείχτηκε, ως ανύπαρκτη, αν και ο Καλαϊτζίδης πηγαινοερχόταν στις φυλακές, ως επικίνδυνος κακοποιός, με ένοπλη αστυνομική συνοδεία, λες και οι κατηγορίες, που του είχαν απαγγελθεί, ήσαν σημαντικές και ο ίδιος ένα άτομο, άκρως, επικίνδυνο.

Ο Ρουβίκωνας άρχισε να υπάρχει το φθινόπωρο του 2013, με βασικό κορμό άτομα, που είχαν συλληφθεί και φυλακισθεί και αυτοαποκαλούνταν, ως αναρχικοί. 

Όπως έχει δηλώσει ο Γιώργος Καλαϊτζίδης, «το όνομα βγήκε από τη λογική της υπέρβασης. Τη λογική δηλαδή να μπούμε στον δρόμο ενός πολιτικού αγώνα χωρίς γυρισμό εντός ή εκτός εισαγωγικών, δηλαδή να μπούμε σε μια λογική υπέρβασης για τα πράγματα που θέλουμε, για τα ιδανικά που πιστεύουμε, για τον αγώνα που θέλουμε να δώσουμε. Έναν δρόμο χωρίς γυρισμό υπό την έννοια να είναι τίμιος και ειλικρινής. Και όχι ψεύτικος και με μια λογική αυτοϊκανοποίησης πολιτικής ή διαχείρισης ενός απλού πολιτικού μικρομάγαζου το οποίο δεν θα ξεπερνούσε τα εσκαμμένα και δεν θα κάνει την υπέρβασή του στον πολιτικό αγώνα. Με αυτή την έννοια ο Ρουβίκωνας είχε αυτόν τον συμβολισμό σε επίπεδο ονόματος. Της υπέρβασης δηλαδή και του δρόμου που έπρεπε να πάρουμε χωρίς να κοιτάμε πίσω».

Η ουσία βρίσκεται, στην, μέχρι τώρα, προσπάθειά τους να κρατήσουν την πολιτική τους δραστηριότητα, μακριά από τον ακτιβισμό της τρομοκρατικής δράσης, αν και το κράτος και συγκεκριμένα, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, με τα εντεταλμένα αστυνομικά όργανα, στο επίκεντρο των οποίων βρίσκεται το αποκαλούμενο, ως «Τμήμα Προστασίας του Δημοκρατικού Πολιτεύματος», τίτλος ο οποίος είναι, αυτονόητα, αστείος, προσπαθεί, πεισματικά, να το καταφέρει. 

Αυτή η αστυνομική υπηρεσία, στην πραγματικότητα είναι το τμήμα προστασίας του κράτους και είναι ένας, καθαρά, ασφαλίτικος μηχανισμός, ο οποίος υποτίθεται ότι διαθέτει και αποτελείται και από διανοούμενους, οι οποίοι προσπαθούν να τεκμηριώσουν την παράνομη οντότητα του “Ρουβίκωνα”, στην αναρχική του ιδεολογία, επικαλούμενος αυτός ο ασφαλίτικος μηχανισμός, το, αυτονόητα, λογικό γεγονός ότι οι αναρχική οργάνωση του “Ρουβίκωνα” αμφισβητεί την “αυθεντία του κράτους” μια έννοια η οποία είναι, εξ  ορισμού, ανύπαρκτη και αποτελεί μια επικίνδυνη αστειότητα, διότι, απλούστατα, δεν υφίσταται καμία έννοια αυθεντίας του κράτους, το οποίο δεν έχει καμία κανένα περιεχόμενο αυθεντίας, την οποία επικαλείται και είναι πολύ λογικό, ο αναρχισμός να την αμφισβητεί, αφού είναι, δεδομένα, ανύπαρκτη. 

Δεν χρειάζεται να επεκτείνω περισσότερο το παρόν κείμενο, διότι υπάρχει το αρχικό βίντεο, στο οποίο προβαίνω, σε μια εκτεταμένη ανάλυση των δεδομένων, που αφορούν τον “Ρουβίκωνα” και την δραστηριότητά του δραστηριότητα του και καθώς, φυσικά και την πεισματική επιμονή της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, που εκφράζει το κράτος, να οδηγήσει την οργάνωση, στην ταξινόμησή της, ως τρομοκρατικής οργάνωσης, κάτι, που, επιμελώς, μέχρι τώρα, τα μέλη του “Ρουβίκωνα” έχουν φροντίσει να αποφύγουν. Και πράττουν πολύ καλώς και πρέπει να συνεχίσουν να αποφύγουν.

Συνεπώς, παροτρύνω, για μία ακόμη φορά, τους αναγνώστες να παρακολουθήσουν το αρχικό βίντεο του παρόντος δημοσιεύματος, το οποίο παρουσιάζει μια εκτεταμένη επιχειρηματολογία, που έχει ουσιαστικό περιεχόμενο Και σταματώ εδώ το κείμενο, ακριβώς επειδή, είναι περιττή η κείμενο γραφική κείμενο γραφική κειμενογραφία, γύρω από πράγματα, τα οποία είναι απλά και αυτονόητα.