17/9/2024 Οι Δυτικοί κλιμακώνουν, σταδιακά, τον πόλεμο, στην Ουκρανία, αλλά φοβούνται, ενώ ο Βλαντιμίρ Πούτιν τους αφήνει να τον κλιμακώνουν, χωρίς, έως τώρα, να αντιδρά, διαπράττοντας τεράστιες στρατηγικές ανοησίες, ως προς τον τρόπο και τα μέσα διεξαγωγής του πολέμου, που καταλήγει να αποτελείται, από χρονοβόρες και ανθρωποβόρες μάχες πεζικού και τεθωρακισμένων, που, όμως, οδηγούν σε έναν όλεθρο κόστους, απωλειών, ύψους, ίσως, 1.200.000 νέων ανθρώπων. (Η Washington και ο Δυτικός Κόσμος πρέπει να περιοριστούν στα αναλογικά τους μεγέθη).

 

Πού πάει ο πόλεμος, στην Ουκρανία; 

Αυτό είναι το βασικό ερώτημα, που τίθεται, εκ των πραγμάτων και το οποίο εξετάζω, στο, παραπάνω βίντεο, που αξίζει το αναγνωστικό κοινό να το παρακολουθήσει.

Φυσιολογικά, ο πόλεμος αυτός πρόκειται να καταλήξει, σε μια αργή και βασανιστική νίκη της Μόσχας, παρά τις απίστευτες και ακραίες στρατηγικές επιλογές της ρωσικής ηγεσίας, οι οποίες υπήρξαν ανόητες και παιδαριώδεις, με την απόφαση του Βλαντιμίρ Πούτιν να διεξαγάγει τον πόλεμο, με τις παλαιές και κλασικές μεθόδους της διεξαγωγής ενός πολέμου χαρακωμάτων, όσο χρονοβόρος και ανθρωποβόρος και αν είναι - και είναι - αυτός· άλλωστε η απώλεια, έως τώρα, στον διεξαγόμενο πόλεμο, περίπου, 1.200.000 νεκρών και τραυματιών, κυρίως, νέων ανθρώπων και από τις δυο πλευρές των πολεμικών μετώπων, αποδεικνύει το αμείλικτο αληθές των ισχυρισμών μου αυτών.

Αλλά αυτό, που έχει σημασία, είναι το, εάν ο ρωσοουκρανικός πόλεμος εξελιχθεί, σε ένα πεδίο, το οποίο θα δοκιμαστεί η χρήση πυρηνικών όπλων, εντός, ή εκτός Ουκρανίας, αφού είναι σαφέστατη η διαρκής, αν και σταδιακή, κλιμάκωση του πολέμου αυτού, από την Ουάσινγκτων και το ΝΑΤΟ, που δοκιμάζουν τις προθέσεις αντίδρασης της ρωσικής ηγεσίας, σε αυτήν την κλιμακωτή πίεση, που ασκούν, ως προς την μεταφορά του νατοϊκού εξοπλισμού και των οπλικών συστημάτων, όπως και την χρήση και την εμβέλειά τους, μέσα στα όρια της ρωσικής επικράτειας.

Η αλήθεια είναι ότι, πέρα από τις όποιες φραστικές εξάρσεις, η ρωσική αντίδραση, στην πράξη, όσον αφορά την σταδιακή κλιμάκωση του ουκρανικού πολέμου, από την Ουάσινγκτων, είναι, περίπου, μηδενική, γεγονός, που, προφανώς, ενθαρρύνει την συνέχιση αυτής της κλιμάκωσης του πολέμου.

Η Ουάσιγκτον προσπαθεί ξεκάθαρα, να σκορπίσει τον φόβο, για έναν πυρηνικό πόλεμο, δείχνοντας, στην Μόσχα και στους άλλους γεωπολιτικούς της αντιπάλους, ότι σκέπτεται και την ενεργοποίηση της πυρηνικής επιλογής, προκειμένου όχι, απλώς, να αποτρέψει την δημιουργία μιας πολυπολικής παγκόσμιας τάξης, αφού αυτή, στην πράξη, έχει, ήδη, δημιουργηθεί, υπάρχει και λειτουργεί, αλλά προκειμένου να δείξει ότι αυτό το νέο παγκόσμιο status δεν είναι αποδεκτό, από την αμερικανική ελίτ και την Δύση, στο σύνολό της.

Παρά ταύτα, η αλήθεια είναι ότι όσες δοκιμές και όσα σενάρια και σεμινάρια και αν κατασκευάζουν οι Δυτικοί, η Ουάσινγκτων και οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες δεν είναι διατεθειμένες και δεν έχουν επιλέξει να εισέλθουν σε έναν πυρηνικό πόλεμο, με την Μόσχα.

Αυτό, όπως φαίνεται, αποτελεί ένα φόβητρο το οποίο είναι, άνευ αντικειμένου, διότι αυτοί, που επικαλούνται ότι θα το χρησιμοποιήσουν, δεν είναι καθόλου διατεθειμένοι να υποστούν τα πραγματικά ολέθρια αποτελέσματα και τις απίστευτου μεγέθους καταστροφές, που πρόκειται να προκύψουν, από την χρήση, έστω τακτικών πυρηνικών όπλων, στην Ουκρανία και πολύ περισσότερο, στις ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες συνορεύουν, με την Ουκρανία και την Ρωσία. 

Το ζήτημα αυτό αποτελεί ένα ταμπού, το οποίο, για λόγους τακτικής, η Ουάσινγκτων θέλει να εμφανίζεται ότι το αγνοεί, ενώ, στην πράξη, δεν το αγνοεί, καθόλου και φυσικά, δεν το επιθυμεί.

Από την πλευρά της, η Μόσχα φοβάται, αν και δεν έχει να φοβηθεί τίποτε, εάν αποφασίσει να χρησιμοποιήσει τακτικά πυρηνικά όπλα, στο ουκρανικό μέτωπο, ή, στις γειτονικές της χώρες, οι οποίες ενισχύουν, με όπλα και οπλικά συστήματα το καθεστώς του Κιέβου, αφού ένας παγκόσμιος πυρηνικός πόλεμος θα ήταν, απολύτως, καταστροφικός, για όλες τις χώρες και δεν θα είχε νικητές, επειδή, οι ΗΠΑ και η Δύση θα ηττηθούν, λόγω της αμοιβαίας καταστροφής που θα προκύψει, από τα αντίποινα, που πρόκειται, αμέσως, να υποστούν.

Ως εκ τούτου,  η Ουάσινγκτων, οι ευρωπαϊκές και οι λοιπές πρωτεύουσες της Δύσης, αφού δεν μπορούν, πλέον, να αποτρέψουν την δημιουργία του σύγχρονου πολυπολικού κόσμου, αφού αυτός, είναι, ήδη, ένα γεγονός. 

Τοιουτοτρόπως, αυτό, που τους μένει να πράξουν, είναι, αποδεχόμενες αυτήν την αμείλικτη πραγματικότητα, να περιορισθούν, στο νέο περιφερειακό τους status και στον αντίστοιχο ρόλο, που τους αναλογεί - και ο ρόλος αυτός δεν είναι, καθόλου, μικρός -, αφού οποιαδήποτε άλλη επιλογή αποτελεί έναν αναχρονισμό, ο οποίος πρόκειται να είναι επικίνδυνος, για την ύπαρξή τους.

Η Ουάσινγκτων, όσο διχασμένη και αν είναι - και είναι - η αμερικανική ελίτ, δεν επιθυμεί έναν πυρηνικό πόλεμο και πρόκειται να προσέξει, μετριάζοντας τις ηγεμονικές της φιλοδοξίες, στην υπάρχουσα πραγματικότητα.

Αυτό είναι, που υπαγορεύει η απλή λογικά, διαφορετικά, ολόκληρος ο πλανήτης θα βρεθεί, σε άμεσο κίνδυνο.

Και φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στους δύο προηγούμενους παγκόσμιους πολέμους, όπως και σε ένα τεράστιο πλήθος άλλων πολέμων, δεν ήταν ο ορθολογισμός και η λογική που επικράτησαν, όταν λήφθηκαν οι αποφάσεις, για την διεξαγωγή των πολέμων αυτών.

Ως εκ τούτου, παραπέμπω και πάλι, στο αρχικό βίντεο, το οποίο είναι χρήσιμο και απαραίτητο οι αναγνώστες του παρόντος δημοσιεύματος να το παρακολουθήσουν. 

Αξίζει τον κόπο.