23/11/2023 ΣΥΡΙΖΑ : «ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΝΑ ΚΑΚΟ ΤΕΛΟΣ, ΠΑΡΑ ΕΝΑΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΔΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ». Έφυγαν οι 9 βουλευτές και οι λοιποί, της φράξιας”6+6” της Έφης Αχτσιόγλου. (Αν και δεν επικαλούνται οποιοδήποτε είδος “ριζοσπαστισμού “, όπως έχω γράψει, “Οι ριζοσπάστες δεν συνάπτουν, δεν υπογράφουν, δεν εφαρμόζουν και δεν υποστηρίζουν Μνημόνια, που οδηγούν την κοινωνία, στην υποταγή, σε καθεστώτα νεοαποικιακής χρεωδουλείας”).
Αποφάσισαν, χθες το πρωί της Πέμπτης 23 Νοεμβρίου 2023, η Έφη Αχτσιόγλου και η φράξια της (οι περίφημοι 6 + 6 που, τελικά, ως βουλευτές, είναι 9), να εγκαταλείψουν τον ΣΥΡΙΖΑ, κρατώντας, βεβαίως-βεβαίως, τις βουλευτικές έδρες, που κατέχουν, όπως, άλλωστε, ήταν αναμενόμενο, δίνοντας και προτιμώντας, στην παρούσα φάση, της υπόθεσης των, προφανώς, φθοροποιών εσωκομματικών αντιπαλοτήτων, ένα αναγκαίο κακό τέλος, παρά έναν εφιάλτη, δίχως τέλος.
Και φυσικά, αυτή τους η κορυφαία πολιτική πράξη πρόκειται να αξιολογηθεί, από τους ψηφοφόρους του χώρου τους - όσους, εν πάση περιπτώσει, έχουν απομείνει να υποστηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ -, αλλά και πολύ περισσότερο, από την ευρύτερη κοινωνία και το εκλογικό σώμα, όταν έλθει η ώρα της εκλογικής διαδικασίας, η οποία, σε επτά (και κάτι) μήνες, πρόκειται να λάβει χώρα, με τις ευρωεκλογές του Ιουνίου του 2024, που, αν και δευτερεύουσες εκλογές, θα δώσουν ένα σαφές στίγμα, για το πού οδηγούνται οι φευγάτοι, από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά, κυρίως, ο ίδιος ο εναπομείνας ΣΥΡΙΖΑ - με, προς το παρόν, 36 βουλευτές, που του επιτρέπουν να παραμένει, ως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αφού το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ του Νίκου Ανδρουλάκη έχει 32 βουλευτές - του Στέφανου Κασσελάκη και του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος δεν είναι απίθανο να ενεργοποιηθεί, πολιτικά, κάτι, που, βέβαια, έχει τις δυσχέρειές του, αλλά μπορεί, κάλλιστα να δικαιολογηθεί, με αφορμή και αιτία, τις έκτακτες κομματικές και πολιτικές συνθήκες, που δημιουργούν οι αποχωρήσεις, από τον ΣΥΡΙΖΑ, των φραξιών της “Ομπρέλλας” του Ευκλείδη Τσακαλώτου και των “6+6” της Έφης Αχτσιόγλου.
Οι 9 βουλευτές της φράξιας των “6+6”, που ανεξαρτητοποιήθηκαν, χθες, είναι οι εξής :
- Αναγνωστόπουλου Σία
- Αχτσιόγλου Έφη
- Ζειμπεκ Χουσεΐν
- Ηλιόπουλος Νάσος
- Τζανακόπουλος Δημήτρης
- Τζούφη Μερόπη
- Φερχάτ Οζγκιουρ
- Φωτίου Θεανώ
- Χαρίτσης Αλέξης
Φυσικά, είναι σαφές και αποτελεί δεδομένο το γεγονός ότι όλοι οι αποχωρήσαντες - οι τωρινοί και οι, αμέσως, προηγούμενοι - έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, για τον απλούστατο λόγο ότι έχασαν - εκεί, που δεν το περιμέναν, σε καμμία περίπτωση -, με την εκλογή του ουρανοκατέβατου Στέφανου Κασσελάκη, τις εσωκομματικές εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου για την ανάδειξη του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την παραίτηση, στις 29/6/2023, του Αλέξη Τσίπρα, από την προεδρία του κόμματος.
Αυτή είναι η ωμή και ψυχρή αλήθεια, αφού, εάν εκλεγόταν, στην προεδρία του κόμματος, η Έφη Αχτσιόγλου, ή ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, όλα θα ήσαν μέλι-γάλα και φυσικά, ουδείς θα αποχωρούσε, από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Στην πράξη, λοιπόν, όλοι οι αντίπαλοι του Στέφανου Κασσελάκη, που διεκδίκησαν την εκλογή τους, στις εσωκομματικές εκλογές, για την θέση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ (εκτός του Νίκου Παππά, που, στον δεύτερο γύρο των εκλογών αυτών, υποστήριξε, τον, τελικώς, εκλεγέντα, στις 24/9/2023, πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ), δεν αποδέχτηκαν, ουσιαστικά, την εκφρασθείσα, από την πλειοψηφία της βάσης του κόμματος, εκλογική επιλογή, του νέου ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ και ως εκ τούτου, την ήττα τους.
Μάλιστα οι αποχωρήσαντες, από τον ΣΥΡΙΖΑ, έδωσαν και γραπτή ανακοίνωση, που χρήσιμο είναι να παραθέσω - παρά την αναμασημένη ανοησιολογία των επιχειρημάτων, που χρησιμοποιούνται -, για λόγους ιστορικής καταγραφής, με μια επιχειρηματολογία, η οποία έχει, ένα πολύ αξιοπρόσεκτο νέο στοιχείο, που είναι η απουσία οποιασδήποτε αναφοράς, στον “ριζοσπαστικό” και “ανανεωτικό” χαρακτήρα της Αριστεράς, που επαγγέλλονται, αλλά εμπεριέχει αναφορές, στις “προοδευτικές δυνάμεις”, που εμφανίζονται να διεκδικούν, στο κείμενο αυτό, το οποίο, κάλλιστα και χωρίς καμμία ουσιαστική ιδεολογική διαφοροποίηση, θα μπορούσε να αποτελεί ένα γραπτό ντοκουμέντο ενός αριστερόστροφου ΠΑΣΟΚ.
Και φυσικά, αυτό το κείμενο αποτελεί την, δια της σιωπής, αποδοχή αυτού, που έχω γράψει, στο παρελθόν, το οποίο, με αφορμή αυτό το γεγονός, επαναλαμβάνω, για μια, ακόμη, φορά, ότι δηλαδή οι ριζοσπάστες, δεν συνομολογούν, δεν συνάπτουν, δεν υπογράφουν, δεν εφαρμόζουν και δεν υποστηρίζουν Μνημόνια και μνημονιακές πολιτικές, που οδηγούν την κοινωνία, σε καθεστώτα νεοαποικιακής χρεωδουλείας, πράγματα τα οποία έχουν πράξει και έχουν πρωταγωνιστήσει, σε αυτά και στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, οι αποχωρήσαντες, από τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως και αυτοί, που παραμένουν, στο κόμμα αυτό.
Ας δούμε, λοιπόν, το κείμενο αυτής της γραπτής ανακοίνωσης :
«Η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σημείο. Οι εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου του 2023 ανέδειξαν μια ισχυρή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η οποία νιώθει παντοδύναμη να συνεχίσει την αντικοινωνική της πολιτική και να επιβάλλει μια δεξιά ατζέντα σε κρίσιμα θέματα που σφραγίζουν το μέλλον της χώρας. Ο πολιτικός άξονας έχει μετατοπιστεί προς τα Δεξιά, η άκρα Δεξιά και οι αντιδραστικές αντιλήψεις κερδίζουν έδαφος, η βαρβαρότητα της καθημερινότητας μετατρέπεται σε νέα κανονικότητα. Απέναντι σε αυτήν την εξέλιξη, οι δυνάμεις της προοδευτικής αντιπολίτευσης εμφανίζονται σε απόσταση από τις αγωνίες και τα προβλήματα των πολιτών. Το θέμα είναι βαθιά πολιτικό. Απουσιάζει ένα σύγχρονο πολιτικό και κοινωνικό σχέδιο που πείθει, όχι ρητορικά, αλλά στην πράξη, ότι μπορούμε να νικήσουμε την κυριαρχία της Δεξιάς. Και όμως. Οι δυνατότητες υπάρχουν. Εκατομμύρια πολίτες αναζητούν μια ισχυρή, προγραμματική και οραματική αντιπολίτευση που θα μπορέσει να εκφράσει ένα νέο σχέδιο για την προοδευτική αναγέννηση της χώρας. Μπορούμε να τα καταφέρουμε. Αλλά αυτό απαιτεί μια σύγχρονη αριστερή πολιτική της ευθύνης και της ελπίδας. Που θα πείθει και θα εμπνέει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ βιώνει μια διαλυτική κρίση. Ο νέος Πρόεδρος του κόμματος και η ηγετική ομάδα αρνούνται να αναγνωρίσουν και να συζητήσουν τον πολιτικό πυρήνα του προβλήματος. Αντί αυτού, επιλέγουν το ερμηνευτικό σχήμα του «εσωτερικού εχθρού» και της «Πέμπτης Φάλαγγας». Όταν δεν επιλέγουν τις επιθέσεις και τις προσβολές, καταφεύγουν σε έναν απλουστευτικό, κενό περιεχομένου, λόγο με γενικόλογα συνθήματα. Τα αποτελέσματα είναι ορατά. Αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ βυθίζεται στην ανυποληψία και στην απαξίωση. Είναι μια επώδυνη και διαλυτική διαδικασία που πλήττει όχι μόνο το ιστορικό κόμμα της Αριστεράς, αλλά συνολικά τις προοδευτικές δυνάμεις και τη Δημοκρατία της χώρας.
Ο Στέφανος Κασσελάκης αναδείχθηκε δημοκρατικά. Αλλά πορεύεται αντιδημοκρατικά. Διαλύει τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και τον μετατρέπει σε ένα άμορφο κόμμα, ενώ την ίδια στιγμή το πολιτικό του στίγμα εκπέμπει ένα συνονθύλευμα αντιφατικών απόψεων χωρίς κανένα προγραμματικό βάθος. Ένδειξη αυτής της παθογένειας είναι οι θέσεις που εκφράζει ο Πρόεδρος για κρίσιμα ζητήματα, όπου με ευκολία τη μια μέρα δηλώνει την υποταγή του κόμματος στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και την άλλη ξεσπαθώνει ρητορικά, αλλά καθόλου πειστικά εναντίον τους. Η αναξιοπιστία του, η υπονόμευση του κυβερνητικού έργου της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ (2015-2019), η αυταρχική συμπεριφορά που είδαμε στην τελευταία συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας. Είναι μια πορεία, δυστυχώς, δίχως επιστροφή.
Όσες και όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο αναγνωρίζουμε την ανάγκη και αναλαμβάνουμε την ευθύνη μιας αποφασιστικής τομής στην πορεία εκφυλισμού και απαξίωσης της Αριστεράς και των προοδευτικών δυνάμεων στη χώρα μας. Αναγνωρίζουμε τις δικές μας ευθύνες στην ανοχή, στο όνομα της πολιτικής ενότητας, σε προβληματικά φαινόμενα που οδήγησαν στην κρίση του κόμματος, την ανοχή σε διχαστικές συμπεριφορές που τροφοδότησαν το αντί-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και απομάκρυναν από κοντά μας προοδευτικούς πολίτες καλής θέλησης. Την ίδια στιγμή παραμένουμε περήφανοι για όσα καταφέραμε την περίοδο 2015-2019 με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε το έργο να διασώσει την κοινωνική συνοχή μιας χρεωκοπημένης χώρας. Κρατάμε από την πολύτιμη και δύσκολη αυτή μάχη τις μεγάλες τομές στην κοινωνική και εργατική πολιτική, την επιτυχία της εξόδου από τα Μνημόνια, την εθνική αυτοπεποίθηση που οδήγησε στην Συμφωνία των Πρεσπών. Και κυρίως κρατάμε την επίγνωση ότι η σύγχρονη Αριστερά είναι αυτή που συγκρούεται και σχεδιάζει, που μιλά συγκεκριμένα και αναλαμβάνει την ευθύνη της άσκησης πολιτικής, που αλλάζει τις ζωές των ανθρώπων στο σήμερα. Η δική μας Αριστερά δεν περιορίζεται στη θέση της συνεπούς αντιπολίτευσης. Είναι η Αριστερά που διεκδικεί την κυβέρνηση. Λέει αυτό που πιστεύει και πιστεύει αυτό που λέει.
Εμείς, μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, σήμερα αποχωρούμε από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.Το βήμα που κάνουμε εκκινεί από μια σκληρή παραδοχή. Η κατάσταση που έχει παγιωθεί στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν μας επιτρέπει να υπερασπιστούμε, να υλοποιήσουμε και να ανανεώσουμε το πρόγραμμα και το πολιτικό σχέδιο με βάση το οποίο διεκδικήσαμε την υποστήριξη και την ψήφο των πολιτών στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις.Η ιδεολογική μετατόπιση από αρχές και αξίες της σύγχρονης Αριστεράς, η ανεπάρκεια και οι αντιφατικές τοποθετήσεις της νέας ηγετικής ομάδας, στερούν κάθε αξιοπιστία. Ακυρώνουν κάθε προσπάθεια συσπείρωσης ευρύτερων προοδευτικών δυνάμεων από όλο το φάσμα της Αριστεράς, της Κεντροαριστεράς και της Οικολογίας και νικηφόρας πορείαςενάντια στην πολιτική της ΝΔ.
Σήμερα όμως κάνουμε ένα βήμα που κοιτάει στο μέλλον. Η Ελλάδα χρειάζεται πολιτικά ισχυρή και προγραμματικά οραματική προοδευτική αντιπολίτευση, που όχι μόνο θα αμφισβητεί την ηγεμονία της Νέας Δημοκρατίας, αλλά θα δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την ανατροπή της. Αυτό απαιτεί τη διαμόρφωση ενός σύγχρονου πολιτικού περιεχομένου πάνω στα μεγάλα ερωτήματα της εποχής μας: την κλιματική κρίση που επικαθορίζει συνολικά μία νέα ιστορική περίοδο, την ενδυνάμωση της εργασίας στις νέες προκλήσεις, το παραγωγικό μοντέλο της χώρας, τις κοινωνικές ανισότητες, τις σύγχρονες έμφυλες και φεμινιστικές διεκδικήσεις, το περιεχόμενο και τους θεσμούς της Δημοκρατίας. Τα σύγχρονα αιτήματα που συνομιλούν με τον στρατηγικό στόχο για σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία.Ο πολιτικός χρόνος είναι πυκνός και απαιτεί τολμηρά βήματα. Οι παλιές συνταγές έχουν δείξει τα όριά τους.
Δική μας φιλοδοξία είναι να συμβάλλουμε στη δημιουργία ενός αριστερού και προοδευτικού χώρου που θα διαμορφώσει τις απαντήσεις και το πολιτικό σχέδιο που θα ανταποκρίνεται στις αναζητήσεις και στις προσδοκίες των πολιτών. Όχι μόνοι και μόνες μας. Όχι με τη λογική της τεχνητής συγκόλλησης παλιών ή νέων θραυσμάτων. Αλλά μέσα από την πολιτική και οργανωτική δουλειά από τα κάτω, από την ανασύνθεση των προοδευτικών δυνάμεων, από την διαμόρφωση ενός σύγχρονού πολιτικού και κοινωνικού ρεύματος με τους αριστερούς και προοδευτικούς πολίτες, με τα σύγχρονα κοινωνικά κινήματα, με τις δυνάμεις της πολιτικής οικολογίας, με τους ανθρώπους που δίνουν τη μάχη ενάντια στους αποκλεισμούς, στις διακρίσεις, στις δυσκολίες και στον εκφασισμό της καθημερινής ζωής.
Μπορούμε να νικήσουμε. Το 2024 σφραγίζεται από το ορόσημο των 50 ετών της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας. Έχει έρθει η ώρα για μια επανεκκίνησητης Δημοκρατίας. Μια νέα πορεία για τη χώρα που θα στηρίζεται στα μεγάλα κεκτημένα της Μεταπολίτευσης, αλλά την ίδια στιγμή θα προωθεί αποφασιστικές τομές και προοδευτικές πολιτικές που δίνουν υπόσταση στο σύγχρονο περιεχόμενο της Δημοκρατίας: μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας και δικαιοσύνης. Μια κοινωνία ασφάλειας, συμπερίληψης και καλύτερης ζωής.
Σε αυτόν τον στόχο θα αφιερώσουμε όλες μας τις δυνάμεις».
ΑΓΑΘΟΠΟΥΛΟΥ ΕΙΡΗΝΗ
ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΝΑΣΟΣ
ΑΚΡΙΒΟΥΛΗ ΖΩΗ
ΑΚΡΙΤΙΔΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ
ΑΛΕΞΙΟΥ ΣΩΤΗΡΗΣ
ΑΛΕΞΙΟΥ ΚΩΣΤΑΣ
ΑΜΠΑΤΖΑΣ ΚΩΣΤΑΣ
ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ΣΙΑ
ΑΧΤΣΙΟΓΛΟΥ ΕΦΗ
ΒΑΓΙΩΝΑΚΗ ΒΑΛΙΑ
ΒΑΜΒΟΥΡΕΛΛΗ ΜΑΡΙΑ
ΒΑΜΒΟΥΡΕΛΛΗΣ ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΣ
ΒΑΡΕΛΗΣ ΣΠΥΡΟΣ
ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ ΒΙΚΤΩΡΙΑ (ΒΙΚΥ)
ΒΕΡΕΛΗ ΒΑΣΩ
ΓΕΩΡΓΑΝΤΑ ΕΛΙΣΑΒΕΤ (ΕΛΙΖΑ)
ΓΙΑΜΠΟΥΡΑΝΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ
ΖΑΒΟΓΙΑΝΝΗ ΗΡΩ
ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΝΑΣΟΣ
ΘΕΟΧΑΡΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ (ΚΑΙΤΗ)
ΚΑΒΟΥΡΑΣ ΚΩΣΤΑΣ
ΚΑΛΑΜΑΡΗ ΜΑΡΙΑ
ΚΑΛΕΣΗ ΕΛΙΖΑ
ΚΑΛΦΑΚΑΚΟΥ ΡΙΑ
ΚΑΡΑΤΣΙΟΥΜΠΑΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΚΑΡΛΑΥΤΗ ΣΤΕΛΛΑ
ΚΑΡΠΟΖΗΛΟΣ ΚΩΣΤΗΣ
ΚΕΧΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ
ΚΙΟΥΡΗ ΧΑΡΑ
ΚΟΛΤΣΙΔΑ ΔΑΝΑΗ
ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΟΓΛΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΗ
ΚΟΥΤΑ ΑΝΝΑ
ΛΑΖΑΡΟΠΟΥΛΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ
ΛΟΓΟΘΕΤΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ
ΜΗΤΣΟΣ ΑΧΙΛΛΕΑΣ
ΜΠΙΣΤΗΣ ΝΙΚΟΣ
ΝΑΤΣΙΚΑ ΑΓΛΑΙΑ
ΝΕΦΕΛΟΥΔΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
ΠΑΝΔΗ ΣΟΦΙΑ
ΠΑΠΠΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ
ΠΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΣΤΑΣ
ΡΟΔΑΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΣΑΜΠΑΤΑΚΑΚΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ
ΣΔΡΑΛΗ ΕΛΕΝΗ
ΣΙΑΝΟΥ ΦΩΤΕΙΝΉ
ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ
ΤΖΑΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΤΖΟΥΦΗ ΜΕΡΟΠΗ
ΤΟΠΑΛΙΑΝ ΓΙΑΝΝΗΣ
ΤΡΑΥΛΟΥ ΟΛΓΑ
ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΟΥ ΧΑΡΙΣ
ΦΕΡΧΑΡΤ ΟΖΓΚΙΟΥΡ
ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΕΥΑΝΘΙΑ
ΦΩΤΙΟΥ ΘΕΑΝΩ
ΧΑΡΙΤΣΗΣ ΑΛΕΞΗΣ
ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Το αστείο, στην όλη υπόθεση, είναι ότι, τώρα, πλέον, ο τίτλος του ψευδεπίγραφου ριζοσπαστισμού έχει μείνει να αναφέρεται (προς το παρόν, τουλάχιστον), στο όνομα του ΣΥΡΙΖΑ, έστω και αν αυτό είναι άνευ ουσιαστικής αξίας και σημασίας.
Με την ταφή του ριζοσπαστισμού και της εξάντλησης της πολυμασημένης καραμέλας της “ανανέωσης”, το νέο πολιτικό σχήμα, με βάση αυτό το αρχικό του κείμενο, τοποθετείται, στα δεξιά της αλήστου μνήμης “Ενωμένης Αριστεράς” (ΕΑΡ) του Λεωνίδα Κύρκου, ερχόμενο να υπερασπισθεί το καταστροφικό έργο της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα, της περιόδου Σεπτεμβρίου 2015 - Ιουλίου 2019· αν και βέβαια, αποτελεί μείζον πολιτικό ζήτημα, το πώς αυτό το νέο πολιτικό κόμμα, που σχηματίζεται, θα αντιμετωπίσει, πολιτικά και προσωπικά, τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος παραμένει, στον ΣΥΡΙΖΑ, είτε αυτός δεν ενεργοποιηθεί, στο πολιτικό προσκήνιο, είτε - πολύ περισσότερο - αν ενεργοποιηθεί, τοποθετούμενος, ανοικτά.
Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι αυτό το νέο κόμμα Θα έχει την τύχη, που είχε η “Λαϊκή Ενότητα” (ΛΑΕ) του Παναγιώτη Λαφαζάνη και των συντρόφων του, που έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, το καλοκαίρι του 2015, μετά το δημοψήφισμα της 5/7/2015 και την υπογραφή και ψήφιση του 3ου Μνημονίου, από την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα.
Όμως, αυτό το νέο κόμμα, που, τώρα, παρουσιάζεται, έχει δύο βασικά πλεονεκτήματα, απέναντι, στην ΛΑΕ εκείνης της εποχής. Το ένα πλεονέκτημα είναι πολιτικό και αφορά το γεγονός ότι το δημιουργούμενο κόμμα της πρώην, πλέον, φράξιας της Έφης Αχτσιόγλου δεν τοποθετείται και δεν κάνει αναφορές στον κομμουνισμό, όπως έκαναν - και κάνουν, ακόμη - τα στελέχη της ΛΑΕ, ενώ το δεύτερο πλεονέκτημα, που έχουν οι τωρινοί αποχωρήσαντες, από τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι πολύ σημαντικότερο, διότι είναι χρονικό, αφού, τώρα, οι αποχωρήσαντες έχουν άφθονο πολιτικό χρόνο μπροστά τους, κάτι, που δεν διέθετε η ΛΑΕ, το καλοκαίρι του 2015, αφού, τότε, η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξάρτητων Ελλήνων του Πάνου Καμμένου, προκήρυξε βουλευτικές εκλογές, που έγιναν, μέσα σε, ασφυκτικά, στενά και ελάχιστα χρονικά περιθώρια, στις 20/9/2015, ενώ, τώρα, οι ευρωεκλογές, που είναι, ουσιαστικά, μια πρώτη δοκιμή, θα διεξαχθούν τον Ιούνιο του 2024, δηλαδή, σε αρκετό χρονικό διάστημα, ώστε το νέο κόμμα να μπορέσει να οργανωθεί και να εκφράσει και να προπαγανδίσει την όποια πολιτική πλατφόρμα αποφασίσει να αναπτύξει, ενώ οι επόμενες βουλευτικές εκλογές, έχουν πολύν χρόνο, κάπου τρισήμιση χρόνια, για να πραγματοποιηθούν, κάτι, που αφήνει πολλά χρονικά περιθώρια, στο κόμμα, που, τώρα, σχηματίζεται, για να εκθέσει τις θέσεις του και να αναπτύξει την δραστηριότητά του.
Από εδώ και πέρα, το μόνο, που μένει, είναι να αναμείνουμε τις εξελίξεις, που θα ακολουθήσουν, με δεδομένο το γεγονός ότι η κατάσταση στον χώρο της αποσαθρωμένης κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης, στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη - η οποία, σαφέστατα, πρέπει να αισθάνεται, ως ευτυχής, για τα χάλια, στα οποία βρίσκεται η αντιπολίτευση - παραμένει να είναι, εξαιρετικά, ρευστοποιημένη.
Ως εκ τούτου, θα δούμε, “πού θα κάτσει η μπίλια”, αφού το “βιδάνιο” του “καζίνου” της ελληνικής πολιτικής σκηνής, στον χώρο της αριστερής αντιπολίτευσης και της ευρύτερης κεντροαριστεράς, εξακολουθεί να γυρίζει, με, γρήγορες στροφές, μέχρις ότου η αυτή η κυλιόμενη “μπίλια” να βρει το νέο σημείο της ισορροπίας της, με το μέλλον, τώρα και για αρκετό καιρό, ακόμη, να παραμένει άδηλο.
Υπομονή…
(Αν και για μένα, όπως έχω ξαναγράψει, με δεδομένη την αντικομματική πολιτική μου θέση, η επιθυμία μου είναι όλοι αυτοί να κονιορτοποιηθούν και να διαλυθούν. Και η αλήθεια είναι ότι διαθέτουν όλα τα απαιτούμενα προσόντα, για να το πράξουν).
Σχόλια