ΣΥΡΙΖΑ : Δεν μαδάει την μαργαρίτα η φράξια της Έφης Αχτσιόγλου, για το αν θα φύγει, ή θα μείνει. 10 βουλευτές ψάχνει, για να σχηματίσουν Κοινοβουλευτική Ομάδα. (Με δεδομένη την προσωπική και πολιτική αντικομματική μου θέση, εύχομαι, σε όλες τις αντιμαχόμενες φράξιες, να χαντακωθούν, το γρηγορότερο δυνατόν).

 

Καθώς η αποσύνθεση του πολιτικού πτώματος του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε προχωρημένη κατάσταση σήψης, η φράξια της Έφης Αχτσιόγλου, μετά την πανελλαδική συνδιάσκεψη που έκαναν τα μέλη της, χθες Κυριακή 19, Νοεμβρίου 2023, ο όλος προβληματισμός, που αναπτύχθηκε, δεν αφορούσε το, αν θα φύγουν, ή αν θα μείνουν, στο κόμμα αυτό. Δεν μαδούν την μαργαρίτα, για να δουν το τί θα κάνουν.  

Αυτό, που ψάχνουν είναι το πώς θα βρουν 10 βουλευτές, προκειμένου να τα μαζέψουν και να φύγουν, από τον ΣΥΡΙΖΑ. 

Ουσιαστικά και πραγματικά, αυτό είναι το πρόβλημα όλων αυτών, που βρίσκονται και στηρίζουν την ονομαζόμενη, ως φράξια των “6 + 6”,  που αποτελούν, όσους υποστήριξαν, στον πρώτο γύρο των εσωκομματικών εκλογών, για την θέση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, στις 17/9/2023  την Έφη Αχτσιόγλου. 

Στην συγκεκριμένη περίπτωση, καθώς έχουμε μια κλασσική μάχη εξουσίας, δεν υπάρχει θέμα πολιτικής δεοντολογίας ή ηθικής.  Όσοι βουλευτές φύγουν, όταν φύγουν - και εδώ φαίνεται, καθαρά, ότι υπάρχει έντονος προβληματισμός κάποιων βουλευτών, που στήριξαν και στηρίζουν την Έφη Αχτσιόγλου, οι οποίοι διστάζουν να προχωρήσουν, σε μια τέτοια πολιτική πράξη και αυτό είναι το πρακτικό πρόβλημα, που αντιμετωπίζουν η Έφη Αχτσιόγλου και οι συνεργάτες της -, είναι δεδομένο ότι δεν πρόκειται να παραδώσουν τις βουλευτικές τους έδρες, παρά την σχετική ηθική δέσμευση, που έχουν αναλάβει, αποδεχόμενοι το καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ, να παραδώσουν στο κόμμα τις έδρες αυτές, στο κόμμα, εφόσον φύγουν από αυτό. 

Αυτά, στην πρακτική πολιτική, δεν ισχύουν και ως εκ τούτου, είναι άνευ ουσίας, αυτές είναι οι ηθικές και πολιτικές δεσμεύσεις. 

Από εκεί και πέρα, αυτή η φράξια, η οποία, ομολογουμένως, έχει σημαντική κομματική δύναμη (έχουν αναφέρει έναν αριθμό αυτών, που έλαβαν μέρος, στην χθεσινή συνδιάσκεψη, γύρω στα 1000 μέλη) και ως εκ τούτου, δεν μπορώ να πω κάτι το αντίθετο, ψάχνει να βρει τον βηματισμό της, κάτι, που έχει τα προβλήματά του. Δεν είναι μια εύκολη κίνηση, όσο και αν αυτό φαίνεται, τώρα, ως επίκαιρη.

Βεβαια, το ποιά ανταπόκριση θα έχουν, όταν φύγουν - και όσοι φύγουν, διότι δεν υπάρχει κοινή άποψη όσων έλαβαν μέρος, στην συνδιάσκεψη, αν και, όπως λέγεται, η πλειοψηφία τάσσεται, υπέρ της φυγής, από τον ΣΥΡΙΖΑ και πολλοί, εξ αυτών, παραιτούνται, από κομματικά μέλη -, στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, ή, εν πάση περίπτωση, σε όσους έχουν απομείνει, στο κόμμα αυτό και πόσους θα μπορούσαν να προσελκύσουν, από όσους έχουν απομακρυνθεί, από τον ΣΥΡΙΖΑ, ήδη, από τις περασμένες βουλευτικές εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου 2023, είναι ένα ζήτημα, το οποίο είναι ανοικτό. 

Και φυσικά, είναι η πράξη, που θα δείξει, εάν αυτή η ομάδα, όταν φύγει, από τον ΣΥΡΙΖΑ, θα έχει ανταπόκριση, σε επίπεδο ψηφοφόρων, έστω κι αν αυτή η ανταπόκριση είναι μικρή της τάξεως του 3% και άνω, ή, εάν θα έχει την τύχη της Λαϊκής Ενότητας του Παναγιώτη Λαφαζάνη και των υπολοίπων, που έφυγαν, από τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Ιούλιο - Αύγουστο του 2015, μετά την ψήφιση του 3ου Μνημονίου, από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. 

Δεν μπορώ να κάνω, τώρα, κάποια πρόβλεψη η οποία να είναι σίγουρη αλλά η δική μου πεποίθηση είναι ότι είναι ότι, πολύ δύσκολα, θα μπορούσε αυτή η ομάδα να επιβιώσει εκλογικά. 

Βέβαια, υπάρχουν οι ευρωεκλογές του Ιουνίου του 2024, που θα κρίνουν τους συσχετισμούς δυνάμεων, ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη και στην φράξια της Έφης Αχτσιόγλου, που, προφανώς, θα σχηματίσει κομμα και ίσως και κοινοβουλευτική ομάδα, μαζί με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο και την “Ομπρέλλα”, που, ήδη, έχουν φύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ (με δυο βουλευτές, ήτοι τον ίδιο τον Ευκλείδη Τσακαλώτο και την Θεοπίστη Πέρκα, την σύντροφό του Δημήτρη Βίτσα) και πιθανόν είναι, λόγω της χαλαρότητας της ψήφου του εκλογικού σώματος, σε αυτού του είδους τις δευτερεύουσες εκλογικές αναμετρήσεις, να παρουσιάσει αυτό το νεοπαγές, κόμμα, που υποτίθεται ότι θα σχηματιστεί, κάποια εμφανή ζωτικότητα, κυμαινόμενη, γύρω στο 3%, αλλά είναι πολύ νωρίς, για να μπορέσω να προβλέψω αυτές τις εξελίξεις, που θα ακολουθήσουν και θα καταλήξουν, σε κάποιους αρκετούς μήνες, από σήμερα. 

Και φυσικά δεν είμαι εγώ εκείνος ο οποίος είμαι και αντικειμενικός, προκειμένου να καταλήξω, από τώρα, σε ένα συμπέρασμα ασφαλές, διότι είναι σαφές, από την δική μου πολιτική τοποθέτηση, η οποία, ως, πολιτικά, αντιεξουσιαστική ειναι αντικομματική και ως εκ τούτου και στην συγκεκριμένη περίπτωση, αυτό το οποίο με ενδιαφέρει και υποστηρίζω είναι ότι αυτό, που χρειάζεται, είναι το να χαντακωθούν και να καταστραφούν αυτού του είδους οι πολιτικοί χώροι, που υπάρχουν, δηλαδή οι κομματικοί σχηματισμοί της αριστεράς του κέντρου και της δεξιάς. 

Πολύ περισσότερο, μάλιστα, του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, όπως προανέφερα, βρίσκεται, σε προχωρημένη κατάσταση σήψης, γεγονός το οποίο, με χαροποιεί, ιδιαίτερα, εξαιτίας του γεγονότος ότι το είχα προβλέψει, ήδη, μετά το δημοψήφισμα της 5 Ιουλίου 2015 και την προδοσία του “Όχι, στο Μνημόνιο”, που είχε ψηφίσει το 61,3% του εκλογικού σώματος, στην οποία προέβη η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κομματικός σχηματισμός. Βέβαια, η κομματική καταστροφή, που υπέστη ο ΣΥΡΙΖΑ, άργησε, δυστυχώς, να έλθει οχτώ χρόνια. Έστω και έτσι, ήλθε, αφού, προηγουμένως, όμως, οδήγησε την ελληνική κοινωνία στην ψευδή και ολέθρια πεποίθηση ότι δεν μπορούσε να γίνει τίποτε διαφορετικό, από αυτό, που έγινε, από το 2010 και μετά, με την πολιτική των Μνημονίων της νεοαποικιακής χρεωδουλείας, στην οποία ο αστικός πολιτικός κόσμος της χώρας οδήγησε τον ελληνικό λαό.

Τώρα, το να δούμε τις λεπτομέρειες των όσων συνέβησαν, χθες, στην πανελλαδική συνδιάσκεψη της φράξιας των “6+6” της Έφης Αχτσιόγλου, δεν νομίζω ότι έχει ιδιαίτερη σημασία, διότι αυτά αποτελούν δευτερεύουσες λεπτομέρειες της λυσσώδους ενδοκομματικής σύγκρουσης, που έχει ξεσπάσει, στον ΣΥΡΙΖΑ, μετά τις κατεδαφιστικές, για το κόμμα αυτό, βουλευτικές εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου του 2023, την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα, από την προεδρία του κόμματος και ακόμη περισσότερο, με την εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη, ως διαδόχου του προκατόχου του, του οποίου την στήριξη είχε και εξακολουθεί να έχει, καθώς ο ίδιος ο Στέφανος Κασσελάκης, ως ουρανοκατέβατος στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είχε τα δικά του πολιτικά και προσωπικά ερείσματα, μέσα σε αυτόν το κομματικό χώρο, προκειμένου να διεκδικήσει την εξουσία, πέραν του Αλέξη Τσίπρα και προφανώς, την πρεσβεία των ενοίκων του κτιριακού συγκροτήματος της οδού Βασιλίσσης Σοφίας 91.

Έτσι κι αλλιώς, τα σημεία επαφής των εσωκομματικών αντιπάλων είναι, πλέον ανύπαρκτα και οι γέφυρες έχουν καταστραφεί, αφού η Έφη Αχτσιόγλου, χθες, ξεκαθάρισε, για μια, ακόμη φορά ότι αυτό που την χωρίζει, από την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί «δομικό χάσμα ύφους, ήθους και πολιτικών επιλογών με τη νέα ηγεσία», της οποίας οι επιλογές ήσαν διχαστικές.

Επίσης και ο Νάσος Ηλιόπουλος, τάχθηκε υπέρ της αποχώρησης της φράξιας, από το κόμμα, δηλώνοντας πως «δεν μπορούμε να μείνουμε άλλο, πρέπει να φύγουμε από αυτόν τον βούρκο», προσθέτοντας ότι «η κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ έχει πάρει στοιχεία διάλυσης και συνεχίζει ο χώρος να κινδυνεύει με χλεύη από τους πολίτες. Η ρίζα της κρίσης είναι πολιτική και η νέα ηγετική ομάδα αρνείται να το αποδεχτεί και αναζητάει εσωτερικούς εχθρούς αντί να συζητήσει για την ουσία της πολιτικής. Προφανώς, αυτό το πλαίσιο κάνει ακόμα πιο δύσκολη την προσπάθεια συνεννόησης. Και οι ειδικά οι τελευταίες επιθέσεις σιγά – σιγά φτιάχνουν ένα κλίμα που μοιάζει με βούρκο».

Αλλα, υπέρ άμεσης αποχώρησης, από τον ΣΥΡΙΖΑ τάχθηκε και ο, στην προσωπική της ζωή (έχουν ένα παιδί) σύντροφός της Αχτσιόγλου  Δημήτρης Τζανακόπουλος, που έθεσε το ερώτημα, αν η καθυστέρηση, στην οριστικοποίηση της ρήξης, κάνει καλό ή κακό, απαντώντας ότι «κάνει κακό».

Κύκλοι της φράξιας Αχτσιόγλου δήλωσαν, ανώνυμα, ότι «στην σημερινή συζήτηση πήραν μέρος περισσότερα από 1000 στελέχη από όλη την Ελλάδα. Η κοινή εκτίμηση είναι ότι με ευθύνη της ηγετικής ομάδας ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ αντιμετωπίζει μια κρίση με στοιχεία διάλυσης. Η ρίζα του προβλήματος είναι πρώτα από όλα θέμα πολιτικών επιλογών και πολιτικού ήθους. Δυστυχώς, η ηγετική ομάδα αντί να επιτρέψει μια ανοιχτή και ειλικρινή συζήτηση σε αυτή την βάση επιλέγει σενάρια συνωμοσίας και προσωπικές επιθέσεις. Η κατάσταση ειδικά μετά τις τελευταίες εξελίξεις αλλά και τις χυδαίες επιθέσεις δυσκολεύει κάθε προσπάθεια συνεννόησης και συζήτησης. Υπό αυτές τις συνθήκες δεν διαμορφώνονται προϋποθέσεις συμβίωσης με την παρούσα ηγετική ομάδα. Όλο αυτό το διάστημα έχουμε τοποθετηθεί και λειτουργήσει με βάση την ευθύνη για την ύπαρξη του αναγκαίου αριστερού και προοδευτικού σχεδίου απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ. Αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε».

Αλλά όλα αυτά είναι δευτερεύοντα. Η ουσία είναι ότι εξελίξεις, στον ΣΥΡΙΖΑ, οδηγούνται σε ένα βασανιστικό τέλος, το οποίο θα δείξει, το αν το κόμμα αυτό θα μπορέσει να επιβιώσει, έστω και ως μικρό κόμμα, ή, αν θα καταστραφεί. 

Σε αυτήν την διαδικασία, σημαντικό ρόλο θα παίξει και ο Αλέξης Τσίπρας, με την θέση, που θα πάρει, η οποία, κατά πάσα πιθανότητα, θα είναι, μια θέση, που θα στηρίζει την δική του επιλογή, που είναι ο Στέφανος Κασελάκης. 

Από εκεί και πέρα, θα δούμε το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. 

Έχει πολλή μέλλουσα ιστορία, ακόμη αυτή η υπόθεση.