1855. Η Αθήνα και ο Λυκαβηττός.
1867-1870 Αθήνα. Η πηγή της Καλλιρρόης.
1902 Αθήνα. Περιοχή Βρυσάκι. Δεν υπάρχει πια.
1904 Νέο Φάληρο. Ακτή Δηλαβέρη.Δύο κυρίες στην Ακτή Δηλαβέρη, με φόντο το νέο Φάληρο.
Από αριστερά, βλέπουμε το παλιό θέατρο των ΕΗΣ. Το φουγάρο, που διακρίνεται, δίπλα, από το θέατρο, ήταν της Power ατμοηλεκτρικό, του πρώτου Ατμοηλεκτρικού Σταθμού (ΑΗΣ) της ΔΕΗ, κατασκευής του 1901 και λειτούργησε, έως το 1972.
Δίπλα, είναι το ξενοδοχείο «Μέγα» «Grand Hôtel de Phalère» (1869-1968).
Δεξιά, είναι το ξενοδοχείο “ΑΚΤΑΙΟΝ”, η ανέγερση έγινε, το 1903, η πρώτη κατεδάφιση των πάνω ορόφων έγινε, το 1935, οι επόμενες έγιναν, σταδιακά,
έως και το 1992.
1911 Αθήνα. Το ξενοδοχείο «Παρθένων» και δίπλα του, το εστιατόριο «Η Αφθονία).
1910 Αθήνα, Πλάκα. Οδός Μνησικλέους.
1910 Αθήνα. Ο Ιλισός και δεξιά, το Βατραχονήσι, το θέατρο «Ο Παράδεισος» και στο βάθος, ο λόφος του Αρδηττού.
1910 (δεκαετία). Πειραιάς. Η Κατίνα Παξινού (Αικατερίνη Κωνσταντοπούλου), στο μεσον, με τις δυο αδελφές της.
1911 Αθήνα, Ακρόπολη. Ένας Αθηναίος, μπροστά, σε έναν πεσμένο κίονα του Παρθενώνα.
1912 Αθήνα. Ο λόφος του Φιλοπάππου.
1916 Αθήνα. Μια εναέρια φωτογραφία του Ιλισού, καθώς περνάει από το Παναθηναϊκό στάδιο.
2/12/1918 Αθήνα. Τα προπύλαια του Παναθηναϊκού Σταδίου.
1920 Αθήνα, Κολωνάκι (κατσικάδικα).Η οδός Λουκιανού, από την οδό Χάρητος και στο βάθος, ο Λυκαβηττός.
1920 Αθήνα, Κολωνάκι. Ο τσοπάνης βοσκάει τα πρόβατα.
1923 Δραπετσώνα. Αυτοσχέδια παραπήγματα, στον μικρασιατικό προσφυγικό οικισμό.
1927. Χαλάνδρι.
1930. Τα παλαιά Ανάκτορα (η σημερινή βουλή), στην συμβολή της Λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας και Λεωφόρου Αμαλίας, από την ταράτσα της «Μεγάλης Βρετανίας». Το μνημείο του αγνώστου στρατιώτη δεν έχει γίνει, ακόμη.
1930 Αθήνα. Η οδός Αιόλου.
1930 (δεκαετία). Αθήνα. Τα ξενοδοχεία «Εθνικόν» και «Majesstic” στις οδούς Πανεπιστημίου και Σανταρόζα
1934 Αθήνα. Πλατεία Ομονοίας.
1936 Αθήνα. Ο Σπύρος Λούης πίνει το καφεδάκι του.
1936 Βερολίνο. Ο Σπύρος Λούης, στην ελληνική αποστολή, στους Ολυμπιακούς αγώνες.
1937 Αθήνα. Οδός Πατησίων. Το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών.
Το κτήριο, βρίσκεται, στην Πατησίων 47 (απέναντι από το Πολυτεχνείο). Αυτό και το διπλανό του, υπάρχουν και σήμερα, άριστα διατηρημένα.
Το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών είναι το Μορφωτικό Γραφείο της Ιταλικής Πρεσβείας, στην Ελλάδα.
Επιδίωξή του είναι η προαγωγή και ανάπτυξη των πολιτιστικών σχέσεων, μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας.
Σύμφωνα με την Μορφωτική Συμφωνία, μεταξύ Ιταλίας και Ελλάδας, το Ινστιτούτο : προωθεί τις επαφές των ελληνικών Ιδρυμάτων, Οργανισμών και ελληνικών υπηρεσιών, με τις αντίστοιχες ιταλικές,
επιμελείται και διοργανώνει πολιτιστικές εκδηλώσεις (εκθέσεις, συναυλίες, παραστάσεις, συνέδρια), σε συνεργασία, με ελληνικούς και ιταλικούς δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς, παρέχει πληροφορίες, για υποτροφίες και σπουδές, στην Ιταλία,
αναπτύσσει διδακτική δραστηριότητα, διοργανώνοντας επιμορφωτικά σεμινάρια, εξετάσεις, για την πιστοποίηση της γνώσης της ιταλικής γλώσσας, τμήματα ιταλικής γλώσσας και κουλτούρας, για ενήλικες και νέους, καθώς και εξειδικευμένα τμήματα.
1944 Αθήνα. Οδός Κυψέλης και Παξών.
Το νεοκλασικό κτήριο της Κυψέλης υπάρχει και σήμερα.
Αριστερά, η συνέχεια της οδού Παξών είναι η αρχή της οδού Κεφαλληνίας.
1950 Πειραιάς, Αγία Σοφία.Ο ιστορικός κινηματογράφος «Καλιφόρνια» του Πειραιά. Λειτουργία : 1930-1984. Βρίσκεται, στην συμβολή των οδών Αντιπλοίαρχου Βλαχάκου και Παλαμηδίου.
Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε, στα τέλη του 1930 και η λειτουργία του κινηματοθεάτρου ξεκίνησε, στις 25 Ιανουαρίου του 1931. Είχε την δυνατότητα να φιλοξενήσει 590 θεατές. Ήταν, κυρίως, χειμερινός, αλλά, με το άνοιγμα των πολλών παραθύρων, που διέθετε, μπορούσε να λειτουργήσει και κατά την διάρκεια του καλοκαιριού!
Αποτέλεσε, από την ίδρυσή του, σημείο αναφοράς, για την περιοχή, καθώς ορίζεται, ως σημείο συνάντησης, για όλους τους νέους και όχι μόνον!
Το κτήριο του κινηματογράφου υπάρχει, μέχρι σήμερα, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως, το 2012, οι κάτοικοι προέβησαν, σε κινητοποίηση, έτσι ώστε να μετατραπεί, σε Πολιτιστικό Κέντρο της Περιοχής.
1950 (δεκαετία). Αθήνα. Ο Δημήτρης Γκόγκος, ο «Μπαγιαντέρας», με το μπουζούκι και τις δυο κόρες του, στον δρόμο, προς άγραν του μεροκάματου.
1950 (δεκαετία). Αθήνα. Ο Δημήτρης Χορν, με την μητέρα του Ευτέρπη.
1953 Αθήνα. Ρεμβάζοντας, μέσα από το καφενείο.
1950 (δεύτερο μισό της δεκαετίας). Αθήνα. Η Σμαρούλα Γιούλη και ο Βασίλης Λειβαδάς παντρεύονται.
1957 Αθήνα, Ομόνοια.
Η λεωφόρος Πανεπιστημίου, στο ύψος της οδού Θεμιστοκλέους.
1960 Αθήνα. Η κάτω πλευρά της πλατείας Συντάγματος.
1959 Αθήνα. Η εποχή των γκρεμισμάτων και της αντιπαροχής.
1960 Αθήνα. Τραπεζάκια, έξω, στο “Zonar’s”.
1963 Αθήνα. Η οδός Βασιλέως Κωνσταντίνου και Βασιλίσσης Σοφίας.Από το ξενοδοχείο Χίλτον «Hilton», βλέπουμε αριστερά, ο χώρος, που το 1968, θα ανεγερθεί η Νέα Εθνική Πινακοθήκη και δεξιά, επί της Βασιλίσσης Σοφίας, το 1975, το Πολεμικό Μουσείο.
Μετά το πάρκο της Ριζαρείου, η «πράσινη» πολυκατοικία των αξιωματικών (του 1924) (έχει κατεδαφιστεί).
Στο βάθος, βλέπουμε την Ακρόπολη και τον λόφο του Φιλοπάππου.
1964 Αθήνα, Μοναστηράκι.
Το διατηρητέο κτήριο, στην συμβολή των οδών Ερμού 106 και Αρίωνος, όπου ιδρύθηκε το Θέατρο «Πρόβα», το 1985-86, και λειτούργησε, έως το 1999, όπου υπέστη ζημιές, από τους σεισμούς.
1966 Αθήνα. Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Β’ και η βασίλισσα Άννα Μαρία.
Rolls-Royce™, μετά την συντήρηση.
Η κατάσταση των αυτοκινήτων, πριν την συντήρηση.
Στιγμιότυπο, από τις εργασίες συντήρησης των οχημάτων.
Rolls-Royce™, πριν την συντήρηση.
Fiat 500™, μετά την συντήρηση.
Τα αυτοκίνητα, μετά την συντήρηση, στο νέο χώρο φύλαξης.
Πράσινη Rolls-Royce MG, πριν την συντήρηση.
2024 Τατόι. Σε Μουσείο, μετατρέπεται το βασιλικό κτήμα.
Σε διθεματικό Μουσείο μετατρέπεται το κτήριο του Νέου Βουστασίου στο π. βασιλικό κτήμα Τατοΐου. Όπως πληροφορεί ανακοίνωση του ΥΠΠΟ, το Μουσείο προορίζεται να στεγάσει τις μόνιμες εκθέσεις για την Αγροκτηνοτροφική Παραγωγή του κτήματος και τα Βασιλικά Αυτοκίνητα.
Το έργο της αποκατάστασης του κτηρίου και της επανάχρησής του, που είναι ενταγμένο στο Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, ακολουθεί τις αρχές της μελέτης βιωσιμότητας του κτήματος και εξελίσσεται εντός του εγκεκριμένου χρονοδιαγράμματος, με ορίζοντα ολοκλήρωσης το 2025, σημειώνει η ίδια ανακοίνωση.
«Το εγχείρημα της μετατροπής του Νέου Βουστασίου σε διθεματικό Μουσείο προσπαθεί να αναδείξει ότι, παρά τις εναλλαγές χρήσεων που λάμβαναν χώρα στο κτήμα, ανάλογα με την περίοδο της βασιλείας, οι αρχές που φαίνονταν να διέπουν τη χρήση του ήταν η προστασία του περιβάλλοντος και η κυκλική οικονομία. Η σημερινή εικόνα του κτήματος οφείλεται εν πολλοίς στις πρωτοβουλίες που υλοποιήθηκαν ιδίως κατά τις βασιλείες των Γεωργίου Α’ και Παύλου, καθώς βάσει των πηγών, προκύπτει ότι κατά τις δύο αυτές περιόδους της ιστορίας του κτήματος αναπτύχθηκε η αγροκτηνοτροφική παραγωγή. Υπήρξε μια συγκροτημένη προσπάθεια συστηματικής διαχείρισης με πρόθεση να αποτελεί πρότυπο. Αξιοποιήθηκαν οι υπάρχοντες φυσικοί πόροι (φυτικός πλούτος, έδαφος, υπέδαφος, νερό), το φυσικό κεφάλαιο, καθώς δημιουργήθηκαν υποδομές, εξοπλισμός και δίκτυα εξυπηρέτησης, διαμορφώθηκε ένα σύστημα εργασίας και μια μικρή κοινωνία εργαζομένων, και σχεδιάστηκαν τρόποι για την επιχειρηματική ανάπτυξη του κτήματος», δήλωσε η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη. Και πρόσθεσε: «Η μετατροπή του Νέου Βουστασίου σε Μουσείο αποτελεί μέρος του υπό εξέλιξη προγράμματος του Υπουργείου Πολιτισμού για τη μουσειακή ανάδειξη επιλεγμένων ιστορικών κτηρίων στο π. βασιλικό κτήμα, με τεκμήρια που έχουν εντοπιστεί και διασωθεί στους χώρους του Τατοΐου. Η ολοκλήρωση των έργων από τις συναρμόδιες Διευθύνσεις του Υπουργείου Πολιτισμού αναμένεται να προσφέρει στους επισκέπτες μια πολυθεματική μουσειακή εμπειρία, πλαισιωμένη με ποικίλες δραστηριότητες, σε ένα αποκατεστημένο φυσικό περιβάλλον.»Στόχος μας είναι η αποκατάσταση του κτηρίου μνημείου, οι εργασίες του οποίου είναι σε εξέλιξη, και η επανάχρησή του με τη δημιουργία ενός μουσειακού χώρου που να προσφέρει μια ολοκληρωμένη εμπειρία επίσκεψης, σε διαφορετικές κατηγορίες κοινού, αναδεικνύοντας τις διάφορες όψεις της αγροκτηνοτροφικής παραγωγής. Παράλληλα, το κτήριο είναι κατάλληλο για τη φιλοξενία της έκθεσης των βασιλικών αυτοκινήτων, τα οποία, επίσης, έχουν κηρυχθεί μνημεία. Δεδομένων αυτών, η ανάδειξη του Νέου Βουστασίου έχει αυτοτελή αξία ως παρουσίαση ενός προτύπου -για τα δεδομένα της εποχής- αγροκτηνοτροφικής παραγωγής η οποία δίνει προτεραιότητα στον παραδοσιακό τρόπο καλλιέργειας, που σέβεται τη φύση. Η οργάνωση της έκθεσης των οχημάτων, από την άλλη πλευρά, επιτρέπει την ανάδειξη των αυτοκινήτων-μνημείων που χρησιμοποιούνταν στην τελευταία φάση της βασιλείας στην Ελλάδα, τα οποία παρουσιάζουν ιδιαίτερη αισθητική, οικονομική και τεχνολογική αξία. Οι εκθέσεις έχουν έντονο εκπαιδευτικό και ψυχαγωγικό χαρακτήρα. Ιδιαίτερη μέριμνα έχει ληφθεί ώστε το Μουσείο να είναι πλήρως προσβάσιμο».
Όπως ενημερώνει το ΥΠΠΟ, οι δύο μόνιμες εκθέσεις θα φιλοξενηθούν στο κτήριο του Νέου Βουστασίου. Αποστολή του Μουσείου, το οποίο βρίσκεται στην καρδιά της παραγωγικής-εκθεσιακής ενότητας του κτήματος αποτελεί η ανάδειξη του αγροκτηνοτροφικού προτύπου επιχειρηματικότητας, η σύνδεση με τη διεθνή, εθνική και τοπική ιστορία, που σχετίζεται με το κτήμα, η ανάδειξη της ιστορικής και τεχνολογικής αξίας των αυτοκινήτων της τ. βασιλικής οικογένειας, καθώς κάποια από αυτά αποτελούν μοντέλα περιορισμένης παραγωγής, ενώ τα περισσότερα χρησιμοποιήθηκαν στις δημόσιες εμφανίσεις και λειτουργίες των εκπροσώπων του βασιλικού θεσμού.Η Έκθεση της Αγροκτηνοτροφικής Παραγωγής χωροθετείται στη βόρεια και στην ανατολική πτέρυγα του κτηρίου, ενώ η Έκθεση των Βασιλικών Αυτοκινήτων στη δυτική πτέρυγα. Στην αγροκτηνοτροφική εκθεσιακή ενότητα θα εκτεθούν τεκμήρια της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής του κτήματος, με ξεχωριστά τμήματα για την έκθεση παραγωγής γαλακτοκομικών. Επίσης, θα διατηρηθεί και θα αναδειχτεί ο εξοπλισμός που βρέθηκε στο Βουστάσιο και σχετίζεται με την αγροτική παραγωγή λαδιού και κρασιού. Ο εκθεσιακός εξοπλισμός είναι λιτός, με καθαρή γεωμετρία και σαφή αισθητική διαφοροποίηση από το κέλυφος, τυπολογικά ομοιογενής και ομαδοποιημένος, ανάλογα με τη χρήση που καλείται να εξυπηρετήσει, ενώ η διάταξή του στο χώρο είναι ανεξάρτητη από τη γεωμετρία και τα δομικά στοιχεία του.Στην ανεξάρτητη εκθεσιακή ενότητα των βασιλικών αυτοκινήτων, θα εκτεθούν οκτώ αυτοκίνητα: Ένα άσπρο Fiat 500 Trademark , δύο αυτοκίνητα μάρκας MG Trademark , τέσσερα αυτοκίνητα κατασκευής Rolls-Royce Trademark και ένα ηλεκτροκίνητο Victor, από τα συνολικά 10 βασιλικά αυτοκίνητα που έχουν χαρακτηριστεί ως μνημεία. Στην ίδια ενότητα εκτίθενται τα διπλώματα οδήγησης του Παύλου και της Φρειδερίκης και φωτογραφικό υλικό. Στον όροφο, ως ανεξάρτητη ενότητα, χωροθετείται αίθουσα πολλαπλών χρήσεων για εκδηλώσεις και διαδραστικά τμήματα της έκθεσης. Ο άμεσος περιβάλλων χώρος του κτηρίου παίρνει μορφή μικρού περιπάτου και αναψυχής περιμετρικά αυτού.
1966 Λονδίνο. Η Brigitte Bardot και ο Laurent Terzieff, στο αεροδρόμιο “Heathrow”.
1915 Θεσσαλονίκη. Μία ημέρα, στον Βαρδάρη.
1960 (δεκαετία). Θεσσαλονίκη. Χιόνια, στην παραλία, στον Λευκό Πύργο.
1980 (δεκαετία). Αθήνα. Ο Αλέξης Μινωτής, η Νόνικα Γαληνέα, ο Κώστας Καρράς, ο Αλέξανδρος Ιόλας και ο Αλέκος Αλεξανδράκης.
28/4/1996 Θεσσαλονίκη. Θέατρο «Αθήναιον», μετά την παράσταση “Η μελωδία της Ευτυχίας”. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη αποχαιρετά το κοινό της. Σε λιγότερο, από 3 μήνες, θα πεθάνει.
Μάιος 1996 Αθήνα. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη, στο αυτοκίνητο, πηγαίνοντας, στο αεροδρόμιο, για να μεταβεί, στις ΗΠΑ.
Ήξερε το θανατηφόρο πρόβλημα υγείας, που αντιμετώπιζε και πήγε, για να κάνει μια τελευταία προσπάθεια, μήπως και σωθεί. Υπήρξε αδύνατον.
31/10/2024 Αθήνα, Αμπελοκήποι. Οδός Αρκαδίας. Ολοσχερής η καταστροφή, σε διαμέρισμα του τρίτου ορόφου πολυκατοικίας, όπου υπήρχε, προφανώς, μεγάλη ποσότητα εκρηκτικών και πρέπει να ήταν γιάφκα παράνομης ένοπλης οργάνωσης.
Συνήθης ύποπτος ο ακτιβιστής αναρχικός Νίκος Ρωμανός, που συνελήφθη, πηγαίνοντας, στο σπίτι του, στις 18/11/2024. Στα ευρήματα της αντιτρομοκρατικής, εντοπίστηκε (ή, υποτίθεται ότι εντοπίστηκε) ένα δακτυλικό του αποτύπωμα, σε μια σακούλα, που περιείχε ένα όπλο. Οι παραπάνω, φωτογραφίες του είναι, από φωτογραφίες, σε παλαιότερη σύλληψή του, την δεκαετία του 2010, όπου είναι εμφανέστατη η κακοποίηση, που, ως συλληφθείς, υπέστη.
1910 Ρόδος, Παλιά Πόλη. Οδεύοντας, προς την Αγορά.
1920. Καστελλόριζο.
1936 Ρόδος, Παλιά Πόλη. Άποψη της πόλης, των τειχών του Κάστρου και η Θαλάσσια Πύλη.
1916 Φλώρινα. Υδροληψία, στην κρήνη.
1946 Κανάλια Μαγνησίας. Γυναίκα, έξω από την καλύβα της.
1950 (δεκαετία). Αλεξάνδρεια (Γιδάς) Ημαθίας. Το πρώτο λεωφορείο του ΚΤΕΛ.
1954 Λειβαδιά. Ο 18χρονος Κώστας Χατζής, με την κιθάρα του.
1970 (δεκαετία). Ιωάννινα. Ένα amphicar, στα νερά της λίμνης.
1970 (δεκαετία). Ιωάννινα. Αρτοποιείο.
1970 (δεκαετία). Τρεχαντήρι, σε ταρσανά, για επισκευές.
1980 (δεκαετία). Ο χειμωνιάτικος φουσκωμένος, από νερά, Εύηνος ποταμός, στην περιοχή “Φίδαρης”, από την Φωκίδα, προς την Αιτωλοακαρνανία.
Ένα λεωφορείο Mercedes Benz, προσπαθεί να διαβεί τον άγριο ποταμό!
1986 Αστυπάλαια. Τα δυο κορίτσια καβάλα, στο ΧΤ 250.
2024 ΗΠΑ. Ο Donald Trump, o Elon Musk και ο Robert Kennedy jr, τρώγοντας, μέσα στο αεροπλάνο.
13/11/2024 Εδιμβούργο, Σκωτία.
2024 Λισαβώνα, Πορτογαλία. Ένα παράξενο κτήριο.
2024. Ο χάρτης του Αιγαίου, με το καθεστώς των 12 ναυτικών μιλίων, στα χωρικά ύδατα.
Σχόλια
Έχει διηγηθεί ο Πόντιος ηθοποιός Περικλής Χριστοφορίδης, που έπαιζε, μαζί με τον Χορν, τον ταμία, στην τράπεζα, στην ταινία «Μια ζωή την έχουμε», το 1958, ότι, στα διαλείμματα της ταινίας, όταν ο Χορν έψαχνε να βρει το περίφημο «1.101.101,10», τον ρώτησε στα ποντιακά, «ντο εύρες»;, ο Χορν του απάντησε «αβούτο», δείχνοντας του το .. μεσαίο. Ο Χριστοφορίδης έμεινε άναυδος και μετά, σκάσανε και οι δυο, στα γέλια.
Τότε, ο Χορν του είπε ότι, με την μητέρα του, που ήταν Μικρασιάτισσα από τον Πόντο, μιλούσαν ποντιακά, στο σπίτι και γνώριζε, άριστα, την γλώσσα.
Ο παππούς του Δημήτρης, ο πατέρας του δικού του πατέρα, Παντελή Χορν, ήταν Γερμανοεβραϊκής καταγωγής.
Αυτοί οι άνθρωποι μιλούσαν την ποντιακή γλώσσα, με την οποία είχαν γεννηθεί και είχαν μεγαλώσει.
Δεν είναι μύθευμα η ιστορία, με τον Περικλή Χριστοφορίδη,· την διηγήθηκε και ο ίδιος ο Δημήτρης Χορν.
Οι δικοί μου και της πρώτης γενιάς των προσφύγων (ο παππούς μου, η γιαγιά μου και το ευρύτατο σόι τους) και της δεύτερης γενιάς των προσφύγων, που γεννήθηκαν, στην Καστοριά και στο Κιλκίς (η μητέρα μου, οι αδελφές και ο αδελφός της, όπως και όλο το ευρύτατο δεύτερης γενιάς σόι μου, μέχρι που πέθαναν, κατά την χρονική περίοδο 1999 - 2018), όλοι αυτοί, μεταξύ τους, μιλούσαν την ποντιακή διάλεκτο της ελληνικής γλώσσας.
Και σε μένα, άλλωστε, η ποντιακή διάλεκτος είναι, απολύτως, οικεία. Δεν την ομιλώ, αλλά την καταλαβαίνω, πολύ καλά.