15-2-2024 Νόμος του κράτους, πλέον, ο γάμος των ομοφυλόφιλων ζευγαριών. Πολύ φασαρία, για μια απλή κρατική διοικητική πράξη, που αντίκειται στο υποτιθέμενο, ως ισχύον και στην πραγματικότητα, εικονικό Σύνταγμα, αν και τα δικαστήρια είναι αυτά, που, τελικά, θα αποφασίσουν. (Αυτό δεν σημαίνει ότι ο καθένας και η καθεμία δεν έχει το δικαίωμα της επιλογής, στην προσωπική ζωή. Η κοινωνία οφείλει να επιτρέπει να το έχει. Όμως, το κρατικό colpo grosso, δυστυχώς, έπιασε και αποπροσανατόλισε την κοινωνία).

 

Ο οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού Αλέξης Πατέλης, τυπικός καθεστωτικός νεοσυντηρητικός και ομοφυλόφιλος, με άνδρα σύζυγο, ομιλεί, σε πανηγυρικό δείπνο, που έκανε, με την πρόεδρο του κράτους Κατερίνα Σακελλαρόπουλου, την αδελφή του Κυριάκου Μητσοτάκη, βουλευτίνα και πρώην υπουργό Ντόρα Μπακογιάννη, τον υπουργό, παρά τω πρωθυπουργώ, Άκη Σκέρτσο και άλλους συνδαιτημόνες, επί τη ευκαιρία της ψήφισης, από μια διακομματική πλειοψηφία των 176 βουλευτών του νόμου, για τον γάμο των ομοφυλοφίλων ζευγαριών.

Προχθές, το βράδυ ψηφίστηκε, με άνετη πλειοψηφία, αποτελούμενη από τέσσερα κόμματα (Νέα Δημοκρατία, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Αριστερά), τα οποία είχαν όλα απώλειες, με το νεοσυντηρητικό κυβερνητικό κόμμα του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη (το οποίο φαίνεται ότι, επισήμως, παίρνει, έτσι, διαζύγιο, από την παλαιά κλασική δεξιά, κάτι το οποίο, όμως, αποτελεί και τίθεται περισσότερο, ως ερώτημα και λιγότερο, ως βέβαιη διαπίστωση), να έχει τις μεγαλύτερες διαρροές και είναι νόμος του ελληνικού - ούτως, ειπείν - “κράτους”.

Ας δούμε, κατ’ αρχήν, την «αριθμητική» των ψήφων. 

Έτσι, 176 ψήφισαν, υπέρ του γάμου των ομοφυλοφίλων, 76 ψήφισαν, κατά και 46 απείχαν. Έτσι η Ελλάδα είναι το 11ο μέλος της “Ευρωπαϊκής Ένωσης”, που ψήφισε νόμο, για την διενέργεια γάμων ζευγαριών του ίδιου φύλου.

Ο “χαμός”, χωρίς ουσιαστικές επιπτώσεις έγινε, στην Νέα Δημοκρατία. Έτσι, 21 βουλευτές της ΝΔ ψήφισαν «όχι», στο νομοσχέδιο. Πρόκειται για τους:

Χαράλαμπο Αθανασίου, Φωτεινή Αραμπατζή, Βασίλη Γιόγακα, Στέφανο Γκίκα, Κώστα Γκιουλέκα, Αθανάσιο Δαβάκη, Αναστάσιο Δημοσχάκη, Κωνσταντίνο Καραγκούνη, Άννα Καραμανλή, Θεόδωρο Καράογλου, Ανδρέα Κατσανιώτη, Δημήτριο Κυριαζίδη, Θεόφιλο Λεονταρίδη, Φώντα Μπαραλιάκο, Ιωάννη Πασχαλίδη, Μάριο Σαλμά, Αντώνη Σαμαρά, Ευριπίδη Στυλιανίδη, Μάξιμο Χαρακόπουλο, Μίλτο Χρυσομάλλη.

Ακόμη, 31 βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος της Νέας Δημοκρατίας απείχαν, από την ψηφοφορία.

Πρόκειται για τους: 

Διονύση Ακτύπη, Γιάννη Ανδριανό, Λάκη Βασιλειάδη, Κώστα Βλάσση, Γιώργο Βλάχο, Μαυρουδή Βορίδη, Γιώργο Γεωργαντά, Γιάννη Γιάτσιο, Ανδρέα Ζαμπίλη, Θανάση Καββαδά, Γιάννη Καλιάνο, Δημ. Καλογερόπουλο, Μάρκο Καφούρο, Στ. Κελέτση, Μαρία Κεφάλα, Μάνο Κόνσολα, Γιώργο Κοτρωνιά, Δημήτρη Κούβελα, Σπύρο Κουλκουδίνα, Γιάννη Λαμπρόπουλο, Περικλή Μαντά, Νότη Μηταράκη, Κατερίνα Μονογυιού, Γιάννη Μπούγα, Χρήστο Μπουκώρο, Γιάννη Οικονόμου, Γιώργο Παπασωτηρίου, Στέλιο Πέτσα, Θάνο Πλεύρη, Χριστόδουλο Στεφανάδη, Άγγελο Συρίγο. (Δηλαδή, από τους ενεργούς υπουργούς και υφυπουργούς απουσίαζαν οι Μαυρουδής Βορίδης, Ιωάννης Μπούγας, Μαρία Κεφάλα και Στ. Κελέτσης).

Και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, που τοποθετήθηκαν, υπέρ της ψήφισης του νομοσχεδίου, είχαν διαρροές. 

Από τον ΣΥΡΙΖΑ, απουσίαζαν οι Παύλος Πολάκης και Όθων Ηλιόπουλος, ενώ η Νίνα Κασιμάτη δήλωσε «παρών». 

Από το ΠΑΣΟΚ, απουσίαζαν οι κάτωθι :

Ευ. Λιακούλη, Εμ. Χνάρης, Αικ. Καζάνη, Αν. Πουλάς, Στ. Μιχαηλίδης, Παν. Παρασκευαϊδης, Χρ. Στάρακα, Οδ. Κωνσταντινόπουλος, Μπ. Μπαράν, Απ. Πάνας, Αν. Νικολαϊδης.

Από τη Νέα Αριστερά, απουσίασαν οι δυο μουσουλμάνοι βουλευτές (και αυτό είναι σημαντικό, γνωρίζοντας, πόσο συντηρητική και θρησκευόμενη είναι η μουσουλμανική μειονότητα, στην Θράκη, αφού οι δυο μειονοτικοί βουλευτές δεν ψήφισαν, κατά του νομοσχεδίου) Οζγκιούρ Φερχάτ και Χουσεϊν Ζεϊμπέκ.

Από τους ανεξάρτητους, οι βουλευτές Χ. Κατσιβαρδάς, Κ. Φλώρος, Αρετή Παπαϊωάννου ψήφισαν «όχι» και «παρών» δήλωσε ο Μιχάλης Χουρδάκης.

Έτσι, ψήφισε η βουλή.

Θα προσπαθήσω να μην επιχειρηματολογήσω, επί της ουσίας του περιεχομένου του θέματος αυτού, αφού το έχω πράξει, επαρκώς, στα δυο πρόσφατα άρθρα μου, σε αυτό, εδώ, το μπλογκ [το αναγνωστικό κοινό μπορεί να τα διαβάσει, με τίτλους : Ο γάμος (ετεροφυλόφιλων, ή ομοφυλοφίλων), ως θεσμός και η - εξ επαγγελματικής διαστροφής και χαρακτηρολογικής και συμπεριφορικής παρέκκλισης -, υποκρισία των πολιτικών, με χαρακτηριστικές περιπτώσεις αυτές του Σπυρίδωνα-Άδωνι Γεωργιάδη και του Κυριάκου Μητσοτάκη, οι οποίες δεν αποτελούν την εξαίρεση, αλλά τον κανόνα και Γάμος ομοφυλοφίλων : Ο Βαγγέλης Βενιζέλος - όπως και οι χριστιανοί παπάδες - μπουρδολογεί, γράφοντας (στην «Αυγή» της 21-1-2024!) ότι πρόκειται για “δικαίωμα σύναψης γάμου, ανεξαρτήτως φύλου”, γνωρίζοντας και κρύβοντας ότι, από συνταγματική άποψη, ένας τέτοιος γάμος είναι ανυπόστατος. Η δική μου θέση είναι γνωστή. OXI, σε κάθε γάμο, χωρίς απαγόρευσή του. Η ουσία, όμως, είναι ότι το παρόν Σύνταγμα και η νομολογία των δικαστηρίων δεν αναγνωρίζουν γάμο, αλλά, μόνον, συμβίωση ομοφυλοφίλων, με όμοιες έννομες συνέπειες, ως οι νόμοι 4356/24-12-2015 και 4538/16-5-2018. (Η πολιτική ολιγαρχία, ως συνήθως, γράφει, στα παλιά της τα παπούτσια, το αστικό Σύνταγμα και αυτό είναι χρήσιμο να επισημαίνεται)]. 

Το πρόβλημα είναι ότι, στην κοινωνία, έπιασε το κυβερνητικό και κρατικό colpo grosso της ενασχόλησής της, με τον γάμο και των ομοφυλοφίλων, που αποτελεί μια απλή κρατική διοικητική πράξη, αναγνωρίζοντας ότι, όπως συμβαίνει, πάντοτε, σε μια εξουσιαστική κοινωνία, το κράτος είναι αυτό, που νομιμοποιεί την προσωπική ζωή, τις προσωπικές σχέσεις και προτιμήσεις των ανθρώπων. 

Αφ’ εαυτού, αυτό το καθοριστικό γεγονός, που γίνεται αποδεκτό, από την συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού της χώρας μας (και όχι, μόνον, αυτής), είναι το χειρότερο όλων και αποτελεί, δυστυχώς, ένα διαρκές και μόνιμο φαινόμενο.

Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι ο καθένας και η καθεμία δεν έχει το δικαίωμα της επιλογής, στην προσωπική ζωή. Κάθε άλλο. Η κοινωνία οφείλει να επιτρέπει να το έχει. 

Αλλά, πέραν τούτων, υπάρχει και το ουσιαστικό πρόβλημα της δεδομένης αντισυνταγματικότητας του νέου νόμου, για τον πολιτικό γάμο των ομοφυλοφίλων, ο οποίος υπερβαίνει και αντιτάσσεται, στην διάταξη του πρώτου εδαφίου της παραγράφου 1 του άρθρου 21 του υποτιθέμενου, ως ισχύοντος - πλην όμως, κουρελιασμένου, από την πολιτική ολιγαρχία - Συντάγματος, που συμπλέκει την οικογένεια, με τον γάμο, με την παιδική ηλικία και την μητρότητα (δι’ αυτής και με την πατρότητα), δηλαδή με την αποδοχή των δυο φύλων, που μπορούν να συνάψουν γάμο, ορίζοντας ότι : 

«Η οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους».  

Ουσιαστικά, λοιπόν, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνηση, με τον νόμο, για τον γάμο των ομοφυλοφίλων, ευτελίζουν και καταργούν την συγκεκριμένη συνταγματική διάταξη, χωρίς να ακολουθήσουν την σύννομη οδό της συνταγματικής αναθεώρησης, όσον αφορά, το άρθρο 21, παράγραφος 1, εδάφιο πρώτο, του Συντάγματος, επειδή - κυριολεκτικά - έτσι γουστάρει, στον Κυριάκο Μητσοτάκη. 

Άλλωστε, όπως προανέφερα, η πολιτική και οικονομική ολιγαρχία έχουν, προ πολλού και πολλαπλώς, κουρελιάσει το Σύνταγμα και αυτό το φαινόμενο δεν είναι, καθόλου, πρωτοφανές. Αντιθέτως, είναι κάτι το σύνηθες.

Αλλά το θέμα της ικανοποίησης του συγκεκριμένου γούστου του πρωθυπουργού, αποτελεί μια μη ολοκληρωμένη παρουσίαση της πολιτικής διάστασης, που έχει το συγκεκριμένο ζήτημα και τούτο, επειδή αυτό το, πολιτικά και κομματικά επώδυνο crash test, που επιχείρησε, επιτυχώς και σχετικώς, ανώδυνα, ο πρωθυπουργός και το οποίο θα έχει ένα εκλογικό κόστος για τον ίδιο και το κυβερνητικό κόμμα - το μέγεθος αυτού του κόστους μένει να φανεί -, διότι υπάρχει και μια άλλη σημαντικότερη, για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την ολιγαρχία του πλούτου, στόχευση, που, τώρα, καθίσταται πολύ πιο εύκολη και αφορά την, χωρίς συνταγματική αναθεώρηση, ευθεία κατάργηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, με την νομιμοποίηση της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων, την οποία το συγκεκριμένο άρθρο του Συντάγματος απαγορεύει, ρητώς και απροσχημάτιστα. 

Τελικά, το μόνο πρόβλημα, που μπορεί να αντιμετωπίσει το συγκεκριμένο νομοθέτημα, για την θέσπιση του γάμου ατόμων του ίδιου φύλου (όπως και το νομοσχέδιο, για τα ιδιωτικά ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, όταν ψηφιστεί) έχει να κάνει, με την κρίση των δικαστηρίων, όσον αφορά την συνταγματικότητά του· και κυρίως, από τα ανώτατα δικαστήρια.

Υποθέτω - και είναι λογικοφανές - ότι ο πρωθυπουργός “έχει κάνει τα κουμάντα του”, με τα ανώτατα δικαστήρια, των οποίων έχει διορίσει τις ηγεσίες τους.

Όμως, το δικαστικό σώμα είναι ένα περίεργο και ιδιόμορφο συντεχνιακό κατασκεύασμα, γεγονός, το οποίο δεν καθιστά σίγουρη και δεδομένη την κρίση του, γύρω από την συνταγματικότητα του νέου νόμου, για τον γάμο των ατόμων του ίδιου φύλου, γνωρίζοντας, μάλιστα, ότι το συγκεκριμένο νομοθέτημα πάσχει, εξ αντικειμένου, από αντισυνταγματικότητα, ενώπιον του συγκεκριμένου Συντάγματος, το οποίο είναι, έστω και διακηρυκτικά, ένα χριστιανικό ομολογιακό συνταγματικό κείμενο, το οποίο δεν εκδόθηκε, στο όνομα του ελληνικού λαού, αλλά, “στο όνομα της αγίας, ομοούσιας Τριάδας”.

Έτσι, στην περίπτωση, που ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν “έχει κάνει τα κουμάντα του”, με το δικαστικό σύστημα, θα αντιμετωπίσει βαρύτατο πρόβλημα και μπορεί να υποστεί μια τεράστια, βαρύτατη, συντριπτική και ταπεινωτική προσωπική και  πολιτική ήττα.

Θα δούμε…