10/2023 Δημοσκόπηση PRORATA : Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει μέλλον, ως μεγάλο κόμμα, αλλά ο Στέφανος Κασσελάκης (ο οποίος το πραγματικό πρόβλημα, που έχει, στην ελληνική κοινωνία, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, αποτελεί η επίσημη αμφιφυλοφιλία του), που δεν μπορεί να σώσει το κόμμα του, είναι νωρίς να κριθεί, από τώρα και ούτε, από τις “αυτοδιοικητικές” εκλογές. Το ζήτημα είναι πόσο μικρού μεγέθους και τί είδους κόμμα είναι ικανοί η “προεδρική φρουρά” και ο Αλέξης Τσίπρας να αποδεχθούν, στην παρούσα μακρά φάση και ποιοί είναι οι στόχοι τους.

 

Με αφορμή την δημοσκόπηση Οκτωβρίου 2023 της εταιρείας PRORATA, στην οποία έτυχε να πάρω μέρος, διαδικτυακά, απαντώντας, σε δομημένο ερωτηματολόγιο και με όλον αυτόν τον καταιγιστικό ορυμαγδό των δημοσκοπήσεων, που έλαβαν χώρα, στο τέλος του περασμένου Σεπτεμβρίου, προσπαθώντας να καταγράψουν την εκλογική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως, την δημοτικότητα και την ικανότητα του Στέφανου Κασσελάκη να διεισδύσει, στο ελληνικό εκλογικό σώμα, μου δίνεται η αφορμή να καταγράψω τις σκέψεις και τις απόψεις μου, για το μέλλον του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και για τον νεοεκλεγέντα πρόεδρό του, για τον οποίο έχω τη γνώμη ότι δεν έχει την δυνατότητα να σώσει τον ΣΥΡΙΖΑ, υπό την έννοια ότι δεν μπορεί, σε καμία περίπτωση, να τον οδηγήσει, στο να ξαναγίνει μεγάλο κόμμα, έτσι όπως φαινόταν ότι ήταν, το 2019. 

Δεν είναι θέμα ικανότητας του ανδρός, ο οποίος, προφανώς, δεν είναι βλάκας ούτε ανόητος ούτε “Αμερικανάκι, που δεν ξέρει τί του γίνεται”, ούτε αδαής και προφανώς θα πρέπει να διαθέτει κάποιες ικανότητες, τις οποίες μπορεί να ξεδιπλώσει, στο μέλλον και ως εμ τούτου, πρέπει να του δοθεί η απαιτούμενη και απαραίτητη χρονική περίοδος χάριτος, προκειμένου να προσαρμοστεί, στα δεδομένα της ελληνικής κοινωνικής πραγματικότητας, του ελληνικού πολιτικού συστήματος και της εντόπιας ολιγαρχίας, προκειμένου να ισορροπήσει την παρουσία του, στον ελληνικό χώρο, ο οποίος πρέπει να του είναι, περίπου, άγνωστος, αφού, ανάμεσα, στα άλλα, ο Στέφανος Κασσελάκης είναι και προϊόν “μεταφύτευσης”, από τους ενοίκους, που κατοικοεδρεύουν, στο κτιριακό συγκρότημα της οδού Βασιλίσσης Σοφίας 91. 

Αλλά όπως έγραψα, το θεμελιακό πρόβλημα δεν αφορά τον Στέφανο Κασσελάκη, αφορά τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, ως κόμμα, το οποίο θα εξακολουθούσε να υπάρχει και να είναι ανεπίλυτο, ακόμη και αν ο Στέφανος Κασσελάκης δεν υπήρχε και η Έφη Αχτσιόγλου είχε εκλεγεί, ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, στις 17/9/2023. 

Αυτό το θεμελιακό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ, για το οποίο εχω γράψει, σε άλλα δημοσιεύματα, σε αυτό εδώ το μπλογκ (δείτε, ενδεικτικά, το περιεκτικό και σύντομο δημοσίευμα, με τίτλο : Ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει πρόβλημα δομικής στατικότητας, αφού το πρόβλημά του είναι, ταυτοτικό και συγκροτητικό πρόβλημα. Δεν είναι πρόβλημα ηγεσίας)  δεν είναι, απλώς, ότι δεν έχει ένα κάποιο πολιτικό στίγμα· αν είναι, δηλαδή, αριστερό και πόσο αριστερό κομμα είναι, ή, αν έχει μετακινηθεί, προς το κέντρο, ή προς τα δεξιά. 

Όλα αυτά είναι δευτερεύοντα, διότι οι κομματικοί μηχανισμοί, ως μηχανισμοί παραγωγής και άσκησης/εξάσκησης της εξουσίας, διέπονται, από την γνωστή παλαιά ρήση του σοσιαλδημοκράτη θεωρητικού Eduard Bernstein, ο οποίος, κινούμενος εντός της πραγματικότητας, έλεγε ότι «ο σκοπός δεν είναι το παν· το παν είναι το κίνημα». 

Τροποποιώντας αυτή την ρήση του Γερμανού σοσιαλδημοκράτη θεωρητικού μπορώ να πω ότι, όταν μιλάμε, για τα πολιτικά κόμματα, αυτό που ισχύει είναι ότι, πάντοτε, ακόμη και όταν αυτό δεν είναι ορατό, πλην όμως ισχύει, «σημασία δεν έχει το κίνημα, αλλά σημασία έχει το κόμμα», που δημιουργεί (ή φιλοδοξεί να δημιουργήσει), καθοδηγεί (ή φιλοδοξεί να καθοδηγήσει) και εξουσιάζει (ή φιλοδοξεί να εξουσιάζει) το όποιο κίνημα και τον όποιο πολιτικό και κοινωνικό χώρο, επί των οποίων ηγείται, ή προσπαθεί να ηγείται.

Σε τελική ανάλυση, στην πολιτική, όπως και στην καθημερινή ζωή, όλα κρίνονται, μέσα, στις δεδομένες συνθήκες και στα πλαίσια των υπαρχουσών δυνάμεων και δυνατοτήτων, που συνεκτιμώνται, προκειμένου να υλοποιηθούν όσα είναι δυνατόν να γίνουν. 

Έτσι, στην παρούσα φάση, για τον τωρινό μετεκλογικό ΣΥΡΙΖΑ, μετά την ανεπανόρθωτη καταστροφή, που προέκυψε, λόγω της αναπάντεχης εκλογικής συντριβής, που υπέστη τον Μάιο και τον Ιούνιο, που μας πέρασαν, πρώτος στόχος του είναι η διάσωσή του, με την συντήρηση των δυνάμεών του, οι οποίες πρέπει να ξαναμετρηθούν, μετά από τον πρόσφατο εκλογικό όλεθρο, διότι είναι φυσικό να υπάρξουν και νέες (πιθανώς, μικρότερες, αλλά υπαρκτές) απώλειες, σε επίπεδο εναπομείναντων ψηφοφόρων, που μπορεί να είναι, ή να καταστούν μεγαλύτερες, λόγω της αλλαγής της ηγεσίας του, αφού το νέο που προσκομίζει η εκλογή του αγνώστου, στο κομματικό κοινό του ΣΥΡΙΖΑ και στην ελληνική κοινωνία, Στέφανου Κασσελάκη, είναι ένα νέο σοκ, το οποίο είναι επιπρόσθετο, στο πρόσφατο εκλογικό σοκ, που υπέστη ο ΣΥΡΙΖΑ, από την διπλή εκλογική συντριβή του, στις 21/5/2023 και στις 25/6/2023.  

Για  αυτό το επιπρόσθετο σοκ, που υπέστη και εξακολουθεί να υφίσταται η ελληνική κοινωνία, από την παρουσία του αγνώστου Στέφανου Κασσελάκη, στην ελληνική πολιτική σκηνή, ως ενός, εκ των πρωταγωνιστών και ως αρχηγού του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πρέπει να γίνει ανοικτά,  και απροσχημάτιστα, λόγος, να διεξαχθεί μια ειλικρινής δημόσια συζήτηση, εντός των ορίων της ευπρέπειας και ως εκ τούτου, πρέπει να εντοπισθεί και να κατονομασθεί, αφού, έτσι και αλλιώς, συζητείται, ευρέως, στην ελληνική κοινωνία.

Αυτό, που προκαλεί ένα σοκ, στην ελληνική κοινωνία, δεν είναι το γεγονός ότι αποτελεί ένα, εντελώς, νέο και άφθαρτο πρόσωπο, ανάμεσα, στους πρωταγωνιστές της ελληνικής πολιτικής ζωής. Κάθε άλλο, παρά αρνητικό σοκ, προκαλεί αυτό το γεγονός, στην κοινωνία μας. Αντιθέτως, αυτή του η ιδιότητα, η οποια μετράει, στο εκλογικό σώμα και θεωρώ ότι αποδίδει και μπορεί να βοηθήσει περισσότερο τον νέο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. 

Το σοκ, με την αρνητική έννοια του όρου, που προκαλεί ο Στεφανος Κασσελάκης, στην ελληνική κοινωνία, έχει να κάνει με την δηλωμένη και επισημοποιημένη σεξουαλική αμφιφυλοφιλία του και το γεγονός ότι είναι παντρεμένος, στις ΗΠΑ, με άνδρα, τον Tyler McBeth, με τον οποίο κυκλοφορεί και εμφανίζεται, ως ένα ζεύγος ανδρών. 

Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα, που αντιμετωπίζει ο Στέφανος Κασσελάκης, με ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας και των ψηφοφόρων. Και για να είμαστε ειλικρινείς, αυτό το πρόβλημα πρέπει να το κατονομάσουμε, ευθέως και όχι να το κρύψουμε, υποκριτικά, «κάτω από το χαλί», αφού αυτό συζητείται, έτσι κι αλλιώς, ευρέως, στην ελληνική κοινωνία και λειτουργεί, αρνητικά, για τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ.

Το έχω ξαναγράψει, πρόσφατα, ότι εμένα αυτό το πρόβλημα είναι ανύπαρκτο και φυσικά, μου είναι αδιάφορο και χωρίς καμία σημασία. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν το δικαίωμα να κάνουν ό,τι θέλουν, αφού δεν ενοχλούν, παραβατικά, άλλους και από εκεί και πέρα, δεν πέφτει, σε κανέναν άλλον, λόγος, για το τί πράττουν και το τί δεν πράττουν, στην ιδιωτική τους ζωή, ως ζεύγος, που είναι. 

Αλλά, στην σύγχρονη ελληνική κοινωνία, δεν είμαι εγώ το κατάλληλο αντιπροσωπευτικό δείγμα, που αφορά τις αντιλήψεις, τις στάσεις και τις συμπεριφορές αυτής της κοινωνίας. 

Εννοείται ότι, για τις νεότερες ηλικίες, οι σεξουαλικές επιλογές του Στέφανου Κασσελάκη, σε ικανοποιητικό βαθμό, δεν παίζουν τον σοβαρό ρόλο, που παίζουν, στην διαμόρφωση των γνωμών, όπως και στις απόψεις, και στις επιλογές των μεγαλύτερων ηλικιών, που αποτελούνται, από ανθρώπους, με συντηρητικές αντιλήψεις και πεποιθήσεις και επηρεάζονται, από την θρησκεία, την οικογένεια και τις, επί μέρους, τοπικές κοινωνίες και ομάδες και που όλοι μαζί (ηλικιακά, νεότεροι και μεγαλύτεροι), συνθέτουν την σύγχρονη ελληνική κοινωνία.

Το πολιτικό πρόβλημα, με τις προσωπικές σεξουαλικές του επιλογές, που αντιμετωπίζει ο νεοεκλεγείς πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκεται, στο γεγονός ότι η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας αποτελείται από ηλικιακές ομάδες, στις οποίες επικρατούν οι μεγαλύτερες ηλικίες, που είναι συντηρητικότερες και φυσικά, η, ευρέως, διαδεδομένη πεποίθηση, που έχει σχηματισθεί, για το ποιός είναι ο άντρας, ως αρσενικό και η γυναίκα, ως θηλυκό, μαζί με την επιρροή των θρησκειών (μην ξεχνάμε ότι η κοινωνία μας έχει πολύ σημαντικές επιρροές, από την χριστιανική θρησκεία, ενώ υπάρχει και μια μουσουλμανική μειονότητα, η οποία είναι πολύ πιο συντηρητική, σε αυτά τα θέματα), αλλά και οι διάφορες άλλες οργανώσεις της ελληνικής κοινωνίας, οι οποίες παραμένουν πιστές, στα παλαιά πρότυπα, όσον αφορά το τί είναι και το πώς συμπεριφέρεται ο άντρας και το τί είναι και το πώς συμπεριφέρεται η γυναίκα και ιδιαίτερα, ως προς τις σεξουαλικές σχέσεις και συμπεριφορές των ανθρώπων.

Εδώ εντοπίζεται το προσωπικό και πολιτικό πρόβλημα του Στέφανου Κασσελάκη, το οποίο, όμως, δεν έχει την έκταση, που θα μπορούσε να έχει και θα είχε, αν ζούσαμε, σε προηγούμενες δεκαετίες, όχι και πολύ μακρινές, από την τωρινή. 

Είναι γεγονός ότι υπάρχει μια ανοχή, σε αυτά τα θέματα, που, στο παρελθόν, δεν υπήρχε. Αλλά την έκταση της ανοχής (και της αποδοχής) αυτής της προσωπικής σεξουαλικής συμπεριφοράς, που, ομολογουμένως, εκφράζεται, στην συγκεκριμένη περίπτωση του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, με, κοινωνικά, συμβατικό και δυνητικά, λοιπόν, αποδεκτό τρόπο και στυλ,  στα ζητήματα της διαχείρισης της πολιτικής εξουσίας, είναι κάτι που μένει να το δούμε, τώρα, που εμφανίζεται, ως υπαρκτό και ως χειροπιαστό γεγονός, η συγκεκριμένη περίπτωση του νεοεκλεγέντος προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. 

Είναι, πάντως, δεδομένο ότι ο Στέφανος Κασσελάκης ξεκινάει, με ένα χάντικαπ, την πολιτική του σταδιοδρομία. Ένα χάντικαπ, το οποίο πρέπει να αντιμετωπίσει και να διαχειριστεί.

Πάντως, παρατηρώντας, προσεκτικά, τα συνολικά αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων και εδώ, στην συγκεκριμένη περίπτωση, τα δημοσκοπικά ποσοστά των πολιτικών κομμάτων, στην έρευνα της εταιρείας PRORATA, που διεξήχθη, την χρονική περίοδο 27/9-2/10/2023, επί επιλεγμένου δείγματος 800 ανθρώπων, μπορούμε να πούμε, πέραν από την εντυπωσιοθηρία των ΜΜΕ, ότι το αναμφισβήτητο γεγονός είναι ότι είναι πολύ νωρίς, για να κριθεί ο νεοεκλεγείς (μόλις την 17/9/2023) πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και να εξαχθούν, έστω και προχείρως, ασφαλή συμπεράσματα, για τον Στέφανο Κασσελάκη, διότι, στην συγκεκριμένη περίσταση, έχουμε να κάνουμε, με μια, άκρως, ιδιόμορφη περίπτωση, που δεν μπορεί, τώρα, να σταθμισθεί, με ασφαλή τρόπο και μέθοδο.

Και αυτό δεν αφορά, μόνον, ούτε, κυρίως, την προσωπική ιδιαιτερότητα του Στέφανου Κασσελάκη, αλλά αφορά το, εάν ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να επιβιώσει, ως μεσαίο, ή, ως μικρομεσαίο κόμμα, αφού, ως μεγάλο κόμμα, ετελεύτησε τον βίο του, για το ορατό μέλλον. 

Η δημοσκόπηση της PRORAΤA, αλλά και οι άλλες, που είδα, δείχνουν, παρά τα όσα λέγονται και γράφονται, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί, στην παρούσα φάση, να επιβιώσει, ως, τουλάχιστον, μικρομεσαίο κόμμα, αλλά και ως μεσαίο (και μάλιστα, με ποσοστά ισχυρότερα του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ του, πολιτικά, άχρωμου, άγευστου και άοσμου Νίκου Ανδρουλάκη), με το δημοσκοπικό ποσοστό του 15,6%, επί των έγκυρων ψήφων, που του καταμετρά η συγκεκριμένη δημοσκόπηση.

Με αυτά τα πραγματικά δεδομένα, αυτό, που τίθεται, ως ερώτημα, αφορά το τί θέλουν να κάνουν το κόμμα, που επανέκτησαν η προεδρική φρουρά και ο Αλέξης Τσίπρας, οι οποίοι κατάφεραν να κερδίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ, από τους “Ομπρέλλαδες”. 

Πιθανολογώ, βάσιμα, ότι σκοπός τους είναι να το κρατήσουν, στα χέρια τους και να θέσουν, εκτός μάχης τους εσωκομματικούς αντιπάλους τους· και αν είναι δυνατόν, να απορροφήσουν ένα μέρος, από αυτούς, κάποιοι, εκ των οποίων, σε επίπεδο βάσης και μικρομεσαίων στελεχών αποχωρούν, συνήθως, με κατεβασμένο το κεφάλι και σιωπηρώς,, ενώ κάποιοι άλλοι, μπορεί, μετά την όποια απογοήτευση, που υπέστησαν, από την ήττα και την μη εκλογή της Έφης Αχτσιόγλου, στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, να δελεαστούν, από κάποια κομματικά οφίκια, ή/και επηρεαστούν, από το φαινόμενο του λεγόμενου «κομματικού πατριωτισμού».

Αλλά το σοκ, για το οποίο κάνω λόγο, δεν αφορά, μόνον, την κοινωνία. Πρωτίστως, αφορά τους “Ομπρέλλαδες”, ήτοι την Έφη Αχτσιόγλου, τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, τον Νίκο Φίλη, τον Νίκο Βούτση, τον Πάνο Σκουρλέτη και όλη την υπόλοιπη θλιβερή κομπανία, η οποία θυμήθηκε ότι είναι αριστερή και θέλει, με το ζόρι και με κάθε τρόπο, που της είναι πρόσφορος, να πάρει το κόμμα, από τα χέρια αυτών που βρίσκονται, πίσω από τον Στέφανο Κασσελάκη, δηλαδή τον Αλέξη Τσίπρα, για τον οποίο χύνει την χολή, που δεν μπορούσε, δημοσίως, να χύσει και την έχυνε, κρυφίως, πριν από τις διπλές εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου, θεωρώντας τον πρώην πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, ως υπεύθυνο για την ήττα της Έφης Αχτσιόγλου, όπως, άλλωστε και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας τους θεωρεί,,ως υπεύθυνους, για την ήττα την δική του και του κόμματος, στις τελευταίες διπλές βουλευτικές εκλογές και σε έναν βαθμό - όχι όσο νομίζει, βέβαια, ο ίδιος - έχει ένα κάποιο μικρότερο, ή μεγαλύτερο δίκιο.

Το στοίχημα λοιπόν που έχουν να αντιμετωπίσουν ο Στέφανος Κασσελάκης, ο Αλέξης Τσίπρας και η παλιά “προεδρική φρουρά” της ηγεσίας του κόμματος είναι το, αν θα μπορέσουν να κρατήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ, στα αξιοπρεπή ποσοστά ενός μεσαίου, ή ενός μικρομεσαίου κόμματος. 

Αυτό μπορούν να το καταφέρουν, αλλά δεν είναι καθόλου δεδομένο ότι θα το καταφέρουν. 

Και δεν είναι αυτό δεδομένο και επειδή το κόμμα τους είναι διηρημένο, γεγονός, το οποίο πρέπει να διαχειρισθούν, αναγκαστικά, με δυναμικό και σκληρό τρόπο. 

Οι “Ομπρέλλάδες” θέλουν να χρεώσουν, βέβαια  ένα σημαντικό μέρος της ευθύνης για την επερχόμενη ήττα των υποψηφίων του ΣΥΡΙΖΑ, στις λεγόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, στον Στέφανο Κασσελάκη. Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό. Ο Στέφανος Κασσελάκης δεν έχει καμμία ευθύνη, για τις επιλογές των προσώπων, που το κόμμα υποστηρίζει. Δεν έχει κλείσει, καν, μήνα, από την εκλογή του, στην προεδρία του κόμματος και δεν μπορεί να χρεωθεί, ούτε τις όποιες προσωπικές επιλογές των υποψηφίων, ούτε, για το κλίμα, που επικρατεί, στην κοινωνία, για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Έτσι, προκειμένου να μην επιβαρυνθεί η δημόσια εικόνα του αρχηγού, που ο Αλέξης Τσίπρας και οι συν αυτώ, επέλεξαν να υποστηρίξουν και πέτυχαν να εκλεγεί, ως πρόεδρος του κόμματος, είναι, εξ ορισμού, αναγκαίο και χρήσιμο να θέσουν, εκτός κόμματος, κάθε εσωκομματική αντιπολιτευτική φωνή, που επιχειρεί να μειώνει την αξία και την προσωπικότητα του Στέφανου Κασσελάκη, ο οποίος, όπως ανέφερα, παρουσιάζει τα δικά του ιδιόμορφα και ιδιοπρόσωπα προβλήματα, στην ελληνική κοινωνία και στο ευρύτερο εκλογικό κοινό, στο οποίο υποτίθεται ότι απευθύνεται ο νεοεκλεγείς πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο εκλογικό κοινό διεκδικεί, από τα άλλα κόμματα και εν πάση περιπτώσει, ο Στέφανος Κασσελάκης, επελέγη και εξελέγη, για αυτόν τον σκοπό και στόχο.

Ως εκ τούτου, το εσωκομματικό τοπίο, στον ΣΥΡΙΖΑ, αναμένεται να μετατραπεί, σε Rodeo και σε μπαρουτοκαπνισμένο saloon bar.

Εδώ θα είμαστε, για να παρακολουθήσουμε την συνέχεια.