"Ο δεκάλογος του καλού δημαγωγού". (Η αποπροσανατολιστική ανοησιολογία του Γιώργου Γιαννουλόπουλου, το ελληνικό δημόσιο χρέος των 345 δισ € και ο ατταβισμός των απομειναριών του ελληνικού ευρωκομμουνισμού).
"Ο κ. Γιαννουλόπουλος θα ήταν για γέλια, αν δεν ήταν για κλάματα. Και επειδή η κατάσταση στην χώρα είναι για κλάματα, τα όσα γράφει και υπερασπίζεται ο Γιαννουλόπουλος είναι για γέλια και για κλάματα. Για την παραδοξολογική ανοησιολογία του εν λόγω κυρίου έχω μιλήσει σε άλλη παρέμβασή μου (Δείτε στο μπλογκ μου το θέμα : «Ο Γιώργος Γιαννουλόπουλος, το πελατειακό κράτος, ως ... αιτία της ύφεσης της ελληνικής οικονομίας και η έκπτωση της ελληνικής πνευματικής ελίτ και ειδικότερα της "ανανεωτικής" αριστερής διανόησης» http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/07/giorgos-giannoulopoulos.html , όπου, σαφέστατα, περιγράφεται η τρικυμία εν κρανίω που διακατέχει την σκέψη του ανδρός). Φυσικά, ο άνθρωπος αυτός βρίσκεται σε μια τέτοια πνευματική κατάσταση, που η πάροδος του χρόνου ουδόλως τον βοήθησε στο να μπορέσει να δει το ουσιώδες, καίριο και θανατηφόρο πρόβλημα, που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία και να προσδιορίσει τις προτεραιότητες και τις αρμόζουσες λύσεις, που μόνον συμβατικές δεν μπορούν να είναι.
Έχω ξαναγράψει ότι η ενσωμάτωση της διεθνούς οικονομικής ύφεσης στην Ελλάδα και η μετατροπή της οξείας δημοσιονομικής κρίσης, που αντιμετώπισε η χώρα το 2009, σε κρίση δανεισμού το 2010, με την έλευση της τρόϊκας και την υπογραφή του κατοχικού Μνημονίου από την κυβέρνηση των σύγχρονων Quislings, έχει οδηγήσει την ελληνική πολιτικοοικονομική και πνευματική ελίτ σε μια κατάσταση άφατου πανικού και στην επικράτηση του αποπροσανατολιστικού φαινομένου vertigo, λόγω του γεγονότος ότι, κυριολεκτικά, έχει χάσει τον έλεγχο των εξελίξεων (προϊόν της σύγχρονης Κατοχής της χώρας από τους εκπροσώπους των δανειστών), με αποτέλεσμα να μην γνωρίζει το επαύριον - το τι τέξεται η επιούσα. Και φυσικά, δικαίως ανησυχεί, αφού όλα τα (κακά, αλλά και τα χείριστα) σενάρια είναι ανοικτά.
Η περίπτωση του κ. Γιαννουλόπουλου είναι χαρακτηριστική του παραπάνω φαινομένου vertigo, που έχει πλήξει την δύσμοιρη ελίτ του τόπου, η οποία παγιδεύτηκε από την ηλίθια και καταστροφική στρατηγική επιλογή της να εντάξει την Ελλάδα στην ευρωζώνη και έτσι να οδηγήσει την χώρα στον αθόρυβο, αλλά συνάμα και σίγουρο δρόμο προς την χρεωκοπία, η οποία ήλθε και έπιασε στασίδι από τον περασμένο Απρίλιο, όταν οι διεθνείς χρηματοπιστωτικές "αγορές", έκλεισαν την στρόφιγγα της ομαλής ροής των πιστώσεων προς το ελληνικό δημόσιο.
Και φυσικά, η χρεωκοπία της χώρας (που είναι προϊόν του γεγονότος ότι, με την κατάργηση της δραχμής και την υιοθέτηση του ευρώ, το μέχρι τότε - δηλαδή το 2001 - κατά 86% εσωτερικό χρέος της χώρας, το οποίο ήταν εκφρασμένο σε δραχμές, μετατράπηκε σε, καθ' ολοκληρίαν, εξωτερικό χρέος, αφού εκφράστηκε σε ευρώ, το οποίο, όμως, αν και είναι το νόμισμα της χώρας, δεν το ελέγχει και δεν το εκδίδει η χώρα μας, αλλά η χρηματοπιστωτική γραφειοκρατία των Βρυξελλών και της Φραγκφούρτης - και μέσω αυτών, η γερμανική πολιτική και τραπεζική ελίτ -, γεγονός που το καθιστά, κατ' ουσίαν, ένα ξένο και μάλιστα σκληρό νόμισμα) δεν πρόκειται να λήξει σύντομα. Κάθε άλλο μάλιστα, αφού το ύψος του ελληνικού δημόσιου χρέους είναι τέτοιο και με τέτοια δομή, που δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί με συμβατικές λύσεις.
Ό,τι και να γίνει, τα 345 δισ. € του ελληνικού δημόσιου χρέους (τόσο ήταν τον Σεπτέμβριο του 2010, έναντι 303 δισ. € την 1/1/2010), όχι μόνο δεν μπορούν να αποπληρωθούν, αλλά ούτε, έστω και στοιχειωδώς, να εξυπηρετηθούν σε προσωρινή βάση. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια και όσες περικοπές και να γίνουν στις δημόσιες δαπάνες, ακόμα και αν αυτές περικοπούν στο μισό, ή ακόμα και αν εξαφανισθούν, το χρέος του ελληνικού δημοσίου δεν μπορεί να ξεπληρωθεί, ή να εξυπηρετηθεί - εκτός εάν η ελληνική κοινωνία αποφασίσει να δουλεύει για δεκαετίες, με πρωταρχικό στόχο να ξεπληρώσει το χρέος αυτό.
(Για το ελληνικό δημόσιο χρέος και την δυσοίωνη προοπτική του μπορείτε να δείτε, ανάμεσα στα άλλα, το κατατοπιστικό θέμα στο μπλογκ μου, με τίτλο : "Ό,τι και να συμβεί, υπό τις παρούσες συνθήκες, το ελληνικό δημόσιο χρέος των 345 δισ. € δεν μπορεί να αποπληρωθεί. (Η χρησιμότητα των κινημάτων "ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ")" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2011/02/345-den-plirono.html , όπως επίσης και το, επίσης, κατατοπιστικό θέμα : "Γιατί η Γερμανία θα υποχρεωθεί να πληρώσει για τις χώρες της ευρωζωνικής περιφέρειας, αν θέλει να σώσει το ευρώ. (Οι μεταβιβαστικές πληρωμές από τις χώρες με πραγματική υποτίμηση, προς τις χώρες με πραγματική ανατίμηση, μέσα σε μια νομισματική ένωση)" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2011/01/germania-kai-metavivastikes-pliromes.html ).
Οι λύσεις που μπορούν να υπάρξουν είναι (όσο η Ε.Κ.Τ. - ή όποιος άλλος - δεν κόβει χρήμα και όσο δεν το δίδει στα κράτη της ευρωζώνης) μόνον αντισυμβατικές και ως εκ τούτου ριζοσπαστικές και έχουν να κάνουν, με μια πειρατική κιβδήλωση του ευρωνομίσματος, ή με την κήρυξη στάσης πληρωμών (κάτι που έπρεπε να έχει γίνει από τον περυσινό Απρίλιο - Μάϊο).
Αλλά ο κ. Γιαννουλόπουλος (και ο κάθε κ. Γιαννουλόπουλος, θυμάμαι τους γραφικούς κονδυλοφόρους των πιο δουλικών τμημάτων της ελληνικής πολιτικοοικονομικής ελίτ, δηλαδή τον Πάσχο Μανδραβέλη και τον Μπάμπη Παπαδημητρίου, οι οποίοι, έχοντας αναλάβει την εργολαβία της διαφήμισης του καταστροφικού έργου ισοπέδωσης της ελληνικής οικονομίας, το οποίο διεκπεραιώνουν ο ευήθης ΓΑΠ και η τρόϊκα, μας έλεγαν ότι, με την εφαρμογή των προβλέψεων του Μνημονίου τον Απρίλιο του 2011, η Ελλάδα θα επιστρέψει στις αγορές για δανεισμό, αναπαράγοντας τους βλακώδεις σχεδιασμούς του επιτελείου της Μέρκελ και παρουσιάζοντάς τους ως ... σοφίες) ζει στον δικό του κόσμο, πιστεύοντας ότι για όλα φταίει ο ... δημαγωγός (Τσίπρας) και όχι η δωσιλογική κυβέρνηση, που έχει ρίξει τον τόπο στην χειρότερη, μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, περιπέτεια, από την οποία, με βάση την εφαρμοζόμενη πολιτική της, δεν υπάρχει διαφυγή, παρά μόνο ένα συνεχές βούλιαγμα στην κινούμενη άμμο μιας διαρκούς και επ' αόριστον χρεωκοπίας.
Οι "εκπλήξεις", που περιμένουν τον κ. Γιαννουλόπουλο, από τις επερχόμενες εξελίξεις θα είναι μεγάλες (και δυστυχώς ολέθριες για τον τόπο και τον πληθυσμό του), όσο συνεχίζεται αυτή η καταστροφική πορεία, στην οποία έχει εισέλθει η χώρα, μετά την έλευση των εκπροσώπων των συμφερόντων των δανειστών της χώρας, στους οποίους ο μοιραίος ΓΑΠ παραχώρησε την διοίκησή της.
Απλά, αυτό, που θα συμβεί, δεν θα είναι τίποτε περισσότερο από τον κατεξευτελισμό του ίδιου του Γιαννουλόπουλου, όπως επίσης και εκείνου του κομματιού της Αριστεράς, που έχει αποκτήσει καθεστωτικά χαρακτηριστικά και στηρίζει πολιτικά και εκλογικά την παρούσα δωσιλογική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ του σοσιαλνεοφιλελεύθερου ΓΑΠ.
Αυτή η Αριστερά (η "Δημοκρατική Αριστερά" των μοιραίων Φώτη Κουβέλη και Λεωνίδα Κύρκου), που μένει ατταβιστικά προσηλωμένη στο παλαιό ευρωκομμουνιστικό δόγμα της "Ενωμένης Ευρώπης" (μιας Ευρώπης η οποία δεν υπάρχει ως ενιαία και η οποία έχει γίνει όχημα των συμφερόντων των γερμανικών και των γαλλικών χρηματοπιστωτικών ελίτ, οι οποίες έχουν υπαλληλοποιήσει την μεγάλη πλειοψηφία του ευρωπαϊκού πολιτικού προσωπικού) θα υποστεί και αυτή τα επίχειρα των πρακτικών πολιτικών της στοχεύσεων, που την κάνουν να συμπεριφέρεται σαν ένας (ντροπαλός μεν, αλλά σταθερός) κολαούζος του ΓΑΠ και του ΠΑΣΟΚ της νέας Κατοχής και θα καταβαραθρωθεί μαζί με τους εκπροσώπους των πιο δουλικών και ψοφοδεών στρωμάτων της ελληνικής κοινωνικής και οικονομικής ελίτ, των οποίων οι προβλέψεις σταθερά οδηγούνται στον κάλαθο των αχρήστων, ακριβώς επειδή οι συμβατικές διαχειριστικές λύσεις, τις οποίες ακολουθούν και στηρίζουν και οι οποίες εκπορεύονται από τις διατάξεις του επαχθούς και απεχθούς Μνημονίου, δεν δίνουν λύση στο πρόβλημα και επειδή οι ευρωπαϊκές πολιτικοοικονομικές ελίτ, θεωρούν δεδομένο το ελληνικό πολιτικό προσωπικό και αμελητέα ποσότητα την ελληνική ελίτ (την οποία στην πλειοψηφία τους την θεωρούν αναλώσιμη, όπως και τον λοιπό ελληνικό πληθυσμό).
Η πραγματικότητα - είτε αυτό αρέσει, είτε όχι - είναι σκληρή και αμείλικτη. Και οι Γερμανοί πολιτικοί και τραπεζίτες (που διαμορφώνουν αυτήν την πραγματικότητα) φαίνονται να είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν τα λιγότερα (και σε κάθε περίπτωση, τα πολύ λιγότερα από όσα τους αναλογούν).
Ο Απρίλης του 2011 είναι πολύ κοντά και η ... επιστροφή της Ελλάδας στις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές είναι πολύ, μα πολύ μακριά (όσο δεν λύνεται το πιεστικό και θανατηφόρο ζήτημα του ελληνικού δημόσιου χρέους, το οποίο έχει τυλιχθεί, σαν σφιχτή θηλιά στον λαιμό της ελληνικής , η οποία θηλιά, όσο περνάει ο καιρός - μόνο και μόνο λόγω της αύξουσας επιτοκιακής επιβάρυνσής του, που το διογκώνει και το καθιστά αδύνατο να πληρωθεί -, σφίγγεται ολοένα και περισσότερο, πνίγοντας την ελληνική οικονομία και οδηγώντας την στον ασφυκτικό θάνατο).
Κατά τα άλλα, ο απίθανος αυτός τύπος (ο Γιαννουλόπουλος) ασχολείται με τον ... δημαγωγό (Τσίπρα), αποδεικνύοντας την λειτουργική αγραμματοσύνη του, αλλά και την κυριαρχία της βλακείας στον σύγχρονο κόσμο. Μιας βλακείας, η οποία θέλει να κρύβεται πίσω από ένα προπέτασμα αγοραίας ... σοφίας.
Δικαίωμά του να ασχολείται με ανεμόμυλους. Καλόν είναι και αυτός και οι όμοιοί του να μην νομίζουν ότι τρώμε κουτόχορτο.
Όπως επίσης καλόν είναι να ετοιμαζόμαστε όλοι για τα τρισχειρότερα που έρχονται, όσο ακολουθούμε την πεπατημένη (από το Μνημόνιο) οδό και όσο δεν αντιμετωπίζουμε το πραγματικό πρόβλημα της χώρας - το οποίο έφερε στην επιφάνεια ο ΓΑΠ, με την ... "τετραπέρατη" πολιτική του, κατά το πρώτο εξάμηνο, μετά τις μοιραίες και καταστροφικές για τον τόπο, βουλευτικές εκλογές της 4/10/2009...
Η αλήθεια, δηλαδή (Γιάννη μου), είναι ότι ο Τσίπρας είναι ... δημαγωγός και ο (λειτουργικά αγράμματος) κ. Γιαννουλόπουλος είναι ο κάτοχός της, ως απολογητής του βλακός ΓΑΠ και του κολαούζου του (περί του κ. Κουβέλη ο λόγος)!!! Αυτό θα πει να είναι κάποιος δογματικός (της ... "ανανέωσης", βεβαίως, βεβαίως, όπως έλεγε και ο αείμνηστος Χρήστος Τσαγανέας, σε ένα απίθανο ρεσιτάλ ηθοποιΐας στο "Ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο" το 1959).
Τώρα, ως προς το τι έχω εγώ και το τι δεν έχω, θα σου πω το τι δεν έχω :
Δεν έχω τα 345 δισ. €, ούτε καθ' ολοκληρίαν, ούτε ως μερίδιο, για την αποπληρωμή του χρέους.
Και φυσικά, ουδείς τα έχει.
(Εκτός και αν τα έχουν ο κ. Γιαννουλόπουλος και η "ανανεωτική" - τι βίτσιο κι' αυτό, με τους συντηρητικούληδες κομμουνιστογενείς της Αριστεράς, που επιμένουν να μας λένε εδώ και πάνω από 40 χρόνια ότι είναι "ανανεωτές" - του παρέα. Οπότε, καλόν είναι να συνεισφέρουν. Και ο λαός και ο ΓΑΠ με την κατοχική κυβέρνηση των Quislings και - πολύ περισσότερο - οι δανειστές και οι εκπρόσωποί τους θα τους ευγνομωνούν. Αν, πάλι, δεν τα έχουν, καλον είναι να μας πουν που θα τα βρουν, για να ξεπληρώσουν τους δανειστές. Ο ΓΑΠ, τουλάχιστον, είναι - ως προς αυτό - ειλικρινής. Μας λέει ότι σκοπός του είναι να τα πληρώσουμε εμείς. Από την μεριά τους, οι αφελείς και ανόητοι Γιαννουλοπουλαίοι καμώνονται ότι δεν συμφωνούν, με αυτόν, αλλά στην ουσία λένε το ίδιο...).
Κατά τα άλλα, όλα όσα γράφω είναι πολύ σαφή και ωμά ως προς τον πραγματισμό τους. Όπως, επίσης, έχουν, έως τώρα, επιβεβαιωθεί, από τις εξελίξεις (ενώ η περαιτέρω επιβεβαίωσή τους, δεν θα τραβήξει σε μάκρος). Και φυσικά, μένουν αναπάντητα.
Τα πράγματα είναι απλά. Τα νούμερα δεν βγαίνουν. Δεν έβγαιναν, άλλωστε, από την αρχή.
Γι' αυτό, ή θα αλλάξουν πολιτική, εκ βάθρων, ή θα βουλιάξουν και θα μας βουλιάξουν.
Ο καιρός, γαρ, εγγύς. Είπαμε : Ο Απρίλιος είναι κοντά και η επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές, για δανεισμό πολύ - μα πολύ - μακριά. (Αφού ο αφελής ΓΑΠ κατάφερε να τους ανοίξει τα μάτια τον Οκτώβριο του 2009, συνεπικουρούμενος, βέβαια, στην συνέχεια, από τους Ζαν-Κλωντ Τρισέ, Άγκελα Μέρκελ και το λοιπό σκορποχώρι της ευρωγραφειοκρατίας).
Κοντός ψαλμός αλληλούϊα..."
(Σχόλιά μου http://p-tk.blogspot.com/2011/02/o.html?showComment=1298838147754#c2308940354026666572 και http://p-tk.blogspot.com/2011/02/o.html?showComment=1298841634405#c9021401447337281771 και http://p-tk.blogspot.com/2011/02/o.html?showComment=1298841748354#c1372945226926641361 της 27/2/2011 και http://p-tk.blogspot.com/2011/02/o.html?showComment=1299101993249#c8888817984132343782 της 2/3/2011, στο άρθρο του Γιώργου Γιαννουλόπουλου (που αναδημοσίευσε στα ''Νέα της Πετρούπολης" ο Γιάννης Μιχαλόπουλος), με τίτλο : "Ο δεκάλογος του καλού δημαγωγού" http://p-tk.blogspot.com/2011/02/o.html ).
Σχόλια