Η ελληνική ανάπτυξη της περιόδου 1994 - 2008 και οι ευθύνες των επιγόνων για την διόγκωση του δημόσιου χρέους.

1998 - 2011 : Η εξέλιξη του ελληνικού δημόσιου ελλείμματος, μέσα από τα αναθεωρημένα στοιχεία, που δόθηκαν το 2009 από την κυβέρνηση του ΓΑΠ στην Eurostat. (Για το 2010 και το 2011 τα στοιχεία αφορούν προβλέψεις).

"Αγαπητέ rebel, η ανάπτυξη δεν ήταν επίπλαστη. Ήταν στρεβλωμένη.


Προφανώς, δεν μειώθηκε το χρέος, ως ποσοστό του ΑΕΠ (θα έπρεπε να μειωθεί για λόγους ασφαλείας), αλλά αυτό δεν μειώνει το επίτευγμα, που έγινε (ρυθμοί ανάπτυξης γύρω στο 3,5% με 4%, περίπου, κατά μέσον όρο την περίοδο 1994 – 2008). Απλώς, δείχνει το ότι τα άλλα μακροοικονομικά μεγέθη δεν πήγαν καλά, δηλαδή τα δημόσια έσοδα, τα οποία οι μετέπειτα κυβερνήσεις κατάφεραν να αποδιοργανώσουν, αφού παρουσίασαν πτωτικές τάσεις σε περίοδο ανάπτυξης! Και αυτό ήταν ένα κατόρθωμα του κ. καθηγητή...


Και δεν φταίει ο Ανδρέας Παπανδρέου, ούτε ο Ιωάννης Μπούτος για όσα έγιναν, μετά την εκκίνηση της εντυπωσιακής αναπτυξιακής πορείας της ελληνικής οικονομίας, ύστερα από την κατάρρευση της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Ο Ανδρέας πέθανε το 1996 και προειδοποίησε τους διαδόχους του για την επικινδυνότητα του δημόσιου χρέους, όπως ήδη έχω αναφέρει με την φράση του το καλοκαίρι του 1995 : «Ή η χώρα θα αφανίσει το χρέος, ή το χρέος θα αφανίσει την χώρα».


Οι επίγονοι (ο κ. καθηγητής και ο Κώστας Καραμανλής) δεν τον άκουσαν και φθάσαμε εδώ που φθάσαμε, αφού, βέβαια, ήλθε και ο ΓΑΠ, για να εξιστορήσει στην διεθνή κοινή γνώμη και να … διαφημίσει τον ουσιαστικό εκτροχιασμό της ελληνικής δημοσιονομικής διαχείρισης, μέσα σε ένα περιβάλλον κρίσης, επιτυγχάνοντας αυτό που φαινόταν ακατόρθωτο και το οποίο αυτός μόνον κατόρθωσε : Να κοπεί η ροή των πιστώσεων προς την ελληνική οικονομία!


Ας δούμε τον παρακάτω πίνακα, σε σχέση με τα συζητούμενα μεγέθη :

Πρέπει, εδώ να αναφέρω ότι τα στοιχεία αυτά είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα και απέχουν παρασάγγας από τα επίσημα στοιχεία, που κατά καιρούς έδιναν οι ελληνικές κυβερνήσεις – ακόμα και από τα πρόσφατα στοιχεία που έχουν δοθεί στην Eurostat, η οποία εν όψει αυτών των στοιχείων, έχει βάλει τους αστερίσκους στους τελευταίους υπολογισμούς για το ελληνικό δημοσιονομικό έλλειμμα του 2010.


Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του ελληνικού δημόσιου χρέους. Ενώ στον πίνακα του κ. Σιδηρόπουλου το ελληνικό δημόσιο χρέος έχει υπερβεί το ελληνικό ΑΕΠ το 1993, φθάνοντας στο 111%, οι επίσημες στατιστικές της Eurostat αναφέρουν ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος ξεπέρασε το ελληνικό ΑΕΠ το 1997 (101,8%)! Όλοι οι υπολογισμοί ήσαν παραμυθένιοι και ο – εκτός τόπου και χρόνου – ΓΑΠ φρόντισε αυτό να το επισημάνει την πιο ακατάλληλη στιγμή, σε συνθήκες έντονης ύφεσης!!!


Ας αφήσουμε, λοιπόν, τον μακαρίτη Ανδρέα. Άλλες είναι οι δικές του ευθύνες (ο Πέτρος επισήμανε κάποιες από αυτές). Δεν φταίει αυτός, για τις στρεβλώσεις του ελληνικού αναπτυξιακού μοντέλου της περιόδου 1994 – 2008. Και αυτό που ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 1993 υπήρξε επιτυχέστατο. Προειδοποίησε, μάλιστα, για τις στρεβλώσεις, που καθιστούσαν ανασφαλές το μοντέλο αυτό.


Γι’ αυτές τις στρεβλώσεις φταίνε οι επίγονοι (ο μοιραίος κ. καθηγητής και οι μετέπειτα), οι οποίοι επιχειρούν μια διάχυση των δικών τους τεράστιων και εντελώς προσωπικών ευθυνών, για λόγους συμψηφισμού και για να κρύψουν την υπερμεγέθη διαχειριστική τους ανικανότητα, που οδήγησε την χώρα στην παρούσα καταστροφή και στην μοντέρνα Κατοχή της από νεοβαρβάρους κατακτητές, για την οποία Κατοχή η παρούσα δυσώδης ολιγαρχία έχει την αποκλειστική και πλήρη ευθύνη…


(Μάριε ήδη έχω γράψει κάποια πράγματα, αλλά θα επανέλθω και σε επόμενο σημείωμα)."





(Σχόλιά μου http://e-rooster.gr/05/2010/2538#comment-133153 και http://e-rooster.gr/05/2010/2538#comment-133154  της 29/5/2010 στο άρθρο του κ. Τάσου Αβραντίνη, που δημοσιεύτηκε στο e-rooster.gr, με τίτλο : "Ζητείται ελπίς" http://e-rooster.gr/05/2010/2538 ).