Ελληνική οικονομία 2010 - 2021 : Τα μαύρα μας τα χάλια. Η κατακρήμνιση δεν έχει τέλος, ενώ η μνημονιακή πολιτική έφερε τον όλεθρο, ο οποίος συνεχίζεται. (Μια, ακόμη αποτίμηση της υπερδωδεκαετούς καταστροφής).

 

Από καιρό σε καιρό, χρειάζεται, πάντοτε, μια ανασκόπηση της πορείας της ελληνικής οικονομίας, για να μπορούμε να βλέπουμε την κατάσταση, στην οποία έχει περιπέσει ελληνική κοινωνία. Να βλέπουμε δηλαδή, τα μαύρα μας τα χάλια. Μπορεί αυτά τα χάλια να τα έχουμε συνηθίσει και να έχουμε προσαρμοσθεί οι περισσότεροι από μας, σε αυτά, αλλά αυτά, που ζούμε, δεν είναι μια φυσιολογική κατάσταση, όπως πολλοί, δυστυχώς, έχουν πειστεί ότι είναι. 

Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Η πραγματικότητα είναι διαφορετική και μάλιστα, εντελώς διαφορετική. Όσα συμβαίνουν δεν είναι φυσιολογικά, δεν έχουν καμμία σχέση με την κανονικότητα και τις πραγματικές παραγωγικές δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας. Αποτελούν ένα αφύσικο οικονομικό και κοινωνικό φαινόμενο, το οποίο χρονίζει, ενώ η πολιτική ελίτ της χώρας και οι θεσμοί της “Ευρωπαϊκής Ένωσης” παρουσιάζουν, ως φυσιολογικό και ως μια συνήθη κανονικότητα.

Το παραπάνω πρώτο σχήμα, που δείχνει την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, στις βασικές παραμέτρους της, από το 2010 έως πέρυσι το 2021, μπορεί να μην αντικατοπτρίζει όλη την πραγματικότητα, διότι δεν περιλαμβάνει την περίοδο 2008 - 2009, η οποία και αυτή ήταν μια περίοδος, στην οποία η ελληνική οικονομία είχε περιπέσει σε σημαντική ύφεση, που ήταν σημαντική (δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το ελληνικό ΑΕΠ, το 2008, έφθανε, στα 241,1 δισεκατομμύρια ευρώ και ήδη, το 2010, έπεσε, στα 224,1 δισεκατομμύρια ευρώ), αλλά το σχήμα αυτό είναι χαρακτηριστικό της μακρόχρονης κατακρήμνισης όλων των βασικών μεγεθών της ελληνικής οικονομίας και του ΑΕΠ της χώρας. 

Το πρώτο, που παρατηρούμε, είναι η δραματική πτώση της κατανάλωσης, στην ελληνική οικονομία. Από τα επίπεδα των 150,7 δισεκατομμυρίων ευρώ, που βρισκόταν το 2010, κατάφεραν οι ελληνικές μνημονιακές κυβερνήσεις, οι ευρωθεσμοί και το ΔΝΤ να πέσει η κατανάλωση, στα επίπεδα των 119,4 δισεκατομμυρίων ευρώ το 2021, ενώ τα επίπεδα των κρατικών δαπανών από τα 50,1 δισεκατομμύρια ευρώ, που ήσαν το 2010, οδηγήθηκαν, στα 40 δισεκατομμύρια ευρώ, το 2021. 

Πρόκειται, πραγματικά, για ένα τεράστιο και συνάμα τραγικό κατόρθωμα της ελληνικής μνημονιακής πολιτικής τάξης της δεξιάς, του κέντρου και της αριστεράς, με την καθοδήγηση του ΔΝΤ και των ευρωθεσμών, που όμοιό του, αναλογικά, δεν υπάρχει, στην παγκόσμια οικονομική ιστορία, από την εποχή της μεγάλης οικονομικής κρίσης του 1929-1932.

Όλα αυτά, μαζί με τα επίμονα αρνητικά μεγέθη του εξωτερικού ισοζυγίου πληρωμών, από το 2010 έως το 2021, παρά την δραστική μείωση του σχετικού ελλείμματος όλα αυτά τα χρόνια, οδήγησαν, στην κατακρήμνιση του ελληνικού ΑΕΠ, από τα 241,1 δισεκατομμύρια ευρώ, που ήταν το ΑΕΠ της χώρας, το 2008, στα 176,9 δισεκατομμύρια ευρώ, το 2021. 

Εδώ, ειδικότερα, πρέπει να παρατηρήσουμε και το τεράστιο μέγεθος της πολιτικής ανοησίας της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, με την επίμονη καταστροφική πολιτική, που άσκησε, κατά την περίοδο της υγειονομικής κρίσης, το 2020, η οποία, ανεύθυνα, σταμάτησε ολόκληρες αλυσίδες και διαδικασίες της ελληνικής παραγωγής, με αποτέλεσμα το ελληνικό ΑΕΠ, κατά το έτος αυτό, να πέσει, στο χαμηλότερο σημείο του, από την εποχή του 2008, ήτοι στα 165,3 δισεκατομμύρια ευρώ. 

Παρακολουθώντας ολόκληρη αυτή την πορεία των μεγεθών της ελληνικής οικονομίας και ειδικότερα, του ΑΕΠ της χώρας, κατά την περίοδο 2008-2021, βλέπουμε, σε όλο το τραγικό της φάσμα, την χρονική διαδικασία της κατάπτωσης της ελληνικής κοινωνίας, την οποία, αν υπήρξε κάτι το οποίο την κράτησε όρθια, είναι η παραοικονομία και η φοροδιαφυγή, τις οποίες οι μνημονιακές πολιτικές, αν και πιθανότατα κατάφεραν να περιορίσουν σε ένα βαθμό, τελικά, δεν μπόρεσαν να τις κτυπήσουν, στον βαθμό εκείνο, που επεδίωκαν. Και ευτυχώς, διότι αν τα κατάφερναν, η κατακρήμνιση όλων των μεγεθών της ελληνικής οικονομίας θα ήταν πολύ - μα πάρα πολύ - μεγαλύτερη. Θα μιλούσαμε, δηλαδή, για έναν κρανίου τόπο.

Το, αμέσως, επόμενο σχήμα, που αφορά το ύψος του ελληνικού δημοσίου χρέους, στο τέλος του 2021, παρουσιάζει ένα σημαντικό πρόβλημα υποεκτίμησης του μεγέθους του, το οποίο πρέπει να επισημανθεί.

Πράγματι, το πόσον  των 358,9 δισεκατομμυρίων ευρώ, που παρουσιάζει, ως ελληνικό δημόσιο χρέος, η ΕΛΣΤΑΤ, για το 2021, είναι, αρκετά, μικρότερο, από τα, περίπου, 380,79 δισεκατομμύρια ευρώ, που παρουσίασε, ως ελληνικό δημόσιο χρέος, στο τέλος Μαρτίου 2021, ο ΟΔΔΗΧ. 

Ο παρακάτω πίνακας του ΟΔΔΗΧ είναι χαρακτηριστικός :

Είναι προφανές ότι, στα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, κάτι δεν έχει μετρηθεί. Γνωρίζουμε ότι ενδιάμεσα, το ελληνικό κράτος προεξόφλησε, στις 4/4/2022, τις τελευταίες μικρές δανειακές υποχρεώσεις του, προς το ΔΝΤ, ύψους 1,86 δισεκατομμυρίου ευρώ, αλλά αυτό δεν αφορά το δανειακό υπόλοιπο του Δεκεμβρίου 2021 και ως εκ τούτου, το ερώτημα, που δημιουργείται, ως προς το πραγματικό ύψος του ελληνικού δημοσίου χρέους, παραμένει αναπάντητο και δυσεξήγητο.

Τέλος πάντων, αυτή η απόκλιση, στους αριθμούς του μεγέθους του ελληνικού δημοσίου χρέους, μπορεί να ξεπεραστεί, διότι, ούτως, ή άλλως, τα επίπεδα του κρατικού χρέους της χώρας είναι δυσθεώρητα και δεν μας εμποδίζουν να προχωρήσουμε, στην ανάλυση της κακής κατάστασης, στην οποία βρίσκεται η ελληνική οικονομία, αφού, άλλωστε, γνωρίζουμε ότι, εκ των πραγμάτων, λόγω της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας, το ΑΕΠ της χώρας είναι υποεκτιμημένο, κατά, τουλάχιστον, 45%.

Ο παρακάτω πίνακας, που επιδεικνύει την πορεία της κατάπτωσης των αμοιβών της μισθωτής εργασίας, καθόλη την περίοδο, από το 2010 μέχρι το 2021, αποδεικνύει του λόγου το αληθές.

Αυτά είναι, μέχρι στιγμής, τα απίστευτα καταστροφικά κατορθώματα των μνημονιακών πολιτικών, που άσκησαν όλες οι κυβερνήσεις, από το 2010 μέχρι σήμερα. Και η αλήθεια είναι ότι η καταστροφή δεν πρόκειται να σταματήσει εδώ. Θα συνεχιστεί, με δεδομένη την πολύ κακή κατάσταση, που έχει αρχίσει να διαμορφώνεται, εξαιτίας των προβλημάτων που προκύπτουν, από τον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά και την αποδιοργάνωση της παγκόσμιας εφοδιαστικής αλυσίδας, από την εποχή της υγειονομικής καραντίνας, δύο χρόνια πριν και που, ως συνδυασμός, όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα, το απότομο φρενάρισμα της διαδικασίας της παγκοσμιοποίησης.

Αυτό το φρενάρισμα δεν είναι καθόλου τυχαίο, αλλά αποτελεί μια συνειδητή επιλογή των δυτικών ελίτ, με επικεφαλής τις αμερικανικές, προκειμένου να ανασχεθεί και να ανακοπεί η αλματώδης άνοδος της κινεζικής οικονομίας, η οποία πρόκειται να διεκδικήσει, στο εγγύς μέλλον, και ήδη, διεκδικεί, την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία. 

Ως εκ τούτου, όπως προανέφερα, τα πράγματα δεν πρόκειται να πάνε καθόλου καλά. Αντίθετα, θα πάνε πολύ άσχημα και θα έχουν, εξαιρετικά, δυσμενείς επιπτώσεις, στην, μακροχρόνια, καθημαγμένη ελληνική οικονομία.

Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το αναμένουμε και θα το παρακολουθήσουμε. 

Δυστυχώς.