24/4/2022 Επανεκλογή, με περίπου 58%, του Emmanuel Macron, στην Γαλλία. (“Όποιος επιλέγει το μικρότερο κακό, αναπόφευκτα, καταλήγει να έχει το χειρότερο”).

 

Ο Emmanuel Macron, με αρκετή άνεση (περίπου, 58%), κατάφερε, τελικά, την Κυριακή, που μας πέρασε, να επανεκλεγεί πρόεδρος του γαλλικού κράτους. Μπορεί η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος να τον επέλεξε, ως το μικρότερο κακό, απέναντι στην Marine Le Pen. Και όντως, έτσι συνέβη. Η μεγάλη πλειοψηφία των Γάλλων ψηφοφόρων, που συμμετείχαν, στην διαδικασία του δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών (διότι πολλοί - κάπου, στα 20.000.000 - προτίμησαν την αποχή), το έπραξε, με βαριά καρδιά και προτίμησε την επανεκλογή του Emmanuel Macron, παρά το γεγονός ότι τον αντιπαθεί. 

Αλλά, στην πολιτική, δεν είναι οι συμπάθειες, ή οι αντιπάθειες, που μετρούν. Μετράει η ψήφος, στην κάλπη. Και δυστυχώς, η τελική ψήφος του δεύτερου γύρου των γαλλικών προεδρικών εκλογών επέλεξε, ως μικρότερο κακό, τον Emmanuel Macron. Αυτή είναι η αλήθεια και αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα, την οποία έχει να αντιμετωπίσει η γαλλική κοινωνία.

Όμως, όπως, πολύ σωστά, έχει γράψει ο Antonio Gramsci, στα  “Quaderni del carcere” (ήτοι, στα “Γραπτά, από την φυλακή”), “όποιος επιλέγει το μικρότερο κακό, αναπόφευκτα, καταλήγει να έχει το χειρότερο”. 

Αυτό είναι, που συμβαίνει στην Γαλλία, σήμερα.

Μα είναι δυνατόν, θα ρωτήσουν πολλοί, να αποτελεί ο Emmanuel Macron ένα μικρότερο, αλλά συνάμα και χειρότερο κακό, για την γαλλική κοινωνία;

Ναι, είναι δυνατόν. Και αυτό το έχουν αποδείξει οι πολιτικές, που εφάρμοσε ο Γάλλος πρόεδρος όλη την περασμένη πενταετία, κατά την διάρκεια της οποίας, κυβέρνησε απερίσπαστος την χώρα του και την οδήγησε, στα όρια της εξέγερσης, ενώ προβλέπεται ότι, κατά τη διάρκεια της νέας πενταετούς θητείας του, τα όρια αυτά θα ξεπεραστούν. Η Γαλλία οδηγείται, σε μια κοινωνική εξέγερση, η οποία μπορεί να εξελιχθεί, σε χαοτική.

Η γαλλική κοινωνία θα εξεγερθεί, κατά των “φιλοευρωπαϊκών”, ουσιαστικά, ψευδομεταρρυθμιστικών και εν τοις πράγμασι, αντιμεταρρυθμιστικών πολιτικών, που εφάρμοσε και θα συνεχίσει να εφαρμόζει, ο Emmanuel Macron, εφόσον καταφέρει να αποσπάσει και την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, στις διπλές βουλευτικές εκλογές του ερχόμενου Ιουνίου· αν και κάτι τέτοιο φαίνεται ότι είναι πολύ δύσκολο, εάν λάβουμε υπόψη μας την, άκρως, ρευστή κομματική και πολιτική κατάσταση, που επικρατεί στο γαλλικό πολιτικό στερέωμα, του οποίου οι παραδοσιακοί κομματικοί πυλώνες έχουν διαρραγεί και ουσιαστικά, καταρρεύσει, ενώ, παρά την εκλογική νίκη του Γάλλου προέδρου, το νεοπαγές κόμμα του, το “En Marche”, παραμένει αντιδημοφιλές, στην μεγάλη πλειοψηφία του γαλλικού εκλογικού σώματος. 

Ως εκ τούτου, δεν μπορούμε και δεν πρέπει να κάνουμε τίποτε περισσότερο, από το να παραμένουμε επιφυλακτικοί και να περιμένουμε τις πολιτικές εξελίξεις, τις οποίες θα δρομολογήσει η κοινοβουλευτική εκλογική διαδικασία των δύο γύρων, που πρόκειται να ακολουθήσει τον μεθεπόμενο μήνα. 

Εκεί θα κριθούν όλα. 

Αν και στην πραγματικότητα, το πολιτικό οικονομικό και το εσώτερο δομικό κοινωνικό μέλλον της γαλλικής κοινωνίας παραμένει, εξαιρετικά, δυσοίωνο, αφού η χώρα, χωρίς να το έχει αντιληφθεί, έχει περιπέσει και οδηγείται, σε μια προεπαναστατική κοινωνική κατάσταση, η οποία καθόλου δύσκολα - αντιθέτως, μάλλον πολύ εύκολα - μπορεί και πρόκειται να οδηγηθεί σε μια ανοικτή επαναστατική κατάσταση, της οποίας η εξέλιξη είναι άδηλη. Και όλα αυτά, μάλιστα, χωρίς η γαλλική κοινωνία να υποστεί μια διαδικασία Μνημονίων, όπως αυτά, που υπέστη και υφίσταται η ελληνική κοινωνία. 

Εδώ θα είμαστε, εφόσον είμαστε καλά και υγιείς, για να την παρακολουθήσουν αυτήν την πορεία της Γαλλίας. Πρόκειται να είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. 

Ως εκ τούτου, υπομονή.