Οι ελληνικές επενδύσεις, πριν και κατά την διάρκεια της ύφεσης, το ιδεολόγημα του παραγωγισμού και οι μισές αλήθειες για την ελληνική "υπερκατανάλωση".
"Ξανά ο περίφημος «παραγωγισμός» στην επιφάνεια.
Να σου πω κάτι αγαπητέ rebel; Θα σου θυμήσω το σχόλιό μου http://e-rooster.gr/05/2010/2414#comment-132238 της 15/5/2010 (θα το αναδημοσιεύσω και στο μπλογκ μου, αλλά προς το παρόν ασχολούμαι με την 557η επέτειο της Άλωσης της Πόλης από τους βαρβάρους εκείνης της εποχής «29/5/1453 : Ο επίλογος της Βασιλίδος των πόλεων. Η Κωνσταντινούπολη στα χέρια των Τούρκων» http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/05/2951453-constantinople.html , που εφέτος συμπίπτει με την μοντέρνα Κατοχή της χώρας από τους σύγχρονους νεοβάρβαρους κατατακτητές), στο οποίο έχω αναπτύξει τις απόψεις μου, γύρω από τον «παραγωγισμό», που διακατέχει την οικονομική επιστήμη, από την εποχή των πατέρων της μέχρι σήμερα και ο οποίος παραγωγισμός έχει καταντήσει το φύλλο συκής του μονεταρισμού, μιας οικονομικής πολιτικής, η οποία στον σύγχρονο γραφειοκρατικό καπιταλιστικό κόσμο είναι το πρακτικό όπλο και ο βασικός ιδεολογικός μηχανισμός επιβολής των χρηματοπιστωτικών ελίτ πάνω στην πραγματική οικονομία, επί του λαιμού της οποίας τυλίγεται ως στραγγαλιστικός βρόγχος.
[Βέβαια και στον κόσμο του "υπαρκτού" ο παραγωγισμός υπήρξε κυρίαρχος, λόγω της ρικαρδιανής καταγωγής της μαρξιστικής ιδεολογίας, αλλά εκεί αυτός ο παραγωγισμός πήρε μια ακραία μορφή (η οποία ενυπάρχει και στην μονεταριστική δυτική μορφή του γραφειοκρατικού καπιταλισμού), όχι σε σχέση, με το χρήμα, αλλά ως προς την κυριαρχία της "υλικής" παραγωγής απέναντι στον τομέα των υπηρεσιών, μια άποψη, η οποία έχει την ευθεία καταγωγή της στον Νταίηβιντ Ρικάρντο και τους λοιπούς πατέρες της οικονομικής επιστήμης του 18ου και του 19ου αιώνα - για τόσο ... σύγχρονα πράγματα μιλάμε σήμερα, εν έτει 2010 -, γι' αυτό και στην "Ε.Σ.Σ.Δ." δεν μετρούσαν το παραγόμενο συναθροιστικό κοινωνικό προϊόν της χώρας με όρους ΑΕΠ, αλλά με όρους Καθαρού Υλικού Προϊόντος (ΚΥΠ)].
Ας θυμίσω και εδώ κάποια στοιχεία, γύρω από της εξέλιξη της ελληνικής παραγωγικής διαδικασίας, σε σύγκριση με τις χώρες του λοιπού αναπτυγμένου καπιταλιστικού κόσμου, αλλά και σε σχέση με την Ρωσία και την Κίνα :
ΕΛΛΑΔΑ :
Αγροτικός τομέας : 3,4% Βιομηχανία : 20,8% Υπηρεσίες : 75,8%.
https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/gr.html
Η.Π.Α :
Αγροτικός τομέας : 1,2% Βιομηχανία : 21,9% Υπηρεσίες : 76,9%.
https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/us.html
ΒΡΕΤΑΝΙΑ :
Αγροτικός τομέας : 1,4% Βιομηχανία : 18,2% Υπηρεσίες : 80,4%.
https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/uk.html
ΓΕΡΜΑΝΙΑ :
Αγροτικός τομέας : 0,9% Βιομηχανία : 27,1% Υπηρεσίες : 72%.
https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/gm.html
ΓΑΛΛΙΑ :
Αγροτικός τομέας : 2,1% Βιομηχανία : 19% Υπηρεσίες : 78,9%.
https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/fr.html
ΟΛΛΑΝΔΙΑ :
Αγροτικός τομέας : 1,9% Βιομηχανία : 24,4% Υπηρεσίες : 73,7%.
https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/nl.html
ΙΤΑΛΙΑ :
Αγροτικός τομέας : 2,1% Βιομηχανία : 25% Υπηρεσίες : 72,9%.
https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/it.html
ΡΩΣΙΑ :
Αγροτικός τομέας : 5,2% Βιομηχανία : 37% Υπηρεσίες : 57,9%.
https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/rs.html
Επίσης, έμειναν πίσω και τα υβριδικά απομεινάρια της μαοϊκής εκδοχής του μαρξισμού :
ΚΙΝΑ :
Αγροτικός τομέας : 10,9% Βιομηχανία : 48,6% Υπηρεσίες : 40,5%.
https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/ch.html
αλλά η Κίνα, ως τριτοκοσμική χώρα, έχει ακόμα πολύ μέλλον μπροστά της και θα αλλάξει στις δεκαετίες που έρχονται.
Αλλά, πέρα από αυτά, βάζεις, αγαπητέ rebel και θέμα «καταναλωτισμού», ισχυριζόμενος ότι στην ελληνική οικονομία, κατά την περίοδο της εντατικής ανάπτυξης των ετών 1994 – 2008 η κατανάλωση υπερίσχυσε των αποταμιεύσεων και κυρίως των παραγωγικών επενδύσεων.
Ο ισχυρισμός αυτός δεν στηρίζεται στα στοιχεία.
Ας δούμε τα σχετικά στοιχεία της CIA για τον όγκο των επενδύσεων, ως προς το ΑΕΠ:
Το 2009 :
Στην Ελλάδα για το 2009 (πρώτο έτος, κατά την ολική διάρκεια του οποίου επικράτησε η, εκ του εξωτερικού, επελθούσα στα τέλη του 2008 διεθνής ύφεση και ενώ η ανάπτυξη υπήρξε αρνητική της τάξης του –2%) οι επενδύσεις (Investment gross fixed) ανέρχονταν στο 15,6%, υφιστάμενες δραματική πτώση, σε σχέση με το προηγούμενο παρελθόν. Αυτή η εξέλιξη ήταν η χειρότερη από όλες και σε σχέση με όλα τα άλλα μακροοικονομικά μεγέθη της χώρας και ήταν εκείνη που έπρεπε να κινητοποιήσει τους κοιμώμενους κυβερνήτες της χώρας, οι οποίοι με την απραξία τους κατά το 2009, δεν φρόντισαν να πάρουν μέτρα για την ανάταξη αυτού του σημαντικότατου τομέα της ελληνικής οικονομίας, παραδοθέντες στην μοιρολατρεία και στις καθοδικές κινήσεις της οικονομίας, που καθίσταντο ολοένα και περισσότερο ανεξέλεγκτες.
Στις ΗΠΑ οι επενδύσεις γονάτισαν στο 12,5% του ΑΕΠ.
Στην Βρετανία οι επενδύσεις κτυπήθηκαν και έπεσαν στο 15%.
Η Γερμανία κτυπήθηκε και αυτή, αλλά κράτησε καλύτερο μέγεθος επενδύσεων 18,9%.
Ομοίως και η Γαλλία, που κράτησε τον όγκο των επενδύσεών της στο 20,8% του ΑΕΠ.
Το 2008 :
Για το 2008 τα πράγματα ήσαν εντελώς διαφορετικά, παρά το γεγονός ότι στο τέλος αυτού του έτους εμφανίστηκε η διεθνής ύφεση : οι επενδύσεις (Investment gross fixed) ανέρχονταν στο 24,9%, κατατάσσοντας την Ελλάδα στην 51η θέση στον κόσμο ποσοστό διόλου ευκαταφρόνητο, αν συγκριθεί με το ανάλογο ποσοστό των ΗΠΑ, που ήταν 15,6% (στην 140η θέση στον κόσμο), ή της Βρετανίας, που ήταν 16,7% (στην 136η θέση στον κόσμο).
Πηγαίνοντας χρονικά, ακόμα πιο πίσω, τα σχετικά στοιχεία ολικής επένδυσης/ΑΕΠ δεν διαφοροποιούνται, σημαντικά, σε σχέση με το 2008 και είναι καλύτερα για την χώρα μας. Η Ελλάδα υπερβαίνει όλες (ή σχεδόν όλες) τις χώρες του αναπτυγμένου καπιταλιστικού κόσμου, με πολύ μεγάλους (για αναπτυγμένη χώρα) όγκους επενδύσεων, σε σχέση με το ΑΕΠ.
Αυτή είναι η αλήθεια, αγαπητέ rebel.
Η καταναλωτική ροπή της ελληνικής οικονομίας είναι και αυτή ένας μύθος. (Όχι ότι δεν υπήρξε. Υπήρξε, αλλά όχι στο μέγεθος, που περιγράφεται).
(Αναδιφώ τα αρχεία του παρελθόντος, που έχω σώσει, από το κυλιόμενο αρχείο της CIA, διότι το θέμα που έθιξες, ως προς την κατανάλωση στην Ελλάδα και τον λοιπό αναπτυγμένο κόσμο είναι πολύ σημαντικό και γύρω από αυτό έχει στηθεί μια ολόκληρη παραμυθολογία, η οποία αποσκοπεί και αυτή να ξεπλύνει τις αποκλειστικές ευθύνες της τωρινής ολιγαρχίας του τόπου, για τις παρούσες καταστροφικές εξελίξεις, διαχέοντας αυτές τις ευθύνες και αποδίδοντάς τες στο κακό παρελθόν).
Δυστυχώς, γι’ αυτήν την ολιγαρχία, οι ευθύνες για την πορεία του τόπου προς τον όλεθρο είναι εξ ολοκλήρου δικές της και δεν τις μοιράζεται με κανέναν άλλον…."
[Σχόλιό μου, http://e-rooster.gr/05/2010/2538#comment-133161 , της 29/5/2010, στο θέμα, που άνοιξε στο e-rooster.gr ο κ. Τάσος Αβραντίνης, με τίτλο : "Ζητείται ελπίς" http://e-rooster.gr/05/2010/2538 . Δείτε, επίσης στο μπλογκ μου και το άρθρο : "Το ξεπερασμένο ιδεολόγημα του "παραγωγισμού" στην σημερινή εποχή. (Και όμως, η Ελλάδα, ως χώρα υπηρεσιών, παράγει, παρά τις περί του αντιθέτου κατηγορίες)" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/06/paragogismos.html ].
Να σου πω κάτι αγαπητέ rebel; Θα σου θυμήσω το σχόλιό μου http://e-rooster.gr/05/2010/2414#comment-132238 της 15/5/2010 (θα το αναδημοσιεύσω και στο μπλογκ μου, αλλά προς το παρόν ασχολούμαι με την 557η επέτειο της Άλωσης της Πόλης από τους βαρβάρους εκείνης της εποχής «29/5/1453 : Ο επίλογος της Βασιλίδος των πόλεων. Η Κωνσταντινούπολη στα χέρια των Τούρκων» http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/05/2951453-constantinople.html , που εφέτος συμπίπτει με την μοντέρνα Κατοχή της χώρας από τους σύγχρονους νεοβάρβαρους κατατακτητές), στο οποίο έχω αναπτύξει τις απόψεις μου, γύρω από τον «παραγωγισμό», που διακατέχει την οικονομική επιστήμη, από την εποχή των πατέρων της μέχρι σήμερα και ο οποίος παραγωγισμός έχει καταντήσει το φύλλο συκής του μονεταρισμού, μιας οικονομικής πολιτικής, η οποία στον σύγχρονο γραφειοκρατικό καπιταλιστικό κόσμο είναι το πρακτικό όπλο και ο βασικός ιδεολογικός μηχανισμός επιβολής των χρηματοπιστωτικών ελίτ πάνω στην πραγματική οικονομία, επί του λαιμού της οποίας τυλίγεται ως στραγγαλιστικός βρόγχος.
[Βέβαια και στον κόσμο του "υπαρκτού" ο παραγωγισμός υπήρξε κυρίαρχος, λόγω της ρικαρδιανής καταγωγής της μαρξιστικής ιδεολογίας, αλλά εκεί αυτός ο παραγωγισμός πήρε μια ακραία μορφή (η οποία ενυπάρχει και στην μονεταριστική δυτική μορφή του γραφειοκρατικού καπιταλισμού), όχι σε σχέση, με το χρήμα, αλλά ως προς την κυριαρχία της "υλικής" παραγωγής απέναντι στον τομέα των υπηρεσιών, μια άποψη, η οποία έχει την ευθεία καταγωγή της στον Νταίηβιντ Ρικάρντο και τους λοιπούς πατέρες της οικονομικής επιστήμης του 18ου και του 19ου αιώνα - για τόσο ... σύγχρονα πράγματα μιλάμε σήμερα, εν έτει 2010 -, γι' αυτό και στην "Ε.Σ.Σ.Δ." δεν μετρούσαν το παραγόμενο συναθροιστικό κοινωνικό προϊόν της χώρας με όρους ΑΕΠ, αλλά με όρους Καθαρού Υλικού Προϊόντος (ΚΥΠ)].
Ας θυμίσω και εδώ κάποια στοιχεία, γύρω από της εξέλιξη της ελληνικής παραγωγικής διαδικασίας, σε σύγκριση με τις χώρες του λοιπού αναπτυγμένου καπιταλιστικού κόσμου, αλλά και σε σχέση με την Ρωσία και την Κίνα :
ΕΛΛΑΔΑ :
Αγροτικός τομέας : 3,4% Βιομηχανία : 20,8% Υπηρεσίες : 75,8%.
https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/gr.html
Η.Π.Α :
Αγροτικός τομέας : 1,2% Βιομηχανία : 21,9% Υπηρεσίες : 76,9%.
https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/us.html
ΒΡΕΤΑΝΙΑ :
Αγροτικός τομέας : 1,4% Βιομηχανία : 18,2% Υπηρεσίες : 80,4%.
https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/uk.html
ΓΕΡΜΑΝΙΑ :
Αγροτικός τομέας : 0,9% Βιομηχανία : 27,1% Υπηρεσίες : 72%.
https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/gm.html
ΓΑΛΛΙΑ :
Αγροτικός τομέας : 2,1% Βιομηχανία : 19% Υπηρεσίες : 78,9%.
https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/fr.html
ΟΛΛΑΝΔΙΑ :
Αγροτικός τομέας : 1,9% Βιομηχανία : 24,4% Υπηρεσίες : 73,7%.
https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/nl.html
ΙΤΑΛΙΑ :
Αγροτικός τομέας : 2,1% Βιομηχανία : 25% Υπηρεσίες : 72,9%.
https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/it.html
ΡΩΣΙΑ :
Αγροτικός τομέας : 5,2% Βιομηχανία : 37% Υπηρεσίες : 57,9%.
https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/rs.html
Επίσης, έμειναν πίσω και τα υβριδικά απομεινάρια της μαοϊκής εκδοχής του μαρξισμού :
ΚΙΝΑ :
Αγροτικός τομέας : 10,9% Βιομηχανία : 48,6% Υπηρεσίες : 40,5%.
https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/ch.html
αλλά η Κίνα, ως τριτοκοσμική χώρα, έχει ακόμα πολύ μέλλον μπροστά της και θα αλλάξει στις δεκαετίες που έρχονται.
Αλλά, πέρα από αυτά, βάζεις, αγαπητέ rebel και θέμα «καταναλωτισμού», ισχυριζόμενος ότι στην ελληνική οικονομία, κατά την περίοδο της εντατικής ανάπτυξης των ετών 1994 – 2008 η κατανάλωση υπερίσχυσε των αποταμιεύσεων και κυρίως των παραγωγικών επενδύσεων.
Ο ισχυρισμός αυτός δεν στηρίζεται στα στοιχεία.
Ας δούμε τα σχετικά στοιχεία της CIA για τον όγκο των επενδύσεων, ως προς το ΑΕΠ:
Το 2009 :
Στην Ελλάδα για το 2009 (πρώτο έτος, κατά την ολική διάρκεια του οποίου επικράτησε η, εκ του εξωτερικού, επελθούσα στα τέλη του 2008 διεθνής ύφεση και ενώ η ανάπτυξη υπήρξε αρνητική της τάξης του –2%) οι επενδύσεις (Investment gross fixed) ανέρχονταν στο 15,6%, υφιστάμενες δραματική πτώση, σε σχέση με το προηγούμενο παρελθόν. Αυτή η εξέλιξη ήταν η χειρότερη από όλες και σε σχέση με όλα τα άλλα μακροοικονομικά μεγέθη της χώρας και ήταν εκείνη που έπρεπε να κινητοποιήσει τους κοιμώμενους κυβερνήτες της χώρας, οι οποίοι με την απραξία τους κατά το 2009, δεν φρόντισαν να πάρουν μέτρα για την ανάταξη αυτού του σημαντικότατου τομέα της ελληνικής οικονομίας, παραδοθέντες στην μοιρολατρεία και στις καθοδικές κινήσεις της οικονομίας, που καθίσταντο ολοένα και περισσότερο ανεξέλεγκτες.
Στις ΗΠΑ οι επενδύσεις γονάτισαν στο 12,5% του ΑΕΠ.
Στην Βρετανία οι επενδύσεις κτυπήθηκαν και έπεσαν στο 15%.
Η Γερμανία κτυπήθηκε και αυτή, αλλά κράτησε καλύτερο μέγεθος επενδύσεων 18,9%.
Ομοίως και η Γαλλία, που κράτησε τον όγκο των επενδύσεών της στο 20,8% του ΑΕΠ.
Το 2008 :
Για το 2008 τα πράγματα ήσαν εντελώς διαφορετικά, παρά το γεγονός ότι στο τέλος αυτού του έτους εμφανίστηκε η διεθνής ύφεση : οι επενδύσεις (Investment gross fixed) ανέρχονταν στο 24,9%, κατατάσσοντας την Ελλάδα στην 51η θέση στον κόσμο ποσοστό διόλου ευκαταφρόνητο, αν συγκριθεί με το ανάλογο ποσοστό των ΗΠΑ, που ήταν 15,6% (στην 140η θέση στον κόσμο), ή της Βρετανίας, που ήταν 16,7% (στην 136η θέση στον κόσμο).
Πηγαίνοντας χρονικά, ακόμα πιο πίσω, τα σχετικά στοιχεία ολικής επένδυσης/ΑΕΠ δεν διαφοροποιούνται, σημαντικά, σε σχέση με το 2008 και είναι καλύτερα για την χώρα μας. Η Ελλάδα υπερβαίνει όλες (ή σχεδόν όλες) τις χώρες του αναπτυγμένου καπιταλιστικού κόσμου, με πολύ μεγάλους (για αναπτυγμένη χώρα) όγκους επενδύσεων, σε σχέση με το ΑΕΠ.
Αυτή είναι η αλήθεια, αγαπητέ rebel.
Η καταναλωτική ροπή της ελληνικής οικονομίας είναι και αυτή ένας μύθος. (Όχι ότι δεν υπήρξε. Υπήρξε, αλλά όχι στο μέγεθος, που περιγράφεται).
(Αναδιφώ τα αρχεία του παρελθόντος, που έχω σώσει, από το κυλιόμενο αρχείο της CIA, διότι το θέμα που έθιξες, ως προς την κατανάλωση στην Ελλάδα και τον λοιπό αναπτυγμένο κόσμο είναι πολύ σημαντικό και γύρω από αυτό έχει στηθεί μια ολόκληρη παραμυθολογία, η οποία αποσκοπεί και αυτή να ξεπλύνει τις αποκλειστικές ευθύνες της τωρινής ολιγαρχίας του τόπου, για τις παρούσες καταστροφικές εξελίξεις, διαχέοντας αυτές τις ευθύνες και αποδίδοντάς τες στο κακό παρελθόν).
Δυστυχώς, γι’ αυτήν την ολιγαρχία, οι ευθύνες για την πορεία του τόπου προς τον όλεθρο είναι εξ ολοκλήρου δικές της και δεν τις μοιράζεται με κανέναν άλλον…."
[Σχόλιό μου, http://e-rooster.gr/05/2010/2538#comment-133161 , της 29/5/2010, στο θέμα, που άνοιξε στο e-rooster.gr ο κ. Τάσος Αβραντίνης, με τίτλο : "Ζητείται ελπίς" http://e-rooster.gr/05/2010/2538 . Δείτε, επίσης στο μπλογκ μου και το άρθρο : "Το ξεπερασμένο ιδεολόγημα του "παραγωγισμού" στην σημερινή εποχή. (Και όμως, η Ελλάδα, ως χώρα υπηρεσιών, παράγει, παρά τις περί του αντιθέτου κατηγορίες)" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/06/paragogismos.html ].
Σχόλια
Από σκοπία περιβαλλοντική,διατηρισιμότητας, ανταγωνιστικότητας, κοινωνικής-οικονομικής δικαιοσύνης, παραγωγικότητας κτλ..κτλ..
Οπότε θεωρώ ότι μια σύγκριση με οικονομίες που μπορεί να έχουν μεγάλο ποσοστό υπηρεσιών αλλά με ιμπερεαλιστικες πολιτικες και επιθετικούς πολέμους που μαίνονται στην αφρική στο αφγανιστάν στο ιράκ και .. και.. έχουν εξασφαλίσει έλεγχο σε πρώτες ύλες, δεν μου λεει και πολλά.
Αν αύριο πχ γίνει ένας τρομερός σεισμός και θέλουμε να χτίσουμε γρήγορα πολλά σπίτια ποιός θα τα χτίσει;; Ο μικροέμπορας που μεταμφίεσε την απαιδευσιά τους και την ατεχνία σε μικροεμπόρειο ή rooms to let; Η ο πτυχιούχος που μεταμφιέζει την ανεργία του σε κυνήγι του δημοσίου;
Θα ήμουν ο τελευταίος, που θα υποστήριζε ότι ο ελληνικός γραφειοκρατικός καπιταλισμός δεν έχει ένα ουσιαστικό πρόβλημα "αβαθούς" ή "επιφανειακής" συγκρότησης, ένα πρόβλημα, που (λίγο - πολύ) δεν έχουν οι γραφειοκρατικές καπιταλιστικές οικονομίες. Και "για να πούμε και του στραβού το δίκιο", πρέπει να αναφέρω και εδώ ότι το πρόβλημα με την παγκόσμια ύφεση, που κτύπησε δυνατά την ελληνική οικονομία, από τα τέλη του 2008 και καθ' όλο το 2009, με την μετατροπή του το 2010 από οξεία δημοσιονομική κρίση, σε πιστωτική ασφυξία, λόγω των ανοησιών του ΓΑΠ και του επιτελείου του, επιδεινώθηκε από αυτού του είδους την ανυπαρξία βαθύτητας του ελληνικού γραφειοκρατικού καπιταλισμού και τα αποτελέσματα αυτής της επιδείνωσης, τα ζούμε σήμερα, με την εξέλιξη της ύφεσης και την μετάπτωσή της, πλέον, προς μια μεθοδευμένη και σκοπούμενη, από τους μοντέρνους κατακτητές της χώρας κρίση.
Αυτό, όμως, είναι κάτι άλλο από το θέμα, που κουβεντιάζαμε στο e-rooster.gr και το οποίο αφορά την δομή της παραγωγικής διάρθρωσης της χώρας, η οποία δομή προσιδιάζει, πλέον, προς την δομή των αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών και αυτό όχι μόνο, ως προς τις αναλογίες των τομέων της οικονομίας της, αναλιγίες οι οποίες είναι συγκρίσιμες με αυτές των χωρών του αναπτυγμένου καπιταλισμού, αλλά και ως προς το μέγεθος του κατά κεφαλήν ΑΕΠ, της τεχνολογίας, της συγκρότησης του εργατικού της δυναμικού κλπ.
Ο ελληνικός γραφειοκρατικός καπιταλισμός, προφανώς, υστερεί σε πολλά ουσιαστικά στοιχεία, σε σχέση με τα αντίστοιχα κοινωνικά και οικονομικά συστήματα των χωρών του αναπτυγμένου κόσμου και χρειάζεται μεταρρύθμιση και ανασυγκρότηση.
(Προφανώς, όχι αυτήν την "μεταρρύθμιση" και την "ανασυγκρότηση", που επιβάλλουν οι κατακτητές και οι τοπικοί υποτακτικοί τους, με το αποικιοκρατικό Μνημόνια της 1/5/2010, διότι αυτό που πάνε να κάνουν στην χώρα μας όλοι αυτοί, δεν αποτελεί τίποτε περισσότερο από μια πειραματικού τύπου αποδιογράνωση και της οικονομίας και της χώρας, αφού οι ίδιοι οι υπολογισμοί τους, μας λένε ότι το 2015 θα φθάσουμε στα επίπεδα του 2009 - ως μέγεθος ΑΕΠ, αλλά με αναδιαμορφωμένα τα λοιπά μακροοικονομικά στοιχεία, προφανώς σε βάρος των μισθωτών και όχι μόνον αυτών. Και όλα αυτά, αν τους βγουν τα νούμερα, κάτι που είναι πάρα, μα πάρα πολύ δύσκολο, έως ακατόρθωτο, για να μας οδηγήσουν, όπως έχει ήδη πει ο εκ της τρόϊκάς Πόουλ Τόμσεν, στην "επιμήκυνση του ελληνικού δημόσιου χρέους", δηλαδή σε μια υπιτιθέμενη ήπια και αποδεκτή από τους πιστωτές της χώρας μορφή αναδιάρθρωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους).
"Θα ήμουν ο τελευταίος, που θα υποστήριζε ότι ο ελληνικός γραφειοκρατικός καπιταλισμός δεν έχει ένα ουσιαστικό πρόβλημα "αβαθούς" ή "επιφανειακής" συγκρότησης, ένα πρόβλημα, που (λίγο - πολύ) δεν έχουν οι γραφειοκρατικές καπιταλιστικές οικονομίες"
Προφανώς, είναι κατανοητό ότι στο τέλος της παραπάνω πρότασης εννοώ τις γραφειοκρατικές καπιταλιστικές οικονομίες του αναπτυγμένου κόσμου. Αλλά για να γίνει ακόμα πιο κατανοητό, καλόν είναι να το διευκρινίσω εδώ και ρητά, αφού δεν το ανέφερα στο αμέσως προηγούμενο σχόλιό μου.
Από εκεί και πέρα, όλα αυτά δεν αλλάζουν τον γενικώτερο καμβά του ολοένα και εντεινόμενου μετασχηματισμού (εδώ και πολύν καιρό, ήδη από την δεκαετία του 1930) του σύγχρονου καπιταλισμού, σε έναν μεταβιομηχανικό καπιταλισμό, σε έναν καπιταλισμό αυξανόμενης διόγκωσης των υπηρεσιών, δηλαδή, εν τέλει στον γραφειοκρατικό καπιταλισμό της εποχής μας, ο οποίος θα γραφειοκρατικοποιηθεί ακόμα περισσότερο, με το τέλος της παρούσας παγκόσμιας ύφεσης, η οποία ήλθε για να μείνει, προφανώς, με μεταπτώσεις και με διάφορες μετεξελίξεις, για όσο χρονικό διάστημα, δεν τίθεται υπό έλεγχο το "θηρίο", που έχει "αποκαλύψει" ο συνδυασμός του θριάμβου των νεοφιλελεύθερων ιδεών, ήδη από την δεκαετία του 1990, της αυτοδιάλυσης της "Ε.Σ.Σ.Δ." και του "υπαρκτού" την ίδια δεκαετία κα της αχαλίνωτης παγκοσμιοποίησης, που ακολούθησε.
(Ένα θηρίο που είναι παλαιότατο, αφού υπάρχει, ήδη, από τα γενοφάσκια του καπιταλιστικού συστήματος και έχει να κάνει με τον αποδιοργανωτικό ρόλο του χρηματοπιστωτικού τομέα, του οποίου οι νέες εκφάνσεις (οι "επενδυτικές" τράπεζες και τα hedge funds), όντας εκτός των κλασσικών ρυθμίσεων, που είχαν θεσπιστεί κατά την εποχή της Μεγάλης Κρίσης της δεκαετίας του 1930 και απελευθερωμένες εντός του διεθνούς πλαισίου, που έφερε στην επιφάνεια η άκρατη παγκοσμιοποίηση, έφεραν μεγάλες αρρυθμίες στο σύστημα - οι οποίες, όμως, στην βάση τους δεν διαφέρουν από εκείνη του 17ου αιώνα στο Άμστερνταμ, με την "κρίση των βολβών της τουλίπας", ή με τις απατεωνίστικες μεθόδους και πρακτικές του Τζων Λω στο Παρίσι. Αρρυθμίες, οι οποίες πλήττουν πολύν κόσμο και των οποίων ζούμε από το 2008).
Και μέσα σε αυτόν τον γενικώτερο καμβά του σύγχρονου μεταβιομηχανικού γραφειοκρατικού καπιταλισμού, όπως και οι ανεπτυγμένες χώρες του καπιταλιστικού κόσμου, βρίσκεται και η Ελλάδα, με τις όποιες αβαρίες στην εσώτερη παραγωγική διάρθρωση και παρά την αποδιοργανωτική παρέμβαση των μοντέρνων κατακτητών της χώρας μας...