Δεκεμβριανά 1944 : Η προλεταριακή επανάσταση, ως εκδήλωση του κοινωνικού φαινομένου του γραφειοκρατικού επαναστατισμού. (Η κοινωνική επανάσταση, δεν έχει, τον, εξ ορισμού, μυθοποιητικό χαρακτήρα, που η εκκοσμικευμένη αποκαλυπτική θρησκοληψία των αστών και των μαρξιστών θεωρητικών της έχει αποδοθεί, διότι κάλλιστα μπορεί να έχει ένα σαφές οπισθοδρομικό περιεχόμενο).

Με τα Δεκεμβριανά του 1944 ασχολούμαι, στο σημερινό δημοσίευμα, όπως και στο, παραπάνω, χθεσινό, Πέμπτη 4/12/2025, βίντεο που έχω αναρτήσει σε αυτό.

Πολλές φορές, στο παρελθόν, έχω αρθρογραφήσει, στο παρόν blog, με αυτό το τμήμα της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας, αλλά, σήμερα, αυτό, στο οποίο επικεντρώνω την προσοχή μου, αφορά τον κοινωνικό χαρακτήρα της ταξικής σύγκρουσης, ο οποίος είναι σαφής, αν και έχει υποβαθμισθεί, στην σύγχρονη ελληνική ιστοριογραφία, διότι έχει, κυρίως και βασικά, τονισθεί και υπογραμμισθεί ο πολιτικός χαρακτήρας αυτής της σύγκρουσης, γεγονός, το οποίο υποβαθμίζει, σε πολύ μεγάλο βαθμό, το κοινωνικό περιεχόμενο και τον αντίστοιχο κοινωνικό χαρακτήρα της επανάστασης, που αντιπροσωπεύεται και καθρεπτίζεται, στην δεκεμβριανή σύγκρουση.

Μιλώντας, λοιπόν, για τον κοινωνικό χαρακτήρα της εξέγερσης του Δεκεμβρίου του 1944 αυτό που αναδύεται, ανάγλυφα, από τις συγκρουόμενες κοινωνικές ομάδες και τάξεις είναι ο προλεταριακός χαρακτήρας και το αντίστοιχο εργατικό περιεχόμενο αυτής της κοινωνικής εξέγερσης, της οποίας ο προσδιορισμός καθίσταται ευκρινής, από το γεγονός ότι η μάχη των Αθηνών, διεξήχθη, μέσα στην πρωτεύουσα και τα προάστιά της. 

Αυτό και μόνο, το γεγονός χαρακτηρίζει την εξέγερση αυτή, ως μια κοινωνική εξέγερση, η οποία έχει ένα σαφές προλεταριακό περιεχόμενο, θυμίζοντας τις προηγηθείσες κοινωνικές επαναστάσεις, που ξεκινούν, τουλάχιστον, από το 1848, στον ευρωπαϊκό χώρο, μέχρι την Οκτωβριανή επανάσταση στην Ρωσία, το 1917 και (έστω και απόμακρα) την ισπανική επανάσταση του 1936.

Εννοείται, βέβαια ότι αυτή η προλεταριακή εξέγερση, που οδήγησε, στην μάχη των Αθηνών, τον Δεκέμβρη του 1944, δεν είχε, σε καμία περίπτωση, στοιχεία αυτοβουλίας και αυτοοργάνωσης της ελληνικής εργατικής τάξης (αντίθετα, από ό,τι συνέβη, στην ρωσική επανάσταση του 1917 και στην ισπανική επανάσταση του 1936), Καθώς σχεδιάστηκε και καθοδηγήθηκε από το ΚΚΕ και τις ένοπλες πολιτικές ομάδες και οργανώσεις, που το κόμμα αυτό είχε σχηματίσει, κατά την διάρκεια της τριπλής ξενικής Κατοχής, δηλαδή το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ και την ΟΠΛΑ, αποσπώντας την μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής νεολαίας, εκείνη την εποχή (μιλάμε, για 500.000 νέους και νέες), αλλά και την σχετική πλειοψηφία, στην ελληνική κοινωνία. 

Αυτό σημαίνει, βέβαια, ότι αυτή η προλεταριακή εξέργεση του Δεκεμβρίου του 1944, ως, πολιτικά, ετεροπροσδιοριζόμενη, από τον σκληρό πυρήνα της ηγετικής γραφειοκρατίας του ΚΚΕ, η οποία, μάλιστα, κοινωνικά, διευρύνθηκε, με τον μαζικό μετασχηματισμό του κόμματος αυτού, από ένα μικρό σεκταριστικό κόμμα, που ήταν, κατά την διάρκεια της μεσοπολεμικής περιόδου, σε ένα κόμμα, το οποίο, μέσα, σε ένα μικρό χρονικό διάστημα, μαζικοποιήθηκε και απέκτησε ευρύτατη λαϊκή βάση, γεγονός, που κατέστησε δυσχερέστατη την πολιτική διαχείριση αυτής κατακλυσμιαίας κοινωνικής διεύρυνσης και της βάσης του κόμματος και των κοινωνικών του οργανώσεων, από τον κλειστό κύκλο των κομματικών γραφειοκρατών επαγγελματιών επαναστατών, που είχε συγκροτηθεί, σύμφωνα με τα λενινιστικά πρότυπα, με αποτέλεσμα να μην σταθεί ικανή, τελικά, αυτή η στενή γραφειοκρατική ομάδα της ηγεσίας του ΚΚΕ να διαχειρισθεί, πολιτικά, τις μάζες των μελών, των φίλων και των συμπαθούντων, που προσήλθαν, στο ίδιο το κόμμα και στις κοινωνικές και πολιτικοστρατιωτικές οργανώσεις του.

5/1/1945. Ομόνοια, αμέσως, μετά το τέλος της μάχης των Αθηνών.

Αυτή είναι η ουσία της προλεταριακής εξεγέρσεως του Δεκεμβρίου του 1944 και είναι αυτή, που έχει σημασία, όταν εξετάζουμε το κοινωνικό πλαίσιο, εντός του οποίου προέκυψε και διεξήχθη η μάχη των Αθηνών, καθώς και των κοινωνικών, δηλαδή των ταξικών δυνάμεων, που συγκρούστηκαν, σε αυτή την εξέγερση, η οποία είχε τον χαρακτήρα μιας προλεταριακής κοινωνικής επανάστασης, της οποίας ηγείτο η κομμουνιστική κομματική γραφειοκρατία, ως ένα προσδιορισμένο κοινωνικό στρώμα, με τα δικά του κοινωνικά συμφέροντα και το οποίο  ήταν συγκρατημένο και είχε ένα αμιγές πολιτικό περιεχόμενο, άμεσα διακριτό και αντιθετικό, σε σχέση με την εργατική τάξη, την οποία καθοδηγούσε.

Στα πλαίσια αυτά ξεκίνησε και εξελίχθηκε η μάχη των Αθηνών, η οποία, όπως κάθε εμφύλιος πόλεμος, υπήρξε πολύνεκρη, καθώς στον, περίπου, ένα μήνα της διεξαγωγής της σύγκρουσης αυτής, οι νεκροί φθάνουν, έως τους 20.000 ανθρώπους.

Η μάχη των Αθηνών, από τις 3 Δεκεμβρίου 1944 έως τις 11 Ιανουαρίου 1945 οπότε και αρχικά, στις 5 Ιανουαρίου 1945, με την συμφωνηθείσα πρόωρη αποχώρηση του ΕΛΑΣ, από την Αθήνα και κατόπιν, στις 11 Ιανουαρίου 1945, με την υπογραφή εκεχειρίας, ανάμεσα στον Βρετανό στρατηγό Ronald Scobie και την ηγεσία του ΚΚΕ (τον, τέως, υπουργό Γεωργίας Γιάννη Ζεύγο) η οποία προσδιόριζε τον τεμαχισμό της ελληνικής επικράτειας, στις ζώνες που επικρατούσε ο ΕΛΑΣ και σε εκείνες τις ζώνες, στις οποίες επικρατούσαν οι βρετανικές δυνάμεις και η επίσημη ελληνική κυβέρνηση, με πρόδηλο τον κίνδυνο αυτή η εδαφική διαίρεση της χώρας να καταστεί μόνιμη, με την ύπαρξη δύο κρατών, όπως φαίνεται, στις, παραπάνω, δύο φωτογραφίες. 

Η ηγετική γραφειοκρατική ομάδα του ΚΚΕ δεν μπόρεσε να διαχειριστεί το τεράστιο πλήθος της ελληνικής κοινωνίας, που, στη διάρκεια της ξενικής Κατοχής προσήλθε, στις τάξεις του κόμματος και των οργανώσεων του. 

Αυτή είναι η αλήθεια και βέβαια, αυτή η εξέλιξη αποτελεί και προϊόν της εθελοδουλίας των στελεχών του, στις προσταγές και στις επιθυμίες της γραφειοκρατίας του ΚΚΣΕ και του Ιωσήφ Στάλιν, γεγονός, το οποίο, πλέον, είναι γνωστό τοις πάσι. 

Δεν χρειάζεται να επιμείνω περισσότερο και να συνεχίσω το παρόν κείμενο, αφού, άλλωστε, και το αρχικό βίντεο, όπως επίσης και τα άλλα δύο βίντεο, που παραθέτω, στο παρόν άρθρο, μαζί με τον, παραπάνω χάρτη της προσωρινής κατάτμησης της ελληνικής εδαφικής επικράτειας, είναι άκρως κατατοπιστικά των όσων συνέβησαν εκείνη την εποχή. 

Ως εκ τούτου, επαναλαμβάνω, για μία ακόμη φορά, ότι το αναγνωστικό κοινό είναι απαραίτητο να παρακολουθήσει και το αρχικό αλλά και τα υπόλοιπα δύο βίντεο, προκειμένου να έχει μια πλήρη εικόνα των γεγονότων εκείνης της εποχής.

Συμπερασματικά, καταλήγω ότι ναι, μεν, η εξέγερση του Δεεμβρύου του 1944, ήταν μια κοινωνική επανάσταση, με προλεταριακό χαρακτήρα, αλλά είχε και έναν συμφυή γραφειοκρατικοαπιτιστικό κοινωνικό περιεχόμενο, με δεδομένη την κυριαρχία, μέσα στα πλαίσια αυτής της κοινωνικής επανάστασης του γραφειοκρατικού επαναστατικού της στοιχείου, που εκδηλώνεται, δια της κομματικής κομμουνιστικής γραφειοκρατίας, η οποία αποσκοπούσε, στην κατάληψη της κρατικής εξουσίας.

Και φυσικά, επαναλαμβάνω αυτό, που πολλές φορές έχω γράψει και έχω πει : 

Η επανάσταση, ως ιδέα και ως πράξη, δεν έχει το μυθοποιητικό περιεχόμενο, που της έχει τις πλείστες φορές, εξ ορισμού, αποδοθεί, μέσα, από τις αποκαλυπτικού τύπου και χαρακτήρα, θρησκοληπτικές, αν και εκκοσμικευμένες, ιδεοληψίες των μαρξιστών αλλά και των αστών θεωρητικών. Και αυτό, διότι οι κοινωνικές επαναστάσεις οδηγούν, ενίοτε και μάλιστα, πολλές φορές, στην κοινωνική οπισθοδρόμηση και, έτσι, αποκτούν ένα αντιδραστικό περιεχόμενο. 

Και αυτό είναι καλό να το έχουμε, πάντα, υπόψη μας.