Ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει πρόβλημα δομικής στατικότητας, αφού το πρόβλημά του είναι, ταυτοτικό και συγκροτητικό πρόβλημα. Δεν είναι πρόβλημα ηγεσίας.

 



Μιλώντας για τον ΣΥΡΙΖΑ και την επερχόμενη αλλαγή της ηγεσίας του, μετά την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα, ας ξεκαθαρίσουμε, εν συντομία, κάποια πράγματα, τα οποία είναι βασικά, όσον αφορά το κόμμα αυτό, το οποίο έχει κατεδαφισθεί, ως μεγάλο κόμμα, διότι, με το 17,83% και τις 930.013 ψήφους, που πήρε, ο ΣΥΡΙΖΑ, πια, δεν μπορεί να ονομάζεται μεγάλο κόμμα. 

Έχει περιπέσει, στην κατηγορία ενός μεσαίου κόμματος, το οποίο βρίσκεται, σε διαδικασία νέας κατεδάφισης, με, άκρως, πιθανό αποτέλεσμα, να πέσει, ακόμη, πιο κάτω· να μετατραπεί, σε ένα μικρομεσαίο και μικρό κόμμα, ή και να εξαφανισθεί· αν και κάποιοι θα βρεθούν, για να κρατήσουν την ταμπέλα. (Άλλωστε, ποιός ξέρει ότι η ΕΔΗΚ, ως κόμμα-ταμπέλα, υπάρχει, ακόμη; Και όμως, υπάρχει).


Οι Συριζαίοι δεν έχουν καταλάβει - ή αρνούνται να αποδεχθούν, αν και οι, εξ αυτών, νουν έχοντες το γνωρίζουν (με πολύ πιθανότερο το δεύτερο) - ότι το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι, ταυτοτικό και συγκροτητικό πρόβλημα. 

Τέτοιο πρόβλημα παρουσιάστηκε, στην ΕΔΗΚ, το 1977, με αποτέλεσμα να απορροφηθεί, πολύ πριν το 1981, από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. 

Ίδιο πρόβλημα παρουσιάστηκε, στο μνημονιακό ΠΑΣΟΚ, το 2012, με αποτέλεσμα την διόγκωση του ΣΥΡΙΖΑ και την μετατροπή του ΠΑΣΟΚ, το 2015, σε ένα απόκομμα. 

Ως εκ τούτου, η όποια επιλογή ηγέτη, στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν πρόκειται να τον βοηθήσει. Διότι, το πρόβλημα δεν είναι πρόβλημα ηγεσίας, αλλά ταυτότητας, όχι των μελών του ΣΥΡΙΖΑ (αυτοί ξέρουν τί είναι), αλλά των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι έπαυσαν και παύουν να ταυτίζονται μαζί του. 

Αυτό, μάλιστα, μπορεί να σημαίνει ότι η αλλαγή ηγεσίας είναι πιθανότερο να του κάνει κακό. Γιατί αυτοί, που ψήφισαν, στις 25 Ιουνίου 2023, τον ΣΥΡΙΖΑ, ήθελαν και γνώριζαν ότι, υπό, ακραία, αντίξοες εκλογικές συνθήκες, ψήφιζαν τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος, τώρα, βρίσκεται, έξω από τον ενεργό πολιτικό χάρτη και εκτός νυμφώνος. Και αυτό είναι ένα δυσοίωνο γεγονός, για τον ΣΥΡΙΖΑ· και σε κάθε περίπτωση, σίγουρα, όχι ευοίωνο, αφού, τώρα, κινείται, σε δημοσκοπικά ποσοστά, γύρω στο (και κάτω από το) 10%.

Για να μιλήσουμε με όρους μηχανικής : 

Ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει πρόβλημα δομικής στατικότητας. Και αυτό είναι το κυριότερο όλων, διότι οδηγεί στην κατάρρευση του κόμματος, ως μεσαίου - διότι μεγάλο, πλέον, δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί και δεν είναι -  κόμματος. 

Κάποιο απόκομμα θα παραμείνει (ή κάποια αποκόμματα μπορεί να παραμείνουν), αφού έχει την τύχη να μην έχει, απέναντί του, έναν Ανδρέα Παπανδρέου. 

Αλλά, έως εκεί…

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Παρουσιάζοντας, τμηματικά, το περιεχόμενο του σχεδιάσματος της μήνυσης, για τις παρανομίες, σχετικά, με την “ληστεία” των, υπερβαλλόντως, των ασφαλιστικών κατηγοριών ποσών, που κατέβαλαν οι “νέοι ασφαλισμένοι” και οι ασφαλισμένοι των λεγόμενων “νέων περιοχών” βενζινοπώλες και τις παράνομες επικουρικές συντάξεις των πρατηριούχων υγρών καυσίμων του e-ΕΦΚΑ, λόγω μη συμπλήρωσης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης (1).

Άρθρο 16 Συντάγματος : Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια απαγορεύονται, χωρίς περιστροφές και “δια ροπάλου”, ενώ το άρθρο 28 του Συντάγματος, είναι άσχετο, με το θέμα. Μνήμες δικτατορίας του 1973, αστυνομοκρατία και συνταγματική εκτροπή και ανωμαλία φέρνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που κάνει τεράστια μαλακία, καταργώντας, κάθε, έστω και τυπική, έννοια της εθνικής κυριαρχίας, γι’ αυτό και τα δικαστήρια - παρά τις μπουρδολογίες του Βαγγέλη Βενιζέλου - οφείλουν να κρίνουν τις διατάξεις αυτού του νομοσχεδίου, όταν ψηφιστεί, ως αντισυνταγματικές.

2/2024 Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο : Κατεξευτελιστικό ψήφισμα καταδίκης του αυταρχικού καθεστώτος φυλαρχίας κράτους της υποσαχάριας Αφρικής του - κατά τους αφελείς χριστιανούς, εκφραστή των “Γωγ και Μαγώγ” - και κατά τον ορθό λόγο, δυνάμενου να αποκληθεί και ως «disordered» Κυριάκου Μητσοτάκη, που έχει αποθρασυνθεί και “έγινε ρόμπα”, για την ανυπαρξία κράτους δικαίου, την αστυνομοκρατία, την ανελευθερία των ΜΜΕ, την κατασκοπεία με το σύστημα “Predator”, τον έλεγχο της ΕΥΠ, από τον ίδιο και την ανισορροπία της κατανομής των εξουσιών, με τον κυβερνητικό έλεγχο, στο δικαστικό σύστημα. (Καιρός ήταν. Άργησε. Πολύ άργησε)…