2023 : Γιατί κατέρρευσε ο ΣΥΡΙΖΑ; Απλούστατα, επειδή ο Αλέξης Τσίπρας και η ηγεσία του κόμματος δεν αντελήφθησαν ότι έπαυσαν να είναι χρήσιμοι, στα λαϊκά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, με τα οποία ουδέποτε απέκτησαν σταθερούς δεσμούς και πίστεψαν, εκλογικιστικά, σκεπτόμενοι, ότι μπορούν να διεκδικήσουν, από την ΝΔ, τους ουδέποτε, μετά την προδοσία του καλοκαιριού του 2015, ταλαντευθέντες συντηρητικούς ψηφοφόρους του κέντρου και της δεξιάς.

 

Αλήθεια, γιατί κατέρρευσε (και) εκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ στις βουλευτικές εκλογές της 21/5/2023;
Αλήθεια, γιατί κατέρρευσε (και) εκλογικά, ο Με μια απλή ανάγνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων καταλήγω, αβίαστα τα, στο εξής ολοφάνερο συμπέρασμα :

Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέρρευσε και εκλογικά, επειδή εγκαταλείφθηκε, βουβά, αφού  έπαυσε να θεωρείται χρήσιμος, από ένα τεράστιο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας και εδώ και τουλάχιστον, δυο χρόνια, κατά την διάρκεια της κοινοβουλευτικής τετραετίας 2019 - 2023, συνέχισε την κοινωνική του συρρίκνωση, η οποία άρχισε, το καλοκαίρι του 2015, με την προδοσία, από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, του συντριπτικού αποτελέσματος, υπέρ του ΟΧΙ και την βουβή κοινωνική απογοήτευση, που έφερε η ντροπιαστική συνθηκολογηση, με τους ευρωθεσμικούς δανειστές και στην συνέχεια, η εφαρμογή του 3ου Μνημονίου. Αυτή η κοινωνική συρρίκνωση του ΣΥΡΙΖΑ επιταχύνθηκε, στην διάρκεια της τετραετούς διακυβέρνησης της χώρας, από την συντηρητική κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, οπότε κατέληξε να είναι ένα κομματικό κέλυφος, που, απλώς, κάλυπτε το άδειο κοινωνικό του περιεχόμενο, το οποίο, απλούστατα κρυβόταν, για να γίνει, ευρύτατα, γνωστό με οδυνηρό. για τον Αλέξη Τσίπρα και την ηγεσία του κόμματος, τρόπο το βράδυ της ημέρας των βουλευτικών εκλογών. Απλώς, εκείνο το βράδυ της 21/5/2023 έγιναν τα αποκαλυπτήρια· ο ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύφθηκε ότι είναι ένα κοινωνικό κουφάρι και ως εκ τούτου, ένα πολιτικό πτώμα.

Θα συνεχιστεί και με ποιούς ρυθμούς, άραγε, η συρρίκνωση του κόμματος αυτού, μέχρι, αλλά και μετά τις βουλευτικές εκλογές της 25/6/2023;

Το τί πρόκειται να συμβεί, στις βουλευτικές εκλογές της 25/6/2023 δεν είναι, επί του παρόντος, μη προβλέψιμο, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ, στο, δραματικά, συρρικνωμένο εκλογικό του ακροατήριο, εμφανίζει κάποιες αντοχές, αν και πλαγιοκοπείται από τα μικρά κόμματα και δεν μπορεί να παρουσιάσει, σε αυτό το τμήμα των ψηφοφόρων, ένα σοβαρό πειστικό επιχείρημα, για την ψήφισή του, ενώ, κατά την διάρκεια της προσεχούς παντοδύναμης κοινοβουλευτικής και κυβερνητικής τετραετίας της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη, που θα ακολουθήσει, το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ είναι αμφιβολο, έως, δυσμενές.

Η ανόητη και καταστροφική πεποίθηση του Αλέξη Τσίπρα, της κομματικής ηγεσίας και της επικοινωνιακής ομάδας και καμπάνιας του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ότι το κόμμα δεν θα έχανε το εκλογικό του ακροατήριο και με δεδομένη την δεξαμενή των κεντροαριστερών και των αριστερών ψηφοφόρων οδήγησε την κομματική ελίτ να νομίσουν ότι μπορούν να στραφούν, ακίνδυνα, προς το κεντροδεξιό φάσμα του εκλογικού σώματος, με την αδιάφορη κεντρική συνθηματολογία επιπέδου “ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΠΑΝΤΟΥ”, η οποία, φυσικά, ουδόλως, συγκίνησε τους υποτιθέμενους ταλαντευόμενους συντηρητικούς ψηφοφόρους, οι οποίοι, στην πραγματικότητα, ουδέποτε ταλαντεύτηκαν, ενώ για τους ψηφοφόρους των λαϊκών στρωμάτων της κεντροαριστεράς αυτήν η συνθηματολογία και η προεκλογική καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε αδιάφορη και ήταν πολύ μακριά, από τις δικές τους προτεραιότητες και ανάγκες, κατατάσσοντας το κόμμα αυτό, στην κλασική χορεία των παλαιών κατεστημένων κομμάτων, με τα σοβαρά μειονεκτήματα της αναξιοπιστίας και της διαχειριστικής ανεπάρκειας.

Αξιοσημείωτο αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι ότι ο κουτσουρεμένος δικομματισμός της μνημονιακής περιόδου συρρικνώθηκε, στο 60,9% με βαρύτατα ανισοβαρή και ανισόρροπη δυναμική, λόγω της κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ, που έπεσε, στην κατηγορία ενός κόμματος μεσαίου μεγέθους, όπως, περίπου και το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και καθιστά κυρίαρχη την Νέα Δημοκρατία, τουλάχιστον, για μια τετραετία και επανεμφανίζει, ως σοβαρό ανταγωνιστή του ΣΥΡΙΖΑ, στον χώρο της κεντροαριστεράς το, έως τώρα απαξιωμένο ΠΑΣΟΚ, το οποίο τα πήγε, αρκετά, ικανοποιητικά, στις βουλευτικές εκλογές της 21/5/2023, αποσπώντας, περίπου, 3 ποσοστιαίες μονάδες, από τον ΣΥΡΙΖΑ προκαλώντας έναν έντονο πολιτικό και κομματικό ανταγωνισμό, που θα εξελιχθεί και θα ενταθεί, κατά την επόμενη τετραετία, με το ΠΑΣΟΚ να έχει το πλεονέκτημα ότι, παρά την δραματική κομματική του συρρίκνωση, από το 2012, έχει καταφέρει να έχει ικανή κοινωνική γείωση, την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ ουδέποτε κατάφερε να πλησιάσει.

Αλλά το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ επεκτείνεται και στα αριστερά του, με την σαφή εκλογική άνοδο του. ΚΚΕ, αλλά και την αναζωπυρωμένη Πλεύση Ελευθερίας, το - έστω - λαβωμένο ΜΕΡΑ25, αλλά και τα άλλα κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.

Όλα αυτά, αποδεικνύουν τον σταθερό εκλογικό προσανατολισμό των μεγαλοαστικών, όπως και των μεσαίων και μικροαστικών κοινωνικών στρωμάτων, προς την Νέα Δημοκρατία, η οποία ενισχύθηκε και με την στροφή, προς αυτήν, ικανού τμημάτων των λαϊκών τάξεων του Λεκανοπεδίου της Αττικής, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ καταποντίστηκε στα λαϊκά στρώματα της ζώνης των περιφερειακών δυτικών και νοτιοδυτικών δήμων της Αθήνας και του Πειραιά, ήτοι -18%, στην Δυτική Αττική, -17% στην Β’ Πειραιά και -16%%, στον Δυτικό Τομέα Αθηνών (Β2) (-15,9%).

Αλλά και πέρα από την Αττική, ο εκλογικός καταποντισμός του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται, στην Κρήτη (Ηράκλειο -20,3%, Λασίθι -16,8%, Χανιά -16,7%, Ρέθυμνο -16,%), στην Εύβοια (-16,1%), στην Κέρκυρα (-14,4%). στα Δωδεκάνησα (-14,8%) και ούτω καθεξής, σε όλη την επικράτεια, πλην της Ροδόπης, λόγω των ειδικών συνθηκών, που επικρατούν, στην μουσουλμανική μειονότητα και του τουρκικού προξενείου.

 Από την άλλη πλευρά η ΝΔ έλαβε, το 86,9% των ψηφοφόρων της του 2019, ποσοστό που αντιστοιχεί σε περίπου 1.956.000 ψήφους (οΣΥΡΙΖΑ έλαβε, περίπου το 59% των ψηφοφόρων του, το 2019), ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης κέρδισε και από την διαπαραταξιακή μετατόπιση των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ.

Επίσης, η Νέα Δημοκρατία κατάφερε να διευρύνει, σημαντικά, την εκλογική επιρροή της και στις λαϊκές και εργατικές περιοχές του Λεκανοπεδίου της Αττικής. Σε αυτές τις περιοχές, η Νέα Δημοκρατία αποσπά, ένα πολύ μεγάλο τμήμα, από την εκλογική κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ και λιγότερο το ΚΚΕ. 

Όπως περιγράφει ο Γιάννης Μαύρης της Public Issue “οι 3 από τις 10 μεγαλύτερες αυξήσεις που εμφάνισε η ΝΔ στις ελάσσονες περιφέρειες, σε σύγκριση με το 2019, εντοπίζονται στις περιφέρειες της Δυτικής Αττικής, +7,6% (41,9%), στη Β’ Πειραιά, +7,3% (37,4%) και στο Δυτικό Τομέα της Αθήνας-Β2, +4,8% (34,5%). Η αντίστοιχη αύξηση του ΚΚΕ στις ίδιες περιφέρειες περιορίσθηκε, αντίστοιχα, σε +3,2%, +2,8%, και +2,5% (Χάρτες 2 και 3). Χαρακτηριστικά, όπως φαίνεται στον Πίνακα 5 και στον Χάρτη 2, στις εργατικές-λαϊκές περιοχές της Πρωτεύουσας, πχ. Περιστέρι 34,1%, Αιγάλεω 34,6%, Κερατσίνι 37,4%, Νίκαια 35,2%, ανακτά ποσοστά, της τάξης του 34%-37%, διευρύνοντας σημαντικά την κοινωνική της επιρροή”.

Το ερώτημα είναι, αν αυτή η δυσμενής κοινωνική και εκλογική εξέλιξη είναι ανατάξιμη, για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η δική μου απάντηση είναι ότι αυτή η κατάσταση δεν είναι ανατάξιμη, για τον ΣΥΡΙΖΑ, διότι η έντονη συντηρητικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, την οποία επέφερε η προδοσία του καλοκαιριού του 2015, έχει καταστήσει τον ΣΥΡΙΖΑ ένα μη χρηστικό, ένα άχρηστο πολιτικό εργαλείο, για την ελληνική κοινωνία, η οποία πείστηκε, από την ηγεσία και τον κομματικό μηχανισμό του, ότι δεν υπάρχει καμμία άλλη δυνατότητα και ότι οι μνημονιακές πολιτικές και το καθεστώς της νεοαποικιακής χρεωδουλείας, στο οποίο ο πολιτικος κόσμος της χώρας υπέταξε τον ελληνικό πληθυσμό, αποτελούν τις μόνες δυνατές να πραγματοποιηθούν πολιτικές.

Και φυσικά, τώρα και στο μέλλον, ο ΣΥΡΙΖΑ πληρώνει και θα εξακολουθήσει να πληρώνει, την πολιτική εξαπάτηση της ελληνικής κοινωνίας, με δεδομένη και στοιχειοθετημένη πολιτική του αναξιοπιστία.

Αλλά δεν είναι η τύχη του ΣΥΡΙΖΑ, που μας ενδιαφέρει, ο οποίος μπορεί, στα προσεχή χρόνια, ακόμη και να εξαφανισθεί, πολιτικά.

Το μέγιστο πρόβλημα, που έχουμε, πλέον, κληρονομήσει, ως απότοκο της ψευδολόγας, απατεωνίστικης και καταστροφικής πολιτικής του, είναι η βαθιά ριζωμένη συντηρητικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας. Μιας συντηρητικοποίησης, η οποία πρόκειται να μακροχρονίσει, καθιστώντας ανεπίκαιρης, στα μάτια της κοινωνίας μας, τις ουσιώδεις ριζοσπαστικές αλλαγές, οου χρειάζονται, απαραίτητα και οι οποίες, εξ αιτίας αυτής της ζοφερής κατάστασης, καθίστανται, άκρως, δυσχερείς, με αποτέλεσμα να καθυστερήσουν, ή και να μην πραγματοποιηθούν, στο μακρύ ορατό και αόρατο μέλλον.

Ιδωμεν…