Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ κάνει ό,τι μπορεί, για εξασφαλίσει την αυτοδυναμία του Κυριάκου Μητσοτάκη, στις μεθεπόμενες βουλευτικές εκλογές, αλλά δεν θα τα καταφέρει. (Λέγεται ότι, με την καρατόμηση του Πολάκη, επιδιώκει τον σχηματισμό κυβέρνησης των ηττημένων. Όμως, ούτε και για το σενάριο αυτό, βγαίνουν τα κουκιά).

Όπως φαίνεται ο Αλέξης Τσίπρας και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ κάνουν ό,τι μπορούν, για να εξασφαλίσουν την αυτοδυναμία, σε μια νέα κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, όχι, στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, στις οποίες κάτι τέτοιο είναι αδύνατο, λόγω του εκλογικού συστήματος, έστω αυτής της νοθευμένης απλής αναλογικής, με τις οποίες θα διεξαχθούν, λόγω του νόμου, που έχει ψηφίσει η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, στην προηγούμενη βουλή των εκλογών της 20/9/2015 , αλλά, στις μεθεπόμενες βουλευτικές εκλογές, οι οποίες θα διεξαχθούν, με το εκλογικό σύστημα της ενισχυμένης εκλογές, το οποίο έχει ψηφίσει η παρούσα βουλή, η οποία βαδίζει προς το τέρμα του βίου της, αφού σύντομα, πρόκειται να προκηρυχθούν νέες βουλευτικές εκλογές, με πρωτοβουλία του πρωθυπουργού.

Όλο αυτό το μαύρο σύννεφο, που έχει σηκωθεί, με την παραπομπή του βουλευτή Χανίων και πρώην υπουργού Παύλου Πολάκη, λόγω μιας αιχμηρότατης ανάρτησης του, στο Διαδίκτυο, εις βάρος των 10 ανώτατων δικαστών, που καταδίκασαν τον Νίκο Παππά, τον πρώην υπουργό Επικρατείας, στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και εξ απόρρητων, φίλο και στενό συνεργάτη του Αλέξη Τσίπρα, καθώς και των καθεστωτικών δημοσιογράφων, στο κομματικό συμβούλιο δεοντολογίας, με την φημολογούμενη και άκρως, πιθανή εκπαραθύρωση του Πολάκη, από τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, προφανώς, παραπέμπει, σε αρνητική εξέλιξη, στην εκλογική βάση του κόμματος, ένα σημαντικό τμήμα του οποίου διάκεινται, ευμενώς, στον Κρητικό πολιτικό.

Φυσικά, ο Αλέξης Τσίπρας έχει περάσει, στο παρελθόν και έχει αντιμετωπίσει, με επιτυχία, πολύ μεγαλύτερες δυσκολίες, με κορυφαία την εξουδετέρωση της ΛΑΕ, τότε, του Παναγιώτη Λαφαζάνη, που είχαν ψηφίσει κατά του 3ου Μνημονίου, που έφερε, στην βουλή, τον Αύγουστο του 2015, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, λέγοντας ΝΑΙ, στο Μνημόνιο, παρα το γεγονός ότι, στο δημοψήφισμα της 5/7/2015, το 61,3% του ελληνικού εκλογικού σώματος είχε ψηφίσει ΟΧΙ. 

Έτσι, ο Τσίπρας και η παρέα του, στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να υπολογίζουν - όχι, εντελώς, αβάσιμα - ότι η έναρξη της προεκλογικής περιόδου θα σκεπάσει και θα εξαφανίσει το πρόβλημα, που δημιουργεί, η αποπομπή του Παύλου Πολάκη, από τα ψηφοδέλτια του κόμματος. Όμως, τώρα, δεν βρισκόμαστε, στο καλοκαίρι του 2015. Η επιρροή του Αλέξη Τσίπρα, στο εκλογικό σώμα, τώρα, είναι, σαφώς, περιορισμένη και προφανώς, η τιμωρία του Παύλου Πολάκη, από τα ψηφοδέλτια του κόμματος πρόκειται να έχει μικρές, ή μεγαλύτερες αρνητικές επιπτώσεις, στη όποια εκλογική επίδοση του ΣΥΡΙΖΑ, ιδίως, εάν ο Πολάκης δεν υπακούσει, στην κομματική απόφαση της εκδίωξής του, από τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ και πραγματοποιήσει μια δική του έκπληξη, με την κάθοδο του, στις εκλογές, με άλλο υπάρχον κόμμα, ή με έναν δικό του εκλογικό σχηματισμό, με τον οποίο νομίζω ότι είναι προφανές πως θα αποσπάσει έναν, κάπως υπολογίσιμο αριθμό ψήφων.

Μπορεί, όμως και αυτό είναι πολύ πιθανό, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να επιθυμεί και να επιδιώκει, μέσα από έναν κρυφό, ή ελπιζόμενο συμβιβασμό, με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αλλά και άλλων κομμάτων, τον σχηματισμό μιας αποκαλούμενης κυβέρνησης των ηττημένων, στην οποία θα συμμετέχει, ως ο μεγαλύτερος παίκτης, μετά τις μεθεπόμενες βουλευτικές εκλογές. Αυτό φαίνεται λογικό και εγώ, στην θέση του Αλέξη Τσίπρα, αυτό θα επεδίωκα.

Όμως, υπάρχει ένα ουσιαστικό πρόβλημα, με αυτό το σενάριο. Απλώς, δεν βγαίνουν - ή πολύ δύσκολα, βγαίνουν - τα κουκιά, δηλαδή ο απαραίτητος αριθμός των εδρών, στην μεθεπόμενη βουλή.

Και φυσικά, θα προκύψει και πρόβλημα εταίρων, σε μια τέτοια   κυβέρνηση. Το ΚΚΕ, σίγουρα, δεν θα συμμετάσχει και ο Κυριάκος Βελόπουλος της Ελληνικής Λύσης ή και ο Γιαννησ Βαρουφάκης ή (οι “εκσυγχρονισμένοι” Χρυσαυγίτες του Ηλία Κασιδιάρη, εαν επιτραπεί, από τον Άρειο Πάγο, η κάθοδος του κόμματος αυτού, στις βουλευτικές εκλογές) πολύ δύσκολα θα εισέλθουν, ή θα στηρίξουν μια τέτοια λεγόμενη κυβέρνηση των ηττημένων.

Οπότε, το μόνο ευνοϊκό κυβερνητικό σενάριο, για την ηγεσία είναι μια κάποιας μορφής συγκυβέρνηση, με την Νέα Δημοκρατία, εάν το σημερινό κυβερνητικό κόμμα δεν σταθεί δυνατό να βρει άλλα κόμματα, για τον σχηματισμό κυβέρνησης, εφόσον τα κουκιά, δηλαδή οι έδρες των κομμάτων, στις μεθεπόμενες βουλευτικές εκλογές, δεν επιτρέψουν κάτι τέτοιο. 

Αυτή την εξέλιξη δεν την αποκλείω. Αλλά είναι πολύ νωρίς για να μπορέσουμε να συζητήσουμε μια τέτοια εξέλιξη, η οποία, εαν υπάρξει, πρόκειται να είναι, μεσομακροπρόθεσμα, πολύ δυσμενής, για την εκλογική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και μια τέτοια κυβέρνηση είναι επιθυμητή, από την εντόπια ολιγαρχία και την ηγεσία των ευρωθεσμών και την κυβέρνηση του Βερολίνου και της Ουάσινγκτων. Εννοείται, φυσικά, ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα πουν και πάλι το ΝΑΙ, όσο και αν επιθυμούν να αποφύγουν μια τέτοια πορεία των πολιτικών πραγμάτων, στην χώρα μας.

Όμως, έχουμε καιρό μπροστά μας, μέχρι τότε. Και καλόν είναι να μην προδικάζουμε, ή να αποκλείουμε οποιαδήποτε εξέλιξη.

Πάντως, η αξέχαστη και παραπάνω εικονιζόμενη Μαλβίνα Κάραλη είχε απόλυτο δίκιο, για τον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου, που είναι ο φυσικός πολιτικος πρόγονος του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ. 

Και φυσικά, το ίδιο συμβαίνει και με την ηγεσία του κόμματος της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αυτή είναι η ωμή αλήθεια και η πραγματικότητα.

Όμως, παρά τις προσπάθειες της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ να βοηθήσει, όσο το δυνατόν περισσότερο, τον Κυριάκο Μητσοτάκη να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, στις μεθεπόμενες εκλογές, η αλήθεια είναι ότι η τύχη του πρωθυπουργού είναι και λειτουργεί, εις βάρος του. 

Το χθεσινοβραδινό τραγικό δυστύχημα, με τα τρένα, στα Τέμπη και τους πολλούς και μη καταμετρημένους, μέχρι τώρα, νεκρούς αυτού του δυστυχήματος, επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές και αλλάζει την πολιτική ατζέντα, εις βάρος της κυβέρνησης (αν και δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι ο ΟΣΕ πουλήθηκε, το 2017, στην ιταλική εταιρεία σιδηροδρόμων, από την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα), γεγονός, το οποίο μπορεί και να αλλάξει την ημερομηνία διάλυσης της βουλής και της διεξαγωγής των προσεχών βουλευτικών εκλογών, μέχρι να καταλαγιάσουν οι δυσμενείς επιπτώσεις αυτού του δυστυχήματος, για το οποίο είναι προφανές ότι υπάρχουν βαρύτατες ευθύνες του κράτους και της πολιτικής ηγεσίας, ήτοι του αρμόδιου υπουργού Κώστα Καραμανλή του νεωτέρου - του γιου του Αχιλλέα Καραμανλή -, της κυβέρνησης, συλλογικά και φυσικά, του ίδιου του πρωθυπουργού.

Θα δούμε…