3/2023 “Δημοσκόπηση” Marc : Ακόμη και αυτή η δημοσκόπηση του παλαιού “σταλινικού γερακιού” Θωμά Γεράκη, που δεν έχει εχέγγυα αντικειμενικότητας και αξιοπιστίας, καταδεικνύει, σαφώς, την πτώση της Νέας Δημοκρατίας - που είναι, στην πραγματικότητα, πολύ μεγαλύτερη -, κατά, τουλάχιστον, 2,9 ποσοστιαίες μονάδες, όπως επίσης και την (καθοδική;) στασιμότητα των ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, αλλά και την άνοδο των λεγόμενων “αντισυστημικών” κοινοβουλευτικών και εξωκοινοβουλευτικών κομμάτων.

 

Προβληματίστηκα, πάρα πολύ, για το αν έπρεπε και αν άξιζε να ασχοληθώ, με την δημοσκόπηση του Μαρτίου 2023, που διενήργησε - ή υποτίθεται ότι διενήργησε -, αμέσως μετά το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα της 28/2/2023, στα Τέμπη, η εταιρεία Marc του παλαιού “σταλινικού γερακιού”, του Θωμά Γεράκη. Η εταιρεία αυτή δεν έχει τα απαραίτητα - ούτε, καν, τα στοιχειώδη - εχέγγυα αντικειμενικότητας και αξιοπιστίας, αφού εμπλέκεται με δουλειές του Δημοσίου, δηλαδή της παρούσας κυβέρνησης και ως εκ τούτου, δεν θα άξιζε να με απασχολήσει.

Ο Θωμάς Γεράκης και η εταιρεία του είναι οι συστημικότεροι και μακράν όλων, οι αναληθέστεροι, στον χώρο των δημοσκοπικών ερευνών, οι οποίες, είναι και συστηματικά, αποτυχημένες, αλλά το, εκάστοτε, επιθυμητό πολιτικό κλίμα προσπαθούν να το διαμορφώσουν, ανάλογα με αυτούς, που χρηματοδοτούν αυτές τις έρευνες. Και φυσικά, αυτό δεν είναι, καθόλου, τυχαίο. 

Για να καταστεί αυτός ο ισχυρισμός μου σαφής και συγκεκριμένος, θα μου επιτρέψουν οι αναγνώστες να γυρίσω πίσω, στις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ, τον Δεκέμβριο του 2021, όταν ο βασικός προεκλογικός αγώνας διεξαγόταν, μεταξύ του εκλεγέντος, τελικά, Νίκου Ανδρουλάκη, του Γιώργου Παπανδρέου, που βγήκε δεύτερος και του Ανδρέα Λοβέρδου, που βγήκε τρίτος και καταϊδρωμένος. Τότε η Marc του Θωμά Γεράκη έκανε δημοσκόπηση, υποτίθεται, σε τρία επίπεδα. Έτσι, στο λεγόμενο «μεγάλο κοινό», ως πολιτικό εύρημα, ο Ανδρέας Λοβέρδος εμφανιζόταν να έχει καθαρό προβάδισμα, με 37,9%, έναντι 26,8% του Νίκου Ανδρουλάκη και 19,1% του Γιώργου Παπανδρέου. Στο μεσαίο (εκλογικό σώμα: περίπου 460.000), ο Ανδρέας Λοβέρδος διατηρούσε, επίσης ένα σαφές προβάδισμα, στο 33,6%, με τον κ. Ανδρουλάκη να εμφανίζεται ότι είχε 27,8%, ενώ ο Γιώργος Παπανδρέου εμφανιζόταν, στο 25,7%. Οταν το εκλογικό σώμα περιοριζόταν, μόνο, σε εκείνους, που θα ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, στις εθνικές εκλογές (270.000 περίπου), ο Νίκος Ανδρουλάκης αποκτούσε βραχεία κεφαλή, με 31,7% έναντι 31,1% του Ανδρέα Λοβέρδου, ενώ ο Γιώργος Παπανδρέου παρέμενε, περίπου, στα ίδια, με 25,2%. Το τί, τελικά, συνέβη, σε εκείνη την εσωκομματική εκλογική αναμέτρηση, είναι γνωστό. Και φυσικά, ο Θωμάς Γεράκης και η Marc, έπεσαν, τραγικά, έξω, αλλά την προσπάθειά τους να διαμορφωθεί το κατάλληλο κλίμα, την έκαναν, με την, εμφανώς, “αφανή” καθοδήγηση του Μεγάρου Μαξίμου, το οποίο ήθελε να κερδίσει την αρχηγία στο ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, ο Ανδρέας Λοβέρδος, για έχει η Νέα Δημοκρατία έναν σίγουρο κυβερνητικό συνέταιρο, μετά τις βουλευτικές εκλογές, αφού πιστεύω ότι, ήδη, από εκείνη την εποχή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και το επιτελείο του είχαν την γνώση ότι δεν υπήρχε περίπτωση σχηματισμού μονοκομματικής κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. 

Το Μέγαρο Μαξίμου, που, τότε, υπέκλεπτε και τις τηλεφωνικές επαφές του Νίκου Ανδρουλάκη, με το σύστημα Pedator, αλλά και με τις “αποσυνδέσεις” της ΕΥΠ, δεν κατάφερε να επιτύχει αυτό, που επιθυμούσε. Αλλά το πρόβλημα δεν βρίσκεται εκεί. Το πρόβλημα βρίσκεται, στο γεγονός ότι ο Θωμάς Γεράκης και η Marc εξακολουθούν να παρουσιάζουν δημοσκοπικές “έρευνες”, σαν να μην έχει συμβεί τίποτε, από όλα αυτά. Business as usual, που λένε.

Όμως, έστω και έτσι, η δημοσκόπηση της Marc, με απασχολεί, στο παρόν δημοσίευμα, διότι, θέλοντας και μη (και κυρίως, μη θέλοντας), ο υποτιθέμενος, ως δημοσκόπος, αναγκάζεται να παρουσιάσει την σαφέστατη δημοσκοπική κατρακύλα του κυβερνητικού κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, σε σχέση με τα προηγούμενα παραφουσκωμένα δημοσκοπικά ποσοστά, που της έδινε η εταιρεία Marc, σε όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα, αφού η υποτιθέμενη, ως καταγραφόμενη, πτώση του κόμματος του Κυριάκου Μητσοτάκη, μέσα, σε λίγες ημέρες, κατά 2,9 ποσοστιαίες μονάδες, ιδιαίτερα, μάλιστα, από μια δημοσκοπική εταιρεία, που προσπαθεί να σουλουπώσει την εικόνα της κυβέρνησης και της Νέας Δημοκρατίας, δεν είναι, καθόλου, μικρή και είναι διαχρονική, όπως δείχνει και το, παρακάτω, σχήμα.  

Η πραγματική πτώση των ποσοστών του κυβερνητικού κόμματος είναι, προφανώς, πολύ μεγαλύτερη, από την, εδώ, παρουσιαζόμενη, αλλά αυτό, δεν είναι εκείνο, στο οποίο εστιάζω, αφού και αυτή η εμφανιζόμενη, από την Marc, πτώση, περίπου, κατά τρεις ποσοστιαίες μονάδες, του κυβερνητικού κόμματος, είναι μια επαρκής ένδειξη της πραγματικής κακής κατάστασης, στην οποία έχουν περιέλθει ο ίδιος ο πρωθυπουργός, η κυβέρνηση, ως σύνολο και η Νέα Δημοκρατία, με αφορμή την σιδηροδρομική “τράκα”, στα Τέμπη. 

Άλλωστε, οι προσεχείς δημοσκοπήσεις των άλλων εταιρειών του χώρου αυτού θα καταδείξουν, έστω και περιορισμένα, το κλίμα, που έχει διαμορφωθεί και την εξέλιξή του, μέχρι την διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών, όταν αυτές προκηρυχθούν και πραγματοποιηθούν, ενώ, στα σοβαρά, στο Μέγαρο Μαξίμου, βλέπουν, ακόμη και βουλευτικές εκλογές, το καλοκαίρι, τον Ιούλιο, ή και τον Αύγουστο του 2023, ενώ, ακούγεται και γράφεται, - προφανώς και εντελώς, εξωφρενικά - ότι κάποιοι, στα σοβαρά, σκέπτονται την, σαφέστατα, αντισυνταγματική “λύση” της, ακόμη, μεγαλύτερης χρονικής παράτασης, με την διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών, στις … 3 Σεπτεμβρίου 2023 (!!!), αφού ο πνιγμένος πιάνεται, από τα μαλλιά του, για να σωθεί.

Αλλά - αφήνοντας, στην άκρη, τις όποιες πραγματικές, ή φαντασιωτικές, εξωφρενικές σκέψεις και συζητήσεις, που γίνονται, ή δεν γίνονται, στο Μέγαρο Μαξίμου -, όσον αφορά την πρόθεση ψήφου, στην συγκεκριμένη δημοσκόπηση, η Νέα Δημοκρατία παραμένει πρώτη (για αυτό το εύρημα δεν έχω, κάτι, να αντιλέξω), με 29,6% και ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί, με 25%, ενώ, στην τρίτη θέση είναι το ΠΑΣΟΚ, με 9,7%, και ακολουθούν το ΚΚΕ, με 5,6%, η Ελληνική Λύση, με 3,9% και το ΜέΡΑ25, με 3,5%, ενώ, στο όριο του 3% για την είσοδο, στην βουλή, βρίσκεται το «Εθνικό Κόμμα Έλληνες» του Ηλία Κασιδιάρη.

Στο κόμμα «Εθνικό Κόμμα Έλληνες» αξίζει μια ιδιαίτερη αναφορά, αφού πρόκειται, κατά την γνώμη μου, να λάβει και να ξεπεράσει το όριο του 3% των έγκυρων ψήφων, εάν του επιτραπεί, από τον Άρειο Πάγο, να συμμετάσχει, στις βουλευτικές εκλογές και δεν βλέπω τον πραγματικό νομικό λόγο, για να μην του επιτραπεί να συμμετάσχει, παρά τις απελπισμένες νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη [με την ψήφιση του “φωτογραφικού” άρθρου 102 του Ν. 5019/14-2-2023 (ΦΕΚ 27Α’)] να απαγορευθεί, στο «Εθνικό Κόμμα Έλληνες», να συμμετάσχει, στις βουλευτικές εκλογές], διότι το κόμμα αυτό δεν παρουσιάζει (και δεν τολμά να παρουσιάσει) ένα, ανοικτά, φιλοφασιστικό πρόγραμμα, ενώ βρίσκεται, έξω από οποιαδήποτε, συνταγματική λογική, η απαγόρευση της καθόδου, στις βουλευτικές εκλογές, σε οποιονδήποτε πολίτη του ελληνικού κράτους και εν προκειμένω του φυλακισμένου, με πρωτόδικη δικαστική απόφαση, Ηλία Κασιδιάρη, ο οποίος δεν έχει καταδικαστεί, οριστικά, για ποινικά αδικήματα, που να επιφέρουν, αυτομάτως, την αδυναμία του να θέσει υποψηφιότητα και εφόσον συγκεντρώσει τους απαιτούμενους σταυρούς προτίμησης και τις λοιπές διαδικαστικές προϋποθέσεις, να ανακηρυχθεί, ως βουλευτής. 

Αλλά, ακόμη και αν δεν επιτραπεί, στο «Εθνικό Κόμμα Έλληνες», να λάβει μέρος, στις βουλευτικές εκλογές, οι αποφασισμένοι να το ψηφίσουν, δεν πρόκειται να στραφούν, προς την Νέα Δημοκρατία, έχοντας κόψει κάθε γέφυρα, με το σημερινό κυβερνητικό κόμμα και αν επιτραπεί, στο «Εθνικό Κόμμα Έλληνες» να συμμετέχει, στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές, πρόκειται, κατά την γνώμη μου, να λάβει, όπως προανέφερα, αρκετά, έως πολύ, μεγαλύτερα ποσοστά, από αυτά που του δίνουν, μέχρι τώρα, οι δημοσκοπήσεις. 

Όπως, επίσης, μεγαλύτερα πρόκειται να είναι και τα εκλογικά ποσοστά του κόμματος του Γιάννη Βαρουφάκη και των λοιπών (των εξωκοινοβουλευτικών) κομμάτων, κάποιο (ή και κάποια), εκ των οποίων είναι πιθανό να ξεπεράσει/ξεπεράσουν το εκλογικό όριο του 3%, ανάλογα, με τις όποιες εκλογικές συμμαχίες, έστω και της τελευταίας στιγμής, διαμορφωθούν, όταν προκηρυχθούν οι προσεχείς βουλευτικές εκλογές, το αργότερο, έως το ερχόμενο καλοκαίρι.

Για το κόμμα του Κυριάκου Βελόπουλου έχω κάποιες αρκετές επιφυλάξεις, ως προς την παρουσιαζόμενη εικόνα του και μπορώ να πω ότι είναι πιθανό - όσο και αν αυτό δεν προκύπτει, από τις δημοσκοπήσεις - να δυσκολευτεί, ή και να μην εισέλθει, στην βουλή, αν και εδώ, που τα λέμε, οι χρονικές συγκυρίες, που διαμορφώνονται, μετά το πολύνεκρο δυστύχημα των Τεμπών, δίνει μεγάλες ανάσες, στο κόμμα αυτό, το οποίο μπορεί να υποδεχτεί, έστω και λίγους, δυσαρεστημένους ψηφοφόρους, που κινούνται, στον χώρο της δεξιάς και δεν έχουν ριζοσπαστικοποιηθεί, τόσο, ώστε να ψηφίσουν το κόμμα του Ηλία Κασιδιάρη, ή κάποιο άλλο, το οποίο μπορεί να υποκαταστήσει το «Εθνικό Κόμμα Έλληνες», εάν ο Άρειος Πάγος, πειθόμενος και υπακούοντας, στην εκτέλεση των θελήσεων του Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν επιτρέψει, στο κόμμα αυτό να συμμετάσχει, στην εκλογική διαδικασία.  

Θα δούμε.

Φυσικά, δεν είναι αυτά τα πραγματικά δεδομένα, που έχουν διαμορφωθεί, στην ελληνική κοινωνία και στο εκλογικό σώμα, ήδη, πολύ πριν το σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών. Όμως, η παρουσίαση και η επεξεργασία των στοιχείων, που εμφανίζει το, παραπάνω, σχεδίασμα της εταιρείας Marc, μας δείχνει τον πραγματικό σκληρό πυρήνα των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας, γύρω, από τον οποίο πρόκειται να καταγράφουν τα εκλογικά ποσοστά του κόμματος του Κυριάκου Μητσοτάκη, όταν διεξαχθούν οι βουλευτικές εκλογές. Και αυτός ο σκληρός πυρήνας εντοπίζεται, στο 28,1% (μπορεί και κατά τι, λιγότερο), που η εταιρεία παρουσιάζει, ως επιθυμούντων την κυβερνητική αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας. 

Οι υπόλοιποι ψηφοφόροι, εξαιρουμένων όσων η Marc εμφανίζει, ως ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, ήτοι το 25% - ιδιαίτερα, αυτό το εμφανιζόμενο, ως ποσοστό όσων επιθυμούν συμμαχική κυβέρνηση, με κορμό την Νέα Δημοκρατία (το 15,8%, στο οποίο θέλουν να στοχεύσουν ο Κυριάκος Μητσοτάκης, το κυβερνητικό και κομματικό επιτελείο του και ο Stan Greenberg) - είναι ξεκρέμαστοι, όσοι από αυτούς δεν είναι τοποθετημένοι, στο ΠΑΣΟΚ και μερικώς, στο κόμμα του Βελόπουλου, ή, στα άλλα κομματίδια της δεξιάς, τα οποία, αθροιστικά, πρόκειται - πάντα, κατά την γνώμη μου - να λάβουν μικρά, αλλά άξια λόγου εκλογικά ποσοστά, εκφράζοντας και αυτά, την επικρατούσα δυσαρέσκεια και το διαμορφωθέν και αναδιαμορφούμενο αντικυβερνητικό κλίμα, στην ελληνική κοινωνία και στο εκλογικό σώμα, παρά το γεγονός η Marc εμφανίζει το, εν δυνάμει, φιλονεοδημοκρατικό εκλογικό κοινό να φθάνει, στα επίπεδα του 43,9%. Δεν είναι, όμως, αυτό, που με απασχολεί, διότι δεν ανέμενα κάτι πολύ διαφορετικό, από τον Θωμά Γεράκη και την Marc, που, έστω και υπό τις δεδομένες συνθήκες, θα μπορούσαν να δώσουν μεγαλύτερα ποσοστά, στο εμφανιζόμενο, ως φιλονεοδημοκρατικό κοινό.

Αυτό, που μου προξενεί εντύπωση, είναι το αθροιστικό φιλοσυριζαϊκό εκλογικό κοινό της τάξεως του 37,5% (εδώ, αθροίζονται όσοι εμφανίζονται ότι θέλουν μια αυτοδύναμη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με όσους εμφανίζονται ότι επιθυμούν μια κυβέρνηση συνεργασίας, με βασικό κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ), στο οποίο υποτίθεται ότι μπορεί, εν δυνάμει, να απευθυνθεί το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα. Για τα δεδομένα της χαμηλής ποιότητας και αξιοπιστίας της δημοσκόπησης της Marc, το ποσοστό αυτό είναι, εξαιρετικά, μεγάλο, ιδιαίτερα, αν λάβουμε υπόψη ότι, πιθανότατα (πάντως, όχι σίγουρα), η βουλή, που θα προκύψει, από τις επόμενες εκλογές, δεν θα καταφέρει να οδηγήσει, στον σχηματισμό μιας κυβέρνησης συνεργασίας δυο, ή περισσότερων κομμάτων και θα οδηγήσει, σε νέες βουλευτικές εκλογές, με τον εκλογικό νόμο της ενισχυμένης αναλογικής, που πέρασε η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, στην παρούσα βουλή.

Τελειώνω, τονίζοντας, για μια ακόμη φορά, την κλασική, πλέον, στασιμότητα του ΚΚΕ, αλλά και την( καθοδική;) στασιμότητα του ΠΑΣΟΚ, αλλά, κυρίως, το, σταθερά, κατά την γνώμη μου, υποεκτιμώμενο, δημοσκοπικά, ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, ως εκλογικό πήχη, έχει το ποσοστό του 31,53%, που έλαβε, στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές της 7/7/2019, ένα ποσοστό, που υπήρξε μεγάλο, για τα δεδομένα εκείνης της εποχής και το οποίο δεν είναι, καθόλου, δεδομένο ότι θα ξαναφθάσει.

Και φυσικά, πρέπει να αναφέρω την ισχυρή αμφιβολία μου, για το εαν έπρεπε να ασχοληθώ, με την δημοσκόπηση του παλαιού “σταλινικού γερακιού” και της εταιρείας του. Πιθανόν να μην έπρεπε να ασχοληθώ, με αυτήν, αφού, προφανώς, βγαίνει, από τα έγκατα του Μεγάρου Μαξίμου και προσπαθεί να βελτιώσει την εικόνα της “ψαθυρής θραύσεως”, που παρουσιάζει η πανικόβλητη κυβέρνηση, η οποία “αγοράζοντας χρόνο”, τον οποίο έχει πρωταρχική και απόλυτη ανάγκη, σκοπεύει να μας ταλαιπωρήσει, αρκετά - πιθανώς και μέχρι το καλοκαίρι -, με την παρουσία της. 

Αλλά, ας είναι· δεν πειράζει, που ασχολήθηκα.