Ευρώ, ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων και ελληνική οικονομία : Πώς και γιατί χάθηκαν, πάνω από 1.000.000.000.000 €, από το 2002, έως σήμερα. (Μία επισκόπηση της καταστροφικής συμπεριφοράς της λούμπεν μεγαλοαστικής τάξης και της εταιρικής γραφειοκρατίας, με αφορμή τα Pandora Papers).

Για την απώλεια περισσότερων από 1 τρισ. €, που υπέστη η ελληνική οικονομία, με αποτέλεσμα την έλευση, δίκην φυσικού φαινομένου, τεράστια καταστροφή, που επακόλουθη σε, με την χρεωκοπία του 2010, η οποία ταλανιζει, έως τις ημέρες μας και θα εξακολουθεί να να ταλαιπωρεί και τις επόμενες γενεές των Ελλήνων, έχουν μιλήσει αρκετές φορές. Δεν βλάπτει να μιλήσουμε για άλλη μια φορά.

Αντιθέτως, η οποιασδήποτε συζήτηση, για την υπόθεση αυτή, παραμένει, πάντα, επίκαιρη, παρά το γεγονός ότι αυτή η συζήτηση, που αφορά την ακατάσχετη διαφυγή κεφαλαίων, από την ελληνική οικονομία, λόγω της άρσης των απαγορευτικών περιορισμών, στην εξαγωγή συναλλάγματος, εξ αιτίας της κατάργησης της δραχμής και της αντικατάστασής της, από το ευρώ, έχει παύσει, εδώ και πολλά χρόνια, επειδή η εγχώρια λούμπεν μεγαλοαστική ελίτ και η εταιρική γραφειοκρατία έχουν θάψει αυτό το επίκαιρο και καυτό ζήτημα.  

Δεν έχουν άδικο, όσον αφορά τα συμφέροντά τους, που έχουν θάψει το ζήτημα της άρσης των περιορισμών, στην εξαγωγή συναλλάγματος και της ραγδαίας φυγής κεφαλαίων, από την οικονομία της χώρας μας.

Όμως, η υπόθεση με τα "Pandora Papers", που ήλθε στο φως, με την φυγή των κεφαλαίων της διεθνούς ελίτ, μέσα στην οποία εμπλέκονται και 282 Έλληνες, καθιστά επίκαιρη την συζήτηση αυτή, όχι μόνο, επειδή υπάρχει πρόβλημα φοροδιαφυγής, αφού, προφανώς, ένα μικρότερο, ή μεγαλύτερο τμήμα αυτών των χρημάτων δεν έχει φορολογηθεί, στις χώρες προέλευσής τους.

Βέβαια  το πρόβλημα της φοροδιαφυγής, υπάρχει και σε αυτή την περίπτωση, όπως υπήρξε και στις περιπτώσεις των "Panama Papers" και στην λίστα Falciani/Lagarde, αλλά δεν εντοπίζεται εκεί ο πυρήνας του πραγματικού προβλήματος.

Η ουσία, ο πυρήνας του προβλήματος της φυγής των κεφαλαίων, από τις χώρες προέλευσης, βρίσκεται, στην ανεξέλεγκτη εξαγωγή συναλλάγματος, που επιτρέπει η νομοθεσία της ευρωζώνης και της "Ευρωπαϊκής Ένωσης", όπως και οι νομοθεσίες άλλων χωρών.

Με την ανεξέλεγκτη εξαγωγή συναλλάγματος  αυτό, που, στην πραγματικότητα συμβαίνει, είναι ότι το εξαγόμενο χρήμα δεν επανεπενδύεται, στην χώρα προέλευσής του, ούτε καταναλώνεται, σε αυτήν, με μεσομακροπρόθεσμο αποτελέσμα την καθίζηση των οικονομιών των χωρών προέλευσης. 

Και φυσικά, αυτό συμβαίνει, στις χώρες, όπου τα νομίσματα τους είναι ακριβά και για όσο η αξία των νομισμάτων των χωρών αυτών δεν αναπροσαρμόζεται.

Κάπως έτσι, με τον εγκλωβισμό της ελληνικής οικονομίας, στο ακριβό, για τα δικά της μέτρα και μεγέθη, ευρώ και στην υποχρεωτική ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων (κρίσιμα γεγονότα, τα οποία οδήγησαν, στην ανεξέλεγκτη εξαγωγή κεφαλαίων), η ελληνική οικονομία έχασε, από το 2002, μέχρι τις ημέρες μας, όπως έχω ξαναγράψει και όπως επαναλαμβάνω, σε κάθε σχετική συζήτηση, που κάνω, πάνω από 1 τρισ. ευρώ. 

Από εκεί και πέρα, η επελθούσα καταστροφή ήταν, απλώς, ζήτημα χρόνου. Άργησε να έλθει, αλλά, τελικά, ήλθε.

Και ήλθε, για να μείνει, όσο η χώρα παραμένει, στην ευρωζώνη.