Ο βομβαρδισμός της αεροπορικής βάσης, στην al Watiya της Λιβύης υποδεικνύει, στην Άγκυρα, τα περιορισμένα επιτρεπόμενα όρια της δράσης της. (Γαλλικό, ή ρωσικό, το κτύπημα, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει το μήνυμα)...

Η ολοσχερής κατστροφή της τουρκικής αεροπορικής βάσης, στην al Watiya, της δυτικής Λιβύης, που ελέγχεται από την - υποτιθέμενη, ως νόμιμη - κυβέρνηση Σάρατζ, το περασμένο Σάββατο 4/7/2020, ύστερα από τις πρωτοφανείς προστριβές της Άγκυρας, με το Παρίσι, στην θάλασσα της ανατολικής Μεσογείου και το κλείδωμα της γαλλικής φρεγάτας, από την τουρκική, ήλθε, για να καταδείξει τα πραγματικά όρια της Τουρκίας και τους αμείλικτους περιορισμούς, που τίθενται, στις δραστηριότητες των ένοπλων δυνάμεών της, απέναντι σε άλλες δυνάμεις, που είναι - ή αισθάνονται ότι και συμπεριφέρονται σαν να είναι - μεγάλες δυνάμεις.

Τα πέντε βομβαρδιστικά αεροπλάνα, που κατέστρεψαν την τουρκική αεροπορική βάση, στην Λιβύη, χωρίς τα τουρκικά αντιαεροπορικά συστήματα και τα συστήματα ασφαλείας της βάσης αυτής να πάρουν είδηση, περί τίνος επρόκειτο, με αποτέλεσμα να καταστραφούν, χωρίς δυνατότητα επιτόπιας απάντησης, μπορεί να αναφέρονται, ως "αγνώστου ταυτότητος", αλλά η αλήθεια είναι ότι αυτοί, που πρέπει να ξέρουν την ταυτότητά τους, την ξέρουν, την ίδια στιγμή, που η Άγκυρα μπορεί, απλώς, να εικάσει τους δράστες αυτής της επίθεσης - αν και στην πραγματικότητα, οι εικασίες της δεν πρέπει να απέχουν, από την πραγματικότητα.

Κάποιοι μιλούν, για ρωσικό κτύπημα. Δεν το αποκλείω, αλλά δεν το θεωρώ πολύ πιθανό. Οι πιθανότητες να πρόκειται, για κτύπημα της Μόσχας, κατά της Άγκυρας, είναι υπαρκτές, αλλά είναι ελάχιστες. 

Παρά το γεγονός ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν επιθυμεί την κατάληψη της πλούσιας, σε υδρογονάνθρακες, Σύρτης, από τις δυνάμεις της υποτιθέμενης, ως νόμιμης κυβέρνησης της Τρίπολης και κατ' ουσίαν, από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις και τους τζιχαντιστές, που έχει στείλει, στην Λιβύη, η Άγκυρα, δεν είναι αυτός, που έχει κάποιον λόγο να βιάζεται να κτυπήσει, επί του εδάφους, όλον αυτόν τον τουρκοφερμένο και φιλότουρκο στρατιωτικό συρφετό και τις εγκαταστάσεις του. 

Βέβαια, σε τελική ανάλυση, θα το έκανε, εάν και όταν χρειαζόταν, αλλά ο Ρώσος ηγέτης έχει τους δικούς του ρυθμούς και τις δικές του προτεραιότητες, οι οποίες επιζητούν να κρατήσουν ανοικτές τις διαφορές της τουρκικής κυβέρνησης, με τους Δυτικούς συμμάχους της Άγκυρας, στο ΝΑΤΟ.

Άλλοι είναι εκείνοι, που βιάζονται. Ο αλ Σίσι της Αιγύπτου, τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα (τα σήματα των οποίων λέγεται ότι χρησιμοποίησαν τα πολεμικά αεροπλάνα, που έπληξαν και κατέστρεψαν την τουρκική αεροπορική βάση) και η Σαουδαραβία έχουν κάθε λόγο να ανακόψουν την τουρκική πολεμική δραστηριότητα, κατά των ένοπλων δυνάμεων του στρατηγού Χαλίφα Χαφτάρ, που ελέγχει την Βεγκάζη και την ανατολική Λιβύη, μέχρι τα πετρελαιοφόρα κοιτάσματα και τις αντίστοιχες παραγωγικές εγκαταστάσεις, στην Σύρτη.

Αλλά περισσότερο, από όλους αυτούς, είναι η Γαλλία του Emmanuel Macron, που είχε και έχει κάθε λόγο, για να δώσει αυτό το ταπεινωτικό ράπισμα, στον Recep Tayyip Erdogan και στις φιλοδοξίες του, να κυριαρχήσει, στην Λιβύη και στην ανατολική Μεσόγειο, προστατεύοντας τα συμφέροντα της Total, στην ανατολική Μεσόγειο, τα οποία συμφέροντα βλάπτονται, από τις ενεργές τουρκικές φιλοδοξίες, στην περιοχή.

Βέβαια, πριν από το κτύπημα της 4ης Ιουλίου, κάπου, προς τα μέσα Ιουνίου και χρονικά, πλησίον, στο προαναφερόμενο γαλλοτουρκικό επεισόδιο, στην ανατολική Μεσόγειο, όταν, στα πλαίσια της δράσης της, εκεί, νατοϊκής δύναμης, για την τέλεση νηοψίας, σε πλοίο, το οποίο συνοδευόταν, από φρεγάτες του τουρκικού πολεμικού ναυτικού (και το οποίο, προφανώς, μετέφερε, παράνομα, οπλισμό, στην κυβέρνηση της Τρίπολης και στους τζιχαντιστές συμμάχους της), κλειδώθηκε η γαλλική φρεγάτα, που θέλησε να κάνει την νηοψία, είχε προηγηθεί ένα άλλο αναφερόμενο περιστατικό.

Η Άγκυρα "έχασε", δύο υποβρύχια, που είχε αποστείλει, στα ύδατα της Λιβύης. Οι επικοινωνίες τους λέγεται ότι νεκρώθηκαν, από ηλεκτρονικές παρεμβολές, με δεδομένο το γεγονός, ότι κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο να συμβεί, στα μεγάλα θαλάσσια βάθη, που κινούνται τα πλοία αυτά. Και φυσικά, αυτό σημαίνει ότι αυτού του είδους οι παρεμβολές πραγματοποιήθηκαν, από, τεχνολογικά, προηγμένη πολεμική δύναμη.

Στην περιοχή αυτή, οι δυνάμεις, που θα ήθελαν και θα μπορούσαν να κάνουν μια τέτοια επίδειξη ισχύος, είναι η Ρωσία και η Γαλλία. Προφανώς, συνυπάρχουν, στην περιοχή των βυθών της Λιβύης, οι Η.Π.Α. και η Βρετανία, αλλά δεν είναι αυτές οι δυνάμεις εκείνες, που θα ήθελαν να ενοχλήσουν τις δραστηριότητες της Άγκυρας, στην περιοχή. Κάθε άλλο. Αυτές οι δυνάμεις θεωρούν ότι ευνοούνται, από τις δραστηριότητες αυτές.

Έτσι, δεν μας μένουν, παρά η Ρωσία και η Γαλλία. Για την Ρωσία, εξηγήσαμε παραπάνω, τους λόγους, για τους οποίους, ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν έχει κανέναν ενεργό λόγο να κάνει μια τέτοια επίδειξη δύναμης, στο τουρκικό πολεμικό ναυτικό.

Ως εκ τούτου, μένει η Γαλλία, ως εκείνη η δύναμη, που ήθελε και μπορούσε να κάνει ένα τέτοιο χουνέρι, στην Άγκυρα και να προειδοποιήσει την τουρκική ηγεσία, για το κακό, που την περιμένει, εάν συνεχίσει να το παίζει, ως μια περιφερειακή δύναμη, στην ανατολική Μεσόγειο, χωρίς να αναγνωρίζει ότι το Παρίσι είναι εκείνο, που θέλει να έχει τον πρώτο λόγο, στην περιοχή και ότι οι όποιες υποτιθέμενες πλάτες του Βερολίνου είναι, στην πραγματικότητα, ανύπαρκτες, για την Τουρκία, αφού ο λόγος της Angela Merkel και της γερμανικής ελίτ δεν έχει καμμία βαρύτητα, στο Παρίσι, το οποίο η γερμανική ηγεσία - θέλοντας και μη και μάλιστα, αγογγύστως - θα ακολουθήσει, σύμφωνα με τις θελήσεις και τις πράξεις του Emmanuel Macron.

Κάπως έτσι, ήλθαν τα δύσκολα, για την τουρκική ηγεσία, η οποία πληρώθηκε, με το ίδιο νόμισμα, ήτοι την άμεση στρατιωτική δράση, την οποία χρησιμοποίησε, στην νοτιοανατολική Μεσόγειο και στην Λιβύη, προκειμένου να αποκτήσει τακτικά και στρατηγικά πλεονεκτήματα.

Το πώς θα αντιδράσει, σε αυτό το καίριο πλήγμα, που δέχτηκε, είναι κάτι, που θα το δούμε.

Αλλά καλό, για την Άγκυρα, είναι να συμμαζευτεί, γιατί δεν την παίρνει να πράξει διαφορετικά.

Οι αντίπαλοί της παίζουν, σε άλλη, σε πολύ μεγαλύτερη κατηγορία.

Και όπως είπαμε : Σημασία δεν έχει το κτύπημα. Σημασία έχει το μήνυμα.

Και αυτό το μήνυμα ο Recep Tayyip Erdogan και οι συν αυτώ, χρήσιμο είναι να το προσέξουν....