2008 - 2020 : Η καταστροφική πορεία της ελληνικής οικονομίας, που την οδηγεί, στην δραματική αποεπένδυση και στην τριτοκοσμική υπανάπτυξη.
2008 - 2020 Eurostat : Η διαλυτική πορεία του ελληνικού ΑΕΠ, από τα 234,8 δισ. €, το 2008, στα 176,5 δισ. € το 2016 και από τα 186,3 δισ. €, το 2019, στα υπολογιζόμενα 170,3 δισ. €, το 2020, δεν δείχνει, μόνο το μέγεθος του γκρεμού, που έχει πέσει η ελληνική οικονομία, αλλά και την διαρκή παγίδευσή της, η οποία διαιωνίζεται. Φυσικά, όλα αυτά έχουν την αιτία τους, η οποία δεν είναι άλλη, από την εισαγωγή του ευρώ, το οποίο οδηγεί την κοινωνία μας, στον εκτριτοκοσμιμό της...
Την καταστροφική πορεία της ελληνικής οικονομίας, από, τότε, που εισήλθε, στην ευρωζώνη, παρά την σχετική χρονοκαθυστέρησή της, όσες φορές και αν την έχουμε εξετάσει, όπως και όσες φορές και αν την εξετάσουμε, στο μέλλον, αυτή η παρατήρηση και η παρακολούθηση της εξέλιξής της ουδέποτε θα είναι αρκετές.
Βέβαια, τα σχετικά συμπεράσματα, τα οποία, από την αρχή της 12ετούς κρίσης έχουμε εξαγάγει και παραθέσει, σε αυτό, εδώ, το μπλογκ, επιβεβαιώθηκαν και θα εξακολουθήσουν να επιβεβαιώνονται, στην πορεία του χρόνου, αλλά, πάντοτε, η εκάστοτε συγκυρία και η, συναφώς, διαμορφούμενη κατάσταση είχαν, έχουν και θα εξακολουθήσουν να έχουν την αξία τους, για όσους δεν αρκούνται, στο να τρέφονται, από την τρέχουσα προπαγάνδα της εντόπιας "ευρωπαϊστικής" πολιτικοοικονομικής ελίτ, η οποία, διαρκώς, αποφεύγει να βάλει τον δάκτυλο επί των τύπων των ήλων.
Μάλιστα, ενώ, το 2016, φαινόταν ότι, μετά την ξέφρενη κατρακύλα του ελληνικού ΑΕΠ, από τα 234,8 δισ. €, στα 176,5 δισ. € (χάνοντας 58,3 δισ. €, ή το 24,83% του όγκου του), η ελληνική οικονομία είχε πιάσει πάτο κερδίζοντας 9,8 δισ. €, μέχρι το 2019, ήλθαν, τον Μάρτιο του 2020, οι, τραγικά, ανόητοι κυβερνητικοί χειρισμοί, με το κλείσιμο ολόκληρων τομέων της ελληνικής οικονομίας, για να αναστρέψουν, με ταχύτατους ρυθμούς, αυτήν την αναιμική ανοδική εξέλιξη και να οδηγήσουν, όπως προβλέπει η Eurostat, για το τρέχον έτος, το ελληνικό ΑΕΠ, στα επίπεδα των 170,3 δισ. € - στα οποία θα φθάσει, εάν επιβεβαιωθεί η πρόβλεψη ότι η πτώση του, το 2020, θα κυμανθεί, κάπου, στο 8,59% και η οποία πρόβλεψη είναι, σχετικώς, αισιόδοξη -, την ελληνική οικονομία, στα χειρότερα επίπεδά της, από την έναρξη της οικονομικής κρίσης, με αποτέλεσμα να υπολογίζεται ότι, από το 2008, μέχρι το 2019, οι απώλειες θα φθάσουν τα 65 δισ. €, ή, στο 27,68%.
Αλλά ό,τι και να γίνει το 2020, ή το 2021, όπως, επίσης, ό,τι και να γίνει και μετέπειτα, η αλήθεια είναι ότι η ελληνική οικονομία βρίσκεται, από την έναρξη της οικονομικής κρίσης, που την έπληξε και την κατεδάφιση, την οποία υπέστη, από την εποχή των Μνημονίων, σε, τραγικά, χαμηλά παραγωγικά επίπεδα και φυσικά, θα παραμείνει, ες αεί, σε αυτά, όσο χρησιμοποιεί, ως νόμισμά της, το ευρώ.
Ο παραπάνω πίνακας παρουσιάζει και φυσικά, εξηγεί τις βαθύτερες αιτίες της ελληνικής παραγωγικής καταστροφής, από το 2008 και μετά και της παραγωγικής της καχεξίας, που ακολούθησε, από το 2015, μέχρι το 2019, οπότε και υποτίθεται ότι η ελληνική οικονομία έπιασε έναν πάτο, ο οποίος, όμως, έσπασε και η κοινωνία βρέθηκε, σε έναν νέο γκρεμό.
Με δεδομένο το γεγονός ότι οι επενδύσεις παγίου κεφαλαίου, στον ιδιωτικό τομέα της ελληνικής, κατακρημνίστηκαν, από τα 57,6 δισ. €, που ήσαν, το 2008, στα 21,4 δισ. €, το 2019 (πτώση κατά 36,2 δισ. €, ή 62,85%!) και με την παράλληλη δραστική μείωση των δημόσιων επενδύσεων, λόγω των πολιτικών, που επέβαλαν τα 3 (+1) Μνημόνια, που υπέγραψαν και εφάρμοσαν όλες οι κυβερνήσεις της περιόδου 2010 - 2019, αντιλαμβανόμαστε, πολύ εύκολα, τις βαθύτερες αιτίες της παραγωγικής κατρακύλας της χώρας μας και συνακόλουθα, την αντίστοιχη κατρακύλα του ελληνικού ΑΕΠ.
Χωρίς επενδύσεις παγίου κεφαλαίου, δεν υπάρχει ανάπτυξη.
Και με ιλιγγιωδώς μειούμενες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου, φυσικό είναι η οικονομία να οδηγείται, σε, αντιστοίχως, ιλιγγιώδη αποανάπτυξη και από εκεί, στην υπανάπτυξη και στο τριτοκοσμικό κοινωνικό μοντέλο "ανάπτυξης".
Αυτό είναι που πρέπει να γνωρίζει ολόκληρη η ελληνική κοινωνία, που βομβαρδίζεται από την - και παραδίδεται στην - παραμυθολογική "ευρωπαϊστική" αναπτυξιολογία της εντόπιας (δεξιάς, κεντρώας, ή αριστερής) πολιτικοοικονομικής ελίτ, η οποία μιλώντας, για ανάπτυξη οδηγεί την χώρα, στην κατεδαφιστική υπανάπτυξη και στον τριτοκοσμισμό.
Αυτή είναι η τραγική αλήθεια της όλης υπόθεσης...
Σχόλια
Από το 2010 έως το 2012 με Παπανδρέου, Παπαδήμο και Σαμαρά ψήφισε η Ελλάδα για να δώσει στις ιδιωτικές τράπεζες με τη μορφή ανακεφαλαιοποιήσεων, 230 δις Ευρώ.
ΦΕΚ 65, 6 Μαΐου 2010 – 15 δις
ΦΕΚ 148, 3 Σεπτεμβρίου 2010 – 25 δις
ΦΕΚ 113, 18 Μαΐου 2011 – 30 δις
ΦΕΚ 203, 14 Σεπτεμβρίου 2011 – 30 δις
ΦΕΚ 256, 9 Δεκεμβρίου 2011 – 60 δις
ΦΕΚ 52, 12 Μαρτίου 2012 – 30 δις
ΦΕΚ 180, 20 Σεπτεμβρίου 2012 – 40 δις
Μπορεί τελικά οι τράπεζες να πήραν “μόνο” 150 δις (τόσο λάθος βρήκα στην …προσθαφαίρεση που έκανα στη συνέχεια) πάντως με τα μνημόνια μας έδωσαν οι «σύμμαχοι» σε λίγα μόλις χρόνια γύρω στα 250 δις. Που πήγαν λοιπόν αυτά τα χρήματα;
Για το χρέος μας δεν πήγαν αυτά τα 250 δις αφού το χρέος μας αυξήθηκε.
Άρα πήγαν και για ...ανακεφαλαιοποίηση, όπως ψηφίστηκε.
Πιστεύει όμως κανείς ότι οι ιδιωτικές μας τράπεζες που διαχειρίζονται Ευρώ, …χρειάστηκαν πράγματι σε 28 μήνες, περίπου όσο χρήμα είναι το ετήσιο ΑΕΠ της χώρας, για αυτή την ...ανακεφαλαιοποίηση;
Χρειάστηκαν οι τάπεζες όσο χρήμα είναι οι συνολικές καταθέσεις μας;
Εγώ λοιπόν που δεν είμαι οικονομολόγος, θα γράψω για μία ακόμη φορά τα ίδια και τα ίδια και θα ενημερώσω ότι αφού το δημόσιο χρέος μας είναι ...δήθεν χρέος, άνετα διαγράφεται από τα Διεθνή Δικαστήρια (όπως έγινε πρόσφατα στην Ισλανδία):
Το δημόσιο χρέος της χώρας από το 1993 μέχρι το 2008 ήταν γύρω στο 100 με 109% του ΑΕΠ μας. Έτσι λοιπόν και στα τέλη του 2008 το χρέος μας ήταν στο 109% του ελληνικού ΑΕΠ.
Παρεμπιπτόντως, μόνο έτσι πρέπει να μετράμε το δημόσιο χρέος.
Ως ποσοστό επί του ΑΕΠ.
Η κυβέρνηση Καραμανλή το 2008 ψήφισε για να δώσει το 2009 ολόκληρα 28 δις ως κρατικές εγγυήσεις στις τράπεζες (τα 23 δις με το ΦΕΚ 250 στις 9 Δεκεμβρίου 2008).
Για αυτό και το δημόσιο χρέος στα τέλη του 2009 πήγε στο 127% του ΑΕΠ.
Επί ΓΑΠ συνεχίστηκε το κόλπο μέχρι και τον Σαμαρά. Ψηφίσαμε για να ανακεφαλαιοποιήσουμε με 230 δις τις τράπεζες.
Το δημόσιο ...δήθεν χρέος μας πήγε έτσι στα τέλη του 2010 στο 146% και στα τέλη του 2011 στο 180% του ΑΕΠ.
Το 2012 κάναμε με τον Παπαδήμο το εγκληματικό PSI όπου όλα μας τα δημόσια ταμεία έδωσαν 58 δις για αυτό το χρέος (χώρια από αυτά που “έδωσαν” οι ιδιώτες).
Για αυτό και με το PSI το χρέος μας πήγε στο 160% του ΑΕΠ μας στα τέλη του 2012. Ενώ την επόμενη χρονιά, ξανά με τα δεκάδες δις για τις δήθεν απαιτούμενες ...ανακεφαλαιοποιήσεις, αυτό ανέβηκε ξανά στο 180%.
Ενώ τώρα, λόγω της …πανδημίας των ούτε 200 νεκρών (ενώ από τον ιό της κοινής γρίπης έχουμε κάθε χρόνο πολύ περισσότερους), θα ξεπεράσει το 200% του ΑΕΠ μας.
Το 2009, πριν έντεκα χρόνια, όλοι ξέρουν ότι το χρέος μας ήταν 296 δις και ότι ο κρατικός προϋπολογισμός του 2009 παρουσίασε έλλειμμα 36 δις.
Λίγοι ξέρουν ότι ο Καραμανλής είχε ψηφίσει το 2008 για να δώσει εντός του 2009 στις ιδιωτικές μας τράπεζες που διαχειρίζονται Ευρώ, ως κρατικές εγγυήσεις, 28 δισεκατομμύρια Ευρώ (τα 23 δις με το ΦΕΚ 250, 9 Δεκεμβρίου 2008). Έτσι δημιουργήθηκε και το μεγαλύτερο μέρος του ελλείμματος του 2009.
Επειδή όμως ο Καραμανλής παραιτήθηκε, οι τράπεζες το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων αργότερα το επέστρεψαν.
Δεν τα “χρειάστηκαν” επειδή δεν ήξεραν τι πως και γιατί αυτός παραιτήθηκε, ενώ οι ίδιες αυτές τράπεζες δεν επέστρεψαν όμως ποτέ τίποτε άλλο, παρά τα πολλές δεκάδες δισεκατομμύρια Ευρώ που “χρειάστηκαν” στη συνέχεια.
Με τον ΓΑΠ πληρώναμε έως το PSI τα περίπου 20 δις το χρόνο για την εξόφληση των τόκων των δανείων μας με μηδενικά επιτόκια (μια ...ευγενική προσφορά της ΕΚΤ)..
Το 2012 κάναμε με τον Παπαδήμο το εγκληματικό PSI όπου όλα μας τα δημόσια ταμεία έδωσαν 58 δις για αυτό το χρέος (χώρια από αυτά που “έδωσαν” οι ιδιώτες).
Το Δημόσιο χρέος της χώρας θα έπρεπε στα τέλη του 2012 αρχές 2013, να είναι λοιπόν:
296 δις που ήταν το χρέος το 2009, ΜΕΙΟΝ 28 δις που μας επέστρεψαν οι τράπεζες, ΜΕΙΟΝ περίπου 40 δις (τα του ΓΑΠ), ΜΕΙΟΝ 58 δις που πήραν από τα ταμεία μας, ΙΣΟΝ 170 δις
170 δις και όχι …320 δις όπως μας ανακοίνωσαν.
Με μια απλή προσθαφαίρεση μπορεί λοιπόν ο κάθε άσχετος όπως εγώ, να βρει ένα λάθος στο δημόσιο χρέος κατά 150 δις.
150 δις λάθος βρήκα εγώ που δεν ξέρω και πολλά από οικονομικά, σε ούτε τέσσερα χρόνια, από το 2009 έως τα τέλη του 2012.
Δεν είναι προφανές ότι κάτι δεν πάει καλά;
Και μη νομίζει κανείς ότι αυτή η αύξηση οφείλεται σε τόκους δανείων, αφού κάθε χρόνο δίνουνε περισσότερα από 20 δις για αυτούς τους τόκους.
Η ουσία, όμως, βρίσκεται, στο απλούστατο γεγονός ότι η αιτία της καταστροφής, που υφιστάμεθα, βρίσκεται, στην ολέθρια ένταξη της χώρας, στην ζώνη του ευρώ, που κατέστησε το ελληνικό δημόσιο χρέος αδύνατο να εξυπηρετηθεί, όποιο και αν ήταν το ύψος του.