Δεκέμβριος 1944 : Η ηγεσία του Κ.Κ.Ε. προσπάθησε να καταλάβει την εξουσία, στην Ελλάδα, αλλά... (Μια ματιά, στα γεγονότα, 75 χρόνια μετά, μέσα και από την συνομιλία του Josip Broz Tito και της αντιπροσωπείας του Κ.Κ.Ε., τον Νοέμβριο του 1944 και τα αναπόφευκτα συμπεράσματα).
Ακόμη και σήμερα, 75 χρόνια, μετά την Μάχη των Αθηνών (4 Δεκεμβρίου 1944 - 5 Ιανουαρίου 1945), καλά κρατεί η συζήτηση, για τους λόγους εκείνης της πολεμικής σύγκρουσης και για την απόδοση των ευθυνών, στους πρωταγωνιστές της, δηλαδή την ηγεσία του Κ.Κ.Ε., από την μία πλευρά και την Βρετανία του Winston Churchill και τον ελληνικό αστικό πολιτικό κόσμο, από την άλλη.
Η προσωπική γνώμη μου, την οποία έχω πολλές φορές παρουσιάσει, σε αυτό εδώ το μπλογκ και η οποία στηρίζεται, στα ιστορικά ντοκουμέντα, είναι ότι η διεξαγωγή της Μάχης των Αθηνών υπήρξε μια σαφής πολιτική επιλογή της, υπό τον Γιώργη Σιάντο, ηγεσίας του Κ.Κ.Ε., σε συμφωνία, με την "σοβιετική" ηγεσία, η οποία καθοδήγησε, σε κάθε στιγμή της σύγκρουσης και με κάθε λεπτομέρεια, τον ηγέτη του κόμματος. Ο σκοπός του Πολιτικού Γραφείου του Κόμματος ήταν, φυσικά, η κατάκτηση της εξουσίας.
Το περιβόητο ιδιόχειρο σημείωμα του Winston Churchill, που, με τόση ευκολία, αποδέχτηκε ο Ιωσήφ Στάλιν, δεν είχε ουσιαστική αξία, για τον μπολσεβίκο ηγέτη, ο οποίος νόμισε ότι, ευρισκόμενος σε ευνοϊκή θέση, στην Ελλάδα, τον Δεκέμβριο του 1944, θα μπορούσε να το αγνοήσει. Έπεσε έξω. Ο Βρετανός πρωθυπουργός ήταν αποφασισμένος και διεκδίκησε, ένοπλα, την εφαρμογή του. Την οποία και πέτυχε. Ο Ιωσήφ Στάλιν αποφάσισε, στην συνέχεια, να συμβιβασθεί, αναλώμασι του ελληνικού λαού, φυσικά...
Οι "Σοβιετικοί", όμως, υπό την ηγεσία των Ιωσήφ Στάλιν και Γκιόργκι Δημητρώφ, είχαν διαφοροποιημένους στόχους.
Η Μόσχα δεν είχε αντίρρηση, στο να καταλάβει το Κ.Κ.Ε. την εξουσία, στην Ελλάδα, αρκεί, όμως, αυτό να μην διαταράξει, καθοριστικά, τις σχέσεις της "Σοβιετικής Ένωσης", με τους Αγγλοαμερικανούς.
Με αυτά τα δεδομένα, ο Ιωσήφ Στάλιν έδωσε την συγκατάθεσή του, μέσω του Γκριγκόρι Ποπώφ, για την έναρξη της Μάχης των Αθηνών.
Στην πορεία του χρόνου και αφού οι συγκρούσεις, στην Αθήνα, είχαν γενικευθεί, τα πραγματικά δεδομένα, έτσι όπως αυτά είχαν εξελιχθεί, στο πεδίο της πολεμικής σύγκρουσης, διαφοροποιήθηκαν.
Αυτό, που, στην αρχή φαινόταν εύκολο, δηλαδή η στρατιωτική επικράτηση των δυνάμεων του ΕΛΑΣ, επί των ασθενών δυνάμεων του αστικού πολιτικού κόσμου της χώρας και του ολιγάριθμου βρετανικού εκστρατευτικού σώματος, κατέστη δυσχερές, λόγω της - πραγματικά - μη αναμενόμενης και αιφνιδιαστικής κίνηση του Βρετανού πρωθυπουργού Winston Churchill, ο οποίος, μόνος του και παρά τις σφοδρές αντιδράσεις, που συνάντησε, στο εσωτερικό της χώρας του, αλλά και διεθνώς, ενίσχυσε αποφασιστικά τις βρετανικές στρατιωτικές δυνάμεις, στην Αθήνα, ο αριθμός των οποίων, μέσα στον Δεκέμβριο του 1944, έφθασε τις 75.000, με την απόσπαση σημαντικών στρατιωτικών μονάδων, από το πολεμικό μέτωπο, εναντίον των Γερμανών.
Κάπως, έτσι, η Μάχη των Αθηνών, από μια απλή έφοδος, για την κατάληψη της εξουσίας, μετατράπηκε, σε μια μακριά μάχη χαρακωμάτων. Σε αυτή την μάχη χαρακωμάτων, στην οποία ο ΕΛΑΣ δυσκολευόταν να ανταποκριθεί, η θέση των Βρετανών ήταν ευνοϊκότερη, όχι, μόνο - ούτε κυρίως -, λόγω των στρατιωτικών ισορροπιών, επί του εδάφους.
Η, διαρκώς, ενισχυόμενη βρετανική στρατιωτική δύναμη βρισκόταν σε ευνοϊκή θέση, έναντι των στρατιωτικών δυνάμεων του ΕΛΑΣ και για λόγους, καθαρά πολιτικούς, που αφορούσαν, την ισορροπία των εκατέρωθεν δυνάμεων, ανάμεσα, στην "Σοβιετική Ένωση" και τους Αγγλοαμερικανούς συμμάχους της, εναντίον της καταρρέουσας (αλλά και μη, έως τότε, καταρρεύσασας) Γερμανίας, αφού η καθημερινή καθοδήγηση των "Σοβιετικών", στον Γιώργη Σιάντο, γινόταν, με σκοπό την εξυπηρέτηση αυτών των συμφερόντων, που διαμορφώνονταν, για την "Σοβιετική Ένωση", σε αυτό το διεθνές επίπεδο.
Έτσι, η μακροημέρευση της Μάχης των Αθηνών, λόγω της βρετανικής αντίδρασης, αλλά και της "σοβιετικής" καθοδήγησης των Γκριγκόρι Ποπώφ και Γκιόργι Δημητρώφ, η οποία καθοδήγηση είχε, ως κεντρικό της άξονα, την αποφυγή της πολεμικής αναμέτρησης του ΕΛΑΣ, με τους Βρετανούς (κάπως έτσι, έγινε, από το Φάληρο, η ενίσχυση του βρετανικού εκστρατευτικού σώματος, περίπου, ανενόχλητα), μετέτρεψε την Μάχη των Αθηνών, σε ένα πεδίο αλληλοεκβιασμών και εκατέρωθεν συμβιβασμών των συμμαχικών Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής ("Ε.Σ.Σ.Δ." - Βρετανίας - Η.Π.Α.).
Ως εκ τούτου, φυσικό ήταν, αυτή η εξέλιξη, η οποία, στον καθαρά, στρατιωτικό παράγοντα των μαχών, προσέθεσε, ως κυρίαρχη, την πολιτική διαπραγμάτευση, να οδηγήσει, σε έναν τελικό βρετανοσοβιετικό συμβιβασμό, με αποτέλεσμα την, χωρίς στρατιωτικό έρεισμα, πρόωρη αποχώρηση των δυνάμεων του ΕΛΑΣ, από την Αθήνα, στις 5 Ιανουαρίου 1945, εν όψει της προετοιμαζόμενης, από τις Μεγάλες Δυνάμεις, Συμφωνίας της Γιάλτας, η οποία είχε, σαν προϋπόθεσή της, την αντίστοιχη ελληνική Συμφωνία της Βάρκιζας, που και οι δύο υπογράφηκαν, τον Φεβρουάριο του 1945, με διαφορά μιας ημέρας.
Κάπως έτσι, την πάτησε η ηγεσία του Κ.Κ.Ε.
Επιχείρησε να καταλάβει την εξουσία, στην Ελλάδα και στην πορεία του χρόνου, υπήρξε αυτόβουλο θύμα και ως συνήθως, εξυπηρετητής των συμφερόντων της "Σοβιετικής Ένωσης" του Ιωσήφ Στάλιν.
Η συνομιλία του ηγέτη του Κομμουνιστικού Κόμματος Γιουγκοσλαβίας Josip Broz Tito, με την αντιπροσωπεία του Κ.Κ.Ε., (Στέργιος Αναστασιάδης, Ανδρέας Τζίμας, Λευτέρης Ματσούκας), που πραγματοποιήθηκε, κατά την περίοδο 12, με 15 Νοεμβρίου 1944 και την οποία παρουσιάζω, παρακάτω, είναι χαρακτηριστική των προθέσεων της ηγεσίας των Ελλήνων σταλινικών.
Σε καμμία περίπτωση η ηγεσία του Κ.Κ.Ε., παρά τους όποιους τακτικούς ελιγμούς, δεν είχε σκοπό να παραδώσει τα όπλα και την εξουσία, στον ελληνικό αστικό κόσμο.
Αυτή είναι η απλή αλήθεια. Όλα τα υπόλοιπα, που έχθουν λεχθεί και λέγονται, είναι άνευ ουσίας και σημασίας.
Ας δούμε αυτό το ιστορικό ντοκουμέντο, από τα αρχεία του Γιουγκοσλάβου ηγέτη :
"Ο εκπρόσωπος του ελληνικού Κόμματος μιλάει, για τις δυνάμεις στην Ελλάδα και λέει:
Στην Ελλάδα πλέον δεν υπάρχουν Γερμανοί, εκτός από 14.000, στην Κρήτη. Άγγλους έχει, περίπου, 15.000. Η απελευθέρωση της Ελλάδας είναι αποτέλεσμα του αγώνα του Κόκκινου στρατού, των εθνικοαπελευθερωτικών στρατευμάτων της Γιουγκοσλαβίας και του ελληνικού λαϊκού στρατού. Ο στρατός μας αριθμεί μετά την απελευθέρωση περίπου 100.000 ανθρώπους. Ο διοικητής λέγεται Σαράφης Μάντακας. Ο στρατός αποτελείται, από 9 μεραρχίες. Σ’ αυτές, το 60 τοις εκατό είναι κομμουνιστές. Το 50 τοις εκατό όλων των στελεχών, στον στρατό, είναι κομμουνιστές. Απ’ όλους τους αξιωματικούς, στον στρατό, το 25 τοις εκατό είναι παλαιοί αξιωματικοί. Όλοι οι υπόλοιποι είναι καινούριοι, ή εφεδρικοί αξιωματικοί οι οποίοι πάλεψαν, καλά, τον καιρό της απελευθέρωσης. Όσον αφορά, στο εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα, τα πράγματα είναι, ως εξής:
Το Κόμμα μας αριθμεί περίπου 250.000 μέλη. Το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα και ιδιαίτερα, το ΕΑΜ συσπειρώνει 2.000.000 ανθρώπους. Η ελληνική νεολαία, ακόμα, παραπάνω. Από αυτά τα στρατεύματα, περίπου, οι 10.000 ήταν, στην λαϊκή πολιτοφυλακή, η οποία υπήρχε, σε ολόκληρη την Ελλάδα. Ωστόσο, βάσει συμφωνίας με τον Παπανδρέου, εμείς την διαλύσαμε. Ως όργανο της τάξης, τώρα, υπάρχει η εθνοφυλακή.
Όσον αφορά την ισχύ της αντίδρασης, στην Ελλάδα, ο Ζέρβας αριθμεί περίπου 4.000 άτομα, γύρω από την Αθήνα και την Β. Μακεδονία, κοντά στα βουλγαρικά σύνορα. Στα υπόλοιπα μέρη, υπήρχαν περίπου 3.500 αλλά τους διαλύσαμε, σκοτώσαμε 1.500 και τους υπόλοιπους τους αιχμαλωτίσαμε. Η βάση, για την έναρξη του αγώνα μας, ήταν η πάλη εναντίον του κατακτητή και η διατήρηση της ελευθερίας της Ελλάδας και της ακεραιότητάς της. Έπειτα η επίλυση των εσωτερικών ζητημάτων, ιδιαίτερα όσον αφορά στη μοναρχία. Με αυτά τα συνθήματα, συγκεντρώσαμε, γύρω μας, την πλειονότητα του ελληνικού λαού. Εμείς ήρθαμε, σε συμφωνία, με τον Παπανδρέου, πρώτον επειδή μπορούσαμε, καθώς όλη η δύναμη ήταν, στα δικά μας χέρια. Δεύτερον, οι Άγγλοι ξεκίνησαν να ασκούν έντονη πίεση, στην Ελλάδα, υπ’ αυτή την έννοια. Μας απείλησαν, ακόμη, ότι, αν δεν δημιουργήσουμε κυβέρνηση ενότητας, θα μας επιτεθούν με στρατό. Εμείς συνεχίζουμε αυτή την συνεργασία, με τον αντιδραστικό Παπανδρέου, καθότι είμαστε μόνοι, επειδή οι Άγγλοι στ’ αλήθεια, θα μας επιτίθονταν. Η πολιτική του Κόμματός μας έχει, κυρίως, φέρει καλά αποτελέσματα. Αυτή έχει αναστατώσει και τον Παπανδρέου και τους Άγγλους. Οι Άγγλοι ήθελαν την Ελλάδα, χωρίς τάξη και με αμοιβαίες συγκρούσεις, για να μπορούν, ευκολότερα, να επέμβουν. Και έκαναν τα πάντα, ώστε να σιγουρέψουν ότι η επέμβαση θα λάβει χώρα. Γι’ αυτό πιστεύουμε ότι η συνεργασία μας, με τον Παπανδρέου είναι σωστή. Οι Άγγλοι δεν επιτρέπουν να συλληφθούν οι μεγαλύτεροι προδότες. Και μόνο, στην ίδια την Αθήνα, σε διάφορα μέρη, ζουν οι μεγαλύτεροι κακοποιοί οπλισμένοι, αλλά αυτούς κανείς δεν τολμάει να τους αγγίξει. Όταν έγινε μία μεγάλη διαδήλωση, στην Αθήνα, αυτά τα στοιχεία πυροβολούσαν την μάζα, μέσα από ένα καφενείο και σκότωσαν αρκετές χιλιάδες ανθρώπους. Και παρ’ όλα αυτά, οι Άγγλοι δεν επέτρεψαν να συλληφθούν. Αυτοί, απλά, τους φυλάνε, για την δημιουργία τέτοιων προβοκάτσιων και ταραχών, στις πόλεις μας.
Τίτο: Γιατί ακούτε τους Άγγλους;
Έλληνας: Για να καταστεί αδύνατη η επέμβασή τους, εναντίον μας.
Τίτο: Αυτή είναι η πιο συνηθισμένη τους απάτη και απειλή. Αυτοί δεν θα έρθουν, αυτό είναι σίγουρο επειδή και να θέλουν δεν μπορούν. Κι εμάς μας απείλησαν παρομοίως, αλλά βλέπετε ότι δεν μπόρεσαν, μεσ' σ’ αυτή την κατάσταση να κάνουν κάτι, με την βία. Και τους συμμορίτες πρέπει να τους τιμωρήσετε κι ας απειλούν 100 αγγλικές αυτοκρατορίες, με επέμβαση. Ποια είναι η δύναμή σας, αν δεν μπορείτε, ούτε αυτό; Μετά απ’ αυτό, ας μάθει όλος ο κόσμος λίγο, για την κατάσταση σ’ εσάς. Για παράδειγμα, η κατάσταση στην Αθήνα θα πρέπει, σίγουρα, να δημοσιοποιηθεί.
Έλληνας: Εμείς μιλάμε, γι’ αυτό, στην Ελλάδα, όμως, εκτός Ελλάδας, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, επειδή δεν έχουμε κανένα πόρο και δυνατότητες, γι’ αυτό.
Τίτο: Και πώς θα φέρονται οι Άγγλοι, όταν γίνουν ανεξέλεγκτοι, μετά τον πόλεμο; Θέλετε να καταστείτε, πλήρως, αγγλική αποικία;
Έλληνας: Γι’ αυτό και ήρθαμε, σ’ εσάς. Αυτοί ενισχύουν όλο και περισσότερο, τις προβοκάτσιές τους. Εμείς θα θέλαμε να γνωρίζουμε, αν η πατρίδα μας έχει προδοθεί, από την άλλη πλευρά.
Τίτο: Πώς μπορείτε, καν, να το σκέφτεστε αυτό; Από σας, εξαρτώνται τα πάντα. Εσείς νομίζετε, ότι σ’ εμάς δεν έχουν επιχειρήσει προβοκάτσιες. Αλλά εμείς έχουμε θέσει τους όρους και αν δεν τηρούνταν, εμείς θα απορρίπταμε τα πάντα, από την πλευρά τους. Εμείς δεν φοβόμασταν και να τους πολεμήσουμε, αν χρειαστεί, για την ανεξαρτησία μας. Πόσα δεν έταξαν και σ’ εμάς και δεν έδωσαν τίποτα. Αλλά, γι’ αυτό, εμείς κάνουμε συμφωνίες, με αυτούς που θέλουμε.
Έλληνας: Ναι, αλλά μετά την απελευθέρωση, σ’ εμάς οι Άγγλοι ενίσχυσαν, ακόμα παραπάνω, την πίεσή τους, ιδιαίτερα, από οικονομική άποψη.
Τίτο: Κι εμάς ήθελαν να μας εκβιάσουν, με την πείνα. Όμως, εμείς θα πεινάσουμε, ακόμα, τρία χρόνια και δεν θα δεχτούμε, σ’ αυτό το θέμα, οποιαδήποτε ανάμιξη, στα δικά μας ζητήματα. Έχετε ακούσει, για την απόρριψη εκ μέρους μας, της βοήθειας της UNRRA. Αυτοί θα ήθελαν να μας κατακτήσουν, με τους υπαλλήλους τους. Όμως, εγώ πιστεύω ότι, σ’ εσάς, (η κατάσταση) είναι πιο δύσκολη, αλλά πρέπει, παρ’ όλα αυτά, να κρατήσετε, γερά, τα επιτεύγματά σας, στα χέρια σας.
Έλληνας: Η δυσκολία βρίσκεται, στο ότι είμαστε, μακριά, από την ΕΣΣΔ και δεν μπορούμε να υπολογίζουμε, στην βοήθειά της.
Τίτο: Αυτό μένει να το δούμε. Αλλά ένα είναι το κύριο. Πρέπει να έχετε στρατό. Πρέπει να εφαρμόσετε, μέχρι το τέλος, την πολιτική, για την οποία αγωνίστηκε ο ελληνικός λαός και τρίτον, στην κυβέρνηση, δεν πρέπει να επιτρέψετε να έχουν εκείνοι μεγαλύτερη επιρροή.
Έλληνας: Εμείς, στο τέλος, ακούσαμε και εσάς, όσον αφορά, στην κυβέρνηση, ακούσαμε και την σοβιετική αποστολή, στο Κάιρο, η οποία συμβούλευσε να μπούμε, στην κυβέρνηση, μ’ αυτούς. Κατά τ’ άλλα, ο στρατός είναι, στα χέρια μας. Περαιτέρω, εμείς διοικούμε, στην πραγματικότητα, όλη την Ελλάδα εκτός απ’ τις περιοχές, που είναι ο Ζέρβας και στην Βόρεια Μακεδονία.
Τίτο: Επιπλέον, αυτοί θέλουν να σας βάλουν να φιλονικείτε, με τους γείτονές σας, με κάθε κόστος.
Έλληνας: Ναι, η ελληνική αντίδραση προβάλλει, παντού, τέτοια συνθήματα: Μεγάλη Ελλάδα, με την Σόφια και τα Μπίτολα (Μοναστήρι). Αυτή η πολιτική βοηθιέται, απ’ έξω.
Τίτο: Γι’ αυτό κι εσείς πρέπει να διεξάγετε μαζική προπαγάνδα, να επιφέρετε χτυπήματα, στην αντίδραση, να την εκθέσετε, μπροστά, στον λαό και στο εξωτερικό, τί, στην πραγματικότητα, αυτή θέλει.
Έλληνας: Εμείς καταλαβαίνουμε το παιχνίδι της ελληνικής αντίδρασης κι αγωνιζόμαστε, εναντίον της. Εμείς λέμε ότι αυτό δεν είναι, μόνο, εναντίον των γειτόνων μας, αλλά και εναντίον της ΕΣΣΔ. Ιδού το, σε ποια ζητήματα ιδιαίτερα στεκόμαστε, σήμερα, στην Ελλάδα:
Να διαλυθούν, όσο το δυνατόν συντομότερα, όλες οι δυνάμεις οι οποίες συνεργάστηκαν, με τους Γερμανούς. Αυτές οι δυνάμεις, σήμερα, συνεργάζονται, στενά, με τους Άγγλους.
Να συλληφθούν όλοι οι προδότες και να δικαστούν. Εμείς έχουμε συλλάβει, πάνω από χίλιους, αλλά θα θέλαμε και να τους εκκαθαρίσουμε. Επίσης, πήραμε απόφαση να διαλυθεί η χωροφυλακή στις πόλεις.
Όσον αφορά τον στρατό, συνεννοηθήκαμε, με τον Παπανδρέου, να δημιουργηθεί νέος στρατός, αλλά, υπό την προϋπόθεση, όλοι οι αξιωματικοί μας να μπουν μέσα. Αν αυτό δεν εκπληρωθεί, δεν θα παραδώσουμε τα όπλα.
Τίτο: Πείτε, αν είναι αλήθεια ότι δεν αναγνωρίζονται οι πράξεις των αξιωματικών σας τον καιρό του πολέμου και ότι όσοι δεν ήταν, νωρίτερα, αξιωματικοί και έγιναν στον πόλεμο, είναι υποχρεωμένοι να παραδώσουν τα όπλα (πράγμα) για το οποίο θα πληρωθούν;
Έλληνας: Δεν είναι αλήθεια. Εμείς, μοναχά, συμφωνήσαμε, όσοι δεν έχουν εκπαίδευση αξιωματικού, να πάνε σε σχολές αξιωματικών. Εκείνοι, για τους οποίους, ακόμα κι εμείς, ξέρουμε ότι δεν είναι κι οι πιο καλοί ως μαχητές, θα είναι στις εφεδρείες. Αντιθέτως, εμείς δεν θα διαλύσουμε τις μονάδες μας. Εμείς θεωρούμε ότι αυτό θα μας φέρει, σε διαφωνία με τους Άγγλους, όμως θα παρεκκλίνουμε τόσο, ώστε και σε περίπτωση, που δεν πάρουμε τις θέσεις, που θέλουμε, να μην τις απωλέσουμε, κιόλας. Αντιθέτως θα πολεμήσουμε μαζί τους. Όσον αφορά την αστυνομία αυτοί φροντίζουν να οργανώσουν εθνική φρουρά.
Τίτο: Ναι, ο Παπανδρέου θα προσπαθήσει, αν εσείς δεν προλάβετε, να δημιουργήσει, με την βοήθεια των Άγγλων, οι οποίοι θα τον οργανώσουν, τον δικό του στρατό.
Έλληνας: Όχι, εμείς θα εργαστούμε, ώστε αυτό να είναι λαϊκή πολιτοφυλακή. Αυτοί ασκούν πίεση, εκτός των άλλων, και στην διοίκησή μας, στην Ελλάδα. Θέλουν να ορίσουνν στις περιοχέςν κυβερνήτεςν ή νομάρχες και μάλισταν να τους τοποθετήσει ο Παπανδρέου. Εμείς, ωστόσο, υποστηρίζουμε να τους εκλέξει ο λαός, με εκλογές. Όσον αφορά τις προμήθειες του στρατού μας και του λαού, εμείς είχαμε την δική μας οργάνωση ΜΤΑ και αυτοί θέλουν να την διαλύσουμε. Εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε, καθόλου, πηγές, για να παρέχουμε προμήθειες, στην Ελλάδα. Θέλαμε να μας βοηθήσουν οι Σύμμαχοι, αλλά, έως τώρα, δεν έχουμε λάβει τίποτα.
Τίτο: Κι εμείς ακούμε πως μεγάλα αγγλικά πλοία έρχονται, στα λιμάνια σας και σας φέρνουν ψωμί.
Έλληνας: Αυτά τα πλοία δεν έρχονται, στα λιμάνια μας, αλλά κάθονται, με το ψωμί, στην ανοιχτή θάλασσα. Αυτοί λένε το εξής : όσο δε συμφωνείτε να έρθει ο βασιλιάς, στην Ελλάδα, δεν θα έχετε ψωμί. Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο ζήτημα, απ’ όλα. Μόνο η Αθήνα κι ο Πειραιάς, έχουν, περίπου, 1.200.000 κατοίκους. Πώς θα τους ταϊσουμε; Στην πιο δύσκολη στιγμή, μια φορά σκεφτόμασταν ότι θα ήταν καλό να μεταφέρουμε ένα μέρος του στρατού μας να πολεμήσει, στην Γιουγκοσλαβία, μαζί σάς εναντίον των Γερμανών, αλλά οι Άγγλοι δεν ήθελαν να ακούν, για κάτι τέτοιο. Άλλο ζήτημα είναι το ζήτημα της Μακεδονίας. Εμείς δουλέψαμε, σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, να διασφαλίσουμε την ανεξαρτησία της χώρας μας. Όμως, οι Άγγλοι βοηθούν τους αντιδραστικούς Μακεδόνες και τους αντιδραστικούς Έλληνες και αυτοί προβάλλουν συνθήματα, εναντίον εκείνων, που έρχονται απ’ την πλευρά σας. Αυτοί οι αντιδραστικοί λένε, στον λαό, ότι ο Τίτο θέλει να καταλάβει την Θεσσαλονίκη. Εμείς θα θέλαμε ν’ ακούσουμε τις σκέψεις σας, πάνω σ’ αυτό. Ζητάτε την ανεξαρτησία όλης της Μακεδονίας;
Τίτο: Πουθενά δεν έχω θέσει ζήτημα να αλλάξουν τα σύνορα της Ελλάδας, προς όφελος της Γιουγκοσλαβίας. Αλλά δεν συμφωνώ μαζί σας, στο ότι δεν έχετε δώσει στους Μακεδόνες τα εθνικά τους δικαιώματα, να μιλούν στη γλώσσα τους, να έχουν πλήρη αυτονομία και να αισθάνονται ελεύθεροι. Από δικές σας παρανοήσεις, στο μακεδονικό ζήτημα, φτάσαμε, σε όλα αυτά και δεν αποκλείεται κι οι Άγγλοι να ‘χουν βάλει το χεράκι τους, σ’ αυτό το ζήτημα. Αυτοί θέλουν να ενισχύσουν αυτό το γεγονός, για να διαλύσουν τις σωστές σχέσεις μας και να σας απομονώσουν, απ’ τον λαό σας. Εσείς έπρεπε να κρατήσετε, γερά, μία σωστή γραμμή, σε αυτό το ζήτημα και να πάτε, ως το τέλος. Ναι, οι Βούλγαροι έχουν, επίσης, λάθος, αλλά εσείς φέρετε μεγάλη ευθύνη.
Έλληνας: Δεν είναι αλήθεια αυτό. Ο Τέμπο, αλλά και άλλοι δικοί σας σύντροφοι, στην πραγματικότητα, ανοιχτά, βοηθούν, με τις εμφανίσεις τους, την ελληνική αντίδραση. Και πρέπει να γνωρίζετε ότι όλη η Ελλάδα ξέρει τον Τέμπο, ως αντιπρόσωπό σας, επειδή τον έχουμε προπαγανδίσει πολύ. Η εμφάνισή του δεν ήταν, όπως πρέπει. Εμείς δεν λέμε ότι αυτός εφάρμοζε την γραμμή σας, μιλώντας έτσι, αλλά αυτό δεν το ξέρει ο ελληνικός λαός. Αυτό το εκμεταλλεύονται, στο εξωτερικό. Πολλοί απ’ τους Μακεδόνες ήταν Βούλγαροι φασίστες και αυτοί και τώρα βρίσκονται στη Βουλγαρία.
Κι εμείς, στους Μακεδόνες, δώσαμε πλήρη ελευθερία. Στην περιοχή των Σερρών, για παράδειγμα, σε όλα τα μακεδονικά σχολεία, είναι κι η διοίκηση μακεδονική. Μία ήταν, στην πραγματικότητα, η αμφιλεγόμενη περίπτωση, με τους Μακεδόνες. Ένα τάγμα τους δεν ήθελε να υπακούει, εμείς το περικυκλώσαμε κι αυτό πέρασε, σ’ εσάς. Αυτό είναι όλο. Εμείς δεν έχουμε σκοτώσει κανέναν. Δεν έχουμε σκοτώσει τους προδότες, πώς θα σκοτώναμε δικούς μας Μακεδόνες. Άλλο ένα πράγμα, που πολλοί δικοί σας σφάλλουν. Η ελληνική Μακεδονία είναι, εντελώς, άλλο πράγμα. Λίγη γη υπάρχει, που είναι καθαρά μακεδονική. Κατά 90 τοις εκατό, την κατοικούν Έλληνες.
Τίτο: Κανείς από εμάς δεν έβαλε τέτοιο ζήτημα, για την Μακεδονία. Και όσον αφορά την Θεσσαλονίκη αυτό, πάντοτε, ήταν ένα ζήτημα, υπό συζήτηση. Αλλά, γι’ αυτό, μπορούμε, εύκολα, να συνεννοηθούμε, μετά τον πόλεμο, για ενδεχόμενο πέρασμα, όπως το είχε κάνει η παλιά Γιουγκοσλαβία, ή με παρόμοιο τρόπο, επειδή γνωρίζετε ότι αυτό είναι ζήτημα ζωής, για την Μακεδονία. Όσο για τα σύνορα, αυτά δεν θα τα καθορίσουμε εμείς, αλλά η ΕΣΣΔ, η Αγγλία, η Αμερική. Δικό μας ζήτημα είναι να έρθουμε, σε συμφωνία, ως εδώ και όλα μεταξύ μας να είναι ξεκάθαρα.
Έλληνας: Το τελευταίο ζήτημα είναι το ζήτημα των επαφών, με τα υπόλοιπα κόμματα, με το βουλγάρικο, με την ΕΣΣΔ και με εσάς, επίσης.
Τίτο: Αυτό, τώρα, θα είναι ευκολότερο. Εμείς, σύντομα, θα καθαρίσουμε την Μακεδονία και μπορείτε, από κάθε άποψη, να στηρίζεστε, σ’ εμάς. Ακόμα κι οικονομικά, όσο το μπορούμε. Το ΚΚ Γιουγκοσλαβίας επιθυμεί αδελφικές σχέσεις και επίλυση όλων των ζητημάτων, τα οποία είναι, πιθανώς, αμφιλεγόμενα, μεταξύ μας. Με αυτή την έννοια, θα στείλω, σ’ εσάς, 2 συντρόφους ,από εμάς, 1 Μακεδόνα κι εσείς ορίστε κάποιον, ας φτιάξουν επιτροπή, η οποία θα μας δώσει συγκεκριμένες λεπτομέρειες, για όλα τα αμφιλεγόμενα ζητήματα, γύρω απ’ την Μακεδονία. Κι εμείς θα σας βοηθήσουμε, από κάθε άποψη, επειδή αυτό θα είναι και για μας, καλύτερο. Πρέπει να απομακρύνουμε, το συντομότερο, ό,τι μπορεί να οδηγήσει, σε συγκρούσεις, στα Βαλκάνια. Εμάς είναι, προς το συμφέρον μας, το Κόμμα σας να κρατάει τα πάντα. Θα σας το ξαναπώ: κρατήστε, καλά, τον στρατό, στα χέρια σας. Όταν άκουσα, για την διάλυση των μονάδων σας, θύμωσα. Ένα θα σας πω: καλύτερα να έχετε ένα σίγουρο τάγμα, παρά έξι υπουργούς, στην κυβέρνηση. Οι στρατιώτες, εύκολα, θα διώξουν κάποιον, που σας ενοχλεί, απ’ την κυβέρνηση. Ενώ, άμα δεν έχετε στρατό, δεν θα κάνετε τίποτα.
Έλληνας: Εμείς φροντίζουμε και θα θα φροντίσουμε ότι η αντίδραση δεν θα επικρατήσει, στην Ελλάδα. Ο λαός είναι, πλήρως, με το μέρος μας. Πουθενά, στην Ευρώπη, ο λαός δεν είναι, μέσα στον αγώνα, όπως σ’ εμάς. 500.000 άνθρωποι παίρνουν μέρος, στις διαδηλώσεις και όταν η αντίδραση πυροβολεί την μάζα, ο λαός δεν αμφιταλαντεύεται, ως προς εμάς. Όταν ήρθε ο Ουίλσον, εμείς είχαμε ετοιμάσει υποδοχή, αλλά μόλις εμφανίστηκε σοβιετικός αξιωματικός η μάζα τον σήκωσε, με το αυτοκίνητό του, στον αέρα και επί δύο ώρες, δεν μπορούσε να ξεφύγει, απ’ τον κόσμο. Μετά απ’ αυτό, περίμεναν να βγάλει λόγο. Αλλά, φυσικά, αυτός έφυγε γρήγορα. Πρέπει να γνωρίζετε ότι απελευθερώσαμε, γρήγορα, την χώρα μας, μόνο με τα δικά μας στρατεύματα. Οι Άγγλοι έφταναν, σε όλα τα μέρη 2-3 μέρες, μετά από μας.
Τίτο: Πρέπει να ευγνωμονείτε, για την γρήγορη απελευθέρωσή σας, τον Κόκκινο Στρατό, ο οποίος ήλθε, εδώ κι έτσι ήρθε όλος ο γερμανικός στρατός, σ’ εμάς.
Έλληνας: Ναι, οι Άγγλοι ήθελαν οι Γερμανοί να φύγουν ανενόχλητοι, απ’ την χώρα μας. Εμείς μπορούσαμε να περικυκλώσουμε και να καταστρέψουμε ένα τμήμα τους, αλλά αυτοί δεν μας άφησαν. Όμως, απ’ ευθείας, βοήθεια, στο πιο δύσκολο, για εμάς, ζήτημα, εμείς δεν έχουμε. Εμάς δεν μας βοηθάει κανείς, ούτε πολιτικά, ούτε υλικά, ούτε διπλωματικά.
Τίτο: Και πώς νομίζετε ότι μας βοήθησαν εμάς; Να ‘μαστε εμείς πλούσιοι;
Έλληνας: Πώς δεν είστε πλούσιοι. Η χώρα σας είναι πλούσια. Η Σοβιετική Ένωση σας βοηθά, οι Άγγλοι δεν μπορούν να σας κάνουν τίποτα, στρατό έχετε μεγάλο. Στο τέλος θα ήθελα να πω ότι οι σύντροφοί μας αύριο θα φύγουν κι ότι θα φύγω κι εγώ μαζί τους, καθώς δεν έχω τί να πω εδώ. Μετά τις δηλώσεις του Τέμπο, μα και του Τζίλας, τις οποίες χρησιμοποιεί η αντίδρασή μας, εγώ θέλω ν’ αγωνιστώ, με τους συντρόφους μου. Εγώ καταλαβαίνω την εσωτερική πολιτική σας. Αλλά πρέπει να ξέρετε ότι επιτιθέμενοι κατ’ αυτόν τον τρόπο, στην Ελλάδα, σαν να είμαστε εμείς η μοναδική δύναμη, στα πράγματα εκεί, αυτές είναι επιθέσεις, στις σχέσεις μας κι εμείς αυτό δεν μπορούμε να το δικαιολογήσουμε, μπροστά στον λαό μας. Εμείς, από τότε, που αλλάξαμε την γραμμή μας, έτσι όπως μας δίδαξε η Κομιντέρν, το Κόμμα μας έχει μεγαλώσει εξαιρετικά.
Τίτο: Και μήπως έχουμε εμείς παραιτηθεί απ’ τις αρχές της Κομιντέρν; Αλλά εγώ σας μιλάω, σαν κομμουνιστής, εσείς με μια κουβέντα έχετε καβαλήσει την ουρά της μπουρζουαζίας και δεν σας επιτέθηκε ο Τζίλας, αλλά ο Παπανδρέου. Ακούστε. Ένα θα σας πω. Μπορείτε να φύγετε. Όμως, για μένα, εσείς δεν είστε εδώ εκπρόσωπος Κόμματος, αλλά της κυβέρνησής σας και αυτό είναι λιγάκι αυθαίρετη παραβίαση των σχέσεων. Ως επικεφαλής της χώρας μας, θα σας πω ότι ποτέ δεν έχω θέσει ζητήματα, τα οποία να σας πονούν τόσο. Στην πρώτη δημόσια διακήρυξη, στην Δαλματία, μίλησα, για την Ιταλία και την Αυστρία, σε σχέση με τα σύνορα, αλλά το μακεδονικό ζήτημα δεν το ανέφερα. Σας λέω ότι ο Ερκόλι είναι, σε πολύ δυσκολότερη θέση, από εσάς, αλλά αυτός βλέπει τα πράγματα σωστά. Τώρα σας μιλάω, σαν κομμουνιστής. Αν, σ’ εσάς, επικρατήσει η αντίδραση, η Μακεδονία πρέπει να περιέλθει, στα πλαίσια της Γιουγκοσλαβίας, η οποία σήμερα αντιπροσωπεύει κάτι άλλο και όχι χώρα, η οποία θέλει να επεκτείνει τα σύνορά της, εις βάρος άλλων. Αλλά αν ακολουθήσετε σωστή πολιτική, στο μακεδονικό ζήτημα και έχετε την εξουσία, στα χέρια σας, τότε, αυτό είναι και για μας, καλύτερο και οι Μακεδόνες δεν θα έχουν τίποτα, ενάντια, στο να βρίσκονται, όπου έχουν την ελευθερία τους. Και αν πάμε, ακόμα πιο μακριά, σας το λέω ειλικρινά, η ενδεχόμενη ομοσπονδία των βαλκανικών χωρών, η οποία, με την σειρά της, εξαρτάται από εμάς, θα καταστήσει το ίδιο, σε όποιον και να περιέλθει η ελληνική Μακεδονία. Το βασικό είναι ένα: τα δυο μας Κόμματα να εργαστούν, σε πλήρη συμφωνία και να έχουν ξεκάθαρα όλα τα ζητήματα.
Έλληνες: Ο αντιπρόσωπός μας δεν μπορεί να κάτσει παραπάνω, καθώς τον καλούμε. Αλλά το ζήτημα της ραδιοφωνικής σύνδεσης πρέπει να το τακτοποιήσετε, το συντομότερο. Εμείς σας στέλνουμε τηλεγραφήματα κι εσείς δεν απαντάτε. Νομίζω ότι είστε υποχρεωμένοι να σκεφτείτε πως πρέπει να βοηθήσετε την Ελλάδα.
Τίτο: Δεν έχω τίποτα εναντίον του να συμμετάσχει ο στρατός σας το ίδιο μαζί με τον δικό μας ,στις μάχες, εδώ, εναντίον των Γερμανών. Μπορεί να είναι πιο ελαφρά εξοπλισμένος – εμείς θα τον εξοπλίσουμε. Και όταν επιστρέψει μπορεί να πάρει και πυροβόλα και τα πάντα. Εκτός αυτού , αυτό, που είναι το πιο σημαντικό, είναι ότι θα μπορέσει, σε μεγάλο βαθμό, να φέρει την αδελφότητα των λαών μας. Θα τους βάλουμε, υπό τη διοίκηση του Πέκο Ντάπτσεβιτς, το σώμα του οποίου είναι τελοσπάντων λίγο διεθνές. Θα σας πληροφορήσω πότε ακριβώς θα μπορέσει αυτό να πραγματοποιηθεί.
[Μουτζουρωμένο: Οι Έλληνες είναι ευχαριστημένοι. Χαιρετίζουν τον γιουγκοσλαβικό λαό και τον νέο “Στάλιν των Βαλκανίων” σύντροφο Τίτο.]".
(Την μετάφραση την έχει κάνει ο κ. Γιώργος Μιχαηλίδης. Εδώ, εγώ έχω κάνει κάποιες ανεπαίσθητες και ασήμαντες - κατά την γνώμη μου - βελτιώσεις, οι οποίοες, ουδόλως, αλλάζει κάτι από αυτά, που έχουν καταγραφεί).
Η πολιτική κατάσταση και ο εδαφικός διαχωρισμός, στην Ελλάδα, την 5/1/1945. Η προκαταρκτική συμφωνία, ανάμεσα, στους Βρετανούς και το Κ.Κ.Ε., μετά την αποχώρηση του ΕΛΑΣ, από την Αθήνα, έτσι όπως αυτή απεικονίζεται, στον παραπάνω χάρτη, καταγράφει, με σαφή τρόπο τον κατατεμαχισμό της εδαφικής επικράτειας της χώρας, ανάμεσα στις στρατιωτικές δυνάμεις της επίσημης κυβέρνησης και των Βρετανών (περιοχές, με το λευκό χρώμα), αφ' ενός και του ΕΛΑΣ (περιοχές, με τις ριγέ γραμμές), αφετέρου. Ο κίνδυνος, για την διάσπαση της χώρας, σε δύο επικράτειες και για την ίδια την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, από αυτή την συμφωνία, είναι, περισσότερο, από σαφής. Ευτυχώς, η Συμφωνία της Βάρκιζας διόρθωσε τα πράγματα και αυτή η δυσμενέστατη εξέλιξη δεν είχε συνέχεια...
Νομίζω ότι κάθε τί άλλο, δεν έχει νόημα να ειπωθεί.
Η ηγεσία του Κ.Κ.Ε. προσπάθησε, τον Δεκέμβριο του 1944, να καταλάβει την εξουσία, στην Ελλάδα, αλλά έπεσε έξω, στους αρχικούς υπολογισμούς της και στην συνέχεια, λειτούργησε, έτσι, όπως, πάντοτε, ήξερε να λειτουργεί.
Δηλαδή, ως χρήσιμο εργαλείο της εξυπηρέτησης των "σοβιετικών" συμφερόντων και ως υπάκουο φερέφωνο των επιθυμιών των κληρονόμων του Μπολσεβίκικου Κόμματος, του οποίου η ελληνική κομμουνιστική ηγεσία ήταν αναπόσπαστο μέλος.
Αλλά, εξυπηρετώντας τα "σοβιετικά" συμφέροντα, τελικά, οδηγήθηκε, (περιμένοντας την έλευση κάποιου ευθετότερου, στο μέλλον, χρόνου), στην στρατιωτική ήττα, την οποία αποδέχτηκε, πριν, καν, αυτή προκύψει. Και χωρίς, μάλιστα, να είναι δεδομένο ότι θα προκύψει.
Τα ήθελε και τα έπαθε...
Σχόλια
Δεν αμφισβητώ ότι ο χρωματισμός της είναι δική σας δουλειά. Άλλωστε, έχω χρησιμοποιήσει και άλλες φωτογραφίες επιχρωματισμενες από σας, που περιέχουν το όνομά σας.
Αλλά και να μην μου την στείλετε, θα την βρω, στο Διαδίκτυο και θα την αναρτήσω.
(Επίσης, δεν χρειάζεται τόση ευαισθησία, αν και κατανοώ το παράπονό σας. Άλλωστε, η πρωτότυπη φωτογραφία δεν είναι δική σας. Και εγώ δεν διεκδικώ το έργο σας. Αυτά όσον αφορά τον χαρακτηρισμό περί κλοπής).
Πάντα, φιλικά...