Ελλάδα : Από το Μνημόνιο στην χρεωκοπία (ελεγχόμενη πτώχευση) και από εκεί στην μοντέρνα πεονία. (Οι ΓΑΠ και Ευάγγελος Βενιζέλος οδηγούν τον ελληνικό πληθυσμό στην υπαγωγή του σε ένα μοντέρνο δουλοκτητικό καθεστώς).

Η Βουλή των Πασόκων. ΓΑΠ και Βενιζέλος ξεπουλούν τον τόπο και υπαγάγουν τον πληθυσμό του υπό ένα μοντέρνο καθεστώς πεονίας. (Ένα καταπληκτικό σκίτσο του ΣΤΑΘΗ, που περιγράφει πλήρως αυτό που συμβαίνει...)



Οι "υψηλού διανοητικού περιεχομένου" παραδοξολογίες του αντιπροέδρου της κυβερνήσεως και υπουργού Οικονομικών του ΓΑΠ Ευάγγελου Βενιζέλου, περί "επιλεκτικής χρεωκοπίας" της χώρας (μιας χρεωκοπίας, που όμως ... δεν θα είναι χρεωκοπία, αλλά κάτι άλλο!!!), με έκαναν να θυμηθώ ένα παλαιό κείμενό μου της 19/3/2011, το οποίο είναι, πλήρως, περιγραφικό της κατάστασης, στην οποία επιδιώκουν οι ευρωπαϊκές χρηματοπιστωτικές ελίτ να οδηγήσουν την χώρα και τον ελληνικό πληθυσμό και το οποίο δημοσιεύτηκε, ως σχόλιο, σε δύο άρθρα δύο άλλων φοβισμένων διανοητών της έντρομης ελληνικής πολιτικοοικονομικής και "πνευματικής" ελίτ της χώρας.

Το ένα θέμα αφορούσε το άρθρο του γνωστού αμετροεπούς μνημονιολάγνου και αθεράπευτου κομφουζιονιστή Γιώργου Γιαννουλόπουλου, με τίτλο : "Οι μύθοι που μας αρέσουν" http://p-tk.blogspot.com/2011/03/blog-post_1624.html , το οποίο αναδημοσίευσε ο Γιάννης Μιχαλόπουλος στο μπλογκ "ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ" (δείτε τα σχόλιά μου http://p-tk.blogspot.com/2011/03/blog-post_1624.html?showComment=1300487519058#c8645373612307439897 και http://p-tk.blogspot.com/2011/03/blog-post_1624.html?showComment=1300487798171#c7285438542068011021 και http://p-tk.blogspot.com/2011/03/blog-post_1624.html?showComment=1300488789054#c9038420094739687548 και http://p-tk.blogspot.com/2011/03/blog-post_1624.html?showComment=1300490413790#c2503042803375014079 και http://p-tk.blogspot.com/2011/03/blog-post_1624.html?showComment=1300491634568#c2952408291078597746 της 19/3/2011) και το δεύτερο θέμα αφορούσε το άρθρο του κ. Τάσου Τέλλογλου (ενός ακόμα μνημονιόφρονα δημοσιογράφου του "ΣΚΑΪ"), με τίτλο : "Σαν σάπιο πόδι" http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=5832 (δείτε εκεί τα λογοκριμένα σχόλιά μου, υπ' αριθμ. 12 και 13, των οποίων το κομμένο, από τον κ. Τέλλογλου, κομμάτι το ενσωμάτωσα στα σχόλιά μου στο προαναφερόμενο κείμενο του Γιώργου Γιαννουλόπουλου - και βέβαια, πρέπει να πω ότι κατανοώ τους λόγους, για τους οποίους ο κ. Τάσος Τέλλογλου λογόκρινε τα σχόλια αυτά).

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να δουν τις σχετικές δημοσιεύσεις των δύο αυτών κυρίων και να κρίνουν τα όσα λένε και γράφουν, αν και όσα λένε και γράφουν μικρή αξία έχουν μπροστά σε όσα λέει τις τελευταίες ημέρες ο επινοητικότατος παραδοξολόγος κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, για την επερχόμενη "επιλεκτική χρεωκοπία" της χώρας, σε συνδυασμό με τις "εμπράγματες ασφάλειες", που θα επιβληθούν στην χώρα, προκειμένου να λάβει τα νέα δάνεια του υπό διαπραγμάτευση Μνημονίου.

Φυσικά, όλα αυτά που λέει ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος είναι ανοησίες, οι οποίες θέλουν να αποκρύψουν το απλό γεγονός ότι η χώρα οδηγείται σε μια διαδικασία πτώχευσης, την οποία προσπαθούν, απλώς, να συγκαλύψουν, μέσω της ευξεύρεσης μιας "κατάλληλης" ονοματοδοσίας, η οποία θα αποκρύπτει το ουσιαστικό πτωχευτικό της περιεχόμενο, προκειμένου να αποφύγουν να πυροδοτήσουν ένα πιστωτικό γεγονός, το οποίο θα ενεργοποιήσει τα cds.


Επίσης, τα λεγόμενα από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργό Οικονομικών του ΓΑΠ αποσκοπούν στο να κρύψουν το γεγονός ότι ο ελληνικός πληθυσμός πρόκειται να τεθεί, υπό ένα καθεστώς πεονίας, το οποίο θα είναι μακροχρόνιο και απροσδιόριστο, ως προς το τέλος του και το οποίο, ως μοντέρνο καθεστώς δουλοπαροικίας, θα τον οδηγήσει στην μαζική εξαθλίωση και στην πείνα, αν ο ίδιος αφήσει την τύχη του στα χέρια των "επαϊόντων", δηλαδή στα χέρια της ευρωπαϊκής χρηματοπιστωτικής ελίτ και των πολιτικών της θεραπαινίδων.


Αυτήν την απλή και ωμή αλήθεια επιδιώκουν να κρύψουν οι βενιζέλειες αλχημείες, γύρω από την μετάφραση του "selective default", δηλαδή της "επιλεκτικής χρεωκοπίας", που, όμως ... δεν είναι χρεωκοπία!!! (Ακόμα και στην Αργεντινή η χρεωκοπία ήταν επιλεκτική, αφού το αργεντίνικο κράτος πλήρωνε κάποιους από τους ομολογιούχους. όχι, φυσικά, όλους, αλλά εκείνους που το ίδιο επέλεγε ότι έπρεπε να πληρώσει. Ως εκ τούτου, όλη η συζήτηση, την οποία ξεκίνησε ο αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών του ΓΑΠ είναι άνευ ουσίας και περί όνου σκιάς).

Στην πραγματικότητα, βέβαια, αυτό που ετοιμάζουν οι Ευρωπαίοι εκπρόσωποι των δανειστών της χώρας μας είναι κάτι το πολύ απλό : Πρόκειται περί κοινής χρεωκοπίας, η οποία θα μετασχηματισθεί σε μια διαδικασία ελεγχόμενης και συγκαλυμένης πτώχευσης, η οποία και θα οδηγήσει σε μια εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων της χώρας και στην πραγματική διαρπαγή του πλούτου της, μέσω των "εμπράγματων ασφαλειών", που θα της επιβληθούν και οι οποίες θα είναι ξεχωριστές από τις εκποιητικές αποκρατικοποιήσεις του νεοσυσταθέντος Ταμείου εκποίησης της κρατικής περιουσίας, το οποίο ιδρύθηκε από το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα.

Το κωμικό και συνάμα τραγικό στοιχείο στην όλη υπόθεση έχει να κάνει με το γεγονός ότι η χώρα οδηγείται στην επίσημη - στην κοινή - χρεωκοπία και στην συγκαλυμένη πτώχευση, την στιγμή που μόλις πριν ένα σχεδόν μήνα ψηφίστηκε το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, με κύριο επιχείρημα ότι έπρεπε να ψηφισθεί, για να .... μην χρεωκοπήσει η χώρα! Όπως ακριβώς, τον Μάϊο του 2010 είχε ψηφισθεί το Μνημόνιο της ντροπής και της μοντέρνας Κατοχής (το οποίο απέτυχε παταγωδώς, όπως προκύπτει από όσα τώρα συμβαίνουν και του οποίου το μνημόσυνο τελείται αυτές τις ημέρες), επίσης, για να .... μην χρεωκοπήσει η χώρα και για να μπορέσουν να πληρωθούν ... οι μισθοί και οι συντάξεις!!!

Το ότι όλοι αυτοί οι κύριοι και οι κυρίες μας δουλεύουν είναι, φυσικά, δεδομένο και κατανοητό ακόμα και από ένα μικρό παιδί.

Ποιό είναι το πρόβλημα στην όλη υπόθεση; Το πρόβλημα είναι αυτό που περιγράφει το παρακάτω κείμενό μου, που αναδημοσιεύω και το οποίο έχει να κάνει με τις τεράστιες επισφάλειες του ευρωπαϊκού και του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, το οποίο είναι εντελώς αποσαρθρωμένο και το οποίο πρέπει να αναδιαρθρωθεί εκ βάθρων, μέσω μιας εκτεταμένης κρατικοποίησής του και μέσω της επιβολής αυστηρών ρυθμίσεων γύρω από την λειτουργία του, διαφορετικά το μεγάλο κράχ είναι μπροστά, όπως περιγράφω και στο θέμα που έχω δημοσιεύσει στο μπλογκ μου, με τίτλο : "Το ελληνικό δημόσιο χρέος και τα σαθρά θεμέλια των ευρωπαϊκών τραπεζών, που οδεύουν προς επανακεφαλαιοποίηση υπό δημόσιο έλεγχο" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2011/07/epanakefalaiopoiisi-eurotrapezon.html .

Στην πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει αυτόν τον καιρό, ήδη από το τέλος του περασμένου Μαΐου, με την "ελληνική κρίση", είναι ότι η ευρωζώνη (αυτή η παταγώδης αποτυχία της ιδέας της ευρωπαϊκής ενότητας) βρίσκεται ένα βήμα πριν από την κατάρρευσή της, απειλώντας να οδηγήσει και την παγκόσμια οικονομία σε ένα νέο ισχυρό χρηματοπιστωτικό κραχ. Η τεράστια διόγκωση του χρηματοπιστωτικού τομέα της παγκόσμιας οικονομίας, μέσω της ανάληψης υψηλών ρίσκων και λόγω της χαοτικής παγκοσμιοποίησης, που προέκυψε, μετά την πτώση της "Ε.Σ.Σ.Δ.", στις αρχές της δεκαετίας του 1990, έχει οδηγήσει τον τομέα αυτόν σε μια κατάσταση, η οποία είναι, πλέον, μη βιώσιμη.

Η ουσία της υπόθεσης, περιγράφεται, πλήρως, στο κείμενό μου, που ακολουθεί : Η δημιουργία μιας τεράστιας έκτασης δεξαμενής κεφαλαίων προς επένδυση, λόγω της πτώσης της κατανάλωσης, που επήλθε εξ αιτίας της τεράστιας και απίστευτης, σε έκταση, ανισοκατανομής του παγκόσμιου εισοδήματος (τα 58 σεντς, για κάθε ένα παραγόμενο δολλάριο πηγαίνουν στο 1% του πληθυσμού) έχει μπλοκάρει την διαδικασία μετατροπής των αποταμιεύσεων σε επενδύσεις, επιβεβαιώνοντας την παλαιά καλή και ορθή κεϋνσιανή θεωρία, για τις αιτίες των καπιταλιστικών κρίσεων και υφέσεων. Αποτέλεσμα του γεγονότος αυτού είναι τα κεφάλαια αυτά να λιμνάζουν και να μην μπορούν να βρουν ούτε επικερδή τοποθέτηση στην διεθνή αγορά, ούτε να περάσουν στην κατανάλωση, προκειμένου να τονώσουν την πτωτική τάση της παγκόσμιας ζήτησης. Τα κεφάλαια αυτά υπελόγιζα στο κείμενο αυτό ότι είναι, γύρω στα 900 τρισ. δολλάρια. Όμως, τα τελευταία στοιχεία, που έχω υπόψη μου, ανεβάζουν το ποσόν των κεφαλαίων αυτών, γύρω στο 1 τετράκις 400 τρισ. δολλάρια, αφού όλα μαζί συμποσούνται σε επίπεδα που φθάνουν πάνω από 20 φορές από το παγκόσμιο ΑΕΠ (το οποίο φθάνει γύρω στα 75 τρισ. δολλάρια το 2010).

Ας δούμε, όμως, το κείμενο αυτό :


"Ο κ. Γιαννουλόπουλος εξακολουθεί να επιμένει να ανοησιολογεί και να απευθύνεται σε ένα κοινό ανθρώπων το οποίο αγνοεί (ή καμώνεται πως αγνοεί, για λόγους που έχουν να κάνουν με την ψυχολογική του καθήλωση στην υπεράσπιση ιδεών, που αιφνιδιαστικά η έλευση της οικονομικής ύφεση των subprime δανείων στις Η.Π.Α. τον Σεπτέμβριο του 2008 και η κρίση χρέους της ευρωζώνης το 2010, έδειξαν ότι έχουν χρεωκοπήσει, τουλάχιστον ως προς το πρακτικό σκέλος της εφαρμογής τους, έτσι όπως αυτές οικοδομήθηκαν, κατά την διαδικασία συγκρότησης της σύγχρονης παγκοσμιοποίησης, γενικώς και της θεσμικής οργάνωσης της ευρωζώνης ειδικώς) τα δεδομένα στο σύγχρονο χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Οι παραδοξολογικές απόψεις του κ. Γιαννουλόπουλου και της ελληνικής «πνευματικής» ελίτ (δηλαδή των δημοσιογραφικών φερέφωνων της έντρομης και αλαφιασμένης πολιτικοοικονομικής ελίτ του τόπου, η οποία βλέπει ότι η ολοένα και μεγαλύτερη ένταση του γιαουρτοπόλεμου, που έχει εσχάτως ξεσπάσει, μπορεί να μετεξελιχθεί σε πολύ χειρότερες στάσεις και συμπεριφορές του ελληνικού πληθυσμού) φυσικά δεν αντέχουν στην βάσανο της πραγματικότητας, ακόμα και όταν έχουν έναν εκλεπτυσμένο χαρακτήρα, ή όταν εκφράζονται με μια επιτηδευμένη αμφισημία, η οποία επιχειρεί να συγκαλύψει την ουσία των όσων προτείνονται από τους εκάστοτε αρθρογράφους – χαρακτηριστικό παράδειγμα το άρθρο του κ. Τάσου Τέλλογλου στο Protagon.gr, με τίτλο : «Σαν σάπιο πόδι» http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=5832 , όπου ο κ. Τέλλογλου, λέει ότι το ελληνικό δημόσιο πρέπει να περικόψει τις υποχρεώσεις του, χωρίς όμως να διευκρινίζει το τι εννοεί.

Θα μπορούσα να πω ότι το κείμενο του κ. Τέλλογλου είναι συνέχεια της ακατάσχετης ανοησιολογίας των όσων έχει υποστηρίξει - μέσα στην πλήρη σύγχυση στην οποία έχει περιέλθει - η ελληνική πνευματική και πολιτικοοοικονομική ελίτ από τα μέσα Δεκεμβρίου του 2009 και μετά και ιδίως, ύστερα από όσα συνέβησαν, με την κρίση δανεισμού και το αποικιοκρατικό Μνημόνιο της ντροπής, στην οποία και στο οποίο έσυρε την Ελλάδα η κυβέρνηση του ευήθους ΓΑΠ.

Όμως, οι διατυπώσεις στο άρθρο του κ. Τέλλογλου μπορούν να χαρακτηρισθούν ως αμφίσημες, αφού, ούτε η αναφορά του στην "περικοπή των υποχρεώσεων της χώρας", ούτε η αντίστοιχη στο "κόψιμο του ποδιού", προσδιορίζουν το είδος και την προέλευση της περικοπής.


Μέχρι τώρα, η έντρομη και αποπροσανατολισμένη ελληνική πολιτικοοικονομική ελίτ, μαζί με τα "πνευματικά" (δημοσιογραφικά και άλλα - π.χ. οι κύριοι Μπάμπης Παπαδημητρίου και Πάσχος Μανδραβέλης και πλείστοι άλλοι) της παπαγαλάκια, μιλώντας για περικοπές και για "κάψιμο λίπους", εννοούν την αμείλικτη περικοπή (το "κούρεμα") των μισθών και των συνολικών εισοδημάτων του ελληνικού πληθυσμού και φυσικά αρνούνται, κατηγορηματικά, να αναφερθούν στην περικοπή (στο "κούρεμα") των απαιτήσεων των ξένων και εντοπίων δανειστών της χώρας, οι οποίες συμποσούνται στο αστρονομικό ποσόν των 345 δισ. €, ποσόν το οποίο αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο και πνίγει την ελληνική οικονομία, ακριβώς επειδή, υπό τις παρούσες υπαναπτυξιακές συνθήκες, που έχει επιβάλλει το επαχθές Μνημόνιο των εκπροσώπων των δανειστών της χώρας, στους οποίους ο ΓΑΠ και η κυβέρνησή του έχουν παραδώσει την ουσιαστική διακυβέρνηση της χώρας, το χρέος αυτό είναι αδύνατο να εξυπηρετηθεί, έστω και στοιχειωδώς, ακόμα και αν το σύνολο του ελληνικού πληθυσμού πωληθεί στα σκλαβοπάζαρα της Αφρικής, ή της Ινδίας, υπό καθεστώς πεονίας.

(Πεονία είναι μια κατάσταση, ή συνθήκη, υποχρεωτικής υπηρεσίας βασισμένη πάνω στο χρέος ενός προσώπου προς ένα άλλο. Η πεονία, δηλαδή, είναι καθεστώς, στο οποίο ο εργαζόμενος, ως άτομο, ή ως σύνολο, ασκεί ελάχιστο, ή και καθόλου, έλεγχο στις συνθήκες και τους όρους της εργασίας του, διότι είναι υπόχρεος στον δανειστή του, ή στους δανειστές του. Ανάμεσα στην δουλεία και την ελεύθερη εργασία, υπάρχουν ενδιάμεσοι τύποι και η ανελεύθερη εργασία, η δουλοπαροικία, η πεονία, η καταναγκαστική εργασία είναι κάποιοι από τους τύπους αυτούς. Οι πεονίτες είναι αγρότες, ή εργάτες γης, δεμένοι με συγκεκριμένους εργοδότες, λόγω των δανείων που χρωστούν. Η υποχρέωσή τους να δουλέψουν φθάνει, μέχρις ότου να αποπληρωθεί το χρέος, αλλά στην πράξη, ο δανειστής παραποιεί τους λογαριασμούς, έτσι ώστε το χρέος να μην αποπληρώνεται ποτέ και να συνεχίζει να αυξάνεται και έτσι να μεταβιβάζεται, ως υποχρέωση και στα παιδιά του οφειλέτη. Φυσικά, το καθεστώς αυτό δεν έχει πάψει να ισχύει, παρά τα όσα λένε τα επίσημα κείμενα και απαντάται, ατόφιο στον τρίτο κόσμο - στην Ινδία, αλλά και στις αφρικανικές χώρες).

Ένα τέτοιο καθεστώς πεονίας, σε μοντέρνα έκδοση για τις αναπτυγμένες χώρες, ήλθε να επιβάλλει το κατοχικό Μνημόνιο της ντροπής, που υπέγραψε ο ευήθης ΓΑΠ και υπερασπίζεται με θέρμη η πλειοψηφία της ελληνικής πολιτικοοικονομικής ελίτ, μέρος της οποίας έχει και άμεσα προσωπικά συμφέροντα από την εξυπηρέτηση των δανειακών υποχρεώσεων της Ελλάδας, λόγω των επενδύσεων που έχει κάνει πάνω στα ελληνικά κρατικά ομόλογα, αλλά και τα τραπεζικά, τα οποία επηρεάζονται από αυτά. Γι' αυτό και έχει επιλέξει και υπερασπίζεται, με πάθος, το κούρεμα των μισθών και των εισοδημάτων του πληθυσμού και γενικώτερα της πραγματικής οικονομίας, υπέρ των εικονικών (fiat money) εισοδημάτων του χρηματοπιστωτικού τομέα και των εισοδηματιών (των ραντιέρηδων, για να θυμηθώ έναν παλαιό, αλλά και πλήρως χαρακτηριστικό όρο, που χρησιμοποίησε ο John Maynard Keynes, ήδη από το μακρινό 1924, μιλώντας για την αναγκαιότητα να απαξιωθούν τα εισοδήματά τους - τα οποία μπλοκάρουν την ομαλή μετατροπή των αποταμιεύσεων σε επενδύσεις και οδηγούν σε κρίση την καπιταλιστική οικονομία -, προκειμένου να αντιμετωπισθεί ο βαθύς πόνος, που προκαλούν σε πλατιά στρώματα του πληθυσμού, να αυξηθεί η ενεργός συναθροιστική ζήτηση και η ολική κατανάλωση και να απεμπλοκαριστεί ο χρηματοπιστωτικός μηχανισμός μετατροπής των αποταμιεύσεων σε επενδύσεις).


Φυσικά, η ελληνική πολιτικοοικονομική ελίτ αρνείται να πει τα αυτονόητα. Ότι, δηλαδή, το πρόβλημα είναι ευρύτερο και υπερβαίνει την χώρα μας, την οποία ενέταξε στο ευρώ και την ζώνη του, ενώ αυτή ήταν πλήρως ανέτοιμη να ενταχθεί σε αυτό το εικονικό νόμισμα, χρησιμοποιώντας μια οργιαστική και ψευδολόγα προπαγάνδα, προκειμένου να εξαπατήσει το σύνολο του ελληνικού πληθυσμού, από τον οποίο, όμως, τώρα ζητεί να πληρώσει τον βαρύτατο λογαριασμό των δικών της ανόητων και εγκληματικά εσφαλμένων στρατηγικών επιλογών, οι οποίες απογύμνωσαν την χώρα από τα απαραίτητα νομισματικά (την δραχμή και το εκδοτικό δικαίωμα της Τράπεζας της Ελλάδος), αλλά και τα δημοσιονομικά όπλα, που είχε για να αντιμετωπίσει μια ύφεση, σαν αυτήν που έπληξε το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα τον Σεπτέμβριο του 2008, με την κρίση της αμερικανικής κτηματαγοράς.


Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι ότι τα συνολικά δανειακά και τα προς δανεισμό κεφάλαια, σε παγκόσμιο επίπεδο, ανέρχονται κοντά στα 900 τρισ. $., όταν το παγκόσμιο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν ανέρχεται το 2010 στα 75 τρισ. $ περίπου. Όταν λοιπόν, κάποιος έχει κεφάλαια της τάξεως των 900 τρισ. $ και επιδιώκει μία μέση απόδοση της τάξης του 6% (ή του 5%, ή του 4%, ή ακόμα και του 3%) δηλαδή θέλει κάθε χρόνο να του αποφέρουν 30 - 60 τρισ. $ από μία οικονομία που είναι μόλις 75 τρισ. $, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι αυτό δεν είναι δυνατόν να συμβεί, με ομαλό τρόπο, ή μέσα από το κύκλωμα της οικονομίας. Τέτοια κερδοφορία, απλώς, δεν μπορεί να υπάρξει. Γι’ αυτό και βρισκόμαστε και θα βρεθούμε μπροστά σε φαινόμενα ολοκληρωτικής καταστροφής χωρών με τεράστιες υπερχρεώσεις και μάλιστα ανεπτυγμένων χωρών, όπως η Ελλάδα.

2009 - 2015 : Το ελληνικό δημόσιο χρέος και πριν και μετά το μεσοπρόθεσμο, είτε με αποκρατικοποιήσεις, είτε χωρίς αυτές, παραμένει αδύνατο να πληρωθεί. Για τον λόγο αυτόν ο ελληνικός πληθυσμός θα τεθεί υπό καθεστώς πεονίας...


Δεν έχουμε λοιπόν να κάνουμε με σενάρια συνομωσιολογίας. Το πρόβλημα είναι αντικειμενικό : Ό,τι δαπανάει η Ελληνική οικονομία σε μισθούς και συντάξεις, ανέρχεται περίπου στο 36% του ΑΕΠ. Το σύνολο των εισοδημάτων των μισθωτών και των συνταξιούχων της Ελλάδας δεν επαρκεί για να ικανοποιήσει ούτε καν την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, για ένα έτος. Δεν είναι η πρώτη φορά που η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση. Το 1932 η χώρα χρεοκόπησε έχοντας εξυπηρέτηση χρέους, της τάξης του 60% των τακτικών εσόδων του προϋπολογισμού. Σήμερα, η εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους υπερβαίνει το 140% των τακτικών εσόδων του Προϋπολογισμού, δηλαδή την φορολογία και τις άλλες τακτικές πηγές εσόδων που έχει ο Προϋπολογισμός. Ακόμα και αν δίναμε όλα τα τακτικά έσοδα του προϋπολογισμού δεν θα έφθαναν. Δαπανούμε πάνω από 40% του ΑΕΠ σε εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους.

2000 - 2009 : Η καταστροφική πορεία της τοκογλυφικής δανειακής αναχρηματοδότησης του ελληνικού δημόσιου χρέους.


Μόνο την τελευταία 10ετία πληρώθηκαν για εξυπηρέτηση των χρεών της χώρας 450 δις ευρώ, όταν στις 31-12-2009 το δημόσιο χρέος ήταν 298 δις, δηλαδή, μέσα σε μία δεκαετία, είχαμε πληρώσει το τρέχον χρέος μιάμισυ φορά. Το χρέος, λόγω των τόκων, υπερδιπλασιάστηκε. Στις 31/12/2000 το δημόσιο χρέος ήταν 122 δισ. € και στις 31/12/2009 ήταν 298 δισ. € και τώρα - Σεπτέμβριος 2010 - "αισίως" έφθασε στα 345 δισ. €.


Η αιτία αυτής της εξέλιξης βρίσκεται στο γεγονός ότι ο λόγος που δανείστηκε το ελληνικό δημόσιο δεν είναι για να καλύψει τις δαπάνες για μισθούς και συντάξεις, ή για το κρατικό έλλειμμα, αλλά καταφεύγει στις διεθνείς χρηματαγορές για να πληρώσει παλαιότερα δάνεια και για να πληρώνει κεφαλαιοποιήσεις τόκων, ή πανωτόκια, γεγονός που αυξάνει το χρέος με γεωμετρική πρόοδο.

2009 - 2015 : Τα έσοδα, οι δαπάνες και τα ελλείμματα (πρωτογενή και μη) του προϋπολογισμού και της γεικής κυβέρνησης, που προβέπονται από το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, δείχνουν την τραγική αποτυχία των σχετικών προβλέψεων του Μνημονίου και την μακρά υπαναπτυξιακή πορεία που επιφυλλάσσεται για τον τόπο και τον πληθυσμό του, αν αφεθούν οι εξελίξεις στα χέρια αυτών που σχεδίασαν αυτήν την ουσιαστική ανθρωπιστική καταστροφή, που θα επέλθει, αν αυτός ο σχεδιασμός λάβει σάρκα και οστά...


Εάν η όποια ελληνική κυβέρνηση αποφασίσει να παύσει να εξυπηρετεί το δημόσιο χρέος, το πραγματικό έλλειμμα του κράτους (περί το 3,1 έως 3,9% του ΑΕΠ) χρηματοδοτείται άνετα από την ελληνική οικονομία, χωρίς καταφυγή στις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές. Την τελευταία 10ετία, από τα 490 δις ευρώ, που συνολικά δανείστηκε η Ελλάδα, το 97% χρησιμοποιήθηκε για την εξυπηρέτηση παλαιότερων δανείων, ενώ, μόλις, το 3% χρηματοδότησε στο κρατικό έλλειμμα.


Το κράτος, λοιπόν, πληρώνει τοκοχρεολύσια, δαπάνες εξυπηρέτησης, μαζί με τις μεσιτείες των τραπεζών (αφού το χρέος κατά κύριο λόγο, περίπου το 95% είναι δομημένο από ομόλογα). Όταν μια χώρα βρεθεί στην κατάσταση να δανείζεται συνεχώς, για να πληρώνει δάνεια, είναι δεδομένο ότι δεν υπάρχει περίπτωση να βγει από αυτόν τον φαύλο κύκλο.

[Για το ελληνικό δημόσιο χρέος και τις καθόλου ευχάριστες εξελίξεις, που η εξυπηρέτησή του θα επιφέρει, μπορείτε να δείτε, ανάμεσα στα άλλα, το κατατοπιστικό θέμα στο μπλογκ μου, με τίτλο : "Ό,τι και να συμβεί, υπό τις παρούσες συνθήκες, το ελληνικό δημόσιο χρέος των 345 δισ. € δεν μπορεί να αποπληρωθεί. (Η χρησιμότητα των κινημάτων "ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ")" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2011/02/345-den-plirono.html , όπως, επίσης μπορείτε να δείτε και το ανάλογα κατατοπιστικό θέμα "Γιατί η Γερμανία θα υποχρεωθεί να πληρώσει για τις χώρες της ευρωζωνικής περιφέρειας, αν θέλει να σώσει το ευρώ. (Οι μεταβιβαστικές πληρωμές από τις χώρες με πραγματική υποτίμηση, προς τις χώρες με πραγματική ανατίμηση, μέσα σε μια νομισματική ένωση)" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2011/01/germania-kai-metavivastikes-pliromes.html , σχετικά με την αναγκαιότητα να υπάρξουν μεταβιβαστικές πληρωμές από την Γερμανία και τον ευρωπαϊκό βορρά, προς τις ελλειμματικές χώρες του ευρωπαϊκού νότου, ως προϊόν της θεσμικής συγκρότησης της ευρωζώνης, ως νομισματικής (και μερικώς οικονομικής) ένωσης. Επίσης, μπορείτε να δείτε και το θέμα : "Ο δεκάλογος του καλού δημαγωγού". (Η αποπροσανατολιστική ανοησιολογία του Γιώργου Γιαννουλόπουλου, το ελληνικό δημόσιο χρέος των 345 δισ € και ο ατταβισμός των απομειναριών του ελληνικού ευρωκομμουνισμού)" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2011/03/345-giorgos-giannoulopoulos.html ].

Προφανώς, λοιπόν, η χώρα πρέπει να περικόψει τις υποχρεώσεις της, όπως λέει και ο κ. Τέλλογλου στο άρθρο του στο Protagon.gr, με τίτλο : «Σαν σάπιο πόδι» http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=5832 , στο οποίο έχω, ήδη, αναφερθεί. (Ο κ. Γιαννουλόπουλος δεν λέει κάτι τέτοιο και προφανώς, ούτε καν το διαννοείται, αφού αυτό θυμίζει ... ελληνικό τσαμπουκά και ... λερώνει το χαλί των δανειστών του ελληνικού δημοσίου), χωρίς το ελληνικό πολιτικό προσωπικό, που θα αναλάβει να διαχειριστεί μια τέτοια κατάσταση (και το οποίο, τώρα, δεν υπάρχει, ή τουλάχιστον δεν είναι ορατό) να ανησυχεί για το εάν θα λερώσουμε το χαλί των δανειστών, όπως αναφέρει ο αναλαβών (όπως ο ευήθης ΓΑΠ) τον ρόλο της υπεράσπισης των συμφερόντων τους κ. Γιαννουλόπουλος.

Η λύση είναι απλή (αν και δύσκολη) : Παύση εξυπηρέτησης του ελληνικού δημόσιου χρέους, αφού η Ε.Κ.Τ. δεν αναλαμβάνει την εξυπηρέτησή του.

Βρίσκεται μια τέτοια λύση, μέσα σε αυτήν την λογική της περικοπής των κρατικών υποχρεώσεων, που αναπτύσσει ο κ. Τέλλογλου (ο οποίος είναι, προφανώς, πολύ πιο σοβαρός και πολύ πιο προσεκτικός στην διατύπωση των απόψεών του, από τον γραφικό υπερασπιστή των συμφερόντων των τοκογλυφούντων δανειστών της χώρας κ. Γιαννουλόπουλο), ή απλώς αναμασά τα όσα ισχυρίζονται και πράττουν οι ΓΑΠ - Πάγκαλος - Παπακωνσταντίνου - Λοβέρδος - Δασκαλόπουλος και η λοιπή κομπανία της έντρομης ελληνικής πολιτικοοικονομικής ελίτ, που διακηρύσσουν, urbi et orbi, την αναγκαιότητα περιφρούρησης των αξιώσεων των δανειστών της χώρας, της αποπληρωμής του δημόσιου χρέους, μέχρι το τελευταίο ευρώ και με τόκο και το αντίστοιχο κούρεμα των εισοδημάτων των μισθωτών, των συνταξιούχων και εν γένει των παραγωγικών συντελεστών της πραγματικής οικονομίας της χώρας;


Θα ήταν ενδιαφέρον ο κ. Τέλλογλου να μας διευκρινίσει το περιεχόμενο της πρότασής του, πλην όμως φοβούμαι ότι δεν θα το πράξει - εκτός αν η έντρομη ελληνική πολιτικοοικονομική ελίτ, του το επιτρέψει. Κάτι που δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα, τουλάχιστον, μέχρι το ορατό μέλλον...


(Ο κ. Γιαννουλόπουλος δεν χρειάζεται να μας διευκρινίσει τίποτε. Μας τα είπε όλα, επιδεικνύοντας το πλήρες και αμέριστο ενδιαφέρον του, για την υπεράσπιση των συμφερόντων των δανειστών της χώρας και για την καθαρότητα του χαλιού της οικίας τους από τον μπανάλ ελληνικό τσαμπουκά...)."