Ούτε Φον Φούφουτοι, ούτε κατσαπλιάδες (9). Η πολιτική και οικονομική ενοποίηση της Ευρωζώνης, ή η έξοδος από αυτήν θα λύσει το ελληνικό πρόβλημα. (Συνέχεια της απάντησης στον κ. Χαρίδημο Τσούκα).

2009 - 2014 : Ο παραπάνω πίνακας προέρχεται από την τρόϊκα και εκφράζει τις εξελίξεις όπως τις προβλέπει το αποικιοκρατικό Μνημόνιο, που υπέγραψαν οι σύγχρονοι Quislings. Περιττό να πω ότι οι σχεδιασμοί των μοντέρνων κατακτητών και των υποτακτικών τους προορίζονται να αποτύχουν, ακόμα και αν οι στόχοι τους επιτευχθούν! Αυτό δεν είναι καθόλου περίεργο, διότι το 2014, με ένα ονομαστικό ΑΕΠ της τάξης των 242,2 δισ. €, έναντι 237,8 δισ. € το 2009, γεγονός, που σημαίνει ότι σε όρους πραγματικού ΑΕΠ, το ελληνικό ΑΕΠ του 2014 θα είναι μικρότερο του 2009, το ελληνικό δημόσιο χρέος, που το 2009 ήταν στο 115% του ΑΕΠ, το 2014 θα έχει υπερβεί το 150% του ΑΕΠ και θα είναι μη αντιμετωπίσιμο, διότι η χώρα μας δεν θα έχει φθάσει, σε καμμία περίπτωση, ετήσιους ρυθμούς ανάπτυξης στα επίπεδα του 4% του ΑΕΠ, συνδυασμένους με πρωτογενή πλεονάσματα στους ετήσιους προϋπολογισμούς. Παρ' όλ' αυτά, οι τροϊκανοί και ο ΓΑΠ επιμένουν στις ανοηταίνουσες παραδοξολογίες τους, γνωρίζοντας την αναλήθεια των ισχυρισμών τους....

"Η ελληνική πολιτική και οικονομική ελίτ, λοιπόν, κατέστησε πρόβλημα το ελληνικό δημόσιο χρέος και την δυναμική του, λόγω της ένταξης της χώρας στην ευρωζώνη και την απώλεια του ελέγχου στο νόμισμα της χώρας και συνακόλουθα στην έκδοση χρήματος και στην χρηματοδότηση του ελληνικού δημοσίου, έναν έλεγχο, το οποίο προηγουμένως ασκούσε, μέσω της Τράπεζας της Ελλάδος. Αυτή την πλευρά του όλου ζητήματος δεν την αντελήφθη και γι' αυτό οδήγησε την ελληνική οικονομία σε αυτά τα χάλια.


Αν δει κάποιος τα σχετικά στοιχεία, αντιλαμβάνεται την έκταση του προβλήματος, το οποίο είναι δυσεπίλυτο, όσο μένει μέσα στα τωρινά πλαίσια. Η Ελλάδα, για παράδειγμα, την περίοδο 1992 - 1997 είχε ένα δημόσιο χρέος της τάξης του 117% του ΑΕΠ, κατά μέσον όρο. του οποίου η ετήσια εξυπηρέτηση έφθανε στο 40% του ΑΕΠ, δηλαδή σε επίπεδα πολύ μεγαλύτερα από τα σημερινά και ενώ το ελληνικό δημοσιονομικό έλλειμμα, σε ετήσιο μέσο όρο, υπερέβαινε το 8%. Αυτό, όμως, δεν ήταν πρόβλημα για την χώρα, η οποία δεν χρεωκόπησε, όπως, ουσιαστικά, έχει κάνει τώρα, διότι περισσότερο από το 85% του ελληνικού δημόσιου χρέους ήταν εσωτερικό χρέος και εκφραζόταν σε δραχμές, όπως και η ετήσια εξυπηρέτησή του. Όσο το ελληνικό κράτος είχε το δικό του νόμισμα και την Τράπεζα της Ελλάδος να εκδίδει δραχμικά τραπεζογραμμάτια, δεν υπήρχε περίπτωση να χρεωκοπήσει, διότι, πάντοτε, ήταν η διόγκωση του εξωτερικού δημόσιου χρέους, που έφερνε την χρεωκοπία, κάτι που σε συνθήκες δραχμής και μερικής (αλλά ουσιαστικής και χρήσιμης) πληθωριστικής αποπληρωμής των δημόσιων χρεών, ήταν αδύνατο να συμβεί.


Κάτι παρόμοιο συμβαίνει, π.χ. με τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία, οι οποίες έχουν τα δικά τους εθνικά νομίσματα και μπορούν να αποπληρώνουν τα χρέη τους, δίχως να υφίσταται ουσιαστικό πρόβλημα. Ειδικότερα, μάλιστα η Ιαπωνία, η οποία έχει δημόσιο χρέος, που αγγίζει το 200% του ΑΕΠ (και αν δεν είχε το δικό της νόμισμα, θα είχε οδηγηθεί στο να αντιμετωπίζει προβλήματα αναχρηματοδότησης του δημόσιου χρέους της και χρεωκοπίας μεγαλύτερα από την Ελλάδα), δεν έχει κανένα πρόβλημα, διότι το χρέος αυτό είναι σχεδόν ολόκληρο εσωτερικό χρέος της χώρας, την χρηματοδότηση του οποίου έχει αναλάβει και εξυπηρετεί η Κεντρική Τράπεζα της χώρας, με την έκδοση ομολόγων και χαρτονομίσματος, που τα χρηματοδοτούν.


Στην περίπτωση της Ελλάδας, αλλά και ολόκληρης της ευρωζώνης, η υιοθέτηση του ευρώ, διαφοροποίησε, δραματικά και αποφασιστικά, τις εξελίξεις, ως προς την χρηματοδότηση του ελληνικού δημοσίου και την εξυπηρέτηση του χρέους του, αλλά και την χρηματοδότηση των αναγκών όλων των κρατών μελών της ευρωζώνης και την εξυπηρέτηση των δημόσιων χρεών τους, διότι η Ε.Κ.Τ., ρητά και κατηγορηματικά, δεν έχει αναλάβει αυτήν την υποχρέωση - για την ακρίβεια, οι ευρωσυνθήκες έχουν αποκλείσει την υποχρέωση της Ε.Κ.Τ. να χρηματοδοτεί άμεσα τα κράτη της ευρωζώνης, να εκδίδει ομόλογα, ή να ασκεί νομισματική πολιτική (έκδοση χρήματος), σύμφωνα με τις ανάγκες των κρατών - μελών της ευρωζώνης.


Αυτό είναι το ουσιαστικό πρόβλημα της ευρωζώνης, που αντιμετωπίζει στην παρούσα συγκυρία, η επίλυση του οποίου είναι και η λυδία λίθος, για την νομισματική αυτή ένωση (της οποίας το ύψος των δημοσίων χρεών των κρατών της ανέρχεται περίπου στο 80% του ΑΕΠ της ευρωζώνης, δηλαδή περίπου στα 8 τρισ. €), η οποία, αν δεν μετασχηματισθεί, σε μια μορφή ενιαίας αγοράς και σε πολιτική ένωση, ομοσπονδιακής μορφής, θα διαλυθεί, αργά ή γρήγορα.


Και σε αυτό έχουν άδικο οι Γερμανοί, οι οποίοι, όντως, δεν θα επιθυμούσαν να ασχοληθούν με την Ελλάδα και τα προβλήματά της, αλλά δεν το απέφυγαν και την οδήγησαν στο ... τρικέφαλο τέρας, για να αποφύγουν μεγαλύτερα έξοδα, τα οποία δεν θα τα αποφύγουν, διότι, αργά ή γρήγορα, θα υποχρεωθούν να δεχθούν μια Ε.Κ.Τ., που δεν θα είναι ... αδέσποτη και η οποία θα έχει όλες τις αρμοδιότητες μιας κανονικής Κεντρικής Τράπεζας. Πράγμα που σημαίνει ότι θα είναι και υποταγμένη σε μια κεντρική κυβέρνηση. Και κάτι άλλο : Η τρόϊκα κατασκευάστηκε, για να απαντήσει στο γεγονός ότι η Ελλάδα κατέστη αναξιόχρεη στις διεθνείς αγορές. Για το γεγονός αυτό, η ευθύνη των Ελλήνων πολιτικών - και ιδιαίτερα του ΓΑΠ - είναι αυταπόδεικτη. Δεν είναι, όμως, μόνοι τους σε αυτήν την ευθύνη και τούτο διότι ο Τρισέ και η γερμανική πολιτική και χρηματοπιστωτική ελίτ έκαναν το βαρύτατο σφάλμα να διαλύσουν το ουσιαστικό δίκτυ ασφαλείας, που υπήρχε στις διεθνείς αγορές για την άτυπη εγγύηση των δημόσιων χρεών της Ελλάδας και των κρατών της ευρωζώνης από την Ε.Κ.Τ. Βέβαια, αυτή η εγγύηση δεν προέκυπτε από τις Συνθήκες της ευρωζώνης. Το αντίθετο μάλιστα, οι βλακώδεις και κοντόφθαλμα συμφεροντολογικές ευρωσυνθήκες απέκλειαν κάθε μορφή διάσωσης κράτους - μέλους της ευρωζώνης, λόγω του φόβου του ... πληθωρισμού, αλλά, το κυριότερο, επειδή η Ένωση αυτή συγκροτήθηκε, ως απλή νομισματική ένωση (ούτε καν ως ενιαία αγορά) και δεν υπήρχε η πραγματική βούληση για μιαν ομοσπονδιακού τύπου συγκρότηση της Ευρώπης.


Παρ' όλ' αυτά, όμως, οι αγορές, είχαν θεωρήσει ότι, άτυπα, η εγγύηση αυτή υπήρχε και μαζί με τις δοξασίες, περί "αειφόρας ανάπτυξης", που επικρατούσαν, οδηγήθηκαν στο να πιστεύουν ότι η ευρωζώνη δεν απειλείται από τα δημόσια χρέη και ότι, κατά συνέπεια, η επένδυση σε κρατικά χρεώγραφα των χωρών της είναι μια ασφαλής επένδυση.


Ο Τρισέ και κυρίως ο γερμανικός κυβερνητικός συνασπισμός, με την καταστροφική στάση τους, έναντι της ελληνικής κρίσης την περίοδο Οκτωβρίου 2009 - Μαρτίου 2010, διέψευσαν αυτές τις πεποιθήσεις της αγοράς και διέλυσαν κάθε έννοια εγγύησης των δημόσιων χρεών των χωρών της ευρωζώνης από την Ε.Κ.Τ., με αποτέλεσμα όσα ακολούθησαν, δηλαδή την ουσιαστική χρεωκοπία της Ελλάδας και την ανάδειξη της κρίσης του ευρωπαϊκού χρέους, που κόντεψε να διαλύσει την ευρωζώνη και ανάγκασε την Ε.Κ.Τ. να συμπεριφερθεί, σε έναν βαθμό, ως πραγματική Κεντρική Τράπεζα, παρεμβαίνοντας στην αγορά ομολόγων και τους ηγέτες της ευρωζώνης να δημιουργήσουν τον (ξεχωριστό από τον αντίστοιχο μηχανισμό για την Ελλάδα) ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης των 750 δισ. €, ο οποίος είναι βλακώδης και ανεπαρκής, αλλά απεδείχθη ότι ήταν, έστω και έτσι, αναγκαίος, για να ηρεμήσουν, προσωρινά, οι αγορές.


Και αυτή η εξέλιξη μας οδηγεί και πάλι στην διαπίστωση ότι η Ε.Κ.Τ. πρέπει να γίνει μια πραγματική Κεντρική Τράπεζα, με όλες τις λειτουργίες μιας Κεντρικής Τράπεζας.


Και αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει, όπως όλες οι Κεντρικές Τράπεζες στον κόσμο, να μην ασκεί μόνον την νομισματική πολιτική, αλλά και να αναλάβει την χρηματοδότηση των δαπανών των κρατών της ευρωζώνης και επίσης να αναλάβει και την εξυπηρέτηση των χρεών τους.


Δηλαδή να εκδίδει ευρωομόλογα (ή να αναγνωρίσει, ως οιονεί ευρωομόλογα τα ομόλογα των κρατών της ευρωζώνης) και να πληρώνει τις μηνιαίες δόσεις των χρεών των κρατών της ευρωζώνης.


Αυτό το έχω ξαναγράψει σε παλιές συζητήσεις στο e-rooster και δεν είχε γίνει δεκτό από τους συζητητές. Αλλά η ευρωζώνη δεν μπορεί να μείνει ως έχει. Αν μείνει, έτσι όπως είναι τώρα, δεν έχει μέλλον και αργά ή γρήγορα, θα διαλυθεί.


Για να προχωρήσει, πρέπει να ολοκληρώσει τις διαδικασίες πολιτικής ενοποίησής της και να ολοκληρώσει την διαδικασία της νομισματικής ενοποίησης, δίνοντας τις κλασσικές αρμοδιότητες μιας Κεντρικής Τράπεζας στην Ε.Κ.Τ., υποτάσσοντάς την σε ενιαίο κυβερνητικό έλεγχο και περνώντας στην λογική της ενιαίας αγοράς και του ενοποιημένου οικονομικού χώρου.


Εκεί βρίσκεται και η λύση του ελληνικού προβλήματος, όσον αφορά το δημόσιο χρέος της χώρας μας.


Αν αυτά δεν γίνουν (με πρώτη αρχή την ανάληψη, σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα - το οποίο δεν μπορεί να είναι τόσο μεγάλο, ώστε να επτραπεί στους τροϊκανούς και τον ΓΑΠ να διαλύσουν την χώρα - της εξυπηρέτησης των χρεών της χώρας από την Ε.Κ.Τ., μια ανάληψη η οποία θα επαναφέρει, αμέσως, την ελληνική οικονομία σε τροχιά ταχύρρυθμης ανάπτυξης), τότε η μόνη λύση για την Ελλάδα είναι η έξοδος από την ευρωζώνη και η επιλεκτική στάση εξωτερικών πληρωμών. Και τούτο διότι ο ελληνικός πληθυσμός - πλην ενός μικρού τμήματος, που αποτελεί την ελίτ της χώρας - δεν φταίει για τις βλακώδεις πολιτικές και οικονομικές επιλογές της ελίτ που τον κυβερνά).


Γι' αυτά, όμως, θα γράψω κάποια πράγματα αργότερα..."



(Σχόλιά μου http://htsoukas.blogspot.com/2010/08/blog-post.html?showComment=1282601518358#c3441253555418985481 και http://htsoukas.blogspot.com/2010/08/blog-post.html?showComment=1282601778292#c5020658858977441937 και http://htsoukas.blogspot.com/2010/08/blog-post.html?showComment=1282601835813#c6390398376993057361 της 24/8/2010, στο άρθρο του κ. Χαρίδημου Τσούκα στο μπλογκ του "ΕΝΑΡΘΡΗ ΚΡΑΥΓΗ", με τίτλο : "Φον Φούφουτοι ή κατσαπλιάδες;" http://htsoukas.blogspot.com/2010/08/blog-post.html . Δείτε στο μπλογκ μου και τα σχετικά άρθρα μου : "Ούτε Φον Φούφουτοι, ούτε κατσαπλιάδες. (Μια απάντηση σε ένα υμνητικό - για την τρόϊκα των μοντέρνων κατακτητών - άρθρο του κ. Χαρίδημου Τσούκα" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/08/haridimos-tsoukas.html και "Ούτε Φον Φούφουτοι, ούτε κατσαπλιάδες. (2) - Συνέχεια της απάντησής μου στο υμνητικό, για την τρόϊκα των μοντέρνων κατακτητών, άρθρο του κ. Χαρίδημου Τσούκα" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/08/2-haridimos-tsoukas.html και "Ούτε Φον Φούφουτοι, ούτε κατσαπλιάδες (3) – Η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας δεν ήταν αναπόφευκτη. Συνέχεια της απάντησής μου στο υμνητικό, για την τρόϊκα των μοντέρνων κατακτητών, άρθρο του κ. Χαρίδημου Τσούκα" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/08/3-haridimos-tsoukas.html και "Ούτε Φον Φούφουτοι, ούτε κατσαπλιάδες (4). Η μοντέρνα μεταναζιστική Κατοχή δεν ήταν αναγκαία και το Μνημόνιο δεν ήταν αναπόφευκτο. (Μια ανταπάντηση στον κ. Χαρίδημο Τσούκα)" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/08/4-haridimos-tsoukas.html και "Ούτε Φον Φούφουτοι, ούτε κατσαπλιάδες (5) – Όλοι ήσαν πανικόβλητοι(και ο ΓΑΠ και οι δανειστές του). Συνέχεια της ανταπάντησης στον κ. Χαρίδημου Τσούκα" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/08/5-haridimos-tsoukas.html και "Ούτε Φον Φούφουτοι, ούτε κατσαπλιάδες (6). - Τα συμφέροντα της ευρωπαϊκής χρηματοπιστωτικής ελίτ και της ευρωζώνης στρατεύθηκε να υπηρετήσει ο ΓΑΠ (Συνέχεια της απάντησης στον κ. Χαρίδημο Τσούκα)" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/08/6-haridimos-tsoukas.html και "Ούτε Φον Φούφουτοι, ούτε κατσαπλιάδες (7). Πρόβλημα εσόδων είναι το ελληνικό δημοσιονομικό πρόβλημα (Συνέχεια της απάντησης στον κ. Χαρίδημο Τσούκα" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/09/7-haridimos-tsoukas.html και "Ούτε Φον Φούφουτοι, ούτε κατσαπλιάδες (8). Στην υιοθέτηση του ευρώ βρίσκονται οι αιτίες του προβλήματος του ελληνικού δημόσιου χρέους (Συνέχεια της απάντησης στον κ. Χαρίδημο Τσούκα)" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/09/8-haridimos-tsoukas.html ).