ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΟ Κ. Κ. Ε. ΚΑΠΟΙΑ ΜΟΡΦΗ ''ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΑΠΟΤΡΕΛΑΘΗΚΕ''; (Όχι φυσικά. - Μια απάντηση στον Πάσχο Μανδραβέλη).
Στην ηλεκτρονική έκδοση της ''ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ'' (23/12/2009) διάβασα ένα άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη, με τίτλο : '' Σταλινισμός, που αποτρελάθηκε''. Μπορείτε να το διαβάσετε στην ηλεκτρονική διεύθυνση : http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_23/12/2009_1290660 .
Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλλι Στάλιν.
Το άρθρο αυτό, το σχολίασα, με τα παρακάτω λόγια:
''Δεν νομίζω ότι ο σταλινισμός αποτρελλάθηκε. Κάθε άλλο, μάλιστα.
Παραμένει αυτό που ήταν πάντοτε : Μια εξωπραγματική ιδεολογία (με την μαρξοεγελιανή έννοια της ψευδούς συνειδήσεως), η οποία είχε και έχει ένα πολύ συγκεκριμένο μοντέλο κατάληψης της εξουσίας.
Βέβαια, η πτώση της ''Ε.Σ.Σ.Δ'' και του ''υπαρκτού'' αποστέρησε από το Κ.Κ.Ε. την δυνατότητα να πάρει την εξουσία, με την βοήθεια των ''σοβιετικών'' τανκς [δες στο μπλογκ μου το θέμα : ‘‘14/12/1944 : Ο ΔΗΜΗΤΡΩΦ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΗΝ ΑΣΥΡΜΑΤΗ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΣΤΟΝ ΣΙΑΝΤΟ. (Η γελοιοποίηση των ισχυρισμών του σταλινικού βαρώνου Μυνχάουζεν KillKiss’’). http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2009/07/killkiss.html ], αλλά η όλη συλλογιστική του ουδόλως άλλαξε. Απλώς, η ελληνική εκδοχή του σταλινισμού κλείστηκε στο καβούκι της, για να επιβιώσει και - από την δική της την σκοπιά - ορθώς έπραξε.
Ως, εκ τούτου, αγαπητέ κ. Πάσχε, δεν χρειάζεται η καταφυγή, σε ψυχιατρικής φύσεως, ατάκες, οι οποίες είναι - το λιγότερο - ατυχείς, για να περιγραφεί η κατάσταση της σταλινικής γραφειοκρατίας του Κ.Κ.Ε.
Είναι ανεπίτρεπτη, όχι μόνον επειδή δεν περιγράφει, μια τέτοια καταφυγή, την πραγματικότητα, αλλά και επειδή η χρησιμοποίηση της ψυχιατρικής στην πολιτική αντιπαράθεση, αποτελεί μια ειδεχθή πολιτική πρακτική, την οποία εισήγαγε ο σταλινισμός.
Ως εκ τούτου, είναι ένα απεχθές του τέκνο, το οποίο, όχι μόνον δεν χρειάζεται, αλλά αποτελεί και ένα άκρως σκοταδιστικό και επικίνδυνο όπλο, όταν επιχειρείται - από οποιονδήποτε - να ''εξηγήσει'' την πολιτική συμπεριφορά ενός ολόκληρου χώρου.
Διότι, αν εισαγάγουμε μια τέτοια ψυχιατρικής φύσεως ''εξήγηση'' της συμπεριφοράς του χώρου αυτού, τότε, η αυτονόητη πρόταση που ακολουθεί, είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να εγκλεισθούν σε ψυχιατρείο, προς ''ίαση''!
Ακριβώς ό,τι, δηλαδή, έπραξαν οι σταλινικοί (και εξακολουθούν να πράττουν ακόμα, όπου κυριαρχούν).
Φυσικά, δεν θέλω να σου αποδώσω τέτοιες προθέσεις, αλλά όταν λέμε κάτι - σαν την μπαρούφα του Snowden -, πρέπει να προσέχουμε και να γνωρίζουμε και τις απολήξεις των όσων λέμε....
Οι Έλληνες σταλινικοί, λοιπόν, δεν τρελλάθηκαν. Είναι μια χαρά και τα έχουν τετρακόσια.
Απλώς, τυχαίνει να διαφωνείς (όπως και εγώ) με τις απόψεις τους.
Αλλά, αυτό είναι ένα άλλης τάξεως ζήτημα....''
Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλλι Στάλιν.
Το άρθρο αυτό, το σχολίασα, με τα παρακάτω λόγια:
''Δεν νομίζω ότι ο σταλινισμός αποτρελλάθηκε. Κάθε άλλο, μάλιστα.
Παραμένει αυτό που ήταν πάντοτε : Μια εξωπραγματική ιδεολογία (με την μαρξοεγελιανή έννοια της ψευδούς συνειδήσεως), η οποία είχε και έχει ένα πολύ συγκεκριμένο μοντέλο κατάληψης της εξουσίας.
Βέβαια, η πτώση της ''Ε.Σ.Σ.Δ'' και του ''υπαρκτού'' αποστέρησε από το Κ.Κ.Ε. την δυνατότητα να πάρει την εξουσία, με την βοήθεια των ''σοβιετικών'' τανκς [δες στο μπλογκ μου το θέμα : ‘‘14/12/1944 : Ο ΔΗΜΗΤΡΩΦ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΗΝ ΑΣΥΡΜΑΤΗ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΣΤΟΝ ΣΙΑΝΤΟ. (Η γελοιοποίηση των ισχυρισμών του σταλινικού βαρώνου Μυνχάουζεν KillKiss’’). http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2009/07/killkiss.html ], αλλά η όλη συλλογιστική του ουδόλως άλλαξε. Απλώς, η ελληνική εκδοχή του σταλινισμού κλείστηκε στο καβούκι της, για να επιβιώσει και - από την δική της την σκοπιά - ορθώς έπραξε.
Ως, εκ τούτου, αγαπητέ κ. Πάσχε, δεν χρειάζεται η καταφυγή, σε ψυχιατρικής φύσεως, ατάκες, οι οποίες είναι - το λιγότερο - ατυχείς, για να περιγραφεί η κατάσταση της σταλινικής γραφειοκρατίας του Κ.Κ.Ε.
Είναι ανεπίτρεπτη, όχι μόνον επειδή δεν περιγράφει, μια τέτοια καταφυγή, την πραγματικότητα, αλλά και επειδή η χρησιμοποίηση της ψυχιατρικής στην πολιτική αντιπαράθεση, αποτελεί μια ειδεχθή πολιτική πρακτική, την οποία εισήγαγε ο σταλινισμός.
Ως εκ τούτου, είναι ένα απεχθές του τέκνο, το οποίο, όχι μόνον δεν χρειάζεται, αλλά αποτελεί και ένα άκρως σκοταδιστικό και επικίνδυνο όπλο, όταν επιχειρείται - από οποιονδήποτε - να ''εξηγήσει'' την πολιτική συμπεριφορά ενός ολόκληρου χώρου.
Διότι, αν εισαγάγουμε μια τέτοια ψυχιατρικής φύσεως ''εξήγηση'' της συμπεριφοράς του χώρου αυτού, τότε, η αυτονόητη πρόταση που ακολουθεί, είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να εγκλεισθούν σε ψυχιατρείο, προς ''ίαση''!
Ακριβώς ό,τι, δηλαδή, έπραξαν οι σταλινικοί (και εξακολουθούν να πράττουν ακόμα, όπου κυριαρχούν).
Φυσικά, δεν θέλω να σου αποδώσω τέτοιες προθέσεις, αλλά όταν λέμε κάτι - σαν την μπαρούφα του Snowden -, πρέπει να προσέχουμε και να γνωρίζουμε και τις απολήξεις των όσων λέμε....
Οι Έλληνες σταλινικοί, λοιπόν, δεν τρελλάθηκαν. Είναι μια χαρά και τα έχουν τετρακόσια.
Απλώς, τυχαίνει να διαφωνείς (όπως και εγώ) με τις απόψεις τους.
Αλλά, αυτό είναι ένα άλλης τάξεως ζήτημα....''
Σχόλια
Για να δούμε...
Το παρακάτω σχόλιό μου, που το έστειλα ενδιάμεσα (στις 26/12/2009) δεν δημοσιεύτηκε στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας :
''Ψάχνω να βρω, φίλε Πάσχε Μανδραβέλη, τον λόγο που η έγκριτη ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας δεν δημοσίευσε το σχόλιό μου, για τα όσα έγραψε στο άρθρο σου για τον (δήθεν) ''αποτρελαμένο σταλινισμό''.
Περιττό να σου πω ότι δεν έχω καταλάβει τον λόγο της μη δημοσίευσής του.
Γι' αυτό και δημοσίευσα εγώ το σχόλιό μου αυτό στο μπλογκ μου με τον χαρακτηριστικό τίτλο : ''ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΟ Κ. Κ. Ε. ΚΑΠΟΙΑ ΜΟΡΦΗ ‘‘ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΑΠΟΤΡΕΛΑΘΗΚΕ’’; (Όχι φυσικά. - Μια απάντηση στον Πάσχο Μανδραβέλη)'' http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2009/12/kke.html .
Επίσης, είναι περιττό να σου πώ (αλλά επειδή στην Ελλάδα που ζούμε, ουδέν είναι αυτονόητο και γι' αυτό σου το λέω) ότι γνωρίζω πολύ καλά ότι η λογοκρισία δεν είναι ''προσόν'' μόνον του εικονιζόμενου στο μπλογκ μου Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς και των σταλινικών οπαδών του.
Όπως φαίνεται η λογοκρισία είναι ''προσόν'' και των εικονικών φιλελεύθερων...
Το αποτέλεσμα, βέβαια, είναι το ίδιο, διότι όπως επιτυχώς έχει πει ο Ντενγκ Ξιάοπινγκ : ''Δεν έχει σημασία αν η γάτα (στην περίπτωσή μας : η λογοκρισία) είναι κόκκινη ή μαύρη. Σημασία έχει να πιάνει ποντίκια (στην περίπτωσή μας : να κάβει κριτικές απόψεις)''.
Να είσαι πάντα καλά, καλέ μου φίλε (και ''φιλελεύθερε'') Πάσχε...''.