Το διεθνές παιχνίδι των ευρωτραπεζιτών και της γερμανικής ελίτ, με τα ελληνικά κρατικά ομόλογα. (Άνευ περιεχομένου οι απειλές για ελληνική χρεωκοπία).
Στο ''FREE FORUMS'' και στο θέμα για τον προϋπολογισμό του 2010, που άνοιξα εκεί, έχω κάποια σημαντικά κείμενα, για τους εκβιασμούς, που κάνουν οι ευρωτραπεζίτες (Jean Claude Trichet και σια) και - πίσω από αυτούς - η γερμανική πολιτικοοικονομική ελίτ, στον ΓΑΠ και το παιχνίδι, που παίζεται με τα ελληνικά κρατικά ομόλογα, στις διεθνείς γραφειοκρατικές χρηματοπιστωτικες αγορές.
Σε αυτές τις αγορές (που είναι πρωταρχικά υπεύθυνες για την τρέχουσα οικονομική ύφεση) οι γκαουλάϊτερς της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και οι ''κολλητοί'' τους διεθνείς οίκοι αξιολόγησης έχουν συντονιστεί και πιέζουν την κυβέρνηση του ΓΑΠ (το ίδιο έκαναν και στον Καραμανλή καλοκαιριάτικα και συνέβαλαν τα μέγιστα στο να τα παρατήσει και να πάει στις εκλογές της 4/10/2009, που ήταν προδιαγεγραμμένο ότι θα τις έχανε), προκειμένου να τον υποχρεώσουν να πάρει εκείνα τα μέτρα άμεσης απόδοσης (πάγωμα μισθών, περικοπές δημόσιων δαπανών, ταχύτατη μείωση του δημόσιου ελλείμματος), τα οποία δεν ''χαλούν την πιάτσα'' της Ευρωτράπεζας και του τραπεζοπιστωτικού συστήματος, για την διατήρηση του ''σκληρού'' ευρώ, μέσω του περιορισμού της ποσότητας του εν λόγω κυκλοφορούντος νομίσματος και της ταχύτητας κυκλοφορίας του.
Δείτε το κείμενο, που έγραψα στις 10/12/2009, με τίτλο : ''Ένα παιχνίδι για γερά νεύρα''. http://www.freeforums.gr/index.php/topic,3803.msg28448.html#msg28448 .
''Ότι το έχουν παρακάνει οι δικοί μας, το έχουν παρακάνει, φίλε vallon.
Αλλά αυτό δεν αθωώνει την παρέα των Βρυξελλών. Διότι οι Αλμούνια, Τρισέ και σια γνώριζαν καλά το τι έκαναν οι δικοί μας και το ανέχονταν.
Τώρα τσινάνε, διότι οι δικοί μας εξακολουθούν να ασκούν μια πολιτική άντλησης ζεστού χρήματος από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, προκειμένου να χρηματοδοτήσουν την ασφυκτιούσα από την έλλεψή του ελληνική οικονομία.
Κάθε πρωΐ, οι ελληνικές τράπεζες βρίσκονται παρούσες στην Φραγκφούρτη με ελληνικά κρατικά ομόλογα και άλλα τέτοια χαρτιά, στα χέρια τους και αντλούν από την ΕΚΤ χρήμα (ευρώ), για χάρη του ελληνικού δημοσίου, σε τέτοιες ποσότητες, που ξεπερνούν κατά πολύ τον όγκο των ελληνικών τραπεζών στην ευρωπαϊκή διατραπεζική αγορά.
Κάνοντας αυτό, οι ελληνικές τράπεζες χαλάνε την ''πιάτσα'', η οποία προσδιορίζεται από τους Γερμανούς και τους ευρωτραπεζίτες, οι οποίοι επιθυμούν το ευρώ να μείνει σκληρό, πράγμα, που σημαίνει ότι πρέπει οι ποσότητες του νομίσματος στην αγορά να μείνουν σε επίπεδα σαφώς προσδιορισμένα και ελεγχόμενα από τις τράπεζες και την τραπεζοπιστωτική γραφειοκρατική αγορά και στα οποία επίπεδα να προσαρμοστούν οι ανάγκες των χωρών, για χρήμα και όχι το αντίστροφο.
Έτσι, οι κεντροτραπεζίτες προστατεύουν το εργαλείο τους (το χρήμα) και την δουλειά τους. Και η περίπτωση της Ελλάδας είναι γι' αυτή την δουλειά ιδανική, αφού η ελληνική ελίτ υπήρξε ανεύθυνη στην διαχείριση της ελληνικής οικονομίας, κατά την περίοδο των παχειών αγελάδων, την τελευταία 16ετία και δεν φρόντισε, μέσα στο ευνοϊκό κλίμα εκείνης της εποχής, να λύσει τα διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, τα οποία άφησε, για καθαρά ωφελιμιστικούς λόγους, να διογκωθούν και να φανούν, τώρα που η ύφεση τα ανέδειξε.
Το βλακώδες είναι ότι οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών, αφού έκαναν τα στραβά μάτια, σε όσα έπρατταν οι δικοί μας, όλα αυτά τα χρόνια, τώρα σε συνθήκες ύφεσης, τους ζητούν να κάνουν αυτά, που δεν έκαναν σε συνθήκες ανάπτυξης, επικαλούμενοι ότι οι δικοί μας είναι ψεύτες και απατεώνες (που είναι), λες και οι Αλμούνια και σια δεν το γνώριζαν αυτό!
Και τώρα έχουν μπλέξει όλοι μαζύ, διότι, όσο και να τρίζουν τα δόντια τους, οι Ευρωπαίοι, οι δικοί μας ξέρουν πολύ καλά ότι οι Ευρωπαίοι δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν στην τύχη της την Ελλάδα, για λόγους αξιοπιστίας του ευρώ, απλούστατα, επειδή δεν είναι αποδεκτή από τις Βρυξέλλες, η χρεωκοπία μιας χώρας της ζώνης του ευρώ - αν και κάτι τέτοιο δεν είναι ορατό προς το παρόν - και ως εκ τούτου, θα πληρώσουν οι Ευρωπαίοι το όποιο τίμημα απαιτηθεί, αν και όταν απαιτηθεί.
Από την άλλη πλευρά, οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών ξέρουν ότι η ελληνική ελίτ γνωρίζει ότι δεν πρόκειται η Ε.Ε. να εγκαταλείψει την Ελλάδα στην τύχη της και, γι' αυτό μπλοφάρουν και τρίζουν τα δόντια τους, προκειμένου να στείλουν διαφορετικά μηνύματα στην Αθήνα.
Με λίγα λόγια, γίνεται ένα παιχνίδι για ανθρώπους με γερά νεύρα, στο οποίο θα κερδίσει εκείνος που έχει τα πιο γερά νεύρα.
Δυστυχώς, δεν υπάρχει ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος ήταν μάνα στους τακτικούς και στρατηγικούς πολιτικούς εκβιασμούς και στην ανάληψη υψηλών ρίσκων. Αν υπήρχε το παιχνίδι αυτό θα είχε πολύ ενδιαφέρον''.
Σε αυτές τις αγορές (που είναι πρωταρχικά υπεύθυνες για την τρέχουσα οικονομική ύφεση) οι γκαουλάϊτερς της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και οι ''κολλητοί'' τους διεθνείς οίκοι αξιολόγησης έχουν συντονιστεί και πιέζουν την κυβέρνηση του ΓΑΠ (το ίδιο έκαναν και στον Καραμανλή καλοκαιριάτικα και συνέβαλαν τα μέγιστα στο να τα παρατήσει και να πάει στις εκλογές της 4/10/2009, που ήταν προδιαγεγραμμένο ότι θα τις έχανε), προκειμένου να τον υποχρεώσουν να πάρει εκείνα τα μέτρα άμεσης απόδοσης (πάγωμα μισθών, περικοπές δημόσιων δαπανών, ταχύτατη μείωση του δημόσιου ελλείμματος), τα οποία δεν ''χαλούν την πιάτσα'' της Ευρωτράπεζας και του τραπεζοπιστωτικού συστήματος, για την διατήρηση του ''σκληρού'' ευρώ, μέσω του περιορισμού της ποσότητας του εν λόγω κυκλοφορούντος νομίσματος και της ταχύτητας κυκλοφορίας του.
Δείτε το κείμενο, που έγραψα στις 10/12/2009, με τίτλο : ''Ένα παιχνίδι για γερά νεύρα''. http://www.freeforums.gr/index.php/topic,3803.msg28448.html#msg28448 .
''Ότι το έχουν παρακάνει οι δικοί μας, το έχουν παρακάνει, φίλε vallon.
Αλλά αυτό δεν αθωώνει την παρέα των Βρυξελλών. Διότι οι Αλμούνια, Τρισέ και σια γνώριζαν καλά το τι έκαναν οι δικοί μας και το ανέχονταν.
Τώρα τσινάνε, διότι οι δικοί μας εξακολουθούν να ασκούν μια πολιτική άντλησης ζεστού χρήματος από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, προκειμένου να χρηματοδοτήσουν την ασφυκτιούσα από την έλλεψή του ελληνική οικονομία.
Κάθε πρωΐ, οι ελληνικές τράπεζες βρίσκονται παρούσες στην Φραγκφούρτη με ελληνικά κρατικά ομόλογα και άλλα τέτοια χαρτιά, στα χέρια τους και αντλούν από την ΕΚΤ χρήμα (ευρώ), για χάρη του ελληνικού δημοσίου, σε τέτοιες ποσότητες, που ξεπερνούν κατά πολύ τον όγκο των ελληνικών τραπεζών στην ευρωπαϊκή διατραπεζική αγορά.
Κάνοντας αυτό, οι ελληνικές τράπεζες χαλάνε την ''πιάτσα'', η οποία προσδιορίζεται από τους Γερμανούς και τους ευρωτραπεζίτες, οι οποίοι επιθυμούν το ευρώ να μείνει σκληρό, πράγμα, που σημαίνει ότι πρέπει οι ποσότητες του νομίσματος στην αγορά να μείνουν σε επίπεδα σαφώς προσδιορισμένα και ελεγχόμενα από τις τράπεζες και την τραπεζοπιστωτική γραφειοκρατική αγορά και στα οποία επίπεδα να προσαρμοστούν οι ανάγκες των χωρών, για χρήμα και όχι το αντίστροφο.
Έτσι, οι κεντροτραπεζίτες προστατεύουν το εργαλείο τους (το χρήμα) και την δουλειά τους. Και η περίπτωση της Ελλάδας είναι γι' αυτή την δουλειά ιδανική, αφού η ελληνική ελίτ υπήρξε ανεύθυνη στην διαχείριση της ελληνικής οικονομίας, κατά την περίοδο των παχειών αγελάδων, την τελευταία 16ετία και δεν φρόντισε, μέσα στο ευνοϊκό κλίμα εκείνης της εποχής, να λύσει τα διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, τα οποία άφησε, για καθαρά ωφελιμιστικούς λόγους, να διογκωθούν και να φανούν, τώρα που η ύφεση τα ανέδειξε.
Το βλακώδες είναι ότι οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών, αφού έκαναν τα στραβά μάτια, σε όσα έπρατταν οι δικοί μας, όλα αυτά τα χρόνια, τώρα σε συνθήκες ύφεσης, τους ζητούν να κάνουν αυτά, που δεν έκαναν σε συνθήκες ανάπτυξης, επικαλούμενοι ότι οι δικοί μας είναι ψεύτες και απατεώνες (που είναι), λες και οι Αλμούνια και σια δεν το γνώριζαν αυτό!
Και τώρα έχουν μπλέξει όλοι μαζύ, διότι, όσο και να τρίζουν τα δόντια τους, οι Ευρωπαίοι, οι δικοί μας ξέρουν πολύ καλά ότι οι Ευρωπαίοι δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν στην τύχη της την Ελλάδα, για λόγους αξιοπιστίας του ευρώ, απλούστατα, επειδή δεν είναι αποδεκτή από τις Βρυξέλλες, η χρεωκοπία μιας χώρας της ζώνης του ευρώ - αν και κάτι τέτοιο δεν είναι ορατό προς το παρόν - και ως εκ τούτου, θα πληρώσουν οι Ευρωπαίοι το όποιο τίμημα απαιτηθεί, αν και όταν απαιτηθεί.
Από την άλλη πλευρά, οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών ξέρουν ότι η ελληνική ελίτ γνωρίζει ότι δεν πρόκειται η Ε.Ε. να εγκαταλείψει την Ελλάδα στην τύχη της και, γι' αυτό μπλοφάρουν και τρίζουν τα δόντια τους, προκειμένου να στείλουν διαφορετικά μηνύματα στην Αθήνα.
Με λίγα λόγια, γίνεται ένα παιχνίδι για ανθρώπους με γερά νεύρα, στο οποίο θα κερδίσει εκείνος που έχει τα πιο γερά νεύρα.
Δυστυχώς, δεν υπάρχει ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος ήταν μάνα στους τακτικούς και στρατηγικούς πολιτικούς εκβιασμούς και στην ανάληψη υψηλών ρίσκων. Αν υπήρχε το παιχνίδι αυτό θα είχε πολύ ενδιαφέρον''.
Σχόλια