Από τον Δεκέμβριο του 2021, στο σήμερα και στο μέλλον : Τα επίπεδα ασφάλειας, στην Ευρώπη, είναι η ουσία και το παράλληλο αντικείμενο της ατζέντας της συζήτησης Κρεμλίνου και Δύσης. Η Ουκρανία είναι, απλώς, ένα τμήμα του ζητήματος, που θέτει η Μόσχα. (Ενώ, ουσιαστικά, κερδισμένη, είναι η Κίνα)…

Ο ρωσοουκρανικός πόλεμος πρόκειται να απασχολήσει και το παρόν δημοσίευμα, όπως συμβαίνει και με το χθεσινό βίντεο (25/7/2025), το οποίο τράβηξα και που είναι πολύ χρήσιμο, για το αναγνωστικό κοινό, να το παρακολουθήσει, διότι ο διεξαγόμενος πόλεμος αντιμετωπίζεται, μέσα στο κάδρο, μιας ευρύτερης και σημαντικότερης εικόνας, καθώς αποτελεί ένα, μόνο, τμήμα των απαιτήσεων που έχει θέσει, επίσημα, απέναντι στην Δύση, από τον Δεκέμβριο του 2021, το Κρεμλίνο (οι αναγνώστες είναι χρήσιμο να δουν τα δυο άρθρα, που δημοσίευσα, εκείνη την εποχή, σε αυτό εδώ, το μπλογκ, με τίτλους : 17/12/2021 Ένα soft "τελεσίγραφο" της Μόσχας προς το ΝΑΤΟ : Θα κάνουν αποδεκτές οι ΗΠΑ και η Δύση, τις μετριοπαθείς προτάσεις της ρωσικής ηγεσίας; Προφανώς, όχι. Και φυσικά, η συνέχεια πρόκειται να είναι κακή. Πολύ κακή... και Θα εισβάλει η Ρωσία στην Ουκρανία; Ναι, θα εισβάλει. Το πότε θα το πράξει είναι θέμα επιλογής της ρωσικής ηγεσίας. Και φυσικά, όχι οι αντιδράσεις των ΗΠΑ και της Δύσης, που δεν θα ληφθούν, καθόλου, υπόψιν, όταν έλθει η ώρα) και οι οποίες αφορούν την ανάταξη, δηλαδή την ανατροπή και την επαναφορά των διαταραγμένων επιπέδων πολιτικοστρατιωτικής ασφαλείας, στον ευρωπαϊκό χώρο, σε βάρος της μετασοβιετικής Ρωσίας, μετά την αυτοδιάλυση της “Σοβιετικής Ένωσης”, ύστερα, από την, επί δεκαετίες, διεύρυνση του ΝΑΤΟ, στις χώρες του πρώην “υπαρκτού σοσιαλισμού”, που πέρασαν, στο δυτικό στρατόπεδο και εντάχθηκαν, στην Βορειοατλαντική συμμαχία, παρά τις, περί του αντιθέτου, προφορικές διαβεβαιώσεις της, τότε, δυτικής ηγεσίας, προς τον Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, ότι δεν επρόκειτο να επεκταθεί το ΝΑΤΟ, ούτε μία ίντσα, στην ανατολική Ευρώπη.

Αυτές οι διαβεβαιώσεις, φυσικά, δεν τηρήθηκαν, από τους διαδόχους εκείνων των ηγετών της Δύσης, με αποτέλεσμα η επέκταση του ΝΑΤΟ, να έχει δημιουργήσει ένα ασφυκτικό πλαίσιο, γύρω από την Ρωσία, το οποίο, με την δημιουργία αμερικανονατοϊκών στρατιωτικών βάσεων και με την μεταφορά σημαντικών οπλικών συστημάτων, στην ανατολική Ευρώπη, έχει ανατρέψει τις ισορροπίες, που υπήρχαν, πριν την αυτοδιάλυση της “Σοβιετικής Ένωσης” και την παραχώρηση των χωρών του πρώην “υπαρκτού σοσιαλισμού”, στην Δύση, χωρίς κανένα αντάλλαγμα.

Η πραξικοπηματική ανατροπή του φιλορώσου προέδρου της Ουκρανίας Βίκτορ Γιανουκόβιτς, τον Φεβρουάριο του 2014 και η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ ήταν το επόμενο τελικό βήμα, στην διαδικασία της περικύκλωσης της Ρωσίας και της ουσιαστικής διακινδύνευσης του πυρηνικού της οπλοστασίου, το οποίο ετίθετο, σε αμφιβολία, εάν η Ουκρανία περνούσε, οριστικά, στο δυτικό στρατόπεδο και στην Βορειοατλαντική Συμμαχία, η οποία επρόκειτο να εγκαταστήσει νέα οπλικά συστήματα, τα οποία θα ολοκληρώνονταν θα ολοκλήρωναν, τον άμεσο κίνδυνο, όσον αφορά την πυρηνική αμυντική θωράκιση του ρωσικού κράτους, η οποία θα έπαυε να υπάρχει.

Αυτή είναι η ουσία, όσον αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία. 

Έτσι η επερχόμενη ήττα της Δύσης, στον ρωσοουκρανικό πόλεμο, φέρνει, πλέον, σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, μετά την Ουκρανία, το ΝΑΤΟ, την Δυτική Ευρώπη και την Ουάσινγκτων, αφού το Κρεμλίνο δεν πρόκειται να αφήσει την παρούσα ανισορροπία ισχύος, στον ευρωπαϊκό χώρο, χωρίς την επαναφορά, σε ένα, τουλάχιστον, ανεκτό status quo.

Και βέβαια, είναι φυσικό ότι ο μεγάλος κερδισμένος, από αυτή την ιστορία, με τον ρωσοουκρανικό πόλεμο και τις ευρωπαϊκές εκκρεμότητες, στα επίπεδα ασφαλείας της περιοχής αυτής, είναι ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας, στο Πεκίνο.

Ας πρόσεχαν· όλοι τους. Διότι δεν είναι, μόνον, η Δύση χαμένη, από αυτήν την ιστορία του εξελισσόμενου ρωσοουκρανικού πολέμου. 

Είναι και η Ρωσία…