Από τον κρατήρα Chicxulub, στο Μεξικό, πριν 66.000.000 χρόνια, στους συγγενείς, με τους Έλληνες, Καρχηδόνιους (6ος-2ος αιώνες πΧ), στους πάπυρους της Οξύρρυγχου (3ος αιώνας πΧ-6ος αιώνας μΧ), στην Αμφίπολη (4ος αιώνας πΧ-336 πΧ-290 πΧ), στην πανοπλία του Πύρρου (4ος-3ος αιώνες πΧ), στον Ricciotti Garibaldi, το 1912, στην Αθήνα, στην Θεσσαλονίκη (1875-1960), στην Αθήνα (50 πΧ-1985 μΧ), στον Ανδρέα Μούντριχα, τον αποκεφαλιστή του Κώστα Σπέρα «καπετάν-Ορέστη» του ΕΛΑΣ, το 1944, στους εκτελεσμένους, στο Επταπύργιο (1946-1954), στην Σοφια Λώρεν (1950-1965), στην Diana Spencer, στην Λίμνη Ευβοίας, το 1996, στο Setenil de las Bodegas της Ανδαλουσίας, στο ασθενές τουρκικό περιεχόμενο του γενετικού χάρτη του σημερινού πληθυσμού, στην Τουρκία, το 2025 και μετέπειτα (147).
2021 Επετειακά (souvenir) χαρτονομίσματα του ευρώ, για την Ελληνική Επανάσταση του 1821 και για την αρχαία Ολυμπία, αξίας 0 ευρώ, για τα 200 χρόνια της ελληνικής επανάστασης.
66.000.000 πΧ. Península de Yucatán, Μεξικό. Ο κρατήρας Chicxulub, μια τεράστια "τρύπα" κρυμμένη, κάτω από την χερσόνησο, είναι η μαρτυρία ενός καταστροφικού γεγονότος, που άλλαξε την πορεία της ζωής, στην Γη. Περίπου, στα 180 χιλιόμετρα διάμετρο, αυτός ο κρατήρας σχηματίστηκε, πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια, αποτέλεσμα της πρόσκρουσης ενός τεράστιου αστεροειδούς ή κομήτη. Αυτό το κοσμικό γεγονός συνδέεται άμεσα με τη μαζική εξαφάνιση που αποδεκάτισε τους δεινόσαυρους και τα περισσότερα χερσαία είδη.
Πώς σχηματίστηκε ο κρατήρας;
Ο κρατήρας σχηματίστηκε μετά την πρόσκρουση αντικειμένου διαμέτρου 10 έως 15 χιλιομέτρων. Η ανακάλυψή του, τη δεκαετία του 1970, ήταν δυνατή μόνο χάρη σε γεωφυσικές μελέτες και αναλύσεις γεωτρήσεων, οι οποίες αποκάλυψαν την παρουσία ιριδίου - στοιχείο σπάνιο στη Γη, αλλά κοινό στους αστεροειδείς. Το όνομα Chicxulub προέρχεται από ένα χωριό κοντά στο κέντρο του κρατήρα.
Τι συνέβη, μετά την πρόσκρουση;
Η πρόσκρουση απελευθέρωσε ενέργεια ισοδύναμη με δισεκατομμύρια ατομικές βόμβες, προκαλώντας : Παγκόσμιες δασικές πυρκαγιές. Μεγάλο τσουνάμι. Σύννεφα σκόνης που μπλόκαραν για χρόνια το φως του ήλιου. Αυτός ο «χειμώνας επιπτώσεων» οδήγησε στην κατάρρευση των οικοσυστημάτων, προκαλώντας την εξαφάνιση περίπου 75% των ειδών του πλανήτη, συμπεριλαμβανομένων των μη πτηνοσαύρων.
Γιατί είναι τόσο σημαντικός αυτός ο κρατήρας;
Ο κρατήρας Chicxulub είναι μία από τις σημαντικότερες επιστημονικές ανακαλύψεις του 20ου αιώνα επειδή : Εξηγεί την εξαφάνιση των δεινοσαύρων με βάση γεωλογικά και παλαιοντολογικά στοιχεία. Αποκαλύπτει τις καταστροφικές επιπτώσεις των κοσμικών επιπτώσεων στη Γη. Βοηθάει στη σύγκριση άλλων μαζικών εξαφανισμών σε όλη την ιστορία του πλανήτη. Σήμερα, οι συνεχιζόμενες μελέτες αυτού του κρατήρα διευρύνουν την κατανόηση των αστρονομικών απειλών και πώς η ζωή ανακάμπτει μετά από μεγάλες καταστροφές.
4.000 πΧ - 5000 πΧ Βρετανία. Ομάδα από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης ανακάλυψε ότι οι Κέλτες, οι αυτόχθονες της Βρετανίας, κατάγονται από μια φυλή Ιβηρικών ψαράδων που διέσχισαν τον Βισκαϊκό Κόλπο πριν από 6.000 χρόνια. Η ανάλυση DNA αποκαλύπτει ότι έχουν ένα σχεδόν πανομοιότυπο γενετικό «δακτυλικό αποτύπωμα» με τους κατοίκους των παράκτιων περιοχών της Ισπανίας, οι ίδιοι οι πρόγονοι των οποίων μετανάστευσαν βόρεια μεταξύ 4.000 και 5.000 πΧ. Η ανακάλυψη, του Bryan Sykes, καθηγητή ανθρώπινης γενετικής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, ξόδεψε πέντε χρόνια παίρνοντας δείγματα DNA από 10.000 εθελοντές στη Βρετανία και την Ιρλανδία, σε μια προσπάθεια να δημιουργήσει έναν χάρτη με τις γενετικές μας ρίζες. Έρευνα για το χρωμόσωμά τους «Y», το οποίο κληρονομούν οι πατέρες τους, αποκάλυψε ότι όλοι εκτός από ένα μικρό ποσοστό των εθελοντών καταγόταν αρχικά από μία από τις έξι ισπανικές φυλές που έφτασαν στο Ηνωμένο Βασίλειο σε αρκετά κύματα μετανάστευσης πριν από τη Νορμανδική κατάκτηση. Από Βικιπαίδεια.....
5ος αιώνας πΧ Ραμνούντα. Αρχαία άγκυρα πλοίων.
4ος αιώνας πΧ. Αμφίπολη. Η εντυπωσιακή πήλινη γυναικεία προτομή, πιθανότατα, ανήκει, στο ίδιο ταφικό σύνολο κτερισμάτων, που βρέθηκε, στο Ανατολικό Νεκροταφείο της Αμφίπολης, μέσα σε τάφο γυναίκας και αποτελείται, από δεκαεπτά προτομές διαφόρων τύπων, με μία, εκ των οποίων, παρουσιάζει καταπληκτική ομοιότητα. Παριστάνει, ίσως, κάποια θεά, αλλά, σίγουρα, το μοντέλο του καλλιτέχνη θα ήταν μια τοπική αρχόντισσα. Σώζεται ποικιλία χρωμάτων, σε εκπληκτικό βαθμό : Κόκκινο χρώμα, για τις λεπτομέρειες των υφασμάτων, τα κοσμήματα, στον λαιμό και τα χέρια, τα μαλλιά και κυρίως, τα χείλη, δυναμικές πινελιές μαύρου χρώματος, στην σχεδίαση των ματιών, που αποδίδουν, με εξαιρετική επιτυχία, την έκφραση της συγκρατημένης θλίψης, που πρέπει να έχει ένα τέτοιο κτέρισμα και λευκό επίχρισμα, που τονίζει το ιδεώδες της ομορφιάς του δέρματος, για την εποχή εκείνη. Φορά χιτώνα και ιμάτιο, που καλύπτει το πίσω μέρος της κεφαλής και τους ώμους. Με το δεξί χέρι, κρατάει, πιθανότατα, άνθος, ενώ, με το αριστερό, τακτοποιεί, με λεπτό τρόπο, το κάλυμμα της κεφαλής. Τέτοιες προτομές έχουν βρεθεί αρκετές, σε σπίτια, ιερά και τάφους και ήσαν αφιερώματα, σε θεότητες, που σχετίζονται, με την γονιμότητα, την αναπαραγωγή και την αναγέννηση της φύσης. Μέσα σε τάφους, ειδικά, συμβολίζουν τον αέναο κύκλο της ζωής και του θανάτου, όπως τον αντιλαμβάνονταν οι άνθρωποι της εποχής εκείνης. Την φωτογραφία τράβηξε ο Ιδομενέας Μίνωας Θεοδωρογλάκης, στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Καβάλας.
4ος αιώνας πΧ. Pietravairano, Ιταλία. Το συγκρότημα θεάτρου και ναού του San Nicola ανακαλύφθηκε, απρόσμενα, το 2000, από έναν αλεξίπτωτο που πετούσε, πάνω από το Pietravairano της Ιταλίας. Βρίσκεται, στην κορυφή ενός λόφου, 520 μέτρα, πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και διαθέτει θέατρο και ναό.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Καρχηδόνα, η οποία βρισκόταν, στην σημερινή Τυνησία, ξεκίνησε τη ζωή της, τον 9ο αιώνα πΧ, ως εμπορικός σταθμός και θυγατρική πόλη της Τύρου, σε μια εποχή, που η Τύρος των Φοινίκων ήταν εμπορικό κέντρο της Μεσογείου. Στην συνέχεια, ανέπτυξε μια δική της αυτοκρατορία και έναν ιδιαίτερο σημιτικό πολιτισμό, επισημαίνει το δημοσίευμα. Αλλά αυτή η πολιτιστική κυριαρχία δεν σημαίνει, απαραίτητα, ότι η καταγωγή των κατοίκων ήταν, κυρίως, φοινικική, όπως πίστευαν, μέχρι σήμερα. Σύμφωνα, με τον David Reich, αυτός και οι συνεργάτες του συγκέντρωσαν γενετικά δεδομένα, από 17 σκελετούς, που είχαν ανασκαφεί, στην ίδια την Καρχηδόνα, μαζί με άλλους 86, που είχαν ανασκαφεί, σε άλλους καρχηδονιακούς οικισμούς, στην βόρεια Αφρική, στην Σικελία, στην Σαρδηνία και στην Ισπανία, καθώς και από 25 άτομα, που είχαν ταφεί, στο Ακζίφ και την Βηρυτό, σημαντικές φοινικικές τοποθεσίες, κοντά, στην Τύρο, στο σημερινό Λίβανο. Στην συνέχεια, οι ερευνητές συνέκριναν αυτά τα γονιδιώματα, μεταξύ τους και με προϋπάρχοντα δεδομένα, από σύγχρονες τοποθεσίες σε άλλα μέρη της Μεσογείου, όπως το Αιγαίο. Το ενδιαφέρον είναι ότι ο Ντέιβιντ Ράιχ και η ομάδα του διαπίστωσαν ότι υπήρχε, πράγματι, ένα αναγνωρίσιμο γενετικό μείγμα, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «καρχηδονιακό». Αλλά είχε ελάχιστη σχέση, με την αρχαία Φοινίκη. Αντίθετα, είχε ελληνικούς, βορειοαφρικανικούς και σικελικούς γονότυπους. Η ελληνική επιρροή προκαλεί έκπληξη. Οι πολλές παροικίες των Καρχηδόνιων, στην βόρεια Αφρική και ατην Σικελία, βοηθούν, στην εξήγηση των προσμείξεων, από αυτά τα μέρη του κόσμου. Αλλά η ελληνική επιρροή προκαλεί έκπληξη. Οι Έλληνες και οι Καρχηδόνιοι ήσαν αντίπαλοι και, πράγματι, συγκρούονταν, συχνά, σε πολεμικές αναμετρήσεις, κατά την διάρκεια των αντίστοιχων προσπαθειών τους να αποικίσουν την Σικελία. Έκπληξη αποτέλεσε, επίσης, το γεγονός ότι, αν και η Ισπανία και η Σαρδηνία φιλοξένησαν, επίσης, αποικίες της Καρχηδόνας, αρκετές από τις οποίες συνεισέφεραν, με δείγματα, στην έρευνα, λίγα μπλοκ γονιδίων, από τους ντόπιους, εκεί, βρέθηκαν, στο μείγμα. Το αν οι άποικοι της Καρχηδόνας δεν αναμειγνύονταν, με τους ντόπιους πληθυσμούς, για λόγους προκατάληψης, ή κάτι άλλο, παραμένει μυστήριο, καταλήγει το δημοσίευμα. Ο Αννίβας, που γεννήθηκε στην Καρχηδόνα, θεωρείται, από πολλούς, ως ένας από τους μεγαλύτερους στρατιωτικούς ηγέτες της Ιστορίας. Κατά την διάρκεια του πολέμου, εναντίον των Ρωμαίων, το 218 π.Χ., οδήγησε τα στρατεύματά του και τους αφρικανικούς πολεμικούς του ελέφαντες, κατά της Ρώμης. Για 15 χρόνια, κατέστρεφε την γη και τους ανθρώπους, αλλά δεν κατάφερε, ποτέ, να καταλάβει την Ρώμη και τελικά, αναγκάστηκε να επιστρέψει, στην βόρεια Αφρική. H πόλη, τελικώς, καταστράφηκε, ολοσχερώς, από τους Ρωμαίους, το 146 π.Χ., όταν έληξαν και οι Καρχηδονιακοί πόλεμοι. Oι Ρωμαίοι, επανίδρυσαν την Καρχηδόνα, η οποία κατέστη σημαντική πόλη της Αυτοκρατορίας. Παρέμεινε, ως μία, από τις σημαντικότερες ρωμαϊκές πόλεις, μέχρι και την μουσουλμανική επέλαση, όταν και καταστράφηκε, για δεύτερη φορά, το 698 μ.Χ.
336 πΧ. Αμφίπολη, Μακεδονία. Ασημένιο Τετράδραχμο του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
290 πΧ. Αμφίπολη, Μακεδονία. Ασημένιο Τετράδραχμο του Δημήτριου Α’ Πολιορκητή.
3ος αιώνας πΧ - 6ος αιώνας μΧ (ανεύρεση 1895 - 1934) Οξύρρυγχος αρχαία Αίγυπτος. Οι πάπυροι της Οξύρρυγχου είναι μια ομάδα χειρογράφων, που ανακαλύφθηκαν, από τους ανωτέρω, εικονιζόμενους παπυρολόγους Bernard Pyne Grenfell και Arthur Surridge Hunt, σε έναν αρχαίο σκουπιδότοπο, κοντά στην Οξύρργχο. Τα χειρόγραφα χρονολογούνται, από την εποχή των Πτολεμαίων (3ος αιώνας π.Χ.) και της ρωμαϊκής περιόδου της αιγυπτιακής ιστορίας (από το 32 π.Χ., έως την μουσουλμανική κατάκτηση της Αιγύπτου, το 640 μ.Χ.). Από το 1898, οι ακαδημαϊκοί έχουν συγκεντρώσει και μεταγράψει, πάνω από 5.000 έγγραφα, από αυτά, που, αρχικά, ήσαν εκατοντάδες κουτιά, με θραύσματα παπύρου, σε μέγεθος μεγάλων νιφάδων καλαμποκιού. Αυτό πιστεύεται ότι αντιπροσωπεύει, μόνο το 1, έως 2%, αυτού, που εκτιμάται ότι είναι, τουλάχιστον, μισό εκατομμύριο παπύρων, που απομένουν, ακόμη, να συντηρηθούν, να μεταγραφούν, να αποκρυπτογραφηθούν. Ο πιο πρόσφατος τόμος, που δημοσιεύτηκε, ήταν ο τόμος LXXXVII, που κυκλοφόρησε, στις 31 Αυγούστου 2023.
Υπολογίζεται ότι, μόνο, το 10% είναι λογοτεχνικού χαρακτήρα. Οι περισσότεροι πάπυροι, που βρέθηκαν, φαίνεται να αποτελούνται, κυρίως, από δημόσια και ιδιωτικά έγγραφα : κώδικες, διατάγματα, μητρώα, επίσημη αλληλογραφία, απογραφές, φορολογικές δηλώσεις, αναφορές, δικαστικά πρακτικά, πωλήσεις, μισθώσεις, διαθήκες, λογαριασμοί, απογραφές, ωροσκόπια και ιδιωτικές επιστολές. Αν και οι περισσότεροι πάπυροι ήσαν γραμμένοι, στα ελληνικά, βρέθηκαν και κάποια κείμενα γραμμένα, στα αιγυπτιακά (αιγυπτιακά ιερογλυφικά, ιερατικά, δημοτικά, κυρίως, κοπτικά), λατινικά και αραβικά. Τα κείμενα, στα εβραϊκά, αραμαϊκά, συριακά και παχλαβί, αντιπροσώπευαν, μέχρι στιγμής, μόνο, ένα μικρό ποσοστό του συνόλου. Οι πάπυροι φιλοξενούνται, σήμερα, σε ιδρύματα, σε όλον τον κόσμο. Ένας σημαντικός αριθμός στεγάζεται, στην βιβλιοθήκη τέχνης Bodleian, στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Υπάρχει ένας διαδικτυακός πίνακας περιεχομένων, που παραθέτει, εν συντομία, τον τύπο των περιεχομένων, κάθε πάπυρου, ή θραύσματος. Αρκετά αποσπάσματα αφορούν το έργο του Πλάτωνα, για παράδειγμα, η Δημοκρατία, ο Φαίδωνας, ή ο διάλογος Γοργίας, που χρονολογείται, γύρω στο 200–300 μ.Χ. Η ανακάλυψη ενός ιστορικού έργου γνωστού, ως Hellenica Oxyrhynchia, αποκάλυψε, επίσης, νέες πληροφορίες, για την κλασική αρχαιότητα. Η ταυτότητα του συγγραφέα του έργου είναι άγνωστη. Πολλοί πρώτοι μελετητές πρότειναν ότι μπορεί να γράφτηκε, από τον Έφορο, ή τον Θεόπομπο, αλλά πολλοί σύγχρονοι μελετητές είναι, πλέον, πεπεισμένοι ότι γράφτηκε, από τον Κράτιππο. Το έργο έχει κερδίσει επαίνους, για το ύφος και την ακρίβειά του και μάλιστα, έχει συγκριθεί, ευνοϊκά, με τα έργα του Θουκυδίδη.
300 πΧ (έναρξη κατασκευής). Μεσσήνη. Το αρχαίο θέατρο, καθώς και λεπτομέρεια, από το θέατρο της αρχαίας Μεσσήνης, ανακαινισμένο, από τον αείμνηστο ανασκαφέα της αρχαίας Μεσσήνης Πέτρο Θέμελη. Πρόκειται, για συμπαγές ασβεστολιθικό βάθρο, που έφερε το καθιστό άγαλμα του φιλοσόφου Τίτου Φλάβιο Ισοκράτη (1ος-2ος αιώνες μ.Χ.), ο οποίος τιμήθηκε, από την γενέτειρά του Μεσσήνη, μετά θάνατον, για την αρετή του, ως νέος Πλάτων, ως ισάξιος, δηλαδή, του φημισμένου Αθηναίου φιλοσόφου Πλάτωνα. Το βάθρο φέρει στήλη, με την επιγραφή : «Η ΠΟΛΙΣ ΤΙ[ΤΟΝ] ΦΛΑΒΙΟΝ ΙΣΟΚΡΑΤΗ ΗΡΩΑ ΦΙΛΟΣΟΦΟΝ ΝΕΟΝ ΠΛΑΤΩΝΑ ΑΡΕΤΗΣ ΠΑΣΗΣ ΕΝΕΚΕΝ».
1875 - 1878 Οθωμανική Θεσσαλονίκη.
1880 - 1890 (δεκαετίες). Βρετανία. Ένας άντρας, με, εξαιρετικά, μακριά γενειάδα, όπως φαίνεται, σε αυτή την εικόνα, συμβόλιζε τον ανδρισμό, τη νσοφία και την ατομικότητα - μια εντυπωσιακή παρουσία, σε μια εποχή, όπου η προσωπική εμφάνιση απέδιδε κοινωνική και πολιτιστική σημασία.
Οι κάρτες των ντουλαπιών ήταν μια δημοφιλής φωτογραφική μορφή, κατά την διάρκεια της βικτωριανής εποχής (1837–1901), αποτυπώνοντας διαχρονικές στιγμές, με αξιοσημείωτη λεπτομέρεια. Αυτές οι κάρτες, συχνά, απεικόνιζαν άτομα, με περίτεχνα ρούχα και πόζες, αντανακλώντας τη γοητεία της εποχής, με ομορφιά, μοναδικότητα και οικογενειακή κληρονομιά. Ειδικότερα, η βικτωριανή περίοδος γιόρταζε φυσικές διακρίσεις, με φαινόμενα, όπως ασυνήθιστα μακριά γένια, ή εξαιρετικά ύψη, να γίνονται πηγές υπερηφάνειας και ίντριγκας.
1903 - 1923 Θεσσαλονίκη. Η παραλία, προς τον Λευκό Πύργο. Φωτογραφικό αντίγραφο, από γυάλινη πλάκα του Fred Boissonnas.
1906 Νέο Φάληρο, Φαληρικός όρμος. Αγωνίσματα καταδύσεων, με φόντο την Καστέλα, στο πλαίσιο των Αγώνων της Μεσολυμπιάδας.
1910 Πειραιάς, Σχολή Ναυτικών Δοκίμων. Δόκιμοι της τάξης εισόδου, το 1907.
6/12/1912 Αθήνα, οδός Πανεπιστημίου στις 6 Δεκεμβρίου του 1912. Ο γηραιός Ιταλός επαναστάτης Ricciotti Garibaldi έχει φτάσει στην Αθήνα, για να στηρίξει τους Έλληνες, στον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο.
Ο Garibaldi είχε πράξει, ανάλογα και το 1897, στον ελληνοτουρκικό πόλεμο, όταν πολέμησε, με 300 Ιταλούς, στο πλευρό της Ελλάδας, στον Δομοκό. Το 1912, αποφάσισε να πολεμήσει, στους Βαλκανικούς πολέμους και σχημάτισε σώμα, από 1.200 Ιταλούς και Βρετανούς εθελοντές, οι οποίοι, με επικεφαλής τον γιο του, Peppino, βοήθησαν, στην απελευθέρωση των Ιωαννίνων από τους Τούρκους. Ήταν ένας πόλεμος που κινητοποίησε όλο το λαό και προκάλεσε ένα πρωτοφανές κύμα εθελοντών από όλα τα μέρη του ελληνισμού, εντός και εκτός Ελλάδας. Βουλευτές άφησαν τα έδρανα της Βουλής και πήγαν στην πρώτη γραμμή, μαζί με γιους και κόρες πρωθυπουργών, ολυμπιονίκες, δημάρχους ακόμα και κυρίες της αριστοκρατίας των Αθηνών. Αμερικανοί και Ιταλοί συγκινήθηκαν από τον αγώνα των Ελλήνων και έσπευσαν να προσφέρουν το αίμα τους στα βουνά της Ηπείρου. Όταν ο Garibaldi ξεκίνησε να έλθει, στην Ελλάδα, οι ιταλικές αρχές προσπάθησαν να τον εμποδίσουν και τότε, εκείνος απάντησε ότι «όποιος με πλησιάσει, θα τον χτυπήσω». Ο Έλληνας βουλευτής, Αλέξανδρος Ρώμας, όχι, μόνο, υποδέχτηκε τους Ιταλούς, αλλά βρέθηκε, αυτοπροσώπως, στην πρώτη γραμμή και πήρε μέρος, στην φονική Μάχη του Δρίσκου, τον Νοέμβριο του 1912, έξω από τα Ιωάννινα. Οι εθελοντές ήσαν τόσοι πολλοί, που δεν μπορούσαν να τους εξοπλίσουν και αναγκάζονταν να τους διώχνουν. Στο τάγμα των Γαριβαλδινών, εντάχθηκε και ο βουλευτής και ποιητής Λορέντζος Μαβίλης, ο οποίος, επειδή ήταν 54 ετών, ο ελληνικός στρατός τον απέκλεισε. Έτσι, βρήκε θέση, στο σώμα των Γαριβαλδινών και πολέμησε, μαζί τους, στην πρώτη γραμμή και σκοτώθηκε.
1913 Μετάλλιο της εποχής του βασιλιά Κωνσταντίνου Α’.
1913 Μετάλλιο, με την κεφαλή του βυζαντινού αυτοκράτορα Βασιλείου του επονομαζόμενου “Βουλγαροκτόνου.
2025 Κίνα. Επιστήμονες, από το 705ο Ερευνητικό Ινστιτούτο της Κρατικής Ναυπηγικής Εταιρείας της Κίνας, δοκίμασαν, επιτυχώς, μια πρωτοποριακή, μη πυρηνική, βόμβα υδρογόνου. Αυτό το καινοτόμο όπλο παράγει μια σφαίρα φωτιάς υψηλής θερμοκρασίας, με παρατεταμένη καύση, χωρίς να βασίζεται, σε πυρηνικά υλικά. Ένα φορτίο, μόλις, 2 κιλών παρήγαγε μια σταθερή φλόγα, που ξεπέρασε τους 1.000°C, για πάνω από δύο δευτερόλεπτα, 15 φορές περισσότερο, από ένα αντίστοιχο φορτίο, με βάση το ΤΝΤ. Το πυρομαχικό χρησιμοποιεί μια μεταλλική σκόνη, την υδρίδη μαγνησίου, η οποία λειτουργεί, ως στερεό μέσο αποθήκευσης υδρογόνου. Αυτή η ουσία μπορεί να αποθηκεύσει πολύ περισσότερο αέριο, σε σύγκριση, με τα παραδοσιακά συστήματα αποθήκευσης, με κυλίνδρους. Αρχικά, αναπτύχθηκε, για πολιτικές εφαρμογές, ώστε να παρέχει υδρογόνο, σε αυτόνομα συστήματα κυψελών καυσίμου, αλλά, πλέον, η τεχνολογία αυτή έχει προσαρμοστεί, για στρατιωτική χρήση. Ο κινεζικός στρατός δεν έχει αποκαλύψει σχέδια, για την ανάπτυξη του όπλου, αλλά τόνισε ότι επικεντρώνεται, στην προώθηση τεχνολογιών διπλής χρήσης, τόσο για πολιτικούς, όσο και για αμυντικούς σκοπούς.
2025 Setenil de las Bodegas, Ανδαλουσία, Ισπανία. Μια μοναδική κωμόπολη, της οποίας τα σπίτια έχουν κτισθεί, μέσα σε βράχο ενός φαραγγιού.
2025 White Pocket, Arizona-Utah, ΗΠΑ. Το Dragon's Eye είναι μια εκπληκτική τοποθεσία. Ένα, από τα κύρια αξιοθέατά του, είναι οι πολλές μικρές λίμνες νερού, που βρίσκονται, στο τμήμα White Pocket του Οροπεδίου της Παρίας. Αυτές οι πισίνες σχηματίζονται, από τα υπόγεια ύδατα, που συλλέγονται, αργά, με την πάροδο του χρόνου, προκαλώντας τον, τριγύρω, ψαμμίτη να θρυμματιστεί και να σπάσει, σε μοναδικούς σχηματισμούς. Το τοπίο του White Pocket θεωρείται ένα, από τα πιο χαρακτηριστικά και ασυνήθιστα, στην Βόρεια Αμερική, λόγω των πολύχρωμων ραβδώσεων, των λυγιστικών προεξοχών βράχου και των προεξοχών, που μοιάζουν, με την επιφάνεια του Άρη. Είναι ενδιαφέρον ότι αυτό το γεωλογικό φαινόμενο ανακαλύφθηκε, μόλις, πριν από, περίπου, μια δεκαετία, από φωτογράφους του National Geographic, που εξερευνούσαν και φωτογράφιζαν την περιοχή Vermilion Cliffs. Ακόμη και οι γεωλόγοι θεωρούν ότι είναι δύσκολο να εξηγήσουν την προέλευση αυτού του μοναδικού τοπίου. Η φυσική ομορφιά του White Pocket είναι, πραγματικά, εξαιρετική και δεν πρέπει να την χάσουν όσοι επισκέπτονται την περιοχή.
2025 Διάστημα. Διεθνής Διαστημικός Σταθμός. Από τον Νείλο, στην Κύπρο.
2025 Τουρκία. Όπως βλέπουμε, στον χάρτη, υπάρχουν αρκετοί αριθμοί. Κάθε αριθμός αντιπροσωπεύει το ποσοστό συγγένειας των σημερινών Τούρκων, με τους μεσαιωνικούς Τούρκους, από την κεντρική Ασία. Τα ποσοστά αυτά ξεκινούν, από 1-2%, στα ΒΑ σύνορα της Τουρκίας, στο μεγαλύτερο μέρος τους, κυμαίνονται, από 15-35% και μόνο, σε ελάχιστες περιοχές (απέναντι, από τα Δωδεκάνησα και σε 2-3 περιοχές, ακόμη) ξεπερνούν το 40%, φθάνοντας, ως το 48%. Πάνω, από τον εδαφικό χάρτη, στα τετραγωνάκια, φαίνονται ποιά ποσοστά αντιπροσωπεύουν οι διαβαθμίσεις του κόκκινου χρώματος, που υπάρχει, σε αυτόν. Οι σημειώσεις, στο κάτω μέρος του χάρτη, μεταφρασμένες από τα αγγλικά, αναφέρουν τα εξής :
Σημείωση 1: Τα δείγματα, που απεικονίζονται, στις μικρογραφίες, προέρχονται, από την βάση δεδομένων του Turkish DNA Project και οι χρωματισμένες περιοχές αντιπροσωπεύονται, από τους γηγενείς πληθυσμούς τους, όσον αφορά την γενεαλογία τους.
Μερικές παρατηρήσεις :
α) Στο μεγαλύτερο τμήμα της, η Α-ΒΑ Τουρκία κατοικείται, από πληθυσμούς με ελάχιστη σχέση με τους Τούρκους του Μεσαίωνα.
β) η συγγένεια των Τούρκων της Κωνσταντινούπολης και της Ανατολικής Θράκης, με τους Τούρκους του Μεσαίωνα είναι πολύ μικρή (17% και 14% αντίστοιχα).
γ) «Κεραμιδί» χρώμα υπάρχει, στην ελληνική Θράκη και δύο αριθμοί :16% και 18%. Πρόκειται, για την μουσουλμανική μειονότητα των νομών Ξάνθης και Ροδόπης. Ο νομός Έβρου δεν έχει χρωματισμό, που να παραπέμπει, στην Τουρκία. Τα ποσοστά αυτά αφορούν την συγγένεια με τους Τούρκους του Μεσαίωνα.
δ) Ανάλογο «κεραμιδί» χρώμα υπάρχει και σε τμήματα της Βουλγαρίας, με, επίσης, πολύ χαμηλό ποσοστό συγγένειας των Βούλγαρων Μουσουλμάνων με τους Τούρκους.
ε) Στην βόρεια Κύπρο, το ποσοστό συγγένειας των Τουρκοκυπρίων, με τους Τούρκους του Μεσαίωνα είναι 5%, σχεδόν, αμελητέο. Πριν το 1570 και την κατάληψη της Κύπρου, από τους Οθωμανούς δεν υπήρχε, ούτε ένας Τούρκος, στην Κύπρο.
Ετυμολογία των ονομάτων των τουρκικών επαρχιών. Ο χάρτης, με την προέλευση των ονομάτων των 103 τουρκικών επαρχιών. Περίπου, το 35% από αυτά είναι ελληνικά, είτε προέρχονται απευθείας, από τους αρχαίους Χετταίους. Το γαλάζιο, ελληνικό χρώμα, στις ονομασίες των τουρκικών επαρχιών, είναι, περίπου, όσο και το κόκκινο.
4/2025 Ο χάρτης της Ουκρανίας, σύμφωνα, με το “σχέδιο ειρήνευσης” του προέδρου των ΗΠΑ Donald Trump.
2025 Πάργα.
Σχόλια
Και πού να δούμε τα τελικά νούμερα…
Και οι Ρώσοι, ουκ ολίγους.
Θα δούμε…