Από την "Κυδωνία" (τα σημερινά Χανιά, το 1425 πΧ-1300 πΧ), στην Ελληνίδα εταίρα, στην Ιερουσαλήμ, τον 4ο αιώνα πΧ, την μικρή Βρετανίδα, που, το 1886, προσπαθεί να κόψει μια ηλιακτίδα, στο Ηράκλειο, το 1890, στην Ακρόπολη, το 1891, στον εορτασμό της πρώτης εργατικής Πρωτομαγιάς, στην Ελλάδα, την 2/5/1893, στην Θεσσαλονίκη (1896-1913), στην εισβολή στρατευμάτων 14 ξένων κρατών, το 1919, κατά των Μπολσεβίκων, στην Νοβορωσία, στην Μαρία Πολυδούρη, το 1930, στον Κωνσταντίνο Καβάφη, το 1933, στο γαλλικό “Λαϊκό Μέτωπο”, το 1936, στην ύψωση της σημαίας της “Ε.Σ.Σ.Δ.”, στο Reichstag, στις 30/4/1945, στην κρίσιμη καμπή της 29/4/1949, στον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο, στην νίκη του Παναθηναϊκού, κατά του Ερυθρού Αστέρα, με 3-0, στις 28/4/1971 και μετέπειτα (148).
1425 πΧ - 1300 πΧ. Κυδωνία (Χανιά). Το όνομα της πόλης "Κυδωνία" γραμμένο, σε πήλινη πινακίδα, με Γραμμική γραφή Β. (Αρχαιολογικό Moυσείο Ηρακλείου).
4ος αιώνας πΧ Ιερουσαλήμ. Σε μια σπηλιά κοντά στην οδό Χεβρώνας, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τα λείψανα μιας Ελληνίδας και συγκεκριμένα, βρήκαν τα απανθρακωμένα οστά της, καθώς και προσωπικά της αντικείμενα. Πρόκειται, για εταίρα, που ετάφη, μαζί με έναν περίτεχνο μπρούτζινο καθρέφτη, που χρονολογείται, πριν από 2.300 χρόνια.
«Η ποιότητα του καθρέφτη είναι τόσο καλή, που διατηρήθηκε, σε άριστη κατάσταση και φαινόταν, σαν να κατασκευάστηκε χθες», δήλωσε ο Λιατ Οζ, διευθυντής της Ισραηλινής Αρχής Αρχαιοτήτων (IAA).«Τέτοιοι καθρέφτες θεωρούνταν ακριβό είδος πολυτελείας και μπορούσαν να περιέλθουν, στην κατοχή των Ελληνίδων, με δύο τρόπους. Είτε, ως μέρος της προίκας τους, πριν από έναν γάμο, ή, ως δώρο, που δίνουν οι άνδρες, στις εταίρες τους», σημείωσαν οι ερευνητές. Καθώς οι παντρεμένες Ελληνίδες δεν άφηναν, σχεδόν, ποτέ το σπίτι τους, τα λείψανα και ο καθρέπτης θεωρείται βέβαιο ότι ανήκουν, σε εταίρα, η οποία, πιθανότατα, βρέθηκε, στην περιοχή, ως «συνοδός» της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Η γυναίκα, πιθανότατα, πέθανε, κατά την διάρκεια του ταξιδιού και θάφτηκε, στην περιοχή. Μάλιστα, σύμφωνα με τους επιστήμονες, τα λείψανά της αποτελούν μία από τις πρώτες ενδείξεις, για αποτέφρωση στην περιοχή, κατά την ελληνιστική περίοδο.
1265 Η Ρωμανία (Βυζαντινή Αυτοκρατορία).
1886 Βρετανία. Ένα κορίτσι προσπαθεί να κόψει την ηλιακτίδα. (Φωτογραφία του Σκωτσέζου Adam Marshall Diston)
1890 (δεκαετία). Ηράκλειο Κρήτης.
1891 Αθήνα. Ζευγάρι απαθανατίζεται με φόντο την Ακρόπολη. Ο άνδρας, με τσαρούχια, η γυναίκα β πρέπει να είχε τραβηχτεί, από την περιοχή της Αρχαίας Αγοράς.
1886 Chicago, ΗΠΑ. Οι αντιεξουσιαστές πρωταγωνιστές της εξέγερσης, στην γενική εργατική απεργία του Μαΐου.
2/5/1893 Αθήνα. Ο πρώτος εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς, στην Ελλάδα, με πρωτοβουλία του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου του Σταύρου Καλλέργη. Η 1η Μαΐου ήταν Σάββατο και εργάσιμη. Έτσι, επελέγη η Κυριακή 2 Μαΐου, για να έχει η γιορτή μαζικό χαρακτήρα. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Σοσιαλιστής», που εξέδιδε ο Καλλέργης, στις 5 το απόγευμα της Κυριακής συγκεντρώθηκαν, στο Στάδιο, πάνω από 2.000 σοσιαλιστές και εργαζόμενοι. Η «Εφημερίς» τους υπολόγισε, μόνο, σε 200 και σημείωνε σε άρθρο της : «Οι πλείστοι εξ αυτών ήσαν εργάται, ευπρεπώς, κατά το πλείστον, ενδεδυμένοι, με ερυθράς κονκάρδας, επί της κομβιοδόχης, και πολύ ήσυχοι άνθρωποι. Αυτοί είναι οι πρώτοι σοσιαλισταί, εν Ελλάδι, και συνήλθον χθες, εις το πρώτον αυτών, εν Αθήναις, συλλαλητήριον».
Οι συγκεντρωμένοι ενέκριναν ψήφισμα το οποίο είχε, ως εξής:
«Συνελθόντες σήμερον την 2 Μαΐου, ημέραν Κυριακήν και ώραν 5 μ.μ. εν τω Αρχαίω Σταδίω, οι κάτωθι υπογεγραμμένοι μέλη του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου» και υπό μισθόν πάσχοντες εψηφίσαμεν:
Α) Την Κυριακήν να κλείωσι τα καταστήματα, καθ' όλην την ημέραν, και οι πολίται ν' αναπαύωνται.
Β) Οι εργάται να εργάζωνται 8 ώρας την ημέραν.
Γ) Ν' απονέμηται σύνταξις εις τους εκ της εργασίας παθόντας και καταστάντας ανικάνους προς διατήρησιν εαυτών και της οικογενείας των.
Δ) Το συμβούλιον του «Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου» να επιδώση το ψήφισμα εις την Βουλήν».
Το ψήφισμα επεδόθη, τελικά, στον Πρόεδρο της Βουλής, την 1η Δεκεμβρίου 1893, από τον Σταύρο Καλλέργη. Ο πρωτοπόρος σοσιαλιστής ανήλθε, στην συνέχεια, στο δημοσιογραφικό θεωρείο και περίμενε, με ανυπομονησία, από τον Πρόεδρο της Βουλής να το εκφωνήσει.
Αυτός κωλυσιεργούσε και «ησχολείτο, εις την ανάγνωσιν ετέρων αναφορών προερχομένων, εκ διαφόρων προσώπων και πραγματευομένων, κατά το μάλλον και ήττον, περί ανέμων και υδάτων», όπως έγραψε, στον «Σοσιαλιστή». Ο Καλλέργης διαμαρτυρήθηκε, μεγαλοφώνως και με εντολή του Προέδρου, συνελήφθη, για διατάραξη της συνεδρίασης. Οι στρατιώτες της φρουράς, αφού τον κτύπησαν, με τα κοντάκια των όπλων τους, τον μετέφεραν, στο αστυνομικό τμήμα, όπου παρέμεινε, επί, διήμερο. Στις 9 Δεκεμβρίου 1893, δικάστηκε και καταδικάστηκε, σε φυλάκιση 10 ημερών, τις οποίες εξέτισε, στις φυλακές του Παλαιού Στρατώνα. Με τον περιπετειώδη αυτό τρόπο, έληξε και τυπικά, ο πρώτος εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς, στην Ελλάδα.
Πρωτομαγιά του 1933. Γέφυρα
Αγ. Ι. Ρέντη, σε πρωτοσέλιδο του "Έθνους" της επόμενης ημέρας.
1896 Οθωμανική Θεσσαλονίκη. Ο Λευκός Πύργος και η παραλία.
1903 Οθωμανική Θεσσαλονίκη. Ο περιτοιχισμένος Λευκός Πύργος και τμήμα της παραλίας.
1907 Οθωμανική Θεσσαλονίκη. Ο Λευκός Πύργος. Διακρίνεται η Αψίδα, που τον χώριζε, από την ξύλινη αποβάθρα, που κατασκευάστηκε, για να καλύψει τις ανάγκες της ναυσιπλοΐας.
1913 Θεσσαλονίκη. Μπέη Χαμάμ. Διακρίνεται δίγλωσση επιγραφή, στα ελληνικά και τα βουλγάρικα, που λέει "Λουτρά Aνδρών - мъжка баня", όμως, υπήρχε και γυναικεία πτέρυγα. Το Μπέη Χαμάμ κατασκευάστηκε, το 1444, μόλις 14 χρόνια, μετά την κατάκτηση της πόλης, από τους Οθωμανούς και είναι το παλαιότερο οθωμανικό μνημείο της Θεσσαλονίκης. Λειτούργησε, ως το 1960, υπό την ονομασία "Λουτρά Παράδεισος".
1906 Πράγα, Αυστροουγγαρία. Franz Kafka.
1907 Πειραιάς. Τα αρχαία τείχη, από το αρχείο του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου του Πανεπιστημίου της Κολωνίας, με την άδεια της συλλέκτριας φωτογραφιών Λίζας Κουτσαπλή.
9/4/1912 Πειραιάς, λιμάνι. Άφιξη αεροπλάνων, από την Γαλλία, μέσα σε ξύλινα κιβώτια.
28 Απριλίου 1919, Κριμαία, Ουκρανία. Το ελληνικό εκστρατευτικό σώμα, κατά των Μπολσεβίκων της Ρωσίας, γύριζε, στην Ελλάδα, για να σταλεί, στην Μικρά Ασία, αφήνοντας πίσω του, 225 νεκρούς, 173 αγνοούμενους 657 τραυματίες και 1.373 ασθενείς. Στρατοί 14 κρατών, μεταξύ των οποίων και ο ελληνικός, με απόφαση της κυβέρνησης του Ελευθέριου Βενιζέλου. Χαρακτηριστικός είναι ο χάρτης. Τα πρώτα τμήματα, από το ελληνικό εκστρατευτικό σώμα, αποβιβάστηκαν, στην Οδησσό, τον Ιανουάριο 1919.
Η συνολική δύναμη του ελληνικού Εκστρατευτικού Σώματος που αποφασίστηκε να σταλεί, εναντίον, της Ρωσίας, ανερχόταν, σε 35 χιλιάδες άνδρες, όμως δεν πρόλαβαν να μεταφερθούν και να πάρουν μέρος, στις πολεμικές επιχειρήσεις, παρά 23.351 στρατιώτες και αξιωματικοί. Σύμφωνα, με το επιτελικό σχέδιο, έπρεπε να γίνει απόβαση, στην Οδησσό και να καταληφθούν οι πόλεις Νικολάιεφ, Χερσώνα και Σεβαστούπολη. Και ενώ η απόβαση πραγματοποιήθηκε, χωρίς προβλήματα. Όμως, όταν οι Έλληνες στρατιώτες, την άνοιξη, διατάχθηκαν να προχωρήσουν, από τα παράλια, στο εσωτερικό, αντιμετώπισαν λυσσώδη αντίσταση, από τους Μπολσεβίκους. που υποχρέωσε το ελληνικό εκστρατευτικό σώμα να υποχωρήσει, προς την Χερσώνα. Η εκστρατεία αυτή, εκτός από τους σκοτωμένους, που άφησαν τα κόκαλά τους, στην Ρωσία και τους τραυματίες, που έμειναν, σε όλη τους την ζωή, ανάπηροι, επέφερε πολλά δεινά, στους Έλληνες, που ήσαν εγκατεστημένοι, στις πόλεις και στα χωριά της Ρωσίας. Εκείνοι, που πίστεψαν, πως, με την απόβαση του Ελληνικού Στρατού, στην Οδησσό, είχε έρθει το τέλος των Μπολσεβίκων, έγιναν όργανα των Γάλλων και των Ελλήνων επιδρομέων και λίγους μήνες, μετά, πλήρωσαν ακριβά την στάση τους. Ομως, δεν ήσαν, μόνον, αυτοί. Όταν έφυγαν τα ξένα στρατεύματα, ο ρωσικός ελληνισμός υπέστη τα πάνδεινα, σε βάθος χρόνου. Άλλοι εξορίστηκαν άλλοι δολοφονήθηκαν και άλλοι φυλακίστηκαν. Στις ελληνικές παροικίες του Κιέβου, της Χερσώνας και του Νικολάεφ, όπου ήταν η έδρα του ελληνικού προξενείου, σημειώθηκαν μεγάλες διαρπαγές. Τα δε οικήματα και εμπορεύματα επιφανών Ελλήνων που αναγκάστηκαν να τα εγκαταλείψουν λεηλατήθηκαν και καταστράφηκαν, ολοσχερώς. Ανάμεσα στις τάξεις των Ελλήνων, που εκστράτευσαν, στα εδάφη της Ρωσίας, υπήρχαν ονόματα, που επρόκειτο να παίξουν σημαντικό ρόλο, στην, μετέπειτα, ελληνική Ιστορία : Νικόλαος Πλαστήρας, Γεώργιος Κονδύλης, Στυλιανός Γονατάς, Νεόκοσμος Γρηγοριάδης, Λεωνίδας Σπαής, Γεώργιος Τσολάκογλου, Παναγιώτης Δεμέστιχας, Διονύσιος Παπαδόγκωνας, Χαράλαμπος Παπαθανασόπουλος, Ευάγγελος Καλαμπαλίκης και άλλοι.
1928 Κηφισιά. Το «Θηρίο» περνάει, από τον χωμάτινο δρόμο της Γ’ Σεπτεμβρίου, μέσα στην λασπουριά.
1934 Αθήνα. Πλατεία Ομονοίας.
1935 Νέα Υόρκη. Η πρωτορεπόρτερ Margaret Bourke-White απαθανατίστηκε, σε μια εμβληματική στιγμή - κουρνιάστηκε, σε ένα γκαργκόιλ, στην κορυφή του κτιρίου Chrysler, με κάμερα στο χέρι, φωτογραφίζοντας τον ορίζοντα, από ένα ύψος, που ζαλίζει. Γνωστή, για το ατρόμητο πνεύμα και την πρωτοποριακή δουλειά της, έγινε η πρώτη γυναίκα φωτογράφος, για το περιοδικό Life και μία από τις πρώτες γυναίκες πολεμικές ανταποκρίτριες. Αυτή η ισχυρή εικόνα αποτυπώνει, τέλεια, την τολμηρή προσέγγισή της, στην φωτογραφία, συχνά, βάζοντας τον εαυτό της, σε επικίνδυνες καταστάσεις, για να πετύχει την τέλεια λήψη. Η αξιοσημείωτη καριέρα της όχι, μόνο, τεκμηριωμένη ιστορία, αλλά άνοιξε και τον δρόμο, για τις γυναίκες, στην δημοσιογραφία και στην φωτογραφία.
1936 Παρίσι. Η εφημερίδα του Κ. Κ. Γαλλίας “L'Humanité”, αναγγέλει την εκλογική νίκη του «Λαϊκού Μετώπου». Στις 26 Απρίλη 1936 έγινε ο πρώτος γύρος των βουλευτικών εκλογών στην Γαλλία. Όταν μια βδομάδα μετά, στις 3 Μάη, μετρήθηκαν οι ψήφοι του δεύτερου γύρου, το αποτέλεσμα έδειξε ολοκάθαρα θρίαμβο της Αριστεράς, που κατέβηκε στις εκλογές συνασπισμένη στο Λαϊκό Μέτωπο και συγκέντρωσε το 57,2% των ψήφων. Τα κόμματα του Λαϊκού Μετώπου κατέκτησαν τις 386 από τις 608 έδρες της βουλής.
Ήταν η πρώτη φορά, που πρωθυπουργός γινόταν ένας σοσιαλιστής, ο Λεόν Μπλουμ, ηγέτης του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Ήταν ένα σοκ, για την γαλλική δεξιά. Ένας βουλευτής της, ο Ξαβιέ Βαλά, είπε μέσα, στην αίθουσα της βουλής, ότι «η αρχαία γη των Γαλατών και των Ρωμαίων, για πρώτη φορά, στην ιστορία της θα κυβερνηθεί, από ένα Εβραίο». Λίγες ημέρες μετά, ένας όχλος, από ακροδεξιά αποβράσματα, επιτέθηκε, στον Μπλουμ, «τον περιτομημένο ερμαφρόδιτο» όπως τον αποκαλούσε μια δεξιά εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας.
29/4/1930 Αθήνα. Αυτοκτονεί, στο νοσοκομείο Σωτηρία, προσβεβλημένη από την ανίατη, τότε, φυματίωση, η αντισυμβατική και θυελλώδης ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη, σε ηλικία, μόλις, 28 ετών, αιώνια, κεραυνοβολημένη και συνεπαρμένη, από τον Κώστα Καρυωτάκη. Moυ είναι αρκετό να είχε γράψει ένα μόνο ποίημα, για να σχηματίσω την γνώμη ότι είναι σπουδαία ποιήτρια. Είναι το :
“Μόνο γιατί μ' αγάπησες”.
Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες
στα περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια,
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες.
Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου
μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,
μόνο γι’ αυτό είμαι ωραία σαν κρίνο ολάνοιχτο
κ’ έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,
μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.
Μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν
με την ψυχή στο βλέμμα,
περήφανα στολίστηκα το υπέρτατο
της ύπαρξής μου στέμμα,
μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν.
Μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες
και στη ματιά σου να περνάη
είδα τη λυγερή σκιά μου, ως όνειρο
να παίζει, να πονάη,
μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες.
Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε
γι’ αυτό έμεινεν ωραίο το πέρασμά μου.
Σα να μ’ ακολουθούσες όπου πήγαινα,
σα να περνούσες κάπου εκεί σιμά μου.
Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε.
Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα,
γι’ αυτό η ζωή μου εδόθη.
Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη
μένα η ζωή πληρώθη.
Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα.
Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου
μου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια.
Για να φωτίσω μια στιγμή το δρόμο σου
μου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια,
μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου.
Μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες
έζησα, να πληθαίνω
τα ονείρατά σου, ωραίε που βασίλεψες
κ’ έτσι γλυκά πεθαίνω
μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες».
«Σαν πεθάνω
Θα πεθάνω μιαν αυγούλα μελαγχολική του Απρίλη
όταν αντίκρυ θ' ανοίγει μες' στη γλάστρα μου δειλά
ένα ρόδο μια ζωούλα. Και θα μου κλειστούν τα χείλη
και θα μου κλειστούν τα μάτια μοναχά τους, σιωπηλά.
Θα πεθάνω μιαν αυγούλα θλιβερή σαν την ζωή μου,
που η δροσιά της κόμποι δάκρυ θα κυλάει πονετικό.
Στο άγιο χώμα που με ρόδα θα στολίζει τη γιορτή μου,
στο άγιο χώμα που θα μου είναι κρεβατάκι νεκρικό.
Όσα αγάπησα στα χρόνια της ζωής μου θα σκορπίσουν
και θ' αφανιστούν μακριά μου, σύννεφα καλοκαιριού.
Όσα μ' αγάπησαν μόνο θα' ρθουν να με χαιρετήσουν
και χλωμά θα με φιλούνε σαν αχτίδες φεγγαριού.
Θα πεθάνω μιαν αυγούλα μελαγχολική του Απρίλη.
Η στερνή πνοή μου θα' ρθει να στο πει και τότε πια,
όση σου απομένει αγάπη, θα' ναι σαν θαμπό καντήλι
φτωχή θύμηση στου τάφου μου την απολησμονιά».
Η Μαρία Πολυδούρη γεννήθηκε την 1η Απριλίου 1902.
29/4/1863 - 29/4/1933 Αλεξάνδρεια, Αίγυπτος. Ο Κωνσταντίνος Π. Καβάφης, γεννήθηκε και πέθανε την ίδια, ακριβώς, ημερομηνία.
«Λήθη
Κλειστά εντός ανθοκομείου
υπό τα υελώματα τ' άνθη ξεχνούν
πώς είν' η λάμψις του ηλίου
και πώς φυσούν αι αύρ' αι δροσεραί όταν περνούν».
Η εικόνα του χειρόγραφου είναι, από το ΑΡΧΕΙΟ ΚΑΒΑΦΗ του Ιδρύματος Ωνάση.
1943 Οικία Ζήνα. Κατοχή. Στο ισόγειο, είναι ζωγραφισμένο ένα “V”. Είναι το σύμβολο της νίκης των Συμμάχων, κατά των γερμανικών δυνάμεων Κατοχής.
1944 Αλμυρός, Μαγνησία. Πελαργοί και παιδιά.
30/4/1945 Βερολίνο. Υψώνεται η σημαία της “Ε.Σ.Σ.Δ.”, στο Reichstag. O Adolf Hitler έχει αυτοκτονήσει και ουσιαστικά, η Γερμανία έχει ηττηθεί.
29 Απριλίου 1949. Μια κρίσιμη καμπή, στον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο.
Υπό την πίεση της διεθνούς κοινής γνώμης και της ΕΣΣΔ οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Βρετανίας προτείνουν, στον Αντρέι Γκρομίκο, να συζητηθεί το ζήτημα, για τα μέτρα διακανονισμού της κατάστασης, στην Ελλάδα και τον τερματισμό του εμφυλίου πολέμου. Ο Γκρομίκο δήλωσε πως βάση, για την ρύθμιση του ζητήματος, έπρεπε να είναι η τελευταία ειρηνευτική δήλωση της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης της Ελεύθερης Ελλάδας, που περιελάμβανε μεταξύ άλλων, το σταμάτημα των πολεμικών επιχειρήσεων, την χορήγηση γενικής αμνηστίας και την διεξαγωγή ελεύθερων εκλογών. Η κυβέρνηση της Αθήνας αρνήθηκε τις προτάσεις.
Λίγο μετά τη “σοβιετική” πρόταση, προς το ΚΚΕ, για σταμάτημα του ένοπλου αγώνα και την έκκληση της ΠΔΚ, για ειρηνική διευθέτηση του ελληνικού ζητήματος, στην διεθνή σκηνή, εμφανίζονται πρωτοβουλίες, προς την ίδια κατεύθυνση. Και αυτό το γεγονός εξηγεί, γιατί ανακλήθηκαν τα μέτρα υποχώρησης του ΔΣΕ, από την ηγεσία του. Εχει γραφεί ότι πρωταγωνιστής αυτών των πρωτοβουλιών ήταν η “Ε.Σ.Σ.Δ.”, η οποία έθεσε το ζήτημα της ειρήνευσης της Ελλάδας κινούμενη, σε δύο κατευθύνσεις : Μέσω της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και στα πλαίσια της τετραμερούς διάσκεψης, για το γερμανικό ζήτημα, που πραγματοποιήθηκε, στο Παρίσι, τον Μάιο του 1949, με την συμμετοχή της “Ε.Σ.Σ.Δ.”, της Βρετανίας, των ΗΠΑ και της Γαλλίας.
Η “Σοβιετική Ένωση” διέψευσε τότε, με επίσημη ανακοίνωση του πρακτορείου ΤΑΣΣ και αρθρογραφία της εφημερίδας "Πράβντα", ότι η ειρηνική πρωτοβουλία ξεκίνησε, από την ίδια, ξεκαθαρίζοντας πως επρόκειτο, για αγγλοαμερικανική πρωτοβουλία, στην οποία και ανταποκρίθηκε. Την “σοβιετική” αυτή διευκρίνιση επιβεβαιώνει και ο Λόρενς Γουίτνερ, στο βιβλίο του "Η αμερικάνικη επέμβαση, στην Ελλάδα" (εκδόσεις "Βάνιας" - Θεσσαλονίκη 1991), όπου, στην σελίδα 358, αναφέρει ότι ο βοηθός υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, για υποθέσεις του ΟΗΕ, Ντιν Ρασκ άνοιξε συζήτηση σε “σοβιετικό” αξιωματούχο, για την πιθανότητα δράσης των μεγάλων δυνάμεων, για να τερματίσουν τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο". Και ο Λ. Γουίτνερ συνεχίζει: "Σε μια αναφορά του, στις 5 Μαΐου, ο Γκρομίκο, επικεφαλής της “σοβιετικής” αντιπροσωπείας, στον ΟΗΕ, δήλωσε ότι η Μόσχα ήταν έτοιμη να "συζητήσει το ζήτημα, με, κάπως, πιο συγκεκριμένους όρους". Οι συζητήσεις πραγματοποιήθηκαν, μεταξύ των προαναφερόμενων εκπροσώπων της ΕΣΣΔ, των ΗΠΑ, καθώς και με την συμμετοχή του Βρετανού υφυπουργού Εξωτερικών, εκπροσώπου της Βρετανίας, στον ΟΗΕ, Ε. Μακ Νιλ. Εκεί, ο Γκρομίκο - όπως προκύπτει, από την ανακοίνωση του ΤΑΣΣ, στις 20/5/1949 και επιβεβαιώνει, με όσα γράφει ο Γουίτνερ - πρότεινε τα εξής:
"α.) Να γίνει έκκληση προς τις αντιμαχόμενες πλευρές, από τους εκπροσώπους των δυνάμεων, καλώντας τες να σταματήσουν τις πολεμικές επιχειρήσεις.
β.) Να δοθεί γενική αμνηστία.
γ.) Να οριστούν γενικές ελεύθερες βουλευτικές εκλογές, έτσι, που, στο ανώτατο όργανο της Ελλάδας, επί της διενέργειας των εκλογών, να συμπεριληφθούν αντιπρόσωποι των ελληνικών δημοκρατικών κύκλων, που ηγούνται του λαϊκού απελευθερωτικού κινήματος, στην Ελλάδα.
Ταυτόχρονα, ο Γκρομίκο παρατήρησε ότι θα είναι σκόπιμο :
δ.) Να αποκατασταθεί εποπτεία, από μέρους των αντιπροσώπων των δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένης και της “Ε.Σ.Σ.Δ.”, για την σωστή διενέργεια των εκλογών, στην Ελλάδα.
ε.) Να σχηματιστεί κοινή επιτροπή των δυνάμεων, με συμμετοχή της “Ε.Σ.Σ.Δ.”, για τον έλεγχο των συνόρων της Ελλάδας, με τα γειτονικά βόρεια κράτη.
Ο Γκρομίκο δήλωσε ότι, με την εγκαθίδρυση ενός τέτοιου ελέγχου, πρέπει να κηρυχτεί ότι παύει η στρατιωτική βοήθεια, από μέρους ξένων κρατών, στην ελληνική κυβέρνηση, σε άνδρες και υλικό και πρέπει να καθοριστεί η προθεσμία αποχώρησης των ξένων στρατευμάτων, από την Ελλάδα.
Ο Ρασκ και ο Μακ Νιλ δήλωσαν, από μέρους τους, ότι τις κρίσεις του Γκρομίκο, για τα μέτρα αποκατάστασης μιας κανονικής κατάστασης, στην Ελλάδα, θα τις μελετήσουν και στην επόμενη συνάντησή τους, θα εκθέσουν τις απόψεις των κυβερνήσεών τους" (Βλέπε: Ανακοίνωση ΤΑΣΣ 20/5/1949, Περιοδικό "Δημοκρατικός Στρατός", Εκδοση "Ριζοσπάστη", 1996, τόμος β` σελ. 442 και Λ. Γουίτνερ, στο ίδιο, σελ. 358).
1950 Κύπρος (βρετανική αποικία). Μεσαόρια. Κύπριος βοσκός.
1950 (δεκαετία). Αθήνα. Τραμ, στο Μοναστηράκι, με φόντο την Ακρόπολη. (5Αρχείο The Books' Journal
Δεκαετία
1950 - 2024. Λεμεσός. Οδοί Ειρήνης και Άγκυρας. Τότε και τώρα.
1960 Αθήνα. Κλιμακοφόρο Όχημα (MAGIRUS DEUTZ JUPITER FBL 614), 50 μέτρων, της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας.
1960 (δεκαετία). Καλαμπάκι Δράμας. Το καφενείο του Όθωνα, που λειτουργούσε και σαν ταχυδρομείο, όταν έφθανε, εκεί, ο ταχυδρόμος, με την τσάντα του γεμάτη γράμματα και αφού ανέβαινε, στο υπερυψωμένο πεζουλάκι, μοίραζε τα γράμματα, φωνάζοντας τα ονόματα και οι χωριανοί, από κάτω, περιμένανε να ακούσουν το όνομά τους και να παραλάβουν το γράμμα, που πετούσε ο ταχυδρόμος.
1963 Αθήνα, Παγκράτι. Στις οδούς Ευφρονίου και Αστυδάμαντος, πριν την ανοικοδόμηση.
7/7/1968 Ανάβαση Ριτσώνας, από τον “μανιακό” ραλλίστα Σταμάτη Κόκοτα, με Jaguar E-Type.
1970 Θεσσαλονίκη. Ο Νίκος Κούρκουλος και ο Νίκος Ξανθόπουλος, κατά την προσέλευσή τους, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου.
28/4/1971 Αθήνα, γήπεδο Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Παναθηναϊκός - Ερυθρός Αστέρας 3 - 0. Ο Τότης Φυλακούρης, στους ώμους του Σταμάτη Κόκοτα.
1971 Αθήνα. Η ποδοσφαιρική ομάδα του Παναθηναϊκού.
1970 (δεκαετία). Καβάλα. Η οδός Ελευθερίου Βενιζέλου, μπροστά, από τον δημοτικό κήπο.
29/4/1976 - 5/5/1976. To εξώφυλλο του περιοδικού “ΕΠΙΚΑΙΡΑ”.
1981 Αθήνα, οδός Πανεπιστημίου. Η πρώτη διαδήλωση, στην Ελλάδα, για τα οικολογικά θέματα.
1988. Άργος. Η 415, στον σιδηροδρομικό σταθμό.
1994 Αθήνα. Ο Κώστας Χατζηχρήστος, ο Ντίνος Ηλιόπουλος και ο Νίκος Ρίζος, σε εκδήλωση για τους παλαιούς ηθοποιούς.
2022 - 2024 (2025). Το ουκρανικό δράμα συνεχίζεται…
2025 ΗΠΑ. Ο 69χρονος Mel Gibson, βγάζει βόλτα τον πατέρα του, που έχει φθάσει, στην ηλικία των 101 ετών.
2025 ΗΠΑ. O Clint Eastwood, προς την ηλικία των 95 ετών.
Σχόλια