1-10-2024 Άρχισε μια εκτεταμένη στρατιωτική επιχείρηση, από την Περσία, με ρίψη, τουλάχιστον, 500 βαλλιστικών πυραύλων, σε όλο το Ισραήλ. Όμως, αυτή η επιχείρηση δεν είναι η, τελικώς, αναμενόμενη, ενώ εντυπωσιάζει η αφάνεια των Αμερικανών και των Βρετανών, που είναι πιθανόν ότι θα έχουν πάρει άσχημα νέα, από το Πεκίνο και την Μόσχα.

 

Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό και το οποίο επιχειρώ να παρουσιάσω, στο παραπάνω βίντεο που, μόλις χθες το βράδυ (1 Οκτωβρίου 2024), τράβηξα και είναι χρήσιμο και αναγκαίο να παρακολουθήσουν οι αναγνώστες, είναι ότι η εκτεταμένη επιχείρηση, με την ρίψη, τουλάχιστον, 500 βαλλιστικών πυραύλων, από την Περσία, στην επικράτεια του Ισραήλ, δεν είναι, σε καμία περίπτωση, η αναμενόμενη απάντηση της Τεχεράνης, στα συνεχή επιθετικά γεγονότα, που έχει δημιουργήσει η ισραηλινή κυβέρνηση, με την εκτέλεση του Χανίγια και εσχάτως, του Νασράλα, εδώ και περισσότερο, από έναν μήνα. 

Αυτή η στρατιωτική επιχείρηση των Περσών είναι, απλώς, η αρχή μιας διαδικασίας, η οποία είναι άγνωστο το πού θα καταλήξει και πότε θα ολοκληρωθεί. 

Αλλά το κυριότερο όλων, δεν είναι αυτά, καθ’ αυτά, τα όσα πράττει η Τεχεράνη και το τί θα πράξει το Ισραήλ. Αυτό που, κατά την γνώμη μου, έχει μεγάλη σημασία είναι το τί δεν πράττουν οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και οι σύμμαχοί τους, ή, τουλάχιστον, έχει κεφαλαιώδη και πρωταρχική σημασία, είναι το γιατί δεν πράττουν αυτά που έπραξαν τον περασμένο Απρίλιο, στην αντίστοιχη επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ, το οποίο, τότε, προστάτευσαν, ενεργότατα, καταρρίπτοντας τον μεγαλύτερο αριθμό των drones και των πυραύλων, που είχαν στείλει, τότε, οι Ιρανοί, προκειμένου να χτυπήσουν το ισραηλινό κράτος. 

Τώρα, όπως φαίνεται, η αντίδραση των Αγγλοαμερικανών, στην χθεσινοβραδινή μαζική πυραυλική επίθεση της Τεχεράνης, εάν και όσο υπήρξε, ήταν υποτονική και αυτό έχει την σημασία του, η οποία είναι τεράστια. Είναι προφανές ότι η Ουάσινγκτον και το Λονδίνο δεν έδρασαν, όπως θα μπορούσαν να δράσουν, προστατεύοντας το Ισραήλ, από την χθεσινοβραδινή μαζική πυραυλική επίθεση του Ιράν και αυτή η συμπεριφορά, προφανώς, έχει τους λόγους της. Εννοείται, βέβαια, ότι δεν είναι τα ειρηνόφιλα αισθήματα, ή ο όποιος ανθρωπισμός των κυβερνήσεων των ΗΠΑ και της Βρετανίας, που καθοδήγησαν αυτή την υποτονική συμπεριφορά των δύο δυτικών συμμάχων.

Οι αιτίες πρέπει να είναι διαφορετικές και φυσικά, δεν είναι ηθικές, αλλά έχουν να κάνουν, κατά πάσα πιθανότητα, με τους κινδύνους, τους οποίους θα αντιμετώπιζαν οι ΗΠΑ και η Βρετανία, εάν χτυπούσαν, μαζικά, το Ιράν, ή εάν απέκρουαν την στρατιωτική επιχείρηση, που διεξήγαγαν οι ιρανικές ένοπλες δυνάμεις, εναντίον του Ισραήλ. 

Με δεδομένο το γεγονός ότι υπάρχουν μεγάλοι ναυτικοί στόλοι των ΗΠΑ και της Δύσης, στην Μεσόγειο θάλασσα, η υποτονική αντίδραση των ΗΠΑ και των υπολοίπων προξενεί σαφέστατη περιέργεια, επειδή, αυτήν τη φορά, δεν προστάτεψαν το Ισραήλ, όπως θεωρείτο δεδομένο ότι θα έπρατταν, στην χθεσινοβραδινή πυραυλική επίθεση των Περσών, κατά του Ισραηλινού κράτους. 

Οι λόγοι, στην παρούσα φάση, για αυτήν την υποτονικότητα των δυτικών δυνάμεων, παραμένουν ομιχλώδεις. 

Όμως, επιχειρώντας να εξηγήσω αυτήν την, τουλάχιστον, περίεργη και μη αναμενόμενη συμπεριφορά της Ουάσινγκτων και του Λονδίνου (όπως επίσης και του Παρισιού) καταλήγω, στο συμπέρασμα ότι δεν έδρασαν, έτσι όπως αναμενόταν να δράσουν, στην περίπτωση της χθεσινοβραδινής στρατιωτικής επίθεσης, κατά του Ισραήλ, επειδή είχαν μηνύματα, προφανώς, διά της πλαγιάς οδού, ή υποψιάζονταν ότι οι αμερικανοβρετανικές βάσεις, στην περιοχή της Μεσογείου και ο στόλος των Αμερικανών, στην ίδια περιοχή κινδύνευαν, άμεσα, απο ένα μαζικό χτύπημα, το οποίο, πιθανότατα, θα έθετε, εκτός μάχης, τις βάσεις αυτές και ακόμη περισσότερο, θα καταβυθιζόταν ολόκληρος ο αμερικανικός στόλος, ή ένα μεγάλο μέρος αυτού. 

Ποιοί θα το έκαναν αυτό; 

Προφανώς δεν είναι το Ιράν, που θα το έκανε. 

Όπως έχω γράψει, όταν οι Πέρσες θα εμφανίζονταν, στο πεδίο των μαχών, κατά του Ισραήλ, δεν θα είσαι μόνοι, αλλά επρόκειτο να έχουν μια πολύ καλή παρέα, δηλαδή ισχυρές πλάτες. Και αυτή η παρέα είναι σαφές ότι ξεπερνά, κατά πολύ, το Ισραήλ και αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο, για τις αμερικανικές και τις δυτικές ένοπλες δυνάμεις. Και αυτό επειδή η καλή παρέα των Περσών δεν είναι άλλη, από την Ρωσία και την Κίνα.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, στην πράξη και πέρα από θρησκευτικές και ιδεολογικές αναφορές, το Ιράν δρα, στην περιοχή, ως αντιπρόσωπος του Πεκίνου (δηλαδή του κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος), το οποίο έχει επενδυμένα τεράστια συμφέροντα, στην Περσία, με δεδομένο ότι ο βασικός προμηθευτής των πετρελαϊκών προϊόντων για τις τεράστιες και αδηφάγες ανάγκες της κινεζικής οικονομίας και παραγωγής είναι η Τεχεράνη, γεγονός το οποίο δεν επιτρέπει, στο Πεκίνο, να αφήσει, στην τύχη της, την χώρα αυτή και το καθεστώς των μουλάδων, που επικρατεί. 

Ομοίως και η Ρωσία, η οποία έχει στενές σχέσεις, με το ιρανικό καθεστώς και έχει συνάψει αμυντική συμφωνία μαζί του. 

Αυτές οι δύο χώρες όπλισαν και προστατεύουν την Τεχεράνη, στην συγκεκριμένη επίθεση, κατά του Ισραήλ, χθες το βράδυ και αυτή η κακή ιστορία δεν πρόκειται να σταματήσει, εδώ. Η ισραηλινή εισβολή, στον Λίβανο, είναι προφανές ότι ενεργοποίησε τα άμεσα αντανακλαστικά των Περσών, οι οποίοι δεν μπορούν να αφήσουν τον Λίβανο και την Χεζμπολάχ, χωρίς προστασία.

Αυτή είναι η αιτία της χθεσινής χθεσινοβραδινής επίθεσης, εναντίον του Ισραήλ, από την Περσία και φυσικά πρόκειται να υπάρξει συνέχεια, τουλάχιστον, όσο το Ισραήλ θα επιχειρεί να πραγματοποιήσει και να ολοκληρώσει την εισβολή του αυτή, στον γειτονικό Λίβανο, γεγονός που σημαίνει ότι μια νίκη των Ισραηλινών, στον λιβανικό, πλέον, πόλεμο, δεν είναι, σε καμία περίπτωση, αποδεκτή, στην πράξη και όχι, πλέον, στα λόγια, από την Τεχεράνη.

Αυτό, βέβαια, σημαίνει ότι ο πόλεμος θα συνεχιστεί, με τις δυτικές πρωτεύουσες να μην είναι, πλέον και τόσο ένθερμες, στην ανοιχτή (όχι, φυσικά, στην παρασκηνιακή και την, εκ του πλαγίου) υποστήριξη τους, στο Ισραήλ. 

Επειδή, λοιπόν, όλα είναι, εν εξελίξει, ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο να περιμένουμε να δούμε την πορεία των πραγμάτων, που, φυσικά, δεν πρόκειται, σε καμία περίπτωση, να είναι καλή. Η κατάσταση, στην Μέση Ανατολή, θα επιδεινωθεί, τάχιστα και οποιαδήποτε πρόβλεψη, στην παρούσα φάση, είναι παρακινδυνευμένη. 

Έτσι, αυτό, που έχουμε να κάνουμε, είναι να παρατηρήσουμε τα γεγονότα, που θα ακολουθήσουν και τα οποία θα είναι πολύ σημαντικά, όχι μόνο, για την περιοχή της Μέσης Ανατολής, αλλά και για την χώρα μας και την ελληνική κοινωνία, όπως και για την παγκόσμια κοινότητα.

Υπομονή.