46,5% Έλληνας της Ελλάδας και Νοτιοϊταλός (Έλληνας της κάτω Ιταλίας). 36% Δυτικοασιάτης (Μικρά Ασία, χωρίς μογγολική ρίζα). 7,9%, Ιταλός. 7,6% Βορειοαφρικανός (με ρίζα μη αραβική, αλλά, από τους Βερβερίνους). 2% Ασκενάζι (Εβραίος της βόρειας Ευρώπης). Το “MyHeritage” με πληροφόρησε, από πού βαστάει η σκούφια μου. Μπορώ να πω ότι η εμπειρία αυτής της γνώσης, που είχε εκπλήξεις, αλλά όχι τόσες όσες ανέμενα, είναι συγκινητική. Τελικά, τώρα ξέρουμε ότι ο Fallmerayer δεν έχει δίκιο.

 

Το βίντεο είναι, από ενδιαφέρον, έως συναρπαστικό. Αξίζει να παρακολουθήσετε, μια γενετική ιστορία, χιλιάδων χρόνων, στο απόμακρο παρελθόν…

Πριν ελάχιστες ημέρες, έλαβα τις απαντήσεις, από το γερμανικό εργαστήριο γενετικών ερευνών, βάσει του γονιδιώματος του DNA μου, από την εφαρμογή “MyHeritage”, για το δικό μου προφίλ, για την γενετική μου ταυτότητα, δηλαδή, για το puzzle του γενετικού μου αποτυπώματος, κοινώς, της γενετικής ιστορίας μου, η οποία πηγαίνει, πολύ μακριά, στο παρελθόν· χιλιάδες χρόνια πίσω. 

Υπήρξαν κάποια πράγματα, τα οποία με εξέπληξαν, κάποια άλλα όχι, αλλά, σε γενικές γραμμές, η γενετική μου ιστορία λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος ότι αποτελώ υβρίδιο δύο διαφορετικών πολιτισμικών συνόλων, που δεν υπήρξε αφύσικη, αν και όπως προανέφερα, είχε τις εκπλήξεις της, που, ως σύνολο, όμως, υπήρξε και την αντιμετώπισα, ως, βαθύτατα, συγκινητική. 

Όταν, στις 23 Ιουνίου 2024, είδα την σχετική διαφήμιση του “MyHeritage”, στο Facebook, δεν δίστασα καθόλου και εισήλθα, στο πρόγραμμα αυτής της εφαρμογής, όπως διηγούμαι, στο, παραπάνω, χθεσινό (Παρασκευή 16/8/2024) αρχικό βίντεο, το οποίο είναι ωριαίο, αλλά είναι πολύ κατατοπιστικό και προτρέπω το αναγνωστικό κοινό να το δει και να το ακούσει, διότι αποτελεί, πλέον, μια συναρπαστική, όχι φανταστική, ή μυθιστορηματική αφήγηση, αλλά είναι μια επιστημονικά, τεκμηριωμένη, πλέον, αφήγηση του γενετικού μου προφίλ, που ανατρέχει, στην γενετική μου ιστορία και καταγράφει την ιστορική σύνδεση και σύνθεση του γονιδιώματος, που συγκροτεί το προσωπικό γενετικό μου αποτύπωμα.

Το puzzle αυτού του γενετικού μου αποτυπώματος αποτελεί μοναδικό και αναμφισβήτητο επιστημονικό δεδομένο, το οποίο δεν μπορεί να παρακαμφθεί και να υποκατασταθεί, από άλλες εξιστορήσεις, ή από μυθολογικά στοιχεία, είτε αυτά είναι αληθοφανή, είναι όχι. Η γενετική επιστήμη, στο συγκεκριμένο της πεδίο, αυτό της ανάλυσης του δεσοξυριβοζονουκλεϊνικού οξέως (του DNA),  είναι αναντίρρητη και δεν επιδέχεται αμφισβητήσεις.

Πώς με βλέπει, διαχρονικά, στο παρελθόν, ο Al του “MyHaritage”. Αν βγάλουμε τα γυαλιά, σωστές είναι οι απεικονίσεις.

Όπως αναφέρει το “MyHeritage”: 

 «Σε κάθε περιοχή του κόσμου, υπάρχει ένα μοναδικό σύνολο γενετικών χαρακτηριστικών, που μοιράζονται μεταξύ τους, οι απόγονοι των αυτόχθονων πληθυσμών. Καθώς η μετανάστευση των πληθυσμών έχει αυξηθεί, η έρευνα έχει δείξει ότι αυτά τα χαρακτηριστικά διακρίνουν την κάθε περιοχή, επιτρέποντάς μας, έτσι, να δημιουργήσουμε γενετικά μοντέλα.

Συγκρίνουμε το DNA, με αυτά τα μοντέλα, για να εκτιμήσουμε το ποσοστό του DNA, που προέρχεται, από κάθε περιοχή. Όσο υψηλότερο είναι το ποσοστό, τόσο πιο σίγουροι θα είστε, σχετικά, με την ακρίβεια των αποτελεσμάτων.

Οι Γενετικές Ομάδες της Εθνοτικής Εκτίμησης πάνε, παραπέρα, εξετάζοντας πάνω από  2100 περιοχές, για να προσδιορίσουμε τις συγκεκριμένες, στις οποίες συμμετέχει, σε κάθε Εθνοτική Ομάδα. Οι Γενετικές Ομάδες παρατίθενται, χωρίς ποσοστά, αλλά προσφέρουν μια πιο λεπτομερή κατανόηση των αποτελεσμάτων της εθνότητας».

Ας περάσουμε, στα ποσοστά της γενετικής πολυεθνικής μου ταυτότητας, όπως τα δίνει το γερμανικό εργαστήριο γενετικής, με το οποίο συνεργάζεται το “MyHeritage” :

Α) 46,5% Έλληνας της Ελλάδας και Νοτιοϊταλός (Έλληνας της Κάτω Ιταλίας).

Όπως, αναφέρει το “MyHeritage”, αυτός ο διφυής γενετικός προσδιορισμός χαρακτηρίζει άτομα, που έχουν αρχαίες ρίζες, στην ελληνική χερσόνησο, με επίκεντρο το Αιγαίο, το Ιόνιο πέλαγος και την Κύπρο. Η αναφορά, λοιπόν, οδηγεί, στις Μυκήνες, στον Μυκηναϊκό πολιτισμό, κάπου, στα 1800 πΧ - 1700 πΧ (στην «πολύχρυσο Μυκήνη» των ομηρικών επών, που δεν είναι μυθιστόρημα, ή μυθιστορία, όπως γνωρίζουμε, εδώ και περισσότερο, από έναν αιώνα). 

Προφανώς, υπάρχουν δεσμοί, με τους αρχαίους Μινωίτες, αλλά η μικρή, αλλά σημαντική γενετική διαφοροποίηση των αρχαίων Ελλήνων Μυκηναίων, από τους αρχαίους Μινωίτες, που δεν ήσαν Έλληνες - από όσα, έως τώρα, γνωρίζουμε -, βρίσκεται, στο 5%, έως 15% των γονιδιωμάτων των δυο αυτών συγγενών πληθυσμών, ποσοστό το οποίο αφορά την διαφορετικότητα των Μυκηναίων, οι οποίοι έχουν το αυτό το νεοφανές γονιδιακό αποτύπωμα, που προέρχεται, από πληθυσμούς, που ήσαν τροφοσυλλέκτες του ευρασιατικού βορρά και διαφοροποιεί τους Έλληνες Μυκηναίους, από τους Μινωίτες.

Κατά βάση, αυτό 46,5%, δικαιολογείται, από την σύγχρονη γενετική επιστήμη, απολύτως, διότι εγώ είμαι υβρίδιο δυο διαφορετικών κοινωνιών· της πελοποννησιακής, από την πλευρά του πατέρα μου και της μικρασιατικής/ποντιακής, από την πλευρά της μητέρας μου.

Η πελοποννησιακή καταγωγή, από την πλευρά του πατέρα μου και των κοινών προγόνων μας, στην ορεινή Ηλεία (το χωριό Κάρμη της περιοχής της Ανδρίτσαινας), από όπου ο ορφανός, από τα μικρά του χρόνια, παππούς μου, ο Τάσος Αναστασόπουλος, γεννημένος το 1904, κατηφόρισε, στην πεδινή Ηλεία, στην Ανδραβίδα και υπήρξε κάλφας (μαθητευόμενος τσαγκάρης), στο εργαστήριο του προπάππου μου Γιάννη Γιαννόπουλου, ο οποίος τον πάντρεψε, με μια από τις κόρες του, την Τασία Γιαννοπούλου, γεννημένη το 1910, με την οποία έζησαν, στα Καβάσιλα του νόμου Ηλείας. Αυτή είναι σημαντικό τμήμα της βασικής Μυκηναϊκής ρίζας της γενετικής μου κληρονομιάς· και όχι, μόνον.

Αυτή η γενετική κληρονομιά οδηγεί και στον ελληνικό εποικισμό της Κάτω Ιταλίας, τον 8ο πΧ αιώνα και μετά από αυτόν, ακόμη και στα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και των αρχών της Τουρκοκρατίας, όταν πελοποννησιακοί πληθυσμοί μετανάστευσαν, στην κάτω Ιταλία και της έδωσαν αυτό το κοινό ελληνικό γενετικό αποτύπωμα, που κατέγραψαν οι γενετικές έρευνες, αλλά όχι, μόνον αυτήν την γενετική κληρονομιά, αφού είναι πιθανόν κάποιοι μεταγενέστεροι απόγονοι των ελληνικών πληθυσμών της κάτω Ιταλίας, που εξιταλίστηκαν, πολιτιστικά, μέσα στην μακρά πορεία των αιώνων, να επανήλθαν, στην Πελοπόννησο, με τις Σταυροφορίες του Μεσαίωνα (μετά το 1205), διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ανδραβίδα ιδρύθηκε, από τον Γάλλο/Φράγκο φεουδάρχη André, με την αρχική ονομασία Andreville, με Γάλλους, Φράγκους, Λατίνους και Έλληνες κατοίκους. Αν και η γενετική ιστορική διαδρομή μπορεί να είναι περισσότερο πολύπλοκη, διότι και ο προπάππος μου Γιάννης Γιαννόπουλος είχε εγκατασταθεί, στην Ανδραβίδα (και αυτός), από την Ανδρίτσαινα.

Το κόκκινο σημάδι, στον χάρτη της Τουρκίας προσδιορίζει την θέση της Τραπεζούντας.

Β) 36% Δυτικοασιάτης.

Εδώ, το “MyHeritage” περιγράφει, σε πολύ σημαντικό βαθμό, την γενετική καταγωγή της μητέρας μου. Είναι η, σε μεγάλο - όχι, όμως, ολικό - βαθμό, εξελληνισμένη μικρασιατική μου καταγωγή, την οποία το γερμανικό γενετικό εργαστήριο την επικεντρώνει, μεν, στην Τραπεζούντα, του Πόντου (η αρχαιοελληνική Τραπεζούς, που ιδρύθηκε το 756 πΧ, από τους Μηλίσιους Ίωνες, από την Σινώπη), αλλά, παρά ταύτα, προσανατολίζει το γενετικό προφίλ των Δυτικοασιατών - τουλάχιστον, στην δική μου περίπτωση, αλλά θεωρώ ότι, ίσως και των υπολοίπων - περισσότερο, προς το περσικό γενετικό προφίλ και κατά τι, λιγότερο, προς αυτό των γηγενών Τούρκων (εννοεί τους Μικρασιάτες, που δεν έχουν μογγολική τουρκική ρίζα· άλλωστε, είναι γνωστό ότι η μεγάλη πλειοψηφία των, εθνοτικά, σημερινών Τούρκων, δεν έχει μογγολική τουρκική γενετική κληρονομιά), κάτι που παραπέμπει, εν μέρει και στους αρχαίους Χετταίους, που, ιστορικά, έχουν εξαφανισθεί.

Τεχνουργήματα των Χετταίων, στην Σεβάστεια.

Δεν έχει άδικο το γερμανικό εργαστήριο, διότι, παρά την γενετική συγκέντρωση των προγόνων μου, προς την Τραπεζούντα, οι γονείς της μητέρας μου, ο παππούς μου, ο Θεόδωρος Διονυσιάδης και η γιαγιά μου η Σοφία Καλαϊτζίδου κατοικούσαν, στην περιοχή της βυζαντινής Νεοκαισαρείας (τουρκιστί :  Niksar), στην Σεβάστεια

 (τουρκιστί : Sivas), που είναι πιο κοντά, στην Περσία.

Εδώ, χρειάζεται να ξεκαθαρίσω και ορισμένα ιστορικά στοιχεία. Οι ποντιακοί πληθυσμοί, που συγκροτήθηκαν ως τέτοιοι, στην  αρχαϊκή περίοδο, και πολύ περισσότερο, μετά τον Αλέξανδρο, στην ελληνιστική περιόδο, και στα βυζαντινά χρόνια, έχουν δυφιή υπόσταση. 

Οι πληθυσμοί των ποντιακών πόλεων, στην Μαύρη Θάλασσα, έχουν ιωνική προέλευση, με ανάλογο γενετικό αποτύπωμα (και αυτό καταγράφεται, ως τμήμα του γενετικού μου αποτυπώματος, από το γερμανικό εργαστήριο γενετικών ερευνών), σε αντίθεση, με τους ποντιακούς πληθυσμούς της μικρασιατικής ενδοχώρας οι οποίοι είναι πληθυσμοί, οι οποίοι εξελληνίσθηκαν, από τα αρχαία χρόνια και συνενώθηκαν, στο διάβα των αιώνων,  με τους πληθυσμούς των παραλιακών ποντιακών πόλεων, με κοινό χαρακτήρα την αναφορά, στην ποντιακή χριστιανική και μεταγενέστερα, ελληνική τους καταγωγή.

Γ) 7,9% Ιταλός.

Με βάση όσα περιέγραψα, όσον αφορά την ελληνική καταγωγή μου, που προσανατολίζεται και προς την κάτω Ιταλία, με αναφορές, στις σταυροφορίες της μεσαιωνικής εποχής δεν με εντυπωσιάζει, καθόλου, το γεγονός ότι ένα όχι ασήμαντο ποσοστό της γενετικής μου κληρονομιάς προέρχεται, από την Ιταλία. Είναι, πλέον, προφανέστατο ότι οι σταυροφορίες έπαιξαν σημαντικό ρόλο, στην γενετική μου ιστορία και την αντίστοιχη κληρονομιά. 

Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ιταλική γενετική μου κληρονομιά ανιχνεύεται και στην Μικρά Ασία, στις παραλιακές πόλεις της Μαύρης Θάλασσας και μάλιστα, στην Τραπεζούντα, όπου εκεί, μετανάστευσαν Βενετοί και Γενουάτες και έχουν αφήσει, άλλωστε, δύο κάστρα, στην συγκεκριμένη πόλη. Οπότε και από την πλευρά της μητέρας μου, είναι πιθανό να προέρχεται μέρος της ιταλικής γενετικής μου κληρονομιάς.

Χρήσιμο είναι να περιγράψω το τί ορίζει, με τον όρο «Ιταλός», το γερμανικό εργαστήριο γενετικής. Έτσι, το εργαστήριο προσδιορίζει το γενετικό αποτύπωμα, που, ιδιόμορφα, συγκροτήθηκε, στα αρχαία ρωμαϊκά χρόνια, δηλαδή, στην περίοδο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, με επιρροές, από την βόρεια και νότια Ευρώπη, με έναν τρόπο, που διαφοροποιεί αυτό το γενετικό αποτύπωμα, από όλα τα άλλα.

Δ) 7.6% Βορειοαφρικανός.

Αυτό υπήρξε πραγματικά έκπληξη για μένα. Πολύ σημαντική έκπληξη, την οποία δεν περίμενα. 

Τί εννοεί, όμως, το γερμανικό εργαστήριο γενετικής, με την περιγραφή και τον όρο Βορειοαφρικανός. 

Ας το δούμε.

Τον γενετικό τύπο των βορειοαφρικανών, τον προσδιορίζει, ως γενετικό αποτύπωμα των προαραβικών πληθυσμών των χωρών του Μαγκρέμπ (Λιβύη, Τυνησία, Αλγερία και Μαρόκο), που ανιχνεύεται και στην Αίγυπτο, με διαφορετική, όμως, εξέλιξη, από αυτήν των αρχαίων Αιγυπτίων και προσδιορίζεται, από τους Βερβερίνους της αρχαιότητας, δηλαδή, στην αρχαία Καρχηδόνα και τους λοιπούς κατοίκους εκείνων των περιοχών, που, ναι μεν, από τον 8ο μΧ αιώνα και μετά, εξισλαμίστηκαν και αραβοποιήθηκαν, αλλά διατήρησαν το μη αραβικό γενετικό τους αποτύπωμα.

Αυτή η βορειοαφρικανική γενετική μου κληρονομιά, είναι λογικό να προέκυψε, από την Ιταλία, ή, μέσω πειρατικών επιδρομών, μια και αυτοί οι πληθυσμοί, μοιράζονται ένα μέρος κοινής γενετικής κληρονομιάς, ενώ, σήμερα, ένα μεγάλο μέρος μη αραβικών βορειοαφρικανικών πληθυσμών ανιχνεύεται, από το γερμανικό γενετικό εργαστήριο, στους μετανάστες, από την περιοχή του Μαγκρέμπ, στην Γαλλία.

Ε) 2% Ασκενάζι.

Άλλη μία τεράστια έκπληξη, την οποία και αυτήν, ουδόλως, περίμενα. Και αυτό το ποσοστό  της εβραϊκής γενετικής μου κληρονομιάς δεν είναι ασήμαντο.

Εδώ, πρέπει να αναφέρω ότι, γενικώς, οι Εβραίοι χωρίζονται, σε δυο κλάδους. Στους σεφαρδίτες, που είναι οι ανατολίτες και οι Εβραίοι της νότιας Ευρώπης, που, συνήθως, ομιλούσαν ένα ισπανικό ιδίωμα, όπως οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης, ή τις γλώσσες των χωρών, από τις οποίες προέρχονταν, πριν τους εξοντώσουν οι Γερμανοί, κατά την δεκαετία του 1940, στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. 

Ο δεύτερος κλάδος των Εβραίων είναι οι Ασκενάζι, που είναι οι Εβραίοι της βόρειας Ευρώπης και έχουν αφήσει το δικό τους γενετικό αποτύπωμα, αφού, όπως είναι γνωστό, ο Εβραϊσμός είναι περισσότερο θρησκευτική πίστη και κατόπιν, έθνος. Βέβαια, ο Εβραϊσμός, πλέον, συναρθρώνεται, σε μια θρησκευτική πίστη, που συγκροτεί ένα έθνος (το εβραϊκό), αλλά τα γενετικά αποτυπώματα, ήτοι τα γονιδιώματα, στους εβραϊκούς πληθυσμούς παραμένουν να είναι διαφορετικά.

Οι Ασκενάζι είναι, γενετικά, πολύ δεμένοι, μεταξύ τους και προέρχονται, κυρίως, από την Γερμανία και την Γαλλία, όπως και την Πολωνία, την Ρωσία και τις Βαλτικές χώρες και η γλώσσα, που χρησιμοποιούν, είναι τα γίντις, τα οποία είναι η μεσαιωνική γερμανική γλώσσα.

Η πίεση, που δέχτηκαν, από τους Γερμανούς και τους λοιπούς βορειοευρωπαϊκούς πληθυσμούς, υποχρέωσε πολλούς Ασκενάζι να κατέβουν, νοτιοανατολικά και να φτάσουν, μέχρι τις σλαβικές χώρες της Βαλκανικής.

Αλλά, τελικώς, κάποιοι, από τους Ασκενάζι, έφθασαν και στην Ελλάδα και εντάχθηκαν, στις εβραϊκές κοινωνίες, που βρήκαν, στον ελλαδικό χώρο και το ίδιο πρέπει να έγινε και στα μικρασιατικά εδάφη. Όμως, όπως φαίνεται,  κάποιοι, από τους Ασκενάζι του παρελθόντος, με σκοπό την πλήρη ένταξη τους στις ελληνικές κοινωνίες, στις οποίες βρέθηκαν, εγκατέλειψαν την εβραϊκή πίστη και υιοθέτησαν τον χριστιανισμό. Λογικά, αυτό πρέπει να συνέβη και με τους Ασκενάζι προγόνους μου, οι οποίοι άφησαν το ιδιαίτερο γενετικό τους αποτύπωμα, στην γενετική μου κληρονομιά. 

Σε γενικές γραμμές, αυτή είναι η ανάγνωση του DNA μου, έτσι όπως προκύπτει, από τις αναλύσεις του γερμανικού γενετικού εργαστηρίου. Και με αυτήν την ανάγνωση, δεν έχω κανένα πρόβλημα, ούτε, φυσικά, έχω κανένα πρόβλημα, με αυτό, που με κάνει να είμαι η γενετική μου ιστορία, την οποία, μόλις, περιέγραψα και την οποία προτρέπω τους αναγνώστες να την δουν και να την ακούσουν, στο αρχικό βίντεο του παρόντος δημοσιεύματος. 

Αυτό, που πρέπει να συμπληρώσω, είναι το γεγονός ότι, τελικά, αποδεικνύεται, πλέον και επιστημονικά, με αδιάσειστα στοιχεία, ότι ο Αυστριακός Jakob Philipp Fallmerayer είχε άδικο, όταν έλεγε ότι, στους σύγχρονους κατοίκους της Ελλάδας, δεν υπάρχει, ούτε μία σταγόνα αίματος, που να έχει σχέση, με τους αρχαίους Έλληνες. 

Ούτε, φυσικά, είχε δίκιο ο Αυστριακός υπουργός εξωτερικών της εποχής της ελληνικής επανάστασης του 1821, ο κόμης Klemens von Metternich, που προσδιόρισε την Ελλάδα, ως γεωγραφικό χώρο, ο οποίος ουδεμία σχέση έχει, με τον αρχαίο ελληνισμό. 

Τελικά δεν είναι έτσι. 

Και οι δυο τους έπεσαν, έξω, στους υπολογισμούς τους, οι οποίοι δεν ήσαν καθόλου αθώοι.