Μετά την ελληνοϊταλική συμφωνία, για την AOZ, η ώρα της Αιγύπτου και μετά της Τουρκίας. (Αλλά, η διακηρυγμένη θέση της Άγκυρας ότι τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, είναι αντιπαραγωγική και καθιστά αδύνατη κάθε διαπραγμάτευση).

Ότι η υπογραφή της ελληνοϊταλικής συμφωνίας, για τις θαλάσσιες ζώνες (την ΑΟΖ), στον χώρο του Ιονίου πελάγους, που υπογραφηκε, χθες, 9/6/2020, από τους υπουργούς των Εξωτερικών των δύο χωρών Νίκο Δένδια και Luigi Di Maio, έχει κάποιο, καθόλου ασήμαντα, προβλήματα, ως προς το περιεχόμενο της συμφωνίας αυτής είναι κάτι περισσότερο, από βέβαιο.

Ουσιαστικά η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη αποδέχτηκε όλες τις ιταλικές απαιτήσεις, με βάση την ελληνοϊταλική συμφωνία του 1977, δίνοντας μειωμένη επήρεια, ως προς την υφαλοκρηπίδα τους, στα ελληνικά νησιά του βόρειου Ιονίου πελάγους, αφού, παραδείγματος χάριν, η επιρροή, που προβλέπεται, για τα Διαπόντια νησιά (Οθωνούς, Ερικούσα κλπ) φθάνει, στο 70% και ειδικά, για τις Στροφάδες, η αντίστοιχη επιρροή τους φθάνει, μόλις, στο 32%.

Είναι προφανές ότι αυτό το κομμάτι της συμφωνίας, με την Ιταλία, η χώρα μας θα το βρει μπροστά της, όταν κάποια στιγμή έλθει η ώρα της διαπραγμάτευσης, με την Τουρκία, για τις θαλάσσιες ζώνες, στο Αιγαίο. Αυτό είναι σίγουρο. Ειναι αντιμετωπίσιμο και διαχειρίσιμο, αλλά είναι βέβαιο το γεγονός ότι, έτσι δημιουργείται ένα προηγούμενο.

Ακόμη η ελληνοϊταλική συμφωνία, δεν συνοδεύεται, από την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων, έστω, στο Ιόνιο πέλαγος, από τα 6, στα 12 μίλια. Απλώς, προβλέπεται ότι, όταν η ελληνική πλευρά προχωρήσει, σε αυτήν την ενέργεια, για το εύρος των ελληνικών χωρικών υδάτων, πάνω από τα σημερινά 6 μίλια, έως τα 12 μίλια, που, τώρα, είναι διεθνής θάλασσα, θα επιτρέπεται, στους Ιταλοί ψαράδες, να αλιεύουν, εντός αυτού του τμήματος της ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης.

Οι φωνές του πρώην ΥΠΕΞ Νίκου Κοτζιά, που επισημαίνει αυτά τα αδύνατα σημεία της ελληνοϊταλικής συμφωνίας, για την ΑΟΖ, έχουν βάση. Όμως, πρέπει να είμαστε ρεαλιστές και να αντιληφθούμε ότι, σε μια διαπραγμάτευση, δεν μπορείς να τα κερδίσεις όλα. Κάποια πράγματα θα υποχρεωθείς να τα δώσεις, αρκεί το γενικό περιεχόμενο της όποιας συμφωνίας να σου παρέχει περισσότερα οφέλη, από τις όποιες, επί μέρους, αβαρίες υπάρξουν.

Υπό αυτό το πρίσμα ορώμενα τα πράγματα, η τοποθέτηση του Νίκου Κοτζιά, ότι η ελληνοϊταλική συμφωνία υπονομεύει την γενικότερη θέση Ελλάδας στην περιοχή, είναι εσφαλμένη και αποτελεί αντιπολιτευτική υπερβολή, αφού η ίδια η ύπαρξη αυτής της συμφωνίας, αντιθέτως, κατοχυρώνει τιις ελληνικές θέσεις, οι οποίες στηρίζονται, στην επίσημη αναγνώριση του δικαιώματος των νησιών να έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, έστω και αν, σε κάποιες περιπτώσεις, η επήρεια ορισμένων νησιών μπορεί να είναι μειωμένη.

Έτσι, μετά την συμφωνία, με την Ιταλία, ήλθε, πλέον, η ώρα (στην πραγματικότητα, έχει έλθει, εδώ και πολύν καιρό), για μια αντίστοιχη συμφωνία της χώρας μας, με την Αίγυπτο. Και αυτή η συμφωνία πρέπει να συνομολογηθεί και να υπογραφεί, σύντομα, προκειμένου να απομονωθεί η Άγκυρα και να καταπέσει, στην πράξη, η τουρκολυβική συμφωνία, για τις θαλάσσιες ζώνες, κάτωθεν της Κρήτης, που παραβιάζει τα ελληνικά συμφέροντα.

Λέγεται ότι το πρόβλημα της υπογραφής μιας ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας, για την ΑΟΖ, εντοπίζεται, στο ότι η αιγυπτιακή κυβέρνηση έχει πρόβλημα, με το τμήμα της ελληνικής ΑΟΖ, που σχετίζεται, με το Κατελλόριζο και ότι αυτό το πρόβλημα είναι, που έχει εμποδίσει την υπογραφή της συμφωνίας, αφού υποτίθεται ότι το αιγυπτιακό κράτος δεν θέλει να βρεθεί, ανάμεσα, στην σύγκρουση συμφερόντων της Ελλάδας και της Τουρκίας, σε αυτό το τμήμα της νοτιοανατολικής Μεσογείου.

Όμως, τα πράγματα μπορεί να μην είναι έτσι. Μορεί το πρόβλημα να είναι, αμιγώς, ελληνικό, όπως ισχυρίζεται η πολύ καλή γνώστρια της επικρατούσας κατάστασης, στον χώρο της Μέσης Ανατολής κ. Ευανθία Κουλουριώτη, η οποία, ευθέως, λέει ότι η Αίγυπτος δεν έχει κανένα πρόβλημα, με το Καστελλόριζο, αναφερόμενη και σε παλαιότερες δηλώσεις του στρατηγού αλ Σίσι, με τις οποίες, ο Αιγύπτιιος πρόεδρος έχει αναφέρει, στις 30/1/2018, ότι η Αίγυπτος και η Ελλάδα έχουν καταλήξει, σε έναν προσωρινό χάρτη των θαλάσσιων συνόρων τους. 

Επίσης, στις 17/12/2019, η αιγυπτιακή προεδρία έχει ανακοινώσει ότι ο πρόεδρος Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι επιθυμεί, διακαώς, να ολοκληρωθεί η συμφωνία, με την Ελλάδα, για την ΑΟΖ, τονίζοντας ότι τα πράγματα δεν προχώρησαν, λόγω της αλλαγής της ελληνικής κυβέρνησης (εννοεί την αντικατάσταση της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα, από την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη) και ότι περιμένει να ολοκληρωθεί η συμφωνία αυτή, με την νέα ελληνική κυβέρνηση.

Η συγκεκριμένη αναλύτρια λέει ότι ο πρόεδρος αλ Σίσι ήταν αποφασισμένος να υπογράψει συμφωνία, για την ΑΟΖ, με την Ελλάδα, αλλά ήταν η ελληνική πλευρά, που δεν θέλησε να προχωρήσει, σε αυτή την ενέργεια.

Σε κάθε περίπτωση, όλα αυτά έχουν ένα τεράστιο ενδιαφέρον και πρόκειται να αναδειχθούν, αφού, από ό,τι φαίνεται, έχει ανοίξει ο δρόμος, για την σύναψη μιας ολικής, ή μιας μερικής συμφωνίας, για την ελληνοαιγυπτιακή ΑΟΖ.

Εκεί, που ο δρόμος, για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών, παραμένει, προς το παρόν, ερμητικά, κλειστός, είναι ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, αφού η γενική πολιτική θέση της Άγκυρας, η οποία συνοψίζεται, στην επίσημη τοποθέτηση ότι τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, είναι αντιπαραγωγική και απαγορευτική, για κάθε συζήτηση.

Μπορεί αυτή η τοποθέτηση της τουρκικής κυβέρνησης να αλλάξει;

Δύσκολο. Πολύ δύσκολο. Αλλά όχι ακατόρθωτο.

Αρκεί η ελληνική πλευρά να μην κάνει πίσω...