Τα κτυπήματα των Ρώσων στις αμερικανικές δυνάμεις, στην Συρία οδηγούν την ηγεσία των Η.Π.Α., σε τυχοδιωκτικές πρακτικές. (Η μεθοδευμένη επίδειξη ωμότητας του αμυντικού δόγματος της Μόσχας, που σκοπεύει να πτοήσει το ηθικό του επιτελείου της Ουάσινγκτων και να κατατρομοκρατήσει τους αντιπάλους της, φέρνει αποτελέσματα).

Ενώ η θερινή ραστώνη, καλά κρατεί και ο υδράργυρος της θερμοκρασίας ανεβαίνει στα ύψη, η κατάσταση στα πολεμικά μέτωπα της Συρίας, φαίνεται να οδηγείται, στα άκρα και σε πολύ επικίνδυνες ατραπούς, μία από τις οποίες, μαζύ με την συνεχή και επιδεινούμενη επίδειξη της τυχοδιωκτικής συμπεριφοράς, είναι το ξέσπασμα μίας διευρυμένης πολεμικής σύρραξης, ανάμεσα στις Η.Π.Α. και στην Ρωσία, η οποία, φυσικά, δεν πρόκειται να περιορισθεί, στα συριακά εδάφη.

Ως εκ τούτου, αναγκαστικά και με δεδομένη την κρισιμότητα της κατάστασης, στην παγκόσμια σκηνή, την οποία κρισιμότητα ο πολύς κόσμος, δικαιολογημένα, δεν έχει αντιληφθεί, το παρόν δημοσίευμά μου, αποτελεί συνέχεια του προηγούμενου δημοσιεύματος, σε αυτό, εδώ, το μπλογκ [το οποίο μπορείτε να δείτε, με τίτλο : Οι σχεδιαστές της διεθνούς πολιτικής της Ουάσινγκτων ενώπιον των οδυνηρών διλημμάτων που τίθενται από την διαφαινόμενη, ως βέβαιη, απώλεια της πλανητικής κυριαρχίας των Η.Π.Α. (Η ήττα των Αμερικανών, στην Συρία, οι ρωσικές απαιτήσεις και η ταχεία άνοδος της Κίνας, φέρνουν, στην επιφάνεια, τον κίνδυνο ενός μαζικού πρώτου πυρηνικού πλήγματος)] και ασχολείται, με την πολύ επικίνδυνη αναμέτρηση των Η.Π.Α. και της Ρωσίας, δηλαδή των δύο πυρηνικών υπερδυνάμεων, στα πολλά και πολύπλοκα μέτωπα του πολέμου, που εξελίσσεται, εις βάρος των συμμάχων των Αμερικανών και της Δύσης, στην συριακή επικρατεία.

Όπως φαίνεται, από την ελάχιστη πληροφόρηση, που έχουμε και η οποία, για λόγους προφανούς σκοπιμότητας, δίδεται και από τις δύο πλευρές, με το σταγονόμετρο, η ρωσική πολεμική αεροπορία πλήττει, ανελέητα και χωρίς καμμία προειδοποίηση, στόχους, όχι μόνο των φιλοδυτικών ανταρτών, αλλά και τις ίδιες τις αμερικανικές και βρετανικές στρατιωτικές δυνάμεις, που τους υποστηρίζουν και τους πλαισιώνουν.

Ήδη, έχει επιβεβαιωθεί ο σφοδρός βομβαρδισμός θέσεων του αυτοαποκαλούμενου Ελεύθερου Συριακού Στρατού και των Αμερικανών και των Βρετανών στρατιωτικών, που υποστηρίζουν αυτή την αντικαθεστωτική οργάνωση, κοντά στην ιρακινοσυριακή μεθόριο, στον χώρο της νοτιοανατολικής Συρίας, όπου οι Αγγλοαμερικανοί θεωρούσαν ότι μπορούν να δρουν ανενόχλητοι, από τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις.

Φυσικά, αυτή τους η πεποίθηση δεν  ήταν αυθαίρετη. Κάθε άλλο. Προφανώς, οι Αμερικανοί είχαν κάποια άτυπη, μεν, αλλά και ουσιαστική μυστική διαβεβαίωση και συμφωνία, με την ρωσική ηγεσία, η οποία τους επέτρεψε να αισθάνονται ασφαλείς, αλλά, όπως φαίνεται, οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις έχουν αλλάξει την συμπεριφορά τους. Το αμερικανικό στρατιωτικό προσωπικό, οι Βρετανοί και οι λοιποί νατοϊκοί (οπως και οι άλλοι) σύμμαχοί τους, επί του συριακού εδάφους, είναι, απολύτως, ανασφαλείς. Κυριολεκτικά, είναι έρμαια των διαθέσεων των Ρώσων.

Υπό το φως αυτών των δεδομένων και χωρίς να λάβουμε υπόψη, τις διαδιδόμενες και μη επιβεβαιωμένες φήμες, περί αμερικανορωσικών αερομαχιών, στον συριακό εναέριο χώρο και περί καταρρίψεων αμερικανικών πολεμικών αεροπλάνων, γίνεται κατανοητό ότι οι διαθέσεις της ρωσικής ηγεσίας, έναντι των Αμερικανών, στην Συρία, δεν είναι, πλέον, καθόλου, ευχάριστες και ουδόλως, ευμενείς.

Οι λιγοστές αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις, οι οποίες ευρίσκονται και δρουν, υποστηρικτικά, προς τους συμμάχους τους (την "μετριοπαθή" αντιπολίτευση των σουνιτών της Συρίας, τα διάφορα παρακλάδια της al Qaeda και τους Κούρδους των παρακλαδιών του P.K.K.) βρίσκονται, κάτω από την πρέσα και στο στόχαστρο των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων, που κυριαρχούν, στον συριακό εναέριο χώρο. Και φυσικά, βάλλονται, χωρίς δεύτερη σκέψη.

Βέβαια, οι Αμερικανοί κτύπησαν εγκαταστάσεις του συριακού στρατού, ως απάντηση - υποτίθεται -, σε αυτή την ενέργεια, αλλά αυτό, που καθίσταται σαφές, είναι ότι οι όποιες πράξεις τους, υπό τον παρόντα συσχετισμό δυνάμεων, είναι άνευ ουσιώδους σημασίας. Οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις μπορούν, κυριολεκτικά, να εξαφανίσουν τους Αμερικανούς και τους συμμάχους, στα συριακά εδάφη. Και δείχνουν διατεθειμένοι να το κάνουν, στην πράξη, ως μία προφανή απάντηση, στην αμερικανική αυθάδεια, η οποία εκδηλώθηκε, με την κατάρριψη του συριακού πολεμικού αεροσκάφους, στις 12 Ιουνίου.

Κατόπιν τούτου, ο πασίγνωστος "mad dog", ο υπουργός Άμυνας των Η.Π.Α. James Mattis και το αμερικανικό στρατιωτικό επιτελείο, με την έγκριση του Donald Trump, αντιλαμβανόμενοι ότι τα πράγματα γίνονται δύσκολα και ότι οι Αμερικανοί στρατιωτικοί, στην Συρία, βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο, αποφάσισαν να κλιμακώσουν την ένταση και να φέρουν, στην περιοχή, το αεροπλανοφόρο "George H. W. Bush" συνοδευόμενο από άλλα πλοία επιφανείας, για να βομβαρδίσουν τις συριακές (υποτίθεται) αεροπορικές δυνάμεις, οι οποίες - επίσης υποτίθεται ότι - κτύπησαν αντικαθεστωτικούς αντάρτες, με χημικά όπλα, έξω από την Δαμασκό.

Στην πραγματικότητα, πέρα, από το τί πράττει (ή δεν πράττει) ο συριακός στρατός, ο οποίος μπορεί να έπληξε τους αντιπάλους του, με τα χημικά όπλα, για την χρήση των οποίων τον κατηγορούν, το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας, με την κάθοδο αυτού του στόλου, στην περιοχή, απειλεί να πλήξει τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις, που δρουν στην Συρία, τις οποίες, στην παρούσα στιγμή, επιχειρεί να εκφοβίσει. Αυτή είναι η πραγματική αποστολή του αμερικανικού στόλου, που έχει στόχο την αδρανοποίηση της ρωσικής πολεμικής αεροπορίας, που δρα και κυριαρχεί, στον συριακό εναέριο χώρο.

Εννοείται, βέβαια, ότι η ρωσική ηγεσία δεν μένει άπραγη, απέναντι στους αμερικανικούς σχεδιασμούς. Κάθε άλλο. Η ρητορική της ρωσικής ηγεσίας έχει ανεβάσει τους τόνους και είναι, ευθέως, επιθετική, έναντι των Αμερικανών, αφού οι προειδοποιήσεις, για το τί θα επακολουθήσει, εάν ο αμερικανικός στόλος επιχειρήσει να πλήξει συριακούς (ρωσικούς) στόχους, στα μέτωπα των μαχών, είναι, απολύτως, σαφείς. Και μάλιστα, αυτές οι προειδοποιήσεις δεν περιορίζονται, στον χώρο της Συρίας.

Και ακριβώς, εδώ, είναι, που τα πράγματα καθίστανται, άμεσα, πολύ επικίνδυνα. Ο αμερικανικός τυχοδιωκτισμός έχει οδηγήσει σε άμεσο κίνδυνο, τις λίγες στρατιωτικές δυνάμεις, που έχει αναπτύξει, στο συριακό έδαφος και ως εκ τούτου, η Ουάσινγκτων δεν μπορεί να τις αφήσει στην τύχη τους, αλλά ούτε και μπορεί, εύκολα, να τις αποσύρει, αφού, μία τέτοια ενέργεια θα ήταν μία πλήρης και επονείδιστη ήττα.

Από την άλλη πλευρά, η ρητορική της ρωσικής ηγεσίας δεν αφήνει περιθώρια για παρεξηγήσεις και παρερμηνείες. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν, βεβαίως, δεν έχει μιλήσει, αλλά, οι περί αυτόν, είναι σαφείς και όσα λένε, σκοπεύουν να κόψουν τον βήχα των Αμερικανών και την προθυμία όσων λαμβάνουν τις αποφάσεις, στην Ουάσινγκτων, για μία επίδειξη ισχύος, επί των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων, που δρουν, στην Συρία.

Έτσι, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέϊ Λαβρώφ κατέστησε σαφές ότι η ρωσική αντίδραση θα είναι πολύ σκληρή, εάν ο αμερικανικός στόλος επιχειρήσει να πλήξει στόχους, στην Συρία.

Δεν είναι μόνο, ότι οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις, με τα πυραυλικά συστήματα των S-400, θα αποπροσανατολίσουν, ή/και θα πλήξουν τους αμερικανικούς πυραύλους, που θα εξαπολύσουν τα αμερικανικά πλοία. Αυτό το έπραξαν και τον περασμένο Απρίλιο.

Δεν είναι, μόνο, ότι οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις θα καταρρίψουν τα όποια αμερικανικά πολεμικά αεροπλάνα πετάξουν, από τον στόλο των Η.Π.Α. και επιχειρήσουν να βομβαρδίσουν στόχους, στην Συρία. Αυτό δεν το έπραξαν τον περασμένο Απρίλιο, επειδή οι Αμερικανοί δεν τόλμησαν να πλήξουν την συριακή αεροπορική βάση, με πολεμικά αεροσκάφη, αφού οι επιτελείς, στην Ουάσινγκτων γνώριζαν ότι, εάν τα έστελναν, η τύχη τους θα ήταν κακή. Και φυσικά, εάν οι Αμερικανοί τολμήσουν, τώρα, αυτό, που δεν τόλμησαν, τότε, η τύχη των πολεμικών αεροπλάνων τους δεν θα αλλάξει. Τα αεροπλάνα αυτά θα καταρριφθούν.

Δεν είναι, μόνο, ότι ο αμερικανικός στόλος θα κινδυνεύσει, εν όλω, ή εν μέρει, να βυθιστεί, εάν οι Ρώσοι το αποφασίσουν.  Προφανώς και θα κινδυνεύσει να βυθιστεί. Θα κινδυνεύσει, εφόσον η ρωσική ηγεσία κρίνει ότι είναι σκόπιμο να υποστεί,ο αμερικανικός στόλος, ακόμη και ένα τακτικό πυρηνικό πλήγμα, εάν βρεθεί στο βεληνεκές των ρωσικών S-400, που βρίσκονται, στην συριακή επικράτεια (κατά πάσα πιθανότητα, σε ερημικές περιοχές) και εφόσον αυτά τα πυραυλικά συστήματα έχουν και πυρηνικές κεφαλές, ή να πληγεί, από κάποιο ρωσικό υποβρύχιο, από αυτά, που περιπολούν, στην νοτιοανατολική Μεσόγειο.

Αυτό το πλέγμα των ζημιών, που μπορεί να υποστεί ο αμερικανικός στόλος και οι ένοπλες δυνάμεις των Η.Π.Α., στην Συρία, είναι ένα μέρος των πληγμάτων, που απειλούνται να αντιμετωπίσουν αυτοί που λαμβάνουν τις αποφάσεις, στην Ουάσινγκτων. Και αυτό δεν είναι το κυριότερο. Αντιθέτως, είναι δευτερεύον. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι το ελάχιστο.

Από την ρωσική Δούμα, οι απειλές, που εκτοξεύθηκαν, μέσω του προέδρου της Επιτροπής, για την Άμυνα της χώρας, υπήρξαν πολύ πιο εκτεταμένες, ως προς το επίπεδο και τον χώρο της αμερικανορωσικής πολεμικής αντιπαράθεσης, αφού, όπως ειπώθηκε, εάν υπάρξει οποιαδήποτε απειλή κατά του ρωσικού κράτους, οι πολίτες της χώρας πρέπει να είναι 100% βέβαιοι ότι θα χρησιμοποιηθούν πυρηνικά όπλα και η απειλή θα εξαλειφθεί.

Με αυτόν τον τρόπο, η ρωσική ηγεσία αυξάνει την ένταση της ρητορικής της, απέναντι στην Ουάσινγκτων, στο πιο ακραίο δυνατό επίπεδο, αφού, προφανώς, η όλη αναφορά, στην χρήση πυρηνικών όπλων, για την εξάλειψη της οποιασδήποτε απειλής, κατά της ασφάλειας της Ρωσίας, δεν αφορά τις μάχες, στα συριακά εδάφη και την αμερικανορωσική αντιπαράθεση, στην περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου.

Η ρωσική απειλή αφορά, κυρίως, τον ευρωπαϊκό χώρο και με αυτόν τον τρόπο, η ρωσική ηγεσία, προφανώς, διαμηνύει, στον Donald Trump, στον James Mattis και την παρέα τους, ότι ο πόλεμος θα μεταφερθεί, στην Ευρώπη, όπου, μάλιστα, θα γίνει και χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων, προκειμένου να καμφθεί η αντίσταση των αντιπάλων των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων.

Αλλά η απειλή, που εκτοξεύει η ρωσική ηγεσία, κατά των Αμερικανών, δεν εξαντλείται, μόνο, σε αυτά. Η απειλή, για την χρήση των πυρηνικών όπλων, στρέφεται και κατά των ίδιων των Η.Π.Α., αφού η ρωσική στρατιωτική μηχανή έχει την ευχερή δυνατότητα να πραγματοποιήσει πυρηνική επίθεση, κατά των στόχων, στα εδάφη, στον αέρα και στην θάλασσα της αμερικανικής υπερδύναμης, όπως και σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη βρίσκονται και δρουν οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις.

Αυτό, που έχει σημασία, είναι το, εάν η απειλή, που αντιπροσωπεύει ο αμερικανικός στόλος, για τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις, που δρουν, στην Συρία, είναι πραγματική. Και φυσικά, εξ ίσου σημαντικό είναι και το πόσον είναι ουσιαστική η ρωσική ρητορική. Εάν, δηλαδή, αυτή έχει πραγματικό περιεχόμενο.

Η κάθοδος του αμερικανικού στόλου, ο οποίος μπορεί να πλήξει τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις, που βρίσκονται στην Συρία, είναι ένας προφανής κίνδυνος. Δεν αποτελεί ρητορικό σχήμα. Είναι μια έμπρακτη απειλή, την οποία οι Ρώσοι πρέπει να είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν. Και όπως φαίνεται, είναι έτοιμοι, για κάτι τέτοιο, όπως και οι ίδιοι λένε.

Αλλά, πέρα από το τί λέει η ρωσική ηγεσία και το, κατά πόσον εννοεί αυτά που λέει, αυτό, που έχει σημασία, είναι το τί πράττει. Και φυσικά, η επίσκεψη του αρχηγού του Γενικού Επιτελείου των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων Βαλέρυ Γκερασίμωφ, στην αεροπορική βάση Χμεϊμίμ, στην Συρία, όπου συναντήθηκε, με τον Μπασάρ αλ Άσαντ, όπως και η συνάντηση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογκάν, με τον Ρώσο υπουργό Άμυνας Σεργκέϊ Σόϊγκου, στην Κωνσταντινούπολη, δείχνουν ότι ο ρωσικός σχεδιασμός συνεχίζεται ακάθεκτος.

Και (δυστυχώς) αυτός ο σχεδιασμός στρέφεται, κατά των Κούρδων ανταρτών των οργανώσεων, που δρουν, στην Συρία, ως παρακλάδια του P.K.K. και οι οποίες έχουν συμμαχήσει, με τους Αμερικανούς. Ως εκ τούτου, οι ρωσοτουρκικές επαφές προδικάζουν ότι το μέλλον των Κούρδων της Συρίας θα είναι πολύ δύσκολο, έως σκοτεινό, αφού η ρωσική ηγεσία σκοπεύει να δώσει την απαραίτητη ελευθερία κινήσεων, στον τουρκικό στρατό, να αντιμετωπίσει την ένοπλη κουρδική παρουσία, στην περιοχή, την οποία οι ηγέτες της Άγκυρας αντιλαμβάνονται, ως απειλή, για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας τους.

Αυτό, που γίνεται φανερό, είναι ότι αυτές οι ρωσοτουρκικές επαφές αποσκοπούν στο να δοθεί το ελεύθερο, στον τουρκικό στρατό, να εισβάλει στα εδάφη της βόρειας Συρίας, για να αποδεκατίσει τους Κούρδους αντάρτες και πιθανότατα, τους Αμερικανούς στρατιωτικούς, που τους υποστηρίζουν.

Όπως  φαίνεται τα διάφορα παρακλάδια του P.K.K. έχουν έναν καθαρό φιλοαμερικανικό προσανατολισμό και στην πράξη, αρνούνται, παρά τις ρωσικές παραινέσεις και υποδείξεις, να συνεργαστούν, με τον συριακό στρατό, εμποδίζοντας την ανάπτυξή του, στην περιοχή. Αυτή η συμπεριφορά των Κούρδων ανταρτών, προφανώς, καθοδηγείται, από τους Αμερικανούς, οι οποίοι είναι εκείνοι, που τους εξοπλίζουν, αποσκοπώντας, στην απομάκρυνση του στρατού του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Άσαντ και στην πολυδιάσπαση του συριακού εδαφικού χώρου.

Δυστυχώς, για τον πολύπαθο κουρδικό λαό, οι αμερικανικές επιδιώξεις δεν πρόκειται να πραγματοποιηθούν. Οι Ρώσοι δεν θα επιτρέψουν την πολυδιάσπαση της Συρίας, την οποία θα διατηρήσουν, ως ενιαίο και εδαφικά, ακέραιο κράτος. Αυτή η διαπίστωση καθιστά τις μέλλουσες εξελίξεις, στην περιοχή, εύκολα, προβλέψιμες. Η αλυσίδα των γεγονότων, που θα ακολουθήσουν, θα επικεντρωθεί και θα περιστραφεί, γύρω, από το, παρακάτω, περιεχόμενο :

Οι Αμερικανοί θα εκδιωχθούν, από την συριακή επικράτεια και ως εκ τούτου, επειδή οι Κούρδοι αποτελούν ένα εργαλείο, που εντάσσεται, στα πλαίσια του σχεδιασμού του πολιτικοστρατιωτικού επιτελείου της Ουάσινγκτων, οι ρωσοτουρκικές επαφές αυτών των ημερών οδηγούν στο συμπέρασμα ότι επικρέμαται μία άμεση απειλή, για μία σφοδρή επίθεση του τουρκικού στρατού, στα εδάφη, που ελέγχουν οι ένοπλες δυνάμεις των παρακλαδιών του P.K.K., με σκοπό την εκδίωξη των Κούρδων ανταρτών και των Αμερικανών συμμάχων τους.

Έτσι, η παρουσία του αμερικανικού στόλου και οι εκτοξευόμενες απειλές, για το κτύπημα στόχων, στην συριακή επικράτεια,δεν αφορούν τις συριακές ένοπλες δυνάμεις. Οι Αμερικανοί επιτελείς, στην Ουάσινγκτων, αρνούμενοι να αποδεχθούν την ήττα των συμμάχων τους, στον συριακό εμφύλιο πόλεμο, που είναι, κυρίως, ήττα των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, απειλούν να κτυπήσουν τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις, που επιχειρούν, εντός της Συρίας. 

Αυτή είναι η ωμή αλήθεια, που προκύπτει από την ψυχρή ανάλυση των δεδομένων της παρούσας φάσης της συριακής σύγκρουσης και οι αμερικανικοί ισχυρισμοί, για την χρήση όπλων χημικού πολέμου, από τις ένοπλες δυνάμεις του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Άσαντ, είναι, καθαρά, προσχηματικοί, είτε είναι αληθείς, είτε όχι.

Άλλωστε, σε κάθε περίπτωση, η χρησιμοποίηση χημικών όπλων, στα πεδία των μαχών, κατά των αντικαθεστωτικών ανταρτών, από τον στρατό και την αεροπορία του συριακού καθεστώτος, εάν και στον βαθμό, που υπήρξε, είναι προφανές ότι έχει την έγκριση των Ρώσων επιτελών. Και για να έχει δοθεί η έγκριση, από την ρωσική πλευρά, για την χρήση όπλων χημικού πολέμου, θα υπάρχουν σοβαροί λόγοι, οι οποίοι θα αφορούν την ανατροπή των πολεμικών επιχειρήσεων, υπέρ του συριακού στρατού, μέσα και από την διασπορά του τρόμου, στους μαχητές, που πολεμούν, κατά του συριακού καθεστώτος.

Αλλά, εάν οι Ρώσοι επιτελείς έχουν επιτρέψει, στο συριακό καθεστώς, να χρησιμοποιεί χημικά όπλα, στα πεδία των μαχών, καθίσταται προφανές ότι αυτή η πράξη ξεφεύγει από τα όρια των οποίων ενδοσυριακών πολεμικών αντιπαραθέσεων. Τα υπερβαίνει, μάλιστα, κατά πολύ.

Έτσι, εάν η ρωσική ηγεσία επιτρέπει την χρήση όπλων χημικού πολέμου, στην συριακή σύγκρουση, τότε, αυτή η πράξη αποτελεί ευθεία πρόκληση, που στρέφεται, κατά των αντιπάλων της, στην διεθνή σκηνή. Στρέφεται, δηλαδή, με την μεθοδευμένη επίδειξη αυτής της απίστευτης ωμότητας, κατά του πολιτικοστρατιωτικού επιτελείου, που κατοικοεδρεύει, στην Ουάσινγκτων, κατά του ΝΑΤΟ και της Δύσης, που απειλούνται, χωρίς περιστροφές και με την έμπρακτη επιδείξη του "απαραίτητου" βαθμού βαρβαρότητας, για το τί περιμένει τον Δυτικό Συνασπισμό, εάν αυτός τολμήσει να δοκιμάσει μία πολεμική αντιπαράθεση, με την Ρωσία.

Ως εκ τούτου, η ρωσική ηγεσία ασκεί μία πολιτική εκφοβισμού, κατατρομοκράτησης, καταπτόησης και συντριβής του ηθικού της αμερικανικής ελίτ και των ηγεσιών της Δύσης. Και αυτή η πολιτική (εάν το συριακό καθεστώς χρησιμοποιεί χημικά όπλα, στα πεδία των μαχών) έχει αποδώσει.

Η αμερικανική ηγεσία και οι σύμμαχοι της έχουν θορυβηθεί και έχουν κατατρομοκρατηθεί, αφού, υφίστανται, παρασκηνιακά, το βαρύτατο shock της έμπρακτης διαπίστωσης ότι η ρωσική ηγεσία δεν αστειεύεται και ότι εννοεί όσα λέει ότι θα πράξει, αδιαφορώντας, για τις συνέπειες και τις επιπτώσεις των πράξεών της.

Και φυσικά, αυτό, που απασχολεί την Ουάσινγκτων, δεν είναι, τόσο, τα χημικά όπλα, που επιτρέπει, η ρωσική ηγεσία, στο καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ, να χρησιμοποιεί, κατά των αντικαθεστωτικών.

Αυτή η ανοικτή επίδειξη της βαρβαρότητας, εφόσον η Μόσχα έχει δώσει το πράσινο φως, στο συριακό καθεστώς, για τέτοιου είδους επιθέσεις, που συνιστούν εγκλήματα πολέμου, καθιστά σαφείς τις προθέσεις της ρωσικής ηγεσίας, για την υλοποίηση του νέου της αμυντικού/επιθετικού δόγματος, που έχει διακηρύξει ο Βλαντιμίρ Πούτιν, για την χρήση του πρώτου πυρηνικού πλήγματος, εάν απειληθεί η ύπαρξη, ή η ασφάλεια του ρωσικού κράτους, έτσι όπως η ρωσική ηγεσία προσδιορίζει το περιεχόμενο αυτών των όρων.

Η ρωσική ηγεσία δίνει, έμπρακτα, την εντύπωση ότι εννοεί αυτά, που λέει και ότι θα χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα, εάν και όταν θεωρήσει ότι πρέπει να προβεί, σε μία τέτοια ενέργεια. Και φυσικά, θέλει οι αντίπαλοι της να πιστέψουν ότι είναι διατεθειμένη να το πράξει, προκειμένου να προσαρμόσουν, ανάλογα, την συμπεριφορά τους.

Όπως φαίνεται, από τις ενέργειές τους, οι αντίπαλοι της Ρωσίας, στον διεθνή χώρο, έχουν κατατρομοκρατηθεί και προσπαθούν, με αντιπερισπασμό, να δοκιμάσουν τον όποιο πραγματικό κίνδυνο, που περιέχεται, στις ρωσικές απειλές, τις οποίες, προφανέστατα, λαμβάνουν, ως σοβαρές και όχι, ως μια απλή ρητορεία.

Οι αποτελούντες το πολιτικοστρατιωτικό επιτελείο της Ουάσινγκτων πράττουν πολύ σωστά, που αποδέχονται την σοβαρότητα των ρωσικών έμπρακτων απειλών. Η Ρωσία δεν είναι Ιράκ, ούτε Λιβύη. Και φυσικά, ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν είναι Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, ούτε Μανουέλ Νορριέγκα. Ως εκ τούτου, οι συνέπειες, για τις Η.Π.Α. και την Δύση, θα είναι καταστροφικές. Και αυτό οι εκπρόσωποι του βαθύτατου αμερικανικού κράτους το γνωρίζουν πολύ καλά.

 

 

Κατόπιν τούτου, οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις, στην Συρία, έχουν λάβει τα μέτρα τους και οι όποιες επιθετικές ενέργειες των Αμερικανών θα αντιμετωπισθούν, με την πλήρη και απόλυτη σκληρότητα (και ωμότητα), που θα χρειασθεί, αφού, στο συριακό έδαφος υπάρχουν οι πύραυλοι ISKANDER-M, η παρουσία των οποίων συνοδεύεται, από τα απαραίτητα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου KRAHUSKA, ενώ το ρωσικό στρατιωτικό προσωπικό γνωρίζει το τί πρέπει να πράξει, εάν ο αμερικανικός στόλος προβεί, σε επιθετικές ενέργειες, κατά στόχων, στην συριακή επικράτεια.

Αυτό που έχει σημασία, επίσης, είναι και το γεγονός ότι το ρωσικό Γενικό Επιτελείο έχει "πάρει στον μεζέ", το αμερικανικό Γενικό Επιτελείο, το οποίο, κυριολεκτικά, κοροϊδεύει, με την διασπορά διάφορων φημών (με αληθές, ή ψευδές περιεχόμενο), που σχετίζονται με την ευθεία υπόσκαψη του αισθήματος ασφαλείας των Η.Π.Α. και των κινδύνων - πραγματικών, ή ανύπαρκτων -, που αντιμετωπίζει η, πέραν του Ατλαντικού, υπερδύναμη, από το ρωσικό πυρηνικό οπλοστάσιο, το οποίο εμφανίζεται να έχει, κυριολεκτικά, περικυκλώσει το αμερικανικό έδαφος και είναι έτοιμο, ανά πάσα στιγμή, να του επιφέρει, ξαφνικά και μη αναμενόμενα πλήγματα, τα οποία, φυσικά, θα είναι και καταστροφικά.

Έτσι, η Μόσχα διαδίδει, ανεπισήμως (και διαψεύδει, επισήμως, αφού, προηγουμένως, έχει πλασάρει την είδηση) ότι οι αυξημένες αμυντικές δαπάνες του αμερικανικού προϋπολογισμού του 2018, της είναι αδιάφορες, διότι δεν ενδιαφέρεται (ίσως, επειδή δεν μπορεί) να ανταγωνισθεί τις Η.Π.Α., στο επίπεδο των στρατιωτικών δαπανών, αφού μπορεί να επιτύχει τα ίδια, ή και καλύτερα αποτελέσματα, με μικρότερο κόστος.

Για να υποστηρίξει, μάλιστα, αυτόν τον ισχυρισμό το Κρεμλίνο (ανεπισήμως, πάντα), επιχειρηματολογεί, μέσω του Βίκτωρ Μπάρανετς, στην "Κομσομόλσκαγια Πράβντα", ότι, αφενός, μεν, η Ρωσία έχει στην κατοχή της, πυραύλους, οι οποίοι, μετά την εκτόξευσή τους, αλλάζουν πορεία και ύψος, χωρίς οι υπολογιστές να μπορούν να προβλέψουν την τροχιά τους και αφετέρου, δε, τα ρωσικά υποβρύχια ποντίζουν στις αμερικανικές ακτές, πυρηνικούς πυραύλους, οι οποίοι, όταν έλθει η ώρα, θα "ξυπνήσουν", από την "χειμέρια νάρκη" τους και θα ενεργοποιηθούν, κτυπώντας, μαζικά το αμερικανικό έδαφος. Ως εκ τούτου, ο Donald Trump, με τις (επίσημες) δαπάνες των 574,5 δισ. δολλαρίων, πετάει τα λεφτά του αμερικανικού κράτους, σε όπλα, τα οποία δεν θα προλάβει να τα χρησιμοποιήσει, όταν και εάν χρειασθούν.

Με αυτά τα δεδομένα και παρά τον εμφανή προπαγανδιστικό χαρακτήρα των ισχυρισμών του Ρώσου συνταγματάρχη ε.α. και πρώην εκπροσώπου του ρωσικού Υπουργείου Άμυνας, όσα λέει δεν μπορούν να αγνοηθούν, από το επιτελείο της Ουάσινγκτων, παρά το γεγονός ότι η Μόσχα διαψεύδει όσα λέει ο πρώην (;) επιτελής της. Ίσως, μάλιστα, όλα αυτά δεν μπορούν να αγνοηθούν, ακριβώς, επειδή η Μόσχα τα διαψεύδει.

Κατόπιν τούτων, το πολιτικοστρατιωτικό επιτελείο της Ουάσινγκτων βρίσκεται, σε πολύ δυσχερή θέση, αφού δεν μπορεί να διαχειρισθεί την δεδομένη ήττα των Η.Π.Α., στην συριακή επικράτεια, ενώ δεν έχει την αληθή βούληση να αντιπαρατεθεί, σε πολεμικό επίπεδο, με την ρωσική υπερδύναμη, αφού γνωρίζει, εκ των προτέρων, τις καταστροφικές συνέπειες, τις οποίες θα υποστεί, εάν προβεί, στο όποιο απονενοημένο διάβημα, το οποίο θα μπορούσε να εκληφθεί, από την ρωσική ηγεσία, ως απειλή, για την ύπαρξη και την ασφάλεια του ρωσικού κράτους.

Ως εκ τούτου, το τί μέλλει γενέσθαι, έχει ύψιστη σημασία, ενώ δεδομένο είναι ότι η συνέχεια θα είναι συναρπαστική. Και ως εκ τούτου, πολύ επικίνδυνη...