1990 - 1996 : Τα spreads των ελληνικών κρατικών ομολόγων, το δημόσιο χρέος, πριν την ένταξη στην ευρωζώνη και γιατί δεν χρεωκόπησαν την Ελλάδα. (Τι θα πει και τι δεν θα πει ο Κώστας Καραμανλής).
Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε προειδοποιήσει τους επιγόνους του, για τον κίνδυνο "το χρέος να αφανίσει το έθνος", με την ένταξη στην ευρωζώνη (τελευταία θυμήθηκε και ο Γιάννης Καψής την θέση του Ανδρέα, υπέρ της σύγκλισης των οικονομιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι των οικονομικών πολιτικών, όπως και τις επιφυλάξεις του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, για την Συνθήκη του Μάαστριχτ). Τελικά, δεν τον άκουσαν και οδήγησαν την χώρα στην χρεωκοπία, ενώ τώρα ακολουθούν τον δρόμο προς την καταστροφή...
"Μην αποδίδουμε στον κ. Χαρίδημο Τσούκα προθέσεις, που δεν έχει.
Ο κ. Τσούκας δεν είναι ο τύπος με το μουστακάκι και δεν πρόκειται να επαναλάβει το κάψιμο του Ράϊχσταγκ.
Από ό,τι καταλαβαίνω, ο κ. Τσούκας προτιμά ένα κοινοβούλιο, που να λειτουργεί και να είναι υποταγμένο στις ντιρεκτίβες των σύγχρονων μεταναζιστών κατακτητών της χώρας, που ενεργούν, ως εντολοδόχοι των δανειστών της χώρας.
Και αυτό δεν είναι λίγο, βέβαια. Αλλά δεν είναι ναζισμός και δεν έχει καμμία σχέση με τον Χίτλερ.
Θα ήθελα, εδώ να πω κάποια πράγματα, σχετικά με την επιθυμία του κ. Τσούκα, που φθάνει στα όρια της εμμονής, να μιλήσει ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής.
Τι ακριβώς, επιθυμεί, άραγε, ο κ. Τσούκας να πει ο Κώστας Καραμανλής;
Προφανώς, επιθυμεί ο κ. Τσούκας να δώσει εξηγήσεις ο πρώην πρωθυπουργός, για το πως και για το γιατί φθάσαμε εδώ.
Αυτή η επιθυμία του κ. Τσούκα δεν είναι αδικαιολόγητη. Προφανώς, ο Κώστας Καραμανλής οφείλει να δώσει εξηγήσεις για τα λάθη και τις παραλείψεις του, κατά την διάρκεια της πρωθυπουργίας του την περίοδο 2004 - 2009. Και πιστεύω ότι θα τις δώσει, όταν κρίνει εκείνος ότι θα είναι έτοιμος για να τις δώσει αυτές τις εξηγήσεις και όταν θα έχει ωριμάσει ο χρόνος, για να δοθούν.
Αυτό, που, προφανέστατα, περιμένει ο Κώστας Καραμανλής και αυτό που θεωρεί ως ωρίμανση του χρόνου για την επανεμφάνισή του στο πολιτικό προσκήνιο, είναι η πλήρης απαξίωση του ευήθους ΓΑΠ και η πλήρης τσιρκοποίηση της εφαρμοσμένης πολιτικής του, μια απαξίωση και μια τσιρκοποίηση, οι οποίες θα βοηθήσουν στην δικαίωση του πολιτικού προγράμματος, με το οποίο κατήλθαν ο Κώστας Καραμανλής και η Ν.Δ. στις εκλογές της 4/10/2009.
Ως εκ τούτου, αγαπητέ κ. Τσούκα, το τι θα πει ο Κώστας Καραμανλής είναι γνωστό. Θα πει αυτά που εξέθεσε, ως πολιτικό πρόγραμμα, στις εκλογές. Ένα πολιτικό πρόγραμμα προωθημένης λιτότητας, με τριετές πάγωμα μισθών, το οποίο, όσο περνάει ο καιρός, δικαιώνεται, ολοένα και περισσότερο στα μάτια των πολιτών και το οποίο θα δικαιώνεται ακόμα περισσότερο, όσο θα γίνεται φανερή η αντίστιξη, η αντιπαράθεση των προεκλογικών εξαγγελιών του ΓΑΠ, με την εφαρμοσμένη πολιτική του.
Αυτό θα κάνει ο Κώστας Καραμανλής, αφού θα θυμίσει παράλληλα και την προσπάθειά του να επιτύχει ένα μίνιμουμ συναίνεσης με τον ΓΑΠ και τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς τον Μάρτιο του 2009, όταν το κλιμάκιο του Δ.Ν.Τ., που είχε έλθει στην Αθήνα, του επεσήμανε τον κίνδυνο να πετάξουν τα διαφορικά επιτόκια (spreads) των ελληνικών κρατικών ομολόγων στα επουράνια, αν δεν ετίθετο υπό έλεγχο το ελληνικό δημοσιονομικό έλλειμμα, μέσα στο 2009, κάτι που ο ΓΑΠ απέρριψε, διακηρύσσοντας ότι θα επιδιώξει βουλευτικές εκλογές, με αφορμή την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, κάτι που επανέλαβε και τελικά, επέβαλε τον Σεπτέμβριο του 2009.
Αυτά θα πει ο Κώστας Καραμανλής. Προφανώς, θα μπει και σε τεχνικές λεπτομέρειες, σαν την ανάλυση του προγράμματος δανεισμού της χώρας, κατά το 2009, δηλαδή κατά το τελευταίο έτος της διακυβέρνησής του [την ανάλυση αυτή την παρουσίασα στα προηγούμενα σχόλιά μου - δείτε και το δημοσίευμα στο μπλογκ μου με τίτλο : Η αναχρηματοδότηση του παλαιού χρέους, το ευρώ και ο ΓΑΠ χρεωκόπησαν το κράτος και όχι οι μισθοί και οι συντάξεις. (Ένα οδοιπορικό στα στοιχεία του κρατικού δανεισμού των 105,2 δισ. €, μέσα στο 2009) ], προκειμένου να καταδείξει την απίστευτη ανευθυνότητα και ανικανότητα, που επέδειξε ο ΓΑΠ κατά την διάρκεια του πρώτου εξαμήνου της πρωθυπουργίας του, μετά τις εκλογές της 4/10/2009, τότε δηλαδή που ο ευήθης υιός του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου και το οικονομικό του επιτελείο της παιδικής χαράς, κατάφεραν να εκτοξεύσουν τα spreads των ελληνικών κρατικών ομολόγων δεκαετούς διάρκειας από τις 133 μονάδες βάσης (μέσος όρος Οκτωβρίου 2009) στις ... 1000 μονάδες βάσης τον Μάϊο του 2010, με αποτέλεσμα την ουσιαστική χρεωκοπία της χώρας και την διακοπή της ομαλής ροής των πιστώσεων στο ελληνικό δημόσιο και συνακόλουθα στην ελληνική οικονομία. Και όλα αυτά, ενώ μπορούσε ο ΓΑΠ να δανειστεί, για 10 χρόνια, με διαφορικά επιτόκια, γύρω στις 250 μονάδες βάσης στις 27/2/2010 και με 280 - 300 μονάδες βάσης στις 10/3/2010. Κάτι που δεν έκανε.
Εγώ θα πω εδώ αυτό που δεν θα πει ο Κώστας Καραμανλής.
Αυτό που δεν θα πει ο Κώστας Καραμανλής έχει να κάνει με την βλακώδη και καταστροφική στρατηγική επιλογή της ελληνικής πολιτικοοικονομικής ελίτ να καταργήσει την δραχμή και να εντάξει στην Ελλάδα στην ευρωζώνη, αφαιρώντας από την χώρα τον έλεγχο της έκδοσης και της κυκλοφορίας του νομίσματός της, που τα παραχώρησε, χωρίς καμμία δικλείδα ασφαλείας και προστασίας της χώρας, στην γραφειοκρατία των Βρυξελών και της Φραγκφούτης, καθιστώντας το ευρώ ένα ξένο νόμισμα, αφού η χώρα δεν το εξέδιδε και δεν μπορούσε να ελέγξει την ποσοτική κυκλοφορία του.
Και το χειρότερο είναι ότι, με αυτήν την ηλίθια και καταστροφική στρατηγική της επιλογή, η ελληνική πολιτικοοικονομική ελίτ αποδραχμοποίησε το δημόσιο χρέος της χώρας, βάζοντας τα θεμέλια για την τωρινή χρεωκοπία της Ελλάδας, αφού αυτό το δημόσιο χρέος (που και επί δραχμής ήταν πάνω από το 100% του ελληνικού ΑΕΠ) μετατράπηκε από κατά 86% δραχμικό - εσωτερικό χρέος, που ήταν πριν την ένταξη στην ευρωζώνη, σε χρέος σε ευρώ, δηλαδή σε χρέος, το οποίο, ουσιαστικά, ισοδυναμούσε με χρέος σε ξένο νόμισμα, αφού η Ελλάδα δεν έλεγχε τους όρους έκδοσης και κυκλοφορίας του.
Για του λόγου το αληθές, ας δούμε την πορεία των διαφορικών επιτοκίων των ελληνικών κρατικών ομολόγων δεκαετούς διάρκειας, στις διεθνείς χρηματαγορές πριν την ένταξη στην ευρωζώνη.
Στα 1992 - 1993, επί της, παταγωδώς, αποτυχημένης πρωθυπουργίας του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, τα ελληνικά διαφορικά επιτόκια είχαν φθάσει στα επίπεδα των ... 1600 - 1800 μονάδων βάσης (!!!), δηλαδή σε επίπεδα διπλάσια των σημερινών (που κυμαίνονται στις 800 - 950 μονάδες βάσης) και παρ' όλ' αυτά, η χώρα μπήκε σε αναπτυξιακή τροχιά.
Από το καλοκαίρι του 1995, μέχρι τον Οκτώβριο του 1996 το ελληνικό διαφορικό επιτόκιο κινείται στα επίπεδα των 800 έως 950 μονάδων βάσεως (κάθε ποσοστιαία μονάδα ισοδυναμεί με 100 μονάδες βάσεως).
Εκείνη την εποχή ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, λέει την αξέχαστη και συνάμα προφητική φράση του ότι : "Ή το έθνος θα αφανίσει το χρέος, ή το χρέος θα αφανίσει το έθνος", αφήνοντας παρακαταθήκη για τους επερχόμενους, εν όψει της ένταξης της χώρας στην ευρωζώνη, για να ασθενήσει βαριά, λίγους μήνες αργότερα, να παραιτηθεί στις 16/1/1996, αφήνοντας την εξουσία στον μοιραίο "κ. καθηγητή" - τον Κώστα Σημίτη - και την καταστροφική (και συνάμα παμφάγα) του παρέα. Τελικά, ο Ανδρέας πέθανε στις 23/6/1996, έχοντας προειδοποιήσει, πλην όμως, μηδέποτε εισακουσθείς. (Και όμως, υπάρχουν αμαθείς που του χρεώνουν αυτά που έκαναν, ή δεν έκαναν οι επίγονοι...). Πάντως και εκείνη την εποχή, η χώρα συνέχισε την αναπτυξιακή της πορεία και τα spreads των ελληνικών κρατικών ομολόγων δεν την επηρέασαν καθόλου.
Το γιατί συνέβη, τότε, αυτό (όπως και το γιατί δεν συμβαίνει τώρα) είναι πλήρως κατανοητό, από όσα έχουμε παραπάνω πει.
Απλούστατα, το ελληνικό δημόσιο χρέος, που και τότε έφθανε πάνω από το 100% του ΑΕΠ, ήταν κατά 86% δραχμικό χρέος, προερχόταν από το εσωτερικό, δηλαδή από την ελληνική χρηματαγορά, μέσω της μαζικής αγοράς εντόκων γραμματίων από τον κόσμο και η χρηματοδότησή του εξυπηρετείτο άνετα από την Τράπεζα της Ελλάδος, μέσα από την άσκηση του εκδοτικού της δικαιώματος, επί του νομίσματος της χώρας, που ήταν η δραχμή, στην οποία γίνονταν οι πληρωμές των ομολόγων, ακόμα και όταν αυτά τα ομόλογα έφθαναν στα χέρια των ξένων "επενδυτών".
Το ελληνικό δημόσιο χρέος, που ήταν εκφρασμένο σε ξένα νομίσματα - το εξωτερικό δημόσιο χρέος - ήταν κάτω του 15% του συνόλου, δηλαδή ήταν, ουσιαστικά, ανάξιο λόγου και μπορούσε να εξυπηρετηθεί ικανοποιητικά, ανεξάρτητα από το ύψος των επιτοκίων.
Η ανόητη, βλακώδης και μεγαλομανής ελληνική πολιτικοοικονομική ελίτ, "άπλωσε την αρίδα της πέρα από το πάπλωμά της" και φυσικά την πάτησε, οδηγώντας την χώρα και την οικονομία της στην καταστροφή και την ουσιαστική χρεωκοπία, εντάσσοντάς την στην ευρωζώνη, καταργώντας την δραχμή, υιοθετώντας ένα νόμισμα - το ευρώ -, επί του οποίου δεν μπορούσε να ασκήσει κανένα έλεγχο και το οποίο ήταν ένα ξένο νόμισμα και αποδραχμοποιώντας το δημόσιο χρέος της χώρας, το οποίο μετατρεπόμενο σε ευρώ, ήτοι, όπως είπαμε, σε ένα ουσιαστικά ξένο νόμισμα, έθεσε τα θεμέλια, για την ουσιαστική χρεωκοπία του ελληνικού κράτους και της ελληνικής οικονομίας.
Αυτό, φυσικά, δεν θα το πει ο Κώστας Καραμανλής.
Όπως δεν θα το πει ούτε και ο κ. Χαρίδημος Τσούκας.
Όπως, επίσης, δεν θα το πει - και δεν το λέει- και κανείς άλλος.
Δεν πειράζει. Το λέω εγώ. Και ο έχων νουν νοείτω..."
(Σχόλια μου http://htsoukas.blogspot.com/2010/12/blog-post.html?showComment=1292793015171#c6372717692978223641 της 19/12/2010 και http://htsoukas.blogspot.com/2010/12/blog-post.html?showComment=1292796698682#c8598870971765906319 και http://htsoukas.blogspot.com/2010/12/blog-post.html?showComment=1292796934817#c362908733801731584 της 20/12/2010 στο άρθρο που δημοσίευσε ο κ. Χαρίδημος Τσούκας στο μπλογκ του "ΕΝΑΡΘΡΗ ΚΡΑΥΓΗ", με τίτλο : "Μικροί άνθρωποι…" http://htsoukas.blogspot.com/2010/12/blog-post.html ).
Σχόλια