Brexit now is a real fact. Η Βρετανία εγκατέλειψε την εκτρωματική "Ευρωπαϊκή Ένωση" και ανακτά την εθνική και την λαϊκή της κυριαρχία, ενώ το σύγχρονο ευρωΝταχάου οδηγείται σε ένα μακρύ, αργό, βασανιστικό και βέβαιο όλεθρο.

Η Βρετανία, λοιπόν, μετά από μια σοβαρή πολιτική κρίση, που κράτησε τρία χρόνια, επανέκτησε την εθνική και την λαϊκή της κυριαρχία και έθεσε εαυτόν, εκτός της εκτρωματικής "Ευρωπαϊκής Ένωσης", σύμφωνα με τους παραδοσιακούς αστικοδημοκρατικούς κανόνες της λαϊκής κυριαρχίας, μέσω του αμεσοδημοκρατικού θεσμού του δημοψηφίσματος της 23/6/2016, στο οποίο η πλειοψηφία του βρετανικού εκλογικού σώματος ψήφισε υπέρ του Brexit.

Παρά τις επίμονες και συνεχείς προπαγανδιστικές αναλύσεις, θεωρίες και κραυγές των, εντός και εκτός Βρετανίας, "ευρωπαϊστικών" ελίτ, η βρετανική κοινωνία, με δεδομένη, φυσικά, την ταξική της συγκρότηση και την συστοιχη εξουσιαστική ιεραρχία της, θα βαδίσει τον δικό της δρόμο της πολιτικής και της οικονομικής ανεξαρτησίας, μακριά από τους κανόνες του "σοβιετικής" εμπνεύσεως Επιτροπάτου των Βρυξελλών και τις γερμανικές εμμονές, που έχουν να κάνουν, με την πάση θυσία υπεράσπιση της αξίας του νομίσματος, ακόμη και όταν αυτό βλάπτει την πραγματική παραγωγή.

Αλλά, όπως και άλλες φορές έχουμε τονίσει, δεν είναι, απλώς και μόνο, το δυσμενές ισοζύγιο των οικονομικών δωσοληψιών, με την "Ευρωπαϊκή Ένωση" και ιδιαίτερα, με την Γερμανία η αιτία, που οδήγησε την Βρετανία, εκτός της "Ε. Ε".

Αυτό, βέβαια, είναι κάτι, που θα μπορούσε, δύσκολα, η Βρετανία να αντιμετωπίσει, εντός της "Ε. Ε", λόγω των χαοτικών αποστάσεων, στην δυναμική ισορροπία των εξωτερικών οικονομικών συναλλαγών των δύο χωρών, αφού η Βρετανία είναι μια ελλειμματική οικονομία, στις εξωτερικές της συναλλαγές (το 2017, το έλλειμμα εισαγωγών - εξαγωγών έφθασε στα 154,61 δισ. €), ενώ η Γερμανία έχει μια πλεονασματική οικονομία, με ένα πολύ μεγάλο πλεόνασμα, το οποίο, σε επίπεδο εξαγωγών - εισαγωγών, φθάνει, το 2017, στα 299 δισ. €.

(Η κατάσταση των βρετανογερμανικών εμπορικών σχέσεων είναι, εξαιρετικά, δυσμενής, για την Βρετανία, αφού, το 2017, οι εξαγωγές της, στην Γερμανία, έφθασαν στα 41 δισ. € - το σύνολο των βρετανικών εξαγωγών έφθασε, στα 390,46 δισ. € -, ενώ οι εισαγωγές της, από αυτήν, ανήλθαν, στο επίπεδο των 74,67 δισ. €, την ίδια στιγμή, που το σύνολο των βρετανικών εισαγωγών έφθασε στα 545,07 δισ. €).

Και εδώ, ερχόμαστε, στο "ψητό" της όλης υπόθεσης. Ο κύριος λόγος της βρετανικής εξόδου, από την "ευρωενωσιακή" κομπανία είναι συναφής, με αυτά που μόλις περιγράψαμε, αλλά, στην ουσία του, είναι άλλος. Τα πράγματα είναι απλά.

Πολύ απλά :

Η Βρετανία, που νίκησε την Γερμανία, σε δύο παγκόσμιους πολέμους, δεν επρόκειτο και ουδέποτε πρόκειται να δεχθεί να τεθεί, στην σφαίρα επιρροής του Βερολίνου.

Και φυσικά, αυτή η σταθερή πεποίθηση μεγάλου μέρους της βρετανικής ελίτ, που στήριξε, αρχικά, την διακριτών διαφόρων πορεία της χώρας της, μέσα, στην ΕΟΚ/"ΕΕ" και στην συνέχεια την καμπάνια, υπέρ του Brexit, δεν περιορίστηκε, στα πλαίσια της ελίτ αυτής.

Αγκαλιάστηκε, από την πλειοψηφία του βρετανικού εκλογικού σώματος, το οποίο έμεινε σταθερό και υποστήριξε ενεργά την θέση του αυτή, με την μεγάλη εκλογική νίκη του Boris Johnson και των ανανεωμενων Συντηρητικών, η κυβέρνηση των οποίων προχωρεί, ήδη, στην εθνικοποίηση των σιδηροδρομων της βόρειας Αγγλίας και θα κάνει και άλλες, που είναι αναγκαίες και τις οποίες μπορεί να τις κάνει, αγνοώντας τις εντολές του Επιτροπάτου των Βρυξελλών, το οποίο αντιμάχεται, με πλήρη ιδεολογικό και συμφεροντολογικό φανατισμό, την δημιουργία κάθε κρατικού μονοπωλίου, όσο και αν αυτό είναι αναγκαίο, υπερασπιζόμενο την αντικατάστασή του, από ιδιωτικά ολιγοπώλια.

Κάπως, έτσι οδηγούμαστε στην μεγαλύτερη γεωπολιτική καταστροφή, στον ευρωπαϊκό χώρο, μετά την αυτοδιάλυση της "Σοβιετικής Ένωσης" και την διάλυση του αποκαλούμενου, ως "σοσιαλιστικού" στρατοπέδου.

Αυτή η εξέλιξη μπορεί να μην φαίνεται τώρα, αλλά η αλήθεια είναι ότι επέρχεται και θα προκύψει, με πολύ αργότερους και βραδύτερους ρυθμούς, από όσα έγιναν, κατά την θυελλώδη την περίοδο 1989 - 1991.

Αλλά, παρά τους αργούς και βραδείς ρυθμούς της, αυτή η επερχόμενη γεωπολιτική καταστροφή, που θα τελειώσει, πιθανότατα, με την διάλυση του σύγχρονου ευρωΝταχάου, που φέρει το ψευδεπίγραφο όνομα της "Ευρωπαϊκής Ένωσης", δεν θα είναι λιγότερο οδυνηρή. Κάθε άλλο. Θα είναι οδυνηρότερη.

Πολύ οδυνηρότερη...