Novartis : Η εταιρεία οδεύει προς συμβιβασμό με τις αμερικανικές αρχές αποδεχόμενη τις κατηγορίες και τα περιστατικά και το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν αισθάνεται καθόλου καλά. (Έρχονται τραπεζικοί λογαριασμοί που αποδεικνύουν τον διαχρονικό χρηματισμό Ελλήνων πολιτικών, από την εταιρεία και την ουσιαστική υπαλληλοποίησή τους σε αυτήν).

Είναι να γελάει κανείς, με τα καμώματα του ελληνικού πολιτικού συστήματος, το οποίο, όπως συμβαίνει, σε όλα τα αντίστοιχα πολιτικά συστήματα του σύγχρονου γραφειοκρατικού καπιταλισμού (η περίπτωση της Κίνας, λόγω της διακυβέρνησης της χώρας αυτής, από το Κομμουνιστικό Κόμμα, έχει τις δικές της, πολύ σημαντικές ιδιομορφίες, που δεν μπορούν να αγνοηθούν), ουσιαστικά, έχει υπαλληλοποιηθεί, από τις μεγάλες πολυεθνικές και μη (και όχι, μόνο, αυτές) εταιρείες.

Όπως συνέβη και στην περίπτωση της SIEMENS, έτσι και στην περίπτωση της Novartis, οι εξελίξεις, που έχουν προκύψει, αλλά και αυτές, που πρόκειται να ακολουθήσουν, θα το γελοιοποιήσουν, ακόμη περισσότερο, αποδεικνύοντας κάτι το οποίο, βέβαια, είναι προφανέστατο, αλλά παραμένει μη ομολογημένο, μέσα από την προσπάθεια όλων των μερίδων του εγχώριου πολιτικού συστήματος να πείσουν την κοινωνία ότι ο χρηματισμός και η συναφής υπαλληλοποίηση των πολιτικών, στις εταιρείες, που τους πληρώνουν, είναι μια περιστασιακή παραβατική συμπεριφορά και όχι μια κανονική συστημική πολιτική πρακτική, όπως πράγματι, είναι.

Αυτή την πολιτική πρακτική του χρηματισμού, ο οποίος, ουσιαστικά, αποτελεί μια πρόσθετη  μισθοδοσία ("μαύρη", ή νόμιμη) των Ελλήνων πολιτικών και των κομμάτων τους, από τις μεγάλες εταιρείες (και όχι, μόνον, αυτές) έρχονται να αναδείξουν τα στοιχεία, που πρόκειται να έλθουν, στο φως της δημοσιότητας, από την Ουάσινγκτων. 

Και φυσικά έχει να πέσει πολύ γέλιο (αλλά και κλάμα).

Τα νέα, για το αστικό πολιτικό σύστημα της χώρας, είναι άσχημα και πρόκειται να γίνουν χειρότερα. Η Novartis πιεζόμενη από τις αμερικανικές αρχές και εν όψει του γεγονότος ότι απειλείται να τεθεί, εκτός της αμερικανικής αγοράς, για τις παράνομες και αθέμιτες πρακτικές, που ακολούθησε (και) στην Ελλάδα, με τις συστηματικές δωροδοκίες, γιατρών, κρατικών αξιωματούχων και πολιτικών, όπως έχει προκύψει, από τις έρευνες του FBI, θα οδηγηθεί, μέχρι τα τέλη του έτους και τις αρχές του 2020, σε έναν οδυνηρό, αναγκαίο συμβιβασμό, πληρώνοντας ένα πρόστιμο, το οποίο μπορεί να φθάσει και να ξεπεράσει το 1 δισ. $ και αποδεχόμενη τις κατηγορίες, που της έχουν απευθυνθεί, αλλά και τα περιστατικά, που τις τεκμηριώνουν.

Εννοείται ότι αυτή η αποδοχή θα βαρύνει, ως στίγμα αποδεδειγμένης ενοχής, το ελληνικό πολιτικό σύστημα, το οποίο θα αποκτήσει, ακόμη, μια σφραγίδα πιστοποίησης των πράξεών του, ως πράξεων μιας σπείρας κακοποιών.

Όχι ότι κάτι τέτοιο θα κάνει τα μούτρα των Ελλήνων αστών πολιτικών, κρέας. Κάθε άλλο. Αλλά, έστω και αυτό, είναι αρκετό. (Αν και είναι πιθανό ότι κάποιον θα ρίξουν βορά, στα θηρία. Υποψήφια "θύματα" υπάρχουν).

Αυτό, στην πράξη, σημαίνει ότι τα στελέχη της Novartis, όπως συνέβη και στην περίπτωση της SIEMENS, θα καταδικαστουν, σε πολυετείς φυλακίσεις. Φυσικά, το ίδιο πρόκειται να συμβεί και με τους μη πολιτικούς κρατικούς αξιωματούχους, οι οποίοι δεν συνεισέφεραν στοιχεία, στην υπόθεση και έχουν εμπλακεί, στους χρηματισμούς.

Με τους πολιτικούς, τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Στην περίπτωση της SIEMENS, η ουσιαστική φυγάδευση του Μιχάλη Χριστοφοράκου και του Χρήστου Καραβέλα, στο εξωτερικό, κουκούλωσε τα πράγματα, όσο ήταν δυνατόν να κουκουλωθούν και οι εντόπιοι πολιτικοί απέφυγαν τις έρευνες και τις καταδίκες λόγω παραγραφής, η οποία επήλθε, εξ αιτίας και του άθλιου νόμου, περί ευθύνης υπουργών, αλλά και λόγω της ουσιαστικής εξάρτησης του ελληνικού δικαστικού συστήματος, από το πολιτικό σύστημα της χώρας, που οδήγησε την, επί μαρόν, παραμονή της υπόθεσης, στα συρτάρια, χωρίς να διερευβηθεί η υπόθεση, στην κατεύθυνση της διακίνησης μαύρου πολιτικού χρήματος, όπως θα έπρεπε να συμβεί. 

Κάπως έτσι, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, που ήσαν, τότε, στα πράγματα, απέφυγαν να καταδικαστούν, από το ελληνικό δικαστικό σύστημα, ως συστημικές εγκληματικές οργανώσεις και έμειναν, μόνο, με το στίγμα, που άφησε πάνω τους, το γερμανικό δικαστικό σύστημα, το οποίο καταδίκασε τον Μιχάλη Χριστοφοράκο, για τις μίζες που έδινε, συστηματικά, στα δύο αυτά κόμματα, του, τότε, ισχυρού ελληνικού δικομματισμού, με μεσολαβητές, τον μακαρίτη Γιάννη Βαρθολομαίο και τον Κώστα Γείτονα (ο οποίος ζει και ουδέν υπέστη, για τις παράνομες πράξεις του), δηλαδή τους ταμείες της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ.

Στην περίπτωση της Novartis, τα γεγονότα είναι πρόσφατα και ναι μεν, έχουν παραγραφεί τα αδικήματα των υπουργών, λόγω του νόμου περί ευθύνης υπουργών, όμως, όπως συνέβη και στις περιπτώσεις του Άκη Τσοχατζόπουλου και του Γιάννου Παπαντωνίου, η κατηγορία για την διακίνηση μαύρου χρήματος είναι ενεργή, διότι ο χρηματισμός δεν διεξήχθη άπαξ, αλλά έχει μια συνεχή ροή.

Τα χειρότερα συμβαίνουν, ήδη, στην περίπτωση του Ανδρέα Λοβέρδου. Ο πολύς κόσμος δεν το έχει αντιληφθεί, αλλά, η άσκηση, εις βάρος του πρώην υπουργού, ποινικής δίωξης, για το αδίκημα της δωροληψίας πολιτικού, κατ' εξακολούθηση, δείχνει ότι, στην περίπτωσή του, δεν έχουμε να κάνουμε με την μία δωροδοκία, την οποία περιγράφει το παραπάνω έγγραφο του FBI.

(Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εκείνη την χρονική περίοδο ο Ανδρέας Λοβέρδος είχε φύγει, από το καταρρέον ΠΑΣΟΚ και είχε ιδρύσει ένα δικό του κόμμα την Ριζοσπαστική Κίνηση Σοσιαλδημοκρατικής Συμμαχίας, την ΡΙΚΣΣΥ. Έχει πολύ ενδιαφέρον να δούμε το ποιά ήταν, σε ποσά και σε χρονικά διαστήματα, η ροή του χρήματος της Novartis).

Οι ειδήσεις που φθάνουν, από την Αμερική, είναι ότι εντοπίστηκε - προφανώς, μετά από τις καταθέσεις των, εκεί, προστατευόμενων μαρτύρων, που έχουν σχέση, με την Novartis - ότι τα δίδακτρα υιού υπουργού, που φοιτούσε σε αμερικανικό πανεπιστήμιο, πληρώνονταν, μέσω ενός τραπεζικού λογαριασμού, που είχε έδρα του ελβετική τράπεζα. Το FBI, πήγε στην Ελβετία και ανακάλυψε ότι, στον λογαριασμό αυτόν, έμπαιναν χρήματα και από την Novartis. 

Με λίγα λόγια, η Novartis χρηματοδοτούσε (ή συγχρηματοδοτούσε) τις σπουδές του γιου του υπουργού, οι οποίες, άλλωστε, ήσαν και πανάκριβες.

Όπως λέγεται, στον λογαριασμό αυτόν, έμπαιναν και χρήματα, από άλλες πηγές, πέραν της Novartis. Ως εκ τούτου, δεν είναι ένας λογαριασμός της εταιρείας. Ο λογαριασμός, προφανώς, ανήκει, σε άλλον. Αυτός ο λογαριασμός θα πρέπει να ανήκει, στον υπουργό, ή θα πρέπει να έχει σχέση, με αυτόν.

Ο υπουργός, λοιπόν, έγινε τσακωτός. Και ο υπουργός αυτός δεν είναι ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, ο οποίος έχει την δική του δικαστική εκκρεμότητα, με έναν τραπεζικό λογαριασμό του, από την Ελβετία, που μετάγγιζε μαύρο χρήμα, σε άλλον τραπεζικό λογαριασμό, προς τις Η.Π.Α. και ο οποίος λογαριασμός ανήκει, σε συγγενή του.

Το μέλλον, λοιπόν, για το, εκ συστάσεως και υφής, φαύλο ελληνικό πολιτικό σύστημα, την ολιγαρχία του τόπου και την γραφειοκρατική τεχνοδομή των μεγάλων επιχειρήσεων, που είναι το ίδιο, εξ συστάσεως και υφής, διεφθαρμένες, προδιαγράφεται, "λαμπρό".

Ας το απολαύσουμε...