Ευρωεκλογές 2019 : Η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, από τον θρίαμβο, στην πανωλεθρία και η άνετη νίκη της Νέας Δημοκρατίας. (Το κυβερνητικό κόμμα πλήρωσε τα Μνημόνια, που υπέγραψε ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος έπεισε την κοινωνία ότι, τον Ιούλιο του 2015, δεν μπορούσε να γίνει κάτι άλλο από αυτό που ο ίδιος έπραξε).
Ο πίνακας μπορεί να μην είναι, πλήρως, αποδεικτικός, ως προς ό,τι συμβαίνει, στην ελληνική κοινωνία, αποτελεί, όμως, ένα, πολύ χρήσιμο ενδεικτικό τεκμήριο, για την κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει...
Ότι η νίκη της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη, στις ευρωεκλογές της περασμένης Κυριακής, είναι πολύ μεγάλη αποτελεί ένα γεγονός, το οποίο δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Πράγματι, παρά το γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία πραγματοποίησε μια υποτονική προεκλογική εκστρατεία, η οποία, προφανώς, υπήρξε στοχευμένη, ως προς το στυλ της και τον μικρό όγκο των συγκεντρώσεων, που πραγματοποίησε η ναυαρχίδα της συντηρητικής παράταξης της χώρας, σε έναν προεκλογικό αγώνα, ο οποίος απέκτησε έντονα στοιχεία βουλευτικών εκλογών, τελικά, απέδωσε τα αναμενόμενα, από το εκλογικό επιτελείο του κόμματος. Και στις προεκλογικές εκστρατείες, αυτό είναι, που, τελικά, μετράει, ως προς τον απολογισμό. Πολύ περισσότερο, όταν, όπως τώρα, ακολουθεί η λεγόμενη "μητέρα όλων των μαχών". Δηλαδή οι βουλευτικές εκλογές, που ο Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε, το βράδυ της 26/5/2019 και οι οποίες θα πραγματοποιηθούν, την 7η Ιουλίου.
Προφανώς, η νίκη της Νέας Δημοκρατίας θα είναι πολύ μεγαλύτερη, στις ερχόμενες βουλευτικές εκλογές, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ρίξει, εδώ και καιρό, λευκή πετσέτα και απέτυχε να κρατήσει την ήττα, που ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του έβλεπαν να έρχεται και η οποία εξακοντίστηκε, σε μια απόσταση, ανάμεσα στα δύο αυτά κόμματα, που φθάνει, στις 9,36 ποσοστιαίες μονάδες, με την Νέα Δημοκρατία να λαμβάνει 33,12% και τον ΣΥΡΙΖΑ 23,76%.
Αλλά, όπως πολλές φορές έχουμε τονίσει, η πραγματικότητα, συνήθως, δεν είναι αυτή, που φαίνεται. Και πολύ περισσότερο, η πολιτική πραγματικότητα, είναι, εντελώς, διαφορετική, από αυτήν, που φαίνεται. Και αυτό συμβαίνει, επειδή τα ποσοστά των ψήφων, που έλαβαν τα κόμματα ξεγελούν και σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση, όπως συνέβη και στις προηγούμενες. Ας δούμε τους αριθμούς.
Σε ένα εκλογικό σώμα 9.627.539 ψηφοφόρων, η αποχή έφθασε, στο 41,24%, γεγονός το οποίο σημαίνει ότι αυτοί που ψήφισαν ανέρχονται, στους 5.657.142 ψηφοφόρους, ενώ τα άκυρα και τα λευκά ψηφοδέλτια έφθασαν, στο 4,46%, δηλαδή, σε 429.388. Στην ουσία, δηλαδή, έγκυρα ψήφισαν 5.227.754 ψηφοφόροι, που αποτελούν το 54,30% του εκλογικού σώματος. Ως εκ τούτου, το 45,70% των ψηφοφόρων έμειναν έξω από την καταμέτρηση των έγκυρων ψήφων.
Επίσης πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι, στις βουλευτικές εκλογές της 20/9/2015, το εκλογικό σώμα είχε φθάσει, στους 9.840.525 ψηφοφόρους. Τώρα, το εκλογικό σώμα αυξήθηκε, λόγω της συμμετοχής των 17ρηδων, για πρώτη φορά, αλλά και των υπόλοιπων νέων ψηφοφόρων, που απέκτησαν το δικαίωμα ψήφου, μετά τον Σεπτέμβριο του 2015.
Επίσης πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι, στις βουλευτικές εκλογές της 20/9/2015, το εκλογικό σώμα είχε φθάσει, στους 9.840.525 ψηφοφόρους. Τώρα, το εκλογικό σώμα αυξήθηκε, λόγω της συμμετοχής των 17ρηδων, για πρώτη φορά, αλλά και των υπόλοιπων νέων ψηφοφόρων, που απέκτησαν το δικαίωμα ψήφου, μετά τον Σεπτέμβριο του 2015.
Για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, πρέπει να θυμίσω ότι, στις βουλευτικές εκλογές της 20/9/2015, ψήφισαν, έγκυρα, 5.431.850 ψηφοφόροι, ενώ 8 μήνες νωρίτερα, στις βουλευτικές εκλογές της 25/1/2015, είχαν ψηφίσει, έγκυρα 6.181.274 ψηφοφόροι (σε ένα εκλογικό σώμα της τάξεως των 9.911.495 ψηφοφόρων). Στην ουσία, δηλαδή, έχουμε (ακόμη μεγαλύτερη) μείωση του ενεργού εκλογικού σώματος, σε σχέση με τις δύο προηγούμενες βουλευτικές εκλογές, αφού και σε αυτές η συμμετοχή των ψηφοφόρων, από εκλογή, σε εκλογή, έβαινε μειούμενη.
Σε αυτό το, διαρκώς, μειωμένο εκλογικό σώμα, η Νέα Δημοκρατία υπολογίζεται ότι έλαβε 1.873.080 ψήφους (και ποσοστό 33,12%), ενώ, στις βουλευτικές εκλογές της 25/1/2015, είχε λάβει 1.718.694 ψήφους (και ποσοστό 27,81%) και στις βουλευτικές εκλογές της 20/9/2015 είχε λάβει 1.526.205 ψήφους. Αύξησε, δηλαδή, κατά 154.386, τις ψήφους, που είχε λάβει, στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, στις οποίες είχε ηττηθεί, κατά κράτος, από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό σημαίνει ότι η αύξησή της, σε σχέση, με το ποσοστό των ψήφων, που πήρε, σε εκείνο το εκλογικό σώμα, φθάνει, στις 2,50 ποσοστιαίες μονάδες (κάθε ποσοστιαία μονάδα, στους ψηφοφόρους των εκλογών του Ιανουαρίου του 2015, που ψήφισαν, έγκυρα, φθάνει, στις 61.812 ψήφους) και το τωρινό ποσοστό της, υπολογιζόμενο, στους ψηφοφόρους της 25/1/2015, φθάνει, μόλις, στο 30,30%.
Αυτό το ποσοστό του 30,30%, όσον αφορά την Νέα Δημοκρατία, πλησιάζει, περισσότερο, στην πραγματικότητα των διαθέσεων της ελληνικής κοινωνίας. Και πολύ είναι.
Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι αυτό, που πέτυχε το εκλογικό επιτελείο του Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν έχει καμμία αξία. Έχει αξία, ιδίως, εάν ληφθούν υπόψη οι βουλευτικές εκλογές της 20/9/2015, όπου η αύξηση των ψήφων της Νέας Δημοκρατίας φθάνει τον αριθμό των 346.875 ψηφοφόρων, που σημαίνει ότι το ποσοστό της, επί όσων ψήφισαν, έγκυρα, σε εκείνες τις εκλογές, είναι αυξημένο, κατά 6,39 μονάδες (κάθε ποσοστιαία μονάδα, στους ψηφοφόρους, που ψήφισαν έγκυρα, τον Σεπτέμβριο του 2015, αντιστοιχεί, σε 54.318 ψήφους).
Η Νέα Δημοκρατία έπεισε ένα μικρό μέρος των ψηφοφόρων της που πήγαν, τον Σεπτέμβριο του 2015 προς την αποχή, τον ΣΥΡΙΖΑ, τους ΑΝΕΛ και προς άλλα κόμματα, να επιστρέψουν, στην κομματική κοίτη τους. Αυτή είναι η αλήθεια. Το τί θα καταφέρει, στις βουλευτικές εκλογές της 7/7/2019, είναι ένα άλλο ζήτημα και αποτελεί μια άλλη ιστορία, την οποία θα δούμε πώς θα εξελιχθεί.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα υπολογίζεται ότι έλαβε, στις ευρωεκλογές της περασμένης Κυριακής, 1.343.816 ψήφους (και ποσοστό 23,76%), ενώ, στις βουλευτικές εκλογές της 20/9/2015 είχε λάβει 1.925.904 ψήφους (και ποσοστό 35,46%) και στις βουλευτικές εκλογές της 25/1/2015, είχε λάβει 2.245.978 ψήφους και ποσοστό 36,34%.
Αυτό σημαίνει ότι το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα, υπέστη πανωλεθρία. Απώλεσε, δηλαδή, 582.088 ψήφους, σε σχέση, με τον Σεπτέμβριο του 2015 και 902.162 ψήφους, σε σχέση, με τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015. Έτσι, σε σχέση, με τον Σεπτέμβριο του 2015, οι απώλειές του φθάνουν, στις 10,71 ποσοστιαίες μονάδες, ενώ, σε σχέση, με τον Ιανουάριο του 2015, μπορούμε να πούμε ότι το μέγεθος των ψηφοφόρων του υπέστη μια τεράστια σεισμική καθίζηση, στα επίπεδα των 14,59 ποσοστιαίων μονάδων.
Αυτό σημαίνει ότι το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ, σε σχέση, με τους ψηφοφόρους που είχε, τον Ιανουάριο του 2015, έπεσε, στο 21,74%, ενώ το ποσοστό του, σε σχέση, με τους ψηφοφόρους του, τον Σεπτεμβρίου του 2015, συγκρατήθηκε, στο 24,74%. Με δεδομένο, όμως, ότι το ενεργό εκλογικό σώμα του Σεπτεμβρίου του 2015 (δηλαδή οι ψηφοφόροι, που ψήφισαν, έγκυρα) ήταν πολύ μικρότερο, από εκείνο της 25/1/2015 και δεν εκφράζει τις πραγματικές διαθέσεις της ελληνικής κοινωνίας, το πραγματικό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ είναι κοντά, στο 21,75%. Και πιθανότατα είναι, ακόμη, μικρότερο.
Όπως γίνεται αντιληπτό, οι απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ είναι σαρωτικές. Και στην παρούσα φάση, δεν είναι αναστρέψιμες. Αυτή είναι η αλήθεια. Βέβαια, το τί θα καταφέρει, στις βουλευτικές εκλογές της 7/7/2019 (όπως είπαμε και για την Νέα Δημοκρατία), είναι μια άλλη ιστορία.
Δεν θα καταφέρει και πολλά πράγματα. Η τύχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι προδιαγεγραμμένη, από την ίδια την φορά των πραγμάτων, αφού ο, υπό προθεσμία, πρωθυπουργός και αρχηγός του απερχόμενου κυβερνητικού κόμματος, ευρισκόμενος σε συνθήκες πανικού και ανατρέποντας, χωρίς δεύτερη σκέψη, τον κακό αρχικό σχεδιασμό του, για διενέργεια βουλευτικών εκλογών, τον Οκτώβριο του 2019, ανακοίνωσε πρόωρες εκλογές, οι οποίες οδηγούν το κόμμα του, στο εκλογικό σφαγείο, ως πρόβατο, επί σφαγή.
Βέβαια, ο λογικός αρχικός σχεδιασμός του Αλέξη Τσίπρα πρέπει να ήταν η διενέργεια βουλευτικών εκλογών, μαζύ με τις ευρωεκλογές. Δυστυχώς, γι' αυτόν και το κόμμα του, το εκλογικό του επιτελείο (ο Χριστόφορος Βερναρδάκης και πιθανότατα, ο Κώστας Πουλάκης) τον έπεισαν και αυτόν και την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, ότι οι βουλευτικές εκλογές έπρεπε να διεξαχθούν τον ερχόμενο Οκτώβριο και όχι την περασμένη Κυριακή, μαζύ με τις ευρωεκλογές, επειδή - υποτίθεται ότι - θα ήταν δυνατόν να ελεγχθεί η πρωτιά της Νέας Δημοκρατίας και με την βοήθεια κάποιων παροχών, να συμμαζευτεί, ακόμη περισσότερο, η απόσταση, ανάμεσα στα δύο κόμματα.
Βλακείες. Όλοι αυτοί έπεσαν, τραγικά, έξω και οδήγησαν τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι, απλώς, σε μια μεγάλη ήττα, αλλά σε μια εκλογική συντριβή, η οποία τους οδήγησε, σε κινήσεις πανικού, οι οποίες, με την ανακοίνωση και σε λίγο, με την προκήρυξη των βουλευτικών εκλογών, θα διευρύνουν την απόσταση, από την Νέα Δημοκρατία, η οποία θα υπερβεί, κατά πολύ τις 10 μονάδες και θα συρρικνώσουν τα ποσοστά του κυβερνητικού κόμματος (τα οποία μπορεί να πέσουν και κάτω από το 20%), αλλά και τον αριθμό των ψήφων του.
Βέβαια, αποτιμώντας, ψύχραιμα, την πολιτική πραγματικότητα της χώρας μας και βλέποντας τα πράγματα, από στρατηγική σκοπιά, πρέπει να πούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπέστη, ακόμη, στρατηγική ήττα. Διότι, δεν μπορεί, στα πλαίσια του κατεστημένου πολιτικού παιγνίου, να υπάρξει στρατηγική ήττα του κόμματος του Αλέξη Τσίπρα, χωρίς στρατηγική νίκη των αντιπάλων του. Και ιδίως, χωρίς στρατηγική νίκη του ΚΙΝΑΛ της Φώφης Γεννηματά και του γραφειοκρατικού μικρόκοσμου της πασοκικής γραφειοκρατίας, το οποίο περιορίστηκε, σε μια αναιμική άνοδο, που το έφερε, στα (σταθερά τραγικά, για το κόμμα αυτό) ποσοστά του 7,72%.
Οι βουλευτικές εκλογές, που, οσονούπω, έρχονται, θα ξεκαθαρίσουν, σε έναν σημαντικό βαθμό, τα πράγματα, όχι τόσο, ως προς το τί θα συμβεί, προς τα δεξιά του ΣΥΡΙΖΑ, αφού το ΚΙΝΑΛ και όλη αυτή η νομενκλατούρα του ΠΑΣΟΚ, που κατέστρεψε την ελληνική κοινωνία, παραμένουν να είναι, σταθερά, αντιπαθείς και αποκρουστικοί, για την κοινωνική βάση του παλαιού ΠΑΣΟΚ και των ψηφοφόρων του, που μετοίκησαν, στον ΣΥΡΙΖΑ (και όχι, μόνον, σε αυτόν).
Η παρουσία του κόμματος του Γιάννη Βαρουφάκη, με το ποσοστό του 2,99%, που έλαβε, αλλά και - λιγότερο - το 1,61% της Πλεύσης Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, αναπτερώνουν και τις ελπίδες του χώρου της ελληνικής εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, τα κόμματα της οποίας (ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ) κονιορτοποιήθηκαν, στις ευρωεκλογές της περασμένης Κυριακής. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι, στις εκλογές της 7/7/2019, τα ποσοστά είναι δεδομένα, για τους δύο αυτούς χώρους, η αλήθεια είναι ότι αποτελούν ένα πολύ σημαντικό κίνδυνο, για τον ΣΥΡΙΖΑ. Πολύ περισσότερο, εάν υπάρξει μια εκλογική συνεργασία, μεταξύ τους. Κάτι που είναι πολύ δύσκολο, αλλά όχι και ακατόρθωτο.
Από εκεί και πέρα, η αντικειμενική αλήθεια, επίσης, είναι ότι η εντόπια "ευρωπαϊστική" ελίτ πρέπει να κάνει ένα πολύ μεγάλο άγαλμα, στον Αλέξη Τσίπρα, στον οποίο χρωστάει χάριτες, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε, στα όρια της συντριβής, για έναν και μόνον, λόγο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε επειδή εφάρμοσε το 3ο Μνημόνιο, το οποίο ο Αλέξης Τσίπρας υπέγραψε και συνομολόγησε, με τους ευρωθεσμούς και το 4ο "μεταμνημονιακό" Μνημόνιο, του οποίου οι συντάκτες του ντρέπονται να πουν το όνομά του και το οποίο η ελληνική κοινωνία δεν έχαψε ότι δεν είναι Μνημόνιο, όπως θέλησε να του παρουσιάσει η καταιγιστική κυβερνητική προπαγάνδα.
Αυτό, που συμβαίνει είναι πολύ απλό.
Η εντόπια "ευρωπαϊστική" ελίτ χρωστάει πολύ μεγάλη χάρη, στον Αλέξη Τσίπρα, επειδή έπεισε (για την ακρίβεια : κατάφερε να πείσει) την μεγίστη πλειοψηφία των Ελλήνων ότι, τον Ιούλιο του 2015, δεν μπορούσε να γίνει τίποτε άλλο, από αυτό, που έγινε. Η πεποίθηση αυτή, βέβαια, είναι εσφαλμένη, αλλά αυτό δεν αλλάζει τα δεδομένα, αφού ουδείς άλλος μπόρεσε να τους προτείνει κάτι το διαφορετικό, το οποίο να ήταν, συνάμα και πειστικό.
Ως εκ τούτου, τον Σεπτέμβριο του 2015, ο Αλέξης Τσίπρας κλήθηκε, από όσους συμμετείχαν, στις εκλογές της 20/9/2015, να διαχειρισθεί το Μνημόνιο, που ο ίδιος υπέγραψε και τώρα, κατακρίνεται, για την εφαρμογή του.
Έτσι, σήμερα, η ελληνική κοινωνία επιλέγει την Νέα Δημοκρατία, επειδή, τότε, ο Αλέξης Τσίπρας την έπεισε ότι δεν μπορούσε να γίνει κάτι το διαφορετικό, από αυτό, που ο ίδιος έπραξε. Την επιλέγει, επειδή έχει την (φρούδα) ελπίδα ότι θα είναι καλύτερη, στην διαχείριση του Μνημονίου. (Εννοείται ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θα τα καταφέρει).
Φυσικά, η κοινωνία μας σφάλλει. Αυτό, όμως, δεν έχει πρακτική σημασία.
Δυστυχώς, έτσι προχωράει η ζωή.
Σε αυτό το, διαρκώς, μειωμένο εκλογικό σώμα, η Νέα Δημοκρατία υπολογίζεται ότι έλαβε 1.873.080 ψήφους (και ποσοστό 33,12%), ενώ, στις βουλευτικές εκλογές της 25/1/2015, είχε λάβει 1.718.694 ψήφους (και ποσοστό 27,81%) και στις βουλευτικές εκλογές της 20/9/2015 είχε λάβει 1.526.205 ψήφους. Αύξησε, δηλαδή, κατά 154.386, τις ψήφους, που είχε λάβει, στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, στις οποίες είχε ηττηθεί, κατά κράτος, από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό σημαίνει ότι η αύξησή της, σε σχέση, με το ποσοστό των ψήφων, που πήρε, σε εκείνο το εκλογικό σώμα, φθάνει, στις 2,50 ποσοστιαίες μονάδες (κάθε ποσοστιαία μονάδα, στους ψηφοφόρους των εκλογών του Ιανουαρίου του 2015, που ψήφισαν, έγκυρα, φθάνει, στις 61.812 ψήφους) και το τωρινό ποσοστό της, υπολογιζόμενο, στους ψηφοφόρους της 25/1/2015, φθάνει, μόλις, στο 30,30%.
Αυτό το ποσοστό του 30,30%, όσον αφορά την Νέα Δημοκρατία, πλησιάζει, περισσότερο, στην πραγματικότητα των διαθέσεων της ελληνικής κοινωνίας. Και πολύ είναι.
Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι αυτό, που πέτυχε το εκλογικό επιτελείο του Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν έχει καμμία αξία. Έχει αξία, ιδίως, εάν ληφθούν υπόψη οι βουλευτικές εκλογές της 20/9/2015, όπου η αύξηση των ψήφων της Νέας Δημοκρατίας φθάνει τον αριθμό των 346.875 ψηφοφόρων, που σημαίνει ότι το ποσοστό της, επί όσων ψήφισαν, έγκυρα, σε εκείνες τις εκλογές, είναι αυξημένο, κατά 6,39 μονάδες (κάθε ποσοστιαία μονάδα, στους ψηφοφόρους, που ψήφισαν έγκυρα, τον Σεπτέμβριο του 2015, αντιστοιχεί, σε 54.318 ψήφους).
Η Νέα Δημοκρατία έπεισε ένα μικρό μέρος των ψηφοφόρων της που πήγαν, τον Σεπτέμβριο του 2015 προς την αποχή, τον ΣΥΡΙΖΑ, τους ΑΝΕΛ και προς άλλα κόμματα, να επιστρέψουν, στην κομματική κοίτη τους. Αυτή είναι η αλήθεια. Το τί θα καταφέρει, στις βουλευτικές εκλογές της 7/7/2019, είναι ένα άλλο ζήτημα και αποτελεί μια άλλη ιστορία, την οποία θα δούμε πώς θα εξελιχθεί.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα υπολογίζεται ότι έλαβε, στις ευρωεκλογές της περασμένης Κυριακής, 1.343.816 ψήφους (και ποσοστό 23,76%), ενώ, στις βουλευτικές εκλογές της 20/9/2015 είχε λάβει 1.925.904 ψήφους (και ποσοστό 35,46%) και στις βουλευτικές εκλογές της 25/1/2015, είχε λάβει 2.245.978 ψήφους και ποσοστό 36,34%.
Αυτό σημαίνει ότι το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα, υπέστη πανωλεθρία. Απώλεσε, δηλαδή, 582.088 ψήφους, σε σχέση, με τον Σεπτέμβριο του 2015 και 902.162 ψήφους, σε σχέση, με τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015. Έτσι, σε σχέση, με τον Σεπτέμβριο του 2015, οι απώλειές του φθάνουν, στις 10,71 ποσοστιαίες μονάδες, ενώ, σε σχέση, με τον Ιανουάριο του 2015, μπορούμε να πούμε ότι το μέγεθος των ψηφοφόρων του υπέστη μια τεράστια σεισμική καθίζηση, στα επίπεδα των 14,59 ποσοστιαίων μονάδων.
Αυτό σημαίνει ότι το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ, σε σχέση, με τους ψηφοφόρους που είχε, τον Ιανουάριο του 2015, έπεσε, στο 21,74%, ενώ το ποσοστό του, σε σχέση, με τους ψηφοφόρους του, τον Σεπτεμβρίου του 2015, συγκρατήθηκε, στο 24,74%. Με δεδομένο, όμως, ότι το ενεργό εκλογικό σώμα του Σεπτεμβρίου του 2015 (δηλαδή οι ψηφοφόροι, που ψήφισαν, έγκυρα) ήταν πολύ μικρότερο, από εκείνο της 25/1/2015 και δεν εκφράζει τις πραγματικές διαθέσεις της ελληνικής κοινωνίας, το πραγματικό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ είναι κοντά, στο 21,75%. Και πιθανότατα είναι, ακόμη, μικρότερο.
Όπως γίνεται αντιληπτό, οι απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ είναι σαρωτικές. Και στην παρούσα φάση, δεν είναι αναστρέψιμες. Αυτή είναι η αλήθεια. Βέβαια, το τί θα καταφέρει, στις βουλευτικές εκλογές της 7/7/2019 (όπως είπαμε και για την Νέα Δημοκρατία), είναι μια άλλη ιστορία.
Δεν θα καταφέρει και πολλά πράγματα. Η τύχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι προδιαγεγραμμένη, από την ίδια την φορά των πραγμάτων, αφού ο, υπό προθεσμία, πρωθυπουργός και αρχηγός του απερχόμενου κυβερνητικού κόμματος, ευρισκόμενος σε συνθήκες πανικού και ανατρέποντας, χωρίς δεύτερη σκέψη, τον κακό αρχικό σχεδιασμό του, για διενέργεια βουλευτικών εκλογών, τον Οκτώβριο του 2019, ανακοίνωσε πρόωρες εκλογές, οι οποίες οδηγούν το κόμμα του, στο εκλογικό σφαγείο, ως πρόβατο, επί σφαγή.
Βέβαια, ο λογικός αρχικός σχεδιασμός του Αλέξη Τσίπρα πρέπει να ήταν η διενέργεια βουλευτικών εκλογών, μαζύ με τις ευρωεκλογές. Δυστυχώς, γι' αυτόν και το κόμμα του, το εκλογικό του επιτελείο (ο Χριστόφορος Βερναρδάκης και πιθανότατα, ο Κώστας Πουλάκης) τον έπεισαν και αυτόν και την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, ότι οι βουλευτικές εκλογές έπρεπε να διεξαχθούν τον ερχόμενο Οκτώβριο και όχι την περασμένη Κυριακή, μαζύ με τις ευρωεκλογές, επειδή - υποτίθεται ότι - θα ήταν δυνατόν να ελεγχθεί η πρωτιά της Νέας Δημοκρατίας και με την βοήθεια κάποιων παροχών, να συμμαζευτεί, ακόμη περισσότερο, η απόσταση, ανάμεσα στα δύο κόμματα.
Βλακείες. Όλοι αυτοί έπεσαν, τραγικά, έξω και οδήγησαν τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι, απλώς, σε μια μεγάλη ήττα, αλλά σε μια εκλογική συντριβή, η οποία τους οδήγησε, σε κινήσεις πανικού, οι οποίες, με την ανακοίνωση και σε λίγο, με την προκήρυξη των βουλευτικών εκλογών, θα διευρύνουν την απόσταση, από την Νέα Δημοκρατία, η οποία θα υπερβεί, κατά πολύ τις 10 μονάδες και θα συρρικνώσουν τα ποσοστά του κυβερνητικού κόμματος (τα οποία μπορεί να πέσουν και κάτω από το 20%), αλλά και τον αριθμό των ψήφων του.
Βέβαια, αποτιμώντας, ψύχραιμα, την πολιτική πραγματικότητα της χώρας μας και βλέποντας τα πράγματα, από στρατηγική σκοπιά, πρέπει να πούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπέστη, ακόμη, στρατηγική ήττα. Διότι, δεν μπορεί, στα πλαίσια του κατεστημένου πολιτικού παιγνίου, να υπάρξει στρατηγική ήττα του κόμματος του Αλέξη Τσίπρα, χωρίς στρατηγική νίκη των αντιπάλων του. Και ιδίως, χωρίς στρατηγική νίκη του ΚΙΝΑΛ της Φώφης Γεννηματά και του γραφειοκρατικού μικρόκοσμου της πασοκικής γραφειοκρατίας, το οποίο περιορίστηκε, σε μια αναιμική άνοδο, που το έφερε, στα (σταθερά τραγικά, για το κόμμα αυτό) ποσοστά του 7,72%.
Οι βουλευτικές εκλογές, που, οσονούπω, έρχονται, θα ξεκαθαρίσουν, σε έναν σημαντικό βαθμό, τα πράγματα, όχι τόσο, ως προς το τί θα συμβεί, προς τα δεξιά του ΣΥΡΙΖΑ, αφού το ΚΙΝΑΛ και όλη αυτή η νομενκλατούρα του ΠΑΣΟΚ, που κατέστρεψε την ελληνική κοινωνία, παραμένουν να είναι, σταθερά, αντιπαθείς και αποκρουστικοί, για την κοινωνική βάση του παλαιού ΠΑΣΟΚ και των ψηφοφόρων του, που μετοίκησαν, στον ΣΥΡΙΖΑ (και όχι, μόνον, σε αυτόν).
Η παρουσία του κόμματος του Γιάννη Βαρουφάκη, με το ποσοστό του 2,99%, που έλαβε, αλλά και - λιγότερο - το 1,61% της Πλεύσης Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, αναπτερώνουν και τις ελπίδες του χώρου της ελληνικής εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, τα κόμματα της οποίας (ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ) κονιορτοποιήθηκαν, στις ευρωεκλογές της περασμένης Κυριακής. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι, στις εκλογές της 7/7/2019, τα ποσοστά είναι δεδομένα, για τους δύο αυτούς χώρους, η αλήθεια είναι ότι αποτελούν ένα πολύ σημαντικό κίνδυνο, για τον ΣΥΡΙΖΑ. Πολύ περισσότερο, εάν υπάρξει μια εκλογική συνεργασία, μεταξύ τους. Κάτι που είναι πολύ δύσκολο, αλλά όχι και ακατόρθωτο.
Από εκεί και πέρα, η αντικειμενική αλήθεια, επίσης, είναι ότι η εντόπια "ευρωπαϊστική" ελίτ πρέπει να κάνει ένα πολύ μεγάλο άγαλμα, στον Αλέξη Τσίπρα, στον οποίο χρωστάει χάριτες, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε, στα όρια της συντριβής, για έναν και μόνον, λόγο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε επειδή εφάρμοσε το 3ο Μνημόνιο, το οποίο ο Αλέξης Τσίπρας υπέγραψε και συνομολόγησε, με τους ευρωθεσμούς και το 4ο "μεταμνημονιακό" Μνημόνιο, του οποίου οι συντάκτες του ντρέπονται να πουν το όνομά του και το οποίο η ελληνική κοινωνία δεν έχαψε ότι δεν είναι Μνημόνιο, όπως θέλησε να του παρουσιάσει η καταιγιστική κυβερνητική προπαγάνδα.
Αυτό, που συμβαίνει είναι πολύ απλό.
Η εντόπια "ευρωπαϊστική" ελίτ χρωστάει πολύ μεγάλη χάρη, στον Αλέξη Τσίπρα, επειδή έπεισε (για την ακρίβεια : κατάφερε να πείσει) την μεγίστη πλειοψηφία των Ελλήνων ότι, τον Ιούλιο του 2015, δεν μπορούσε να γίνει τίποτε άλλο, από αυτό, που έγινε. Η πεποίθηση αυτή, βέβαια, είναι εσφαλμένη, αλλά αυτό δεν αλλάζει τα δεδομένα, αφού ουδείς άλλος μπόρεσε να τους προτείνει κάτι το διαφορετικό, το οποίο να ήταν, συνάμα και πειστικό.
Ως εκ τούτου, τον Σεπτέμβριο του 2015, ο Αλέξης Τσίπρας κλήθηκε, από όσους συμμετείχαν, στις εκλογές της 20/9/2015, να διαχειρισθεί το Μνημόνιο, που ο ίδιος υπέγραψε και τώρα, κατακρίνεται, για την εφαρμογή του.
Έτσι, σήμερα, η ελληνική κοινωνία επιλέγει την Νέα Δημοκρατία, επειδή, τότε, ο Αλέξης Τσίπρας την έπεισε ότι δεν μπορούσε να γίνει κάτι το διαφορετικό, από αυτό, που ο ίδιος έπραξε. Την επιλέγει, επειδή έχει την (φρούδα) ελπίδα ότι θα είναι καλύτερη, στην διαχείριση του Μνημονίου. (Εννοείται ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θα τα καταφέρει).
Φυσικά, η κοινωνία μας σφάλλει. Αυτό, όμως, δεν έχει πρακτική σημασία.
Δυστυχώς, έτσι προχωράει η ζωή.
Σχόλια
Νέα Δημοκρατία : Ποσοστό 33,12%, ψήφοι 1.873.080, έδρες 8.
ΣΥΡΙΖΑ : Ποσοστό 23,76%, ψήφοι 1.343.816, έδρες 6.
ΚΙΝ.ΑΛ. : Ποσοστό 7,72%, ψήφοι 436.739, έδρες 2.
ΚΚΕ : Ποσοστό 5,35%, ψήφοι 302.673, έδρες 2.
Χρυσή Αυγή : Ποσοστό 4,88%, ψήφοι 275.821, έδρες 2.
Ελληνική Λύση : Ποσοστό 4,18%, ψήφοι 236.365, έδρες 1.
ΜέΡΑ25 : Ποσοστό 2,99%, ψήφοι 169.293.
Πλεύση Ελευθερίας : Ποσοστό 1,61%, ψήφοι 90.856.
Το Ποτάμι : Ποσοστό 1,52%, ψήφοι 85.998.
Ένωση Κεντρώων : Ποσοστό 1,45%, ψήφοι 82.075.
Ο Άλλος Δρόμος (Νότης Μαριάς) : Ποσοστό 1,24%, ψήφοι 70.288.
ΛΑ.Ο.Σ. : Ποσοστό 1,23%, ψήφοι 69.528.
Πολίτες (Ηλίας Ψινάκης) : Ποσοστό 0,91%, ψήφοι 51.405.
Οικολόγοι Πράσινοι : Ποσοστό 0,87%, ψήφοι 49.111.
Ανεξάρτητοι Έλληνες : Ποσοστό 0,80%, ψήφοι 45.148.
Ελεύθερη Πατρίδα : Ποσοστό 0,73%, ψήφοι 41.189.
ΚΙΕΦ (μειονοτικό Θράκης) : Ποσοστό 0,71%, ψήφοι 40.243.
Δημιουργία ξανά! : Ποσοστό 0,69%, ψήφοι 39.123.
Νέα Δεξιά (Φαήλος Κρανιδιώτης) : Ποσοστό 0,66%, ψήφοι 37.513.
ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. : Ποσοστό 0,64%, ψήφοι 36.334.
Α.Κ.Κ.ΕΛ. Ποσοστό 0,56%, ψήφοι 31.807.
ΛΑ.Ε. : Ποσοστό 0,56%, ψήφοι 31.674.
Ελλήνων Συνέλευσις (Αρτέμης Σώρρας) : 0,52, ψήφοι 29.485.
Οικολόγοι Πράσινοι-Αλληλ. : Ποσοστό 0,45%, ψήφοι 25.443.
ΕΝΥΠΕΚΚ (Αλέξης Μητρόπουλος) : Ποσοστό 0,40%, ψήφοι 22.349.
Κόμμα Νέων : Ποσοστό 0,33%, ψήφοι 18.506.
Δημοκρατική Ευθύνη (Αλέκος Παπαδόπουλος) : Ποσοστό 0,32%, ψήφοι 18.170.
Νέα Ελληνική Ορμή (Κατερίνα Παπακώστα) : Ποσοστό 0,22%, ψήφοι 12.288.
Μ-Λ ΚΚΕ : Ποσοστό 0,22%, ψήφοι 12.270.
Έλληνες Οικολόγοι Ποσοστό : 0,20%, ψήφοι 11.539.
Εθνικό Μέτωπο : Ποσοστό 0,19, ψήφοι 10.796.
"ΛΕΥΚΟ" : Ποσοστό 0,18%, ψήφοι 10.314.
Άρμα Συνεργασίας (Γιάννης Δημαράς) : Ποσοστό 0,18%, ψήφοι 9.920.
Έλλ. Ριζοσπάστες (Σάββας Τσιτουρίδης) : Ποσοστό 0,16%, ψήφοι 9.265.
Ουράνιο Τόξο (σλαβομακεδονικό) : Ποσοστό 0,11%, ψήφοι 6.412.
Φιλελ. Συμμαχία : Ποσοστό 0,11, ψήφοι 6.193.
ΟΚΔΕ : Ποσοστό 0,09%, ψήφοι 4.821.
ΛΕΥΚΟ-ΑΚΕ-ΕΝ.Π.ΑΝ. : Ποσοστό 0,06%, ψήφοι 3.135.
Δημήτρης Κολλάτος : Ποσοστό 0,06%, ψήφοι 3.131.
Ελληνικό Όραμα : Ποσοστό 0,04%, ψήφοι 2.038.
Άλλωστε, αυτό πρόκειται να συμβεί, ούτως, ή άλλως.
Αυτοί οι δύο κόσμοι έρχονται σε σύγκρουση. Γιατί οι φόροι συντηρούν το κοινωνικό κράτος.
Πιστεύω ότι ο Μητσοτάκης δεν θα έχει κανέναν ενδοιασμό στο να μειώσει το κοινωνικό κράτος, αυτό που έχει απομείνει τέλος πάντων. Άρα νομίζω ότι θα έχει εύκολο έργο στο να ικανοποιήσει τους δικούς του ψηφοφόρους. Άλλωστε η Νέα Δημοκρατία απευθύνεται σε φορολογούμενους πολίτες αστούς και μικροαστούς. Αυτοί αποτελούν την εκλογική της βάση και όχι οι απόκληροι και οι παρίες.
Όμως, όπως απέτυχε ο Αλέξης Τσίπρας, έτσι θα αποτύχει και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αφού οι απαιτήσεις των Μνημονίων είναι τόσο σκληρές, που τα περιθώρια ελιγμών και της νέας κυβέρνησης, όπως και της παρούσας, που απέρχεται, είναι, εξαιρετικά, μικρά.
Τα έσοδα θα πρέπει να είναι υψηλά, ώστε να επιτυγχάνονται τα πρωτογενή πλεονάσματα, για δεκάδες έτη και οι δαπάνες να κατευθύνονται, στην εξυπηρέτηση του χρέους.
Με αυτά τα δεδομένα και η κυβέρνηση, που έρχεται, θα αποτύχει, όπως (και για τους ίδιους λόγους που) απέτυχε και η παρούσα. Απλώς, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα έχει αρκετό χρόνο μπροστά του - υποθέτω μια διετία -, επειδή η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει τσακίσει κάθε εστία αντίστασης, όπως έδειξαν και οι ευρωεκλογές και θα επιβεβαιώσουν οι επερχόμενες βουλευτικές εκλογές της 7/7/2019.