Το στοιχειωμένο δημοσιονομικό έλλειμμα του 2009 οδηγεί την Commission, σε παραθεσμικές και παρακρατικές συμπεριφορές και σε νέες περιπέτειες. Στα 209,945 δισ. € αποτιμά ο Άρειος Πάγος την ζημιά του ελληνικού κράτους, από την μεθόδευση της διόγκωσης του ελλείμματος, από τους ξένους δανειστές και την Eurostat. Και έπεται συνέχεια...

Αύγουστος 2016 : Ο πρώην αντιπρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ Νίκος Λογοθέτης περιγράφει, ανάγλυφα την διαδικασία, τους λόγους, καθώς και τους μηχανισμούς, με τους οποίους το ελληνικό δημόσιο οδηγήθηκε, σκόπιμα και μεθοδευμένα, από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και την ευρωγραφειοκρατία, στην ουσιαστική χρεωκοπία και στην αέναη παράτασή της. Για όλα αυτά, κάποια στιγμή οι υπεύθυνοι πρέπει να κληθούν να δώσουν λόγο. Αλλά και αυτό να μην συμβεί, η αποκάλυψη των όσων συνέβησαν, τότε και συνεχίζουν να συμβαίνουν, μέχρι τώρα και θα συνεχίσουν να συμβαίνουν και στο απροσδιόριστο μέλλον, είναι, πάντοτε, χρήσιμη...




Αφήνοντας, προς το παρόν, στην άκρη, τους παρόντες εσωτερικούς απατεώνες, οι οποίοι θα κριθούν και θα έχουν χειρότερη τύχη, από αυτήν του ΓΑΠ, αφού θα εξαφανισθούν και πίσω τους, δεν θα μείνει, ούτε η σκόνη τους, πρέπει να πούμε ότι οι ευρωαπατεώνες είναι τρισχειρότεροι. Και η δική τους τύχη, δεν πρέπει να - και δεν θα - είναι καλύτερη.

Το πουλόβερ ξηλώνεται. Και αφού, πριν από 25 χρόνια, απολαύσαμε την κατάρρευση της "Ε.Σ.Σ.Δ.", τώρα, έχει έλθει η ώρα, για να παρακολουθήσουμε την κατάρρευση της Ε.Ε. Αυτή η κατάρρευση θα είναι, σε slow motion, αλλά αυτό δεν θα την κάνει λιγότερο συναρπαστική. Κάθε άλλο. Είναι, ήδη, συναρπαστικότατη.

Το μαγαζί διαλύεται. Οι διάφοροι και ποικίλοι "ευρωπαϊστές" θα αποχαιρετήσουν την, καταχρηστικώς, αυτοαποκαλούμενη "Ευρωπαϊκή Ένωση", που χάνουν. Θα πάρει καιρό, βέβαια, η όλη διαδικασία. Ο ιστορικός χρόνος έχει τους δικούς του ρυθμούς, οι οποίοι δεν ταιριάζουν, με τους ρυθμούς της καθημερινότητας. Αλλά η αλυσίδα των εξελίξεων τέθηκε σε κίνηση και δεν πρόκειται να σταματήσει, εάν δεν υπάρξουν - και δεν φαίνεται να υπάρξουν - κοσμογονικές αλλαγές.

Αυτό που συνέβη και συνεχίζει να συμβαίνει και να αποτελεί την αιτία της ολοένα και περισσότερο, εντεινόμενης αποδιοργάνωσης και αποσάρθρωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν είναι καθόλου πολύπλοκο και φυσικά, ήταν προβλέψιμο και αναμενόμενο, δίκην φυσικού φαινομένου.

Απλούστατα, οι σχεδιαστές και οι διαμορφωτές της παλαιάς Ε.Ο.Κ., την οποία μετονόμασαν, το 1993, σε "Ευρωπαϊκή Ένωση", προτίμησαν να μείνει, ως οικονομική κοινότητα και να μετεξελιχθεί, σε ό,τι χειρότερο (και όχι σε ό,τι καλύτερο) μπορούσε. Δεν θέλησαν να γίνει κράτος. Θέλησαν να την μετασχηματίσουν, σε νομισματική ένωση. Και φυσικά, ακριβώς, επειδή δεν θέλησαν να γίνει κράτος, δεν μετέτρεψαν τα σύνορα των κρατών της, σε απλά διοικητικά σύνορα.



Για τον ίδιο λόγο, οι σχεδιαστές και οι διαμορφωτές της Ε.Ε. φρόντισαν να μείνει πιστή, στην (ήδη, καταρρέουσα) παγκοσμιοποίηση και στο (ήδη, συρρικνούμενο) παγκόσμιο εμπόριο, όπως και στα αφελή - στα όρια της ακατάσχετης ανοησιολογίας - ιδεολογήματα, που συνοδεύουν το πακέτο αυτών των δύο καταστρεφόμενων διεθνών θεσμών. Ως εκ τούτου, είναι πολύ φυσικό και απόλυτα αναμενόμενο η, καταχρηστικώς, αποκαλούμενη "Ευρωπαϊκή Ένωση" - ιδίως, όταν υπέστη την βαρύτατη και αθεράπευτη τοξική επιμόλυνση της ευρωζώνης - να έχει την τύχη τους και να ακολουθήσει την πορεία της αλήστου μνήμης Λατινικής Ένωσης. (Όπως και της Σκανδιναβικής Ένωσης, βεβαίως-βεβαίως).

Αλλά, μέχρι τότε, οι "λεβέντες" της ευρωγραφειοκρατίας συνεχίζουν ακάθεκτοι το καταστροφικό έργο τους και τις αθλιότητες, που διαπράττουν και οι οποίες, στην περίπτωση της Ελλάδας, έχουν φθάσει και έχουν ξεπεράσει τα όρια των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας.

Και τούτο διότι η επιβολή της σκοπούμενης και ως εκ τούτου, δόλιας κρατικής χρεωκοπίας, την οποία επέβαλαν, στην Ελλάδα και τον πληθυσμό της και πολύ περισσότερο, το καθεστώς της νεοαποικιακής χρεωδουλείας, που, επίσης, επέβαλαν, προκειμένου να θέσουν την χώρα, υπό μια ιδιότυπη πτωχευτική διαδικασία, αποτελούν αναγνωρισμένα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. 

Αυτό το ολέθριο έργο και τις απίστευτες αθλιότητες, οι ευρωγραφειοκράτες, με εντολή των αφεντικών τους, βεβαίως-βεβαίως, επιχειρούν, με απόλυτη ωμότητα, να συγκαλύψουν, μετερχόμενοι, αδίστακτα, οποιοδήποτε νόμιμο και άνομο μέσο, μπορούν να χρησιμοποιήσουν.

Έτσι, υπό το φως των δυσμενών, για το παρεάκι της Eurostat, την Commission, την μπατιροτραπεζοκρατία της Ε.Κ.Τ. και την Angela Merkel, εξελίξεων, που προέκυψαν, μετά την αναίρεση, που άσκησε ο Άρειος Πάγος, κατά του βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών, με το οποίο απαλλάσσονταν, από τις κακουργηματικές κατηγορίες της έκδοσης ψευδούς βεβαίωσης, κατά συναυτουργία, σε βάρος του ελληνικού δημοσίου, με την, ιδιαίτερα, επιβαρυντική περίσταση, της ιδιαιτέρως, μεγάλης αξίας του αντικειμένου του επίδικου κακουργηματικού αδικήματος, η οποία προσδιορίζεται, με βάση την κατάθεση της Ζωής Γεωργαντά, στο ύψος των 209,945 δισ. €, ο πρώην πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέας Γεωργίου και τα στελέχη της εν λόγω Υπηρεσίας και εν όψει της επανεξέτασης της υπόθεσης, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απηύθυνε επιστολή προς τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο, με την οποία, καλύπτει, πλήρως, τον Ανδρέα Γεωργίου και τα στοιχεία, που αυτός και τα στελέχη της ΕΛΣΤΑΤ παρήγαγαν, μετά από σχετική παραγγελία και υπό την καθοδήγηση της Eurostat του γνωστού Walter Radermacher. [Για τα πεπραγμένα, όσον αφορά την μεθόδευση της διόγκωσης του ελληνικού δημόσιου ελλείμματος του 2009, από την Eurostat, την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και σε μια ύστερη φάση, από τον Ανδρέα Γεωργίου, ο οποίος εξετέλεσε εντολές του Walter Radermacher και των ξένων δανειστών, έχουμε μιλήσει, πολλές φορές (ενδεικτικά δείτε το πρόσφατο δημοσίευμά μου, σε αυτό εδώ το μπλογκ - του οποίου, ουσιαστικό το παρόν κείμενο, αποτελεί συνέχεια -, με τίτλο : Ο ΓΑΠ, η Eurostat και το έγκλημα της επίπλαστης διόγκωσης του δημόσιου ελλείμματος του 2009, που θα κυνηγάει, πάντα, την ψοφοδεή εντόπια "ευρωπαϊστική" ελίτ)].


Με αυτά τα δεδομένα, οι γραφειοκράτες της Commission αποφάσισαν να αναλάβουν δράση και να πάρουν την όλη υπόθεση επάνω τους, καλύπτοντας, πλήρως, τον Ανδρέα Γεωργίου, τον ρόλο τους, ως δανειστές και ως σχεδιαστές και εντολείς των πεπραγμένων του διορισμένου, από τα θεσμικά όργανα της ευρωζώνης και το τρικέφαλο σχήμα των ξένων δανειστών, προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ. 

(Είναι αυτό, που, παλαιότερα, έλεγαν, ως σκωπτικό γνωμικό, οι παλαιές γενεές των Ελλήνων και το οποίο έχει παραμείνει στην λαϊκή συνείδηση : "Θέλει η πουτ@ν@ να κρυφτεί, αλλά η χαρά δεν την αφήνει").

Ας δούμε το άθλιο περιεχόμενο της σχετικής ανακοίνωσης της Commission, στην οποία γίνεται λόγος, για την ιταμή επιστολή των τριών στελεχών της (την οποία επιστολή η κυβέρνηση θα πρέπει να την πετάξει, στο καλάθι των αχρήστων, αλλά προφανώς, δεν θα το πράξει και φυσικά, θα βρει τρόπους, για να ικανοποιήσει το περιεχόμενο των έκνομων απαιτήσεων των στελεχών αυτών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που λειτουργούν, στα πλαίσια των δραστηριοτήτων των ξένων δανειστών και συμπεριφέρονται, όπως ακριβώς, συμπεριφέρεται και δρα μια οποιαδήποτε σπείρα κοινών κακοποιών) :


«Η Κομισιόν εκφράζει ανησυχία σχετικά με αναφορές που θέτουν υπό αμφισβήτηση την ποιότητα των επίσημων στατιστικών στοιχείων στην Ελλάδα».

"Τα σωστά και αξιόπιστα δημοσιονομικά δεδομένα είναι απαραίτητα για την ορθή λήψη αποφάσεων οικονομικού χαρακτήρα. Ωστόσο, πρόσφατες δηλώσεις στα μέσα ενημέρωσης, θέτουν υπό αμφισβήτηση την ποιότητα και την αξιοπιστία των επίσημων στατιστικών στην Ελλάδα. Παρόλο που η Επιτροπή έχει ως αρχή να μην σχολιάζει μεμονωμένες εθνικές δικαστικές διαδικασίες, εκφράζει την ανησυχία της σχετικά με τις δηλώσεις αυτές επειδή, μεταξύ άλλων, θέτουν υπό αμφισβήτηση την εγκυρότητα των δημοσιονομικών δεδομένων στα οποία βασίζεται το Πρόγραμμα Στήριξης της Σταθερότητας για την Ελλάδα.

Η κ. Marianne Thyssen, Επίτροπος αρμόδια για την απασχόληση, τις κοινωνικές υποθέσεις, τις δεξιότητες και την κινητικότητα του εργατικού δυναμικού, καθώς και για τις ευρωπαϊκές στατιστικές, δήλωσε τα εξής: «Η ανεξαρτησία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής ΕΛΣΤΑΤ και η ποιότητα των στατιστικών είναι ουσιώδους σημασίας. Για την Επιτροπή και την Eurostat είναι απολύτως σαφές ότι τα δεδομένα σχετικά με το ελληνικό δημόσιο χρέος κατά την περίοδο 2010-2015 ήταν απολύτως αξιόπιστα και αναφέρθηκαν με ακρίβεια στην Eurostat».

Η Επιτροπή καλεί σήμερα τις ελληνικές αρχές να αντιμετωπίσουν ενεργά και δημόσια την εσφαλμένη εντύπωση ότι τα δεδομένα υπέστησαν παραποίηση κατά την περίοδο 2010-2015 και να προστατεύσουν την ΕΛΣΤΑΤ και το προσωπικό της από παρόμοιους αβάσιμους ισχυρισμούς. Προτρέπει επίσης τις ελληνικές αρχές να υποστηρίξουν και να διατηρήσουν την ποιότητα των ελληνικών στατιστικών στοιχείων, καθώς και την ανεξαρτησία του Ελληνικού Στατιστικού Συστήματος, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην ελληνική στατιστική νομοθεσία και στη δέσμευση του 2012 για την αξιοπιστία των στατιστικών. Σχετική επιστολή υπογεγραμμένη από τον Αντιπρόεδρο κ. Dobrovskis και τους Επιτρόπους Moscovici και Thyssen απεστάλη στον Έλληνα Υπουργό Οικονομικών κ. Ευκλείδη Τσακαλώτο".

Ο Pierre Moscovici, ο Vladis Dobrovskis, η Marianne Thyssen και όλο αυτό το, σφοδρότατα, ενοχλημένο και εμφανώς, φοβισμένο επιτελείο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής του Jean-Claude Juncker (ο οποίος πρωταγωνίστησε, στο σκηνικό της ελληνικής χρεωκοπίας, κατά την περίοδο Οκτωβρίου 2009 - Μαΐου 2010), επιδιδόμενοι, σε παραθεσμικές συμπεριφορές και πρακτικές και ως, οιονεί, παρακρατικός μηχανισμός ζητούν, με την επιστολή αυτή, άμεσα και επιτακτικά, από την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, την υιοθέτηση της ορθότητας των στοιχείων, που, τότε, παρήχθησαν και τα οποία αφορούσαν το στοιχειωμένο ελληνικό δημόσιο έλλειμμα του 2009, το οποίο όλη αυτή η θεσμική παρέα, με τα, τότε, όργανά της, μαγείρεψαν, με σκοπό την κατοχύρωση και την χρονική επέκταση της ελληνικής κρατικής χρεωκοπίας. Και φυσικά, συνδέουν, πλήρως, το πολύ σημαντικό, γι' αυτούς, ζήτημα, με την τρέχουσα διαπραγμάτευση των ξένων δανειστών, με την ελληνική κυβέρνηση και την, αμέσως, προσεχή αξιολόγηση της πορείας του πορείας των "μεταρρυθμίσεων" του 3ου Μνημονίου και την εκταμίευση της σχετικής δόσης, για την πληρωμή των τρεχουσών δανειακών υποχρεώσεων του ελληνικού κράτους.

Το γεγονός ότι έπραξαν ό,τι έπραξαν, ως συνέχεια του έργου, που, ανοήτως, είχε ξεκινήσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ, τον Οκτώβριο του 2009, δεν τους απαλλάσσει, καθόλου. Προφανώς, ο ΓΑΠ, με το φούσκωμα του δημόσιου ελλείμματος του έτους εκείνου, όπως έχουμε πει, επεδίωξε να φορτώσει την σχετική ευθύνη του διογκωμένου δημόσιου ελλείμματος της χώρας (η ύπαρξη του οποίου ανακηρύχθηκε, βλακωδώς, από τους ευρωζωνίτες και την Commission, ως έγκλημα καθοσιώσεως, ενώ, στην πραγματικότητα, δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά μόνο ένα προϊόν ανάγκης, που προέκυψε από την έλευση της διεθνούς οικονομικής κρίσης, που ξέσπασε τον Σεπτέμβριο του 2008 και θα μπορούσε, εάν σχεδιαζόταν, με έναν, στοιχειωδώς, ρεαλιστικό και ορθολογικό τρόπο, να αποτελέσει ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο, για το ξεπέρασμα αυτής της κρίσης), στην απελθούσα κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή και να δικαιολογήσει, με αυτόν τον τρόπο, τα μέτρα λιτότητας, που σκόπευε να πάρει και τα οποία έρχονταν, σε πλήρη αντίθεση, με τις εξαγγελίες, που ο ΓΑΠ και το ΠΑΣΟΚ είχαν κάνει, κατά την διάρκεια του προεκλογικού αγώνα, εν όψει των βουλευτικών εκλογών της 4/10/2009, τις οποίες κέρδισαν, πανηγυρικά, αφού, κυριολεκτικά, έπαιζαν χωρίς αντίπαλο, με δεδομένο το γεγονός ότι ο Κώστας Καραμανλής, είχε προκηρύξει αυτές τις εκλογές, γνωρίζοντας ότι θα τις χάσει.

Όμως, οι ευρωζωνίτες, πατώντας, πάνω, στα αστόχαστα πεπραγμένα του ΓΑΠ και του οικονομικού επιτελείου της συμφοράς, που τον περιστοίχιζε και το οποίο ο ίδιος είχε επιλέξει να τον περιστοιχίζει, έκαναν τα δικά τους αστόχαστα παίγνια, οδηγώντας την Ελλάδα, με πλήρη συνείδηση, προς την ουσιαστική χρεωκοπία και την υπαγωγή της, στον ιδιότυπο μηχανισμό μιας πρωτοφανούς, στα ιστορικά χρονικά, πτωχευτικής διαδικασίας, τον οποίο αυτοί, στην πορεία των εξελίξεων εφεύραν και τον οποίο έθεσαν, σε λειτουργία, τον Μάϊο του 2010, επιβάλλοντας, στον πληθυσμό της χώρας, ένα, επίσης, πρωτοφανές νεοαποικιακό καθεστώς χρεωδουλείας, το οποίο λειτουργεί, με την βιτρίνα του αλλοιωμένου αστικού πολιτεύματος της νομιζόμενης δημοκρατίας.

Φυσικά, αυτά τους τα πεπραγμένα, που, όπως έχω, ήδη, πει,  αποτελούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και τα οποία εμπίπτουν στην αρμοδιότητα του Διεθνούς Ποινικού Δικαίου, τα πολιτικά και τα λοιπά υπηρεσιακά στελέχη της ευρωγραφειοκρατίας, όπως και τα μέλη των κυβερνήσεων της ευρωζώνης, που πήραν μέρος σε όλα τα γεγονότα και τις αποφάσεις, που σχετίζονται, με την ελληνική κρατική χρεωκοπία του Απριλίου του 2010, τα γνωρίζουν, πολύ καλά και για τον λόγο αυτόν, δικαίως, ανησυχούν.

Γι' αυτό και αδιαφορούν, για το γεγονός ότι η επιστολή τους αυτή αποτελεί ευθεία, απροσχημάτιστη και ωμή παρέμβασή τους, στο έργο των ελληνικών δικαστικών αρχών, την απόφαση των οποίων επιδιώκουν να εκμαιεύσουν και να την κατευθύνουν, προς την κατεύθυνση που οι ίδιοι επιθυμούν και η οποία δεν είναι άλλη, από την αθώωση, με οποιονδήποτε τρόπο και με οποιοδήποτε μέσο, του Ανδρέα Γεωργίου, για όσα ανόσια έπραξε, εις βάρος της χώρας και του πληθυσμού της και τα οποία αποτελούν δικά τους δημιουργήματα, αφού ο Ανδρέας Γεωργίου υπήρξε εκτελεστικό όργανό τους.

Ο λογαριασμός, λοιπόν, έτσι όπως εκτιμάται, είναι πολύ αλμυρός, όχι, μόνο, για τον Ανδρέα Γεωργίου, ο οποίος, όπως φαίνεται, από τα πεπραγμένα του, συμπεριφέρθηκε και σαν λιγούρης, αφού, ανάμεσα, στα πολλά άλλα και πολύ βαρύτερα, εγκλήματά του, προέβη και στην συγκάλυψη του ασυμβίβαστου που είχε, όταν διορίστηκε, από την κυβέρνηση του αφελούς ΓΑΠ, στην θέση του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ. Ο Γεωργίου, ήταν ενεργό στέλεχος του ΔΝΤ και, με βάση τον ιδρυτικό νόμο της ΕΛΣΤΑΤ, που ψήφισε η κυβέρνηση του ΓΑΠ ( φυσικά, με την έγκριση των ξένων δανειστών, που ουδόλως, ενοχλήθηκαν, από το ασυμβίβαστο, στο οποίο ενέπιπτε η περίπτωση του ανθρώπου, που αυτοί επέβαλαν, ως πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ), δεν μπορούσε να είναι, ταυτόχρονα και πρόεδρος της ελληνικής στατιστικής αρχής.

Έτσι, για να μην χάσει την διπλοθεσία και τις απολαβές, που είχε, προτίμησε να κρύψει το γεγονός, το οποίο, βέβαια, τα πραγματικά αφεντικά του (που είχαν έναν πρόσθετο λόγο να τον κρατήσουν και να τον έχουν υπάκουο, στις παραγγελίες τους, ως προς τα κρίσιμα μαγειρέματα των ελληνικών στατιστικών στοιχείων), κουκούλωσε (κοινή συναινέσει, ξένων δανειστών και κυβέρνησης ΓΑΠ) την ιδιότητά του, ως υπαλλήλου του ΔΝΤ και το ασυμβίβαστο, που αυτή δημιουργούσε, ως προς τον διορισμό του, στην θέση του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ.

Αν ο Ανδρέας Γεωργίου δικαστεί και πολύ περισσότερο, εάν καταδικαστεί, για την μαγειρεμένη αποτύπωση του ελληνικού δημόσιου ελλείμματος του 2009, καταρρέει το σύνολο της αιτιολόγησης, για την ελληνική κρατική χρεωκοπία, η οποία, δι' αυτού του τρόπου, αποδεικνύεται ότι υπήρξε προϊόν προσχεδιασμένης κατασκευής, με σκοπό την υπαγωγή της χώρας, στο καθεστώς της νεοαποικιακής χρεωδουλοπαροικείας, την επιβολή, στα ευρύτερα περιουσιακά της στοιχεία, της ιδιότυπης πτωχευτικής διαδικασίας και την εξαναγκαστική και συνάμα, βίαιη αλλαγή παραγωγικού και καταναλωτικού μοντέλου, που εγκαθίδρυσαν και αποπειρώνται να φέρουν εις πέρας, με τα τρία διαδοχικά Μνημόνια και τις αντίστοιχες λεόντειες και αισχροκερδείς δανειστικές συμβάσεις, οι ξένοι δανειστές, ως νέοι επικυρίαρχοι και ως κατακτητές. 

Αλλά, πέραν των άλλων θεσμικών και διαδικαστικών ζητημάτων, οι ευρωζωνίτες και ιδιαίτερα, τα στελέχη της Commission, αντιλαμβάνονται ότι ο λογαριασμός αυτός δεν αφορά, μόνο, τον Ανδρέα Γεωργίου. Δεν θα μπορούσε, άλλωστε, μια καταδικαστική δικαστική απόφαση να αφορά, απλώς, τον διορισμένο πρώην πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ, ο οποίος, ουσιαστικά, υπήρξε επιλογή των ξένων δανειστών.

Ο αλμυρός λογαριασμός, εάν επιδικαστεί, ως βλάβη του ελληνικού κράτους, από τις αλχημείες, στις οποίες προέβη ο Ανδρέας Γεωργίου και τα στελέχη της ΕΛΣΤΑΤ, που υπάκουαν στις εντολές του, γύρω από την έκταση του ελληνικού δημόσιου ελλείμματος του 2009, θα αφορά, επίσης και τα στελέχη της Eurostat, που ενεπλάκησαν, στην όλη μεθόδευση, καθοδηγώντας τον Ανδρέα Γεωργίου. Και φυσικά, αυτό το ακανθώδες ζήτημα δεν σταματάει, εδώ.

Ο επίμαχος αλμυρός λογαριασμός των 209,945 δισ. € για τον οποίο κάνει λόγο η απόφαση του Αρείου Πάγου, με την οποία αναιρέθηκε το απαλλακτικό βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών, ή ο όποιος άλλος λογαριασμός, μικρότερος, ή μεγαλύτερος, τελικώς, επιδικαστεί, εάν ο Ανδρέας Γεωργίου και οι συγκατηγορούμενοι συνεργάτες του (η Αθανασία Ξενάκη και ο Κωνσταντίνος Μολφέτας) καταδικασθούν, για την κακουργηματική πράξη της έκδοσης ψευδούς βεβαίωσης, για την οποία κατηγορούνται, θα αφορά, κυρίως, τους ξένους δανειστές, οι οποίοι, εκτός του γεγονότος ότι θα κατεξευτελισθούν, ως μια θεσμική σπείρα διεστραμμένων συνωμοτών και επικίνδυνων κακοποιών, θα εμπλακούν, σε μια δικαστική (και όχι μόνον, δικαστική) διαδικασία αποζημίωσης του ελληνικού δημοσίου, η οποία, ούτως, ή άλλως, δεν θα έχει, για τους ίδιους, ένα καλό τέλος. 

Η ΕΛΣΤΑΤ του Ανδρέα Γεωργίου περιγράφει τις αλχημείες, με τις οποίες διογκώθηκε το ελληνικό δημόσιο έλλειμμα του 2009 και το ελληνικό κράτος να οδηγηθεί, δολίως, στην ουσιαστική χρεωκοπία του Απριλίου του 2010...



Παρακολουθώντας, το σκεπτικό της αναιρετικής απόφασης του Αρείου Πάγου, αντιλαμβανόμαστε τους λόγους, για τους οποίους θα συμβεί αυτό, εάν γίνει η δίκη και εφ' όσον οι κατηγορούμενοι καταδικαστούν. Ας δούμε αυτό το σκεπτικό :

1) Ο Άρειος Πάγος, στην απόφασή του, λέει ότι το βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών "δεν έχει την ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, με αποτέλεσμα την ίδρυση του σχετικού λόγου αναίρεσης, αφού έχει παντελώς αγνοήσει εισφερθέντα κατά την προκαταρκτική εξέταση, κύρια ανάκριση και κυρίως την περαιτέρω κύρια ανάκριση αποδεικτικά στοιχεία και έχει κάνει επιλεκτική χρήση αποδεικτικών στοιχείων σε σχέση με τις παραδοχές του σχετικά και με την πλήρωση της αντικειμενικής και της υποκειμενικής υπόστασης του ως άνω εγκλήματος".

Φυσικά, έχει δίκιο, διότι οι κρίσιμες μαρτυρικές καταθέσεις του πρώην αντιπροέδρου της ΕΛΣΤΑΤ Νίκου Λογοθέτη, του μέλους του Δ.Σ. της ΕΛΣΤΑΤ Ζωής Γεωργαντά και του στελέχους της, εν λόγω, Υπηρεσίας Νίκου Στρόμπλου αγνοήθηκαν, παντελώς.

2) Ο Άρειος Πάγος, στην ίδια απόφασή του λέει ότι "η αιτιολογία του βουλεύματος υπήρξε ασαφής και ελλιπής ως προς το αν το, ως άνω, δημοσιονομικό έλλειμμα ήταν πραγματικό, ή εάν είχε διογκωθεί, από μέρους των κατηγορουμένων, με παραβίαση των κανόνων του ευρωπαϊκού δικαίου, με βάση τους οποίους προσδιορίζεται". Μάλιστα ο Άρειος Πάγος αναφέρει, στην απόφασή του ότι το Συμβούλιο Εφετών, με το βούλευμά του, πρωτίστως, προέβη, σε εσφαλμένη ερμηνεία της έννοιας του όρου "περιστατικό", όσον αφορά τα στοιχεία του δημόσιου ελλείμματος του 2009, αφού δεν προσδιορίζει, εάν και κατά πόσο, τα στοιχεία αυτά ήταν πραγματικό γεγονός, ή αξιολογική κρίση που δεν εμπίπτει στην έννοια του γεγονότος.

3) Ο Άρειος Πάγος, στην απόφασή του, αναφέρει, όσον αφορά την ψευδή βεβαίωση του ελλείμματος του 2009, στα επίπεδα του 15,4% του ΑΕΠ ότι, ως πραγματικό περιστατικό, ήταν ψευδές, αφού, με τεχνάσματα, το διόγκωσαν, με :

i) Την αναταξινόμηση, για πρώτη φορά, στον τομέα της Γενικής Κυβέρνησης, 17 δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών (ΔΕΚΟ).

ii) Την ένταξη, περίπου, 500 νομικών προσώπων, στον τομέα της Γενικής Κυβέρνησης, χωρίς να έχουν ελεγχθεί, με βάση τους προβλεπόμενους κανόνες.

iii) Την πρόσθεση της αγοραίας αξίας των off market swaps, που είχαν συναφθεί, από το ελληνικό κράτος, κατά τα έτη 2001-2007, χωρίς ένας τέτοιος συνυπολογισμός να επιβάλλεται, από τους σχετικούς ευρωπαϊκούς κανόνες (με επιμονή της Eurostat και μόνο, για την περίπτωση της Ελλάδας), στο δημόσιο χρέος και συνεπώς, εμμέσως και στο έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης. Εδώ, ουσιαστικά και τυπικά, τίθεται θέμα, για τα περίφημα απατηλά swaps της κυβέρνησης του Κώστα Σημίτη, με τα οποία "βοηθήθηκε", η απατηλή ένταξη της Ελλάδας, στην ευρωζώνη, με το κρύψιμο ενός μικρού μέρους του ελληνικού δημόσιου χρέους, προκειμένου να εμφανισθεί, ψευδώς, ότι αυτό παρουσιάζει μια καθοδική τάση και έτσι να εμφανισθεί ότι η χώρα μας "καλύπτει" τα (υποτιθέμενα, ως ισχύοντα) κριτήρια ένταξής της στην ζώνη του ευρώ.

iv) Την ανακατανομή και την συμπερίληψη των δαπανών των νοσοκομείων των ετών 2005 - 2009 και στο έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης.


Υπ' αυτές τις συνθήκες και με αυτά τα δεδομένα, όλοι αυτοί οι "λεβέντες" και οι "λεβέντισσες", που διέστρεψαν τα ελληνικά δημοσιονομικά στοιχεία, με προγραμματισμένο - από ένα σημείο και μετά - στόχο και σκοπό, την ελληνική κρατική χρεωκοπία και την υπαγωγή της χώρας και του πληθυσμού της, υπό το καθεστώς της νεόκοπης νεοαποικιακής χρεωδουλείας, με τον μανδύα της νομιζόμενης δημοκρατίας, είτε είναι πολίτες αυτού του τόπου, είτε αλλοδαποί, πρέπει να καταδικασθούν, σε πολυετείς καθείρξεις και να σαπίσουν, στις φυλακές.

Και φυσικά, αυτό, που πρέπει να γίνει, είναι να καταδικασθούν, οι ξένοι δανειστές, σε πολύ μεγάλες αποζημιώσεις, για τα εγκλήματα, κατά της ανθρωπότητας, που διέπραξαν, εις βάρος του ελληνικού πληθυσμού.

Δυστυχώς, οι προοπτικές δεν είναι ευοίωνες. Από ό,τι φαίνεται, όλοι τους θα γλυτώσουν τις καταδίκες, που αξίζει και πρέπει να τους επιβληθούν.

Το παρόν νεοκατοχικό καθεστώς, που έχουν επιβάλει, οι ξένοι δανειστές, δεν είναι διατεθειμένο και δεν πρόκειται να καταδικάσει κανέναν, από τους υπεύθυνους - είτε είναι χαμηλόβαθμοι, είτε ευρίσκονται στα υψηλά κλιμάκια.

Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι η όλη διαδικασία, που αφορά τις δικαστικές εξελίξεις, στην υπόθεση της σκόπιμης και στοχευμένης  διόγκωσης του δημόσιου ελλείμματος του 2009, στερείται νοήματος. Κάθε άλλο.

Προφανώς, ένα μέρος της εντόπιας ελίτ και η παρούσα κυβέρνηση, χρησιμοποιούν την διαιώνιση της δικαστικής εκκρεμότητας, γύρω από τα μαγειρέματα του Ανδρέα Γεωργίου και των συνεργατών του, για, καθαρά, διαπραγματευτικούς λόγους, έναντι των ξένων δανειστών, προκειμένου να τους αποσπάσουν όποιες παραχωρήσεις μπορέσουν.

Φυσικά, στο τέλος θα υποκύψουν και θα αποδεχθούν το κλείσιμο της υπόθεσης, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτή η αντιπαράθεση είναι ανούσια. Αντιθέτως, η υπόθεση αυτή είναι πολύ σημαντική, αφού είναι, άκρως, αποκαλυπτική των άθλιων και εγκληματικών μεθοδεύσεων, που έγιναν και εξακολουθούν να γίνονται, στο φόντο της σκοπούμενης, μεθοδευμένης και διαιωνισθείσας ελληνικής κρατικής χρεωκοπίας.

Και η αλήθεια είναι ότι μένουν, ακόμη, πολλά να μάθουμε. Και ελπίζω ότι θα τα μάθουμε...