Λεωνίδας Κύρκος και ΚΚΕ (Εσωτερικού) : Το αδιέξοδο του ελληνικού ευρωκομμουνιστικού ρεφορμισμού.

Ο Λεωνίδας Κύρκος τον τελευταίο καιρό.

Το παρόν κείμενο αποτελεί συνέχεια του προηγούμενου θέματός μου, για τον θανόντα ηγέτη του ευρωκομμουνιστικού ρεύματος της χώρας μας Λεωνίδα Κύρκο [δείτε στο μπλογκ μου το θέμα :

"Λεωνίδας Κύρκος και "ανανεωτές" : Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας αποτυχίας. (Η μετεξέλιξη του πολιτικού ρεφορμισμού στον κοινωνικό και οικονομικό συντηρητισμό)" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2011/08/leonidas-kyrkos.html ]. Το κείμενο αυτό είναι μια σύνθεση δύο σχολίων μου σε δύο διαφορετικά θέματα, για τον Λεωνίδα Κύρκο, που δημοσιεύτηκαν στο μπλογκ "Αριστερή στρουθοκάμηλος" και έχει συμπληρωματικό χαρακτήρα, σε σχέση με το προηγούμενο θέμα, στο οποίο, μόλις αναφέρθηκα.

Ας δούμε λοιπόν την σύνθεση αυτών των δύο σχολίων μου :

"Προσπάθησε να ανιχνεύσει νέους δρόμους ο Λεωνίδας Κύρκος. Δεν το πέτυχε. Αυτή είναι η ωμή και απλή αλήθεια.

Αυτό που χαρακτήρισε ως "ανανέωση", στην πράξη δεν ήταν τίποτε περισσότερο από ένας πολιτικός ρεφορμισμός, ο οποίος προσπάθησε να ενσωματώσει το κομμουνιστικό κίνημα, μέσα στα πλαίσια της λειτουργίας του σύγχρονου γραφειοκρατικού καπιταλισμού, με έναν ανάλογο τρόπο, όπως, επιτυχημένα, συνέβη, σε ένα προηγούμενο χρονικό στάδιο, με την ενσωμάτωση της σοσιαλδημοκρατίας στο καπιταλιστικό σύστημα, με τους Έντουαρντ Μπερνστάϊν και Καρλ Κάουτσκυ.

Όμως, αυτή η διαδικασία εισαγωγής του ρεφορμισμού, μέσα στο, λενινιστικής εμπνεύσεως, κομμουνιστικό κίνημα υπερέβαινε τις δυνάμεις του Λεωνίδα Κύρκου και των "ανανεωτών", παρά τις προσπάθειές τους, οι οποίες, πολλές φορές ήσαν βγαλμένες από το παλαιό "καλό" σταλινικό οπλοστάσιο, αφού π.χ. στην αρχή της αντιπαράθεσής τους, με τους κολιγιαννικούς, είχαν στραφεί στην μπρεζνιεφική γραφειοκρατία του Κ.Κ.Σ.Ε., ζητώντας υποστήριξη και δίνοντας γην και ύδωρ σε αυτήν, προκειμένου να γίνουν εκείνοι οι "νόμιμοι" ηγέτες του Κ.Κ.Ε. (Η ανανεωτική ιδεολογική καραμέλλα προέκυψε όταν ο Λεονίντ Μπρέζνιεφ και ο μηχανισμός του Κ.Κ.Σ.Ε. τους έδειξαν την πόρτα της εξόδου, θεωρώντας τους ως χρουστσωφικούς), ή όταν π.χ. προέβαιναν στην χοντρή προβοκάτσια κατά των συντηρητικών του Κ.Κ.Ε. ονομάζοντας το "ανανεωτικό" κόμμα τους, που προέκυψε, μετά την διάσπαση του 1968, ως Κ.Κ.Ε. (Εσωτερικού) και προσθέτοντας στο Κ.Κ.Ε., ως διαφοροποιητικό προσδιορισμό, την ταμπέλα του Κ.Κ.Ε. "εξωτερικού".


Ακριβώς, λοιπόν, επειδή αυτή η προσπάθεια ρεφορμιστικοποίησης του κομμουνιστικού κινήματος υπερέβαινε τις δυνάμεις του Λεωνίδα Κύρκου και των "ανανεωτών", φυσικό επακόλουθο υπήρξε η παταγώδης αποτυχία.

Όπως απόλυτα φυσιολογική υπήρξε και η εξέλιξη που ακολούθησε αυτή την αποτυχία της εισαγωγής του ρεφορμισμού στο κομμουνιστικό κίνημα της χώρας μας. Και η εξέλιξη αυτή δεν ήταν άλλη από τον μετασχηματισμό αυτού του ρεφορμισμού, στον σύγχρονο αριστερό πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό συντηρητισμό, ο οποίος, σε ένα τμήμα των παλαιών "ανανεωτών" και σε ένα μεγάλο κομμάτι των νεώτερων κληρονόμων τους, μετεξελίσσεται σε έναν νεοφιλελεύθερο αντιδραστικό οπισθοδρομισμό...

Αυτό που θα μείνει, τώρα που ο ηγέτης του ανολοκλήρωτου ελληνικού κομμουνιστικού ρεφορμισμού οδεύει προς το κοιμητήριο, είναι ότι, πάντως, ο Λεωνίδας Κύρκος προσπάθησε. Και αυτό δεν είναι λίγο.

Ας αφήσουμε τον Λεωνίδα Κύρκο να αναπαυθεί στο κοιμητήριο και ας κρατήσουμε ο καθένας τις αναμνήσεις που έχει αποκομίσει από τον νεκρό ηγέτη του ανολοκλήρωτου ελληνικού κομμουνιστικού ρεφορμισμού.

Μανώλης Γλέζος

Με τα καλά του και τα κακά του, ο Λεωνίδας Κύρκος διέβη τον δικό του κύκλο ζωής, χωρίς ουδείς να του προσάψει ότι έχασε την αξιοπρέπειά του. Σε τελική ανάλυση, ο "Λιόντας" του Μανώλη Γλέζου (με αυτό το υποκοριστικό αποκαλούσε ο αειθαλής Μανώλης τον συγκρατούμενό του Λεωνίδα στις φυλακές και ενώ ανέμεναν την εκτέλεσή τους), ούτε δηλώσεις μετανοίας υπέγραψε, σε πολύ δύσκολες στιγμές, ούτε δείλιασε, μπροστά στο στρατοδικείο και στην επιβολή της θανατικής καταδίκης.

Και πέρα από τις βαθιές πολιτικές διαφωνίες που έχω με τον νεκρό, εν πάσει περιπτώσει, όπως έχω ξαναγράψει, ο Λεωνίδας Κύρκος, μπορεί να απέτυχε, αλλά, τουλάχιστον, προσπάθησε. Κάτι που δεν είναι λίγο...

(Για το γεγονός ότι δεν μπορώ να βάλω τελεία σε ένα κείμενο 17 γραμμών, έχεις πλήρως δίκιο, αγαπητέ Γιώργο. Είναι μια - από τις όχι λίγες - αδυναμίες μου)."

(Σχόλιά μου http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com/2011/08/blog-post_29.html?showComment=1314742542655#c3720434941877855443 της 31/8/2011 στο θέμα : "Λεωνίδας Κύρκος. Ο ''τρελός" της πολιτικής σκακιέρας" http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com/2011/08/blog-post_29.html και http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com/2011/08/blog-post_30.html?showComment=1314911521485#c4826279287834833176  της 2/9/2011 στο θέμα : "Στο περιθώριο της συγκίνησης" http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com/2011/08/blog-post_30.html , που δημοσιεύτηκαν στο μπλογκ "Αριστερή στρουθοκάμηλος").