Περιφερειακές και Δημοτικές εκλογές 2010 : Μια προσπάθεια τελικής αποτίμησης. (Η εντυπωσιακή εκλογική καθίζηση του ΠΑΣΟΚ προοιωνίζει και το δυσοίωνο μέλλον του).
Και στον δεύτερο γύρο, όπου οι ψηφοφόροι, που προσήλθαν στις κάλπες, έχοντας να επιλέξουν ανάμεσα στους υποψήφιους του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ υπέστη σαφέστατη μείωση των ψήφων του, παίρνοντας 1.887.252 ψήφους και ποσοστό 50,8%, έναντι 49,2%, που πήρε η Ν.Δ., η οποία κατάφερε σε επίπεδα ποσοστών να καλύψει την τεράστια απόσταση, που την χώριζε από το ΠΑΣΟΚ στις βουλευτικές εκλογές της 4/10/2009. Η απόστασή τους, σε σύνολο ψήφων, έχει μειωθεί δραματικά σε 109.532 ψήφους υπέρ του ΠΑΣΟΚ, στον πρώτο γύρο και σε 61.891 ψήφους στον δεύτερο γύρο. Αυτό φαίνεται ακόμα καλύτερα, αν υπολογίσουμε στο σύνολο των 56 εκλογικών περιφερειών του 2009, όπου το ΠΑΣΟΚ είχε επικρατήσει σε όλες, ενώ εφέτος η Ν.Δ. προηγείται σε 32, έναντι 24, στις οποίες προηγείται το ΠΑΣΟΚ. Η ουσία του πράγματος είναι ότι η Ν.Δ. μπορεί και ψηφίζεται και να προτιμάται, πλέον, από το ΠΑΣΟΚ και από ψηφοφόρους, οι οποίοι ανήκουν σε άλλους πολιτικούς χώρους, ενώ το ΠΑΣΟΚ, μόνον με συμμαχίες μπόρεσε να πάρει ένα ελάχιστο (αλλά κρίσιμο για την δημιουργία εντυπώσεων) κομμάτι ψηφοφόρων, που βρίσκονται εκτός του πολιτικού του χώρου. Ακόμα πρέπει να ειπωθεί ότι, περίπου, 1.235.000 ψηφοφόροι, οι οποίοι προσήλθαν στον πρώτο γύρο, στο δεύτερο γύρο προτίμησαν την αποχή, γεγονός που δείχνει ότι δεν έχουμε να κάνουμε με την συνηθισμένη αύξηση της αποχής, στον δεύτερο γύρο των τοπικών εκλογών. Το ίδιο δείχνει και η αύξηση, κατά 32%, μεταξύ των δύο γύρων, που σημειώθηκε. στις λευκές ψήφους, που ήσαν, περίπου, 65.000 περισσότερες στον δεύτερο γύρο. Ακόμα, το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. στον πρώτο γύρο των περιφερειακών εκλογών έλαβαν, μαζί, το 67,2% των ψήφων, ενώ όλα τα άλλα κόμματα πήραν το 32,8%. Στις 11 περιφέρειες, που κρίθηκαν στον δεύτερο γύρο, το ποσοστό αυτό αντιστοιχεί, σε σχέση με τον πρώτο γύρο, σε 1.609.000 ψηφοφόρους, που επιμένουν να στρέφονται, κατά και των δύο κομμάτων εξουσίας. Στον δεύτερο γύρο, αυτοί οι ψηφοφόροι, οι οποίοι δεν επέλεξαν τους υποψηφίους των δύο μεγάλων κομμάτων στον πρώτο γύρο, δεν τους επέλεξαν ούτε στον δεύτερο, σε ποσοστό που μπορεί να προσεγγίζει και το 77%, ήτοι οι 8 στους 10.
Αυτός ο συσχετισμός, όμως, όσο περνάει ο καιρός, θα λειτουργεί εις βάρος του ΠΑΣΟΚ. Και εδώ βρίσκεται η η ουσία του αυτοχειριασμού της ελληνικής αριστεράς στο σύνολό της, η οποία, με την διασπαστική καρεκλομαχία, στην οποία έχει επιδοθεί, δεν κάνει τίποτε περισσότερο από το να στρώνει τον δρόμο για την επανάκαμψη του δικομματισμού - αυτήν την φορά, με την επαναφορά της Ν.Δ. σε τροχιά εξουσίας. Ή, με την εμφάνιση μιας νέας πολτικής δύναμης στον ευρύτερο συντηρητικό χώρο - κάτι που, προφανώς, επιδιώκει να καλύψει η Ντόρα Μπακογιάννη, ασχέτως αν οι πολιτικές της θέσεις και η προσωπική και οικογενειακή της ιστορία δεν την βοηθούν σε αυτήν την κατεύθυνση...
"Στερείται ουσίας το παραπάνω άρθρο ( http://kafeneio-gr.blogspot.com/2010/11/blog-post_5088.html ) και τούτο, διότι κινείται σε επίπεδο εντυπωσιοθηρίας, όπως ακριβώς σε επίπεδο εντυπωσιοθηρίας κινούνται και τα αποτελέσματα του β' γύρου των ελληνικών τοπικών εκλογών.
Η ουσία της όλης υπόθεσης δεν βρίσκεται στην κατανομή των περιφερειών, ή των δήμων. Όχι ότι δεν έχουν σημασία αυτές οι κατανομές. Έχουν και παραέχουν. Αλλά η σημασία τους εντοπίζεται όταν γίνουν συγκριτικές αποτιμήσεις των τωρινών εκλογικών αποτελεσμάτων, με τα περυσινά εκλογικά αποτελέσματα των βουλετικών εκλογών της 4/10/2009.
Υπ' αυτήν την έννοια, οι 5 περιφέρειες που πήρε η Ν.Δ. δεν είναι καθόλου λίγες, αν σκεφθεί κάποιος το γεγονός ότι πέρυσι βρισκόταν πίσω σε όλες τις περιφέρειες και μάλιστα στις περισσότερες με χασματικές διαφορές από το προπορευόμενο ΠΑΣΟΚ.
Από εκεί και πέρα, αυτό που ανέδειξαν αυτές οι εκλογές είναι :
1) Την τεράστια έκταση της αντιμνημονιακής ψήφου και ως προς το θετικό της σκέλος, αν αθροίσουμε τις ψήφους των πολιτικών δυνάμεων, που τοποθετήθηκαν κατά του Μνημονίου και τις συγκρίνουμε με τις ψήφουε που έλαβαν οι υποψήφιοι οι οποίοι στηρίχθηκαν από τις πολιτικές δυνάμεις, που στήριξαν το Μνημόνιο (φανερά ή κρυφά), αλλά και ως προς το αρνητικό της σκέλος, λαμβάνοντας υπόψη μας το άθροισμα των ψήφων που δεν μετρήθηκαν στην κάλπη, ως έγκυροι ψήφοι, ή δεν μετρήθηκαν καθόλου (δηλαδή την τεράστια αποχή, τα λευκά και τα άκυρα, τα οποία όλα τους ήσαν σε μεγέθη πρωτοφανή για τα ελληνικά εκλογικά χρονικά - 39% η αποχή στον πρώτο γύρο, πάνω από 55% στον δεύτερο γύρο και ειδικά στην Αθήνα στον δεύτερο γύρο η αποχή έφθασε στα επίπεδα του 65%).
2) Τον εκλογικό καταποντισμό του ΠΑΣΟΚ, που φάνηκε στον πρώτο γύρο, με την απώλεια 12 μονάδων, σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές της 4/10/2009, μόλις δηλαδή πριν 13 μήνες. Τον εκλογικό αυτόν καταποντισμό τον καμουφλάρισαν τα αποτελέσματα του β' γύρου, στον οποίο, όμως, συμμετείχε ένα διαφορετικό εκλογικό σώμα από εκείνο που συμμετείχε στον πρώτο γύρο, μια εβδομάδα προηγουμένως και τούτο διότι η έκταση της αποχής στο β' γύρο ήταν τέτοιας έκτασης, που κατέστησε τα αποτελέσματα αυτά μη αντιπροσωπευτικά των πραγματικών διαθέσεων του εκλογικού σώματος. (Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν διατηρεί ένα μικρό πλεονέκτημα απέναντι στην Ν.Δ. Προφανώς το διατηρεί, αλλά αυτό πια δεν είναι της τάξεως των 10,48 μονάδων των εκλογών του 2009, αλλά αυτό το πλεονέκτημα έχει πλέον σμικρυνθεί σε επίπεδα της τάξεως του 2% και οδεύει προς εξαφάνιση - αν και μια νέα διάσπαση στον χώρο της κεντροδεξιάς, μπορεί να δώσει μια ανάσα στο ΠΑΣΟΚ, εν όψει του σκληρού χειμώνα, που έρχεται.
3) Η Ν.Δ. επανακάμπτει στο πολιτικό παιχνίδι, με μέλλουσες αξιώσεις, αφού πια το ΠΑΣΟΚ του ευήθους ΓΑΠ δεν κατέχει την πολιτική μονοκρατορία, που του έδωσαν οι εκλογές του περασμένου χρόνου. Το πως θα διαχειριστεί η Ν.Δ. αυτήν την κατάσταση, είναι κάτι το διαφορετικό και μένει να δούμε το πόσο καλά θα αντιμετωπίσει ο Σαμαράς τα πράγματα.
4) Η ελληνική αριστερά στο σύνολό της κέρδισε κάποιους θετικούς πόντους στο πολιτικό παιχνίδι, αλλά αυτή της η τακτική νίκη την οδηγεί σε στρατηγική ήττα, η οποία θα είναι προϊόν της πολυδιάσπασης και του κατακερματισμού της, που αποτελούν πάγιες και διαχρονικές της παθογένειες και έχουν να κάνουν με τον αδιάπτωτο σεκταρισμό, που ενυπάρχει στον χώρο της και τον επίμονο καρεκλοπόλεμο, που επικρατεί στις τάξεις της, όπου τα επί μέρους "μαγαζιά" που πολλαπλασιάζονται με αμοιβαδικές διαδικασίες και ταχύτητες, συντηρούν έναν φθοροποιό πόλεμο όλων εναντίον όλων, που δεν επιτρέπει στην ελληνική αριστερά να ηγεμονεύσει στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό, ενώ οι συνθήκες της οξύτατης κρίσης, που έχουν σωρευθεί στην Ελλάδα της δίνουν την ευκαιρία, για πρώτη φορά, μετά τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο, να θέσει ζήτημα πολιτικής της ηγεμονίας, με ένα μίνιμουμ πρόγραμμα, που θα δίνει λύσεις στα οξύτατα προβλήματα του πληθυσμού.
5) Την συνεχόμενη κρίση του ατελούς ελληνικού δικομματισμού, μια κρίση, η οποία εκφράζεται, δια της αποχής. Όμως, αυτή η κρίση μπορεί να παύσει να υφίσταται στο μέλλον, διότι η κοινωνία και η πολιτική δεν ανέχονται το κενό. Και όσο δεν υπάρχει, ή δεν προκύπτει άλλη εναλλακτική λύση, είτε από τα δεξιά, είτε από τα αριστερά, ο ελληνικός δικομματισμός θα αναβιώσει, ακόμα και με το στανιό, έστω και μόνον διότι η χώρα πρέπει να διοικηθεί.
Αυτά, σαν πρώτες και πρωτόλειες σκέψεις για τα εκλογικά αποτελέσματα, την Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ, τον δικομματισμό και την ελληνική αριστερά...
Οι αγαπητοί φίλοι του ημιθανούς ΠΑΣΟΚ θα είχαν δίκιο στους ισχυρισμούς τους, αν η αποχή στον α΄ και ιδιαίτερα στον β΄ γύρο δεν έφθανε σε αυτά τα πρωτοφανή επίπεδα. Όμως, η αποχή έφθασε σε αυτά τα δυσθεώρητα επίπεδα και (μαζύ με την αναδιάταξη των συσχετισμών των πολιτικών δυνάμεων, που έφερε η κατακόρυφη πτώση των ψήφων που έλαβε το ΠΑΣΟΚ, σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές της 4/10/2009) και το να αγνοεί κάποιος αυτήν την εξέλιξη δεν είναι τίποτε περισσότερο από στρουθοκαμηλισμός.
Και φυσικά αυτή η αποχή δεν ήταν αποχή ... ευχαρίστησης. Ήταν αποχή έντονης δυσαρέσκειας για το Μνημόνιο, για το κυβερνητικό "έργο", αλλά και απέναντι στο πολιτικό σύστημα, το οποίο δεν παράγει εναλλακτικές λύσεις - όχι γιατί δεν τις γνωρίζει ποιές είναι, αλλά επειδή δεν τις τολμά, αφού αυτές οι λύσεις (π.χ. επιθετική επαναδιαπραγμάτευση/διαγραφή του ελληνικού δημόσιου χρέους, μέσα από μια στάση εξωτερικών πληρωμών, συνοδευόμενη από την απειλή εξόδου από το ευρώ, το οποίο έχει γίνει μια κρεατομηχανή, που αλέθει ολόκληρες οικονομίες και λαούς - χθες της Ελλάδας, τώρα της Ιρλανδίας, αύριο της Πορτογαλίας και έπεται συνέχεια με Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία κλπ) προϋποθέτουν σύγκρουση με την διεθνή χρηματοπιστωτική ελίτ και τις ψοφοδεείς εντόπιες προεκτάσεις της).
Για να γίνει αντιληπτό το εύρος της σαρωτικής αποδοκιμασίας του ΠΑΣΟΚ και στον πρώτο, αλλά και δεύτερο γύρο των πρόσφατων τοπικών εκλογών, μπορούμε να δούμε χαρακτηριστικά την περίπτωση του Δήμου Αθηναίων και το τι έγινε εκεί.
Στις δημοτικές εκλογές του 2006, στον πρώτο γύρο, το ψηφοδέλτιο Σκανδαλίδη (που ήταν ένα ψηφοδέλτιο αμιγώς ΠΑΣΟΚ) πήρε γύρω στις 78.000 ψήφους, που αντιστοιχούσαν, περίπου, στο 28% των ψηφισάντων.
Στις βουλευτικές εκλογές της 4/10/2009 το ΠΑΣΟΚ στην Α' Αθήνας πήρε, περίπου, 108.000 ψήφους και για πρώτη φορά μετά το 1982 ξεπέρασε την Ν.Δ., η οποία πήρε γύρω στους 96.000 ψήφους.
Στον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών της 7/11/2010 το ψηφοδέλτιο Γ. Καμίνη (που ήταν ένα συνεργατικό ψηφοδέλτιο, δηλαδή όχι αμιγώς ΠΑΣΟΚ) πήρε γύρω στις 51.000 ψήφους, που αντιστοιχούν σε ένα ποσοστό που είναι ίδιο με αυτό του Κώστα Σκανδαλίδη στον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών του 2006, δηλαδή 28%. (Ο Κακλαμάνης πήρε 67.000 ψήφους και ποσοστό 35%).
Στον δεύτερο γύρο της 14/11/2010 ο Καμίνης πήρε 77.000 ψήφους και ποσοστό 51% περίπου.
Με λίγα λόγια, στον πρώτο γύρο ο Καμίνης σαρώθηκε από τους ψηφοφόρους και στον δεύτερο γύρο πήρε λιγότερους ψήφους από αυτούς που πήρε ο Σκανδαλίδης στον πρώτο γύρο του 2006 (77.000 έναντι 78.000). Οι ψήφοι αυτοί αντιστοιχούν, μόλις, στο 15,2% του εκλογικού σώματος του Δήμου Αθηναίων!!!.
(Αντίστοιχα, το ψηφοδέλτιο του Γιάννη Μπουτάρη - που ήταν και αυτό συνεργατικό ψηφοδέλτιο και όχι αμιγώς ΠΑΣΟΚ - εξελέγη, μόλις, από το 20% του εκλογικού σώματος!!!)
Το κτύπημα που έδωσαν οι ψηφοφόροι στο ΠΑΣΟΚ είναι συντριπτικό και όσο και αν η εντυπωσιοθηρία θέλει να το κρύψει, αυτό το συντριπτικό κτύπημα δεν μπορεί να κρυφθεί, για όσους δεν τους ενδιαφέρουν οι εντυπώσεις.
Τέτοιες "νίκες", σαν κι' αυτές των πρόσφατων δημοτικών εκλογών, το ΠΑΣΟΚ του ευήθους ΓΑΠ έχει να κάνει πολλές.
Μόνο που στο τέλος της διαδρομής δεν του μένει παρά η κοινωνική του καταβαράθρωση και ο πολιτικός του αφανισμός..."
(Σχόλιά μου http://kafeneio-gr.blogspot.com/2010/11/blog-post_5088.html?showComment=1289927249099#c8729948634575542093 και http://kafeneio-gr.blogspot.com/2010/11/blog-post_5088.html?showComment=1289927298499#c8588660372886465728 της 16/11/2010 και http://kafeneio-gr.blogspot.com/2010/11/blog-post_5088.html?showComment=1290111644014#c5158676329007652497 της 18/11/2010 στο άρθρο, που δημοσιεύτηκε στο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ, με τίτλο : "ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΓΑΛΑΖΙΑ ΠΑΡΑΤΑΞΗ" http://kafeneio-gr.blogspot.com/2010/11/blog-post_5088.html ).
Σχόλια