Ο πόλεμος ΗΠΑ, NATO και Ρωσίας, στην Ουκρανία, μέσα από μια πρώτη παρουσίαση των ρωσικών αδυναμιών και κυρίως, της αμερικανικής ρητορικής, για την πλήρη στρατιωτική εξουδετέρωση της Ρωσίας, το ρωσικό σύστημα “Περίμετρος”, το πλήρες αδιέξοδο και η απόλυτη καταστροφή, που απειλείται να ακολουθήσει.

Είμαστε σε μια περίοδο, κατά την οποία οι διαδικασίες και ο έλεγχος της λήψης των αποφάσεων, όσον αφορά τον πολιτικό και στρατιωτικό τομέα, υπάρχει κίνδυνος, σε επίπεδο μεγάλων δυνάμεων - και στην συγκεκριμένη περίπτωση, μεταξύ Ρωσίας και Δύσης - είναι πιθανό να χαθούν; 

Δεν αποκλείεται· είναι, άλλωστε, σαφές ότι έχουμε εισέλθει, σε μια ιστορική περίοδο, η οποία είναι, εντελώς, νέα μάλιστα και πρωτόγνωρη.

Οι Ρώσοι διαδίδουν ότι πιστεύουν - και θέλουν οι αντίπαλοί τους, στην Ουάσινγκτων και ευρύτερα, στην Δύση, να πιστεύσουν - πως η ρωσική ηγεσία, εννοεί αυτά που λέει, περί πιθανού πυρηνικού πλήγματος της Μόσχας, στην Ουκρανία, αλλά τα πράγματα είναι περισσότερο δύσκολα και πολύ πιο σύνθετα, από όσο φαίνεται ότι είναι. Προφανώς, η πολλαπλότητα των κρίσεων και η φθορά της παγκόσμιας φιλελεύθερης δυτικής ολιγαρχίας, επιτρέπουν την ύπαρξη περιθωρίων, για αυτό το απλοϊκό αφήγημα. Και αυτό είναι, που καθιστά την παρούσα κατάσταση, ακόμη περισσότερο δύσκολη, ως προς την διαχείρισή της. 

Οι Αμερικανοί, από την δική τους, πλευρά, διαδίδουν και θέλουν να πείσουν ότι η Ρωσία είναι μια διαχειρίσιμη και εύκολη, γι’ αυτούς, περίπτωση και ότι, απλώς, θα την εξαφανίσουν, εάν επιχειρήσει πυρηνικό πλήγμα, κατά της Ουκρανίας, ή εάν επιτεθεί, με συμβατικά όπλα, σε κάποια χώρα, που είναι μέλος του ΝΑΤΟ.

Και αυτό το αφήγημα δεν είναι απίθανο να συμβεί. Είναι πολύ δύσκολο να συμβεί, αλλά είναι ένα σενάριο, το οποίο βρίσκεται, εντός των ορίων της πιθανότητας. Και για τον λόγο αυτόν, δυσχεραίνεται, ακόμη περισσότερο, η επικρατούσα κατάσταση, σε παγκόσμιο επίπεδο.

Μπορεί, λοιπόν,  ο έλεγχος και οι διαδικασίες λήψης αποφάσεων να χαθούν και να οδηγηθούμε, σε ένα ντόμινο εξελίξεων και σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις, αν συνεχίσουν τα πράγματα να βαδίζουν προς αυτή την κατεύθυνση; 

Όπως έγραψα, παραπάνω, στην αρχή του παρόντος άρθρου, φυσικά και μπορεί. Αυτό είναι, άλλωστε, εκείνο, το οποίο φοβάμαι ότι δεν είναι, πλέον, τόσο πολύ απίθανο να συμβεί. Αλλά ο φόβος είναι, μόνον, φόβος. Δεν είναι προσμονή.

Μέσα σε ένα, ασφυκτικά, συμπιεσμένο χρονικό διάστημα, έχουμε την κήρυξη μερικής επιστράτευσης, στην Ρωσία, την καταστροφή, μέσω δολιοφθοράς, των υποθαλάσσιων αγωγών μεταφοράς φυσικού αερίου, που συνδέουν την Γερμανία, με την Ρωσία στην Βαλτική Θάλασσα, την μεταβολή στην νομική και κυρίως, στην γεωπολιτική πραγματικότητα, με την προσάρτηση του Ντονπάς, της Ζαπορίζια και της Χερσώνας, από την Μόσχα, το επείγον αίτημα του Κιέβου, για ένταξη του ουκρανικού κράτους στο ΝΑΤΟ, την απόρριψή του και την ένταση του πολέμου, στην Ουκρανία, με την ουκρανική στρατιωτική/τρομοκρατική επιχείρηση, στον αυτοκινητόδρομο της γέφυρας της Κριμαίας (όπου ανατινάχθηκε ένα φορτηγό, το οποίο προκάλεσε την ανάφλεξη επτά δεξαμενών καυσίμων, ενός σιδηροδρομικού τραίνου, που κατευθυνόταν προς την χερσόνησο), ενώ όλα αυτά συνοδεύονται, από την εμφανή, πλέον και όχι, απλώς, αριθμητική αδυναμία του ρωσικού εκστρατευτικού σώματος, στα πεδία των μαχών· μια αδυναμία, για την ύπαρξη και την εκδήλωση της οποίας, έχω πολλές φορές γράψει και την έχω επισημάνει, από την έναρξη του πολέμου, τον περασμένο Φεβρουάριο.

Γέφυρα της Κριμαίας 8/10/2022.

Σε ό,τι αφορά την ρωσική μερική επιστράτευση, ο αριθμός των 300.000 ατόμων, που πρόκειται να επιστρατευθούν, προκύπτει, από εκτίμηση της πλευράς της Μόσχας, ότι έτσι μπορεί να υποστηρίξει, άμεσα, την διεξαγωγή του πολέμου, σε αυτή τη φάση, το ρωσικό κράτος, από την άποψη των υλικών υποδομών, του εξοπλισμού, της εκπαίδευσης του προσωπικού κλπ. 

Η αλήθεια είναι ότι η Μόσχα έχει πέσει έξω, μέχρι στιγμής, σε όλες, περίπου, τις εκτιμήσεις, που είχε, αρχικά, σχετικά με τον πόλεμο, στην Ουκρανία. Και φυσικά, είναι σαφές ότι και τώρα, οι ρωσικοί στρατιωτικοί υπολογισμοί πρόκειται να πέσουν έξω. Προφανώς, κάποια στιγμή η μερική επιστράτευση θα μετατραπεί, σε γενική και θα διευρυνθεί, αφού θα υπάρξουν διάφορα κύματα επιστράτευσης και χρονικά και αριθμητικά. 

Επίσης, σε βάθος χρόνου, δεν θα κυριαρχούν, μόνον, βασικές μονάδες, όπως τα τάγματα στο έδαφος, αλλά θα υπάρξει μετάβαση, σε ταξιαρχίες, μεραρχίες και σώματα στρατού. Η μεταβολή στη δομή, τη σύνθεση και τη λειτουργία των εμπόλεμων που θα βρίσκονται στο μέτωπο και τα πεδία των μαχών θα συνοδευτεί από μεταβολή στο είδος του πολέμου. Οι Ρώσοι, πιθανότατα, θα μεταβούν, από το επίπεδο της ονομαζόμενης, ως ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης, σε αυτό του ολοκληρωτικού συμβατικού πολέμου, για άγνωστο χρονικό διάστημα. Θα την αποκαλέσουν, ως μια μορφή αναβαθμισμένης αντιτρομοκρατικής επιχείρησης, αλλά, φυσικά, τα πράματα θα πάρουν τις διαστάσεις, που περιγράφω. 

Βέβαια, το χειρότερο, από όλα, για την Μόσχα, θα μπορούσε να είναι η απάντηση της Δύσης. Οι Αμερικανοί έχουν προειδοποιήσει ότι οι συνέπειες, για την Ρωσία, θα είναι τρομακτικές. Έχουν δώσει λεπτομέρειες στους Ρώσους, για τα αντίποινά τους. 

Τι μπορούν να κάνουν οι ΗΠΑ; 

Οι Αμερικανοί λένε ότι οι  επιλογές τους είναι πολλές. Φυσικά, θα συνεχίσουν να προμηθεύουν με όπλα και χρήματα την Ουκρανία, αλλά θα χρησιμοποιήσουν και συμβατικά όπλα, εναντίον της Ρωσίας. «Κάτι σαν αποκλιμάκωση χωρίς την κλιμάκωση». Το πιθανότερο είναι να μην σημειωθούν χτυπήματα, μέσα σε ρωσικό έδαφος, ώστε να μην εκμεταλλευθεί το γεγονός η Μόσχα και κάνει λόγο, για πρόθεση της Δύσης να εξαφανίσει την Ρωσία. 

Αυτό σημαίνει ότι οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους, θα περιοριστούν, στο τωρινό πεδίο των μαχών. Ενα από τα πρώτα όπλα που μπορούν να χρησιμοποιήσουν είναι οι ονομαζόμενοι, ως αόρατοι, πύραυλοι κρουζ αέρος - εδάφους JASSM, μεγάλου βεληνεκούς, που μπορούν να εκτοξευθούν από αμερικανικά ή άλλα αεροσκάφη, χωρίς αυτά να βγουν, από τον εναέριο χώρο των κρατών του ΝΑΤΟ και φυσικά, μπορούν να καταστρέψουν ρωσικές θέσεις, στην Ουκρανία. 

Υπάρχουν πολλά σημεία στρατηγικού ενδιαφέροντος που υποτίθεται ότι μπορούν, εύκολα, να καταστρέψουν οι Αμερικανοί χωρίς να στείλουν, ούτε ένα αεροσκάφος τους, στην Ουκρανία και η Ουάσινγκτων διαδίδει ότι μπορούν να καταστρέψουν την ρωσική αντιαεροπορική άμυνα, με ειδικά όπλα και μετά να επιχειρούν ανενόχλητοι, στον αέρα, εναντίον των απροστάτευτων ρωσικών δυνάμεων, ισχυριζόμενη ότι η ρωσική αεράμυνα δεν φαίνεται να είναι πολύ καλύτερη, από την αεράμυνα του Ιράκ και της Λιβύης και δεν θεωρεί την Ρωσία στρατιωτική υπερδύναμη, ικανή να αντιμετωπίσει τους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ. 

Η πλήρης αποτυχία της ρωσικής αεροπορίας, στην Ουκρανία, είναι χαρακτηριστική, σύμφωνα, με το αμερικανικό αφήγημα, το οποίο, αν και μη επαρκές, πατάει πάνω, στην πραγματικότητα. Έτσι, η ρωσική αεροπορία, αντί να κυριαρχήσει, άνετα, στον αέρα, οι περισσότεροι Ρώσοι πιλότοι παραμένουν ανήμποροι, στο έδαφος, παρά τα εκατοντάδες αεροσκάφη, που έχουν μεταφέρει, στην περιοχή. Οι Ρώσοι κτυπούν την Ουκρανία, από μεγάλες αποστάσεις, με όπλα μεγάλου βεληνεκούς όπως οι S-300 και S-400 και λίγα ρωσικά αεροσκάφη πετούν, πάνω από την επικράτεια της χώρας αυτής. Αυτοί οι πιλότοι υποτίθεται ότι δεν θα έχουν καμμία τύχη, απέναντι στους πολύ καλά εκπαιδευμένους Αμερικανούς και άλλους Δυτικούς και στα δικά τους πολύ πιο προηγμένα αεροσκάφη. 

Οι Αμερικανοί λένε ότι θα μπορούσαν να καταστρέψουν, εύκολα, την αντιαεροπορική άμυνα των Ρώσων, ακόμη και τις συστοιχίες, που βρίσκονται στην Ρωσία, ή στην Λευκορωσία, σε απόσταση λίγων, μόνο, χιλιομέτρων, από τα ουκρανικά σύνορα. Κατόπιν, όλα τα τανκς και τα στρατιωτικά οχήματα των Ρώσων θα ήταν εύκολος στόχος για τα αμερικανικά και νατοϊκά drones. Ο ρωσικός στρατός θα συντριβεί και οι Ουκρανοί θα μπορούσαν να ανακαταλάβουν, όχι μόνο όλο το Ντονμπάς, αλλά και την Κριμαία. Και όλα αυτά, χωρίς να ακουμπήσει ουκρανικό έδαφος ούτε μία μπότα στρατιώτη του ΝΑΤΟ. 

Με τον τρόπο αυτόν, το αποτέλεσμα της χρήσης πυρηνικών όπλων από την Μόσχα, θα είναι ότι η Δύση θα έχει καταστρέψει τον ρωσικό στρατό, αποκλειστικά, με συμβατικά όπλα. Έτσι, η Ρωσία θα ηττηθεί κατά κράτος όσο αποτελεσματικό και αν είναι ένα πυρηνικό χτύπημα, στην Ουκρανία και μια ρωσική επίθεση, σε κάποια χώρα του ΝΑΤΟ.  

Μέσα, σε αυτό το ρητορικό τοπίο, για πρώτη φορά, η Μόσχα κάνει λόγο, για το σχέδιο “Περίμετρος”, με τον διευθυντή του Τμήματος Μη Διάδοσης και Ελέγχου Πυρηνικών Όπλων του ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών Βλαντιμίρ Γερμακώφ, ο οποίος απάντησε, στις ΗΠΑ, λέγοντας ότι “προφανώς η Ουάσιγκτων έχει ξεχάσει την τελευταία γραμμή της ρωσικής άμυνας, το σχέδιο “Περίμετρος”, ή «Νεκρό Χέρι». Υπενθυμίζουμε ότι, μεταξύ των εγγυητών ασφαλείας μας, είναι το σύστημα “Περίμετρος”, το οποίο συζητήθηκε ενεργά, πέρυσι, κατόπιν εισήγησης”. 

Τι είναι το σύστημα “Περίμετρος”; 

Με λίγα λόγια, είναι το πυρηνικό στρατιωτικό στρατιωτικό πλήγμα, το οποίο μπορεί να καταφέρει ο ρωσικός στρατιωτικός σχεδιασμός, στους αντιπάλους, εάν αυτοί καταφέρουν να καταστρέψουν, πλήρως, την Ρωσία και όταν υποτίθεται ότι, στην Μόσχα και σε ολόκληρη την ρωσική επικράτεια, δεν θα έχει μείνει κανείς, για να απαντήσει, σε ένα τέτοιας έκτασης κτύπημα των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ. 

Για το σύστημα “Περίμετρος”, θα κάνω λόγο, σε επόμενο δημοσίευμα, σε αυτό εδώ το μπλογκ. Αλλά πρέπει, εδώ, να σημειώσω, τελειώνοντας το παρόν κείμενο, ότι όλες αυτές οι αφηγήσεις, όσο προπαγανδιστικό λόγο κι αν έχουν, για να γίνουν και όση πραγματικότητα και να κρύβουν, τελικά, δεν οδηγούν, παρά μόνο, σε μια “λύση” : 

Το απόλυτο αδιέξοδο και την απόλυτη καταστροφή.

Για να επικαλείται το σύστημα “Περίμετρος”, η ρωσική ελίτ, προφανώς, βρίσκεται, σε πολύ δύσκολη θέση· πιθανόν και σε απελπιστική θέση. 

Από όλα όσα έγραψα, μέχρι τώρα, προκύπτει ότι η Μόσχα έχει πλήρη συνείδηση των συμβατικών στρατιωτικών αδυναμιών της, απέναντι στην Ουάσιγκτων και στο ΝΑΤΟ. Είναι προφανές ότι το αμερικανικό αφήγημα - αν και υπερβολικό, ως προς τους στόχους, που αναφέρει - περιγράφει μια διόλου απίθανη πορεία των εξελίξεων, όσο και αν είναι, δύσκολα, εφικτή μια τέτοια πορεία. Ακόμη, είναι προφανές ότι είναι επώδυνο και δύσκολο, για τις ΗΠΑ, να αποδεχθούν την, υπό διαμόρφωση, νέα παγκόσμια ισορροπία δυνάμεων, που αναδύεται, στον ορίζοντα, χωρίς να προσπαθήσουν να ανασχέσουν την υλοποίησή της. 

Η αλήθεια, όμως, είναι ότι αυτό που περιγράφεται, ως ρωσική εθνική ασφάλεια, διασφαλίζεται, με την παρουσία (και την αντίστοιχη απειλή) του τεράστιου πυρηνικού οπλοστασίου της Μόσχας. Δεν είναι ο συμβατικός στρατιωτικός τομέας το ατού της ρωσικής ηγεσίας, η οποία έχει γνώση αυτής της σκληρής πραγματικότητας. 

Και εδώ είναι που πάσχει το αμερικανικό αφήγημα, το οποίο μένει, στην εξουδετέρωση του συμβατικού στρατιωτικού δυναμικού της Ρωσίας και δεν προχωρεί, στην πυρηνική απειλή, την οποία κραδαίνει ο Βλαντιμίρ Πούτιν, όχι, για την Ουκρανία, αλλά, πολύ περισσότερο, εναντίον της Δύσης, συνολικά. 

Και αυτή η πυρηνική απειλή έχει να κάνει, με την προφανή πυρηνική απάντηση της Μόσχας, σε μια καταστροφή του συμβατικού της οπλοστασίου. Μια απάντηση η οποία μας οδηγεί, ενώπιον των περιγραφών, στην μυθική Αποκάλυψη του Ιωάννη.

 

Ποιός λογικός ηγέτης, στην Δύση, είναι διατεθειμένος να αποδεχθεί μια τέτοια εξέλιξη;

Πιστεύω ότι ουδείς. 

Το θέμα είναι αν το πιστεύει αυτό και η ρωσική ηγεσία, η οποία δείχνει (ή κάνει ότι δείχνει) πως είναι διατεθειμένη να προχωρήσει, στο έπακρο, στην δική της πυρηνική απάντηση. Νομίζω ότι, στην Μόσχα, το πιστεύουν αυτό· ότι δηλαδή οι δυτικοί ηγετικοί κύκλοι δεν αποδέχονται μια τέτοια κλιμάκωση. Και αυτό καθιστά την προβλεπόμενη κατάσταση δυσκολότερη, ως προς την πρόγνωσή της. 

Εν πάση περιπτώσει, δεν έχει έλθει, ακόμη, το τέλος του κόσμου. Όλα αυτά είναι μακριά μας. Προφανώς, δεν πάμε καλά. Δεν πάμε καθόλου καλά. Απλά, ελπίζω ότι όλα αυτά θα μείνουν, σε επίπεδο προπαγάνδας και δεν θα πλησιάσουν ποτέ, στο να γίνουν πραγματικότητα. 

Αλλιώς αλίμονο μας. 

Αλλά η ελπίδα μένει, πάντα παρούσα και αλώβητη, διότι δεν μπορεί όλοι όσοι εμπλέκονται, στην λήψη των κρίσιμων αποφάσεων, να είναι ανισόρροποι· αν και στο παρελθόν, η Ιστορία έχει καταγράψει πολλές περιπτώσεις, υπέρ του αντιθέτου. 

Όμως, το παρελθόν είναι παρελθόν. Πέρασε και παρήλθε. Και επειδή, ακόμη, κάθε εποχή και κάθε ιστορική περίοδος έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες…