30/10/2022 Ο Luiz Inácio “Lula” da Silva οδεύει προς την πιθανότατη νίκη, στις προεδρικές εκλογές της Βραζιλίας, αλλά, ουσιαστικά, είναι υποχείριος της ολιγαρχίας της χώρας.(Θα επιχειρήσει ο Μπολσονάρου πραξικόπημα; Θα δούμε)…

 

Θα το διακινδυνεύσω, αλλά θα το γράψω, αναλαμβάνοντας όλους τους κινδύνους της διάψευσης της εκτίμησης, στην οποία προβαίνω.  

Καθώς φθάνουμε, στην Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2022, ημέρα κατά την οποία διεξάγονται οι βραζιλιάνικες προεδρικές εκλογές, καθίσταται, ολοένα και περισσότερο, σαφές, όσο και αν αυτό αμφισβητείται, ότι ο υποψήφιος της αριστεράς Λούλα ντα Σίλβα, ευκολότερα ή δυσκολότερα, θα είναι ο νικητής, σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση, αφού ο Ζαΐρ Μπολσονάρου, παρά το μη αναμενόμενο ισχυρό ρεύμα, που είχε, στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών της 2/10/2022, δεν φαίνεται ικανός να αποσπάσει την πρωτιά, στον δεύτερο γύρο, από τον Λούλα. Το 48,4% των ψήφων, που έλαβε, στις 2/10/2022, ο υποψήφιος της αριστεράς, σε σχέση με το 43,2%, που έλαβε ο Ζαΐρ Μπολσοναρου, είναι ένα μέτρο εγγύησης ότι ο Λούλα θα μπορέσει να κερδίσει την προεδρία της χώρας, ως ο υποψήφιος του Κόμματος των Εργατών και των συμμάχων του, από την μικροαστική και την μεγαλοαστική τάξη της Βραζιλίας. 

Αλλά πέραν, από αυτή την ετερόκλιτη εκλογική συμμαχία, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, στον πρώτο γύρο, η βραζιλιάνικη δεξιά ελέγχει το κοινοβούλιο και αρκετές περιφερειακές κυβερνήσεις, γεγονός το οποίο υπονομεύει, εξ αντικειμένου, την οποία νέα θητεία προεδρική θητεία του Λούλα ντα Σίλβα, ο οποίος θα βρει μπροστά του ένα δυνατό ανάχωμα αντίστασης, στις όποιες, έστω και μικρές, αλλαγές αποπειραθεί να κάνει στην βραζιλιάνικη οικονομία και κοινωνία. Δηλαδή, με λίγα λόγια, το αποκαλούμενο, αν και όχι, κατανάγκην, συγκροτημένο νεοφασιστικό ρεύμα, στην Βραζιλία, θα χάσει την προεδρία, αλλά θα έχει μια πολύ σημαντική πολιτική δύναμη, η οποία θα ανασχέσει τις όποιες προσπάθειες της νέας βραζιλιάνικης κυβέρνησης να διαφοροποιήσει το οικονομικό και κοινωνικό τοπίο στην χώρα. 

Βασικό πρόβλημα, στην όλη η εκλογική διαδικασία, αποτελεί και η σφοδρότατη πιθανή εξέλιξη, την οποία ο Ζαΐρ Μπολσονάρου απειλεί ότι θα πραγματοποιήσει, δηλαδή να αφισβητήσει την εγκυρότητα του εκλογικού αποτελέσματος, εάν χάσει τις εκλογές και φυσικά, το πρόβλημα είναι ότι έχει, με το μέρος του, ένα τμήμα του στρατού, το οποίο αποτελεί ένα σημαντικό ερωτηματικό, για το εάν τολμήσει να στηρίξει τον Μπολσονάρου και να αναλάβει την πρωτοβουλία, για την πραγματοποίηση ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος, προκειμένου να εμποδιστεί η ανάληψη της εξουσίας από τον Λούλα ντα Σίλβα και τους συμμάχους του. Αυτή η πιθανότητα μπορεί να μην είναι και ισχυρότερη, αυτή την στιγμή, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι αν και ο Μπολσονάρου δεν έχει υποστηρικτές, στην Ουάσινγκτων, ο βραζιλιάνικος στρατός, στο παρελθόν, μπορεί να μην έχει κινηθεί, χωρίς τις εντολές, από την αμερικανική πρωτεύουσα και το Λάνγκλεΐ, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι, στην παρούσα περίπτωση, δεν θα πραγματοποιησει ένα πραξικόπημα. Οι πιθανότητες δεν είναι πάρα πολλές, για μια τέτοια ενέργεια, αλλά δεν είναι καθόλου ανύπαρκτες. 

Όμως πέρα από τις εξουσιαστικές και ναρκισσιστικές επιδιώξεις του Ζαΐρ Μπολσονάρου να κρατηθεί στην εξουσία, ακόμη και με μέσω ενός πραξικοπήματος, η αλήθεια είναι ότι ο Λουίς Ινάσιο “Λούλα” ντα Σίλβα δεν αποτελεί κανέναν πραγματικό και ουσιαστικό κίνδυνο, για την βραζιλιάνικη αστική τάξη και τις μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις, αφού, ουσιαστικά, θα βρίσκεται, όπως και η προκάτοχός του Ντίλμα Ρούσεφ, υπό την μόνιμη απειλή της απομάκρυνσής του, από την προεδρία, με την πραγματοποίηση ενός, ακόμη, κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος, στην περίπτωση, που η άρχουσα τάξη θεωρήσει ότι όσα πράττει, μπορεί να οδηγήσουν την χώρα, σε ατραπούς, οι οποίες να είναι δύσκολες, στην διαχείριση τους, ή ακόμη και μη διαχειρίσιμες. 

Αυτό το γνωρίζει και ο ίδιος Λούλα, ο οποίος επέλεξε, ως υποψήφιο, για την αντιπροεδρία της χώρας, τον Τζεράλντο Αλκμίν αντίπαλο της Ντίλμα Ρούσεφ, για την προεδρία της χώρας, το 2014 και ηττήθηκε, από αυτήν. Προφανώς, ο παλαιός εργατικός ηγέτης έδωσε, με αυτόν τον τρόπο, τα καλά του διαπιστευτήρια και τις απαιτούμενες διαβεβαιώσεις, στην άρχουσα τάξη της Βραζιλίας, ότι πρόκειται να είναι ένας καλός πρόεδρος· δηλαδή ένας καλός υπηρέτης των συμφερόντων της ολιγαρχίας, που κυβερνά την χώρα.

Η ουσία είναι ότι ο Λούλα είναι ξεδοντιασμένος, πριν, καν, αναλάβει την εξουσία. Δυστυχώς, ο προεκλογικός αγώνας και στους δύο γύρο των προεδρικών εκλογών δεν είχε την απαιτούμενη συμμετοχή του λαϊκού παράγοντα και αυτό δεν είναι ευοίωνο και ενθαρρυντικό. Όμως, σε κάθε περίπτωση, η η πιθανή προεδρία Λούλα, αλλά, επίσης και η λιγότερο πιθανή συνέχιση της προεδρίας του Ζαΐρ Μπολσονάρου, μπορούν να φέρουν, στην επιφάνεια, την λαϊκή συμμετοχή, μέσα από μια κοινωνική έκρηξη, η οποία, τώρα, δεν είναι διαφαινόμενη. 

Αναγκαστικά θα περιμένουμε. Άλλωστε, λίγες είναι οι ημέρες, που απομένουν, μέχρι την ερχόμενη Κυριακή, που θα διεξαχθεί ο δεύτερος γύρος των βραζιλιάνικων προεδρικών εκλογών. Από εκεί και πέρα, θα δούμε τις εξελίξεις και φυσικά, θα τις κρίνουμε και θα εκφράσουμε την γνώμη μας, για αυτές. 

Και χρήσιμο είναι να μην ξεχνάμε ότι η βραζιλιάνικη ελίτ έχει τους δικούς της βαθμούς ανεξαρτησίας, από την Ουάσινγκτων και το δυτικό στρατόπεδο, αφού έχει εντάξει την χώρα της στους BRICS, ένα γεγονός το οποίο, κάποια λίγα χρόνια νωρίτερα, θα ήταν αδιανόητο. Και όμως, παρά ταύτα, αυτό συμβαίνει.

Έτσι, για έναν λόγο περισσότερο, η αναμονή των εξελίξεων είναι απαραίτητη.