"Adults in the room" (2). Το Grexit, ως μόνη ρεαλιστική λύση του ελληνικού προβλήματος, έναντι της συνέχισης της επιβολής του καθεστώτος της χρεωδουλείας. (Πάρα και ενάντια, στις κοσμοπολιτικές αυταπάτες του Γιάννη Βαρουφάκη, περί δυνατότητας βιώσιμης συμφωνίας, με παραμονή της Ελλάδας, στην ζώνη του ευρώ).

Συνεχίζοντας την περιδιάβαση των πολλών σελίδων του βιβλίου του Γιάννη Βαρουφάκη "Adults in the room" [Δείτε το προηγούμενο σχετικό δημοσίευμα, με τίτλο : "Adults in the room" (1) : Οι τρεις επιλογές. (Μελετώντας και κριτικάροντας το εξαιρετικό και πολυσέλιδο ιστορικό ανάγνωσμα του Γιάννη Βαρουφάκη).], εισερχόμαστε, τώρα, με δεδομένο το γεγονός ότι, για την Ελλάδα, μια βιώσιμη λύση, με παραμονή της, στην ζώνη του ευρώ ήταν (και παραμένει) μη πραγματοποιήσιμη και με, επίσης, δεδομένο ότι υπήρξε προϊόν των αυταπατών του Γιάννη Βαρουφάκη και μέχρι ενός χρονικού σημείου, της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, με μόνο μία ρεαλιστική εναλλακτική λύση, απέναντι, στην επικρατήσασα παραμονή της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, στο διαρκές καθεστώς της, εντός ευρωζώνης, χρεωδουλοπαροικίας. 

Αυτή η ρεαλιστική εναλλακτική λύση, ήταν και τότε και εξακολουθεί να είναι και τώρα, όπως και στο επερχόμενο μέλλον, το Grexit.

Δηλαδή η έξοδος, από το ευρώ και η επιστροφή, στο εθνικό μας νόμισμα, την δραχμή (ή, όπως αλλιώς θελήσουμε να ονομάσουμε το εθνικό μας νόμισμα, μετά την έξοδο της Ελλάδας, από την ευρωζώνη), όπως προκύπτει και από τον, παραπάνω, πρώτο πίνακα, που παρουσιάζεται, ευθαρσώς, στην σελίδα 25 του βιβλίου του, από τον Γιάννη Βαρουφάκη, ο οποίος, όπως γράφει, θεωρούσε - και θεωρεί - το Grexit, ως μια κακή λύση, αλλά, μεσομακροπρόθεσμα (ή μακροπρόθεσμα) είναι καλύτερη, από την παραμονή της χώρας μας, στο καθεστώς της χρεωδουλοπαροικίας, εντός του ευρώ. 

Ο πίνακας αυτός, λοιπόν, μας δείχνει το απλούστατο αποτέλεσμα μιας επιστροφής της ελληνικής οικονομίας, στο εθνικό νόμισμα, το 2015, όσον αφορά τα δύο σενάρια (το ουδέτερο και το απαισιόδοξο) : 

Μια έξοδος, το 2015, από την ευρωζώνη, βραχυπρόθεσμα, θα μεγάλωνε την κρίση, αλλά, μεσομακροπρόθεσμα, δηλαδή, περίπου, από τον Μάρτιο του 2016, η ελληνική οικονομία θα ξεκινούσε και στις δύο περιπτώσεις ένα ξέφρενο αναπτυξιακό ξέσπασμα (μεγαλύτερο στο ουδέτερο σενάριο, λίγο μικρότερο, στο απαισιόδοξο σενάριο), το οποίο, κυριολεκτικά, θα την απογείωνε. 

Ο Γιάννης Βαρουφάκης, όμως, παραμένει, κατά του Grexit, διότι ήταν και είναι πεπεισμένος ότι ήταν και τότε και παραμένει και σήμερα να είναι εφικτή μια βιώσιμη συμφωνία, με παραμονή της Ελλάδας, στο ευρώ και την ζώνη του. Παραμένει, δηλαδή, δέσμιος, στις κοσμοπολιτικές αυταπάτες του. 

Στο παραπάνω σχήμα και κυρίως, στις υποσημειώσεις του συγγραφέα, στην σελίδα 22 του βιβλίου του Γιάννη Βαρουφάκη, φαίνεται ένας υπαρκτός λόγος, για τον οποίο υποτίθεται ότι οι ευρωθεσμοί και το Βερολίνο, θα προτιμούσαν να αποφύγουν το Grexit και θα συμβιβάζονταν με μια βιώσιμη συμφωνία, με την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, κρατώντας την Ελλάδα, στην ευρωζώνη, αφού οι απώλειές τους, σε περίπτωση Grexit, θα έφθαναν, στο ένα τρισεκατομμύριο ευρώ, όπως, σωστά, αναλύει ο συγγραφέας του βιβλίου. 

Ήταν, όμως ικανή αυτή η απειλή της απώλειας του 1.000.000.000.000 ευρώ, αν η Ελλάδα εξερχόταν, από την ευρωζώνη, να υποχρεώσει τους ευρωθεσμούς και πρωτίστως, το Βερολίνο, να αποδεχθούν μια βιώσιμη συμφωνία παραμονής της Ελλάδας  στην ευρωζώνη; 

Η απειλή αυτή ήταν, προφανώς, αναγκαία, αλλά δεν ήταν, απαραίτητα, ικανή συνθήκη, για να οδηγήσει, στο αποτέλεσμα της επίτευξης μιας βιώσιμης συμφωνίας, με παραμονή της Ελλάδας, στο ευρώ και την ζώνη του. 

Αυτό απέδειξε η πράξη, έτσι όπως εξελίχθηκαν τα γεγονότα, μετά το δημοψήφισμα της 5/7/2015, την παραίτηση του Γιάννη Βαρουφάκη, την επόμενη μέρα, από την θέση του υπουργού Οικονομικών και την ψήφιση του 3ου Μνημονίου, στις 14/8/2015, με αποτέλεσμα την παραμονή της Ελλάδας, στην ευρωζώνη, υπό το καθεστώς της χρεωδουλοπαροικίας. 

Θα μπορούσε, όμως, όπως επιμένει ο Γιάννης Βαρουφάκης, να είχε γίνει αλλιώς; Αν δηλαδή, η έξοδος της Ελλάδας, από το ευρώ, δεν ήταν απλώς, μια μπλόφα του Αλέξη Τσίπρα και της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μια επιλογή, που θα υλοποιούνταν, από την, τότε, κυβέρνηση; 

Αυτό είναι κάτι, που θα προσπαθήσω να το εξετάσω, σε ένα επόμενο τρίτο δημοσίευμα.