Το δημοψήφισμα της 5-7-2015 και το μετέωρο βήμα του εκλογικού σώματος, προς το OXI, στις απαιτήσεις των ξένων δανειστών. Το θολό εκλογικό τοπίο, ενώπιον της αποτυχίας των διαπραγματεύσεων, του ελληνικού bank run και του κλεισίματος των ελληνικών τραπεζών. (Γιατί δεν πρέπει να επιτραπεί στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, μια ηρωική απόδραση, από την κυβερνητική εξουσία).

Η δημοσκόπηση της PRORATA, που περιγράφει την στάση των ψηφοφόρων, απέναντι, στο ΝΑΙ και στο ΟΧΙ, στις απαιτήσεις των ξένων δανειστών, πριν και μετά το κλείσιμο των τραπεζών, το bank run των καταθετών και την επιβολή των ελέγχων, στην κίνηση κεφαλαίων, καταγράφει, με σαφήνεια, το τεράστιο ψυχολογικό σοκ, που υπέστη ο πληθυσμός της χώρας και την ραγδαία πτώση των ποσοστών του ΟΧΙ, με αντίστοιχη άνοδο των ποσοστών, υπέρ του ΝΑΙ. Η τάση αυτή συνεχίστηκε και τις επόμενες ημέρες, αν και τώρα, φαίνεται ότι τα ποσοστά του ΟΧΙ έχουν σταθεροποιηθεί και ίσως να εμφανίζουν και κάποια ανοδική τάση, αν κρίνουμε, από την χθεσινή συγκέντρωση των υποστηρικτών του, στο Σύνταγμα, με αποτέλεσμα η έκβαση της αυριανής ψηφοφορίας να μην μπορεί να καταστεί αντικείμενο σίγουρης πρόβλεψης. Είναι προφανές ότι η μεγάλη υποχώρηση των ποσοστών, υπέρ του ΟΧΙ, εκφράζει και προσδιορίζει, μιαν υποχώρηση και της εκλογικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνησή του οποίου χρεώνεται το κλείσιμο των ελληνικών τραπεζών, στο οποίο, ουσιαστικά, προέβη η Ε.Κ.Τ., ως απάντηση, για την προκήρυξη του δημοψηφίσματος. Και δικαίως, η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα χρεώνεται αυτή την πρωτοφανή, για τον ελληνικό πληθυσμό, εξέλιξη, επειδή οι διαπραγματευτικοί της χειρισμοί κατέληξαν, σε αποτυχία, αφού έπασχαν, εξ αρχής, από μιαν αδικαιολόγητη αφέλεια και μιαν ασυγχώρητη προχειρότητα, ως αποτέλεσμα του εσφαλμένου προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο στηριζόταν, περίπου, καθ' ολοκληρίαν, στις "ευρωπαϊστικές" αυταπάτες της πλειοψηφίας της ηγεσίας του.





Μιλώντας, για το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, μία, μόλις, ημέρα, πριν από την διεξαγωγή του, και με δεδομένη την απίστευτη έκταση της προχειρότητας του διαπραγματευτικού σχεδιασμού της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, η ηγεσία του οποίου, συνολικά, πιάστηκε, πλήρως, απροετοίμαστη, από τους ξένους δανειστές και η οποία, παράλληλα, άφησε ανοικτή την πόρτα, στο ενδεχόμενο μιας ηρωικής απόδρασης, από την κυβερνητική εξουσία, το πρακτικό ερώτημα, που γεννάται, μπορεί να διατυπωθεί, ως εξής :

ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΑ ΧΑΣΟΥΝ ΤΟ ΔΗΜΟΨΉΦΙΣΜΑ; ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΣΕΙ ΤΟ "ΝΑΙ";


Αν μείνουμε, στο αναμφισβήτητο γεγονός ότι το χρονικό διάστημα, που έχει διαρρεύσει, από την άνετη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, στις βουλευτικές εκλογές της 25/1/2015, μέχρι σήμερα, είναι πολύ μικρό, για να χαθεί η πρωτοκαθεδρία του κόμματος της ριζοσπαστικοφανούς Αριστεράς και η πολιτική του κυριαρχία, μέσα στο εκλογικό σώμα, θα καταλήξουμε, στο συμπέρασμα ότι μια ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, των Ανεξάρτητων Ελλήνων του Πάνου Καμμένου και της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα, στο δημοψήφισμα, δεν είναι εφικτή. Η υπερψήφιση του ΟΧΙ, στις απαιτήσεις των ξένων δανειστών, από το εκλογικό σώμα, πρέπει να θεωρείται δεδομένη.

Πράγματι, η πάγια παράδοση, στα πολιτικά πράγματα της χώρας - όπως συμβαίνει, άλλωστε και σε όλες τις αστικές δημοκρατίες του σύγχρονου καπιταλιστικού κόσμου και όπως συνέβαινε και από τότε, που εφευρέθηκε ο αστικός κοινοβουλευτισμός, με τις αποκαλούμενες δημοκρατικές διαδικασίες, μέσω των οποίων, ο πληθυσμός καλείται να επιλέξει αυτούς, που θα λάβουν, αντί και στο όνομα του ιδίου, τις αποφάσεις, για τα δημόσια πράγματα και για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, θα τον κυβερνήσουν, ανάμεσα, σε διάφορες ενώσεις, που έχουν την μορφή των πολιτικών κομμάτων -, ορίζει ότι κάθε εκλεγμένη κυβέρνηση διατηρεί την πολιτική της κυριαρχία, στο εκλογικό σώμα, για ένα μακρύ χρονικό διάστημα, όπως άλλωστε, είναι και φυσιολογικό.

Το ζήτημα αυτό, που αφορά την συμπεριφορά του εκλογικού σώματος και της κοινωνίας, στο σύνολό της, απέναντι, σε μια νεοεκλεγμένη κυβέρνηση και την δεδομένη πολιτική κυριαρχία της τελευταίας, προφανώς, έχει να κάνει και με την χρονική συγκυρία και με την νωπή, την πρόσφατη ετυμηγορία των ψηφοφόρων, αλλά δεν σταματά, σε αυτό το σημείο. Η κοινωνία - κάθε κοινωνία -, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων, που δεν έχουν ψηφίσει τα κυβερνητικά κόμματα, δίνει τον καιρό και παραχωρεί την ευχέρεια, στις νεοεκλεγείσες κυβερνήσεις να εφαρμόσουν τον σχεδιασμό τους και να ξετυλίξουν το καθημερινό έργο τους, προκειμένου αυτό, σε ένα βάθος χρόνου, να κριθεί, ως προς τα αποτελέσματά του. 

Ως εκ τούτου, ο πληθυσμός είναι διατεθειμένος να δώσει, σε κάθε νέα κυβέρνηση και όπως είναι φυσικό την δίδει, μια μεγαλύτερη, ή μικρότερη περίοδο χάριτος, ανάλογα, με το πόσο έμπειρα, ή άπειρα είναι τα πολιτικά κόμματα και το πολιτικό προσωπικό, που συμμετέχουν, σε αυτήν. Αυτό, βέβαια, σημαίνει ότι, στην πρώτη χρονική περίοδο της όποιας νέας κυβέρνησης, ο πληθυσμός δέχεται και ανέχεται σφάλματα, λάθη, αβλεψίες, παραλείψεις, αστοχίες, ακόμη και τις ανοησίες των κυβερνώντων, στον βαθμό, που το κυβερνητικό έργο δεν έχει εκτυλιχθεί, τουλάχιστον, μέχρι το σημείο εκείνο, στο οποίο το έργο αυτό θα κριθεί, από ένα μεγάλο τμήμα του εκλογικού σώματος, ότι έχει ωριμάσει και ότι, με βάση αυτή την ωρίμανση, μπορεί να κριθεί.

Αυτό το χρονικό διάστημα, κατά το οποίο ο πληθυσμός δίνει την δυνατότητα, στην κάθε νέα κυβέρνηση, να εκτυλίξει το έργο της, υποστηρίζοντάς την, ακόμη και στα λάθη της, καθώς και σε όσα, από τα πεπραγμένα της, διαφωνεί, εκτείνεται, τουλάχιστον, περί το ένα έτος, από τότε, που ανέλαβε μια νέα κυβέρνηση, ακόμη και όταν τα πεπραγμένα της θεωρούνται , ως - ή και είναι - τα χειρότερα δυνατά. Ακόμη και όταν η κυβέρνηση αυτή έχει φθάσει, στα πρόθυρα της κατάρρευσης, η οποία, όμως, ακριβώς, λόγω αυτής της πάγιας συμπεριφοράς του πληθυσμού, δεν είναι, άμεσα και ευρύτερα, ορατή.

Αυτή είναι η συνήθης πορεία των σχέσεων εμπιστοσύνης, που έχουν, με το εκλογικό σώμα και τον πληθυσμό της χώρας και την υποστήριξη, που λαμβάνουν όσες κυβερνήσεις έχουν αναλάβει την εξουσία, μετά από μια εκλογική αναμέτρηση,  στην αρχή της θητείας τους, η οποία αρχή διαρκεί, όπως είπαμε, το λιγότερο, γύρω, στο ένα έτος. Οι κυβερνήσεις αυτές υποστηρίζονται, από τον πληθυσμό, ακόμη και αν είναι οι χειρότερες δυνατές, με την λογική ότι, ακόμη και οι χειρότερες δυνατές κυβερνήσεις, πρέπει να αφεθούν να ξεδιπλώσουν τον σχεδιασμό και το έργο τους και μετά να κριθούν.

Με αυτά τα δεδομένα, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία δεν έχει, ούτε πεντέμισυ μήνες, στην εξουσία, δεν φαίνεται να είναι δυνατόν να χάσει το δημοψήφισμα της Κυριακής. Οι βουλευτικές εκλογές της 25/1/2015, με την άνετη επικράτηση του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ και η, έως πρόσφατα, καταγεγραμμένη και πρωτοφανής, για την διάρκειά της, συντριπτική δημοσκοπική υπεροχή του ΣΥΡΙΖΑ, έναντι των αντιπάλων του, δεν αφήνουν περιθώρια, για μια τέτοια εξέλιξη.

Και πράγματι, θα ήσαν έτσι τα πράγματα και η πολιτική κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν ακαταμάχητη, με αποτέλεσμα η διεξαγωγή του δημοψηφίσματος, για την έγκριση, ή την απόρριψη των προτάσεων των ξένων δανειστών, να μετατραπεί, σε έναν θριαμβευτικό περίπατο, για την κυβέρνηση, εάν ο Μάριο Ντράγκι και η Ε.Κ.Τ. δεν έκλειναν, τις ελληνικές τράπεζες, με την σκοπούμενη χρηματοδοτική ασφυξία, που επέφερε, στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα και ευρύτερα, στην ελληνική οικονομία, το άμεσο κλείσιμο της στρόφιγγας του E.L.A., το οποίο, με την σειρά του, οδήγησε σε ένα πρωτόγνωρο, στην ελληνική κοινωνία, bank run και υποχρέωσε την κυβέρνηση, το βράδυ της περασμένης Κυριακής, να προχωρήσει, μέσα σε συνθήκες πανικού, στο κλείσιμο των τραπεζών και σε περιορισμούς, στην κίνηση κεφαλαίων, χωρίς πολλά λόγια και διατυπώσεις.

Αυτή η εξέλιξη κατάστησε τα πράγματα, ακόμη, χειρότερα. Ο πληθυσμός της χώρας βρέθηκε, ξαφνικά και χωρίς καμμία ουσιαστική προετοιμασία, με κλειστό το τραπεζικό σύστημα και με αδυναμία πρόσβασης, στις καταθέσεις του, γεγονός, το οποίο επέτεινε τον φαύλο κύκλο της όλης διαδικασίας, εντείνοντας και καθιστώντας, εν μέσω μιας προεκλογικής περιόδου, διαρκές το bank run, το οποίο μεταφέρθηκε, στα ΑΤΜ των τραπεζών, όπου ένα πλήθος ανθρώπων, σε καθημερινή βάση, προσπαθεί να σηκώσει μικροποσά, μέσα σε συνθήκες φόβου και - πολλές φορές - πανικού.

Έτσι, όμως, μέσα σε αυτές τις περιστάσεις, οι οποίες οδηγούν τον πληθυσμό της χώρας, σε ένα θολό εκλογικό τοπίο, με αποτέλεσμα να δρα και να συμπεριφέρεται, υπό το καθεστώς μιας πρωτόγνωρης και πλήρους αβεβαιότητας, η πολιτική κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ υπέστη, υφίσταται και θα εξακολουθεί να υφίσταται, μέχρι τις αυριανές κάλπες, αλλά και μετά από αυτές, σε όλο το επόμενο χρονικό διάστημα, μεγάλες ρωγμές, οι οποίες, όσο περνούν οι ημέρες, δεν πρόκειται να επουλωθούν, εύκολα. Και για να είμαι ακριβής, οι ρωγμές αυτές θα αφήσουν ανεξίτηλα τα βαθιά τους σημάδια στην παρούσα κυβέρνηση, στον ΣΥΡΙΖΑ, στον Γιάννη Βαρουφάκη και στον Αλέξη Τσίπρα (όπως και στον Πάνο Καμμένο και στους ΑΝΕΛ).

Το κλείσιμο των ελληνικών τραπεζών και η, περίπου, πλήρης κατάσταση ασφυξίας, στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική οικονομία, δεν αποτελούν φαινόμενα, τα οποία μπορούν να αγνοηθούν και να ξεπεραστούν, εύκολα, αλλά ούτε και σε ένα κάποιο βάθος χρόνου. Θα μείνουν και θα χαρακτηρίσουν την εποχή και την διακυβέρνηση, στην διάρκεια των οποίων έλαβαν χώρα.

Προφανώς και τώρα, όπως και στο βάθος της διαδρομής του χρόνου, αυτή η συντριπτική ενέργεια της Ε.Κ.Τ. και των ενωμένων δανειστών, δηλαδή η επιβολή της απόλυτης πιστωτικής ασφυξίας, στην ελληνική οικονομία, με το κλείσιμο των τραπεζών, προσδίδει και θα συνεχίσει να προσδίδει, στον Αλέξη Τσίπρα και στην κυβέρνησή του, την ιδιότητα, το περιεχόμενο και το φωτοστέφανο της αντίστασης, απέναντι, σε έναν εχθρό, ο οποίος, στα μάτια του κόσμου, σε όλον τον πλανήτη, φαίνεται, ως (και είναι), συντριπτικά, υπέρτερος. Ο μύθος του Δαβίδ και του Γολιάθ, σε συνδυασμό, με εκείνον του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, μπορεί να προσδώσει - ανάλογα, με τις εξελίξεις - ανεξίτηλα ηρωικά στοιχεία, στον σημερινό πρωθυπουργό.

Και η αλήθεια είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας γράφει Ιστορία, η οποία, όμως, είναι, εν εξελίξει. Προφανώς, η επιλογή του ΟΧΙ, στις απαιτήσεις των ξένων δανειστών, έχει, ως σύνθημα και ως στάση, την δική της συμβολική αξία, η οποία είναι μεγάλη, ακριβώς επειδή φέρνει στην μνήμη το αντίστοιχο ΟΧΙ, που αντέτεινε ο Ιωάννης Μεταξάς, ο πρωθυπουργός της περιόδου της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου, στις θρασύτατες απαιτήσεις του Μπενίτο Μουσσολίνι, με την εμπλοκή της χώρας, σε έναν άνισο πόλεμο. 

Αυτό το ΟΧΙ είναι, που επικαλείται και ο Αλέξης Τσίπρας. 

Ο σημερινός πρωθυπουργός επικαλείται το ΟΧΙ, ως άρνηση, στην υποταγή, στα κελεύσματα των ξένων τοκογλύφων, παραπέμποντας, στο πνεύμα της αντίστασης, ενώπιον ενός οικονομικού πολέμου τεραστίων διαστάσεων, ο οποίος, ευθέως, αντιστοιχίζεται, στον ελληνοϊταλικό πόλεμο και στην παλαιά τριπλή ξενική κατοχή, ως αποτέλεσμα μιας, επί μία πενταετία, βιωμένης εισβολής και κατοχής, την οποία έφερε η αλλοίωση του αστικοδημοκρατικού πολιτεύματος της χώρας, μέσα από την επιβολή των καθεστώτων της χρεωδουλείας, που προέκυψαν, από το 2010 και μετά, όταν η εθελόδουλη εντόπια "ευρωπαϊστική" ελίτ αποδέχτηκε, αυτοβούλως, τα διαδοχικά Μνημόνια, που συνέγραψαν οι εκπρόσωποι των ξένων δανειστών.  

Όμως, αυτό που πρέπει να ειπωθεί, αυτό, που έχει σημασία, στην ζώσα πραγματικότητα, δεν είναι, μόνο, η καταγραφή της ελπίδας, του ηρωισμού, της δικαίωσης, ή του πείσματος, που οδηγεί, στην αντίσταση, αλλά και η καταγραφή της έκτασης του φόβου, που οι τρέχουσες εξελίξεις ενεργοποιούν, σε ευάριθμα τμήματα του πληθυσμού, τα οποία ενδιαφέρονται, για τα άμεσα γεγονότα, που αφορούν την καθημερινότητα, την ζωή και την επιβίωσή τους. Και είναι το ισοζύγιο όλων αυτών και το πώς αυτό διαμορφώνεται, από ημέρα, σε ημέρα, που θα κρίνει την τύχη του Αλέξη Τσίπρα και της κυβέρνησής του, στην παρούσα συγκυρία, η οποία προέκυψε, ως αποτέλεσμα της στρατηγικής και της τακτικής διαπραγματευτικής αποτυχίας του ελληνικού κυβερνητικού επιτελείου.

Το πρώτο και το κυριότερο συμπέρασμα, που μπορεί να βγει, αφορά το απίστευτο, το πρωτοφανές μέγεθος της διαπραγματευτικής προχειρότητας, καθώς και της πολιτικής και της προσωπικής ανεπάρκειας όλων όσων έχουν εμπλακεί, σε αυτή την πεντάμηνη διαδικασία των διαπραγματεύσεων, ανάμεσα στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και στους ξένους δανειστές, αφού ήταν, εξ αρχής, δεδομένο ότι η διαπραγματευτική στρατηγική των δανειστών αποσκοπούσε, στο να εξαντληθούν όλα εκείνα τα χρονικά περιθώρια, που θα οδηγούσαν την ελληνική πλευρά, σε συνθήκες μιας διαπραγματευτικής αδυναμίας, η οποία θα προέκυπτε, από την εξάντληση όλων των οικονομικών περιθωρίων, που είχε το ελληνικό κράτος, για την ικανοποίηση των διεθνών και των εσωτερικών του υποχρεώσεων.

Αυτή η διαπραγματευτική στρατηγική των δανειστών, άρρηκτα, συμπληρωμένη από συγκεκριμένες τακτικές κινήσεις, με τις οποίες, συνεχώς και επίμονα, αυτοί έθεταν μια σειρά ζητημάτων, στα οποία η ελληνική πλευρά ωθείτο να απαντάει και να μετακινείται, από τις δικές της θέσεις, προς τις θέσεις των αντιπάλων της, απέβλεπε, με την εξάντληση και των τελευταίων οικονομικών περιθωρίων και δυνατοτήτων, που είχε στην διάθεσή της η ελληνική πλευρά, στην τελική επανατοποθέτηση του συνόλου των αρχικών απαιτήσεων των δανειστών, με την επίδοση ενός κειμένου, με την μορφή τελεσιγράφου, το οποίο, εν τέλει, επιδόθηκε, την Πέμπτη 25/6/2015 και το οποίο η ελληνική διαπραγματευτική ομάδα και ο πρωθυπουργός ήσαν υποχρεωμένοι να αποδεχθούν, ως έχει, ή να το απορρίψουν και να υποστούν τις συνέπειες.

Το γιατί έφθασαν τα πράγματα, σε αυτή την κατάσταση, δεν είναι δύσκολο να το αντιληφθούμε. Η εμπειρία όλων των προηγούμενων διαπραγματεύσεων - πραγματικών και ανύπαρκτων -, που ξεκίνησαν, από τον Μάϊο του 2010, μέχρι και το ναυάγιο της τελευταίας διαπραγμάτευσης του Νοεμβρίου του 2014, είναι πολύ διδακτική. Και αυτό που διδάσκει αυτή η μακρά και πλούσια, πλέον, εμπειρία είναι ότι, όταν οι δανειστές θεωρούν ότι η ελληνική πλευρά δεν έχει, ούτε τα οικονομικά περιθώρια, ούτε τις άμεσες πρακτικές δυνατότητες και κυρίως, ούτε την ουσιαστική βούληση να κινηθεί, εκτός του πλαισίου, που τίθεται, από τους κανόνες, που αυτοί θέτουν, τότε, είναι δεδομένο ότι όλοι αυτοί δεν είναι διατεθειμένοι να οπισθοχωρήσουν.

Αυτό, που συνέβη, με τις κυβερνήσεις του ΓΑΠ, του Λουκά Παπαδήμου και των σαμαροβενιζέλων, αυτό συνέβη, τώρα και με την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, παρά τις όποιες, άλλοτε σημαντικές, άλλοτε ασήμαντες, αλλά, πάντοτε, αντιμετωπίσιμες ιδιαιτερότητες, που είχαν να αντιμετωπίσουν οι ξένοι δανειστές, στο τραπέζι των συζητήσεων, με τους εκπροσώπους της νέας ελληνικής κυβέρνησης.

Προφανώς, βέβαια, η τωρινή διαπραγμάτευση ήταν ουσιαστική, διότι έθεσε τα ζητήματα, επί των τύπων των ήλων και στον βαθμό, που, επί ΓΑΠ, στο πρώτο Μνημόνιο, διαπραγμάτευση δεν υπήρξε, ενώ δεν υπήρξε, επί της ουσίας, διαπραγμάτευση, ούτε και στο δεύτερο Μνημόνιο. Αλλά όσο ουσιαστική και αν ήταν - και ήταν - η διαπραγμάτευση, που έκανε η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, με τους ξένους δανειστές, αυτό, ως γεγονός, δεν ήταν αρκετό, αφού, στο τέλος της διαδικασίας, οι δανειστές επιχείρησαν να ξεπεράσουν το πρόβλημα, με ένα ταχύτατο bypass, τελεσιγραφικής μορφής.

Η εμμονή του Αλέξη Τσίπρα, του Γιάννη Βαρουφάκη και των υπόλοιπων, στις "ευρωπαϊστικές" τους αυταπάτες και στο να συνεχίζουν να παίζουν το παιχνίδι, σύμφωνα με τους κανόνες και εντός των πλαισίων, που ορίζουν οι δανειστές και να μην προχωρούν στην πρωτοβουλιακή αλλαγή των κανόνων αυτών και σε μια γενικότερη αλλαγή παραδείγματος, μένοντας μόνο, στην απειλή της έλευσης μιας ελληνικής χρεωκοπίας, εντός της ευρωζώνης και στο κόστος, που αυτή θα είχε, για τους δανειστές, ήταν δεδομένο ότι καθιστούσε και πάλι, τους δανειστές ουσιαστικούς κυρίαρχους του παιχνιδιού, αφού η μόνη πραγματική απειλή, που θα μπορούσε να τους κάνει να αλλάξουν στάση θα ήταν η πραγματική και ουσιαστική απειλή μιας οριστικής, ή "προσωρινής" ελληνικής εξόδου από την ευρωζώνη, την οποία, άλλωστε, κάποιοι, από αυτούς, λέγεται ότι θα - και δεν αποκλείεται να - ήσαν διατεθειμένοι να διαπραγματευθούν.

Αλλά, εάν ο Βόλφγκανγκ Σόϋμπλε και οι διάφοροι κύκλοι από τα συμφέροντα, που αυτός εκφράζει, ήσαν έτοιμοι να διαπραγματευθούν μια κάποια μορφή εξόδου της Ελλάδας, από την ευρωζώνη, οι υπόλοιποι δεν ήσαν έτοιμοι, για κάτι τέτοιο.

Όμως, πολύ περισσότερο, από τους άλλους ευρωζωνίτες και τους ξένους δανειστές, δεν ήσαν έτοιμοι, ούτε και διατεθειμένοι να διαπραγματευθούν μιαν έξοδο της Ελλάδας, από την ευρωζώνη, οι νέοι κυβερνήτες της Ελλάδας, που προέκυψαν, μετά την διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών της 25/1/2015. Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Πάνος Καμμένος δεν φαίνεται ότι είχαν σκοπό να εμπλακούν σε μια τέτοια συζήτηση και με όργανο τον Γιάννη Βαρουφάκη και την χρήση της απειλής της πραγματοποίησης μιας ελληνικής στάσης πληρωμών, εντός ευρώ, προχώρησαν, σε μια διαπραγματευτική προσπάθεια να κρατήσουν την χώρα, μέσα, στην ευρωζώνη, αποφεύγοντας την επιβολή ενός νέου σκληρού Μνημονίου.

Η διαπραγματευτική απειλή μιας ελληνικής χρεωκοπίας, εντός ευρωζώνης και η πραγματοποίησή της, αλλά, πάντοτε, με ανοικτές τράπεζες και με ένα λειτουργικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, ήταν μια θέση την οποία ο Γιάννης Βαρουφάκης υποστήριξε, από τον Μάρτιο του 2010, δηλαδή, από την εποχή της πρώτης ελληνικής χρεωκοπίας, χωρίς, τότε, να εισακουσθεί. Σε αυτή του την πρόταση, ο σημερινός υπουργός Οικονομικών έμεινε σταθερός όλα αυτά τα χρόνια και όπως έχουμε πει, αυτός ήταν ο σχεδιασμός του, αμέσως, μόλις ανέλαβε καθήκοντα, στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, τον Ιανουάριο του 2015, προκειμένου να κάνει τους δανειστές να υποχωρήσουν.

Ο σχεδιασμός αυτός, ο οποίος στηρίζεται, στην στάση πληρωμών, εις βάρος των απαιτήσεων των ξένων δανειστών, προφανώς, έχει ένα μεγάλο κόστος, για τους δανειστές, για να έχει την απαραίτητη, πολιτική, κοινωνική και οικονομική αποτελεσματικότητα, πρέπει να ενεργοποιηθεί, μέσα σε ένα πραγματικό περιβάλλον, στο οποίο ζωτικής σημασίας στοιχείο είναι η ομαλή λειτουργία του χρηματοπιστωτικού συστήματος της χώρας. Αυτό σημαίνει ότι, όταν πραγματοποιηθεί η στάση πληρωμών του ελληνικού κράτους, εις βάρος των ξένων δανειστών, καθίσταται, απολύτως, απαραίτητο να εξασφαλισθεί, ως γεγονός, η ομαλή χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας.

Σε κάθε περίπτωση, λοιπόν, οι τράπεζες πρέπει να είναι και να μείνουν ανοικτές, ακόμη και αν χρειασθεί να επιβληθούν έλεγχοι στην κίνηση των κεφαλαίων. Και φυσικά, αυτό παραπέμπει, στην άσκηση, από το ελληνικό κράτος, άμεσα, ή έμμεσα, ενός διπλού seigniorage, με την εκτύπωση τοπικού νομίσματος, αλλά και κάποιων ποσοτήτων χαρτονομίσματος, σε ευρώ, προκειμένου, υπό την κήρυξη του νομικού καθεστώτος έκτακτης ανάγκης, να αντιμετωπισθεί η κρίση, που θα προκύψει, όταν η Ε.Κ.Τ. οδηγήσει τα πράγματα, σε σύγκρουση και κλείσει την στρόφιγγα της χρηματοδότησης των ελληνικών τραπεζών.

Πολύ περισσότερο, μάλιστα, όταν η στάση των πληρωμών του ελληνικού κράτους, εις βάρος των ξένων δανειστών, συνδυάζεται, με μια κίνηση, σαν αυτή της διεξαγωγής ενός δημοψηφίσματος, που αφορά, άμεσα, τους δανειστές και η οποία, σε αυτές τις συνθήκες, όσο και αν φαίνεται εύκολη, στην πραγματικότητα, είναι πολύ δύσκολη, αφού αυτοί ελέγχουν το νόμισμα της χώρας - το ευρώ - και τις διαδικασίες της κυκλοφορίας του, την ροή της οποίας, μπορούν, όποτε αυτοί επιλέξουν, να διακόψουν, απότομα και χωρίς προειδοποίηση. Αυτό σημαίνει ότι, ακόμη και αν επιβληθούν έλεγχοι στην κίνηση των κεφαλαίων - κυρίως προς το εξωτερικό -, οι τράπεζες δεν μπορεί και δεν πρέπει να κλείσουν.

Όμως, στην ελληνική περίπτωση, όταν, στις 26 Ιουνίου, μετά την απόρριψη του τελεσιγράφου των ενωμένων δανειστών (Δ.Ν.Τ. - Ε.Κ.Τ. - Commission) και την επαπειλούμενη στάση πληρωμών του ελληνικού κράτους, εις βάρος του Δ.Ν.Τ., ο Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε την διεξαγωγή του δημοψηφίσματος, οι τράπεζες έκλεισαν, επίσημα, μέχρι την επόμενη ημέρα της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος και ουσιαστικά, επ' αόριστον.

Φυσικά, το κλείσιμο των ελληνικών τραπεζών δεν ήλθε από μόνο του. Τις έκλεισε ο Μάριο Ντράγκι και η λοιπή μπατιροτραπεζοκρατία της Ε.Κ.Τ., με την ανακοίνωση της παύσης της, περαιτέρω, χρηματοδότησής τους, μέσω του E.L.A., εν όψει της λήξης της παράτασης του δεύτερου Μνημονίου, με σκοπό να καταφερθεί ένα άμεσο πλήγμα, στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, η οποία έπρεπε να εξαναγκασθεί να αποσύρει το δημοψήφισμα, ή να ταχθεί, υπέρ των προτάσεων των δανειστών.

Στην πραγματικότητα, οι ενωμένοι δανειστές απάντησαν, στην κίνηση της ελληνικής κυβέρνησης να προκηρύξει δημοψήφισμα, με έναν τρόπο, απόλυτα, δυναμικό, έως σαρωτικό. Έκλεισαν τις ελληνικές τράπεζες και διέκοψαν, απότομα, την ομαλή ροή της χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας και των νοικοκυριών, προχωρώντας, στην άμεση κοινωνική και πολιτική αποσταθεροποίηση της χώρας, με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα.

Δεν θα μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά, αφού έπρεπε να αναλάβουν την πρωτοβουλία των κινήσεων. Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα σκόπευε να προχωρήσει, σε μια διαδικασία ενός γρήγορου δημοψηφίσματος, σε συνθήκες εκλογικού περιπάτου, αφού, υπό ομαλές συνθήκες, η επικράτηση του ΟΧΙ, στις απαιτήσεις των ξένων δανειστών, θα ήταν συντριπτική και, πιθανότατα, το ΟΧΙ θα αποσπούσε ένα ποσοστό, το οποίο θα πλησίαζε και ίσως, να ξεπερνούσε το 70%. Αυτό οι δανειστές έπρεπε να το αποτρέψουν, με ταχείες διαδικασίες και να το ανατρέψουν.

Το μόνο σοβαρό και ουσιαστικά, καταλυτικό εργαλείο, που είχαν, στα χέρια τους οι δανειστές, ήταν το νόμισμα και η κυκλοφορία του, το οποίο και χρησιμοποίησαν, σταματώντας την χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών και της ελληνικής οικονομίας. Έτσι, υποχρέωσαν την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα να διεξαγάγει το δημοψήφισμα αυτό, μέσα σε πρωτοφανείς συνθήκες, οι οποίες, σύμφωνα, με τις βάσιμες προσδοκίες των ξένων δανειστών και του επιχώριου "αστικού" πολιτικού προσωπικού, που είναι, πλήρως, υποταγμένο, σε αυτούς, θα υπονόμευαν, άμεσα και θα ανέτρεπαν, γρήγορα, την άνετη πολιτική πρωτοκαθεδρία της και την, επίσης, διαφαινόμενη, ως άνετη,  επικράτηση του ΟΧΙ στις απαιτήσεις των δανειστών.

Και πραγματικά, σε έναν μεγάλο βαθμό, οι ξένοι δανειστές πέτυχαν τους στόχους τους. Βέβαια, η έκταση της επιτυχίας αυτής θα καταγραφεί και θα φανεί, από το αυριανό αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, για το δημοψήφισμα, αλλά η αλήθεια είναι ότι αυτή η συντριπτική και καταλυτική κίνηση των δανειστών, με το μπλοκάρισμα των ελληνικών τραπεζών, είχε άμεσες επιπτώσεις, στην ζωή των Ελλήνων πολιτών, οι οποίοι οδηγήθηκαν, σε ένα συνεχιζόμενο bank run, το οποίο επιδείνωσε την κατάσταση.

Το κυριότερο αποτέλεσμα, στην ελληνική πολιτική σκηνή είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας, η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ, επλήγησαν, στο σύνολό τους, ενώ κτυπήθηκε αποφασιστικά η κυριαρχία και η, υπό ομαλές συνθήκες, αναμενόμενη ανοδική πορεία του ΟΧΙ, στις απαιτήσεις των δανειστών.

Όλα τα παραπάνω, όπως και όλα όσα έχω γράψει, σε αυτό εδώ το μπλογκ, από τον περασμένο Ιανουάριο, μέχρι τώρα, περιγράφουν, με γλαφυρό τρόπο, τα αδιέξοδα, που είχαν να αντιμετωπίσουν οι διαπραγματευτές της ελληνικής πλευράς, με πρώτους τους Γιάννη Βαρουφάκη και Ευκλείδη Τσακαλώτο, ως αποτέλεσμα της επιμονής τους να διαπραγματευθούν, σύμφωνα, με τους κανόνες της ευρωζώνης και με δεδομένη την βούλησή τους να κρατήσουν την Ελλάδα, μέσα στην ζώνη του ευρώ. Το παιχνίδι αυτό ήταν χαμένο, για την ελληνική κυβέρνηση, μόνο και μόνο, επειδή οι ξένοι δανειστές, στο πεδίο αυτό, είναι πανίσχυροι, ακριβώς επειδή είναι οι ουσιαστικοί ιδιοκτήτες του ευρώ, το οποίο ελέγχουν, απόλυτα, μέσω της Ε.Κ.Τ.

Έτσι, φθάσαμε στο σημείο και στην στιγμή, όπου οι δανειστές (όντας βέβαιοι, για το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση, δεν είχε άλλες τακτικές δυνατότητες, αφού δεν είχε αποφασίσει να κινηθεί, επί της ουσίας, σε ένα πεδίο, το οποίο να βρίσκεται, εκτός των πλαισίων και των κανόνων των δανειστών) ζήτησαν, στις 25/6/2015, με μορφή τελεσίγραφου, από την ελληνική κυβέρνηση, να αποδεχθεί, πλήρως, τις απαιτήσεις τους, ή να υποστεί τις συνέπειες.

Κατά πάσα πιθανότητα, οι δανειστές δεν πίστεψαν ότι η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα θα προχωρούσε, σε μια στάση πληρωμών, ούτε ότι θα προχωρούσε, σε δημοψήφισμα. Αλλά, όπως δείχνουν οι εξελίξεις, ήσαν, πλήρως, προετοιμασμένοι, για ένα τέτοιο "ατύχημα".

Η ελληνική πλευρά, όμως, επέδειξε, όλον αυτόν το καιρό, μια απίστευτη προχειρότητα, στον σχεδιασμό της και  δεν ήταν προετοιμασμένη, ακριβώς, επειδή, όλους αυτούς τους μήνες, φρόντισε να κινηθεί, εντός των ορίων της νομιμότητας, έτσι όπως αυτή ορίζεται, από τους ευρωζωνίτες. Ο Γιάννης Βαρουφάκης και οι περί αυτόν, σε μια πρώτη φάση, δεν πίστεψαν ότι οι δανειστές θα επέδιδαν, στην ελληνική κυβέρνηση, τις τελικές προτάσεις τους, με τελεσιγραφικό τρόπο. Αλλά έπεσαν έξω, ακριβώς, επειδή οι δανειστές είχαν διαπιστώσει ότι η ελληνική πλευρά δεν είχε κάποιο πραγματικό και πρακτικό όπλο, για να μπορέσει να συνεχίσει να αντιστέκεται, στις απαιτήσεις τους.

Στην συνέχεια και όταν η ελληνική πλευρά κινήθηκε, στην κατεύθυνση της στάσης πληρωμών, κατά του Δ.Ν.Τ. και ο Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε την προσφυγή, στο δημοψήφισμα, η Ε.Κ.Τ. χρησιμοποίησε το υπερόπλο της διακοπής της χρηματοδότησης και του κλεισίματος των ελληνικών τραπεζών, προκειμένου να απαντήσει, στην πράξη της ελληνικής κυβέρνησης να θέσει, υπό την έγκριση του ελληνικού πληθυσμού, τις επιδιώξεις των ξένων δανειστών. Δεν είχε κάτι άλλο να κάνει. Και αυτό, που έκανε, ήταν αρκετό.

Το ερώτημα, που γεννάται, είναι το, κατά πόσον η ελληνική κυβέρνηση είχε αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο, ανακοινώνοντας το δημοψήφισμα, με το ΝΑΙ, ή, με το ΟΧΙ, στις απαιτήσεις των ξένων δανειστών, να βρεθεί, ξαφνικά, χωρίς ανοικτές τράπεζες.

Φαίνεται ότι, μακροπρόθεσμα, η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε αντιμετωπίσει το σενάριο να κλείσει η Ε.Κ.Τ. την στρόφιγγα της χρηματοδότησης του ελληνικού πιστωτικού συστήματος και της ελληνικής οικονομίας. Και αυτό προκύπτει, από το γεγονός ότι δεν υλοποιήθηκε κάποιος σχεδιασμός, για την αντιμετώπιση ενός τέτοιου ενδεχόμενου. Και ο σχεδιασμός αυτός δεν πραγματοποιήθηκε, επειδή, προφανώς, δεν πρέπει να υπήρξε.

Βέβαια, στο τέλος, το ελληνικό οικονομικό επιτελείο, θα πρέπει να είχε καταλάβει, ή θα πρέπει να είχε πιθανολογήσει, τους σκοπούς και τους στόχους των δανειστών να στραγγαλίσουν την ελληνική οικονομία, αλλά, τότε, ήταν αργά.


Κάπου, γύρω, στα τέλη Απριλίου και στις αρχές Μαΐου, τα μέλη του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, είναι πολύ πιθανό να κατάλαβαν το αδιέξοδο, στο οποίο είχαν εμπλακεί και να συνειδητοποίησαν ότι η ένταση των δημοσιονομικών μέτρων, που τους ζητούσαν οι ξένοι δανειστές, δεν ήταν δυνατόν να γίνει αποδεκτή. Πολύ περισσότερο, μάλιστα, που τα μέτρα αυτά δεν συνοδεύονταν, από μια κάποια ελάφρυνση του ελληνικού δημόσιου χρέους.

Στο σημείο αυτό είναι πιθανό να σχεδιάστηκε μια νέα στρατηγική, η οποία οδηγούσε, προς δύο διαφορετικές κατευθύνσεις, ανάλογα, με την πορεία, που θα ακολουθούσαν οι εξελίξεις.

Η στρατηγική αυτή, από την μία πλευρά, εάν ο ΣΥΡΙΖΑ παρέμενε στην κυβέρνηση, οδηγούσε, στην ελληνική κρατική χρεωκοπία και στην επαναφορά του παλαιού εθνικού νομίσματος της χώρας - της δραχμής και από την άλλη, εάν ο ΣΥΡΙΖΑ έχανε την κυβέρνηση, η ηγεσία του κόμματος, θα μπορούσε να κεφαλαιοποιήσει τα μεγάλα κέρδη, που αποκόμισε, από το 2012, στην βάση μιας ηρωικής απόδρασης από την κυβερνητική εξουσία, η οποία θα γινόταν, στην βάση της απόρριψης της υποταγής, στις θελήσεις των ξένων δανειστών και στην άρνηση της υπογραφής ενός νέου Μνημονίου. Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν μπορούσε να ομολογηθεί, δημόσια, αλλά θα έπρεπε να παρουσιασθεί, σαν αποτέλεσμα των πιέσεων των ξένων δανειστών και της χρηματοδοτικής ασφυξίας της ελληνικής οικονομίας - κάτι, που, άλλωστε, θα ήταν αλήθεια.

Έτσι, κάποια στιγμή, αποφασίστηκε η προσφυγή στο δημοψήφισμα, για την αποδοχή, ή την απόρριψη των απαιτήσεων των ξένων δανειστών και είναι πιθανό αυτό να έγινε, με πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι το ΟΧΙ, στις απαιτήσεις των δανειστών, θέση την οποία θα υποστήριζε η κυβέρνηση, θα οδηγήσει, στην πλήρη εθνικοποίηση του ελληνικού χρηματοπιστωτικού τομέα και σε ένα παράλληλο νόμισμα, με το οποίο θα επιχειρηθεί η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και η πλήρης και επαρκής χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας, χωρίς η χώρα να εξέλθει, από την ζώνη του ευρώ, το οποίο, σε αυτό το σενάριο, παραμένει, ως επίσημο νόμισμα της χώρας, μαζύ με την νέα δραχμή, παρά το γεγονός ότι, στην περίπτωση αυτή, το ευρώ θα εξαφανισθεί, πολύ γρήγορα, από τις καθημερινές συναλλαγές, μετατρεπόμενο, κυρίως, σε ένα αποθηκευτικό εργαλείο αποθησαυρισμού και σε ένα μέσο διεξαγωγής των εξωτερικών οικονομικών σχέσεων της χώρας.

Κάπως έτσι όλες οι απώλειες, από αυτή την ανεπίσημη έξοδο της Ελλάδας, από την ευρωζώνη, θα βαρύνουν, σε όλα τα επίπεδα, την Ε.Κ.Τ. και τους λοιπούς οικονομικούς θεσμούς της ευρωζώνης, χωρίς να θιχτούν, ούτε στο ελάχιστο, τα όποια κεφάλαια των Ελλήνων βρίσκονται, στο εξωτερικό - και τα οποία, μάλιστα, είναι άφθονα -, δίνοντάς τους την δυνατότητα της επιστροφής, στο εσωτερικό της χώρας, όταν ομαλοποιηθούν οι εσωτερικές συνθήκες, που, τώρα, έχουν διαταραχθεί.


Ως εκ τούτου και λόγω του αργοπορημένου και ριψοκίνδυνου αυτού σχεδιασμού, η ελληνική κυβέρνηση, αφού δεν ήταν διατεθειμένη να αυτοκτονήσει, πολιτικά, αποδεχόμενη τις απαιτήσεις των δανειστών, δεν μπορούσε να πράξει τίποτε άλλο, από το να προχωρήσει, στην κίνηση της προκήρυξης του δημοψηφίσματος και να διαχειρισθεί τα όποια αποτελέσματά του, ελπίζοντας ότι η Ε.Κ.Τ., ίσως και να μην προχωρούσε, στην παύση της χρηματοδότησης των ελληνικών τραπεζών.

Εννοείται, βέβαια, ότι, στο τέλος, με την προκήρυξη του δημοψηφίσματος, η ελληνική κυβέρνηση θα ανέμενε ότι οι δανειστές, με όργανο την Ε.Κ.Τ. θα έκλειναν τις ελληνικές τράπεζες. Και φυσικά, ανέλαβε το ρίσκο αυτό, αποσκοπώντας, σε δύο διαφορετικά σενάρια, ένα καλό και ένα κακό, για την κοινωνική, την πολιτική, την εκλογική και την κομματική επιβίωση του ΣΥΡΙΖΑ, μέσα στις αντίξοες συνθήκες, που είχαν δημιουργηθεί, το βράδυ της 26/6/2015, την ημέρα, δηλαδή, που ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε την διεξαγωγή του δημοψηφίσματος.

Στο πρώτο σενάριο, η νίκη του ΟΧΙ στις απαιτήσεις των δανειστών, κρατάει τον ΣΥΡΙΖΑ, στην κυβέρνηση και του δίνει δυνατότητες να κινηθεί χωρίς τις δεσμεύσεις και τους περιορισμούς της προηγούμενης περιόδου. Αλλά, στην περίπτωση αυτή και με δεδομένη την πιθανότατη αδιαλλαξία των δανειστών και στον βαθμό, που αυτοί δεν οπισθοχωρήσουν, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει άλλη λύση, από την ρήξη, με τους ευρωζωνίτες, με αποτέλεσμα την "προσωρινή", ή την οριστική έξοδο της Ελλάδας, από την ευρωζώνη.

Στο δεύτερο σενάριο, η νίκη του ΝΑΙ, στις απαιτήσεις των δανειστών και η ενίσχυσή του, από το επιβαρυμένο κλίμα, που έχουν δημιουργήσει, το κλείσιμο των τραπεζών, οι περιορισμοί στις κινήσεις των κεφαλαίων και το bank run, που συνεχίζεται και αυξάνει, εμπρός στα ΑΤΜ των κλειστών τραπεζών, δίνει την ευκαιρία, στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, να απεγκλωβισθεί, από την κυβερνητική εξουσία, επιχειρώντας μια ηρωική έξοδο, η οποία θα συνοδεύεται, από την σύγκρουσή της, με τις ευρωζωνικές ελίτ και την άρνησή της να αποδεχθεί την υπογραφή ενός νέου Μνημονίου, αναμένοντας καλύτερες χρονικές συγκυρίες, στον ευρωπαϊκό χώρο.

Με αυτόν τον τρόπο και περιορίζοντας τις όποιες απώλειες, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να προχωρήσει, στην κεφαλαιοποίηση του μέγιστου μέρους των εκλογικών και των πολιτικών της κερδών, από το 2012, μέχρι τώρα, με δεδομένο το γεγονός ότι τα κέρδη αυτά, είναι πολύ μεγάλα, αφού από το, περίπου 4% των βουλευτικών εκλογών της 4/10/2009, το 2012, ο ΣΥΡΙΖΑ έφθασε, στο ποσοστό του 27% και τον Ιανουάριο του 2015, στο 36%. Έτσι, μια ηρωική απόδραση του κόμματος, από την κυβέρνηση, θα επιτρέψει, στην ηγεσία του να κεφαλαιοποιήσει τα τεράστια αυτά κέρδη, χωρίς να προκύψουν μεγάλες απώλειες, οι οποίες θα προέκυπταν, εάν η κυβέρνηση υπέγραφε ένα νέο Μνημόνιο αποδεχόμενη τις απαιτήσεις των δανειστών.


Αυτό ήταν, προφανώς, το περίγραμμα των επιλογών, που είχαν μπροστά τους ο Αλέξης Τσίπρας και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, όταν αποφάσιζαν, στις 26 Ιουνίου, την προσφυγή, στο δημοψήφισμα, μέσα, στις δύσκολες συνθήκες, που είχαν δημιουργηθεί, από την επίδοση του τελεσιγράφου των δανειστών, την προηγούμενη ημέρα.

Το τί απαιτούν οι ξένοι δανειστές είναι, περίπου, γνωστό, αλλά είναι χρήσιμο να καταγραφεί, στις λεπτομέρειές του και μάλιστα, έτσι, όπως αυτό εμφανίστηκε, μετά, από την προκήρυξη του δημοψηφίσματος, από τον Αλέξη Τσίπρα, δηλαδή, με, την άνευ σημασίας, τροποποίησή του, από τον Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ.

Ας δούμε το σχετικό κείμενο, που έχει, ως ημερομηνία την 26/6/2016 (και ως ώρα τις 20.00) :


Κατάλογος που λαμβάνει υπόψη τις προτάσεις των ελληνικών αρχών που ελήφθησαν στις 8, 14, 22 και 25 Ιουνίου


Πίνακας 1. Ελλάδα: Δράσεις προτεραιότητας


Πολιτική


Μέτρα, που πρέπει να ληφθούν, σε διαβούλευση με την Ε.Ε. την Ε.Κ.Τ. και το Δ.Ν.Τ.:

1. Συμπληρωματικός προϋπολογισμός, για το 2015 και μεσοπρόθεσμη δημοσιονομική στρατηγική 2016-19.

Θέσπιση, με ισχύ από την 1η Ιουλίου 2015, συμπληρωματικού προϋπολογισμού, για το 2015 και μεσοπρόθεσμης δημοσιονομικής στρατηγικής, για το 2016-19, που θα υποστηρίζονται, από μεγάλη και αξιόπιστη δέσμη μέτρων. Η νέα φορολογική πορεία στηρίζεται, σε στόχο πρωτογενούς πλεονάσματος 1, 2, 3, και 3,5 τοις εκατό του ΑΕΠ, για τα έτη 2015, 2016, 2017 και 2018 αντίστοιχα.

Η δέσμη περιλαμβάνει μεταρρυθμίσεις του ΦΠΑ (§ 2), άλλα μέτρα φορολογικής πολιτικής (§ 3), μεταρρυθμίσεις του συνταξιοδοτικού συστήματος (§ 4), μεταρρυθμίσεις, στην δημόσια διοίκηση (§ 5), μεταρρυθμίσεις, για την αντιμετώπιση των ελλείψεων, όσον αφορά την είσπραξη των φόρων (§ 6) και άλλα μέτρα παραμετρικής μορφής, όπως καθορίζονται κατωτέρω.


2. Μεταρρύθμιση του ΦΠΑ

Θέσπιση νομοθεσίας, για την μεταρρύθμιση του συστήματος ΦΠΑ, που θα αρχίσει να ισχύει, από 1ης Ιουλίου 2015. Η μεταρρύθμιση θα έχει, ως στόχο, καθαρή αύξηση των εσόδων της τάξης του 1 τοις εκατό του ΑΕΠ, σε ετήσια βάση, από αλλαγές παραμετρικού τύπου. Με το νέο σύστημα ΦΠΑ:

i) θα ενοποιηθούν οι συντελεστές, σε έναν ενιαίο συντελεστή 23 τοις εκατό, ο οποίος θα περιλαμβάνει εστιατόρια και υπηρεσίες τροφοδοσίας και έναν μειωμένο συντελεστή 13 τοις εκατό, για βασικά τρόφιμα, ενέργεια, ξενοδοχεία και νερό, (εκτός από την αποχέτευση), και έναν εξαιρετικά μειωμένο συντελεστή 6 τοις εκατό, για τα φαρμακευτικά προϊόντα, τα βιβλία, και τα θέατρα,

ii) θα εξορθολογιστούν οι εξαιρέσεις, για να διευρυνθεί η βάση και να αυξηθεί ο φόρος, επί των ασφαλίσεων και

 iii) θα καταργηθούν οι εκπτώσεις, συμπεριλαμβανομένων και των νησιών.

Η αύξηση του συντελεστή ΦΠΑ, που περιγράφεται, ανωτέρω, μπορεί να αναθεωρηθεί, στο τέλος του 2016, με την προϋπόθεση ότι εισπράττονται ισοδύναμα πρόσθετα έσοδα, μέσω μέτρων, που θα ληφθούν, για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και την βελτίωση της εισπραξιμότητας του ΦΠΑ.

Κάθε απόφαση για επανεξέταση και αναθεώρηση θα λαμβάνεται, σε διαβούλευση, με τους θεσμούς.


3. Δημοσιονομικά διαρθρωτικά μέτρα

Θέσπιση νομοθεσίας προκειμένου:

να εκλείψουν οι δυνατότητες αποφυγής του φόρου εισοδήματος (π.χ., αυστηρότερος ορισμός των αγροτών), να ληφθούν μέτρα, για την αύξηση της φορολογίας εισοδήματος εταιρειών, το 2015 και να απαιτηθεί, 100 τοις εκατό, προκαταβολή του φόρου, για το εταιρικό εισόδημα, καθώς και για τον φόρο εισοδήματος ατομικών επιχειρήσεων, μέχρι τα τέλη του 2016.

Να εξαλειφθεί η ευνοϊκή φορολογική μεταχείριση των αγροτών, στον κώδικα φορολογίας εισοδήματος.

Να αυξηθεί η εισφορά αλληλεγγύης.

Να καταργηθούν οι επιδοτήσεις, για τον ειδικό φόρο κατανάλωσης του πετρελαίου κίνησης, για τους αγρότες και να επιτευχθεί καλύτερη στόχευση της επιλεξιμότητας των επιδοτήσεων πετρελαίου θέρμανσης, ώστε να μειωθούν, κατά το ήμισυ, οι δαπάνες, στο πλαίσιο του προϋπολογισμού του 2016.

Εν όψει της αναθεώρησης των ζωνών αντικειμενικών αξιών, να προσαρμοστούν οι συντελεστές φόρου ακινήτων, αν χρειαστεί, για να διασφαλιστούν, το 2015 και το 2016, έσοδα, από τον φόρο ακίνητης περιουσίας ύψους 2,65 δισ. ευρώ και να προσαρμοστεί η εναλλακτική ελάχιστη φορολογία εισοδήματος φυσικών προσώπων.

Να καταργηθεί η διασυνοριακή παρακράτηση φόρου, που θεσπίστηκε με τη νομοθεσία, περί δόσεων, το 2015 και να ανατραπούν οι πρόσφατες τροποποιήσεις του ΚΦΕ στον νόμο για την δημόσια διοίκηση, μεταξύ των οποίων η ειδική μεταχείριση του γεωργικού εισοδήματος.

Να θεσπιστούν οι εκκρεμούσες μεταρρυθμίσεις του κώδικα φορολογίας εισοδήματος και του κώδικα φορολογικών διαδικασιών: να θεσπιστεί νέα ποινική νομοθεσία, σχετικά με την φοροδιαφυγή και την φορολογική απάτη, για να τροποποιηθεί ο ειδικός ποινικός νόμος 2523/1997 και οποιαδήποτε άλλη σχετική νομοθεσία και να αντικατασταθεί το άρθρο 55, παράγραφοι 1 και 2, του ΚΦΔ, με σκοπό, μεταξύ άλλων, να εκσυγχρονιστεί και να διευρυνθεί ο ορισμός της φορολογικής απάτης και της φοροδιαφυγής, σε όλους τους φόρους. Να καταργηθούν όλα τα πρόστιμα του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων, συμπεριλαμβανομένων των προστίμων, που εισπράττονται, βάσει του νόμου 2523/1997 και να αναπτυχθεί το πλαίσιο φορολογίας των οργανισμών συλλογικών επενδύσεων και των συμμετεχόντων, σε αυτούς, σύμφωνα, με τον ΚΦΕ και με βάση τις βέλτιστες πρακτικές, στην Ε.Ε., να θεσπιστεί νομοθεσία, για την αναβάθμιση του οργανικού νόμου, για τον προϋπολογισμό:

i) να θεσπιστεί πλαίσιο, για ανεξάρτητους οργανισμούς,

ii) να καταργηθούν, σταδιακά, οι, εκ των προτέρων, έλεγχοι του ελληνικού Ελεγκτικού Συνεδρίου και των υπολόγων,

iii) να δοθεί, στις Γενικές Διευθύνσεις Οικονομικών Υπηρεσιών, αποκλειστική οικονομική αρμοδιότητα και στο ΓΛΚ αρμοδιότητα, ώστε να επιβλέπουν τα οικονομικά του δημοσίου τομέα και

iv) να καταργηθούν σταδιακά τα γραφεία δημοσιονομικών ελέγχων μέχρι τον Ιανουάριο του 2017, να αυξηθεί ο συντελεστής του φόρου χωρητικότητας και να καταργηθεί, σταδιακά, η ειδική φορολογική μεταχείριση του ναυτιλιακού κλάδου.

Έως τα τέλη Σεπτεμβρίου 2015,

i) να απλουστευθεί το χρονοδιάγραμμα της πίστωσης του φόρου εισοδήματος,

ii) να επανασχεδιαστεί και να ενσωματωθεί, στον ΚΦΕ, η επιβάρυνση αλληλεγγύης, για τα εισοδήματα του 2016, ώστε να επιτευχθεί, αποτελεσματικότερα, η προοδευτικότητα του συστήματος φορολογίας εισοδήματος,

iii) να εκδοθεί εγκύκλιος, σχετικά με τα πρόστιμα, για να εξασφαλιστεί η πλήρης και συνεπής εφαρμογή του ΚΦΔ,

iv) και να εφαρμοστούν οι υπόλοιπες μεταρρυθμίσεις, που εκκρεμούν, όπως ορίζονται στην παράγραφο 9 της σχετικής, με την χώρα, έκθεσης του ΔΝΤ, αριθ. 14/151.

Για την υγειονομική περίθαλψη, με ισχύ, από 1ης Ιουλίου 2015,

i) να αποκατασταθεί πλήρως, χωρίς εξαιρέσεις, η συνταγογράφηση με την ΔΚΟ,

ii) να μειωθεί ως πρώτο βήμα η τιμή των μη κατοχυρωμένων, με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, φαρμάκων, στο 50 τοις εκατό και όλων των γενόσημων, στο 32,5 τοις εκατό της τιμής του φαρμάκου, με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, με κατάργηση της ρήτρας κεκτημένων δικαιωμάτων, για τα φάρμακα, που κυκλοφορούσαν, ήδη, στην αγορά, το 2012 και

iii) να αναθεωρηθούν και να περιοριστούν οι τιμές των διαγνωστικών εξετάσεων, ώστε να ευθυγραμμιστούν οι διαρθρωτικές δαπάνες, με τους στόχους, περί επιστροφής αμοιβών και

iv) να εισπραχθούν, στο σύνολό τους, οι επιστροφές του 2014, για ιδιωτικές κλινικές, διαγνωστικές εξετάσεις και φάρμακα, και να παραταθεί, για το 2016, η ισχύς των ανώτατων ορίων, για τις επιστροφές του 2015.

Να δρομολογηθεί η επανεξέταση του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας ,υπό τους συμφωνηθέντες όρους αναφοράς, με την τεχνική βοήθεια της Παγκόσμιας Τράπεζας, με στόχο την εξοικονόμηση 0,5% του ΑΕΠ, ποσό ,που μπορεί να συμβάλει, στην χρηματοδότηση μιας δημοσιονομικά ουδέτερης προοδευτικής εφαρμογής του ΕΕΕ, τον Ιανουάριο του 2016.

Θέσπιση νομοθεσίας, για:

Να μειωθεί το ανώτατο όριο, για τις στρατιωτικές δαπάνες, κατά 400 εκατομμύρια ευρώ, με σειρά στοχοθετημένων δράσεων, συμπεριλαμβανομένης της μείωσης του προσωπικού και των συμβάσεων προμηθειών.

Να εισαχθεί μεταρρύθμιση του κώδικα φορολογίας εισοδήματος, μεταξύ άλλων, σχετικά με την φορολογία κεφαλαίου, τους επενδυτικούς φορείς ειδικού σκοπού, τους αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους, κλπ.

Να αυξηθεί ο φορολογικός συντελεστής εταιρειών, από 26%, σε 28%·

Να θεσπιστεί φόρος, επί των τηλεοπτικών διαφημίσεων·

Να ανακοινωθεί διεθνής δημόσιος διαγωνισμός, για την απόκτηση τηλεοπτικών αδειών και τα σχετικά τέλη χρήσης των σχετικών συχνοτήτων·

Να επεκταθεί η εφαρμογή του φόρου πολυτελείας, για τα σκάφη αναψυχής, άνω των 10 μέτρων και να αυξηθεί ο συντελεστής ,από 10% σε 13%, με ισχύ, από την είσπραξη του φόρου εισοδήματος του 2014 και μετά·

Να επεκταθεί η φορολογία 30%, επί των ακαθαρίστων εσόδων, από τυχερά παιχνίδια και στα VLT, που προβλέπεται να εγκατασταθούν, στο δεύτερο εξάμηνο του 2015 και το 2016, και

Να προκηρυχθεί η διαδικασία υποβολής προσφορών, για την έκδοση αδειών 4G και 5G.


4. Μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος

Οι αρχές αναγνωρίζουν ότι το συνταξιοδοτικό σύστημα δεν είναι βιώσιμο και χρήζει ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων. Αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίο θα εφαρμόσουν, πλήρως, τον νόμο του 2010, για την μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος (3863/2010), και θα εφαρμόσουν, πλήρως, ή θα αντικαταστήσουν / προσαρμόσουν τους συντελεστές βιωσιμότητας, για τις επικουρικές συντάξεις και τα εφάπαξ από την μεταρρύθμιση του 2012, ώστε να επιτύχουν ισοδύναμη εξοικονόμηση και να λάβουν, περαιτέρω, μέτρα, για την βελτίωση του συστήματος συντάξεων.

Με ισχύ, από την 1η Ιουλίου 2015, οι αρχές θα θεσπίσουν, σταδιακά, μεταρρυθμίσεις, ώστε να επιτευχθούν μόνιμες οικονομίες ύψους 0,25 -0,5% του ΑΕΠ, ετησίως, το 2015 και 1 % του ΑΕΠ, για ολόκληρο το έτος, το 2016, και στην συνέχεια, με την θέσπιση νομοθεσίας, για:

Την εφαρμογή ισχυρών αντικινήτρων, για την πρόωρη συνταξιοδότηση, συμπεριλαμβανομένης της προσαρμογής των ποινών πρόωρης συνταξιοδότησης, και μέσω της σταδιακής εξάλειψης των εξαιρέσεων, λόγω κεκτημένων δικαιωμάτων και των τρόπων πρόωρης συνταξιοδότησης, με την σταδιακή προσαρμογή του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, στα 67 έτη, ή, στα 62 έτη και εισφορές 40 ετών, μέχρι το 2022, με εφαρμογή σε όλους τους συνταξιοδοτούμενους [πλην των βαρέων και ανθυγιεινών και των μητέρων παιδιών, με ειδικές ανάγκες (ΑΜΕΑ)], με άμεση εφαρμογή.

Την θέσπιση νομοθεσίας, ώστε για τις αποχωρήσεις, από το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, να επιβάλλεται ετήσια ποινή, σε όσους πλήττονται, από την παράταση της ηλικίας συνταξιοδότησης, που να ισοδυναμεί με 10 τοις εκατό, επιπλέον, της ισχύουσας ποινής 6 τοις εκατό·

Την ενσωμάτωση, στο ΕΤΕΑ, όλων των επικουρικών συνταξιοδοτικών ταμείων και την εξασφάλιση ότι, από 1ης Ιανουαρίου του 2015, όλα τα ταμεία επικουρικών συντάξεων θα χρηματοδοτούνται, αποκλειστικά, από εισφορές· καλύτερη στόχευση των κοινωνικών συντάξεων, με αύξηση των συντάξεων του ΟΓΑ, για τους ανασφάλιστους·

Σταδιακή κατάργηση του επιδόματος αλληλεγγύης (ΕΚΑΣ), για όλους τους συνταξιούχους, έως τα τέλη Δεκεμβρίου 2019. Αυτό θα ξεκινήσει, αμέσως, όσον αφορά το ανώτερο ποσοστό 20% των δικαιούχων και οι λεπτομέρειες της σταδιακής κατάργησης πρέπει να συμφωνηθούν, με τους θεσμούς· πάγωμα των μηνιαίων ορίων εγγυημένων ανταποδοτικών συντάξεων, σε ονομαστικούς όρους, έως το 2021·

Εξασφάλιση, για τους πολίτες ,που συνταξιοδοτούνται, μετά την 30ή Ιουνίου 2015, της βασικής, εγγυημένης σύνταξης, με βάση τις εισφορές, και μόνο, στην νόμιμη κανονική ηλικία συνταξιοδότησης, που είναι σήμερα 67 έτη·

Αύξηση των εισφορών υγείας, για τους συνταξιούχους, από 4% σε 6%, κατά μέσο όρο και επέκτασή τους και στις επικουρικές συντάξεις·

Σταδιακή κατάργηση όλων των χρηματοδοτούμενων, από το κράτος εξαιρέσεων και εναρμόνιση των κανόνων, για τις εισφορές, σε όλα τα συνταξιοδοτικά ταμεία, με την δομή των εισφορών, στο ΙΚΑ, από 1ης Ιουλίου 2015·

Επί πλέον, προκειμένου να αποκατασταθεί η βιωσιμότητα και να βελτιωθεί η δομή του συνταξιοδοτικού συστήματος, οι αρχές θα πρέπει, έως τις 31 Οκτωβρίου 2015, να νομοθετήσουν, περαιτέρω, μεταρρυθμίσεις, που θα ισχύσουν, από 1ης Ιανουαρίου του 2016, σχετικά με

i) συγκεκριμένο σχεδιασμό και παραμετρικές βελτιώσεις, για την στενότερη σύνδεση, μεταξύ εισφορών και παροχών·

ii) διεύρυνση και εκσυγχρονισμό της βάσης εισφορών και συντάξεων, για όλους τους αυτοαπασχολούμενους, μεταξύ άλλων, με την μετάβαση, από το ονομαστικό, στο πραγματικό εισόδημα, με κανόνες, για την ελάχιστη απαιτούμενη εισφορά·

iii) αναθεώρηση και εξορθολογισμό όλων των διαφορετικών συστημάτων, που στηρίζονται, στην καταβολή εισφορών και βασικής εγγυημένης σύνταξης, με βάση τα συστατικά τους στοιχεία, λαμβανομένων υπόψη των κινήτρων, για εργασία και καταβολή εισφορών·

iv) τα κύρια στοιχεία μιας ολοκληρωμένης ενοποίησης των ΤΚΑ, συμπεριλαμβανομένης κάθε εναπομένουσας εναρμόνισης των κανόνων και των διαδικασιών, για τις εισφορές και την καταβολή των παροχών, σε όλα τα Ταμεία·

v) κατάργηση όλων των περιττών επιβαρύνσεων, για τη χρηματοδότηση των συντάξεων και αντιστάθμισή τους ,από τη μείωση των παροχών ,ή την αύξηση των εισφορών, σε ειδικά ταμεία, με ισχύ, από τις 31 Οκτωβρίου 2015· και

vi) εναρμόνιση των κανόνων των συνταξιοδοτικών παροχών του ΟΓΑ, με το υπόλοιπο του συνταξιοδοτικού συστήματος, κατά αναλογικό τρόπο, εκτός εάν ο ΟΓΑ συγχωνευθεί με άλλα ταμεία.

Η ενοποίηση των ταμείων κοινωνικής ασφάλισης θα πραγματοποιηθεί, έως το τέλος του 2017. Το 2015, η διαδικασία αυτή θα ενεργοποιηθεί, μέσω νομοθεσίας, για την ενοποίηση των ταμείων κοινωνικής ασφάλισης, υπό ενιαία οντότητα και η επιχειρησιακή ενοποίηση θα έχει ολοκληρωθεί, έως τις 31 Δεκεμβρίου 2016. Θα υποστηριχθεί, ενεργά, η, περαιτέρω, μείωση των λειτουργικών δαπανών και μια αποτελεσματικότερη διαχείριση των πόρων του Ταμείου, συμπεριλαμβανομένης καλύτερης εξισορρόπησης, μεταξύ των αναγκών των πλέον ευκατάστατων και των φτωχότερων ταμείων.

Οι αρχές θα θεσπίσουν νομοθεσία, για την πλήρη αντιστάθμιση των δημοσιονομικών επιπτώσεων, από την εφαρμογή των αποφάσεων των δικαστηρίων, σχετικά με την μεταρρύθμιση του συστήματος συντάξεων του 2012.

Παράλληλα, με την μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος, θα διενεργηθεί επανεξέταση της κοινωνικής πρόνοιας, για να εξασφαλιστεί ο δίκαιος χαρακτήρας των διαφόρων μεταρρυθμίσεων.

Οι θεσμοί είναι διατεθειμένοι να λάβουν υπόψη και άλλα μέτρα παραμετρικού χαρακτήρα, στο πλαίσιο του συνταξιοδοτικού συστήματος, με ισοδύναμο αποτέλεσμα, για την αντικατάσταση ορισμένων, από τα μέτρα, που αναφέρονται, ανωτέρω, λαμβάνοντας υπόψη τον αντίκτυπό τους, στην ανάπτυξη, και υπό την προϋπόθεση ότι τα μέτρα αυτά παρουσιάζονται, στους θεσμούς, κατά τη φάση του σχεδιασμού και είναι, επαρκώς, συγκεκριμένα και ποσοτικοποιήσιμα, και ελλείψει των ανωτέρω, βασική επιλογή είναι αυτή, που καθορίζεται ανωτέρω.


5. Δημόσια διοίκηση, Δικαιοσύνη και Καταπολέμηση της διαφθοράς

Θέσπιση νομοθεσίας για:

Μεταρρύθμιση της ενιαίας μισθολογικής κλίμακας, με έναρξη ισχύος την 1η Ιανουαρίου, 2016, που θα καθορίζει τις βασικές παραμέτρους, με δημοσιονομικά ουδέτερο τρόπο και σύμφωνα με τους συμφωνηθέντες στόχους μισθολογικού κόστους και με πλήρη εφαρμογή, στο σύνολο του δημόσιου τομέα, συμπεριλαμβανομένης της αποσυμπίεσης της μισθολογικής κατανομής, σε όλο το φάσμα των μισθών, σε σχέση με την ικανότητα, την απόδοση και την ευθύνη του προσωπικού. (Οι αρχές θα θεσπίσουν, επίσης, νομοθεσία, για τον εξορθολογισμό των εξειδικευμένων μισθολογίων, έως τα τέλη Νοεμβρίου 2015) ·

Ευθυγράμμιση μη μισθολογικών παροχών, όπως οι ρυθμίσεις για άδειες, οι ημερήσιες αποζημιώσεις, τα έξοδα ταξιδιών, τα επιδόματα, με τις βέλτιστες πρακτικές στην Ε.Ε., με ισχύ, από 1ης Ιανουαρίου 2016·

Δημιουργία, στο πλαίσιο της νέας Μεσοπρόθεσμης Δημοσιονομικής Στρατηγικής, ανώτατων ορίων, για τις μισθολογικές δαπάνες και το επίπεδο της δημόσιας απασχόλησης, σύμφωνα με την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων και εξασφάλιση της καθοδικής πορείας των μισθών, σε σχέση με το ΑΕΠ έως το 2019·

Πρόσληψη διαχειριστών και αξιολόγηση των επιδόσεων όλων των υπαλλήλων (με στόχο να ολοκληρωθεί η πρόσληψη νέου διευθυντικού προσωπικού μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2015, μετά την διαδικασία επανεξέτασης).

Μεταρρύθμιση του κώδικα πολιτικής δικονομίας, σύμφωνα με προηγούμενες συμφωνίες·

Ενίσχυση της διακυβέρνησης της ΕΛΣΤΑΤ. Πρέπει να καλύπτει

i) τον ρόλο και την δομή των συμβουλευτικών οργάνων του ελληνικού στατιστικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένου του μετασχηματισμού του Συμβουλίου του ΕΛ.Σ.Σ. σε Συμβουλευτική Επιτροπή του ΕΛ.Σ.Σ. και του ρόλου της Συμβουλευτικής Επιτροπής Ορθής Πρακτικής,

ii) την διαδικασία πρόσληψης, για τον Πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ, ώστε να εξασφαλίζεται η πρόσληψη προέδρου, με όσο το δυνατόν περισσότερα επαγγελματικά προσόντα, με διαφανείς διαδικασίες και κριτήρια επιλογής·

iii) την συμμετοχή της ΕΛΣΤΑΤ, κατά περίπτωση, σε κάθε νομοθετική ή άλλη νομική πρόταση σχετικά με θέματα στατιστικής·

iv) άλλα ζητήματα, που επηρεάζουν την ανεξαρτησία της ΕΛΣΤΑΤ, συμπεριλαμβανομένης της οικονομικής αυτονομίας, της χειραφέτησης της ΕΛΣΤΑΤ να ανακατανείμει υπάρχουσες μόνιμες θέσεις και να προσλαμβάνει προσωπικό, όπου χρειάζεται και να προσλαμβάνει εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό και τον χαρακτηρισμό του οργάνου, ως οργάνου δημοσιονομικής πολιτικής στον πρόσφατο νόμο 4270/2014·

Ρόλος και αρμοδιότητες της Τράπεζας της Ελλάδος, στον τομέα των στατιστικών, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία.

Δημοσίευση αναθεωρημένου στρατηγικού σχεδίου, για την καταπολέμηση της διαφθοράς, μέχρι τις 31 Ιουλίου 2015. Τροποποίηση και εφαρμογή του νομικού πλαισίου, για την δήλωση των περιουσιακών στοιχείων και της χρηματοδότησης των πολιτικών κομμάτων, και θέσπιση νομοθεσίας απομόνωσης των ερευνών για οικονομικά εγκλήματα και για την καταπολέμηση της διαφθοράς, από πολιτικές παρεμβάσεις, σε ατομικές υποθέσεις.


6. Φορολογική διοίκηση

Να λάβει τα ακόλουθα μέτρα:

Θέσπιση νομοθεσίας, για την δημιουργία ανεξάρτητης υπηρεσίας εσόδων, στην οποία να καθορίζονται:

i) η νομική μορφή της υπηρεσίας, η οργάνωση, το καθεστώς και το πεδίο εφαρμογής·

ii) οι αρμοδιότητες και τα καθήκοντα του Διευθύνοντος Συμβούλου και του ανεξάρτητου Διοικητικού Συμβουλίου·

iii) η σχέση, με τον Υπουργό Οικονομικών και άλλους φορείς της κυβέρνησης·

 iv) η ευελιξία, όσον αφορά το ανθρώπινο δυναμικό της υπηρεσίας και η σχέση του, με την δημόσια διοίκηση·

v) η δημοσιονομική αυτονομία, με τις δικές της ΓΔΟΥ και ένα νέο τύπο χρηματοδότησης, με ευθυγράμμιση των κινήτρων με την είσπραξη των εσόδων και την εγγύηση της προβλεψιμότητας και της ευελιξίας του προϋπολογισμού·

vi) οι εκθέσεις προς την κυβέρνηση και τη Βουλή· και

vii) η άμεση μεταβίβαση όλων των αρμοδιοτήτων και των καθηκόντων, σχετικά με φορολογία, τελωνεία και δασμούς και όλων των εφοριακών και τελωνειακών υπαλλήλων στον ΣΔΟΕ και των λοιπών φορέων, στην υπηρεσία.

Σχετικά με τις κατασχέσεις, να θεσπίσει νομοθεσία για την εξάλειψη του ανώτατου ορίου του 25 τοις εκατό επί των μισθών και των συντάξεων και τη μείωση όλων των ορίων στα 1.500 ευρώ, διασφαλίζοντας παράλληλα, σε κάθε περίπτωση, ικανοποιητικές συνθήκες ζωής. Επιτάχυνση των συμβάσεων προμηθειών της υποδομής ΤΠ για την αυτοματοποίηση της ηλεκτρονικής κατάσχεσης·

Βελτίωση των κανόνων απόσβεσης φορολογικών οφειλών· Κατάργηση της προσωπικής ευθύνης των εφοριακών, για την μη είσπραξη παλαιών οφειλών· Κατάργηση των περιορισμών για τη διενέργεια ελέγχων των φορολογικών δηλώσεων, από το 2012, στο πλαίσιο του εξωτερικού φορολογικού συστήματος πιστοποίησης· Και επιβολή, εφόσον είναι νομικά δυνατόν, της προκαταρκτικής είσπραξης, σε περιπτώσεις φορολογικών διαφορών.

Τροποποίηση

i) των δόσεων για τους φόρους και τις ασφαλιστικές εισφορές της περιόδου 2014-15, ώστε να εξαιρούνται όσοι δεν καταβάλλουν τις τρέχουσες υποχρεώσεις τους και καθιέρωση απαίτησης, για τις φορολογικές διοικήσεις και τους ασφαλιστικούς οργανισμούς να μειώνουν τις προθεσμίες, για όσους έχουν την δυνατότητα να πληρώσουν νωρίτερα και καθιέρωση αγοροκεντρικών επιτοκίων. Η Μονάδα Μεγάλων Οφειλετών (ΜΜΟ) και το Κέντρο Είσπραξης Ασφαλιστικών Οφειλών (ΚΕΑΟ) θα αξιολογήσουν, έως τα τέλη Σεπτεμβρίου 2015, τους μεγάλους οφειλέτες, που οφείλουν φόρους και ασφαλιστικές εισφορές, άνω του 1 εκατ. ευρώ (π.χ. επαλήθευση της ικανότητάς τους να πληρώσουν και λήψη διορθωτικών μέτρων) και

ii) το βασικό σύστημα των δόσεων/ ΚΦΔ να προσαρμοστεί, στα επιτόκια της ελεύθερης αγοράς και να ανασταλούν, έως τα τέλη του 2017, οι απαιτήσεις επαλήθευσης, από τρίτους και τραπεζικής εγγύησης.

Θέσπιση νομοθεσίας, για την επιτάχυνση των διαδικασιών διαγραφής και περιορισμός της επανεγγραφής, στο μητρώο ΦΠΑ, για να προστατευθούν τα έσοδα ΦΠΑ και επιτάχυνση των συμβάσεων προμήθειας λογισμικού ανάλυσης δικτύων. Έκδοση του προεδρικού διατάγματος, που απαιτείται, για την ουσιαστική ενίσχυση της αναδιοργάνωσης του τμήματος επιβολής του ΦΠΑ, προκειμένου να ενισχυθεί η επιβολή του ΦΠΑ και η καταπολέμηση της απάτης, τύπου «καρουσέλ», στον τομέα του ΦΠΑ.

Οι αρχές θα υποβάλουν αίτημα, στην Επιτροπή ΦΠΑ της Ε.Ε. και θα εκπονήσουν αξιολόγηση των επιπτώσεων της αύξησης του κατώτατου ορίου του ΦΠΑ, στα 25.000 ευρώ.

Καταπολέμηση του λαθρεμπορίου καυσίμων, μέσω νομοθετικών μέτρων, για τον εντοπισμό των δεξαμενών αποθήκευσης (σταθερών ή κινητών)·

Κατάρτιση σχεδίου, με βάση το οποίο η ΓΓΔΕ θα εντείνει την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και των αδήλωτων καταθέσεων, με τον έλεγχο των τραπεζικών συναλλαγών, στα πιστωτικά ιδρύματα, στην Ελλάδα, ή στο εξωτερικό, με σκοπό την είσπραξη οφειλομένων φόρων·

Εκπόνηση κοστολογημένου σχεδίου, για την προώθηση της χρήσης των ηλεκτρονικών πληρωμών, μέσω της χρήσης των Ευρωπαϊκών Διαρθρωτικών και Επενδυτικών Ταμείων·


7. Χρηματοπιστωτικός τομέας

Να θεσπίσει:

i) τροποποιήσεις των νόμων, περί αφερεγγυότητας εταιρειών και νοικοκυριών, που να καλύπτουν όλους τους οφειλέτες και ευθυγράμμιση του εταιρικού δικαίου, περί αφερεγγυότητας, με τον νόμο, για τον εξωδικαστικό συμβιβασμό·

ii) τροποποιήσεις της νομοθεσίας, περί αφερεγγυότητας των νοικοκυριών, καθιερώνοντας μηχανισμό διαχωρισμού των στρατηγικά δυστροπούντων οφειλετών, από τους καλόπιστους οφειλέτες και να απλουστεύσει και να ενισχύσει τις διαδικασίες και να θεσπίσει μέτρα, για την αντιμετώπιση του μεγάλου όγκου των καθυστερούμενων υποθέσεων·

iii) τροποποιήσεις, για να βελτιωθεί, αμέσως, το δικονομικό πλαίσιο, για θέματα αφερεγγυότητας εταιρειών και νοικοκυριών· (iv)νομοθεσία για τη θέσπιση ενός νομοθετικά κατοχυρωμένου επαγγέλματος του συνδίκου πτωχεύσεως, που να μην περιορίζεται σε συγκεκριμένο επάγγελμα και σύμφωνα, με την ορθή διακρατική εμπειρία·

v) αναλυτική στρατηγική, για το χρηματοπιστωτικό σύστημα: η, εν λόγω, στρατηγική θα βασιστεί, στο έγγραφο στρατηγικής του 2013, λαμβάνοντας υπόψη το νέο περιβάλλον και τις συνθήκες του χρηματοπιστωτικού συστήματος, και εν όψει της επιστροφής των τραπεζών σε ιδιώτες, με την προσέλκυση διεθνών στρατηγικών επενδυτών, για να επιτευχθεί ένα βιώσιμο μοντέλο χρηματοδότησης μεσοπρόθεσμα· και

vi) μια ολιστική στρατηγική εξυγίανσης μη εξυπηρετούμενων δανείων (ΜΕΔ), που θα εκπονηθεί, με την βοήθεια ενός στρατηγικού συμβούλου.

8. Αγορά εργασίας.

Έναρξη διαδικασίας διαβούλευσης παρόμοιας, με εκείνη, που προβλέπεται, για τον προσδιορισμό του κατώτατου μισθού (άρθ. 103 του Ν. 4172/2013), για την αναθεώρηση των υφιστάμενων πλαισίων, για τις ομαδικές απολύσεις, την συνδικαλιστική δράση και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, λαμβάνοντας υπόψη τις βέλτιστες πρακτικές, σε άλλα μέρη της Ευρώπης. Περαιτέρω συμβολή, στην επανεξέταση, που περιγράφεται ανωτέρω, θα παρασχεθεί από διεθνείς οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένης της ΔΟΕ. Η οργάνωση και τα χρονοδιαγράμματα θα καταρτιστούν, σε διαβούλευση, με τους θεσμούς. Δεν θα γίνει καμία αλλαγή, στο τρέχον πλαίσιο των συλλογικών διαπραγματεύσεων, πριν από την περάτωση της επανεξέτασης και, σε κάθε περίπτωση, όχι, πριν από τα τέλη του 2015. Κάθε προτεινόμενη τροποποίηση του νομοθετικού πλαισίου θα γίνει, μόνο, σε συμφωνία με τους ΕΕ/ΕΚΤ/ΔΝΤ. Οι αρχές θα λάβουν μέτρα, για την καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας, προκειμένου να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα των νόμιμων επιχειρήσεων και η προστασία των εργαζομένων, καθώς και τα φορολογικά έσοδα και οι πόροι της κοινωνικής ασφάλισης.

9. Αγορά προϊόντων

Θέσπιση νομοθεσίας για:

Εφαρμογή όλων των συστάσεων που εκκρεμούν, από την εργαλειοθήκη ανταγωνισμού του ΟΟΣΑ I, συμπεριλαμβανομένων, μεταξύ άλλων, και των αδειών φορτηγών και των συστάσεων της εργαλειοθήκης ΟΟΣΑ II, για τα ποτά και τα προϊόντα πετρελαίου·

Άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, μηχανικών, συμβολαιογράφων, αναλογιστών, δικαστικών επιμελητών, και απελευθέρωση της αγοράς τουριστικών μισθωμάτων και μεταφοράς με πορθμεία·

Εξάλειψη μη αμοιβαίων περιττών επιβαρύνσεων και ευθυγράμμιση των αμοιβαίων περιττών επιβαρύνσεων, για παρεχόμενες υπηρεσίες·

i) μείωση της γραφειοκρατίας, κυρίως, σχετικά, με τις οριζόντιες απαιτήσεις αδειοδότησης των επενδύσεων και δραστηριοτήτων χαμηλής διακινδύνευσης, όπως συνιστάται, από την Παγκόσμια Τράπεζα, και του διοικητικού φόρτου των επιχειρήσεων, βάσει των συστάσεων του ΟΟΣΑ και

ii) σύσταση διυπουργικής επιτροπής, για την κατάρτιση της νομοθεσίας. Θα επιδιωχθεί η τεχνική βοήθεια της Παγκόσμιας Τράπεζας, για την εφαρμογή της χαλάρωσης των προϋποθέσεων αδειοδότησης.

Έγκριση της μεταρρύθμισης της αγοράς φυσικού αερίου και του συναφούς χάρτη πορείας, και άμεση εφαρμογή, αμέσως μετά.

Λήψη μη αναστρέψιμων μέτρων (συμπεριλαμβανομένης της ανακοίνωσης της ημερομηνίας για την υποβολή δεσμευτικών προσφορών), για την ιδιωτικοποίηση της εταιρείας μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, ΑΔΜΗΕ.

Στις αγορές ηλεκτρικής ενέργειας, οι αρχές θα μεταρρυθμίσουν το σύστημα πληρωμών δυναμικότητας και άλλους κανόνες της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, για να αποφευχθεί το ενδεχόμενο ορισμένοι σταθμοί να αναγκάζονται να λειτουργούν, κάτω από το μεταβλητό τους κόστος, και να αποτραπεί ο συμψηφισμός των οφειλών, μεταξύ της ΔΕΗ και φορέων της αγοράς·

Καθορισμός των τιμολογίων της ΔΕΗ, με βάση το κόστος, συμπεριλαμβανομένης της αντικατάστασης της έκπτωσης 20% για τους χρήστες υψηλής τάσης, με κοστοβόρα τιμολόγια·

Κοινοποίηση, στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, των προϊόντων, τύπου NOME. Οι αρχές θα συνεχίσουν, επίσης, την υλοποίηση του χάρτη πορείας, για το μοντέλο-στόχο της Ε.Ε., θα καταρτίσουν ένα νέο πλαίσιο, για την στήριξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και την εφαρμογή της ενεργειακής απόδοσης και θα αναθεωρήσουν την φορολογία της ενέργειας· Οι αρχές θα ενισχύσουν την οικονομική και λειτουργική ανεξαρτησία της ρυθμιστικής αρχής ηλεκτρικής ενέργειας.

10. Ιδιωτικοποιήσεις

Το διοικητικό συμβούλιο του Ταμείου Ανάπτυξης Περιουσιακών Στοιχείων της Ελληνικής Δημοκρατίας θα εγκρίνει το αναπτυξιακό πρόγραμμα περιουσιακών στοιχείων, το οποίο θα περιλαμβάνει ,προς ιδιωτικοποίηση, όλα τα περιουσιακά στοιχεία του ΤΑΙΠΕΔ, στις 31/12/2014· Το πρόγραμμα θα εγκριθεί, από το Υπουργικό Συμβούλιο.

Για να διευκολυνθεί η ολοκλήρωση των δημοπρασιών, οι αρχές θα ολοκληρώσουν όλα τα εκκρεμούντα κυβερνητικά μέτρα, συμπεριλαμβανομένων εκείνων, που απαιτούνται, για τους περιφερειακούς αερολιμένες, την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, την ΕΓΝΑΤΙΑ, τους λιμένες Πειραιά και Θεσσαλονίκης και του Ελληνικού (ακριβής κατάλογος περιλαμβάνεται, στο τεχνικό υπόμνημα). Αυτός ο κατάλογος προτεραιοτήτων θα επικαιροποιείται, τακτικά και η κυβέρνηση θα εξασφαλίσει ότι όλα τα εκκρεμή μέτρα θα εφαρμοστούν έγκαιρα.

Η κυβέρνηση και το ΤΑΙΠΕΔ θα αναγγείλουν τις προθεσμίες υποβολής δεσμευτικών προσφορών για τους λιμένες του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, το αργότερο έως τα τέλη του Οκτωβρίου 2015, και για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ ROSCO, χωρίς ουσιαστικές αλλαγές στους όρους των προσφορών.

Η κυβέρνηση θα μεταβιβάσει στο ΤΑΙΠΕΔ τις μετοχές του Δημοσίου, στον ΟΤΕ.

Θα λάβει μη αναστρέψιμα μέτρα για την πώληση των περιφερειακών αερολιμένων με τους υφιστάμενους όρους με τον επιτυχόντα πλειοδότη, που έχει, ήδη, επιλεγεί.


Αυτό είναι το κείμενο, που καλούνται να υπερψηφίσουν, ή να καταψηφίσουν οι ψηφοφόροι, στην αυριανή ψηφοφορία.

Και με δεδομένο ότι αυτό το δημοψήφισμα, που είναι το πρώτο, που διεξάγεται, μετά το δημοψήφισμα της 8/12/1974, που αφορούσε την μορφή του πολιτεύματος, πραγματοποιείται, παρά την θέληση των ευρωζωνικών ελίτ, οι οποίες αντιτίθενται, σφοδρότατα, σε κάθε δημοψήφισμα, που αφορά - άμεσα, ή έμμεσα - την τύχη της ευρωζώνης, είναι, απολύτως, χρήσιμο και για τον ελληνικό λαό, αλλά και για τους άλλους λαούς των χωρών της ευρωζώνης, αφού θα χρησιμεύσει, ως παράδειγμα και ως προηγούμενο, ακόμη και αν το εκλογικό σώμα αύριο ψηφίσει, υπέρ του ΝΑΙ, στις απαιτήσεις των δανειστών.

Με την επίκληση του καταστροφικού, για την ελληνική οικονομία, περιεχομένου του κειμένου αυτού, είναι, που, πιθανότατα, επιχειρεί, ανάμεσα, σε μια γκάμα περισσότερων επιλογών, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μιαν ηρωική απόδραση, από την κυβέρνηση, προκειμένου να μπορέσει να κεφαλαιοποιήσει τα κομματικά και τα εκλογικά του κέρδη, από το 2012.


Αλλά μια τέτοια απόδραση δεν πρέπει να επιτραπεί, στην ηγεσία του τωρινού κυβερνητικού κόμματος. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κυβερνήσει και να εφαρμόσει αυτά που σχεδιάζει, είτε οδηγήσει την χώρα, σε μια έξοδο, από την ευρωζώνη και στην επιστροφή, στην δραχμή, είτε οδηγηθεί, στην υπογραφή ενός νέου "καλύτερου" Μνημονίου...