Et preterea censeo Germania metanazistica delenda est. (Η ανακύκλωση των πτωχευτικών ευρωδανείων, η διόγκωση της χρηματοπιστωτικής φούσκας και η συνεχιζόμενη αποδόμηση της ευρωζώνης).

1978 - 2009 : Η παραμυθολογία της εξέλιξης των πρωτογενών πλεονασμάτων του ελληνικού κρατικού προϋπολογισμού απεικονισμένη σε διάγραμμα. Η έλευση της διεθνούς ύφεσης του 2008 και η επακολουθήσασα στα τέλη του 2009 κρίση της ευρωζώνης έδωσε ένα οδυνηρό τέλος σε αυτού του είδους την διαγραμματική παραμυθολόγηση, αφού, αν κάποιος δει τα πραγματικά στοιχεία, αντιλαμβάνεται το ψεύδος που κρύβουν αυτού του είδους οι πίνακες...

2000 - 2008 : Η εξυπηρέτηση του δανεισμού και ο νέος δανεισμός του ελληνικού δημοσίου, σε συνδυασμό με τα περίφημα πρωτογενή πλεονάσματα του κρατικού προϋπολογισμού (σε δισ. €). Ο παρών πίνακας είναι απολογιστικός πίνακας του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Όλα τα άλλα είναι κουραφέξαλα. Τα ποσοστά του προηγούμενου πίνακα είναι ψευδή, εικονικά και προϊόν παραπληροφόρησης της ΕΣΥΕ, την οποία παραπληροφόρηση αποκάλυψε - την χειρότερη δυνατή στιγμή ο μοιραίος για τον τόπο και ευήθης ΓΑΠ, οδηγώντας την χώρα στην καταστροφή. Ο πίνακας, πέρα από την παραμυθία, με τα πρωτογενή πλεονάσματα των προϋπολογισμών του ελληνικού κράτους, αποδεικνύει και την, περίπου, πλήρη αδυναμία τους να αντιμετωπίσουν την διόγκωση του ελληνικού δημόσιου χρέους, εάν το μέγεθός τους δεν υπερβαίνει το 15%, επί μία εικοσαετία!



Το παρακάτω κείμενό μου δημοσιεύτηκε πριν από έξι μήνες (στις 19/6/2011), αλλά, παρά το χρονικό διάστημα που πέρασε, ουδόλως έχασε την αξία του. Το εν λόγω κείμενο είχε τον τίτλο : "Η αιτία της ελληνικής χρεωκοπίας : Ο βασιλιάς είναι γυμνός" http://www.defencenet.gr/forum/index.php?topic=21493.msg296447#msg296447 και απέδιδε την ευθύνη, για την ελληνική χρεωκοπία, εκεί όπου ανήκει : Στην αρχιτεκτονική του ευρώ και στην ανόητη ελληνική πολιτικοοικονομική ελίτ, που, με προεξάρχοντες τον Κώστα Σημίτη και την πλήρως ανίκανη και συνάμα καταστροφική, για τον τόπο, παρέα του, οδήγησαν την Ελλάδα στην ευρωζώνη, με αποτέλεσμα την παρούσα πορεία προς την καταστροφή, η οποία, με την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, εκείνες τις ημέρες (Ιούνιος 2011) και με το προσωρινό φιλί της ζωής, το οποίο έδωσε παράταση, για κάτι λιγότερο από 5 μήνες, στην καταρρέουσα κυβέρνηση του "άρχοντα του χάους" και βλακός ΓΑΠ, έλαβε τις ιλιγγιώδεις ταχύτητες τις οποίες ανέμενα και περιέγραψα.


Ήδη, η χώρα έχει εισέλθει και μετά την οριστική κατάρρευση της κυβέρνησης του ΓΑΠ και την άνοδο στην εξουσία του ανδρεικέλου της ευρωμπατιροτραπεζοκρατίας (περί του κ. Λουκά ο λόγος), στην προϊούσα διαδικασία εξαθλίωσης του πληθυσμού της και στην αργεντινοποίησή της, με την επικείμενη πτώχευσή της, η οποία θα έλθει με την ολοκλήρωση του PSI, το οποίο θα ολοκληρώσει την εκποίηση της ελληνικής δημόσιας περιουσίας σε εξευτελιστικές, έως χαριστικές τιμές και με ένα χρέος εντελώς δυσβάστακτο, το οποίο, από τα 300 και πλέον δισ. €, που παρέλαβε η κυβέρνηση του ευήθους ΓΑΠ, θα φθάσει, μέσα στο 2013, μετά το PSI και το ... κούρεμα του 50% (ή του 80%), σε επίπεδα άνω των 400 δισ. € και σε κάθε περίπτωση στα 330 δισ. € αμέσως μετά το (υποτιθέμενο) κούρεμα και το νέο δάνειο που αναμένεται να συναφθεί - εάν και εφ' όσον συναφθεί -, μετά την ολοκλήρωση του PSI, εάν και εφ' όσον αυτό πραγματοποιηθεί και στην έκταση που θα πραγματοποιηθεί, λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος ότι τα, έως τώρα, νέα που διαρρέουν, δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά, στον βαθμό που κάποια όχι ασήμαντα επενδυτικά funds αρνούνται να συμμετάσχουν (π.χ. το ισπανικό  Vega, το οποίο, όπως και άλλα, φαίνεται να επιδιώκει την ενεργοποίηση των cds, για να αποζημιωθεί).


Στην "καλύτερη" περίπτωση, η χώρα και ο πληθυσμός της οδηγούνται στην ολοκλήρωση της επιβολής ενός μοντέρνου καθεστώτος πεονίας, όπως έχω επανειλημμένως, γράψει. Το παλαιό δάνειο των 110 δισ. €, από την δανειακή σύμβαση του 2010, το νέα ομόλογα από το PSI (αν αυτό προχωρήσει), ύψους 75-100 δισ. € και η νέα δανειακή σύμβαση που ετοιμάζεται (αν οι ευρωζωνίτες δεν αλλάξουν γνώμη), ύψους 130 δισ. €, θα καλύπτουν πλήρως τις απαιτήσεις των τοκογλυφικών δανειστών, με ένα επιτόκιο το οποίο θα φθάνει κοντά και ίσως να ξεπερνάει το 5%, ενώ το δίκαιο που θα διέπει το καθεστώς του συνόλου αυτών των δανείων θα είναι το βρετανικό δίκαιο, ακριβώς για να μην μπορεί η Ελλάδα να μειώσει το δημόσιο χρέος της, κατά το δοκούν και για να μην μπορεί να το μετατρέψει σε δραχμές αν αποφασίσει - ή εξαναγκασθεί - να επιστρέψει στο παλαιό εθνικό της νόμισμα.


Αλλά, πέρα από τα παραπάνω, τα δάνεια αυτά θα δεσμεύουν, επίσης πλήρως, την ελληνική δημόσια περιουσία, η οποία, ουσιαστικά, θα περιέλθει στα χέρια τους, απογυμνώνοντας το ελληνικό κράτος από κάθε περιουσιακό στοιχείο και στερώντας του την δυνατότητα να διαθρέψει τον πενόμενο πληθυσμό του, μέσα από την δραστική μείωση του μεγέθους του και την συρρίκνωση και κατάργηση ολόκληρων τομέων του, με σκοπό την εξοικονόμηση πόρων, για την πληρωμή των απαιτήσεων των τοκογλυφούντων δανειστών της χώρας.


Φυσικά, μέσα σε συνθήκες μιας ολοένα και εντεινόμενης κρίσης, η επίτευξη των πρωτογενών πλεονασμάτων, που απαιτούνται για την ικανοποίηση των απαιτήσεων των δανειστών, θα είναι αδύνατη. Η εκτέλεση του προϋπολογισμού του 2011, η οποία πέφτει έξω από τους τεθέντες στόχους, αφού το δημοσιονομικό έλλειμμα θα εκτιναχθεί πάνω από το 10% του ΑΕΠ, δείχνει καθαρά ότι ούτε το 2012 θα επιτευχθεί κάποιο δημοσιονομικό πρωτογενές πλεόνασμα. (Όχι ότι η επίτευξη κάποιου δημοσιονομικού πλεονάσματος θα διαφοροποιήσει την κατάσταση. Ουδόλως θα την διαφοροποιήσει, αφού το απαιτούμενο μέγεθός του και η χρονική του διάρκεια είναι τέτοιας τάξεως - άνω του 15% του ΑΕΠ κάθε χρόνο, επί δύο δεκαετίες -, που δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν, χωρίς την πλήρη διάρρηξη του κοινωνικού ιστού της χώρας και χωρίς την μετατροπή της σε μια χώρα ανάλογη με εκείνες της υποσαχάριας Αφρικής).


Και όλα αυτά για ποιόν λόγο;


Για χάρη της στενοκεφαλιάς της μεταναζιστικής γερμανικής ελίτ και της ευρωπαϊκής μπατιροτραπεζοκρατίας. Και αυτή η διαπίστωση δεν είναι προϊόν κάποιας ρητορικής (ή έντυπης) υπερβολής. Αυτές τις ημέρες η ΕΚΤ, ξαφνικά και ενώ η γερμανική ελίτ αρνιόταν την εκτύπωση χρήματος, προχώρησε στην εκτύπωση περίπου 500 δισ. €, τα οποία δάνεισε στις τράπεζες της ευρωζώνης, με το κλασσικό επιτόκιο του 1%, ετησίως, για 3 χρόνια. Από αυτά τα χρήματα, βέβαια, θα επιστρέψουν στην ΕΚΤ, γύρω στα 300 δισ. €, τα οποία τα είχε δανείσει στις τράπεζες αυτές και επέκειτο ο χρόνος αποπληρωμής τους.


Σκέτος τραγέλαφος δηλαδή. Η ΕΚΤ δάνεισε την ευρωμπατιροτραπεζοκρατία, για να μπορέσει να την ... πληρώσει, για προηγούμενα ληξιπρόθεσμα δάνεια, που έλαβε από αυτήν!


Τα υπόλοιπα 200 δισ. €, που δίνει στην ευρωμπατιροτραπεζοκρατία η ΕΚΤ, φυσικά θα πάνε για το μεγάλωμα της τραπεζικής φούσκας και του κρατικού χρέους, που θα διαιωνίσουν την παρούσα τραγική κατάσταση στην ευρωζώνη. Δεν είναι καθόλου τυχαία αυτή η εξέλιξη, αφού είναι προϊόν μιας απατεωνίστικης συνεργείας της τεχνοδομής των τραπεζών και των πολιτικών - με πρώτους και καλύτερους τους Γερμανούς και τους Γάλλους πολιτικούς. Το παιχνίδι της τραπεζιτικής γραφειοκρατικής ελίτ συνίσταται στην έκδοση τραπεζικών ομολόγων, τα οποία, καθώς είναι τοξικά προϊόντα μπατιριμένων οργανισμών, δεν έχουν καμμία αξία στην πιάτσα και φυσικά, ουδείς είναι διατεθειμένος να αγοράσει.


Όταν λέμε, βέβαια, ουδείς, εξαιρούμε τα χρεωκοπημένα κράτη της ευρωζώνης, τα οποία λόγω της συμβιοτικής σχέσης της μπατιροτραπεζοκρατίας, με τους πολιτικούς, εγγυώνται τα ομόλογα των χρεωκοπημένων τραπεζών, μεταφέροντας στους πολίτες των κρατών αυτών το βάρος της αποπληρωμής αυτών των, άκρως, τοξικών προϊόντων! Για μια τέτοια κωμωδία και κοροϊδία μιλάμε! Και βέβαια, επειδή ουδείς θα αγοράσει αυτά τα τοξικά ομόλογα των "ιδιωτικών" τραπεζών, αλλά και επειδή ουδείς δανείζει τις ευρωπαϊκές τράπεζες, όπως, επίσης, στον ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό χώρο, ουδείς δανείζει ουδένα, για τον λόγο αυτόν και οι μπατιριμένοι ευρωτραπεζίτες δίνουν, ως ... εχέγγυα, αυτά τα τοξικά προϊόντα στην ΕΚΤ, προκειμένου να αποκτήσουν ρευστότητα, η οποία ΕΚΤ τα αποδέχεται επειδή τα εγγυώνται τα μπατιριμένα κράτη της ευρωζώνης!


Αλλά ακόμα και αν οι χρεωκοπημένες στην ουσία τράπεζες δανείσουν τα χρεωκοπημένα και υπό χρεωκοπία κράτη της ευρωζώνης, με τα ποσά των 200 δισ. €, που απομένουν, από την τονωτική ένεση της ΕΚΤ, η όλη υπόθεση παραμένει να είναι μια τρύπα στο νερό. Το γιατί είναι πλήρως κατανοητό.


Αυτό που πραγματικά συμβαίνει, είναι ότι οι ουσιαστικά πτωχευμένες ευρωτράπεζες, δίνουν τα τοξικά εχέγγυά τους στην ΕΚΤ, η οποία, γνωρίζοντας ότι αυτές είναι μπατιριμένες, τα παίρνει, χωρίς να προβεί σε έναν ουσιώδη έλεγχο, στον οποίο δεν προβαίνει, για να μην διαπιστώσει την αλήθεια. Ότι δηλαδή αυτά τα χρεώγραφα είναι τοξικά και δεν έχουν καμμία πραγματική βάση. Έτσι η ΕΚΤ δανείζει τις πτωχευμένες τράπεζες, με επιτόκιο 1%, για μια τριετία και στην συνέχεια τα πτωχευμένα και υπό πτώχευση κράτη (υποτίθεται ότι) θα δανειστούν από αυτές, με επιτόκιο 4%.


Έτσι φαίνεται ότι οι τράπεζες "κερδίζουν" την διαφορά των επιτοκίων. Πέρα από την καθαρά τοκογλυφική διάσταση της όλης διαδικασίας (ακόμα και αν δεν λάβουμε υπόψη μας ότι τα "κέρδη" αυτά που υποτίθεται ότι θα ενισχύσουν την κεφαλαιακή υπόσταση των τραπεζών, είναι μικροποσά, αφού μιλάμε για ποσά της τάξης των 10 δισ. € το πολύ, ενώ η αναγκαία κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών της ευρωμπατιροτραπεζοκρατίας φθάνει στα επίπεδα κάποιων δεκάδων τρισεκατομμυρίων ευρώ και μόνο, με μια δραστική επανακεφαλαιοποίησή τους, μπορεί να λάβει χώρα αυτή η αναγκαία επανακεφαλαιοποίηση), αυτό που πρέπει να παρατηρηθεί, εδώ, είναι ότι η όλη υπόθεση είναι μια καθαρά εικονική υπόθεση, η οποία ενισχύει την φούσκα του διατραπεζικού και του δημόσιου χρέους στην ευρωζώνη, αφού τα κράτη δεν έχουν την δυνατότητα να αποπληρώσουν τα δάνεια που λαμβάνουν και θα λάβουν, μέσα από αυτή την διαδικασία (εκτός αν ξεζουμίσουν τους πολίτες τους, όπως, άλλωστε επιχειρούν να πράξουν και όπως πράττουν, αλλά και πάλι αυτό δεν είναι αρκετό, για να μπορέσουν τα κράτη να ξεχρεώσουν) και ως εκ τούτου, οι μπατιριμένες ευρωτράπεζες, δεν θα κάνουν τίποτε περισσότερο, από το να εγγράψουν εικονικά κέρδη (απαιτήσεις), από την εξυπηρέτηση των δανείων αυτών στους ισολογισμούς τους, τα οποία κέρδη και απαιτήσεις απλούστατα δεν υπάρχουν, αφού δεν θα μπορούν να εξυπηρετηθούν, παρά μόνον από έναν νέο δανεισμό από την ΕΚΤ!


Πρόκειται για πραγματικό τραγέλαφο. Ουσιαστικά οι χρεωκοπημένες τράπεζες λαμβάνουν (για την ακρίβεια : υποτίθεται ότι λαμβάνουν - στην πραγματικότητα ουδέν λαμβάνουν και ως εκ τούτου θα υποχρεωθούν, με την παρέλευση της τριετίας να επαναδανειστούν από την ΕΚΤ, η οποία σταδιακά, μετατρέπεται σε μια "κακή τράπεζα", δηλαδή σε μια υπό χρεωκοπία τράπεζα), ως κεφαλαιακή ενίσχυση, μικροποσά, τα οποία είναι σταγόνα στον ωκεανό, ενώ παράλληλα δεν δανείζουν τα χρεωκοπημένα κράτη (ή, όταν δανείζουν τα υπό χρεωκοπία κράτη, τα δανείζουν με τοκογλυφικά επιτόκια), καταφεύγοντας στις εγγυήσεις των κρατών αυτών, λόγω της συμβιοτικής σχέσης τους με την υποδουλωμένη στην μπατιροτραπεζοκρατική ελίτ πολιτική τάξη των εν λόγω κρατών, για τα τραπεζικά ομόλογα, που εκδίδουν, επιβαρύνοντας, ακόμα περισσότερο, το δημόσιο χρέος των χωρών της ευρωζώνης!




Αυτή είναι η νέα, γερμανικής εμπνεύσεως, ευρωζώνη, που θεμελιώνεται στις ημέρες μας, με δεδομένη την επαρχιωτική νοοτροπία, την πλήρη ανικανότητα και την ομολογημένη (από τον Σόϋμπλε, ο οποίος, πρόσφατα, είπε ότι η Γερμανία είναι μικρή για να μπορέσει να παίξει έναν ρόλο ανάλογο με των ΗΠΑ στην Ευρώπη) αδυναμία της γερμανικής πολιτικοοικονομικής ελίτ να παίξει τον απαραίτητο ηγετικό της ρόλο στον ευρωπαϊκό χώρο. Φυσικά, αυτή η ευρωζώνη είναι θνησιγενής και θανατηφόρα, για όλες τις χώρες, που είναι μέλη της και στις οποίες επιφυλάσσεται ο ρόλος των πειθήνιων πεόνων, που θα υποτάσσονται, μέσα από μια νεοαποικιακή σχέση, στα κελεύσματα του Βερολίνου.


Αυτή η Ευρώπη, που η γερμανική πολιτικοοικονομική ελίτ οραματίζεται, δεν μπορεί να υπάρξει, εκτός εάν όλος ο ευρωπαϊκός πληθυσμός αποδεχθεί την πλήρη εθελοδουλεία του και υποταχθεί στην τεχνοκρατική χρηματοπιστωτικοπολιτική junta, που, μέσω της θεσμικής κατασκευής της "οικονομικής διακυβέρνησης", ετοιμάζεται. Μια θεσμική κατασκευή, η οποία αποτελεί μια πλήρη εκτροπή, από το αστικοδημοκρατικό πολιτικό και κοινωνικό θεσμικό πλαίσιο του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Αυτή η πραγματικότητα, όμως, όσο και αν, μεσοπρόθεσμα/μεσομακροπρόθεσμα, θα φανεί, δεν σημαίνει ότι δεν θα συνεχισθεί η απόπειρα οικοδόμησης αυτής της αντιδημοκρατικής κατασκευής. Το αντίθετο, μάλιστα. Η απόπειρα της οικοδόμησης αυτού του αντιδημοκρατικού θεσμικού πλαισίου θα συνεχιστεί και θα γίνει προσπάθεια επιτάχυνσης της ολοκλήρωσής του.

Heinrich Bruning : Ο καταστροφικός προναζιστής καγγελάριος, που με την δογματική αντιπληθωριστική πολιτική του, οδήγησε τον γερμανικό πληθυσμό στην απόγνωση και από εκεί στην αγκαλιά των ναζί του Adolf Hitler. Οι σύγχρονοι μεταναζιστές εραστές της οικονομικής του πολιτικής, που οδηγούν στην καταστροφή την ευρωζώνη, πρέπει να υποστούν μια καταστροφή ανάλογη με εκείνη, που διακήρυσσε ο Ρωμαίος Κάτων ο πρεσβύτερος, αναφερόμενος στην Καρχηδόνα της εποχής του....

Ποιά θα ήταν, όμως, η απαρχή μιας λύσης, που θα επανέφερε την Ευρώπη στην αστικοδημοκρατική της κληρονομιά;

Et preterea censeo Germania metanazistica delenda est. Όλα αυτά, που συμβαίνουν στον ευρωπαϊκό χώρο, μου φέρνουν στην μνήμη τον Κάτωνα τον πρεσβύτερο (τον τιμητή) και την παραφρασμένη ρήση του, στην οποία μόλις αναφέρθηκα. Εκείνος, βέβαια, αναφερόταν στην Καρχηδόνα της εποχής του. Εγώ μιλώ, για την μεταναζιστική Γερμανία της εποχής μας. Και για να μην παρεξηγούμαι, δεν ομιλώ για την Γερμανία, ως χώρα και ως λαό. Μιλώ, για την γερμανική πολιτικοοικονομική ελίτ και την νοοτροπία της, που ανάγεται στην προναζιστική, κοινωνικά, αντιδραστική ιδεολογία και στην καταστροφική και διαλυτική, για την γερμανική οικονομία και κοινωνία, κλασσική φιλελεύθερη οικονομική πολιτική του καγγελάριου  Heinrich Bruning, ο οποίος, με την δογματικά άτεγκτη αντιπληθωριστική πολιτική του, σάρωσε την γερμανική κοινωνία και οδήγησε, ταχύτατα, την Γερμανία στην αγκαλιά των ναζί, με τα γνωστά αποτελέσματα.

Τηρουμένων των αναλογιών, η ίδια πολιτική ασκείται, από την γερμανική πολιτικοοικονομική ελίτ  (για την ακρίβεια : ένα ευάριθμο και κυρίαρχο, σήμερα, τμήμα της, αυτό, που, σχηματικά, αποκαλώ μεταναζιστικό), στην παρούσα ιστορική περίοδο, στο σύνολο της ευρωζώνης, οδηγώντας την στην πλήρη αποδόμηση (και την Γερμανία στην απόδραση, από την οικοδόμηση του οράματος του κοινού ευρωπαϊκού σπιτιού).


Αυτή η μεταναζιστική γερμανική πολιτικοοικονομική ελίτ πρέπει να καταστραφεί, αφού αποτελεί έναν πραγματικό όλεθρο, για την Ευρώπη, την οποία θέλει να οικοδομήσει, ως ένα σύγχρονο στρατόπεδο συγκέντρωσης, διαπνεόμενη από έναν έντονο επαρχιωτικής φύσεως εθνικισμό και από μια αντιδραστική λουθηρανική ηθική και ιδεολογία, που, φυσικά, συνδυάζονται, με την εξυπηρέτηση πολύ συγκεκριμένων συμφερόντων. Αυτών, δηλαδή, της μπατιροτραπεζοκρατίας, η οποία οδηγεί σε πτώχευση το σύνολο της ευρωζώνης - της Γερμανίας συμπεριλαμβανομένης, η οποία Γερμανία είναι και αυτή ένα, υπό πτώχευση, κράτος...


Με την καταστροφή του κοινωνικά αντιδραστικού και πολιτικά οπισθοδρομικού μεταναζιστικού τμήματος της γερμανικής πολιτικοοικονομικής ελίτ και των επιχώριων, σε κάθε χώρα της Ευρώπης, Quislings, θα σταθεί δυνατή η οικοδόμηση της αναγκαίας ευρωπαϊκής ομοσπονδίας, με μια εκλεγμένη κυβέρνηση, η οποία θα θέσει, υπό τον έλεγχό της, την ΕΚΤ και θα επανακεφαλαιοποιήσει τις μπατιριμένες ευρωτράπεζες, κρατικοποιώντας (ή/και θέτοντας, υπό δημόσιο έλεγχο,) το σύνολο του ευρωπαϊκού τραπεζικού τομέα και σαρώνοντας την μπατιροτραπεζοκρατική ελίτ, που τις και τον διοικεί, με σκοπό την ροή του χρήματος στην πραγματική οικονομία, μέσα από εκτεταμένες δημόσιες επενδύσεις, που θα επαναφέρουν, ταχύτατα, την ευρωπαϊκή ήπειρο σε μια ταχύρρυθμη αναπτυξιακή διαδικασία.


Αυτή είναι και η μόνη ουσιαστική λύση, για την ευρωζώνη, η οποία, ούτως, ή άλλως, με την παρούσα μορφή της είναι νεκρή. Ή θα μετασχηματισθεί σε ευρωπαϊκή ομοσπονδία, ή θα εξαφανισθεί.


Έτσι, λοιπόν, η Ελλάδα ουδεμία θέση έχει στην θνήσκουσα ευρωζώνη, όσο αυτή μένει, ως έχει και όπως την σχεδιάζουν η γερμανική πολιτικοοικονομική ελίτ και η μπατιροτραπεζοκρατία. Η χώρα μας δεν έπρεπε να εισέλθει στην ευρωζώνη και τώρα πρέπει να σχεδιάσει την οργανωμένη έξοδό της από αυτήν, χωρίς πανικό και μετά από σκληρή διαπραγμάτευση...


Ας δούμε, όμως, το παλαιό αυτό κείμενό μου, για το οποίο έκανα λόγο προηγουμένως:




"Στην σελίδα 44 ( http://www.defencenet.gr/forum/index.php?topic=21493.msg296055#msg296055 ) είδα μια αναφορά σε δικό μου δημοσίευμα, γύρω από τα πεπραγμένα του Κώστα Σημίτη, τον οποίο χαρακτήρισα ως τον άνθρωπο ο οποίος οδήγησε την χώρα στην μεγαλύτερη στρατηγική ήττα της σύγχρονης Ιστορίας και την έβαλε στον δρόμο προς την εξαθλίωση και την πείνα, μέσα από την παρούσα οικονομική καταστροφή.



Η "επιτυχία" αυτή του κυρίου καθηγητή και της καταστροφικής επιτελικής ομάδας του (Ιωακειμίδης, Θέμελης, Στουρνάρας, Γκίκας Χαρδούβελης, Μουζέλης, Παπαδήμος, Γκαργκάνας κλπ) φυσικά έχει να κάνει με την στρατηγική επιλογή του - η οποία, για να μην τον αδικούμε, δεν ήταν μόνον δική του, αλλά και όλης, σχεδόν, της ελληνικής πολιτικοοικονομικής ελίτ -, να καταργήσει την δραχμή και να εντάξει την Ελλάδα στην ευρωζώνη. Μια επιλογή, την οποία και υλοποίησε, για να οδηγήσει την χώρα, με μαθηματική ακρίβεια στην ουσιαστική χρεωκοπία και δι' αυτής στον όλεθρο, παρασύροντας τον ελληνικό πληθυσμό στην εξαθλίωση.


Τα παπαγαλάκια (ο κυρ-Γαλιατσάτος είναι ένα από αυτά, αν και όχι η πιο χαρακτηριστική περίπτωση) της έντρομης και παραζαλισμένης από τις καταιγιστικές - και απρόσμενες γι' αυτήν - εξελίξεις του τελευταίου 20μηνου, ελληνικής πολιτικοοικονομικής ελίτ, η οποία έχει εμπλακεί στα δύκτια του αποπροσανατολιστικού φαινομένου vertigo, μη γνωρίζοντας το τι τέξεται η επιούσα και φοβούμενη τα χειρότερα (με τρόμο αντιλαμβάνεται ότι είναι πιθανόν οι ευρωπαϊκές ελίτ να την θεωρούν αναλώσιμο μέγεθος και υλικό προς καταστροφή), μάχονται να αποκρύψουν την αιτία του σκηνικού της καταστροφής που ξαφνικά στήθηκε μπροστά στα έκπληκτα όμματα της ελληνικής κοινωνίας. Για περισσότερο από έναν χρόνο το κατάφεραν. Ακόμα και τώρα το καταφέρνουν, όλο και περισσότερο δύσκολα, αλλά όσο περνάει ο καιρός και όσο η κρίση θα βαθαίνει και η κοινωνία θα οδηγείται στην πλήρη εξαθλίωση, μετατρεπόμενη σε μια λατινοαμερικανική χώρα, που θα βουλιάζει, σαν την Αργεντινή της κρίσης των τελών της δεκαετίας του 1990 και των αρχών της δεκαετίας του 2000, το έργο τους θα καθίσταται ολοένα και περισσότερο δύσκολο, με αποτέλεσμα να γελοιοποιηθούν και να υποστούν πρώτα αυτά τις συνέπειες της οργής των πολιτών.


Τι προσπαθούν να κρύψουν; Μα το αυτονόητο.

Ότι δηλαδή το ευρώ και η αρχιτεκτονική του (που σχετίζεται με την χαώδη αρχιτεκτονική των θεσμών της ευρωζώνης) είναι υπεύθυνο για τα τωρινά μας χάλια.

Και φυσικά, προσπαθούν να αποσιωπήσουν ότι η ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη ήταν η μεγαλύτερη βλακεία της διακατεχόμενης από μια βλαχομπαρόκ επαρχιωτική ψυχοσύνθεση και νοοτροπία ελληνικής πολιτικής και οικονομίκής ελίτ, η οποία, κυριολεκτικά, άπλωσε την αρίδα της πέρα από εκεί που την έπαιρνε, συμπαρασύροντας, με τις μεγαλομανείς επιλογές της και τον ελληνικό πληθυσμό, τον οποίον παρέσυρε, με μια καταιγιστική και ψευδολόγα, μυνχαουζενικού επιπέδου, προπαγάνδα, να αποδεχθεί και να στηρίξει αυτήν την καταστροφική επιλογή της κατάργησης της δραχμής.


Ο άγνωστος μου φίλος Nikostsar, που έκανε αναφορά στο κείμενό μου, εντόπισε αυτό, για το οποίο ομιλώ, εδώ και έναν χρόνο τουλάχιστον και το οποίο έχω επισημάνει, αποτελώντας φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ως αιτία της ελληνικής χρεωκοπίας :


Την μετατροπή της νομισματικής βάσης/σύνθεσης του ελληνικού δημόσιου χρέους, από δραχμικό χρέος, σε χρέος σε ευρώ, μια μετατροπή, η οποία επήλθε με την κατάργηση της δραχμής και την αντικατάστασή της από το ευρώ και η οποία μετατροπή κατέστησε το εικονικό (λίγο πολύ) ελληνικό δημόσιο χρέος, σε ένα πραγματικό χρέος, το οποίο, ξεπερνώντας το 150% του ΑΕΠ, δεν μπορεί, πλέον, να εξυπηρετηθεί, αφού η μετατροπή του σε χρέος εκφρασμένο σε ευρώ, από κατά 86% δραχμικό χρέος, που ήταν, πριν την ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη, το μετασχημάτισε, αυτόματα, από, κατά βάση, εσωτερικό (και απαιτητό σε μαλακό και ελεγχόμενο νόμισμα) χρέος, που ήταν, πριν την αντικατάσταση της δραχμής από το ευρώ, σε καθ' ολοκληρίαν, εξωτερικό χρέος (και σε σκληρό και μη ελεγχόμενο νόμισμα - διότι το ευρώ λειτουργεί ως ξένο νόμισμα, αφού η έκδοση και η κυκλοφορία του δεν ελέγχονται από τις ελληνικές αρχές, οι οποίες δεν είχαν έτσι πλέον μηχανισμούς για να χρηματοδοτήσουν το χρέος αυτό), το οποίο, όντας από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 μεγαλύτερο από το 100% του ελληνικού ΑΕΠ, για τον λόγο αυτό, κατέστη αδύνατο να εξυπηρετηθεί, έστω και στοιχειωδώς, από τις εσωτερικές δυνάμεις της ελληνικής οικονομίας - πολύ περισσότερο, που η Ε.Κ.Τ. δεν ανέλαβε την υποχρέωση της εξυπηρέτησής του, αν και υποκατέστησε την Τράπεζα της Ελλάδος, ως νέα Κεντρική Τράπεζα της χώρας.


Αυτή ήταν η μεγίστη αθλιότητα του Κώστα Σημίτη και της εγκληματικά ανίκανης ευρωλιγουρικής του παρέας (μαζί με την διασπορά αυτού του χρέους στις διεθνείς χρηματαγορές, γεγονός που κατέστησε προοπτικά επισφαλή την συνέχιση της χρηματοδότησης του ελληνικού κράτους, αφού δεν μπορούσαν να ελεγχθούν, πλέον, οι κάτοχοι των χρεωγράφων του ελληνικού δημόσιου χρέους), σε βάρος της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, η οποία εξωθείται προς την αθλιότητα, εξ αιτίας των επιλογών εκείνης της εποχής και ενώ ήταν γνωστό ότι, με την ένταξη στην ευρωζώνη το ελληνικό δημόσιο χρέος, μετατρέπεται από ένα, κατά βάση, εσωτερικό/λογιστικό/εικονικό και υπολογισμένο σε εντόπιο μαλακό και ελεγχόμενο νόμισμα χρέος, σε ένα εξωτερικό/πραγματικό και υπολογισμένο σε ξένο σκληρό και μη ελεγχόμενο νόμισμα χρέος. Όπως, επίσης, γνωστό ήταν (ή έπρεπε να ήταν) ότι με την πρώτη δυσκολία στις διεθνείς χρηματαγορές και με την πρώτη μετρίας εντάσεως παγκόσμια ύφεση, που θα προέκυπτε, για οποιονδήποτε λόγο και αιτία - όπως π.χ. αυτή του 2008, η οποία τυχαία ξέσπασε στις Η.Π.Α., θα μπορούσε, κάλλιστα, να προκύψει στην ευρωζώνη, αφού σε αυτήν το χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι απείρως σε χειρότερη θέση από ό,τι ήταν το αντίστοιχο αμερικανικό την εποχή της κατάρρευσης της αμερικανικής κτηματαγοράς -, το ελληνικό χρέος θα ήταν αδύνατο να αποπληρωθεί, αφού το ελληνικό δημόσιο ήταν και παρέμενε όλα αυτά τα χρόνια από την ένταξη της χώρας στην ευρωζώνη, ένας παρίας που τελούσε υπό πτώχευση εν αναστολή (με επόμενο πελάτη την Ιταλία).


Η αιτία, λοιπόν, της ελληνικής χρεωκοπίας είναι απλή. Και την έχω περιγράψει πλήρως και εναργώς. Και εντοπίζεται στην αλλαγή της νομισματικής βάσης του ελληνικού δημόσιου χρέους από δραχμικό χρέος σε χρέος σε ευρώ και στον συνδυασμό της με την ύφεση που έπληξε την παγκόσμια οικονομία το 2008.


Αυτήν την αιτία για την σύγχρονη ελληνική τραγωδία, και την εν ψυχρώ εξαπάτηση του ελληνικού πληθυσμού, στην οποία προέβησαν τα μισθωμένα παπαγαλάκια της, η άθλια ελληνική πολιτικοοικονομική ελίτ προσπαθεί να αποκρύψει.


Μέχρι τώρα τα έχει καταφέρει, αν και τελευταία έχει περιέλθει σε δύσκολη θέση. Ελπίζω ότι σύντομα όλοι οι μύθοι θα καταρρεύσουν και ο βασιλιάς θα παρουσιασθεί, έτσι ακριβώς όπως είναι : Γυμνός...


(Όσον αφορά τις α-νοησίες του κ. Παναγή Γαλιατσάτου μπορείτε στο μπλογκ μου να δείτε το θέμα : "Η ένταξη στην ευρωζώνη, το ελληνικό δημόσιο χρέος και η πνευματική οκνηρία του Κώστα Σημίτη, που οδήγησε την χώρα στην πορεία προς την εξαθλίωση. (Μια απάντηση στις ανοησίες του Παναγή Γαλιατσάτου)" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2011/06/kostas-simitis-kai-panagis-galistsatos.html )."