Η νεοφιλελεύθερη ευρωζώνη και οι οβιδιακές μεταμορφώσεις του κ. Νίκου Μουζέλη (Από την φανατική προπαγάνδιση της καταστροφικής επιλογής της ένταξης της Ελλάδας στην ευρωζώνη, στην εκ των υστέρων κριτική).
Τον κύριο Μουζέλη και τα όσα αυτός, τώρα εκ των υστέρων, ισχυρίζεται, μπορείτε να τον (και να τα) απολαύσετε στα παρακάτω - κάπως παλαιά, αλλά πάντα επίκαιρα - κείμενά μου, τα οποία έχω ενοποιήσει, χάριν της ενότητας του λόγου...
"Μου αρέσει πολύ, Γιάννη μου, που αυτό το διαλυτικό στοιχείο ο Μουζέλης, επιτέλους, ανακάλυψε ότι η ευρωζώνη είναι νεοφιλελεύθερη!
Μπα! Τώρα το θυμήθηκε;
Και όταν στις αρχές της δεκαετίας του 2000, και μετά την ένταξη της χώρας μας στην Ευρωζώνη, μας προπαγάνδιζε, μαζί με την "γλυκειά συμμορία" του καθηγητή κ. Κ. Σημίτη (της οποίας ήταν επιφανές μέλος και η οποία μας έβαλε, κακήν-κακώς στην ΟΝΕ, με μια σωρεία απατεωνίστικων και κωμικοτραγικά παραποιημένων στοιχείων, για να δείξει αυτή η συμμορία ότι η Ελλάδα πιάνει τα κριτήρια του Μάαστριχτ), για τα καλά της ΟΝΕ και ιδίως για την προστασία, που θα μας παρείχε το ευρώ, με την αντικατάσταση της "κακής" δραχμής από τις επιθέσεις των διεθνών κερδοσκόπων, δεν τα ήξερε όλα αυτά;
Δεν νομίζω ότι δεν τα ήξερε. Για την ακρίβεια δεν περίμενε αυτό που θα ακολουθούσε, αλλά την γκαγκστερική παραποίηση των στοιχείων από το κύκλωμα Σημίτη την ήξερε πολύ καλά, αφού συμμετείχε σε αυτήν την ομάδα, η οποία κορόϊδεψε τον ελληνικό πληθυσμό, πουλώντας του παραμύθια, περί "ισχυρής Ελλάδας" και της ανύπαρκτης "ασφάλειας και προστασίας της χώρας από τις επιθέσεις των κερδοσκόπων, με την ένταξη στο ευρώ και την ζώνη του", με αποτέλεσμα η χώρα να χάσει τον έλεγχο που είχε στο νόμισμά της και την Κεντρική της Τράπεζα και να καταστήσει το σύνολο του δημόσιου χρέους της εξωτερικό χρέος (το οποίο επί δραχμής ήταν κάτι λιγότερο από το 15% του ελληνικού δημόσιου χρέους και έτσι το σύνολο αυτού του δημόσιου χρέους εξυπηρετείτο άνετα από την Τράπεζα της Ελλάδας, με έκδοση χαρτονομίσματος), διότι το νέο "νόμισμά της" ήταν πλέον ξένο νόμισμα, αφού η χώρα μας πια δεν είχε λόγο, γύρω από τα ζητήματα της έκδοσης του ευρώ και της νομισματικής του κυκλοφορίας.
Ο κ. Μουζέλης θα έπρεπε να είναι περισσότερο σεμνός και αυτοκριτικός και να μην το παίζει "αντικειμενικός" παρατηρητής και αναλυτής. Δεν είναι και οι προσωπικές του ευθύνες είναι τεράστιες, διότι συμμετείχε και υπερασπίστηκε ένα φαύλο, διεφθαρμένο και απατεωνίστικο καθεστώς, του οποίου ο ίδιος υπήρξε ένας από τους σημαντικούς πυλώνες της επιχείρησης ιδεολογικοπολιτικής εξαπάτησης του εγγράμματου τμήματος του ελληνικού πληθυσμού, πουλώντας του φύκια για μεταξωτές κορδέλλες, προκειμένου να δικαιολογήσει την ένταξη της χώρας στην ευρωζώνη.
Τώρα αυτός ο "λεβέντης" λέει στο εξαπατημένο - και από τον ίδιο - εγγράμματο τμήμα του ελληνικού πληθυσμού, για την παραμονή στην νεοφιλελεύθερη ευρωζώνη ότι "και αυτή η επιλογή δεν είναι καθόλου εύκολη- γιατί το νεοφιλελεύθερο καθεστώς της ΟΝΕ, που κυρίως η Γερμανία έχει επιβάλει, δημιουργεί μηχανισμούς «άνισης συναλλαγής». Οδηγεί δηλαδή σε συνεχή μεταφορά πόρων από την ευρωπαϊκή ημι-περιφέρεια στο ευρωπαϊκό κέντρο. Μεταφορά πόρων που είναι βέβαια πολύ μεγαλύτερη από την οικονομική βοήθεια την οποία η ΕΕ μέσω των ΚΠΣ παρέχει στη χώρα μας".
Ναι ε! Τι λες κυρ-Μουζέλη μου! Σε ποιόν τα λες αυτά; Εμείς (βάζω, ως Τάσος Αναστασόπουλος και την ασημαντότητά μου μέσα) τα ξέραμε!
Και όταν εμείς λέγαμε αυτά που λέγαμε, για το ότι η Ελλάδα δεν είχε θέση στην ΟΝΕ, διότι η ευρωζώνη δεν ήταν ενιαίος οικονομικός χώρος, με έλεγχο στην νομισματική κυκλοφορία και ενιαία δημοσιονομική πολιτική, γιατί εσύ παραμυθολογούσες, ως βαρώνος Μυνχάουζεν και εξαπατούσες τον ελληνικό πληθυσμό, μαζί με την παρέα σου; (Να σου την θυμίσω κιόλας : Κώστας Σημίτης, Λουκάς Παπαδήμος, Παπαντωνίου, Χριστοδουλάκης, Γκίκας Χαρδούβελης, Στουρνάρας, Γκαργκάνας, Ιωακειμίδης, Θέμελης, Βούλγαρης και άλλα "καλά παιδιά" - τρομάρα σας).
Που πας και τους βρίσκεις όλους αυτούς, Γιάννη μου!
(Τώρα για αυτά περί "Αλβανίας του Εμβέρ Χότζα" έχω ήδη απαντήσει και αυτού του είδους τα επιχειρήματα χαρακτηρίζουν αυτούς, σαν τον Μουζέλη, που τα προβάλλουν).
Και προφανώς, δεν έχουν καμμία σχέση με την πραγματικότητα...
Την πρότεινε την επιστροφή στην δραχμή, ως αναγκαιότητα, ο Κρούγκμαν, Γιάννη μου.
Αλλά το πρόβλημα δεν είναι το τι πρότεινε ο Κρούγκμαν και το τι δεν πρότεινε. Και δεν έχει σημασία η όποια πρότασή του διότι θα μπορούσε να είναι εσφαλμένη, όπως μάλλον εσφαλμένα αποδείχτηκαν όσα πρότεινε ο Στίγκλιτς στον ΓΑΠ την κρίσιμη περίοδο Οκτωβρίου 2009 - Φεβρουαρίου 2010. (Αυτή η παράμετρος της όλης υπόθεσης έχει τεράστιο ενδιαφέρον και πιστεύω ότι κάποτε θα γίνουμε κοινωνοί των όσων έχουν γίνει στα παρασκήνια).
Η ουσία της υπόθεσης είναι ότι η ελληνική πολιτική, οικονομική και κοινωνική ελίτ διέπραξε ένα τεράστιο σφάλμα, με την ένταξη της χώρας μας στην ευρωζώνη και την απώλεια κάθε ελέγχου στην έκδοση του νέου νομίσματος, το οποίο αντικατέστησε την δραχμή, καθώς και στην νομισματική κυκλοφορία του. Όπως, επίσης, έκανε τεράστιο σφάλμα με την κατάργηση κάθε ελέγχου στην Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία έγινε υποκατάστημα της Ε.Κ.Τ.
Όλα αυτά αποτέλεσαν, όχι μόνον ένα τεράστιο σφάλμα επιλογών, αλλά και ένα τεράστιο έγκλημα κατά της χώρας. Με αυτόν τον τρόπο η Ελλάδα αυτοκτόνησε, διότι παραχώρησε αυτές τις δικαιοδοσίες σε μια ομάδα ξένων γραφειοκρατών της ευρωπαϊκής χρηματοπιστωτικής ελίτ και στην γαλλογερμανική πολιτική ελίτ, χωρίς ούτε ένα αντιστάθμισμα ασφάλειας και ελέγχου της έκδοσης του νέου νομίσματος και της νομισματικής κυκλοφορίας, που να της δίνει την δυνατότητα να βοηθά την οικονομία της σε περιόδους οικονομικής ύφεσης, ή κρίσης (π.χ. εγγύηση της Ε.Κ.Τ. για το δημόσιο χρέος της χώρας, ανάλογα με όσα συμβαίνουν σε όλα τα άλλα κράτη του κόσμου, εκτός ευρωζώνης). Με αυτόν τον τρόπο, το νόμισμα της χώρας κατέστη ένα ξένο νόμισμα.
Το έγκλημα αυτό, κατά της χώρας, το διέπραξε η ελληνική πολιτική, κοινωνική και οικονομική ελίτ - σχεδόν στο σύνολό της -, λόγω μικρομεγαλισμού και λόγω του ότι όλοι τους πίστεψαν ότι βρήκαν ... παχειά αγελάδα, για άρμεγμα.
Αμ, έπεσαν έξω!
Και φυσικά ο ... Πασχούλης και όλοι οι Πασχούληδες του κυκλώματος πήραν τις ρούγες, τις τηλεοράσεις και τα πανεπιστήμια, για να προστατεύσουν και να υπερασπιστούν τις επιλογές της - εκ των αποτελεσμάτων κρινόμενης - βλακώδους και ηλίθιας ελίτ του τόπου μας. Γι' αυτό και δεν λένε, απλώς, τις απόψεις τους. Αν ήταν αυτό το ζήτημα, ουδέν πρόβλημα θα υπήρχε.
Το ζήτημα είναι ότι, υπερασπίζοντας τις επιλογές της ελληνικής ελίτ - της οποίας αποτελούν μέλη -, εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία, η οποία έχει προσδιοριστεί από τα αφεντικά τους, που με τρόμο βλέπουν αυτό που έρχεται.
Και τι είναι αυτό που έρχεται; Η αδυναμία επίτευξης των επιδιώξεων του Μνημονίου (δηλαδή η μη επιστροφή της Ελλάδας στις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές) και η, ολοένα και πιο πιθανή, κοινωνική εξέγερση, η οποία μπορεί να αποκτήσει χαοτικά χαρακτηριστικά, όσο η κρίση βαθαίνει, παρά το γεγονός της πιστής εφαρμογής των προβλέψεων του Μνημονίου.
Όσον αφορά τον κυρ-Μουζέλη, τα είπα : Ο άνθρωπος αυτός, ξαφνικά, ανακάλυψε ότι η ΟΝΕ είναι νεοφιλελεύθερη και ότι οι ρυθμίσεις της οδήγησαν σε μαζική μεταφορά πόρων και εισοδήματος, από τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου, προς τις χώρες του βορρά (και από όλη την Ευρώπη, προς την Γερμανία) και μάλιστα πολύ μεγαλύτερη από τις μεταβιβαστικές πληρωμές του Κοινοτικού προϋπολογισμού, μέσω των πακέτων στήριξης του νότου. Και μας είπε ότι η παραμονή στην ευρωζώνη είναι μια δύσκολη επιλογή.
Ο ίδιος άνθρωπος, όμως, στις αρχές της δεκαετίας του 2000 (αλλά και κατά την δεκαετία του 1990) κατακεραύνωνε τους - λίγους - αντίθετους της ένταξης της Ελλάδας στην ευρωζώνη και υμνούσε την ασφάλεια και την προστασία που προσέφερε στην χώρα μας, έναντι των επιθέσεων των διεθνών κερδοσκόπων, με την αντικατάσταση της "αδύναμης" δραχμής από το ισχυρό ευρώ.
Ο κ. Νίκος Μουζέλης, ως μέλος της συμμορίας του κ. Κώστα Σημίτη, που, με απατεωνίστικο τρόπο, ένταξε την Ελλάδα στην ευρωζώνη, έχει τις δικές του άμεσες και βαρύτατες προσωπικές του ευθύνες, για την ένταξη αυτή. Και αυτές του τις επιλογές και αυτές του τις ευθύνες υπερασπίζεται, με όσα λέει και γράφει.
Αυτές οι ευθύνες του "κ. καθηγητού" (η χρήση του όρου μπορεί να είναι ειρωνική, αλλά, εν όψει των εξελίξεων, είναι και η αρμόζουσα) πρέπει να επισημαίνονται, να υποδεικνύονται και να καυτηριάζονται.
Θα ήταν υποκριτικό εκ μέρους μου, αν δεν επεσήμαινα, αν δεν υποδείκνυα και αν δεν καυτηρίαζα τα έργα και τις ημέρες του "κ. καθηγητού".
Και δεν έχω κανένα λόγο να μη πράξω αυτό που πράττω - διότι μπορεί η εκδίκηση να είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο, αλλά δεν είναι μόνον αυτή που τρώγεται με κρύο πιάτο. Το ίδιο συμβαίνει και με την (ετεροχρονισμένη και λίγο καθυστερημένη) επιβεβαίωση.
(Μια επιβεβαίωση των όσων έλεγα και πίστευα χρόνια και τα οποία, με την πάροδο του χρόνου και με την ευφορία, που επικρατούσε, μέχρι πέρυσι, γύρω από το ευρώ και την ζώνη του, κόντεψα να πιστέψω και εγώ ο ίδιος ότι μπορεί να ήσαν εσφαλμένα. Νάναι καλά ο ... ΓΑΠ, με τις βλακείες του, που οδήγησε το ευρωζωνικό καράβι να πέσει στο ... παγόβουνο του χρέους και να ψάχνει τρόπους να αποφύγει τον πάτο του ωκεανού).
Έτσι, όπως βαδίζουν, πάντως, πάνε για φούντο. Αν αλλάξουν πολιτική, μπορεί και να γλυτώσουν. Και το να αλλάξουν πολιτική, κατ' αρχήν, σημαίνει ότι η Ε.Κ.Τ. πρέπει να αναλάβει την εξυπηρέτηση των δημοσίων χρεών της ευρωζώνης.
Αλλιώς τους περιμένει ο ... βυθός της αβύσσου, ο οποίος, ομολογουμένως, δεν είναι καθόλου φιλόξενος..."
(Σχόλιά μου http://www.phpbbserver.com/pfor/viewtopic.php?p=9303&mforum=pfor#9303 της 18/9/2010 και http://www.phpbbserver.com/pfor/viewtopic.php?p=9318&mforum=pfor#9318 της 20/9/2010 στο θέμα, που δημοσίευσε στο ''PETROUPOLIS FORUMS", ο Γιάννης Μιχαλόπουλος, με τίτλο : "8 μύθοι για την κρίση" http://www.phpbbserver.com/pfor/index.php?mforum=pfor , όπου αναδημοσιεύονται οι τωρινές θέσεις του Νίκου Μουζέλη, για την τρέχουσα κατάσταση στην χώρα μας και την ευρωζώνη).
Σχόλια
Η πρ'ωην γυναίκα του.
Η αλήθεια είναι ότι είναι αξιόλογος συγγραφέας και η παρούσα συγκυρία τον ευνοεί, διότι στον πυρήνα τους οι απόψεις που τώρα εκφράζει είναι ορθότατες - αν και οι ιδεοληψίες του (που συνοδεύουν την σκέψη του από εκείνη την εποχή και που είναι εύκολα ορατές σε όσους θυμούνται τον άνθρωπο) παραμένουν - μιλάω πάντα για την σιγουριά των απόψεων που εκφράζει, μια σιγουριά, για τις όποιες, κατά καιρούς, απόψεις του, τις οποίες οι εξελίξεις των τελευταίων 30 ετών, κάθε άλλο παρά επιβεβαίωσαν.
(Πάντως, η προσωπική μου έκπληξη δεν έχει να κάνει με τον χωρισμό σας, αλλά με τον γάμο σας, που τον πληροφορήθηκα πριν από αρκετά χρόνια. Βέβαια, δεν μου πέφτει λόγος γι' αυτό το θέμα και μόνον χάρη αστεϊσμού κάνω αυτήν την αναφορά.)
Η φωτογραφία, όντως, είναι συγκινητική και με πολλή προσωπική συγκίνηση την ανέσυρα από το αρχείο μου. Πάντως, πρέπει να πω ότι το σχόλιό σου δεν έχει σχέση με το παρόν θέμα, που αφορά τις οβιδιακές μεταμορφώσεις του Νίκου Μουζέλη (ενός εκ των υπευθύνωων για την αθόρυβη πορεία προς την καταστροφή, που ακολούθησε η χώρα από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, με την επιλογή για την ένταξή της στην διαμορφούμενη ευρωζώνη), αλλά το προηγούμενο θέμα, που αφορά τον Σπύρο Μαρκέτο, τον Πάσχο Μανδραβέλη και την παλαιά συζήτησή τους, για την σύγχρονη ελληνική οικονομική τραγωδία.
Και φυσικά, η φωτογραφία για την οποία μιλάμε δεν είναι αυτή του Νίκου Μουζέλη, που έχω εδώ δημοσιεύσει, αλλά είναι εκείνη που έχω δημοσιεύσει στο θέμα : «Η δημιουργία του χρήματος, η διαχείρισή του και η συμβολή του στην σύγχρονη οικονομική ύφεση. Γιατί η ελληνική κρίση δεν είναι σοσιαλιστική. (Μια απάντηση στον Σπύρο Μαρκέτο και στον Πάσχο Μανδραβέλη)» http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2011/02/spyros-marketos-paschos-mandravelis.html .