Η "Wall Street Journal" και η διεθνής οικονομική ύφεση : Ένα εργαλείο των παπατζήδων των διεθνών χρηματοπιστωτικών αγορών.
Στο e-rooster και στο γνωστό θέμα, που άνοιξε εκεί ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος, με τίτλο : "Καθαρές κουβέντες για την οικονομία", δημοσίευσα, σήμερα, το παρακάτω σχόλιο http://e-rooster.gr/01/2010/2106#comment-128518 , για τον ρόλο της της δημοσιογραφικής ναυαρχίδας των αμερικανικών και των διεθνών γραφειοκρατικών χρηματοπιστωτικών αγορών (περί της Wall Street Journal" ο λόγος), κατά την διάρκεια της προ της παρούσας διεθνούς οικονομικής ύφεσης, εποχής :
''Και κάτι ακόμα για την ναυαρχίδα των διεθνών χρηματοπιστωτικών αγορών. Την εφημερίδα που «θεοποίησε» τον γνωστό και μη εξαιρετέο Άλαν Γκρήνσπαν και τον κατέστησε γκουρού των διεθνών γραφειοκρατικών τραπεζοπιστωτικών αγορών, παίζοντας τον ρόλο του σοβαροφανούς «κράχτη» στο παιχνίδι των διεθνών παπατζήδων τις προηγούμενες δύο δεκαετίες (και κυρίως την τελευταία) πριν την έλευση της διεθνούς ύφεσης τον Σεπτέμβριο του 2008:
Περί της «Wall Street Journal» ο λόγος – σε άρθρο της οποίας (για την Ελλάδα) ο αγαπητός Κώστας έκανε αναφορά .
Είναι πραγματικά … ιστορικά κειμήλια τα άρθρα των οικονομολόγων (;) της, πριν την έλευση της παρούσας ύφεσης τον Σεπτέμβριο του 2008.
Όταν έχω κακή διάθεση, φροντίζω να τα διαβάζω, προκειμένου να δω και την αστεία όψη της ζωής και να ευθυμήσω, έχοντας υπόψη μου ότι αυτοί οι άνθρωποι έγραφαν, όσα έγραφαν, για τις «ανίκητες αγορές» και το «ξεπέρασμα των οικονομικών της ύφεσης» (καθώς και άλλα φαιδρά και απίθανα – δήθεν – «ευφυολογήματα»), μιλώντας σοβαρά ή σοβαροφανώς – άλλοι, μεν, σοβαρά διότι πίστευαν αυτά που έγραφαν και άλλοι, δε, σοβαροφανώς, διότι εκτελούσαν διατεταγμένη υπηρεσία των αφεντικών τους, στα οποία μίσθωναν τις γραφίδες τους, προκειμένου να πλανέψουν τους αφελείς επενδυτές και αποταμιευτές να στραφούν στις δραστηριότητες – φούσκες που τα εν λόγω αφεντικά πυροδοτούσαν και οι μισθωμένοι αρθρογράφοι συντηρούσαν, ως «κράχτες», με την εξεύρεση άφθονης αφελούς πελατείας, για τις «ευαγείς» και «αξιοσέβαστες» δραστηριότητες των αφεντικών τους…
Νάναι καλά όλοι αυτοί (και το δημοσιογραφικό τους όργανο, που δεν είναι, βέβαια, το μόνο), για την ευθυμία, που, ενίοτε, μου χαρίζουν, διότι – εδώ που τα λέμε – η ζωή είναι σκληρή ( η ύφεση την έχει κάνει ακόμα σκληρότερη) και είναι πάντοτε, σε τέτοιες εποχές και σε αυτές τις δύσκολες περιστάσεις, απαραίτητη μια κάποια πηγή ευθυμίας, έστω και αν την προσφέρει μια άφθονη αρθρογραφία, σαν αυτήν της εφημερίδας «Wall Street Journal», η οποία – είναι η αλήθεια – συνεχίζει τα ευθυμογραφήματά της και μετά την έλευση της ύφεσης, που κατέδειξε ότι και στο δικό της «σοβαρό» δημοσιογραφικό επίπεδο, «ο βασιλιάς είναι γυμνός».
Ευτυχώς, τώρα, μετά την παταγώδη έλευση της οδυνηρής υφεσιακής εμπειρίας, ολοένα και λιγότεροι είναι πρόθυμοι να εξαπατηθούν και η WSJ έχει προβλήματα, ως προς την αξιοπιστία της.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτε, in long term. Οι καιροί έχουν γυρίσματα. Και αυτά τα γυρίσματα λειτουργούν υπέρ των «θεσμών», που μπορεί, in short term, να επηρεάζονται, αλλά στο βάθος του χρόνου καταφέρνουν να ξεπερνούν τα όποια προβλήματα αξιοπιστίας αντιμετωπίζουν.
Και η «Wall Street Journal» είναι «θεσμός». Θα το ξεπεράσει και αυτό, όπως τόσα άλλα…
(Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι εγώ – όπως και κάποιοι άλλοι, που θυμούνται – δεν θα ευθυμώ με τις απίθανες … πατάτες των γραφομένων των οικονομολόγων της).
Όμως, η WSJ μπορεί, άνετα, να ζήσει και με έναν τέτοιο χλευασμό από κάποιους «περίεργους», σαν και μένα. Και φυσικά, μπορεί να (και θα) τον ξεπεράσει, όπως το έχει ξανακαταφέρει, κατά την διάρκεια του μακρού βίου της.
Έχει και θα βρει, στην πορεία του χρόνου, άφθονους νέους πελάτες, πρόθυμους να την πιστέψουν, ως «πηγή της αυθεντικής αλήθειας».
Γιατί η κοινωνία, αενάως, τροφοδοτεί τα μέλη της, με μια «λογική» νεοϊεχωβαδικού προτεσταντισμού, που παράγει τέτοιους πελάτες για τους «θεσμούς» σαν την WSJ.
Οπότε, ουδέν πρόβλημα, για τον συγκεκριμένο «θεσμό»…"
''Και κάτι ακόμα για την ναυαρχίδα των διεθνών χρηματοπιστωτικών αγορών. Την εφημερίδα που «θεοποίησε» τον γνωστό και μη εξαιρετέο Άλαν Γκρήνσπαν και τον κατέστησε γκουρού των διεθνών γραφειοκρατικών τραπεζοπιστωτικών αγορών, παίζοντας τον ρόλο του σοβαροφανούς «κράχτη» στο παιχνίδι των διεθνών παπατζήδων τις προηγούμενες δύο δεκαετίες (και κυρίως την τελευταία) πριν την έλευση της διεθνούς ύφεσης τον Σεπτέμβριο του 2008:
Περί της «Wall Street Journal» ο λόγος – σε άρθρο της οποίας (για την Ελλάδα) ο αγαπητός Κώστας έκανε αναφορά .
Είναι πραγματικά … ιστορικά κειμήλια τα άρθρα των οικονομολόγων (;) της, πριν την έλευση της παρούσας ύφεσης τον Σεπτέμβριο του 2008.
Όταν έχω κακή διάθεση, φροντίζω να τα διαβάζω, προκειμένου να δω και την αστεία όψη της ζωής και να ευθυμήσω, έχοντας υπόψη μου ότι αυτοί οι άνθρωποι έγραφαν, όσα έγραφαν, για τις «ανίκητες αγορές» και το «ξεπέρασμα των οικονομικών της ύφεσης» (καθώς και άλλα φαιδρά και απίθανα – δήθεν – «ευφυολογήματα»), μιλώντας σοβαρά ή σοβαροφανώς – άλλοι, μεν, σοβαρά διότι πίστευαν αυτά που έγραφαν και άλλοι, δε, σοβαροφανώς, διότι εκτελούσαν διατεταγμένη υπηρεσία των αφεντικών τους, στα οποία μίσθωναν τις γραφίδες τους, προκειμένου να πλανέψουν τους αφελείς επενδυτές και αποταμιευτές να στραφούν στις δραστηριότητες – φούσκες που τα εν λόγω αφεντικά πυροδοτούσαν και οι μισθωμένοι αρθρογράφοι συντηρούσαν, ως «κράχτες», με την εξεύρεση άφθονης αφελούς πελατείας, για τις «ευαγείς» και «αξιοσέβαστες» δραστηριότητες των αφεντικών τους…
Νάναι καλά όλοι αυτοί (και το δημοσιογραφικό τους όργανο, που δεν είναι, βέβαια, το μόνο), για την ευθυμία, που, ενίοτε, μου χαρίζουν, διότι – εδώ που τα λέμε – η ζωή είναι σκληρή ( η ύφεση την έχει κάνει ακόμα σκληρότερη) και είναι πάντοτε, σε τέτοιες εποχές και σε αυτές τις δύσκολες περιστάσεις, απαραίτητη μια κάποια πηγή ευθυμίας, έστω και αν την προσφέρει μια άφθονη αρθρογραφία, σαν αυτήν της εφημερίδας «Wall Street Journal», η οποία – είναι η αλήθεια – συνεχίζει τα ευθυμογραφήματά της και μετά την έλευση της ύφεσης, που κατέδειξε ότι και στο δικό της «σοβαρό» δημοσιογραφικό επίπεδο, «ο βασιλιάς είναι γυμνός».
Ευτυχώς, τώρα, μετά την παταγώδη έλευση της οδυνηρής υφεσιακής εμπειρίας, ολοένα και λιγότεροι είναι πρόθυμοι να εξαπατηθούν και η WSJ έχει προβλήματα, ως προς την αξιοπιστία της.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτε, in long term. Οι καιροί έχουν γυρίσματα. Και αυτά τα γυρίσματα λειτουργούν υπέρ των «θεσμών», που μπορεί, in short term, να επηρεάζονται, αλλά στο βάθος του χρόνου καταφέρνουν να ξεπερνούν τα όποια προβλήματα αξιοπιστίας αντιμετωπίζουν.
Και η «Wall Street Journal» είναι «θεσμός». Θα το ξεπεράσει και αυτό, όπως τόσα άλλα…
(Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι εγώ – όπως και κάποιοι άλλοι, που θυμούνται – δεν θα ευθυμώ με τις απίθανες … πατάτες των γραφομένων των οικονομολόγων της).
Όμως, η WSJ μπορεί, άνετα, να ζήσει και με έναν τέτοιο χλευασμό από κάποιους «περίεργους», σαν και μένα. Και φυσικά, μπορεί να (και θα) τον ξεπεράσει, όπως το έχει ξανακαταφέρει, κατά την διάρκεια του μακρού βίου της.
Έχει και θα βρει, στην πορεία του χρόνου, άφθονους νέους πελάτες, πρόθυμους να την πιστέψουν, ως «πηγή της αυθεντικής αλήθειας».
Γιατί η κοινωνία, αενάως, τροφοδοτεί τα μέλη της, με μια «λογική» νεοϊεχωβαδικού προτεσταντισμού, που παράγει τέτοιους πελάτες για τους «θεσμούς» σαν την WSJ.
Οπότε, ουδέν πρόβλημα, για τον συγκεκριμένο «θεσμό»…"
Σχόλια