1921 - 2021 : Το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας 100 χρόνια μετά. Οι εξελίξεις και οι προοπτικές.

Όπως έχω ξαναγράψει, όταν μέσα στον Ιούλιο του 1921, οι εκπρόσωποι των 7 κομμουνιστικών πυρήνων, συνεδρίαζαν, μυστικά, στο παρθεναγωγείο των καλογραιών, στην οδό Παμπαλού της Σαγκάης και ίδρυαν το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας, υπό την καθοδήγηση του Γκριγκόρι Βοϊτίνσκυ και της Κομμουνιστικής Διεθνούς, εκτελώντας άμεσες εντολές του Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν, ουδείς μπορούσε να φανταστεί τις δραματικές μακροχρόνιες και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις αυτού του γεγονότος, στην κινεζική ιστορία και σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Και όμως, το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας κατάφερε να ξεπεράσει τα στενά όρια μιας σέκτας και υπό την καθοδήγηση του Μάο Τσετούνγκ του Ιωσήφ Στάλιν και της Γ' Διεθνούς, μέσα από τον αντικατοχικό αγώνα κατά των Ιαπώνων κατακτητών και μετά από έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο, με το Κουομιντάγκ του Τσανγκ Καϊσέκ, να πάρει την εξουσία, στην πολυάνθρωπη και μεγάλη αυτή χώρα, κηρύσσοντας, τον Οκτώβριο του 1949, την Κίνα, ως "Λαϊκή Δημοκρατία".

Αυτή την πάμπτωχη και πολυάνθρωπη χώρα, οι διαδοχικές ηγεσίες του Κ. Κ. Κίνας, με πρωτεργάτη τον Ντενγκ Σιάοπινγκ, κατάφεραν, με την βλακώδη βοήθεια των ελίτ της Ουάσιγκτων και ευρύτερα, της Δύσης, να την μετατρέψουν, από το 1990 και εντός τριών δεκαετιών, σε μια παγκόσμια υπερδύναμη, της οποίας την σκόνη θα βλέπουν οι αντίπαλοί της, σε μια με δύο δεκαετίες, από πίσω και μάλιστα, από πολύ μακριά πίσω.

Παρατηρώντας τα υπάρχοντα στοιχεία της κινεζικής οικονομίας, βλέπουμε, ότι, με όρους αγοραστικής δύναμης, είναι, από το 2014, πρώτη, στον κόσμο, από απόψεως όγκου παραγωγής (το ΑΕΠ της χώρας, το 2020, έφθασε, στα 22,045 τρισ. δολλάρια) και ότι προσφέρει στον πληθυσμό της χώρας, (που φθάνει, στο 1,398 δισ. ανθρώπους), κατά μέσον όρο, μια μέτρια ευημερία (το, κατά κεφαλήν, κινεζικό ΑΕΠ φθάνει, το 2020, κάπου, στα 16.487 δολλάρια) η οποία, συν τω χρόνω, βελτιώνεται, με γρήγορους ρυθμούς.

Για να μπορέσουμε να δούμε τα κινεζικά επιτεύγματα, από την δεκαετία του 1990 και μετά χρήσιμο είναι να τα αντιπαραβάλουμε, με τα αντίστοιχα στοιχεία των ΗΠΑ, οποίες έχουν έναν πληθυσμό 335 εκατομμυρίων ανθρώπων και παραμένουν μια πολύ ισχυρή υπερδύναμη. Έτσι, λοιπόν, το αμερικανικό ΑΕΠ, το 2020, έφθασε, στα 19,868 τρισ. δολλάρια, ενώ το, κατά κεφαλήν ΑΕΠ των ΗΠΑ φθάνει κάπου στα 59.300 δολλάρια.

Βλαντιμίρ Ίλιτς Ουλιάνωφ Λένιν : Η Δύση και οι εξουσιαστικές ομάδες, που διοικούν την δυτική εκδοχή του σύγχρονου γραφειοκρατικού καπιταλισμού, νόμισαν ότι, το 1991, είχαν ξεμπερδέψει, με αυτόν. Η περίπτωση του υβριδικού συγκεντρωτικού λενινιστικού κομματικού σχεδιασμού της ανατολικής εκδοχής του γραφειοκρατικού καπιταλισμού, στην Κίνα, υπό την μορφή της "σοσιαλιστικής οικονομίας της αγοράς", αποδεικνύει ότι ο Ρώσος επαναστάτης (και συνάμα, γραφειοκράτης) είναι πάντα παρών, ως πρωταγωνιστής της Ιστορίας, όπως, επίσης και η πολιτική και διοικητική πρακτική του. Το φάντασμά του εξακολουθεί να στοιχειώνει τους Δυτικούς. Και όχι, μόνον, αυτούς... 

Αυτή η δραματική ανατροπή των δεδομένων και των πλανητικών ισορροπιών, η οποία, με την παρούσα δυναμική της, μέσα σε μια, ή δύο δεκαετίες - όσο το μέσο επίπεδο ζωής των Κινέζων θα μειώνει την απόστασή του, από αυ το μέσο επίπεδο ζωής των Αμερικανών - θα πάρει πολύ μεγάλες διαστάσεις και θα τείνει να καταστεί χαώδης, δείχνει τον δρόμο της εδραίωσης της κινεζικής πρωτοκαθεδρίας, στην υφήλιο και του ευνοϊκού μέλλοντος του κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος, εάν δεν προκύψουν άλλες δραματικές εξελίξεις, που θα μπορέσουν να ανακόψουν και να ανατρέψουν αυτήν την δυναμική, η οποία αναπτύσσεται, ως ένα από τα αναπάντεχα και απρόοπτα απότοκα και υποπροϊόντα της πολιτικής σκέψης και πράξης του, ανωτέρω, εικονιζόμενου Β. Ι. Λένιν, έτσι όπως αυτές προέκυψαν, από το επιτυχές πραξικόπημα των Μπολσεβίκων, στην Ρωσία, τον Οκτώβριο του 1917, που πυροδότησε έναν επαναστατικό εμφύλιο πόλεμο και την δημιουργία της "Σοβιετικής Ένωσης". 

Με δεδομένα όλα αυτά, γίνεται κατανοητή η ευρύτατη αποδοχή, που απολαμβάνει το. Κ. Κ. Κίνας, από την συντριπτική πλειοψηφία της κινεζικής κοινωνίας, αφού αυτό το ιδιότυπο κομμουνιστικό καθεστώς, που έχει, ως βασικό χαρακτηριστικό την απόλυτη πολιτική κυριαρχία της ηγετικής γραφειοκρατίας των 98 εκατομμυρίων μελών του κόμματος, δεν παρουσιάζει κανένα φαινόμενο εγκατάλειψης, από την κοινωνική βάση την οποία θέλει και καταφέρνει να εκφράζει. 

Το πόσο θα κρατήσει αυτό, ουδείς μπορεί να το γνωρίζει. Αλλά, στον ορατό ορίζοντα, δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος, για το Κομμουνιστικό Κόμμα, το οποίο, πλέον, είναι ένα, καθαρά, εθνικό κόμμα και έτσι βλέπει τον εαυτό του, από την εποχή της ρήξης του με την "Σοβιετική Ένωση", καλύπτοντας, το κενό, που άφησαν οι Εθνικιστές, μετά την ήττα τους, στον εμφύλιο πόλεμο και την φυγή τους, στην Ταϊβάν. Κάπως έτσι, το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας μετατράπηκε, σε κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα. 

Η κινεζική κομματική γραφειοκρατία πήρε τα μαθήματά της, από τις δύο κρίσεις, που πέρασε, στο παρελθόν, με την "Πολιτιστική Επανάσταση" της δεκαετίας του 1960 και την καταστολή, το 1989, των διαδηλώσεων των φοιτητών, στην πλατεία Τιέν Ανμέν και δεν είναι διατεθειμένη να ξαναδιχαστεί. Και παράλληλα, πήρε και τα κατάλληλα μαθήματα, από τις βλακείες της "σοβιετικής" γραφειοκρατίας, στην δεκαετία του 1990, που οδήγησαν, στην αυτοδιαλυτική κατάρρευση της "Ε. Σ. Σ. Δ.".

Ως εκ τούτου, το ερχόμενο μέλλον πρόκειται να έχει πολύ ενδιαφέρον, αφού, η Δύση φαίνεται ότι οδηγείται, στο να καταστεί ουραγός των πλανητικών εξελίξεων και να περιοριστεί, σε δεύτερο ρόλο. 

Ίδωμεν...